I SA/Wr 1412/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2013-10-29Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Daria Gawlak-Nowakowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Gawlak- Nowakowska po rozpoznaniu w dniu 29 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "A" Sp. z o. o. z siedzibą w P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od gier za kwiecień 2012 r. postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Skarżąca spółka wniosła do tut. Sądu jedną skargę na ponad trzydzieści decyzji Dyrektora Izby Celnej we W., w tym na decyzję opisaną w sentencji niniejszego postanowienia. Z tego względu, Przewodniczący Wydziału I na podstawie art. 57 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. – dalej: p.p.s.a.), dokonał rozdzielenia skarg (zarządzenie z dnia 13 sierpnia 2013 r.).
Na skutek dostrzeżenia przez Sąd braków formalnych skargi, w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału I, pismem z dnia 19 sierpnia 2013 r. wezwano stronę skarżącą do ich uzupełnienia w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi, poprzez: podpisanie skargi lub nadesłanie odpisu prawidłowo podpisanej skargi, podanie wartości przedmiotu zaskarżenia, złożenie dokumentu wykazującego umocowanie do wniesienia skargi i określającego sposób reprezentacji strony skarżącej. Zgodnie ze zwrotnym poświadczeniem odbioru, wezwanie doręczone zostało na adres strony w dniu 23 sierpnia 2013 r. Z akt sprawy wynika, że w zakreślonym terminie nie uzupełniono braków formalnych skargi.
Przewodniczący Wydziału I mając na uwadze fakt, że strona działała w sprawie bez pełnomocnika procesowego, wydał w dniu 11 września 2013 r. zarządzenie, na skutek którego ponownie wezwano stronę do usunięcia braku formalnego skargi poprzez podanie wartości przedmiotu zaskarżenia dla podanej w sentencji decyzji, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie zostało skutecznie doręczone skarżącej spółce w dniu 23 września 2013r.
W odpowiedzi na ww. wezwania, skarżąca spółka w piśmie z dnia 30 września 2013 r. oświadczyła, że cofa skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlegała odrzuceniu.
Stosownie do art. 57 § 1 p.p.s.a. skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. Do wymogów takich należy dołączenie do skargi dokumentu wykazującego osoby uprawnione do reprezentowania skarżącego (art. 29 p.p.s.a.) oraz podpis strony (art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a.).
Ponadto, stosownie do art. 215 § 1 p.p.s.a., w każdym piśmie wszczynającym postępowanie sądowe w danej instancji należy podać wartość przedmiotu zaskarżenia, jeżeli od tej wartości zależy wysokość opłaty. Przepis ten nakłada na stronę wszczynającą postępowanie w danej instancji obowiązek podania wartości przedmiotu zaskarżenia. Niedochowanie wymogu podania wartości przedmiotu zaskarżenia stanowi brak formalny pisma, do którego uzupełnienia wzywa stronę przewodniczący (art. 49 § 1 p.p.s.a.). Nieuzupełnienie w wyznaczonym terminie braków formalnych obliguje sąd do odrzucenia wniesionej skargi (art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.)
Nadto wobec złożonego przez stronę w piśmie z dnia 30 września 2013 r. oświadczenia o cofnięciu skargi należy wyjaśnić, że stosownie do art. 60 p.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę, a czynność ta wiąże Sąd, o ile nie zostanie uznana za zmierzającą do obejścia prawa skutkującą utrzymaniem w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Podkreślić trzeba, że merytoryczne rozpoznanie wniosku o cofnięcie skargi jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy skarga nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu. Innymi słowy, strona może cofnąć skargę, jeżeli skutecznie wszczęła postępowanie sądowoadministracyjne, tzn. skarga jest dopuszczalna i nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu. Zatem jak stanowi art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę. Innymi słowy cofnięcie skargi, jako czynność dyspozycyjna strony (rozumiana jako wyraz przyznanego prawa do rozporządzalności skargą) może mieć miejsce tylko wówczas, gdy skarga jest dopuszczalna i nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu.
Tymczasem, jak wynika z akt sprawy, strona - mimo skutecznie doręczonych jej wezwań Sądu (k.21 i k.24) – nie uzupełniła w zakreślonym terminie wskazanych braków, natomiast w piśmie procesowym z dnia 30 września 2013 r. cofnęła skargę.
Skoro skarżąca spółka nie wykonała ww. wezwań tj. nie podpisała skargi, nie przesłała dokumentu wykazującego umocowanie osoby wnoszącej skargę, ani także nie wskazała wartości przedmiotu zaskarżenia, to w konsekwencji należy przyjąć, że wobec nieuzupełnienia braków formalnych skargi, postępowanie sądowoadministracyjne nie zostało skutecznie wszczęte, a skargę złożoną w tej sprawie należało odrzucić.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Daria Gawlak-Nowakowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Gawlak- Nowakowska po rozpoznaniu w dniu 29 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "A" Sp. z o. o. z siedzibą w P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od gier za kwiecień 2012 r. postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Skarżąca spółka wniosła do tut. Sądu jedną skargę na ponad trzydzieści decyzji Dyrektora Izby Celnej we W., w tym na decyzję opisaną w sentencji niniejszego postanowienia. Z tego względu, Przewodniczący Wydziału I na podstawie art. 57 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. – dalej: p.p.s.a.), dokonał rozdzielenia skarg (zarządzenie z dnia 13 sierpnia 2013 r.).
Na skutek dostrzeżenia przez Sąd braków formalnych skargi, w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału I, pismem z dnia 19 sierpnia 2013 r. wezwano stronę skarżącą do ich uzupełnienia w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi, poprzez: podpisanie skargi lub nadesłanie odpisu prawidłowo podpisanej skargi, podanie wartości przedmiotu zaskarżenia, złożenie dokumentu wykazującego umocowanie do wniesienia skargi i określającego sposób reprezentacji strony skarżącej. Zgodnie ze zwrotnym poświadczeniem odbioru, wezwanie doręczone zostało na adres strony w dniu 23 sierpnia 2013 r. Z akt sprawy wynika, że w zakreślonym terminie nie uzupełniono braków formalnych skargi.
Przewodniczący Wydziału I mając na uwadze fakt, że strona działała w sprawie bez pełnomocnika procesowego, wydał w dniu 11 września 2013 r. zarządzenie, na skutek którego ponownie wezwano stronę do usunięcia braku formalnego skargi poprzez podanie wartości przedmiotu zaskarżenia dla podanej w sentencji decyzji, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie zostało skutecznie doręczone skarżącej spółce w dniu 23 września 2013r.
W odpowiedzi na ww. wezwania, skarżąca spółka w piśmie z dnia 30 września 2013 r. oświadczyła, że cofa skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlegała odrzuceniu.
Stosownie do art. 57 § 1 p.p.s.a. skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. Do wymogów takich należy dołączenie do skargi dokumentu wykazującego osoby uprawnione do reprezentowania skarżącego (art. 29 p.p.s.a.) oraz podpis strony (art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a.).
Ponadto, stosownie do art. 215 § 1 p.p.s.a., w każdym piśmie wszczynającym postępowanie sądowe w danej instancji należy podać wartość przedmiotu zaskarżenia, jeżeli od tej wartości zależy wysokość opłaty. Przepis ten nakłada na stronę wszczynającą postępowanie w danej instancji obowiązek podania wartości przedmiotu zaskarżenia. Niedochowanie wymogu podania wartości przedmiotu zaskarżenia stanowi brak formalny pisma, do którego uzupełnienia wzywa stronę przewodniczący (art. 49 § 1 p.p.s.a.). Nieuzupełnienie w wyznaczonym terminie braków formalnych obliguje sąd do odrzucenia wniesionej skargi (art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.)
Nadto wobec złożonego przez stronę w piśmie z dnia 30 września 2013 r. oświadczenia o cofnięciu skargi należy wyjaśnić, że stosownie do art. 60 p.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę, a czynność ta wiąże Sąd, o ile nie zostanie uznana za zmierzającą do obejścia prawa skutkującą utrzymaniem w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Podkreślić trzeba, że merytoryczne rozpoznanie wniosku o cofnięcie skargi jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy skarga nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu. Innymi słowy, strona może cofnąć skargę, jeżeli skutecznie wszczęła postępowanie sądowoadministracyjne, tzn. skarga jest dopuszczalna i nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu. Zatem jak stanowi art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę. Innymi słowy cofnięcie skargi, jako czynność dyspozycyjna strony (rozumiana jako wyraz przyznanego prawa do rozporządzalności skargą) może mieć miejsce tylko wówczas, gdy skarga jest dopuszczalna i nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu.
Tymczasem, jak wynika z akt sprawy, strona - mimo skutecznie doręczonych jej wezwań Sądu (k.21 i k.24) – nie uzupełniła w zakreślonym terminie wskazanych braków, natomiast w piśmie procesowym z dnia 30 września 2013 r. cofnęła skargę.
Skoro skarżąca spółka nie wykonała ww. wezwań tj. nie podpisała skargi, nie przesłała dokumentu wykazującego umocowanie osoby wnoszącej skargę, ani także nie wskazała wartości przedmiotu zaskarżenia, to w konsekwencji należy przyjąć, że wobec nieuzupełnienia braków formalnych skargi, postępowanie sądowoadministracyjne nie zostało skutecznie wszczęte, a skargę złożoną w tej sprawie należało odrzucić.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.
