III SA/Lu 12/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
2014-07-30Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Ewa Ibrom /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Ewa Ibrom po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi F. K. na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia [...] października 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników w zakresie wniosku o przedłużenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej postanawia: odrzucić wniosek.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2014 r., sygn. akt III SA/Lu 12/14, oddalił skargę F. K.na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia [...] października 2013 r., nr [...], w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników.
Powyższy wyrok wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącemu w dniu 27 maja 2014 r.
W piśmie z dnia 9 lipca 2014 r. (nadanym w placówce pocztowej 10 lipca 2014 r.) skarżący wniósł o przedłużenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podniósł, że na wskutek obfitych opadów deszczu na obszarze gminy, w której zamieszkuje nastąpiły podtopienia domów i gruntów. Na potwierdzenie powyższego dołączył pismo Wójta Gminy z dnia 5 czerwca 2014 r., zgodnie z którym w dniu 28 maja 2014 r. w miejscowościach M., S. i K. wystąpiły obfite opady deszczu (ok 60 mm), które spowodowały lokalne podtopienia. Skarżący oświadczył, że woda zalała mu dom i podwórko, co potwierdzają zrobione przez niego telefonem komórkowym zdjęcia. Skarżący podniósł, że nie mógł wnieść skargi kasacyjnej w przewidzianym terminie, bowiem po podtopieniu musiał usunąć wodę z piwnicy i podwórka.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył co następuje:
Wniosek skarżącego o przedłużenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej należało odrzucić.
Zgodnie z art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.
W myśl art. 84 p.p.s.a. przewodniczący może z ważnej przyczyny przedłużyć termin sądowy z urzędu lub na wniosek strony zgłoszony przed upływem terminu, a także skrócić termin sądowy na wniosek strony.
Przedłużenie terminu jest więc dopuszczalne wyłącznie w przypadku terminów sądowych. Instytucja ta nie ma natomiast zastosowania do terminów ustawowych, a zatem terminy takie nie mogą być przedłużane (por. postanowienie NSA z dnia 11 maja 2011 r., II FZ 159/11).
Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej jest terminem ustawowym wynikającym z art. 177 § 1 p.p.s.a. Tym samym niedopuszczalne jest jego przedłużenie przez sąd, bowiem przepisy p.p.s.a. nie przewidują takiej możliwości.
Jeżeli jednak skarżący dokona czynności po terminie, wówczas, stosownie do art. 86 § 1 p.p.s.a., przysługuje mu wniosek o przywrócenie terminu.
Zgodnie z art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).
W niniejszej sprawie oznacza to, że skarżący jednocześnie z wnioskiem o przywrócenie terminu powinien złożyć skargę kasacyjną, która winna być sporządzona przez profesjonalnego pełnomocnika (adwokata lub radcę prawnego). Skarżący nie złożył takiego wniosku, jak również nie wniósł skargi kasacyjnej.
Odnosząc się natomiast do przywołanego przez skarżącego we wniosku art. 168 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego należy zauważyć, że przepisy tego kodeksu nie mają zastosowania w postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Wobec powyższego, na podstawie art. 177 § 1 w zw. z 84 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił, jako niedopuszczalny, wniosek skarżącego o przedłużenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Skład sądu
Ewa Ibrom /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Ewa Ibrom po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi F. K. na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia [...] października 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników w zakresie wniosku o przedłużenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej postanawia: odrzucić wniosek.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2014 r., sygn. akt III SA/Lu 12/14, oddalił skargę F. K.na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia [...] października 2013 r., nr [...], w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników.
Powyższy wyrok wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącemu w dniu 27 maja 2014 r.
W piśmie z dnia 9 lipca 2014 r. (nadanym w placówce pocztowej 10 lipca 2014 r.) skarżący wniósł o przedłużenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podniósł, że na wskutek obfitych opadów deszczu na obszarze gminy, w której zamieszkuje nastąpiły podtopienia domów i gruntów. Na potwierdzenie powyższego dołączył pismo Wójta Gminy z dnia 5 czerwca 2014 r., zgodnie z którym w dniu 28 maja 2014 r. w miejscowościach M., S. i K. wystąpiły obfite opady deszczu (ok 60 mm), które spowodowały lokalne podtopienia. Skarżący oświadczył, że woda zalała mu dom i podwórko, co potwierdzają zrobione przez niego telefonem komórkowym zdjęcia. Skarżący podniósł, że nie mógł wnieść skargi kasacyjnej w przewidzianym terminie, bowiem po podtopieniu musiał usunąć wodę z piwnicy i podwórka.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył co następuje:
Wniosek skarżącego o przedłużenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej należało odrzucić.
Zgodnie z art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.
W myśl art. 84 p.p.s.a. przewodniczący może z ważnej przyczyny przedłużyć termin sądowy z urzędu lub na wniosek strony zgłoszony przed upływem terminu, a także skrócić termin sądowy na wniosek strony.
Przedłużenie terminu jest więc dopuszczalne wyłącznie w przypadku terminów sądowych. Instytucja ta nie ma natomiast zastosowania do terminów ustawowych, a zatem terminy takie nie mogą być przedłużane (por. postanowienie NSA z dnia 11 maja 2011 r., II FZ 159/11).
Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej jest terminem ustawowym wynikającym z art. 177 § 1 p.p.s.a. Tym samym niedopuszczalne jest jego przedłużenie przez sąd, bowiem przepisy p.p.s.a. nie przewidują takiej możliwości.
Jeżeli jednak skarżący dokona czynności po terminie, wówczas, stosownie do art. 86 § 1 p.p.s.a., przysługuje mu wniosek o przywrócenie terminu.
Zgodnie z art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).
W niniejszej sprawie oznacza to, że skarżący jednocześnie z wnioskiem o przywrócenie terminu powinien złożyć skargę kasacyjną, która winna być sporządzona przez profesjonalnego pełnomocnika (adwokata lub radcę prawnego). Skarżący nie złożył takiego wniosku, jak również nie wniósł skargi kasacyjnej.
Odnosząc się natomiast do przywołanego przez skarżącego we wniosku art. 168 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego należy zauważyć, że przepisy tego kodeksu nie mają zastosowania w postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Wobec powyższego, na podstawie art. 177 § 1 w zw. z 84 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił, jako niedopuszczalny, wniosek skarżącego o przedłużenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
