I SA/Rz 471/14

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2014r., nr [...], Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (dalej Prezes KRUS) po pierwsze umorzył M. J. należności z tytułu odsetek od zaległych składek na ubezpieczenie społeczne rolników na fundusz wypadkowo- chorobowo- macierzyński w kwocie 1.045 zł. za okres od 3 kwartału 2003 do 3 kwartału 2009r., zaś w pkt. 2-4decyzji odmówił:

- umorzenia należności z tytułu zaległych składek na fundusz wypadkowo-chorobowo-macierzyński za ww. okres w kwocie 2.194,59zł,

- umorzenia należności z tytułu zaległych składek na fundusz emerytalno-rentowy za okres od 2 kwartału 2002r. do 2 kwartału 2004 r. w kwocie 2.495,81 zł, w tym składki 1.302,81 zł, odsetki 1.193,00 zł,

- umorzenia należności z tytułu zaległych składek na fundusz emerytalno rentowy za okres od 2 kwartału 2004 r. do 3 kwartału 2009r. w kwocie 7.041,20 zł, w tym składki 4.885,20 zł, odsetki 2.156,00 zł.

Decyzja z dnia [...] marca 2014 r. została wydana na wniosek złożony przez M. J., w którym ta zwróciła się o umorzenie należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników, powołując się na problemy zdrowotne jej i jej męża, duże wydatki związane z utrzymaniem trojga dzieci i niskie dochody

z gospodarstwa rolnego.

Organ rentowy w toku postępowania, poprzedzającego wydanie ww. decyzji ustalił, że decyzją z dnia [...].08.2009r., M. J. oraz i jej mąż Z. J., zostali objęci ubezpieczeniem społecznym rolników z mocy ustawy za okres od 2001 r. z przerwami, w trakcie których podlegali innym ubezpieczeniom społecznym. Zadłużenie z tego tytułu było dwukrotnie rozkładane na raty. Pierwszy układ ratalny został ustalony w decyzji z dnia [...] sierpnia 2009 r. Drugi, zawarty w dniu [...].01.2011r. obejmował zadłużenie w kwocie 14.978,80 zł i był spłacany do września 2013r. Do opłacenia pozostała kwota 12.468,80 zł, o której umorzenie wystąpiła w przedmiotowej sprawie M. J.

Oceniając sytuację finansową wnioskodawczyni organ rentowy ustalił, że jej pięcioosobowa rodzina utrzymuje się z gospodarstwa rolnego o powierzchni 1,67 ha oraz dochodów Z. J., który od 2010r. prowadzi działalność gospodarczą w Niemczech. Od 2010r. Z. J. pobiera również zasiłki rodzinne w tym kraju.

Z. J. w latach 2003, 2012 i 2013 przebywał w szpitalu z rozpoznaniem choroby alkoholowej. Z kolei trzydniowy pobyt w szpitalu wnioskodawczyni miał miejsce w styczniu 2014r. Od 07.01.2014r. wnioskodawczyni przebywa na zasiłku chorobowym. W styczniu 2014 r. wnioskodawczyni złożyła pozew do sądu o zniesienie wspólności ustawowej małżeńskiej i o alimenty, motywując to głównie chorobą alkoholową męża. Pozew o alimenty złożyła również pełnoletnia córka wnioskodawczyni.

Prezes KRUS zaznaczył, że umarzając odsetki od zaległych składek na ubezpieczenie społeczne w kwocie 1.045 zł, kierował się obecną sytuacją życiową

i ekonomiczną wnioskodawczyni, związaną z chorobą alkoholową jej męża.

Organ rentowy odmówił umorzenia pozostałych zaległości z uwagi na fakt, że nie są one trwale nieściągalne, gdyż mogą być spłacone poprzez zawarty układ ratalny, zabezpieczone poprzez wpis hipoteki przymusowej do księgi wieczystej obejmującej nieruchomości rolne wchodzące w skład gospodarstwa. Zaległości mogą być też dochodzone w drodze postępowania egzekucyjnego.

Prezes KRUS uznał, że nie zostały spełnione przesłanki przyznania pomocy de minimis w sektorze rolnym, określone w rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 1535/2007

z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie stosowania art.87 i 88 Traktatu WE

w odniesieniu do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 337 z dnia 21.12.2007). W sprawie nie zachodzi przejściowa trudna sytuacja ekonomiczna, nie istnieje również pozytywna prognoza co do poprawy wyników prowadzonej produkcji. W związku z tym organ rentowy uznał, że wnioskodawczyni nie spełnia kryteriów przyznania pomocy de minimis w sektorze rolnym, określonych w art. 87 i 88 Traktatu WE.

W piśmie z dnia 17.03.2014r. M. J. wystąpiła o ponowne rozpatrzenie sprawy, domagając sie jedynie umorzenia całej kwoty odsetek od zaległych składek, co do których odmowne rozstrzygniecie zawarte jest w pkt. 3 i 4 decyzji Prezesa KRUS z dnia [...] marca 2014r. Odwołująca podniosła, że utrzymuje się z opieki społecznej, nie ma żadnych środków do życia, żyje w ubóstwie, gospodarstwo nie przynosi prawie żadnych dochodów.

Odwołująca przedstawiła jako nowe dowody w sprawie dwie decyzje Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] lutego 2014r., przyznające zasiłek okresowy w kwocie 706,25 zł miesięcznie na okres od 01.02.2014 do 31.03.2014 oraz pomoc w formie posiłku dla córki na okres od 3 marca 2014r. do 27 czerwca 2014r. przez 5 dni w tygodniu.

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...], Prezes KRUS utrzymał

w mocy punkt 3 i 4 zaskarżonej decyzji w części dotyczącej odmowy umorzenia odsetek od składek na ubezpieczenie emerytalno - rentowe za okres od 4 kwartału 2002r. do 3 kwartału 2009r.

W podstawie prawnej decyzji powołano art.138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r.Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 267) – dalej k.p.a., art.59 ust.3, art. 36 ust. 1 pkt 10, art. 41a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz.1403) – dalej u.s.r., oraz rozporządzenie Komisji (UE) Nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352 z dnia 24.12.2013, str.9).

W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy wskazał, że kierował się dyrektywą, zgodnie z którą, przy podejmowaniu decyzji w przedmiocie umorzenia, Prezes Kasy zobowiązany jest ustalić istnienie okoliczności świadczących o ważnym interesie zainteresowanego.

Utrzymując w mocy decyzję wydaną w dniu [...] marca 2014r. organ rentowy kierował się następującymi argumentami. Figurujące na koncie zadłużenie powstało w wyniku zwłoki w zgłoszeniu się do ubezpieczenia. Wnioskodawczyni wraz z mężem spełniała warunki podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników z mocy ustawy od 2001 roku a zgłoszenie do ubezpieczenia nastąpiło dopiero w 2009 r. Zadłużenie z tytułu składek na ubezpieczenie zostało rozłożone na niskie raty po 100 zł miesięcznie, co w ocenie organu rentowego nie zagraża egzystencji rodziny wnioskodawczyni. Rodzina wnioskodawczyni uzyskiwała i uzyskuje dochody

z prowadzonego gospodarstwa rolnego oraz prowadzonej przez Z. J. działalności gospodarczej na terenie Republiki Federalnej Niemiec oraz z wypłaconych zasiłków rodzinnych. Pomoc uzyskiwana z GOPS pomaga w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. Uzyskiwane dopłaty z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa stanowią dodatkowy dochód. Ponoszone opłaty bieżące za energię, wodę, ścieki, obowiązkowe ubezpieczenie gospodarstwa są potwierdzeniem kosztów stałych gospodarstwa i nie mogą być zakwalifikowane jako zdarzenia losowe.

Wieloletnie zadłużenie spowodowane zwłoką w zgłoszeniu do ubezpieczenia nie pozwala zdaniem organu rentowego uznać, że wnioskodawczyni znalazła się

w przejściowo trudnej sytuacji ekonomicznej. Sytuacja ta utrzymuje się od wielu lat

i nie rokuje nadziei na szybką poprawę, co stanowi przeciwwskazanie do udzielenia pomocy de mimimis w rolnictwie. Prezes KRUS uzasadniając fakt niespełnienia przesłanek przyznania pomocy de minimis w sektorze rolnym wskazał na treść rozporządzenia Komisji (UE) Nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013r. w sprawie stosowania art.107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii europejskiej do pomocy de mmimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352 z dnia 24.12.2013, str. 9).

Organ rentowy podtrzymał również swoje stanowisko dotyczące braku trwałej nieściągalności zaległości.

M. J. zaskarżyła tą decyzję Prezesa KRUS do sądu administracyjnego. W uzasadnieniu skarżąca podniosła, że w latach kiedy powstało zadłużenie znajdowała się w bardzo trudnej sytuacji materialnej. Natomiast w chwili obecnej wraz z mężem ma poważne problemy zdrowotne, co stało się przyczyną złożenia żądania o umorzenie odsetek w całości i zaliczenia wpłaconej dotychczas kwoty w wysokości 10.000 zł na poczet zadłużenia z tytułu składek. Skarżąca wskazała, że nie zgadza się z uzasadnieniem decyzji z dnia [...] kwietnia 2014 r. Jej gospodarstwo rolne nie przynosi żadnych dochodów a na utrzymaniu skarżącej pozostaje troje dzieci. Mąż skarżącej leczy się z choroby alkoholowej i nie pracuje. Skarżąca wskazała, że od 28 marca 2014 r. ma zasądzone alimenty, jednak do tej pory ich nie otrzymała.

W odpowiedzi na skargę Prezes KRUS wniósł o jej oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna a zaskarżona decyzja Prezesa KRUS wraz

z poprzedzającą decyzją z dnia [...] marca 2014 r. podlega uchyleniu.

Możliwość umorzenia zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników w sytuacji, która zaistniała w niniejszej sprawie, przewiduje art. 41a ust. 1 pkt 1 u.s.r., który stanowi, że Prezes Kasy lub upoważniony przez niego pracownik Kasy, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem zainteresowanego, na jego wniosek, uwzględniając możliwości płatnicze wnioskodawcy oraz stan finansów funduszów emerytalno-rentowego i składkowego, może odroczyć termin płatności należności z tytułu składek na ubezpieczenie, rozłożyć ich spłatę na raty lub umorzyć w całości lub w części. Jak wynika więc z treści przytoczonego wyżej przepisu, właściwy organ ma jedynie możliwość przyznania danej ulgi a nie obowiązek. To zaś powoduje, że podjęcie decyzji o ewentualnym umorzeniu zaległości następuje

w warunkach uznania administracyjnego, gdyż ma ona charakter fakultatywny. Prezes KRUS nie jest zobowiązany do umorzenia zaległości a jedynie dysponuje możliwością wydania takiego rozstrzygnięcia w sytuacji gdy stwierdzi, że

w konkretnej sprawie zachodzą okoliczności dające podstawę do wydania tego rodzaju decyzji. Mając na uwadze uznaniowy charakter decyzji w przedmiocie umorzenia zaległości z tytułu składek należy podkreślić, że właśnie z tego względu tak istotną rolę powinno pełnić prawidłowe uzasadnienie decyzji rozstrzygającej

o przyznaniu ulgi. Prawidłowym uzasadnieniem będzie takie, które spełnia szczegółowe wymogi określone w art. 107 § 3 k.p.a. Jak stanowi bowiem ten przepis, uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji,

z przytoczeniem przepisów prawa. Uzasadnienie decyzji, które spełnia powyższe wymagania powinno być konsekwencją prawidłowo przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego, spełniającego standardy wyznaczone w art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. Na mocy tych przepisów, organ administracji publicznej powinien podejmować wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Ponadto organ administracji publicznej jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Oceny, czy dana okoliczność została udowodniona, należy dokonać na podstawie całokształtu materiału dowodowego.

Sąd rozpoznając niniejszą sprawę doszedł do wniosku, że Prezes KRUS naruszył opisane wyżej zasady prowadzenia postępowania, do których przestrzegania był zobowiązany na podstawie art. 52 ust. 1 u.s.r. w związku z art. 123 ustawy z dnia z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 1442 ze zm.). Uznanie, że nie zachodzą przesłanki umorzenia zaległości w zakresie, jakim domagała się skarżąca było zdaniem Sądu przedwczesne, wobec stwierdzonych braków postępowania dowodowego. Organ administracji publicznej nie rozważył wszystkich okoliczności, jakie zaistniały w sprawie, nie dokonał w sposób wyczerpujący ustaleń faktycznych, niezbędnych do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy. W konsekwencji wydane przez niego rozstrzygnięcie nie znajduje uzasadnienia w świetle zgromadzonego materiału dowodowego.

Zdaniem Sądu o naruszeniu przepisów regulujących sposób prowadzenia postępowania świadczą niepełne ustalenia dotyczące sytuacji majątkowej skarżącej. W decyzji wydanej w I instancji jako źródło dochodów wymieniono gospodarstwo rolne o powierzchni 1,67 ha, działalność gospodarczą Z. J., którą od 2010 r. prowadził na terenie Niemiec oraz pobierane przez niego w tym kraju zasiłki również od 2010 r. Jeśli chodzi o dochód z gospodarstwa rolnego to należy zauważyć, że organ w toku postępowania dysponował zaświadczeniem, że dochód szacunkowy wynosi 4001,43 zł rocznie natomiast miesięcznie wynosi średnio 333,45 zł. Skarżąca w toku postępowania administracyjnego a następnie w skardze podnosiła, że gospodarstwo rolne nie przynosi prawie żadnych dochodów. Zatem uwzględniając nawet szacunkowy miesięczny dochód należy stwierdzić, że jeśli skarżąca mogła uzyskiwać jakikolwiek dochód z gospodarstwa rolnego, to jego wysokość była na tyle znikoma, że nie mogła stanowić realnego źródła dochodu 5 – osobowej rodziny.

Odnosząc się z kolei do kwestii dochodu, jaki miał uzyskiwać małżonek skarżącej z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na terenie Niemiec to należy wskazać, że organ nie dokonał ustaleń w przedmiocie określenia ich możliwej wysokości. W aktach sprawy znajdują się dokumenty potwierdzające, że Z. J. prowadził od 21 stycznia 2010 r. działalność gospodarczą w Niemczech w obszarze robót budowlanych. Jednak wysokość dochodów otrzymywanych z tego tytułu pozostaje nieznana. Nie zostało również wyjaśnione, czy Z. J. otrzymywał z prowadzonej działalności stałe dochody, czy też pracował w Niemczech tylko w pewnych odstępach czasu. Brak tego rodzaju ustalenia nie pozwala w sposób niebudzący wątpliwości stwierdzić, czy a jeśli tak, to jaki był tak naprawdę udział dochodów z działalności gospodarczej na terenie Niemiec w zaspokajaniu codziennych potrzeb rodziny. Należy natomiast wziąć pod uwagę, że z treści wniosków oraz dokumentacji przedstawionych przez skarżącą wynika, że jej mąż cierpi na chorobę alkoholową. Jak wskazywała skarżąca, podjął on stosowne leczenie, lecz nie pracuje na stałe a jego dochody są niskie. Kontakt z nim jest utrudniony. Ponadto skarżąca oraz jej córka złożyły w styczniu i lutym 2014 r. pozwy o zasądzenie od Z. J. alimentów na codzienne utrzymanie, w których podały m.in., że pozwany nie łoży na utrzymanie swoich dzieci. Jak wynika z przedłożonego przez skarżącą wyroku z dnia 28 marca 2014 r., Sąd Rejonowy [...], zasądził od Z. J. na rzecz A. i A. J. (córki skarżącej) alimenty.

W świetle tych okoliczności należy wskazać, że stwierdzenie, iż źródłem dochodu rodziny skarżącej jest działalność gospodarcza jej męża należy uznać za wątpliwe w sytuacji, gdy istnieją uzasadnione wątpliwości co do podejmowania pracy zarobkowej i osiąganych z tego tytułu dochodów. W toku ponownie prowadzonego postępowania organ będzie obowiązany ustalić, jaki jest udział małżonka skarżącej w uzyskiwaniu dochodów na rzecz rodziny, skoro w toku rozprawy skarżąca wskazała, że mąż po zakończeniu ostatniego leczenia przebywa w domu i podejmuje pracę dorywczą.

Prezes KRUS uznał również, że jednym ze źródeł dochodu są zasiłki rodzinne, jakie Z. J. pobiera w Niemczech. Z protokołu wizytacji z dnia 17.02.2014 r. wynika, że skarżąca otrzymywała kwoty ok. 200 euro miesięcznie. Nie został jednak ustalony przedział czasowy, w jakim ta pomoc była otrzymywana. Nie wyjaśniono, czy w czasie, w którym skarżąca złożyła wniosek, pomoc z ww. źródła nadal stanowiła źródło dochodu rodziny skarżącej. Ponadto, jak wynika z zawiadomienia z dnia 29 stycznia 2014 r., wobec skarżącej wszczęto postępowanie w sprawie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych za okres od 01.03.2010 r. do 30.09.2010 r. Organ rozpatrujący sprawę nie wyciągnął wniosków, jakie wynikają z faktu, że skarżąca i członkowie jej rodziny korzystali z pomocy społecznej w 2014 r. Na podstawie decyzji z dnia [...].02.2014 r. nr [...], skarżącej przyznano zasiłek okresowy na okres od 01.02. do 31.03.2014 r. w wysokości 706,25 zł miesięcznie. W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że dochód jej rodziny wynosi ogółem 411,50 zł a dochód na osobę w rodzinie wynosi 102,88 zł. Jako okoliczności uzasadniające przyznanie tej pomocy wskazano bezrobocie, ubóstwo, wielodzietność i długotrwałą chorobę. W świetle uzasadnienia tej decyzji jako wiarygodne przedstawiają się twierdzenia zawarte w uzasadnieniu skargi, że skarżąca znajduje się w bardzo trudnej sytuacji materialnej. O tym, że skarżąca ma istotne problemy z zaspokajaniem podstawowym potrzeb życiowych świadczy również inna decyzja z dnia [...].02.2014 r., nr [...], w której przyznano córce skarżącej na okres od 3 marca do 27 czerwca 2014 r. pomoc w formie posiłków w szkole. W związku z powyższym można uznać, że sytuacja, w jakiej znajduje się skarżącą powoduje, że konieczność spłaty zaległości spowoduje niemożność zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych. Spłata zadłużenia może spowodować jeszcze większe uzależnienie skarżącej od środków z pomocy społecznej. Sąd podziela wyrażone w orzecznictwie sądów administracyjnych poglądy, że sytuacja, w której zapłata zaległości powoduje konieczność sięgania przez zobowiązanego, pozbawionego możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb materialnych, do pomocy państwa, nie jest zgodna z interesem obywatela i jednocześnie nie jest zgodna z interesem publicznym. Sytuacja materialna rolnika, jego stan zdrowia i wynikająca z niego niemożność spłacania zaległych składek może uzasadniać przesłankę ważnego interesu zobowiązanego. Interesu tego nie można bowiem identyfikować wyłącznie ze zdarzeniem losowym (wyrok WSA w Bydgoszczy z 05.07.2011 r., I SA/Bd 131/11, wyrok WSA w Krakowie z 14.10.2009 r., I SA/Kr 142/09 – orzeczenia dostępne na stronie – www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Powyższe okoliczności wskazują, że Prezes KRUS nie ustalił w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości sytuacji majątkowej skarżącej. Tylko zaś precyzyjne ustalenia w tym przedmiocie pozwoliłyby odpowiedzieć na pytanie, czy za umorzeniem przedmiotowych zaległości przemawia interes zobowiązanej. O jego zaistnieniu można powiedzieć, gdy ubezpieczony nie dysponuje środkami, które pozwoliłyby na spłatę zaległości bez uszczerbku dla zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych. O niemożności pogodzenia obowiązku spłaty należności z koniecznością zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych może świadczyć fakt, gdy poziom zarobków strony sytuuje się na granicy minimum socjalnego. Odmowa umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie powinna być poprzedzona analizą sytuacji finansowej skarżącej tj. wysokości jej źródeł dochodów, wysokości otrzymywanych świadczeń i ich stosunku do wysokości wydatków koniecznych dla egzystencji zobowiązanego i jego rodziny. Dopiero taka analiza pozwala w sposób jednoznaczny ustalić, jaki jest rzeczywisty dochód skarżącego i czy umożliwia mu zapłatę zaległości.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, jak i poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] marca 2014 r., organ administracji nie zawarł zestawienia dochodów i wydatków skarżącej z określeniem ich wysokości i w konsekwencji nie ocenił, czy kwota, jaką dysponuje skarżąca na codzienne utrzymanie, pozwala jej na spłatę ciążących na niej zaległości. Wprawdzie w zaskarżonej decyzji organ wymienił z jakich źródeł skarżąca wraz z rodziną się utrzymuje, jednak nie określił, jaką sumą może tak naprawdę dysponować w przedziale miesięcznym i jak się ona odnosi do koniecznych wydatków związanych z codziennym utrzymaniem. W aktach sprawy znajdują się rachunki za wodę, ścieki z których wynika, że powstały z tego tytułu zaległości, co świadczy o braku środków na podstawowe potrzeby. Organ nie zestawił tych opłat w wymiarze miesięcznym razem z innymi niezbędnymi wydatkami np. na żywność, niezbędne leki, czy środki higieniczne. W związku z powyższym nie ustalił, czy spłata ciążących zaległości może odbyć się bez uszczerbku dla zaspokajania niezbędnych potrzeb życiowych.

Jednym z argumentów Prezesa KRUS za utrzymaniem w mocy decyzji

I instancji była okoliczności powstania zadłużenia a mianowicie, że powstało ono

w wyniku zwłoki w zgłoszeniu do ubezpieczenia. Należy wskazać, że przesłanki umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne wymagają zbadania aktualnej sytuacji zobowiązanego, tj. sytuacji rodzinnej, finansowej

i majątkowej, gdyż do tego odnosi się pojęcie ważnego interesu zobowiązanego. Organ powinien również wziąć pod uwagę ochronę interesu publicznego, gdyż ustawodawca w art. 41a ust. 1 u.s.r. nakazuje uwzględnić stan finansów funduszów emerytalno-rentowego i składkowego. Natomiast treść art. 41a ust. 1 u.s.r. nie odnosi się do okoliczności powstania zaległości, w szczególności, czy powstały z winy strony czy też nie (tak też wyrok WSA w Lublinie z 16.10.2012 r., III SA/Lu 379/12, wyrok WSA w Kielcach z 01.09.2011 r., I SA/Ke 401/11).

W niniejszej sprawie należało również wziąć pod uwagę trudną sytuację rodzinną skarżącej. Ma ona bowiem na utrzymaniu trójkę dzieci: córkę w wieku szkolnym, córkę studiującą oraz syna zarejestrowanego jako osoba bezrobotna. Skarżąca ma również ciężką sytuację zdrowotną (anemia, przepuklina rozworu przełykowego). Te okoliczności również rzutują na sytuację finansową skarżącej

i związane z tym możliwości zarobkowe. Konieczność utrzymania trójki dzieci oznacza, że wydatki na codzienne utrzymanie ulegają odpowiedniemu zwiększeniu stąd i konieczność spłaty zaległości może wiązać się z istotnym uszczerbkiem dla codziennego utrzymania.

Mając na względzie powyższe okoliczności, dotyczące sytuacji rodzinnej

i majątkowej skarżącej należy wskazać, że w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji nie wyjaśniono w sposób niebudzący wątpliwości, jakie przyczyny przemawiały za umorzeniem odsetek w wysokości 1.045 zł od zaległych składek na fundusz wypadkowo – chorobowo – macierzyński i jednocześnie odmową umorzenia odsetek z tytułu składek na fundusz emerytalno – rentowy w łącznej wysokości 3.349 zł.

W ocenie Sądu podana przez organ podstawa umorzenia odsetek w wysokości 1.045 zł w postaci sytuacji życiowej i ekonomicznej skarżącej, mogłaby być również podstawą do umorzenia pozostałej kwoty odsetek. Natomiast przyczyny odmowy umorzenia części odsetek tj., że zaległości nie są trwale nieściągalne, gdyż mogą zostać zabezpieczone lub dochodzone w drodze egzekucji a składki są wkładem na przyszłe świadczenia, można by odnieść zarówno do odsetek, które zostały umorzone, jak i do tych, których umorzenia odmówiono. Uzasadnienie zaskarżonej decyzji w tym zakresie jest niejasne a przyczyną takiego stanu rzeczy jest opisany wyżej brak analizy sytuacji finansowej skarżącej i brak uwzględnienia całokształtu okoliczności sprawy.

Z tych przyczyn Sąd uchylił zaskarżoną decyzję wraz z poprzedzającą decyzją Prezesa KRUS z dnia [...] marca 2014 r. na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – dalej P.p.s.a.

W punkcie 2 orzeczono na podstawie art. 152 P.p.s.a.

O zwrocie kosztów orzeczono w oparciu o art. 200 i art. 205 § 1 P.p.s.a., na które złożyły się koszty przejazdu przez skarżącą do Sądu.