I SA/Łd 408/13

Uzasadnienie

I SA/Łd 408/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. z dnia [...]r. odmawiające wstrzymania wykonania ostatecznych decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. z dnia [...] r. od nr [...] do nr [...], wydanych w zakresie podatku od towarów za okres od grudnia 2004 r. do września 2005 r.

Podstawą postanowienia były następujące ustalenia i wnioski organów prowadzących postępowanie.

W dniu 20 lipca 2006 r. została wszczęta w stosunku do K.B. kontrola podatkowa w zakresie rozliczenia podatku od towarów i usług oraz prawidłowości ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących za okres od grudnia 2004 r. do września 2005 r. W związku z ustaleniami dokonanymi w trakcie przeprowadzonej kontroli podatkowej, organ podatkowy w dniu 1 grudnia 2006 r. wszczął postępowania podatkowe w podatku od towarów i usług za powyższy okres. Z uwagi na fakt, że podatnik rozliczył w złożonych deklaracjach VAT-7 za ww. okres podatek naliczony wynikający z faktur VAT stwierdzających czynności, które nie zostały dokonane pomiędzy podmiotami na nich wskazanymi, Naczelnik Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. zakwestionował prawo do obniżenia przez stronę podatku należnego o podatek naliczony. Mając na uwadze powyższe, organ ten w dniu [...]r. wydał decyzje od nr [...] do nr [...], którymi określił podatnikowi zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, a także ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okres od grudnia 2004 r. do września 2005 r. Doręczenie tych decyzji nastąpiło w dniu 28 marca 2007 r., w trybie art. 150 Ordynacji podatkowej.

W dniu 13 stycznia 2009 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. wpłynął wniosek strony o wznowienie postępowań zakończonych ww. ostatecznymi decyzjami Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. z dnia [...] r. i wstrzymanie ich wykonania. Jako przesłankę wznowienia postępowań podatkowych podatnik wskazał art. 240 § 1 pkt 4 ustawy Ordynacja podatkowa, tj. strona nie własnej winy nie brała udziału w postępowaniu.

Organ podatkowy, po dokonaniu oceny żądania zawartego w powyższym wniosku pod względem dopuszczalności wznowienia postępowań, stwierdził niedopuszczalność wznowienia postępowania w sprawie decyzji ostatecznych z dnia [...] r. od nr [...] do nr [...] z powodu uchybienia terminu do wniesienia żądania wszczęcia postępowania w zakresie określonym w art. 241 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Mając na uwadze powyższe, decyzją z dnia [...] r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. odmówił wznowienia postępowań podatkowych w podatku od towarów i usług za okres od grudnia 2004 r. do września 2005 r., zakończonych powyższymi decyzjami ostatecznymi.

Po rozpatrzeniu odwołania podatnika od powyższej decyzji, Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. decyzją z dnia [...] r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Decyzja ta została przez stronę zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który wyrokiem z dnia 27 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Łd [...], oddalił skargę podatnika na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. w przedmiocie wznowienia postępowań podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług za okres od grudnia 2004 r. do września 2005 r. Od tego wyroku podatnik wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 24 maja 2011 r., sygn. akt I FSK [...], skargę tę oddalił.

W dniu 2 stycznia 2012 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. wpłynął kolejny wniosek podatnika o wznowienie postępowań zakończonych ostatecznymi decyzjami Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. z dnia [...]r. od nr [...] do nr [...] i wstrzymanie wykonania tych decyzji. Z uwagi na fakt, że w ocenie strony przyczyną wznowienia postępowania było działanie Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-Ś., przedmiotowy wniosek został skierowany przez podatnika do Dyrektora Izby Skarbowej w Ł., stosownie do art. 244 § 2 Ordynacji podatkowej. Jednocześnie jako podstawę wstrzymania wykonania powyższych decyzji ostatecznych K. B. wskazał przepis art. 246 § 1 tej ustawy. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. w załączeniu do pisma z dnia 19 stycznia 2012 r. przesłał zgodnie z właściwością powyższy wniosek strony do Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-Ś.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. dokonał oceny żądania zawartego w powyższym wniosku pod względem dopuszczalności wznowienia postępowań. Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności powodujące niedopuszczalność wznowienia postępowania, skutkujące odmową jego wznowienia, w związku ze złożonym przez podatnika wnioskiem, organ podatkowy postanowieniem z dnia [...] r. wznowił postępowania w sprawie podatku od towarów i usług za okres od grudnia 2004 r. do września 2005 r., zakończone decyzjami ostatecznymi Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. z dnia [...] r. o wskazanych powyżej numerach. W ocenie organu, nowe dowody i okoliczności przeanalizowane w postępowaniu wznowieniowym nie dały podstaw do odmiennej niż zawarta w decyzjach ostatecznych oceny stanu faktycznego sprawy.

W związku z powyższym, Naczelnik Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. decyzją z dnia [...] r. odmówił uchylenia w całości lub w części decyzji ostatecznych Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. z dnia [...] r. o wskazanych powyżej numerach w zakresie podatku od towarów i usług. W konsekwencji powyższego organ pierwszej instancji postanowieniem z dnia [...] r. odmówił również wstrzymania wykonania wskazanych decyzji ostatecznych z dnia [...] r. od nr [...] do nr [...].

W zażaleniu na powyższe postanowienie podatnik wniósł o jego zmianę lub uchylenie w całości. W ocenie pełnomocnika podatnika stanowisko organu pierwszej instancji nie zasługiwało na uwzględnienie z następujących powodów:

1) decyzja z dnia [...] r. nr [...], którą organ podatkowy odmówił uchylenia decyzji ostatecznych Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. wydanych w zakresie podatku od towarów i usług za okres od grudnia 2004 r. do września 2005 r. w dniu [...]r. od nr [...] do nr [...], nie jest decyzją ostateczną, a zaskarżone postanowienie jest ściśle związane z postępowaniem wywołanym wnioskiem o wznowienie postępowań,

2) składając wniosek o wznowienie postępowań podatnik uważał i nadal uważa, że wystąpiły okoliczności wymienione w art. 240 § 1 pkt 1 i pkt 2 Ordynacji podatkowej, ponieważ dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności okazały się fałszywe oraz decyzje zostały wydane w wyniku przestępstwa,

3) biorąc pod uwagę łączną kwotę wynikającą z decyzji ostatecznych, ich wykonanie

skutkować będzie tym, iż ucierpi na tym nie tylko podatnik, ale także jego rodzina,

4) wstrzymanie wykonania decyzji, nie kłóci się z interesem publicznym, gdyż kwota wynikająca z zakwestionowanych decyzji została zabezpieczona przez organ podatkowy poprzez ustanowienie hipoteki na nieruchomości podatnika.

Postanowieniem z dnia [...] r., wydanym po rozpatrzeniu powyższego zażalenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ, odwołując się do treści art. 246 § 1 Ordynacji podatkowej, wskazał, że podstawą wstrzymania wykonania decyzji jest istnienie prawdopodobieństwa uchylenia decyzji, a zatem sytuacji, gdy na podstawie akt sprawy organ wstępnie jest przekonany o konieczności uchylenia decyzji. Oznacza to, że w postępowaniu dotyczącym wstrzymania wykonania decyzji na podstawie przepisu art. 246 § 1 Ordynacji podatkowej nie bada się merytorycznej zgodności z prawem decyzji stanowiącej przedmiot wznowionego postępowania oraz konieczności ewentualnego jej wyeliminowania z obiegu prawnego. Brak jest podstaw do traktowania tej instytucji procesowej tak, jak gdyby wydanie postanowienia na podstawie wspomnianego przepisu następowało na podstawie tych samych reguł, co załatwienie sprawy administracyjnej co do istoty, a więc po zebraniu i rozpatrzeniu całego niezbędnego materiału dowodowego.

Mając na uwadze powyższe, organ odwoławczy wyjaśnił, że po przeprowadzeniu postępowania co do przesłanek wznowienia, organ pierwszej instancji nie stwierdził istnienia przesłanek określonych w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej. Zatem stosownie do art. 245 § 1 pkt 2 tej ustawy, decyzją z dnia [...]r. odmówił uchylenia w całości lub w części decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. wydanych w dniu [...] r. od nr [...] do nr [...] w zakresie podatku od towarów i usług za wyżej wymieniony okres. W jego ocenie okoliczności sprawy nie wskazywały na prawdopodobieństwo uchylenia decyzji ostatecznych. Mając na uwadze powyższe, organ podatkowy pierwszej instancji wydał postanowienie z dnia [...] r.,

w którym odmówił wstrzymania wykonania decyzji ostatecznych z dnia [...] r.

Jednocześnie organ odwoławczy podkreślił, że jedyną przesłanką, którą w świetle art. 246 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powinien kierować się organ podatkowy, jest prawdopodobieństwo uchylenia decyzji w wyniku wznowienia postępowania. Przepis ten nie uzależnia wstrzymania wykonania decyzji ostatecznej od ważnego interesu strony lub interesu publicznego. Wstrzymanie wykonania decyzji ostatecznych będących przedmiotem wniosku o wznowienie postępowań nie jest również uzależnione od prawomocnego wpisu hipoteki przymusowej lub zastawu skarbowego korzystających z pierwszeństwa zaspokojenia, które zabezpieczają wykonanie decyzji wraz z odsetkami za zwłokę - do wysokości odpowiadającej wartości przedmiotu hipoteki przymusowej lub zastawu skarbowego, tak jak w przypadkach objętych regulacją art. 239f § 1 pkt 2 tej ustawy.

Kierując się powyższymi ustaleniami, organ odwoławczy stwierdził, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do zajęcia innego stanowiska niż przedstawione w zaskarżonym postanowieniu. Powołane przez pełnomocnika we wniosku argumenty nie przesądzały, na tamtym etapie postępowania, o konieczności uchylenia ostatecznych decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. z dnia [...] r. od nr [...] do nr [...], a tylko w takim przypadku należałoby wstrzymać wykonanie tych decyzji. Ponadto organ uznał, że w sprawie nie doszło do naruszenia przepisów art. 120 - art. 129 Ordynacji podatkowej, w tym zwłaszcza przepisów art. 121 i art. 127 tej ustawy.

Na powyższe postanowienie podatnik, reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, wnosząc o jego uchylenie w całości.

Zaskarżonemu postanowieniu pełnomocnik skarżącego zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 246, art. 121 i art. 127 ustawy Ordynacja podatkowa, podtrzymując w tym zakresie dotychczasowe stanowisko i argumentację w sprawie.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. wniósł o jej oddalenie, argumentując jak w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Skarga podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) w związku z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej – "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W ramach owej kontroli sąd administracyjny nie przejmuje sprawy administracyjnej do jej końcowego załatwienia, lecz ocenia, nie będąc przy tym związany granicami skargi, czy przy wydawaniu zaskarżonego aktu nie naruszono reguł postępowania administracyjnego (podatkowego) i czy prawidłowo zastosowano prawo materialne.

Stosownie zaś do art. 145 § 1 p.p.s.a., Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1/ uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi:

a/ naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

b/ naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

c/ inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

2/ stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;

3/ stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach.

W przypadku zaś braku występowania powyższych naruszeń prawa oraz przepisów postępowania Sąd, stosownie do art. 151 p.p.s.a, nie uwzględniwszy skargi – oddala ją.

Przedmiotem zaskarżenia w rozpoznawanej sprawie jest postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. utrzymujące w mocy postanowienie z dnia [...] r., którym Naczelnik Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. odmówił K.B. wstrzymania wykonania swych ostatecznych decyzji z dnia [...] r. od nr [...] do nr [...], wydanych w zakresie podatku od towarów za okres od grudnia 2004 r. do września 2005 r.

Dokonując kontroli zaskarżonego postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. w oparciu o wyżej wskazane kryterium legalności i zakreśloną kognicję, Sąd doszedł do przekonania, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. nie naruszył bowiem przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Spór prawny zainicjowany skargą na to postanowienie, w ocenie Sądu, sprowadza się zaś do kwestii oceny wystąpienia w niniejszej sprawie określonej w art. 246 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), dalej jako: "Ordynacja podatkowa", przesłanki wystąpienia prawdopodobieństwa uchylenia decyzji ostatecznej w wyniku wznowienia podstępowania, warunkującej wstrzymanie wykonania decyzji kwestionowanych w tym nadzwyczajnym trybie postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 246 § 1 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy właściwy w sprawie wznowienia postępowania wstrzyma z urzędu lub na żądanie strony wykonanie decyzji, jeżeli okoliczności sprawy wskazują na prawdopodobieństwo uchylenia decyzji w wyniku wznowienia postępowania.

Z powołanego przepisu wynika zatem, że możliwość wstrzymania wykonania decyzji na tej podstawie prawnej dotyczy sytuacji, kiedy w trybie określonym w Rozdziale 17 Ordynacji podatkowej ("Wznowienie postępowania") zostanie na podstawie art. 243 § 1 tej ustawy stwierdzona dopuszczalność wznowienia postępowania podatkowego poprzez wydanie przez organ podatkowy postanowienia o wznowieniu postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną. Takie postępowanie może zostać wznowione z urzędu i na żądanie strony w sytuacji, kiedy zaistnieją przesłanki wskazane w art. 240 § 1 pkt 1, 2, 3, 5, 6, 7 i 10 tej ustawy, a tylko na żądanie strony z przyczyn wskazanych w pkt 4, 8, 11 i 9.

Jeśli strona wraz z wnioskiem o wszczęcie postępowania wznowieniowego składa wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji ostatecznej, to jego rozpoznanie może nastąpić dopiero po stwierdzeniu dopuszczalności wznowienia postępowania. Ponadto postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji może zapaść łącznie z postanowieniem o wznowieniu postępowania, gdyż w tym czasie organ dysponuje już wystarczającą wiedzą, pozwalającą na rozstrzygnięcie, na wniosek strony lub z urzędu, czy zachodzą warunki do wstrzymania wykonania decyzji dotychczasowej. Organ nie bada merytorycznie decyzji, która jest przedmiotem postępowania wznowieniowego, lecz jedynie, mając na uwadze wszystkie okoliczności faktyczne i prawne oraz materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy zakończonej decyzją ostateczną, ocenia, czy istnieje podstawa do uchylenia ostatecznej decyzji. Przy czym ocena prawdopodobieństwo uchylenia decyzji ostatecznej nie może być dowolna, lecz winna być wynikiem rzetelnej oceny okoliczności sprawy.

Przenosząc te uwagi na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że z akt sprawy wynika, iż skarżący wystąpił w dniu 2 stycznia 2012 r. z wnioskiem (drugim) o wznowienie postępowań zakończonych ostatecznymi decyzjami Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. z dnia [...] r. od

nr [...] do nr [...], wydanych w zakresie podatku od towarów za okres od grudnia 2004 r. do września 2005 r., a także z wnioskiem o wstrzymanie wykonania tych decyzji. Podatnik jako przyczynę wznowienia postępowania podatkowego podał okoliczności wskazane w art. 240 § 1 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej (wydanie decyzji w wyniku przestępstwa, dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe). Naczelnik Urzędu Skarbowego Ł.-Ś., po dokonaniu oceny żądania strony zawartego w powyższym wniosku, wydał postanowienie o wznowieniu tych postępowań. Jednocześnie organ ten, oceniając wniosek strony z dnia [...] r. o wstrzymanie wykonania ostatecznych decyzji z dnia [...]r. nie znalazł podstaw do jego uwzględniania. W jego ocenie okoliczności sprawy, w tym zwłaszcza nowe dowody, nie wskazywały bowiem na prawdopodobieństwo uchylenia decyzji ostatecznych w trybie wznowienia postępowania podatkowego. Ustalenie to nastąpiło zatem po zbadaniu prawdopodobieństwa wystąpienia wad wznowienia postępowania z art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej (w tym wskazanych w pkt 1 i 2 § 1 tego artykułu), kwalifikujących decyzję ostateczną do uchylenia. Zauważyć przy tym należy, że organ II instancji, rozpatrując zażalenie na przedmiotowe postanowienie uwzględnił fakt, że decyzją z dnia [...] r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. odmówił uchylenia w całości lub w części swych decyzji z dnia [...] roku, co w oczywisty sposób przesądziło o braku wystąpienia w niniejszej sprawie prawdopodobieństwa uchylenia tych decyzji. Zaprzeczenie wystąpienia tego prawdopodobieństwa zostało potwierdzone także decyzją organu odwoławczego z dnia [...] r., stanowiącą przedmiot skargi w sprawie o sygn. akt I SA/Łd [...], oddalonej wyrokiem tutejszego Sądu z dnia [...] r.

W świetle powyższych ustaleń nie budzi wątpliwości, że skarga jest niezasadna, a podniesiony przez stronę zarzut naruszenia art. 246 Ordynacji podatkowej nie zasługuje na uwzględnienie. Sam bowiem fakt przedstawienia przez stronę określonych argumentów (dowodów) nie oznacza, że takie prawdopodobieństwo uchylenia decyzji ostatecznej w niniejszej sprawie wystąpiło. O prawdopodobieństwie tym także nie świadczy podniesiona w skardze okoliczność, że na etapie składania zażalenia postępowanie w sprawie wznowienia postępowania podatkowego, z uwagi na złożone odwołanie, było w toku. Wszakże w postępowaniu o wstrzymanie wykonania ostatecznej decyzji nawet ustalenie istnienia przesłanki wznowieniowej nie przesądza o wstrzymaniu wykonania kwestionowanej decyzji. Jedynie bowiem uprawdopodobnienie, że przesłanka wznowieniowa doprowadzi do uchylenia decyzji, obliguje organ do wstrzymania wykonania decyzji na podstawie powołanego na wstępie art. 246 § 1 Ordynacji podatkowej. Ta zaś sytuacja w niniejszej sprawie nie wystąpiła. Podkreślić przy tym należy, że powołany przepis, wbrew oczekiwaniom skarżącego, nie uzależnia wstrzymania wykonania decyzji ostatecznej od ważnego interesu strony lub interesu publicznego. Ponadto wstrzymanie wykonania takiej decyzji w świetle tego przepisu nie jest również uzależnione od prawomocnego wpisu hipoteki przymusowej lub zastawu skarbowego korzystającego z pierwszeństwa zaspokojenia, które zabezpieczają wykonanie decyzji wraz odsetkami za zwłokę - do wysokości odpowiadającej wartości przedmiotu hipoteki przymusowej lub zastawu skarbowego, tak jak w przypadkach objętych regulacją art. 239 f § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Stąd też za niemającą znaczenia w niniejszej sprawie uznać należy powołaną w skardze okoliczność, iż kwota wynikająca z zakwestionowanych decyzji została zabezpieczona przez organ podatkowych w drodze ustanowienia hipoteki na nieruchomości podatnika.

Jednocześnie Sąd w tym miejscu podziela ugruntowany w orzecznictwie pogląd, że zbyt szybkie i niepoparte dowodami rozstrzyganie na okoliczność istnienia przesłanek wskazujących na prawdopodobieństwo uchylenia decyzji ostatecznej, może stanowić naruszenie zasady trwałości decyzji ostatecznych, jakiej hołduje Ordynacja podatkowa oraz Kodeks postępowania administracyjnego (por. np. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 4 grudnia 2012 r., I SA/Gd 1059/12, wyrok WSA w Gliwicach z dnia 24 listopada 2010 r., sygn. akt III SA/Gl 1617/10, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Po 846/10, dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, https//cbois.nsa.gov.pl).

Ponadto za niezasadne Sąd uznał także pozostałe zarzuty skargi dotyczące naruszenia przepisów art. 121 i art. 127 Ordynacji podatkowej. Organy podatkowe dokonały bowiem prawidłowej oceny wystąpienia w sprawie przesłanki warunkującej wstrzymanie wykonania wskazanych na wstępie decyzji, z uwzględnieniem okoliczności sprawy znajdujących potwierdzenie w materiale dowodowym i na tej podstawie, z poszanowaniem zasad postępowania podatkowego wynikających z powyższych przepisów Ordynacji podatkowej (tj. zasady dwuinstancyjności postępowania i budzenia zaufania do organów podatkowych), podjęły rozstrzygnięcia zgodne z prawem, należycie je uzasadniając.

Z powyższych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę jako niezasadną na podstawie art. 151 p.p.s.a.

AK.