III SA/Wa 1800/13

Uzasadnienie

B. Spółka Jawna - J. C. , D. B. z siedzibą w M. (dalej "Skarżąca" lub "Spółka") wnioskiem z dnia 5 maja 2011 r. zwróciła się do Ministra Finansów o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

Skarżąca, przedstawiając zdarzenie przyszłe, wskazała, że sprzedaje towary na terytorium kraju dla podróżnych będących osobami fizycznymi niemającymi miejsca stałego zamieszkania na terytorium Wspólnoty. Osoby te zawsze posiadają towar, nabyty na podstawie dokumentu TAX FREE, w bagażu osobistym, przy przekraczaniu granicy. Dokumenty TAX FREE posiadają dołączony paragon fiskalny, a po wywiezieniu towaru poza terytorium Wspólnoty, gdzie Urząd Celny dokonał sprawdzenia towaru i danych podróżnego, dodatkowo są ostemplowane pieczęcią zaopatrzoną w numerator. Zakup towaru może być dokonywany osobiście przez podróżnego albo przez inną osobę, działającą z umocowania podróżnego. Sprzedawca dodatkowo poinformuje podróżnego o tym, iż zwrot podatku VAT będzie dokonany dla osoby posiadającej dokument TAX FREE z prawidłowym poświadczeniem dokonanego wywozu poza terytorium Wspólnoty. Informacja udzielona będzie ustnie przy sprzedaży, wywieszona w widocznym miejscu w punkcie handlowym, a także dołączona do dokumentów sprzedaży.

W związku z powyższym Skarżąca zapytała:

1. Czy podróżny ma obowiązek osobiście nabyć towar u sprzedawcy, czy też może upoważniać inną osobę do dokonania zakupów w jego imieniu i upoważniać taką osobę do otrzymania dokumentu TAX FREE z jego danymi, jako "podróżnego"?

2. Czy podróżny może upoważnić inną osobę do odebrania podatku VAT od sprzedawcy, przekazując dla tej osoby dokument TAX FREE z potwierdzeniem wywozu towaru dokonanym przez polski Urząd Celny? Czy poza dokumentem TAX FREE osoba ta musi dysponować upoważnieniem pisemnym do odbioru podatku VAT od sprzedawcy?

Zdaniem Skarżącej odnośnie pytania pierwszego, zgodnie z treścią art. 126 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej też dalej "uptu" lub "ustawą", podróżny osobiście musi dokonać jedynie czynności wywozu towaru poza teren Wspólnoty i ten fakt ma być potwierdzony stemplem Urzędu Celnego zaopatrzonym w numerator. Zakup towaru na terytorium Polski może być dokonany przez inną niż podróżny, upoważnioną osobę, która przedstawia dane podróżnego dla prawidłowego wypełnienia dokumentu TAX FREE. Osoba upoważniona ma prawo do otrzymania dokumentów sprzedaży oraz otrzymania towaru i zapłaty za nabyty towar. Upoważnienie nie musi mieć formy pisemnej, a podróżny potwierdza fakt udzielenia upoważnienia poprzez osobiście dokonaną czynność wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty.

Stanowisko Skarżącej odnośnie pytania drugiego opierało się na założeniu, że podróżny może upoważnić inną osobę do odbioru pieniędzy dotyczących podatku, poprzez przekazanie dla tej osoby dokumentu TAX FREE, z potwierdzeniem wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty. Potwierdzeniem istnienia upoważnienia jest fakt posługiwania się przez osobę inną, niż podróżny, dokumentem wywozu towaru, który to dokument upoważnia każdoczesnego posiadacza do otrzymania podatku VAT naliczonego przez sprzedawcę. Dodatkowy pisemny dokument upoważniający do odbioru pieniędzy od sprzedawcy w kwocie podatku VAT nie jest wymagalny, jeśli okoliczności działania upoważnionej osoby nie zostały zastrzeżone.

Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia [...] lipca 2011 r. uznał stanowisko Skarżącej przedstawione we wniosku za nieprawidłowe. W uzasadnieniu powołał się na przepisy art. 126 ust. 1, art. 128 ust. 1 – 5, art. 130 ust. 1 uptu oraz § 1 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie określenia wzorów: znaku informującego podróżnych o możliwości zakupu w punktach sprzedaży towarów, od których przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, oraz stempla potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a także określenia niezbędnych danych, które powinien zawierać dokument będący podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym (Dz. U. Nr 68, poz. 361), zwane dalej "rozporządzeniem". Minister Finansów stwierdził, że podróżnemu, który nabył towary na terytorium kraju i następnie w stanie nienaruszonym wywiózł je w bagażu osobistym podróżnego poza terytorium Unii Europejskiej, przysługuje prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu tych towarów. Wywóz zakupionych towarów poza terytorium Unii Europejskiej musi nastąpić nie później, niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu. Podstawą do dokonania zwrotu podatku jest przedstawienie przez podróżnego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę. Dokument ten musi zawierać stempel zaopatrzony w numerator, na którym urząd celny potwierdził wywóz towarów. Do dokumentu powinien być przymocowany wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej. Odbiór otrzymanego zwrotu podatku na dokumencie ZWROT VAT DLA PODRÓŻNYCH powinien zawierać podpis podróżnego.

Zdaniem Organu do dokonania zakupów, otrzymania dokumentu TAX FREE, otrzymania towaru, zapłaty za nabyty towar oraz otrzymania zwrotu zapłaconego przy dostawie podatku uprawniony jest podróżny. Jednak zgodnie z Kodeksu cywilnego, strona może działać przez pełnomocnika, o którym mowa w art. 98 - 109 Kodeksu. W związku z tym dokonania zakupów, otrzymania dokumentu TAX FREE, otrzymania towaru, zapłaty za nabyty towar, może dokonać osoba, która przedstawi sprzedawcy pisemne imienne upoważnienie do wykonania czynności związanych z nabyciem towarów, wystawione przez osobę, której dane mają widnieć na dokumencie TAX FREE, tj. podróżnego. Jednocześnie zwrot podatku może otrzymać osoba, która przedstawi sprzedawcy prawidłowo wypełniony, spełniający wszystkie wymogi określone w art. 128 uptu, dokument TAX FREE, wystawiony na inną osobę, oraz przedstawi pisemne imienne upoważnienie do odbioru kwoty określonej w przedmiotowym dokumencie, wystawione przez osobę, której dane widnieją na dokumencie TAX FREE.

Minister Finansów stwierdził, że upoważniona przez podróżnego osoba powinna przedłożyć pisemne imienne upoważnienie do dokonania wszystkich czynności związanych z zakupem towarów oraz odbioru podatku, wystawione przez podróżnego.

Po wystosowaniu wezwania do usunięcia naruszenia prawa Minister Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji.

Spółka w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej zarzucając Organowi naruszenie:

- art. 120 Ordynacji podatkowej, gdyż Organ podatkowy działał w sprawie niniejszej bez poszanowania norm prawnych wynikających z niżej wymienionych przepisów;

- art. 121 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej poprzez traktowanie nierówno interesu Skarżącej i Skarbu Państwa i rozstrzyganie wątpliwości w sprawie na niekorzyść Skarżącej, jak również poprzez prowadzenie postępowania w sposób niebudzący zaufania do organów podatkowych;

- art. 124 Ordynacji podatkowej poprzez niewyjaśnienie zasadności przesłanek, którymi Organ podatkowy kierował się przy załatwianiu niniejszej sprawy, albowiem odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia nie zawiera jakiegokolwiek uzasadnienia faktycznego lub prawnego;

- art. 95 § 1 i 2 w zw. z art. 99 KKodeksu cywilnego poprzez ich niezastosowanie, mimo, iż były ku temu podstawy zarówno faktyczne, jak i prawne;

- art. 128 ust. 2 i 3 uptu poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że zwrot podatku może otrzymać osoba, która przedstawi sprzedawcy prawidłowo wypełniony, spełniający wszystkie wymogi określone w art. 128 uptu dokument TAX FREE, wystawiony na inną osobę, oraz przedstawi pisemne imienne upoważnienie do odbioru kwoty określonej w przedmiotowym dokumencie wystawione przez osobę, której dane widnieją na dokumencie TAX FREE, podczas, gdy takie stanowisko nie ma oparcia w obowiązujących przepisach prawa, albowiem pełnomocnictwo, poza przypadkami wymienionymi w Kodeksie cywilnym, nie wymaga określonej formy, w tym formy pisemnej.

W uzasadnieniu Skarżąca podniosła, że podróżny nie musi udzielać osobie pisemnego pełnomocnictwa, albowiem żaden przepis prawa, zarówno cywilnego, jak i podatkowego, nie przewiduje wymagania udzielenia przez podróżnego pisemnego pełnomocnictwa do dokonania czynności związanych z zakupem towarów oraz poboru podatku. Wystarczy pełnomocnictwo ustne bądź dorozumiane, udzielone osobie trzeciej poprzez wydanie prawidłowo wypełnionego, spełniającego wszystkie wymogi określone w art. 128 ustawy, dokumentu TAX FREE.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 24 września 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 3313/11, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż skarga wniesiona w niniejszej sprawie jest zasadna. Sąd za zasadny uznał zarzut naruszenia art. 121 § 1 i § 2 i art. 124 Ordynacji podatkowej twierdząc, że wątpliwości w sprawie rozstrzygnięto na niekorzyść Skarżącej bez wyjaśnienia przesłanek, którymi kierował się Minister Finansów wydając zaskarżoną interpretację. Przyznał rację Skarżącej twierdząc, że Organ naruszył zasadę prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. Ponadto Sąd zwrócił uwagę, iż pomimo powołania się przez Organ na przepisy art. 98 - 109 Kodeksu cywilnego, nie dokonał jakiejkolwiek ich analizy. Z jego argumentacji nie wynika też, w jaki sposób wywiódł z powoływanych przepisów, że w omawianym przypadku zastosowanie znajdzie forma pisemna upoważnienia. W ocenie Sądu zaskarżona interpretacja nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 14c § 1 i 2 Ordynacji podatkowej. Organ powołując się na przepisy prawa cywilnego dotyczące udzielania pełnomocnictw, błędnie uznał, że pełnomocnictwo i upoważnienie to pojęcia tożsame. Odebranie od sprzedawcy podatku VAT na podstawie dokumentu TAX FREE nie jest czynnością prawną, a czynnością faktyczną. Nie może być zatem oceniane przez pryzmat przepisów Kodeksu cywilnego, regulujących kwestie udzielania pełnomocnictw. Osoba dokonując w imieniu podróżnego czynności odebrania podatku VAT może działać jako pośrednik, którego rola nie polega na składaniu oświadczeń woli w imieniu reprezentowanego, ale dokonywaniu w jego imieniu czynności faktycznych. Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, że podróżny może dokonać czynności nabycia towarów u sprzedawcy działając przez pełnomocnika, gdyż co do zasady pełnomocnictwo może być skutecznie udzielone ustnie i w sposób dorozumiany.

W ocenie Sądu przy tak określonym rodzaju czynności prawnych (dokonania czynności nabycia towarów) do zakresu umocowania trudno odnosić przepisy o pełnomocnictwie ogólnym, które nie określa w ogóle, ani nie wyodrębnia, czynności prawnych, do jakich pełnomocnik został umocowany. Tym samym Minister Finansów ponownie analizując przedstawione przez Skarżącą zdarzenie przyszłe winien dokonać takiej interpretacji mających zastosowanie w sprawie przepisów prawa, aby przedstawione stanowisko było zgodne z wymogami, jakie winna spełniać interpretacja indywidualna. Organ winien, wziąć także pod uwagę, że od 1 kwietnia 2011 r. z przepisu art. 128 § 2 ustawy wynika, że dokument TAX FREE nie musi już mieć charakteru imiennego. Sąd uznał też, że uzasadnione jest oczekiwanie, aby sprzedawca przedsięwziął wszystkie środki, których zastosowania można od niego racjonalnie wymagać w celu zagwarantowania, by dokonane przez niego czynności nie doprowadziły do udziału w oszustwie podatkowym. Wynika to z dbałości sprzedawcy, jako poborcy podatku, o swoje własne interesy.

Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia [...] marca 2013 r. uznał stanowisko Skarżącej przedstawione we wniosku w zakresie prawa do dokonania zakupów, otrzymania dokumentu TAX FREE, otrzymania towaru i zapłaty za nabyty towar przez pełnomocnika, bez konieczności posiadania pisemnego pełnomocnictwa do tych czynności - za prawidłowe, natomiast w zakresie możliwości odbioru zwrotu podatku od towarów i usług w imieniu podróżnego, bez posiadania upoważnienia w formie pisemnej - za nieprawidłowe.

Organ zwracając uwagę, że podróżny może dokonać czynności nabycia towarów u sprzedawcy przez pełnomocnika, stwierdził, iż sama czynność nabycia towarów u sprzedawcy, a w konsekwencji otrzymanie od niego dokumentu TAX FREE, będzie stanowiło wyrażenie woli podróżnego - mocodawcy. Tym samym w zakresie czynności polegających na nabyciu towarów zastosowanie znajdą przepisy Kodeksu cywilnego. W ocenie Ministra Finansów skoro w przedmiotowej sprawie można mówić wyłącznie o pełnomocnictwie rodzajowym (dokonywanie nabyć towarów w imieniu podróżnego - mocodawcy), bądź pełnomocnictwie szczególnym (dokonanie w imieniu podróżnego - mocodawcy nabycia określonego towaru u sprzedawcy), to do tego rodzaju pełnomocnictw nie ma obowiązku stosowania formy pisemnej. W związku z powyższym Organ stwierdził, że w celu wykonania czynności polegających na dokonaniu zakupów, a w związku z tym otrzymania dokumentu TAX FREE, otrzymania towaru i zapłaty za nabyty towar, podróżny może wyznaczyć pełnomocnika, o którym mowa w art. 98 -109 ww. ustawy. Z uwagi na fakt, iż udzielone pełnomocnictwo nie będzie miało charakteru pełnomocnictwa ogólnego, lecz będzie pełnomocnictwem szczególnym bądź rodzajowym, do jego ważności nie jest wymagane zachowanie formy pisemnej. Natomiast osoba dokonująca w imieniu podróżnego odbioru od sprzedawcy kwoty zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów, winna posiadać upoważnienie do wykonania takiej czynności, przy czym przepisy Kodeksu cywilnego nie mają zastosowania do udzielanych upoważnień.

Reasumując Minister podniósł, że skoro instytucja udzielania upoważnień do wykonywania czynności faktycznych nie została uregulowania przepisami prawa, to osoba odbierająca zwrot zapłaconego podatku w imieniu podróżnego winna przedstawić sprzedawcy pisemne upoważnienie do wykonania ww. czynności. Organ powołał się w tym zakresie na stanowisko WSA w Warszawie wyrażone w ww. wyroku.

Minister Finansów, w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, skierowane przez Skarżącą, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji.

Skarżąca, nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zarzucając zaskarżonej interpretacji naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 128 ust. 2 uptu, oraz przepisów postępowania, tj. art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej "Ppsa") oraz art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej. W związku z powyższym wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie, w jakim uznano jej stanowisko za nieprawidłowe, tj. w zakresie możliwości odbioru zwrotu podatku od towarów i usług w imieniu podróżnego, bez posiadania upoważnienia w formie pisemnej.

W uzasadnieniu, odnosząc się do zarzutów naruszenia przepisów o postępowaniu, podniosła, że argumentacja Organu w zakresie, w jakim uznaje jej stanowisko za nieprawidłowe, ogranicza się do przedstawienia przepisów Kodeksu cywilnego o pełnomocnictwie i stwierdzenia, że nie mają one zastosowania do upoważnień do odbioru kwoty zwrotu VAT w imieniu podróżnego. W jej ocenie Organ w żaden sposób nie wyjaśnia, dlaczego z powyższego stwierdzenia wyprowadza wniosek, że upoważnienie to musi mieć formę pisemną. Tym samym Organ podatkowy nie przedstawił toku rozumowania, który doprowadził go do powyższego wniosku, a co za tym idzie ponownie dopuścił się naruszenia art. 14c Ordynacji podatkowej, jak również art. 153 Ppsa.

W dalszej części Skarżąca, wskazując na naruszenie przepisów prawa materialnego, podkreśliła, że nie istnieje przepis przewidujący obowiązek zachowania pisemnej formy dla upoważnienia do odbioru w imieniu podróżnego kwoty zwrotu podatku od towarów i usług. W jej ocenie twierdzenie Organu, że istnieje taki obowiązek, oznacza faktycznie wkroczenie w kompetencję Prawodawcy - do czego Organ ten nie jest uprawniony. Skarżąca zauważyła, że zgłoszenie się po zwrot VAT w imieniu podróżnego przez osobę nie legitymującą się pisemnym upoważnieniem nie rodzi ryzyka nadużyć (oszustw podatkowych).

Zdaniem Skarżącej samo przedłożenie dokumentu TAX FREE, spełniającego warunki przewidziane w art. 128 ust. 2 uptu oraz w rozporządzeniu wykonawczym, powinno gwarantować spełnienie przesłanek do zwrotu podatku od towarów i usług oraz uniknięcie ryzyka nadużycia (oszustwa podatkowego). Natomiast kwestia, czy poza tym dokumentem przedłożone byłoby dodatkowo pisemne upoważnienie do odbioru zwrotu VAT, nie ma wpływu na powyższe ryzyko - a w szczególności w żadnym stopniu ryzyka tego zmniejsza.

Reasumując Spółka podkreśliła, że całokształt przedstawionych okoliczności świadczy o tym, że wymóg przedłożenia pisemnego upoważnienia do odbioru kwoty zwrotu VAT nie wynika z przepisów prawa, a w szczególności z art. 128 uptu, a przy tym nie jest uzasadniony względami celowości, jako że nie wpływa na stopień ryzyka dopuszczenia się ewentualnych nadużyć podatkowych.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów, podtrzymując zaprezentowane wcześniej stanowisko, wniósł o oddalenie skargi uznając zarzuty przedstawione przez Skarżącą za niezasadne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Takiej kontroli podlegają m.in. pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, stosownie do art. 3 § 2 punkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Zgodnie natomiast z art. 134 § 1 tej ustawy procesowej, sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skarga analizowana według powyższych kryteriów zasługiwała na uwzględnienie z powodów w niej przedstawionych.

W zaskarżonej interpretacji Minister Finansów uznał stanowisko Spółki za prawidłowe z wyjątkiem jednej tylko kwestii, tj. tego, czy osoba, która w imieniu podróżnego dokonuje odbioru podatku VAT, musi posiadać pisemne upoważnienie. Sąd w pełni podziela tę zgodną ocenę Stron co do prawidłowości stanowiska Spółki w tych wszystkich kwestiach, toteż nie czyni ich przedmiotem swoich rozważań uznając to za zbędne.

Odnośnie natomiast do wspomnianego wyżej, jedynego zagadnienia spornego, Sąd zauważa, że zgodnie z wydanym już w niniejszej sprawie wyrokiem z dnia 24 września 2012 r., przesądzone zostało, że co do zasady samego odbioru podatku w imieniu podróżnego może dokonać osoba działająca w imieniu podróżnego. Odbiór podatku jest czynnością faktyczną, a nie prawną. Z kolei we wniosku o wydanie interpretacji Spółka wyraźnie zastrzegła, że chodzi jej o takie przypadki, kiedy podróżny nabył towar, a następnie upoważnił inną osobę do odbioru podatku. Te dwie okoliczności faktyczne zostały przedstawione na tle szerzej opisanego stanu faktycznego: podróżny rzeczywiście nabył towar, wywozi go z terytorium Unii w bagażu podręcznym, dokument TAX FREE posiada dołączony paragon fiskalny, dokument ten jest ostemplowany pieczęcią zaopatrzoną w numerator. Te wszystkie okoliczności tworzą więc stan faktyczny sprawy, który Minister zobowiązany był po prostu przyjąć do wiadomości. Powtórzyć należy, że do tego stanu należy fakt, iż podróżny rzeczywiście nabył towar, a do zwrotu podatku rzeczywiście upoważnił inną osobę.

W tej sytuacji kwestia posiadania przez tę osobę pisemnego upoważnienia do odbioru podatku należy do zagadnień o charakterze procesowym, tj. ma jedynie znaczenie dowodowe, i – dodatkowo – nie można jej in abstracto przesądzić w postępowaniu o wydanie interpretacji. Skoro jednak Spółka tak sformułowała swoje pytanie, tj. "Czy poza dokumentem TAX FREE osoba ta musi dysponować upoważnieniem pisemnym do odbioru podatku...", to na tak postawione pytanie można było odpowiedzieć tylko jednoznacznie przecząco. Spółka trafnie zauważyła, że żaden przepis prawa materialnego - cywilnego bądź podatkowego – takiego obowiązku dysponowania pisemnym upoważnieniem nie wprowadza. Nie wprowadza takiego obowiązku także żaden przepis prawa formalnego. Art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej ustanawia otwarty katalog środków dowodowych, zaś art. 191 Ordynacji statuuje podstawową dla prawa dowodowego zasadę swobodnej oceny dowodów. Dowodem, że zwrot podatku nastąpił na rzecz uprawnionego z tytułu konkretnej transakcji podróżnego może być m.in. wspomniane pisemne upoważnienie, ale – po pierwsze – z wniosku wynikało, że podróżny rzeczywiście upoważnił daną osobę, oraz – po drugie – wartość dowodowa takiego pisemnego upoważnienia podlega ocenie in concreto, tj. każdym postępowaniu podatkowym (kontrolnym). Nie można góry przesądzić dowodowego znaczenia pisemnego upoważnienia.

Rację ma ponadto Skarżąca kiedy twierdzi, że takie upoważnienie w niczym nie zmniejsza ryzyka wspomnianego w wyroku z 24 września 2012 r. oszustwa podatkowego. Rzeczywistą gwarancją legalności żądania zwrotu podatku jest dysponowanie autentycznym dokumentem TAX FREE, który – jak trafnie zaakcentował tut. Sąd we wspomnianym wyroku - nie ma już charakteru imiennego, lecz jest dokumentem na okaziciela, a ponadto paragon fiskalny i numerator. Z kolei powoływanie się przez Ministra na wspomniany wyrok (cytat z tego wyroku przywołany na str. 12 zaskarżonej interpretacji) wynika z wadliwego odczytania tej uwagi Sądu. Sąd zauważył bowiem jedynie to, że w dobrze pojętym interesie sprzedawcy leży zgromadzenie wszelkich możliwych dowodów uzasadnionego zwrotu podatku. Przejawem dbałości o tak rozumiany interes sprzedawcy może być także wymaganie pisemnej formy upoważnienia, ale w żadnym miejscu i w żaden sposób Sąd w wyroku z dnia 24 września 2012 r. nie wyraził poglądu, że pisemna forma upoważnienia jest niezbędna.

W dalszym postępowaniu Minister uwzględni wskazany pogląd Sądu, co oznaczać będzie konieczność uznania, że stanowisko Skarżącej, przedstawione we wniosku, jest prawidłowe w całości, a nie tylko w części.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 146 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd uchylił zaskarżoną interpretację, zaś w kwestii kosztów postępowania – na podstawie art. 200 tej ustawy procesowej.