I SA/Wa 2390/13

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] po rozpatrzeniu odwołania K.K. od decyzji Prezydenta [...] z dnia [...] maja 2013 r., nr [...] w sprawie przyznania A. S. świadczenia w formie zasiłku pielęgnacyjnego w kwocie [...] zł miesięcznie na okres od [...] maja 2013 r. do [...] kwietnia 2015 r. - utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Zaskarżona decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

W dniu [...] maja 2013 r. K. K. złożyła wnioski o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego dla niepełnosprawnego syna A. S. oraz o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad jej niepełnosprawnym synem. Do wniosków dołączyła: orzeczenie o niepełnosprawności z dnia [...] marca 2010 r. wydane przez Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w [...] (ważne do dnia [...] marca 2012 r.), orzeczenie o niepełnosprawności z dnia [...] kwietnia 2012 r. wydane przez Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności (ważne do [...] dnia kwietnia 2015 r.), utrzymane w mocy orzeczeniem z dnia [....] czerwca 2012 r. przez Wojewódzki Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności, a także wyrok Sądu Rejonowego dla [...][...] z dnia [...] stycznia 2013 r., sygn. akt [...] zmieniający ww. orzeczenie o niepełnosprawności z dnia [...] czerwca 2012 r. w ten sposób, że przyznano A. S. prawo do stałej pomocy i opieki innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz prawo do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju.

Następnie, w dniu [...] maja 2013 r., K. K. wniosła o wypłatę zaległych świadczeń pielęgnacyjnych oraz zasiłków pielęgnacyjnych.

Decyzją z dnia [...] maja 2013 r., nr [...] Prezydent [...] orzekł o przyznaniu zasiłku pielęgnacyjnego z tytułu niepełnosprawności na dziecko – A. S. na okres od [...] maja 2013 r. do [...] kwietnia 2015 r., zaś co do wniosku o świadczenie pielęgnacyjne organ wydał odrębną decyzję administracyjną. W uzasadnieniu decyzji z dnia [...] maja 2013 r. Prezydent wskazał, że prawo do zasiłku pielęgnacyjnego przysługuje A. S. od dnia [...] maja 2013 r., czyli od miesiąca złożenia wniosku o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego. Przedmiotowy wniosek K. K. złożyła dnia [...] maja 2013 r., natomiast wyrok Sądu Rejonowego dla [...] [...] zmieniający orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności został wydany dnia [...] stycznia 2013 r. Zatem, wniosek o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego dla A. S., K. K. złożyła po upływie trzech miesięcy od daty wydania wyroku. Tym samym, jak stwierdził organ pierwszej instancji, brak jest podstaw do zastosowania przepisu art. 24 ust. 2a ustawy o świadczeniach rodzinnych. Ponadto, Prezydent - powołując się na orzecznictwo sądowe – podniósł, że ustawodawca nakazał liczyć początek biegu terminu trzymiesięcznego "od dnia wydania orzeczenia". Nie można zatem, w ocenie organu, wobec tak sformułowanej treści przepisu art. 24 ust. 2a przyjąć, że datą wydania orzeczenia jest dzień doręczenia skarżącemu wyroku sądu powszechnego z jego uzasadnieniem.

Od powyższej decyzji odwołanie złożyła K. K. podnosząc, że "(...) należy mieć na uwadze fakt, że orzeczenie o niepełnosprawności, do którego odnosi się art. 24 ust 2a ustawy o świadczeniach rodzinnych, to orzeczenie wydawane przez Zespoły ds. Orzekania o Niepełnosprawności, a nie orzeczenia (wyroki) Sądów Rejonowych. Orzeczenia o Niepełnosprawności wydawane przez Zespoły ds. Orzekania o Niepełnosprawności są w mocy od dnia wydania i nie istnieje termin uprawomocnienia się takiego orzeczenia. Natomiast wyrok Sądu Rejonowego zmieniający takie orzeczenie nie ma mocy do czasu uprawomocnienia się. Gdyby przyjąć, że datą początku biegu terminu jest data wydania wyroku przez Sąd Rejonowy byłoby rzeczą oczywistą, że termin ten nie wynosi trzech miesięcy lecz jest pozbawiony okresu, w którym wyrok nie jest prawomocny, a więc okresu, w którym nie można się na ten wyrok powoływać przed osobami i urzędami. Oznaczałoby to, że z okresu trzech miesięcy przewidzianego przez ustawodawcę na złożenie wniosku o świadczenie należałby odjąć 21 dni czyli czas, w którym wyrok Sądu Rejonowego pozostaje prawomocny. Taka interpretacja przepisu oznaczałaby złamanie art. 32 Konstytucji RP, gwarantującego obywatelom równość wobec prawa, bowiem obywatel dysponujący orzeczeniem o niepełnosprawności wydanym przez organ administracyjny w istocie dysponowałby dłuższym terminem na złożenie wniosku niż obywatel posiadający wyrok Sądu zmieniający orzeczenie o niepełnosprawności. W świetle prawa niemożliwe jest, aby intencją ustawodawcy było pozbawienie ustawowego trzymiesięcznego terminu do złożenia wniosku o świadczenia obywatela, który został już pokrzywdzony przez organ administracji publicznej poprzez wydanie przez ten organ w dwóch instancjach niezgodnego ze stanem faktycznym orzeczenia o niepełnosprawności, tym samym pozbawiony należnych mu świadczeń i zmuszony do dochodzenia swoich praw w Sądzie. Dalej K. K. podniosła, że gdyby przyjąć, że bieg terminu na złożenie wniosku o świadczenie rozpoczyna data wydania, a nie uprawomocnienia się wyroku Sądu Rejonowego, to należałoby uznać, iż organ administracji może wydać decyzję administracyjną w oparciu o nieprawomocny wyrok sądu, a to przecież nie jest zgodne z ogólnymi zasadami prawa, tak administracyjnego, jak i cywilnego (...)".

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], decyzją z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] maja 2013 r. W uzasadnieniu orzeczenia Kolegium wskazało na przepis art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych z dnia 28 listopada 2003 r. (t.j. Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 992 ze zm.), zgodnie z którym zasiłek pielęgnacyjny przysługuje m.in. niepełnosprawnemu dziecku, zaś przyznaje się go w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Następnie, organ odwoławczy podniósł, że terminy przyznawania świadczeń reguluje art. 24 ww. ustawy o świadczeniach rodzinnych. Stosownie do art. 24 ust. 1 tej ustawy, prawo do świadczeń rodzinnych ustala się na okres zasiłkowy, z wyjątkiem świadczeń, o których mowa w art. 9 i art. 14-17 tej ustawy. Prawo do świadczeń rodzinnych ustala się począwszy od miesiąca, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami, do końca okresu zasiłkowego (ust. 2). Jeżeli w okresie trzech miesięcy, licząc od dnia wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub orzeczenia o stopniu niepełnosprawności zostanie złożony wniosek o ustalenie prawa do świadczenia uzależnionego od niepełnosprawności, prawo to ustala się począwszy od miesiąca, w którym złożono wniosek o ustalenie niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności (ust. 2a). Zgodnie natomiast z ust. 4 powołanego art. 24 ustawy o świadczeniach rodzinnych prawo do zasiłku pielęgnacyjnego lub świadczenia pielęgnacyjnego ustala się na czas nieokreślony, chyba że orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zostało wydane na czas określony. W przypadku wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub orzeczenia o stopniu niepełnosprawności na czas określony prawo do zasiłku pielęgnacyjnego lub świadczenia pielęgnacyjnego ustala się do ostatniego dnia miesiąca, w którym upływa termin ważności orzeczenia. Jak stwierdziło Kolegium, K. K. nie złożyła wniosku w terminie określonym w ww. przepisie art. 24 ust. 2a. W konsekwencji, nie jest możliwe - niezależnie od przyczyn tej okoliczności – ustalenie zasiłku pielęgnacyjnego w terminie określonym w tym przepisie. Ustawodawca nie wskazał bowiem w jakim terminie należy przyznać zasiłek, gdy wniosek złożony zostanie po wskazanym terminie. Zakładając jednak jego racjonalność, w ocenie Kolegium, organ pierwszej instancji uczynił słusznie, przyznając zasiłek w terminie określonym na zasadach ogólnych - czyli od pierwszego dnia miesiąca, w którym został złożony wniosek. Ponadto, organ odwoławczy wskazał, że celem art. 24 ustawy o świadczeniach rodzinnych jest skoncentrowanie działań stron związanych ze złożeniem wniosku i dokumentów w przedmiocie uzyskania świadczenia bądź zasiłku pielęgnacyjnego, z zastosowaniem przy tym jednolitego trybu względem wszystkim podmiotów zainteresowanych. Gdyby przyjąć, że bieg terminu trzymiesięcznego należy liczyć od momentu doręczenia stronie wyroku wraz z uzasadnieniem, czy też uzyskania przez dany wyrok cechy prawomocności to termin określony w powołanym przepisie mógłby być różny dla poszczególnych stron i to niezależnie od ich woli, co w konsekwencji mogłoby stawiać niektóre osoby w mniej korzystnej sytuacji względem innych.

Na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2013 r. A. S., reprezentowany przez matkę K. K., pismem z dnia [...] września 2013 r., wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Zaskarżonej decyzji strona skarżąca zarzuciła:

1) naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy tj.: art. 6, 7, 8, 9, 10 § 1 w zw. z art. 28 oraz 107 § 3 k.p.a., polegające w szczególności na:

a) niedostatecznym wyjaśnieniu podstaw i przesłanek decyzji o odmowie przyznania zasiłku pielęgnacyjnego począwszy od miesiąca, w którym złożono wniosek o ustalenie niepełnosprawności dziecka,

b) niedostatecznym wyjaśnieniu wszystkich okoliczności sprawy w szczególności poprzez pominięcie faktu dotyczącego informacji udzielonej skarżącej odnośnie terminu złożenia wniosku o zasiłek pielęgnacyjny przez Referat Świadczeń Rodzinnych w Wydziale Spraw Społecznych i Zdrowia Dzielnicy [...] przy ul. [...] [...] w [...],

c) sprzeniewierzeniu się zasadzie pogłębienia zaufania obywateli do organów administracji publicznej poprzez nie odniesienie się do naruszenia przez Referat Świadczeń art. 9 k.p.a., poprzez udzielenie skarżącej przez Referat Świadczeń Rodzinnych w Wydziale Spraw Społecznych i Zdrowia Dzielnicy [...] przy ul. [...] [...] w [...] informacji, która miała przynieść jej szkodę,

d) dowolności w wydaniu decyzji poprzez niedostateczne i niepełne uzasadnienie decyzji, poprzez pominięcie w uzasadnieniu faktycznym faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej.

2) naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez niezgodną z art. 365 § 1 k.p.c i art. 32 Konstytucji RP interpretację art. 24 ust. 2a ustawy o świadczeniach rodzinnych.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty skarżący wniósł o:

1) uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, lub

2) uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i uznanie uprawnienia A. S. do otrzymania zasiłku pielęgnacyjnego począwszy od miesiąca, w którym skarżąca złożyła wniosek o ustalenie niepełnosprawności syna.

W uzasadnieniu skargi reprezentująca syna – K. K. wskazała, że informację dotyczącą dokumentów wymaganych do złożenia wniosku o zasiłek pielęgnacyjny, a także co do terminu w jakim należy wniosek złożyć otrzymała telefonicznie od urzędników Referatu Świadczeń Rodzinnych w Wydziale Spraw Społecznych i Zdrowia Dzielnicy [...] przy ul. [...] [...] w [...]. Zgodnie z tą informacją do wniosku dostępnego do wypełnienia w Referacie Świadczeń Rodzinnych, skarżąca miała dołączyć akt urodzenia dziecka, orzeczenie o niepełnosprawności oraz wyrok Sądu Rejonowego przyznający jej synowi prawo do stałej pomocy i opieki innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Termin do złożenia wniosku, gwarantujący wypłatę świadczeń od dnia złożenia wniosku o wydanie orzeczenia o niepełnosprawności, udzielający informacji urzędnik ustalił na dzień [...] maja 2013 r. - licząc od daty uprawomocnienia się wyroku Sądu Rejonowego, tj. od dnia [...] lutego 2013 r.

Następnie, K. K. podniosła, że organ odwoławczy ogóle nie ustosunkował się do kwestii poinformowania jej przez Referat Świadczeń Rodzinnych w Wydziale Spraw Społecznych i Zdrowia Dzielnicy [...] przy ul. [....] [...] w [...], iż termin w jakim musi złożyć dokumenty upływa [...] maja 2013 r. Jednocześnie, strona skarżąca wskazała, że w uzasadnieniu decyzji organ drugiej instancji, przywołuje wyroki wojewódzkich sądów administracyjnych, wskazując na analogię, podczas gdy stan faktyczny nie pozwala na zastosowanie analogii. Odnosząc stan prawny do wyroków Sądów nie można mieć bowiem na uwadze tylko sentencji przywoływanego wyroku, ale także całokształt sprawy, w której dany wyrok został wydany. Dalej, reprezentująca – K. K. stwierdziła, że powoływane wyroki nie mogą mieć mocy rozstrzygającej w sprawie, chociażby z uwagi na fakt, że nie mają one mocy wyższej niż obowiązujące przepisy k.p.a., k.p.c. czy też art. 32 Konstytucji RP i nie odnoszą się do stanu faktycznego jej sprawy.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] wniosło o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem (legalności). Ocenie sądu podlegają zatem zgodność aktów administracyjnych (w tym przypadku decyzji) zarówno z przepisami prawa materialnego, jak i procesowego. Kontrola sądów administracyjnych ogranicza się więc do zbadania, czy organy administracji, w toku rozpoznawanej sprawy, nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na jej wynik. Ocena ta dokonywana jest według stanu prawnego i na podstawie akt sprawy istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu. Zgodnie zaś z art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Biorąc pod uwagę powyższe kryteria kontroli, w ocenie Sądu, skarga nie zasługuje na uwzględnienie bowiem zaskarżona decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2013 r. oraz poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji z dnia [...] maja 2013 r. odpowiadają przepisom prawa.

W rozpatrywanej sprawie niekwestionowana jest okoliczność, że syn skarżącej kwalifikuje się do przyznania mu na czas określony, do dnia [...] kwietnia 2015 r., zasiłku pielęgnacyjnego w związku z orzeczeniem o niepełnosprawności. Istota sporu sprowadza się do ustalenia czy organy administracji (w omawianym stanie faktycznym sprawy) prawidłowo zastosowały przepis art. 24 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych z dnia 28 listopada 2003 r. (j.t. Dz. z 2006 r., Nr 139, poz. 992 ze zm. – dalej: "u.ś.r."), odmawiając zaś zastosowania art. 24 ust. 2a tej ustawy.

Przesłanki warunkujące uzyskanie zasiłku pielęgnacyjnego oraz tryb jego uzyskania reguluje powoływana ustawy o świadczeniach rodzinnych. W myśl art. 16 ust. 1 i 2 u.ś.r., zasiłek pielęgnacyjny przyznaje się w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Zasiłek tego rodzaju przysługuje: 1) niepełnosprawnemu dziecku; 2) osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności; 3) oraz osobie, która ukończyła 75 lat. Ponadto, zgodnie z art. 16 ust. 3 u.ś.r., zasiłek pielęgnacyjny przysługuje osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeżeli niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21 roku życia.

Stosownie do art. 24 ust. 1 u.ś.r., prawo do świadczeń rodzinnych ustala się na okres zasiłkowy, z wyjątkiem świadczeń, o których mowa w art. 9 i art. 14-17 tej ustawy. Prawo do świadczeń rodzinnych ustala się począwszy od miesiąca, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami, do końca okresu zasiłkowego (art. 24 ust. 2 u.ś.r.). Z kolei, w myśl art. 24 ust. 2a u.ś.r., jeżeli w okresie trzech miesięcy, licząc od dnia wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, zostanie złożony wniosek o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego lub świadczenia pielęgnacyjnego, prawo to ustala się począwszy od miesiąca, w którym złożono wniosek o ustalenie niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności. Natomiast, zgodnie z ust. 4 powołanego art. 24 u.ś.r., prawo do zasiłku pielęgnacyjnego lub świadczenia pielęgnacyjnego ustala się na czas nieokreślony, chyba że orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zostało wydane na czas określony. W przypadku wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub orzeczenia o stopniu niepełnosprawności na czas określony prawo do zasiłku pielęgnacyjnego lub świadczenia pielęgnacyjnego ustala się do ostatniego dnia miesiąca, w którym upływa termin ważności orzeczenia.

Na tle przywołanych przepisów, w okolicznościach faktycznych sprawy, wskazać należy, że skarżąca wniosek o przyznanie zasiłku pielęgnacyjnego złożyła w dniu [...] maja 2013 r. - w związku z uzyskaniem wyroku Sądu Rejonowego dla [...] [...] z dnia [...] stycznia 2013 r., sygn. akt [...]. W wyroku tym dokonano zmiany wydanego wcześniej w stosunku do syna skarżącej orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia [...] czerwca 2012 r., w ten sposób, że zostało przyznane A. S. prawo do stałej pomocy i opieki innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz prawo do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju.

Według skarżącej, w niniejszej sprawie powinien mieć zastosowanie przepis art. 24 ust. 2a u.ś.r., zaś początek biegu terminu trzymiesięcznego, o którym mowa w tym przepisie powinien być liczony od dnia uprawomocnienia się wyroku Sądu Rejonowego z dnia [...] stycznia 2013 r. Tym samym, w jej ocenie, wobec zachowania powyższego trzymiesięcznego terminu na złożenie wniosku, prawo do zasiłku pielęgnacyjnego powinno być ustalone począwszy od miesiąca, w którym złożono wniosek o ustalenie niepełnosprawności dziecka.

Z kolei, w ocenie organów obu instancji, termin trzymiesięczny należy liczyć od daty wydania przez Sąd przedmiotowego wyroku, tj. od dnia [... ] stycznia 2013 r., a skoro tak należy uznać, że wniosek nie został złożony w terminie wynikającym z tego przepisu, wobec tego należało ustalić prawo do zasiłku pielęgnacyjnego począwszy od miesiąca, w którym wpłynął wniosek do organu, tj. od [...] maja 2013 r. (wniosek wpłynął do organu w dniu [...] maja 2013 r.). W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie powinien mieć zastosowanie przepis art. 24 ust. 2 u.ś.r.

W ocenie Sądu, należy podzielić w powyższym zakresie stanowisko zaprezentowane przez organy administracji w kwestionowanych rozstrzygnięciach.

I tak, za uznaniem za prawidłowe stanowiska skarżącej nie pozwala przede wszystkim wykładnia językowa art. 24 ust. 2a u.ś.r. W treści powołanego przepisu ustawodawca, jak już wyżej podkreślano, początek biegu terminu trzymiesięcznego nakazał liczyć "od dnia wydania orzeczenia". Wobec takiego brzmienia przepisu nie można przyjąć, że datą wydania orzeczenia jest dzień doręczenia skarżącej wyroku sądu powszechnego z jego uzasadnieniem. Przepis art. 24 ust. 2a u.ś.r. nie zawiera bowiem stwierdzeń odwołujących się do "prawomocności" orzeczenia, czy też "doręczenia orzeczenia" (wyroku), czy to z uzasadnieniem lub bez niego. Ponadto, jak słusznie zauważył organ pierwszej instancji, ustawa o świadczeniach rodzinnych wprost zastrzega - w niektórych przypadkach - warunek uzyskania przez orzeczenie sądu powszechnego przymiotu prawomocności, czego przykładem jest art. 23 ust. 4 pkt 4 u.ś.r.. Ustawodawca w sposób wyraźny dokonał zatem rozróżnienia pomiędzy "wydaniem" orzeczenia, a jego "uprawomocnieniem". W konsekwencji, zawarte w art. 24 ust. 2a u.ś.r. sformułowanie "od dnia wydania orzeczenia" należy rozumieć jako dzień wydania przez właściwy organ lub sąd orzeczenia o ustaleniu stopnia niepełnosprawności.

W realiach rozpatrywanej sprawy powyższe oznacza, że termin trzymiesięczny na złożenie wniosku o przyznanie zasiłku pielęgnacyjnego rozpoczął swój bieg od dnia [...] stycznia 2013 r., tj. od dnia wydania przez Sąd Rejonowy ww. wyroku. W związku z powyższym koniec terminu na złożenie wniosku przypadał na dzień [...] kwietnia 2013 r. Skarżąca, wniosek o zasiłek pielęgnacyjny złożyła w dniu [...] maja 2013 r., przez co, jak prawidłowo rozstrzygnęły organy obu instancji, art. 24 ust. 2a u.ś.r. nie znajdował zastosowania i należało za podstawę wydanych decyzji przyjąć art. 24 ust. 2 u.ś.r.

Prawidło też Kolegium podkreśliło, że określony w art. 24 ust. 2a u.ś.r. termin trzymiesięczny jest terminem materialnoprawnym, co oznacza, że uchybienie temu terminowi powoduje skutek prawny wygaśnięcia praw lub obowiązków o charakterze materialnym, a organy administracji publicznej nie mają możliwości przywrócenia tego rodzaju uchybionego terminu. W rozpatrywanym przypadku, z upływem terminu trzymiesięcznego od dnia wydania orzeczenia organy orzekające utraciły możliwość ustalania prawa do zasiłku pielęgnacyjnego od miesiąca, w którym złożono wniosek o ustalenie stopnia niepełnosprawności, przez co zastosowanie znajdować mogło wyłącznie rozwiązanie przyjęte we wskazanym wyżej art. 24 ust. 2 u.ś.r.

Nie zyskał także uznania Sądu zarzut K. K. , co do tego, że organy administracji przy wydawaniu decyzji nie wyjaśniły okoliczności dotyczących udzielenia błędnej informacji skarżącej, przez Referat Świadczeń Rodzinnych w Wydziale Spraw Społecznych i Zdrowia Dzielnicy [...] w [...], odnośnie terminu złożenia wniosku o zasiłek pielęgnacyjny, przez co – zdaniem skarżącej - naruszyły zasadę pogłębienia zaufania obywateli do organów administracji publicznej. W świetle bowiem orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nieznajomość przepisów prawa przez skarżącą nie może być wystarczającym powodem dla uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na to, że zaistniałe w sprawie uchybienie terminu było przez nią niezawinione. Tym samym, słusznie Kolegium stwierdziło, że okoliczność niezłożenia wniosku w terminie określonym w ww. przepisie art. 24 ust. 2a u.ś.r., skutkuje - niezależnie od przyczyn tej okoliczności – brakiem możliwości ustalenia zasiłku pielęgnacyjnego w terminie wskazanym w tym przepisie.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, nie dostrzegając w zaskarżonej decyzji uchybień obowiązującym w dniu jej wydania przepisom prawa, na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.

-----------------------

9