VII SA/Wa 1354/13

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. znak: [...], Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, na podstawie 138 § 1 pkt 1 k.p.a. - ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2013r., poz. 267), po rozpatrzeniu odwołania [...]S.A. reprezentowanej przez pełnomocnika J. S. od decyzji Wojewody [...]z dnia [...]grudnia 2012r. Nr [...],[...], wnoszącej sprzeciw w sprawie zgłoszenia przez [...]S.A. zamiaru przystąpienia do robót budowlanych polegających na: przebudowie infrastruktury kolejowej tj. sieci trakcyjnej w ramach zadania "Modernizacja konstrukcji wsporczych dla sieci trakcyjnej na szlaku [...] - [...]i na szlaku [...]-[...]na linii kolejowej nr [...][...]-[...]" - utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że decyzją z dnia [...]grudnia 2012r., Nr [...],[...], Wojewoda [...]wniósł sprzeciw w sprawie zgłoszenia przez [...] S.A. zamiaru przystąpienia do robót budowlanych polegających na: przebudowie infrastruktury kolejowej tj. sieci trakcyjnej w ramach zadania "Modernizacja konstrukcji wsporczych dla sieci trakcyjnej na szlaku [...] - [...]i na szlaku [...]-[...]na linii kolejowej nr [...][...]-[...]".

Odwołanie od ww. decyzji wniosła [...]S.A. W wyniku rozpoznania odwołania zapadła opisana na wstępie decyzja.

Organ wskazał, że przepis art. 29 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623. z późn. zm.) wymienia zamknięty katalog inwestycji, które nie wymagają uzyskania pozwolenia na budowę. Przepis art. 29 ust. 2 pkt 11 i 12 Prawa budowlanego zwalnia z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę robót budowlanych polegających na przebudowie m.in. sieci elektroenergetycznych i urządzeń kolejowych.

Zgodnie z art. 3 pkt 7a Prawa budowlanego przez pojęcie przebudowy należy rozumieć roboty budowlane, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów jak: kubatura powierzchni zabudowy, wysokość długość, szerokość, bądź liczba kondygnacji, w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagąjącym zmiany granic pasa drogowego.

Organ podkreślił, że jak wynika z akt sprawy, inwestor [...] S.A., pismem z dnia [...]listopada 2012r. zgłosiła zamiar wykonania robót budowlanych polegających na przebudowie infrastruktury kolejowej sieci trakcyjnej na szlaku [...] - [...]i na szlaku [...]-[...]na linii kolejowej nr [...][...]-[...]. Zadeklarowane roboty budowlane zgodnie ze zgłoszeniem miały polegać na wymianie sieci trakcyjnej.

Wojewoda [...]postanowieniem z dnia [...]listopada 2012r. Nr [...], znak: [...] (pkt [...]), nałożył na inwestora obowiązek uzupełnienia zgłoszenia poprzez wykazanie w jednoznaczny sposób, że zakres robót związanych z "przebudową" sieci trakcyjnej podlega zgłoszeniu - z analizy dokumentów wynika, że istniejący obiekt budowlany w całości podlega rozbiórce i następuje budowa nowej sieci trakcyjnej.W odpowiedzi na powyższe postanowienie inwestor przy piśmie z dnia [...]grudnia 2012r. przesłał dodatkowe dokumenty, w tym "[...]" (karta nr [...]), z której jednoznacznie wynika, że sieć trakcyjna, tj. słupy i odciągi konstrukcji wsporczych sieci trakcyjnej są przeznaczone do rozbiórki, poprzez wyburzenie z użyciem materiałów wybuchowych. Projektowany stan ma obejmować także demontaż linii nietrakcyjnych, demontaż sieci trakcyjnej (linia nośna, wieszaki, drut jezdny djp itp.), demontaż konstrukcji wsporczych, demontaż fundamentów, palowanie nowych fundamentów, posadowienie nowych konstrukcji wsporczych na nowych fundamentach, montaż osprzętu na nowych słupach (wysięgniki, poprzeczniki, izolatory itp.), montaż sieci trakcyjnej, regulację sieci trakcyjnej ("Sposób prowadzenia robót" - karta nr [...]). Tym samym, w ocenie organu, zaplanowane roboty budowlane niewątpliwie polegają na rozbiórce sieci trakcyjnej i powstaniu nowego obiektu.

Organ wskazał, że orzecznictwo sądowoadministracyjne stoi na stanowisku, iż dokonanie rozbiórki obiektu i wzniesienie obiektu w tym samym miejscu, nawet o takich samych gabarytach należy traktować jako budowę (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 27 października 2004r., sygn. akt SA/Rz 2137/02; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 marca 2001 r., sygn. akt SA/84/852/00).

Organ podkreślił, że nie można zakwalifikować przedmiotowej inwestycji, jako przebudowy istniejącego obiektu w myśl art. 29 ust. 2 pkt 11 i 12 Prawa budowanego. Tym samym zaplanowane przez inwestora roboty budowlane nie podlegają zgłoszeniu na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego. Inwestor jest więc zobowiązany do uzyskania pozwolenia na budowę.

Organ wskazał, że argumenty zawarte w odwołaniu pozostają bez wpływu na podjęte w sprawie rozstrzygnięcia, zaś organ wojewódzki zasadnie wniósł sprzeciw.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższą decyzję wniosła [...]S.A. w [...], dochodząc uchylenia zaskarżonej decyzji oraz zasądzenia na rzecz skarżącego kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Skarżąca spółka zarzuciła naruszenie: art. 29 pkt 2 podpkt. 11 i 12 Prawa budowlanego (tekst jednolity: Dz. U. 2010 r. Nr 243 poz. 1623), poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że do wykonania prac objętych przedmiotowym zgłoszeniem [...]S.A. do [...]Urzędu Wojewódzkiego przystąpienia do realizacji robót budowlanych konieczne jest uzyskanie decyzji o pozwoleniu na ich wykonanie oraz art. 3 pkt. 7a) Prawa budowlanego, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że prace objęte zgłoszeniem [...]S.A. do [...]Urzędu Wojewódzkiego przystąpienia do realizacji robót budowlanych, są faktycznie odbudową, a nie przebudową modernizowanego obiektu.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał wcześniej prezentowaną argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Rzeczą Sądu, w niniejszym postępowaniu, było stosownie do dyspozycji art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269), dokonanie kontroli zaskarżonego i poprzedzającego go aktu pod względem zgodności z prawem - prawidłowości zastosowania przepisów obowiązującego prawa oraz trafności ich wykładni.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ w niniejszej sprawie organy administracyjne prawidłowo uznały, że realizacja inwestycji objętej przedmiotowym zgłoszeniem, a dotyczącym przebudowy infrastruktury kolejowej tj. sieci trakcyjnej w ramach zadania "Modernizacja konstrukcji wsporczych dla sieci trakcyjnej na szlaku [...] - [...]i na szlaku [...]-[...]na linii kolejowej nr [...][...]-[...]" - wymaga uzyskania pozwolenia na budowę.

Zgodnie z art. 4 pkt 1a ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz.U. z 2007 r. nr 16, poz. 94, ze zm.), droga kolejowa to nawierzchnia kolejowa wraz z podtorzem i budowlami inżynieryjnymi oraz gruntem, na którym jest usytuowana. Art. 4 ust. 1 powołanej ustawy stanowi natomiast, że infrastrukturę kolejową stanowią linie kolejowe oraz inne budowle, budynki i urządzenia wraz z zajętymi pod nie gruntami, usytuowane na obszarze kolejowym, przeznaczone do zarządzania, obsługi przewozu osób i rzeczy, a także utrzymania niezbędnego w tym celu majątku zarządcy infrastruktury, a według art. 4 ust. 2 linią kolejową jest droga kolejowa mająca początek i koniec wraz z przyległym pasem gruntu, na którą składają się odcinki linii, a także budynki, budowle i urządzenia przeznaczone do prowadzenia ruchu kolejowego wraz z zajętymi pod nie gruntami. Zgodnie z art. 3 ust. 3a ustawy Prawo budowlanego linia kolejowa stanowi obiekt liniowy, a zatem obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość.

Z rozporzadzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 10 września 1998 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle kolejowe i ich usytuowanie (Dz.U. nr 151, poz. 987) wynika, że sieć trakcyjna zalicza się do budowli kolejowych, jako służąca m.in. do ruchu pojazdów kolejowych (§ 3 pkt 1 ww. rozporządzenia) oraz stanowi urządzenie zasilania elektrotrakcyjnego (por. § 53 ust. 1 ww. rozporządzenia). Z tego względu mając na uwadze ww. przepisy prawa sieć trakcyjna wchodzi niewątpliwie w skład linii kolejowej, a co za tym idzie – infrastruktury kolejowej, co jednak wbrew twierdzeniom skargi nie przesądza o możliwości zrealizowania przedmiotowej inwestycji w oparciu o zgłoszenie. O tym bowiem decyduje wykładnia art. 29 ust. 2 pkt 11 i 12 Prawa budowlanego oraz subsumcja tych przepisów pod konkretny stan faktyczny sprawy wynikający ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 12 Prawa budowlanego, pozwolenia na budowę nie wymaga wykonywanie robót budowlanych polegających na przebudowie dróg, torów i urządzeń kolejowych. Z kolei art. 29 ust. 2 pkt 11 Prawa budowlanego stanowi, że pozwolenie na budowę nie jest wymagane w przypadku przebudowy sieci elektroenergetycznych, wodociągowych, kanalizacyjnych, gazowych, cieplnych i telekomunikacyjnych.

Dokonując wykładni ww. przepisów w przedmiotowej sprawie należy rozważyć, czy z uwagi na zakres robót objętych przedmiotowym zgłoszeniem nie mamy do czynienia z przebudową infrastruktury kolejowej, tj. sieci trakcyjnej, ale rozbiórką sieci trakcyjnej stanowiącej element infrastruktury kolejowej i powstaniu nowego obiektu.

W świetle dyspozycji art. 29 ust. 2 pkt 11 i 12 ustawy Prawo budowlane należy wskazać, że w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z “przebudową" obiektu budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 7a Prawa budowlanego przebudowa to wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

W niniejszej sprawie zakres robót budowlanych przedstawionych w zgłoszeniu jednoznacznie wskazuje, że sieć trakcyjna, tj. słupy i odciągi konstrukcji wsporczych sieci trakcyjnej są przeznaczone do rozbiórki, poprzez wyburzenie z użyciem materiałów wybuchowych. Zakres prac ma obejmować także demontaż linii nietrakcyjnych, demontaż sieci trakcyjnej, demontaż konstrukcji wsporczych, demontaż fundamentów, palowanie nowych fundamentów, posadowienie nowych konstrukcji wsporczych na nowych fundamentach, montaż osprzętu na nowych słupach, montaż sieci trakcyjnej, regulację sieci trakcyjnej.

Z zakresu prac budowlanych wynika jednoznacznie, że w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z przebudową, lecz z klasycznym przykładem budowy polegającym na wykonaniu nowego obiektu w miejsce dotychczasowego. Nie ulega więc wątpliwości, że objęte w niniejszej sprawie zgłoszeniem roboty budowlane wymagają uprzednio uzyskania pozwolenia na budowę zgodnie z art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego. W tych warunkach organ administracyjny prawidłowo ocenił materiał dowodowy wskazując, że zgłaszane roboty budowlane dotyczą rozbiórki budowli i odtworzenia w tym samym miejscu budowli o innych parametrach technicznych, w stosunku do istniejącej sieci trakcyjnej. Organ zasadnie zastosował zatem art. 30 ust. 6 pkt 1 ustawy Prawa budowlanego, wnosząc stosowny sprzeciw.

W swietle powyższej argumentacji, sąd uznał zarzuty skargi za bezzasadne.

Sąd orzekł jak w sentencji w trybie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.).