II SA/Ke 498/14
Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach
2014-07-24Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Beata Ziomek /sprawozdawca/
Renata Detka
Teresa Kobylecka /przewodniczący/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Kobylecka, Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Katarzyna Tuz-Stando, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 lipca 2014r. sprawy ze skargi K. P. na decyzję Wojewody z dnia 18 kwietnia 2014r. znak: [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji - w części dotyczącej odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku.
Uzasadnienie
Wojewoda decyzją z dnia [...] utrzymał w mocy decyzję Starosty z dnia [...] w sprawie uznania K. P. z dniem 4 marca 2014r. za osobę bezrobotną i odmowy przyznania prawa do zasiłku.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Wojewoda wskazał, że z ustalonego przez Starostę stanu faktycznego wynika, iż w dacie rejestracji tj. w dniu 4 marca 2014r. K. P. spełniał warunki do uznania za osobę bezrobotną określone w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy jednakże nie posiadał 365 dni uprawniających do zasiłku, o których mowa w art. 71 ust. 1 i 2 cyt. ustawy w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji.
W odwołaniu od decyzji Starosty K. P. podnosił, że po raz pierwszy zarejestrował się w PUP w dniu 4 stycznia 2013r. i nabył prawo do zasiłku od dnia 12 stycznia 2013r. Następnie podjął pracę na podstawie umowy zlecenia we Wrocławiu. Kolejne umowy obejmowały różne terminy i różne okresy, co było związane z postępowaniem pracodawcy, który pracę obiecywał i potem odkładał w czasie zawarcie kolejnej umowy. Ostatecznie ponownie zarejestrował się w PUP w dniu 4 marca 2014r. po ostatniej umowie. Zdaniem strony w sytuacji w której się znalazł, odmowa przyznania zasiłku dla bezrobotnych jest dla niego krzywdząca, skoro sam znalazł sobie pracę, zarejestrował się w ciągu 14 dni po zakończeniu pracy i nie miał żadnego wpływu na pracodawcę. Dodatkowo podkreślił, że organ nie informował go w pouczeniu odnośnie przerw pomiędzy kolejnymi umowami.
Opisaną na wstępie decyzją Wojewoda utrzymał w mocy decyzję Starosty stwierdzając, że warunki przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych określają przepisy art. 71 ust. 1 pkt 1 i 2 lit. c cyt. ustawy, które wymagają udokumentowania okresów pracy uprawniających do jego przyznania. K. P. w dacie pierwszej rejestracji tj. w dniu 4 stycznia 2013r. spełniał warunki do uzyskania statusu bezrobotnego i prawa do zasiłku dla bezrobotnych, albowiem udokumentował co najmniej 365 dni okresu uprawniającego do zasiłku w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji, co wynika z jego świadectwa pracy, potwierdzającego zatrudnienie w okresie od 10.07.2008r. do 29.12.2012r. w pełnym wymiarze czasu pracy. Z dniem 10.10.2013r. z powodu podjęcia pracy (dowód: umowa zlecenia nr 01/10/2013) utracił status osoby bezrobotnej i prawo do zasiłku dla bezrobotnych. W dacie ponownej rejestracji w dniu 4 marca 2014r. K. P. przedłożył w PUP w: 1) umowę zlecenia nr 01/10/2013 zawartą w dniu 10.10.2013r. z firmą V., zgodnie którą zobowiązał się do wykonania prac rozbiórkowych, ogólnobudowlanych instalacyjnych w pomieszczeniach D. w okresie od 10.10.2013r. do 31.10.2013r. za wynagrodzeniem 1200zł brutto;
2) umowę zlecenia nr 01/11/2013 zawartą w dniu 15.11.2013r. z firmą V., zgodnie którą zobowiązał się do wykonania prac rozbiórkowych, ogólnobudowlanych instalacyjnych w pomieszczeniach D. w okresie od 15.11.2013r. do 30.11.2013r. za wynagrodzeniem 1200zł brutto;
3) umowę zlecenia nr 01/12/2013 zawartą w dniu 9.12.2013r. z firmą V., zgodnie którą zobowiązał się do wykonania prac rozbiórkowych, ogólnobudowlanych instalacyjnych w pomieszczeniach D. w okresie od 9.12.2013r. do 21.10.2013r. za wynagrodzeniem 500zł brutto;
4) umowę zlecenia nr 01/02/2014 zawartą w dniu 1.02.2014r. z firmą V., zgodnie którą zobowiązał się do wykonania prac rozbiórkowych, ogólnobudowlanych, instalacyjnych w pomieszczeniach D. w okresie od 1.02.2014r. do 28.02.2014r. za wynagrodzeniem 700zł brutto.
W oparciu o przedstawione umowy organ stwierdził, że K. P. stosownie do treści art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy spełnia wymogi do uznania go za osobę bezrobotną, natomiast wobec udokumentowania w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji tj. od 3.09.2012r. do 3.03.2014r. 118 dni okresu uprawniającego do zasiłku nie spełnia warunku do uzyskania zasiłku dla bezrobotnych. Osiągane wynagrodzenie na podstawie umów zlecenia będąc niższym od minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w 2013r. i 2014r. nie dawało podstaw do zaliczenia objętych nimi okresów pracy do okresu uprawniającego do zasiłku, a ponadto nawet gdyby je zaliczyć to i tak okres uprawniający do zasiłku byłby mniejszy niż wymagane 365 dni.
Za nie mającą uzasadnienia organ uznał także możliwość kontynuowania pobierania zasiłku dla bezrobotnych na podstawie art. 73 ust. 5 cyt. ustawy, albowiem bezrobotny nie zarejestrował się w ciągu 14 dni od zakończenia wykonywania pracy, o czym został pouczony w części III pkt 6 formularza zatytułowanego: "Informacja o przysługujących bezrobotnemu prawach, obowiązkach oraz formach pomocy określonych w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy". Zdaniem organu, aby bezrobotny w ramach art. 73 ust. 5 powołanej ustawy mógł powrócić na zasiłek uzupełniający, winien dokonać rejestracji po każdej krótkotrwałej pracy. Dokonanie rejestracji po ostatniej umowie w terminie przekraczającym 14 dni od ustania pracy uzasadnia zastosowanie art. 73 ust. 7, skoro przerwy pomiędzy wcześniejszymi okresami wykonywania pracy zarobkowej były dłuższe niż 14 dni.
Od powyższej decyzji skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach wniósł K. P. stwierdzając, iż jest niezasadna. Skarżący podtrzymał argumentację podniesioną w odwołaniu, w szczególności akcentując okoliczność niedoinformowania go o konieczności zachowania krótszych niż 14 dni przerw pomiędzy kolejnymi umowami.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasową argumentację zawartą w treści zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna i podlega uwzględnieniu.
Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest przy tym w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).
Zdaniem WSA w składzie orzekającym, stanowisko organu w kwestii braku możliwości zastosowania w niniejszej sprawie art. 73 ust. 5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2013r. poz. 674 ze zm.), zwanej dalej ustawą, nie zasługuje na akceptację.
Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, bezrobotny, który utracił status bezrobotnego na okres krótszy niż 365 dni z powodu podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, pozarolniczej działalności lub uzyskiwania przychodu w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie i zarejestrował się w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotny w okresie 14 dni od ustania zatrudnienia, zaprzestania wykonywania innej pracy zarobkowej, prowadzenia pozarolniczej działalności, pobierania po ustaniu zatrudnienia zasiłku chorobowego, macierzyńskiego lub zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego, zaprzestaniu wykonywania innej pracy zarobkowej, prowadzenia pozarolniczej działalności lub osiągania przychodu przekraczającego połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie, posiada prawo do zasiłku na czas skrócony o okres pobierania zasiłku przed utratą statusu bezrobotnego oraz o okresy , o których mowa w ust. 4.
Bezspornie skarżący po raz pierwszy zarejestrował się w PUP w dniu 4.01.2013r. i z tym dniem został uznany za osobę bezrobotną oraz przyznano mu zasiłek dla bezrobotnych od dnia 12.01.2013r. Z poczynionych przez organ niekwestionowanych ustaleń wynika, że skarżący z dniem 10.10.2013r. utracił status osoby bezrobotnej w związku z podjęciem pracy (innego zatrudnienia - dowód: decyzja Starosty z dnia 23.10.2013r. nr 2209/10/13).
Przebieg pracy z uwzględnieniem okresów jej wykonywania oraz pobierania wynagrodzenia za pracę dokumentują cztery umowy zlecenia zawarte pomiędzy skarżącym a firmą V., potwierdzające pracę w okresach: 10.10.2013r. – 31.10.2013r.; 15.11.2013r. – 30.11.2013r.; 9.12.2013r. – 21.12.2013r., 1.02.2014r. – 28.02.2014r. Poza sporem pozostaje okoliczność, że skarżący zarejestrował się w terminie 14 dni od zaprzestania wykonywania innej pracy zarobkowej, albowiem rejestracja miała miejsce w dniu 4.03.2014r., a ustanie ostatniej z zawartych umów zlecenia nastąpiło z dniem 28.02.2014r.
Zasadnicze znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ma ustalenie charakteru "wykonywanej innej pracy zarobkowej" przez skarżącego w rozumieniu art. 73 ust. 5 ustawy. Dokonana przez organ wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że w sytuacji, gdy skarżący utracił status bezrobotnego na okres krótszy niż 365 dni z powodu wykonywania innej pracy zarobkowej, to warunkiem zachowania prawa do zasiłku na czas skrócony o okres pobierania zasiłku przed utratą statusu bezrobotnego, była rejestracja po każdej krótkotrwałej pracy. Powołany przepis określa bowiem wymóg ponownej rejestracji w ciągu 14 dni od dnia ustania wymienionych w art. 73 ust. 5 ustawy okoliczności, zaś przerwy pomiędzy kolejnymi zawieranymi przez skarżącego umowami zlecenia były dłuższe niż 14 dni.
W ocenie Sądu, świadczenie tego samego rodzaju prac, dla jednego prywatnego pracodawcy, na podstawie czterech kolejno po sobie zawieranych, w krótkim odstępie czasu - umów zlecenia nosi znamiona kontynuacji tj. ciągłości wykonywanej innej pracy zarobkowej. Wobec powyższego, ponowna rejestracja bezrobotnego z zachowaniem 14 dniowego termu, przewidzianego art. 73 ust. 5 od zakończenia ostatniej umowy zlecenia, nie pozbawia skarżącego prawa do zasiłku na czas skrócony o okres pobierania zasiłku przed utrata statusu bezrobotnego.
Zaprezentowana wykładnia art. 73 ust. 5 ustawy jest zgodna z celem unormowania, w którym chodzi o pobudzenie aktywności zawodowej osób, które mają szanse uzyskania zatrudnienia na określony czas (krótszy niż rok). Dążąc do nieosłabiania motywacji do podejmowania przez bezrobotnych aktywności zawodowej nawet na niewielką skalę bądź decydowania się na pozyskanie innych środków utrzymania ustawodawca przyjął, że w razie ponownej rejestracji dokonanej w ciągu określonych wyżej 14 dni, będzie takim osobom przysługiwał zasiłek na czas skrócony o okres pobierania zasiłku przed utratą statusu bezrobotnego.
W rozpoznawanej sprawie organy obu instancji błędnie oceniły stan faktyczny leżący u podstaw rozstrzygnięcia zawartego w wydanej decyzji, co w efekcie doprowadziło do naruszenia art. 73 ust. 5 ustawy, poprzez odmowę zastosowania tego przepisu i naruszenie art. 73 ust. 7 ustawy poprzez jego zastosowanie.
Prowadząc ponownie postępowanie organ I instancji powinien rozstrzygnąć sprawę z uwzględnieniem zaprezentowanej przez sąd oceny stanu faktycznego co do kontynuacji "wykonywanej innej pracy zarobkowej" w aspekcie przesłanek przewidzianych art. 73 ust. 5 ustawy.
Ujawnione naruszenie przepisów prawa materialnego mające wpływ na wynik sprawy powoduje konieczność uchylenia zaskarżonej decyzji organu II instancji z mocy art. 145 § 1 pkt 1 lit a p.p.s.a. Ponieważ uchybienia te dotyczą także rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji, Sąd uznał za niezbędne dla końcowego załatwienia sprawy uchylenie także, w oparciu o art. 135 p.p.s.a., decyzji organu pierwszej instancji z dnia [...].
Na mocy art. 152 p.p.s.a. orzeczono jak w pkt II wyroku.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Skład sądu
Beata Ziomek /sprawozdawca/Renata Detka
Teresa Kobylecka /przewodniczący/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Kobylecka, Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Katarzyna Tuz-Stando, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 lipca 2014r. sprawy ze skargi K. P. na decyzję Wojewody z dnia 18 kwietnia 2014r. znak: [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji - w części dotyczącej odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku.
Uzasadnienie
Wojewoda decyzją z dnia [...] utrzymał w mocy decyzję Starosty z dnia [...] w sprawie uznania K. P. z dniem 4 marca 2014r. za osobę bezrobotną i odmowy przyznania prawa do zasiłku.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Wojewoda wskazał, że z ustalonego przez Starostę stanu faktycznego wynika, iż w dacie rejestracji tj. w dniu 4 marca 2014r. K. P. spełniał warunki do uznania za osobę bezrobotną określone w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy jednakże nie posiadał 365 dni uprawniających do zasiłku, o których mowa w art. 71 ust. 1 i 2 cyt. ustawy w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji.
W odwołaniu od decyzji Starosty K. P. podnosił, że po raz pierwszy zarejestrował się w PUP w dniu 4 stycznia 2013r. i nabył prawo do zasiłku od dnia 12 stycznia 2013r. Następnie podjął pracę na podstawie umowy zlecenia we Wrocławiu. Kolejne umowy obejmowały różne terminy i różne okresy, co było związane z postępowaniem pracodawcy, który pracę obiecywał i potem odkładał w czasie zawarcie kolejnej umowy. Ostatecznie ponownie zarejestrował się w PUP w dniu 4 marca 2014r. po ostatniej umowie. Zdaniem strony w sytuacji w której się znalazł, odmowa przyznania zasiłku dla bezrobotnych jest dla niego krzywdząca, skoro sam znalazł sobie pracę, zarejestrował się w ciągu 14 dni po zakończeniu pracy i nie miał żadnego wpływu na pracodawcę. Dodatkowo podkreślił, że organ nie informował go w pouczeniu odnośnie przerw pomiędzy kolejnymi umowami.
Opisaną na wstępie decyzją Wojewoda utrzymał w mocy decyzję Starosty stwierdzając, że warunki przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych określają przepisy art. 71 ust. 1 pkt 1 i 2 lit. c cyt. ustawy, które wymagają udokumentowania okresów pracy uprawniających do jego przyznania. K. P. w dacie pierwszej rejestracji tj. w dniu 4 stycznia 2013r. spełniał warunki do uzyskania statusu bezrobotnego i prawa do zasiłku dla bezrobotnych, albowiem udokumentował co najmniej 365 dni okresu uprawniającego do zasiłku w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji, co wynika z jego świadectwa pracy, potwierdzającego zatrudnienie w okresie od 10.07.2008r. do 29.12.2012r. w pełnym wymiarze czasu pracy. Z dniem 10.10.2013r. z powodu podjęcia pracy (dowód: umowa zlecenia nr 01/10/2013) utracił status osoby bezrobotnej i prawo do zasiłku dla bezrobotnych. W dacie ponownej rejestracji w dniu 4 marca 2014r. K. P. przedłożył w PUP w: 1) umowę zlecenia nr 01/10/2013 zawartą w dniu 10.10.2013r. z firmą V., zgodnie którą zobowiązał się do wykonania prac rozbiórkowych, ogólnobudowlanych instalacyjnych w pomieszczeniach D. w okresie od 10.10.2013r. do 31.10.2013r. za wynagrodzeniem 1200zł brutto;
2) umowę zlecenia nr 01/11/2013 zawartą w dniu 15.11.2013r. z firmą V., zgodnie którą zobowiązał się do wykonania prac rozbiórkowych, ogólnobudowlanych instalacyjnych w pomieszczeniach D. w okresie od 15.11.2013r. do 30.11.2013r. za wynagrodzeniem 1200zł brutto;
3) umowę zlecenia nr 01/12/2013 zawartą w dniu 9.12.2013r. z firmą V., zgodnie którą zobowiązał się do wykonania prac rozbiórkowych, ogólnobudowlanych instalacyjnych w pomieszczeniach D. w okresie od 9.12.2013r. do 21.10.2013r. za wynagrodzeniem 500zł brutto;
4) umowę zlecenia nr 01/02/2014 zawartą w dniu 1.02.2014r. z firmą V., zgodnie którą zobowiązał się do wykonania prac rozbiórkowych, ogólnobudowlanych, instalacyjnych w pomieszczeniach D. w okresie od 1.02.2014r. do 28.02.2014r. za wynagrodzeniem 700zł brutto.
W oparciu o przedstawione umowy organ stwierdził, że K. P. stosownie do treści art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy spełnia wymogi do uznania go za osobę bezrobotną, natomiast wobec udokumentowania w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji tj. od 3.09.2012r. do 3.03.2014r. 118 dni okresu uprawniającego do zasiłku nie spełnia warunku do uzyskania zasiłku dla bezrobotnych. Osiągane wynagrodzenie na podstawie umów zlecenia będąc niższym od minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w 2013r. i 2014r. nie dawało podstaw do zaliczenia objętych nimi okresów pracy do okresu uprawniającego do zasiłku, a ponadto nawet gdyby je zaliczyć to i tak okres uprawniający do zasiłku byłby mniejszy niż wymagane 365 dni.
Za nie mającą uzasadnienia organ uznał także możliwość kontynuowania pobierania zasiłku dla bezrobotnych na podstawie art. 73 ust. 5 cyt. ustawy, albowiem bezrobotny nie zarejestrował się w ciągu 14 dni od zakończenia wykonywania pracy, o czym został pouczony w części III pkt 6 formularza zatytułowanego: "Informacja o przysługujących bezrobotnemu prawach, obowiązkach oraz formach pomocy określonych w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy". Zdaniem organu, aby bezrobotny w ramach art. 73 ust. 5 powołanej ustawy mógł powrócić na zasiłek uzupełniający, winien dokonać rejestracji po każdej krótkotrwałej pracy. Dokonanie rejestracji po ostatniej umowie w terminie przekraczającym 14 dni od ustania pracy uzasadnia zastosowanie art. 73 ust. 7, skoro przerwy pomiędzy wcześniejszymi okresami wykonywania pracy zarobkowej były dłuższe niż 14 dni.
Od powyższej decyzji skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach wniósł K. P. stwierdzając, iż jest niezasadna. Skarżący podtrzymał argumentację podniesioną w odwołaniu, w szczególności akcentując okoliczność niedoinformowania go o konieczności zachowania krótszych niż 14 dni przerw pomiędzy kolejnymi umowami.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasową argumentację zawartą w treści zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna i podlega uwzględnieniu.
Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest przy tym w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).
Zdaniem WSA w składzie orzekającym, stanowisko organu w kwestii braku możliwości zastosowania w niniejszej sprawie art. 73 ust. 5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2013r. poz. 674 ze zm.), zwanej dalej ustawą, nie zasługuje na akceptację.
Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, bezrobotny, który utracił status bezrobotnego na okres krótszy niż 365 dni z powodu podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, pozarolniczej działalności lub uzyskiwania przychodu w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie i zarejestrował się w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotny w okresie 14 dni od ustania zatrudnienia, zaprzestania wykonywania innej pracy zarobkowej, prowadzenia pozarolniczej działalności, pobierania po ustaniu zatrudnienia zasiłku chorobowego, macierzyńskiego lub zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego, zaprzestaniu wykonywania innej pracy zarobkowej, prowadzenia pozarolniczej działalności lub osiągania przychodu przekraczającego połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie, posiada prawo do zasiłku na czas skrócony o okres pobierania zasiłku przed utratą statusu bezrobotnego oraz o okresy , o których mowa w ust. 4.
Bezspornie skarżący po raz pierwszy zarejestrował się w PUP w dniu 4.01.2013r. i z tym dniem został uznany za osobę bezrobotną oraz przyznano mu zasiłek dla bezrobotnych od dnia 12.01.2013r. Z poczynionych przez organ niekwestionowanych ustaleń wynika, że skarżący z dniem 10.10.2013r. utracił status osoby bezrobotnej w związku z podjęciem pracy (innego zatrudnienia - dowód: decyzja Starosty z dnia 23.10.2013r. nr 2209/10/13).
Przebieg pracy z uwzględnieniem okresów jej wykonywania oraz pobierania wynagrodzenia za pracę dokumentują cztery umowy zlecenia zawarte pomiędzy skarżącym a firmą V., potwierdzające pracę w okresach: 10.10.2013r. – 31.10.2013r.; 15.11.2013r. – 30.11.2013r.; 9.12.2013r. – 21.12.2013r., 1.02.2014r. – 28.02.2014r. Poza sporem pozostaje okoliczność, że skarżący zarejestrował się w terminie 14 dni od zaprzestania wykonywania innej pracy zarobkowej, albowiem rejestracja miała miejsce w dniu 4.03.2014r., a ustanie ostatniej z zawartych umów zlecenia nastąpiło z dniem 28.02.2014r.
Zasadnicze znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ma ustalenie charakteru "wykonywanej innej pracy zarobkowej" przez skarżącego w rozumieniu art. 73 ust. 5 ustawy. Dokonana przez organ wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że w sytuacji, gdy skarżący utracił status bezrobotnego na okres krótszy niż 365 dni z powodu wykonywania innej pracy zarobkowej, to warunkiem zachowania prawa do zasiłku na czas skrócony o okres pobierania zasiłku przed utratą statusu bezrobotnego, była rejestracja po każdej krótkotrwałej pracy. Powołany przepis określa bowiem wymóg ponownej rejestracji w ciągu 14 dni od dnia ustania wymienionych w art. 73 ust. 5 ustawy okoliczności, zaś przerwy pomiędzy kolejnymi zawieranymi przez skarżącego umowami zlecenia były dłuższe niż 14 dni.
W ocenie Sądu, świadczenie tego samego rodzaju prac, dla jednego prywatnego pracodawcy, na podstawie czterech kolejno po sobie zawieranych, w krótkim odstępie czasu - umów zlecenia nosi znamiona kontynuacji tj. ciągłości wykonywanej innej pracy zarobkowej. Wobec powyższego, ponowna rejestracja bezrobotnego z zachowaniem 14 dniowego termu, przewidzianego art. 73 ust. 5 od zakończenia ostatniej umowy zlecenia, nie pozbawia skarżącego prawa do zasiłku na czas skrócony o okres pobierania zasiłku przed utrata statusu bezrobotnego.
Zaprezentowana wykładnia art. 73 ust. 5 ustawy jest zgodna z celem unormowania, w którym chodzi o pobudzenie aktywności zawodowej osób, które mają szanse uzyskania zatrudnienia na określony czas (krótszy niż rok). Dążąc do nieosłabiania motywacji do podejmowania przez bezrobotnych aktywności zawodowej nawet na niewielką skalę bądź decydowania się na pozyskanie innych środków utrzymania ustawodawca przyjął, że w razie ponownej rejestracji dokonanej w ciągu określonych wyżej 14 dni, będzie takim osobom przysługiwał zasiłek na czas skrócony o okres pobierania zasiłku przed utratą statusu bezrobotnego.
W rozpoznawanej sprawie organy obu instancji błędnie oceniły stan faktyczny leżący u podstaw rozstrzygnięcia zawartego w wydanej decyzji, co w efekcie doprowadziło do naruszenia art. 73 ust. 5 ustawy, poprzez odmowę zastosowania tego przepisu i naruszenie art. 73 ust. 7 ustawy poprzez jego zastosowanie.
Prowadząc ponownie postępowanie organ I instancji powinien rozstrzygnąć sprawę z uwzględnieniem zaprezentowanej przez sąd oceny stanu faktycznego co do kontynuacji "wykonywanej innej pracy zarobkowej" w aspekcie przesłanek przewidzianych art. 73 ust. 5 ustawy.
Ujawnione naruszenie przepisów prawa materialnego mające wpływ na wynik sprawy powoduje konieczność uchylenia zaskarżonej decyzji organu II instancji z mocy art. 145 § 1 pkt 1 lit a p.p.s.a. Ponieważ uchybienia te dotyczą także rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji, Sąd uznał za niezbędne dla końcowego załatwienia sprawy uchylenie także, w oparciu o art. 135 p.p.s.a., decyzji organu pierwszej instancji z dnia [...].
Na mocy art. 152 p.p.s.a. orzeczono jak w pkt II wyroku.
