II OW 102/13
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2013-10-09Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Elżbieta Kremer /przewodniczący/
Jerzy Bujko /sprawozdawca/
Zdzisław KostkaSentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Bujko (spr.) Sędzia del. NSA Zdzisław Kostka Protokolant starszy inspektor sądowy Anna Jusińska po rozpoznaniu w dniu 9 października 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Wójta Gminy Siemiatycze z dnia 27 czerwca 2013 r. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Wójtem Gminy Siemiatycze a Dowódcą Jednostki Wojskowej nr 1749 w Szczecinie w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku T.S. z dnia 17 grudnia 2012 roku w sprawie ustalenia wysokości świadczenia pieniężnego, rekompensującego utracone wynagrodzenie za okres odbytych ćwiczeń wojskowych od dnia 23 listopada 2012 r. do 11 grudnia 2012 r. w 12 Brygadzie Zmechanizowanej w Szczecinie postanawia: wskazać jako organ właściwy do rozpoznania wniosku T.S. Dowódcę Jednostki Wojskowej nr 1749 w Szczecinie
Uzasadnienie
Pismem z dnia 27 czerwca 2013 r. Wójt Gminy Siemiatycze wniósł o rozstrzygnięcie, sporu kompetencyjnego z 12 Brygadą Zmechanizowaną w Szczecinie w sprawie organu właściwego do rozpoznania wniosku T.S. o ustalenie wysokości i wypłatę świadczenia pieniężnego rekompensującego utracone wynagrodzenie za okres odbytych ćwiczeń wojskowych od dnia 23 listopada 2012 r. do dnia 11 grudnia 2012 r. w 12 Brygadzie Zmechanizowanej w Szczecinie.
W uzasadnieniu wnioskodawca podał, że w dniu 17 grudnia 2012 r. T.S., w trybie art. 132d ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416 ze zm.) oraz § 5 i § 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 2010 r. w sprawie przyznawania świadczeń żołnierzom rezerwy posiadającym przydziały kryzysowe (Dz.U. Nr 145, poz. 971), wystąpił do Dowódcy Jednostki Wojskowej nr 1749 w Szczecinie (12 Brygada Zmechanizowana w Szczecinie) o przyznanie przedmiotowej rekompensaty finansowej. Wniosek ten Dowódca Jednostki Wojskowej przekazał Wójtowi Gminy Siemiatycze do załatwienia w trybie art. 119a ust. 5 wymienionej wyżej ustawy. Wójt Gminy Siemiatycze decyzją z dnia 18 stycznia 2013 r. ustalił wysokość przedmiotowego świadczenia pieniężnego w kwocie 101,99 zł. T.S. odwołał się od tej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku, kwestionując zasadność podjętego w sprawie rozstrzygnięcia, jak też właściwość Wójta Gminy Siemiatycze do rozpatrzenia przedmiotowego wniosku. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białymstoku decyzją z dnia 19 lutego 2013 r. uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Wójt Gminy Siemiatycze decyzją z dnia 18 kwietnia 2013 r. ponownie ustalił świadczenie pieniężne rekompensujące utracone wynagrodzenie w wysokości 288,99 zł. Od tej decyzji odwołał się T.S., kwestionując zasadność podjętego w sprawie rozstrzygnięcia jak też właściwość Wójta Gminy Siemiatycze do rozpatrzenia przedmiotowego postępowania. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białymstoku decyzją z dnia 4 czerwca 2013 r. uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W uzasadnieniu decyzji znalazło się stwierdzenie, że ustalenie organu właściwego do rozpatrzenia przedmiotowej sprawy zależy od wyjaśnienia, o jaki rodzaj należności ubiega się zainteresowany, tj. czy o rekompensatę finansową, należną żołnierzowi rezerwy, posiadającemu przydział kryzysowy, o której mowa w art. 132d ust. 1 pkt 1 cytowanej wyżej ustawy, czy o świadczenie pieniężne rekompensujące utracone wynagrodzenie, o którym mowa w art. 119a ust. 1 tej ustawy. Wobec faktu, iż w trakcie postępowania T.S. potwierdził stanowisko określone we wniosku z dnia 17 grudnia 2012 r. – żądanie rekompensaty finansowej w trybie 132d ust. 1 pkt 1 cytowanej wyżej ustawy, zdaniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku Wójt Gminy Siemiatycze nie miał podstaw do wydania decyzji w trybie art. 119a ust. 1 powołanej ustawy, a powinien uznać się niewłaściwym do załatwienia sprawy w trybie art. 132d ust. 1 pkt 1 cytowanej wyżej ustawy. Mając na względzie fakt, że Dowódca Jednostki Wojskowej Nr 1749 również uznał się za organ niewłaściwy do załatwienia przedmiotowej sprawy, w sprawie doszło do negatywnego sporu kompetencyjnego. W związku z powyższym Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białymstoku dokonało stwierdzenia, że w opisanej sytuacji, w której stan faktyczny i prawny przedmiotowej sprawy nie budzą wątpliwości, Wójt Gminy Siemiatycze winien był wystąpić do sądu administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego.
W odpowiedzi na powyższy wniosek Dowódca Jednostki Wojskowej 1749 w Szczecinie wskazał, że w przypadku żołnierzy rezerwy odróżniać należy pełnienie okresowej służby wojskowej oraz odbywanie ćwiczeń wojskowych. Powyższe rozróżnienie wiąże się również z koniecznością rozróżniania świadczeń jakie przysługują z tytułu pełnienia służby okresowej oraz odbywania ćwiczeń wojskowych. Rekompensata finansowa przysługuje w przypadku pełnienia okresowej służby wojskowej, a świadczenie pieniężne rekompensujące utracone wynagrodzenie przysługuje w przypadku odbywania ćwiczeń wojskowych. Wyjaśnił, że zgodnie z treścią art. 99a ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej żołnierz rezerwy, któremu nadano przydział kryzysowy jest żołnierzem NSR (Narodowe Siły Rezerwowe). Zgodnie z art. 100 ustawy obowiązek służby wojskowej żołnierzy rezerwy w czasie pokoju polega na odbywaniu ćwiczeń wojskowych oraz pełnieniu okresowej służby wojskowej. Okresową służbę wojskową pełni się w jednostkach wojskowych, nie może ona przekraczać łącznie dwudziestu czterech miesięcy. Okresowa służba wojskowa jest swoistego rodzaju odpowiednikiem wojskowej służby zawodowej (nawiązania stosunku służbowego), którą żołnierze pełnią na wyznaczonych stanowiskach. Zaś T.S. odbywał w Jednostce Wojskowej 1749 rotacyjne ćwiczenia wojskowe, co potwierdza zaświadczenie o odbyciu ćwiczeń wojskowych z dnia 8 lutego 2013 r. Dowódca Jednostki Wojskowej podkreślił, że o tym, w jaki sposób żołnierz rezerwy wypełniał obowiązek służby wojskowej nie świadczy treść jego wniosku, lecz stosowny dokument określający charakter tego obowiązku, tj. czy były to ćwiczenia wojskowe, czy okresowa służba wojskowa. Również rodzaj świadczenia jakie uzyskuje żołnierz nie jest zależny od jego żądania, lecz od faktycznego charakteru wykonywanego obowiązku. Zatem organ rozpatrujący wniosek, w tym przypadku Wójt, winien był zażądać od żołnierza dokumentu potwierdzającego charakter wypełnianego obowiązku, którym w niniejszej sprawie jest zaświadczenie o odbyciu ćwiczeń wojskowych, wydawane każdorazowo po odbyciu ćwiczeń. Zaświadczenie wydawane jest zgodnie z dyspozycją § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 2010 r. w sprawie przyznawania świadczeń żołnierzom rezerwy posiadającym przydziały kryzysowe, jak również zgodnie z dyspozycją § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania i wypłacania świadczenia pieniężnego żołnierzom rezerwy odbywającym ćwiczenia wojskowej (Dz.U. Nr 13, poz. 155).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Negatywny spór kompetencyjny powstaje wówczas, gdy żaden z dwóch organów (jednostek samorządu terytorialnego i administracji rządowej) nie uznaje się za właściwy zgodnie z obowiązującymi przepisami do rozpoznania sprawy. W takiej sytuacji powstały spór rozstrzyga sąd administracyjny (art. 22 § 2 k.p.a., art. 4 i art. 15 § 1 pkt 4 oraz § 2 p.p.s.a.), wskazując organ właściwy do rozpoznania sprawy.
Rozstrzygając spór kompetencyjny sąd administracyjny w żadnym wypadku nie ocenia zasadności żądania określonego we wniosku wszczynającym postępowanie. Dlatego nie podlegają w tym postępowaniu ocenie twierdzenia podniesione w odpowiedzi na wniosek Wójta Gminy Siemiatycze, iż T.S. nie przysługuje żądane przez niego świadczenie a powinie on wystąpić do Wójta Gminy o przyznanie mu, na podstawie art. 119a ust. 1 i ust. 4 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2012 r., poz. 461 ze zm.), świadczenia pieniężnego rekompensującego utracone wynagrodzenie ze stosunku pracy lub dochód z prowadzonej działalności gospodarczej. Wniosek T.S. z 17 grudnia 2012 r. został sformułowany jasno: na podstawie art. 132d ust. 1 pkt 1 wymienionej wyżej ustawy o powszechnym obowiązku obrony oraz § 5 ust. 1 i § 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 2010 r. w sprawie przyznawania świadczeń żołnierzom rezerwy posiadającym przydziały kryzysowe (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 145, poz. 971) żądał on przyznania rekompensaty finansowej za okres od 17 lutego do 8 marca 2012 r., kiedy uczestniczył w rotacyjnych ćwiczeniach wojskowych. Tak sformułowany wniosek spowodował wszczęcie na żądanie strony odpowiedniego postępowania i określił jego przedmiot (art. 61 § 1 k.p.a.). Do rozpoznania tego żądania jest właściwy, zgodnie z przepisem § 7 ust. 2 w zw. z § 5 i § 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 2010 r. w sprawie świadczeń przyznawanych żołnierzom rezerwy posiadającym przydziały kryzysowe i w zw. z art. 132d ust. 1 pkt 1 ustawy o powszechnym obowiązku obrony dowódca jednostki wojskowej, w której wnioskodawca odbywał ćwiczenia wojskowe. Oczywiście, określenie organu właściwego do rozpoznania wniosku nie przesądza o zasadności zawartego w nim żądania. Oznacza ono tylko tyle, iż do rozpoznania tak sformułowanego żądania jest właściwy Dowódca Jednostki Wojskowej, w której wnioskodawca odbywał ćwiczenia, co wprost wynika z podanego wyżej § 7 ust. 2 rozporządzenia RM z dnia 22 lipca 2010 r.
Dlatego na mocy art. 4 i art. 15 § 2 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny postanowił, jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Skład sądu
Elżbieta Kremer /przewodniczący/Jerzy Bujko /sprawozdawca/
Zdzisław Kostka
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Bujko (spr.) Sędzia del. NSA Zdzisław Kostka Protokolant starszy inspektor sądowy Anna Jusińska po rozpoznaniu w dniu 9 października 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Wójta Gminy Siemiatycze z dnia 27 czerwca 2013 r. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Wójtem Gminy Siemiatycze a Dowódcą Jednostki Wojskowej nr 1749 w Szczecinie w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku T.S. z dnia 17 grudnia 2012 roku w sprawie ustalenia wysokości świadczenia pieniężnego, rekompensującego utracone wynagrodzenie za okres odbytych ćwiczeń wojskowych od dnia 23 listopada 2012 r. do 11 grudnia 2012 r. w 12 Brygadzie Zmechanizowanej w Szczecinie postanawia: wskazać jako organ właściwy do rozpoznania wniosku T.S. Dowódcę Jednostki Wojskowej nr 1749 w Szczecinie
Uzasadnienie
Pismem z dnia 27 czerwca 2013 r. Wójt Gminy Siemiatycze wniósł o rozstrzygnięcie, sporu kompetencyjnego z 12 Brygadą Zmechanizowaną w Szczecinie w sprawie organu właściwego do rozpoznania wniosku T.S. o ustalenie wysokości i wypłatę świadczenia pieniężnego rekompensującego utracone wynagrodzenie za okres odbytych ćwiczeń wojskowych od dnia 23 listopada 2012 r. do dnia 11 grudnia 2012 r. w 12 Brygadzie Zmechanizowanej w Szczecinie.
W uzasadnieniu wnioskodawca podał, że w dniu 17 grudnia 2012 r. T.S., w trybie art. 132d ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416 ze zm.) oraz § 5 i § 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 2010 r. w sprawie przyznawania świadczeń żołnierzom rezerwy posiadającym przydziały kryzysowe (Dz.U. Nr 145, poz. 971), wystąpił do Dowódcy Jednostki Wojskowej nr 1749 w Szczecinie (12 Brygada Zmechanizowana w Szczecinie) o przyznanie przedmiotowej rekompensaty finansowej. Wniosek ten Dowódca Jednostki Wojskowej przekazał Wójtowi Gminy Siemiatycze do załatwienia w trybie art. 119a ust. 5 wymienionej wyżej ustawy. Wójt Gminy Siemiatycze decyzją z dnia 18 stycznia 2013 r. ustalił wysokość przedmiotowego świadczenia pieniężnego w kwocie 101,99 zł. T.S. odwołał się od tej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku, kwestionując zasadność podjętego w sprawie rozstrzygnięcia, jak też właściwość Wójta Gminy Siemiatycze do rozpatrzenia przedmiotowego wniosku. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białymstoku decyzją z dnia 19 lutego 2013 r. uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Wójt Gminy Siemiatycze decyzją z dnia 18 kwietnia 2013 r. ponownie ustalił świadczenie pieniężne rekompensujące utracone wynagrodzenie w wysokości 288,99 zł. Od tej decyzji odwołał się T.S., kwestionując zasadność podjętego w sprawie rozstrzygnięcia jak też właściwość Wójta Gminy Siemiatycze do rozpatrzenia przedmiotowego postępowania. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białymstoku decyzją z dnia 4 czerwca 2013 r. uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W uzasadnieniu decyzji znalazło się stwierdzenie, że ustalenie organu właściwego do rozpatrzenia przedmiotowej sprawy zależy od wyjaśnienia, o jaki rodzaj należności ubiega się zainteresowany, tj. czy o rekompensatę finansową, należną żołnierzowi rezerwy, posiadającemu przydział kryzysowy, o której mowa w art. 132d ust. 1 pkt 1 cytowanej wyżej ustawy, czy o świadczenie pieniężne rekompensujące utracone wynagrodzenie, o którym mowa w art. 119a ust. 1 tej ustawy. Wobec faktu, iż w trakcie postępowania T.S. potwierdził stanowisko określone we wniosku z dnia 17 grudnia 2012 r. – żądanie rekompensaty finansowej w trybie 132d ust. 1 pkt 1 cytowanej wyżej ustawy, zdaniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku Wójt Gminy Siemiatycze nie miał podstaw do wydania decyzji w trybie art. 119a ust. 1 powołanej ustawy, a powinien uznać się niewłaściwym do załatwienia sprawy w trybie art. 132d ust. 1 pkt 1 cytowanej wyżej ustawy. Mając na względzie fakt, że Dowódca Jednostki Wojskowej Nr 1749 również uznał się za organ niewłaściwy do załatwienia przedmiotowej sprawy, w sprawie doszło do negatywnego sporu kompetencyjnego. W związku z powyższym Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białymstoku dokonało stwierdzenia, że w opisanej sytuacji, w której stan faktyczny i prawny przedmiotowej sprawy nie budzą wątpliwości, Wójt Gminy Siemiatycze winien był wystąpić do sądu administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego.
W odpowiedzi na powyższy wniosek Dowódca Jednostki Wojskowej 1749 w Szczecinie wskazał, że w przypadku żołnierzy rezerwy odróżniać należy pełnienie okresowej służby wojskowej oraz odbywanie ćwiczeń wojskowych. Powyższe rozróżnienie wiąże się również z koniecznością rozróżniania świadczeń jakie przysługują z tytułu pełnienia służby okresowej oraz odbywania ćwiczeń wojskowych. Rekompensata finansowa przysługuje w przypadku pełnienia okresowej służby wojskowej, a świadczenie pieniężne rekompensujące utracone wynagrodzenie przysługuje w przypadku odbywania ćwiczeń wojskowych. Wyjaśnił, że zgodnie z treścią art. 99a ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej żołnierz rezerwy, któremu nadano przydział kryzysowy jest żołnierzem NSR (Narodowe Siły Rezerwowe). Zgodnie z art. 100 ustawy obowiązek służby wojskowej żołnierzy rezerwy w czasie pokoju polega na odbywaniu ćwiczeń wojskowych oraz pełnieniu okresowej służby wojskowej. Okresową służbę wojskową pełni się w jednostkach wojskowych, nie może ona przekraczać łącznie dwudziestu czterech miesięcy. Okresowa służba wojskowa jest swoistego rodzaju odpowiednikiem wojskowej służby zawodowej (nawiązania stosunku służbowego), którą żołnierze pełnią na wyznaczonych stanowiskach. Zaś T.S. odbywał w Jednostce Wojskowej 1749 rotacyjne ćwiczenia wojskowe, co potwierdza zaświadczenie o odbyciu ćwiczeń wojskowych z dnia 8 lutego 2013 r. Dowódca Jednostki Wojskowej podkreślił, że o tym, w jaki sposób żołnierz rezerwy wypełniał obowiązek służby wojskowej nie świadczy treść jego wniosku, lecz stosowny dokument określający charakter tego obowiązku, tj. czy były to ćwiczenia wojskowe, czy okresowa służba wojskowa. Również rodzaj świadczenia jakie uzyskuje żołnierz nie jest zależny od jego żądania, lecz od faktycznego charakteru wykonywanego obowiązku. Zatem organ rozpatrujący wniosek, w tym przypadku Wójt, winien był zażądać od żołnierza dokumentu potwierdzającego charakter wypełnianego obowiązku, którym w niniejszej sprawie jest zaświadczenie o odbyciu ćwiczeń wojskowych, wydawane każdorazowo po odbyciu ćwiczeń. Zaświadczenie wydawane jest zgodnie z dyspozycją § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 2010 r. w sprawie przyznawania świadczeń żołnierzom rezerwy posiadającym przydziały kryzysowe, jak również zgodnie z dyspozycją § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania i wypłacania świadczenia pieniężnego żołnierzom rezerwy odbywającym ćwiczenia wojskowej (Dz.U. Nr 13, poz. 155).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Negatywny spór kompetencyjny powstaje wówczas, gdy żaden z dwóch organów (jednostek samorządu terytorialnego i administracji rządowej) nie uznaje się za właściwy zgodnie z obowiązującymi przepisami do rozpoznania sprawy. W takiej sytuacji powstały spór rozstrzyga sąd administracyjny (art. 22 § 2 k.p.a., art. 4 i art. 15 § 1 pkt 4 oraz § 2 p.p.s.a.), wskazując organ właściwy do rozpoznania sprawy.
Rozstrzygając spór kompetencyjny sąd administracyjny w żadnym wypadku nie ocenia zasadności żądania określonego we wniosku wszczynającym postępowanie. Dlatego nie podlegają w tym postępowaniu ocenie twierdzenia podniesione w odpowiedzi na wniosek Wójta Gminy Siemiatycze, iż T.S. nie przysługuje żądane przez niego świadczenie a powinie on wystąpić do Wójta Gminy o przyznanie mu, na podstawie art. 119a ust. 1 i ust. 4 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2012 r., poz. 461 ze zm.), świadczenia pieniężnego rekompensującego utracone wynagrodzenie ze stosunku pracy lub dochód z prowadzonej działalności gospodarczej. Wniosek T.S. z 17 grudnia 2012 r. został sformułowany jasno: na podstawie art. 132d ust. 1 pkt 1 wymienionej wyżej ustawy o powszechnym obowiązku obrony oraz § 5 ust. 1 i § 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 2010 r. w sprawie przyznawania świadczeń żołnierzom rezerwy posiadającym przydziały kryzysowe (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 145, poz. 971) żądał on przyznania rekompensaty finansowej za okres od 17 lutego do 8 marca 2012 r., kiedy uczestniczył w rotacyjnych ćwiczeniach wojskowych. Tak sformułowany wniosek spowodował wszczęcie na żądanie strony odpowiedniego postępowania i określił jego przedmiot (art. 61 § 1 k.p.a.). Do rozpoznania tego żądania jest właściwy, zgodnie z przepisem § 7 ust. 2 w zw. z § 5 i § 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 2010 r. w sprawie świadczeń przyznawanych żołnierzom rezerwy posiadającym przydziały kryzysowe i w zw. z art. 132d ust. 1 pkt 1 ustawy o powszechnym obowiązku obrony dowódca jednostki wojskowej, w której wnioskodawca odbywał ćwiczenia wojskowe. Oczywiście, określenie organu właściwego do rozpoznania wniosku nie przesądza o zasadności zawartego w nim żądania. Oznacza ono tylko tyle, iż do rozpoznania tak sformułowanego żądania jest właściwy Dowódca Jednostki Wojskowej, w której wnioskodawca odbywał ćwiczenia, co wprost wynika z podanego wyżej § 7 ust. 2 rozporządzenia RM z dnia 22 lipca 2010 r.
Dlatego na mocy art. 4 i art. 15 § 2 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny postanowił, jak w sentencji.
