IV SA/Wa 1393/13

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Sądu Administracyjnego decyzją z dnia [...].04.2013 r. Minister Środowiska, na podstawie art. 138 § 1 K.p.a. w związku z art. 4 rozporządzenia Rady

(WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi oraz art. 15 rozporządzenia Komisji (WE) nr 865/2006 z dnia 4 maja 2006 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi, po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, złożonego przez M. K. w imieniu firmy B. Sp. z o. o. - utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...].03.2013 r., odmawiającą wydania firmie B. Sp. z o. o. z siedzibą w L., zezwolenia importowego zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. a oraz c Rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi na przywóz do Polski z [...]. okazów określonych jako krem - balsam z ekstraktem z pijawki lekarskiej (Hirudo medicinalis) do celów komercyjnych, w łącznej ilości 1750 sztuk.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Minister wskazał, że nie znajduje podstaw do uwzględnienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Wyjaśnił, że pijawka lekarska Hirudo medicinalis jest gatunkiem wymienionym w Załączniku II Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES, Konwencja Waszyngtońska) oraz w Aneksie B Rozporządzenia Komisji (UE) nr 1158/2012 z dnia 27 listopada 2012 r. zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi. Oznacza to, jak podkreślił organ, że przywóz do Polski okazów tego gatunku, jego części lub produktów pochodnych wymaga zarówno zezwolenia na wywóz z [...], jak i zezwolenia na wwóz do Polski wydawanego przez Ministra Środowiska - Organu Zarządzającego CITES w Polsce, a jego wydanie może nastąpić po uprzednim uzyskaniu pozytywnej opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody (PROP) - Organu Naukowego CITES w Polsce.

Dnia [...] marca 2012 r. wpłynął do Ministra Środowiska wniosek p. M. K., reprezentującego importera - firmę B. Sp. z o. o. z dnia [...] marca 2012 r., o wydanie zezwolenia importowego zgodnie z art. 4 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97, na przywóz z [...] do Polski 1750 sztuk kremów-balsamów z ekstraktem z okazów pijawki lekarskiej do celów komercyjnych. Do wniosku o wydanie zezwolenia importowego dołączono kopię zezwolenia eksportowego z [...] nr [...] z dnia [...] lutego 2012 r. Zgodnie z informacją podaną w zezwoleniu eksportowym, pijawki lekarskie wykorzystane do wyprodukowania przedmiotowych preparatów były urodzone i wyhodowane w niewoli.

Zgodnie z procedurą wskazaną w art. 4 ust. 2 Rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i floty w drodze regulacji handlu nimi, omawiany wniosek przekazano 27 marca 2012 r. do Państwowej Rady Ochrony Przyrody (PROP) w celu zaopiniowania. W trakcie oczekiwania na opinię PROP, [...] maja 2012 r. wpłynęło do Ministerstwa Środowiska pismo Urzędu Celnego w L. z dnia [...] maja 2012 r. informujące o "prowadzonym postępowaniu celnym w sprawie uregulowania sytuacji prawnej towaru w postaci kremu-balsamu zawierającego w swoim składzie ekstrakt z pijawki medycznej w ilości 1750 szt. mb/75 ml", którego odbiorcą była firma B. Sp. z o, o. Z przekazanych informacji wynikało, że towar ten, stanowiący okazy CITES objęte przepisami Unii Europejskiej, został zgłoszony do procedury celnej dopuszczenia do obrotu w dniu [...] listopada 2011 r. W związku z nieprzedstawieniem przez firmę B. Sp. z o. o. stosownych zezwoleń - eksportowego [...] oraz importowego polskiego - Naczelnik Urzędu Celnego w L. odmówił objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu tego towaru i wszczął postępowanie w sprawie uregulowania jego sytuacji prawnej.

Organ Zarządzający CITES w Polsce zwrócił się do wnioskodawcy (pismem z dnia [...].05.2012) z zapytaniem, czy informacja przedstawiona przez Urząd Celny w L. dotyczyła tego samego towaru, w sprawie którego firma B.Sp. z o. o. złożyła do Ministerstwa wniosek. W odpowiedzi uzyskano potwierdzenie. W związku z tym poinformowano wnioskodawcę o konieczności złożenia poprawnego wniosku o wydanie zezwolenia importowego, wskazującego na potrzebę zastosowania trybu retrospektywnego, a także kopii [...] zezwolenia eksportowego wydanego z mocą wsteczną - zgodnie z obowiązującą wszystkie Państwa Strony Konwencji Rezolucją Konferencji Stron 12.3, rozdział XIII (Res. Conf. 12.3 {Rev. CoP15}). Z dodatkowych wyjaśnień wnioskodawcy wynikało, że w jego opinii, wina związana z wysyłką okazów objętych Konwencją Waszyngtońską, bez stosownego zezwolenia eksportowego, leżała po stronie eksportera.

W świetle posiadanej na tym etapie przez Organ Zarządzający CITES w Polsce wiedzy, zastrzeżenia wzbudziły zarówno wniosek CITES przekazany przez importera do Ministerstwa Środowiska w dniu [...] marca 2012 r., nie zawierający informacji wskazującej na retrospektywny charakter sprawy, jak i zezwolenie eksportowe z dnia [...] lutego 2012 r. wydane przez Organ Zarządzający CITES [...], po ponad dwóch miesiącach od wprowadzenia okazów CITES do Polski, bez wskazania, że zostało wydane z mocą wsteczną. W zaistniałej sytuacji, jak podkreślił organ, obowiązują przepisy art. 15 Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 865/2006 Z dnia 4 maja 2006 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzania Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi, a w szczególności:

1) stwierdzenie, że w drodze odstępstwa od art. 13 ust. 1 i art. 14 niniejszego rozporządzenia oraz pod warunkiem, że importer lub (re-)eksporter poinformuje właściwy organ zarządzający w momencie dotarcia, o przyczynach braku wymaganych dokumentów, dokumenty dla okazów gatunków wymienionych w załączniku B rozporządzenia (WE) nr 338/97 mogą być w drodze wyjątku wydane z mocą wsteczną oraz

2) warunek, że odstępstwo to obowiązuje, jeśli właściwy organ zarządzający państwa

członkowskiego w porozumieniu z właściwymi organami państwa trzeciego, jest przekonany, że powstałe nieprawidłowości nie zostały zawinione przez importera lub (re) eksportera oraz że przywóz lub (powrotny) wywóz danych okazów jest zgodny w pozostałych aspektach z przepisami rozporządzenia (WE) nr 338/97, Konwencją oraz odpowiednim ustawodawstwem państwa trzeciego.

W odpowiedzi na pismo Departamentu Leśnictwa i Ochrony Przyrody, firma B. Sp. z o. o. przekazała pocztą elektroniczną poprawiony wniosek (datowany na [...].08.2012), zawierający informację wskazującą na retrospektywny charakter sprawy, wraz z kopią nowego zezwolenia eksportowego z [...]. nr [...] wystawionego [. .].08.2012, w którym była zawarta informacja, że jest to zezwolenie wydane z mocą wsteczną ale nie była podana (zgodnie z ww. Rezolucją 12.3) przyczyna takiego wydania. Nie było też ono (zgodnie z ww. Rezolucją) przedmiotem uprzedniej konsultacji z Ministerstwem Środowiska w Polsce.

Wobec powyższego, Ministerstwo Środowiska zwróciło się ponownie do Organu Zarządzającego CITES [...] z prośbą o weryfikację zezwolenia oraz o uzasadnienie wydania w trybie retrospektywnym zezwolenia eksportowego. W odpowiedzi Organ Zarządzający w Polsce - uzyskał potwierdzenie ważności wydania nowego zezwolenia eksportowego z informacją, że zostało ono wydane w związku z upływem terminu ważności zezwolenia o nr. [...] z dnia [...] lutego 2012 r. (zezwolenie wydane po terminie wprowadzenia okazów do Polski). Organ Zarządzający [...] nie odniósł się zaś do faktu wywozu okazów z [...] bez ważnego zezwolenia eksportowego oraz do przyczyny zaistniałej sytuacji.

Ponadto, Ministerstwo Środowiska zwróciło się pismem z dnia [...] listopada 2012 r. do Naczelnika Urzędu Celnego w L. z prośbą o udzielenie odpowiedzi, czy w przypadku wprowadzenia na teren Polski przez firmę B.Sp. z . o. o. omawianego towaru bez stosownych zezwoleń, została popełniona przez importera autentyczna pomyłka, czy też była to próba oszustwa oraz, czy zaistniałych nieprawidłowości — zdaniem Urzędu Celnego - nie można przypisać importerowi (w związku z art. 15 ust.2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 865/2006). Z odpowiedzi UC w L. otrzymanej w dniu [...] grudnia 2012 r. wynika, że na podstawie przeprowadzonego postępowania karnego "nie można nikomu przypisać umyślności działania, świadomie ukierunkowanego na zakwestionowany przez organ celny towar", ale brakuje zapewnienia ze strony Urzędu Celnego - jako stosownego organu egzekwującego przepisy CITES - że powstałe nieprawidłowości nie zostały zawinione przez importera. Jednocześnie należy podkreślić, że importer nie poinformował Organu Zarządzającego CITES w Polsce w momencie dotarcia przesyłki o przyczynach braku wymaganych dokumentów (zgodnie z art. 15 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 865/2006).

Odnośnie zarzutu strony skarżącej dotyczącego niepoinformowania o treści opinii PROP Minister stwierdził, że zgodnie z art. 73 K.p.a., strona ma prawo wglądu w akta sprawy, sporządzania z nich notatek, kopii lub odpisów, również po zakończeniu postępowania. Powyższe czynności dokonywane są w lokalu administracji publicznej w obecności pracownika organu, zaś w przypadku pism w formie dokumentu elektronicznego wnoszonych do organu administracji publicznej lub przez niego doręczanych organ może zapewnić stronie dostęp do nich w swoim systemie teleinformatycznym, po identyfikacji strony w sposób określony w przepisach ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

Ponadto zaskarżona decyzja nie została wydana — wbrew twierdzeniom strony skarżącej - w oparciu o opinię Państwowej Rady Ochrony Przyrody, ale w związku z niedopełnieniem przez importera wymogów wynikających z przepisów Unii Europejskiej w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi, a także z powodu niedopełnienia przez stronę [...]: wymogów Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (Konwencja Waszyngtońska, CITES). Z tych przyczyn nie było możliwe wydanie przez Ministra Środowiska przedmiotowego zezwolenia importowego w trybie retrospektywnym, a więc zasadne było utrzymanie w mocy uprzedniej decyzji.

We wniesionej skardze obu decyzjom Ministra zarzucono naruszenie przepisów postępowania administracyjnego mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

-naruszenie art. 106 K.p.a. w zw. z art. 61 ust. 1 i 5 ustawy o ochronie przyrody, poprzez niedoręczenie skarżącej postanowienia Organu Naukowego Konwencji Waszyngtońskiej w Polsce, którym dla przedmiotowego postępowania była Państwowa Rada Ochrony Przyrody, co uniemożliwiło jego zaskarżenie;

-naruszenie art. 106 § 5 K.p.a. poprzez niewydanie opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody w formie postanowienia co uniemożliwiło stronie zapoznanie się z nią oraz ewentualne jej zaskarżenie;

-naruszenie art. 10 K.p.a. poprzez niedoręczenie postanowienia Organu Naukowego Konwencji Waszyngtońskiej w Polsce co uniemożliwiło stronie czynny udział w postępowaniu, a przed wydaniem decyzji uniemożliwiło stronie zapoznanie i wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów;

-naruszenie art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a., poprzez nieuwzględnienie całości materiału dowodowego przedstawionego przez stronę, w szczególności nieuwzględnienie posiadania przez skarżącą ważnego zezwolenia eksportowego oraz ważnego zezwolenia eksportowego w trybie retrospektywnym, świadczącego o spełnieniu przez eksportera warunków Konwencji Waszyngtońskiej CITES, który to dokument w przedmiotowej sprawie winien mieć istotne znaczenie dla prawidłowości podjętego rozstrzygnięcia oraz poprzez wyłączenie z materiału dowodowego Opinii Organu Naukowego jakim dla tej sprawy była Państwowa Rada Ochrony Przyrody.

W odpowiedzi na skargę Minister Środowiska wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swą dotychczasową argumentację.

Odnosząc się do zarzutów skargi wyjaśnił dodatkowo co następuje.

Zgodnie z procedurą wskazaną w art. 4 ust. 2 Rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi, wnioski na import okazów gatunków wymienionych w załączniku II CITES i aneksie B przepisów UE w zakresie Konwencji wymagają opinii Organu Naukowego. Obowiązek przekazania sprawy do organu naukowego w celu uzyskania stosownej opinii dotyczy tylko wniosków, które spełniają kryteria formalne, a wniosek firmy B. Sp. z o. o. wraz z załącznikami nie spełniał niezbędnych kryteriów. Niezależnie jednakże od kryteriów formalnych, przemawiających za wydaniem przez Ministra Środowiska decyzji odmownej w odpowiedzi na złożony przez firmę B. Sp. z o. o. wniosek, Organ Zarządzający przekazał wniosek Skarżącego do zaopiniowania przez Państwową Radę Ochrony Przyrody. Celem powyższego było uzyskanie opinii dotyczącej możliwości importu do Polski pijawek z [...] od eksportera wskazanego we wniosku oraz na kopii zezwolenia eksportowego (stanowiącego załącznik do wniosku), mając na uwadze ewentualne przyszłe wnioski na przywóz do Polski okazów pijawki lekarskiej od tego samego eksportera, jednakże sprowadzanych w sposób zgodny z przepisami Konwencji oraz Unii Europejskiej w zakresie CITES. W dniu 19 lutego br. Minister Środowiska otrzymał negatywną opinię PROP, w której organ naukowy wyraża przekonanie, że wprowadzenie do Unii Europejskiej przedmiotowych okazów zawierających Hirudo medidnalis "może mieć negatywny wpływ na stan ochrony tego gatunku oraz gatunku podobnego (Hirudo verband)", oraz, że "z ochroną tego gatunku wiążą się okoliczności, które przemawiają przeciwko wydaniu zezwolenia na przywóz".

Minister podkreślił jednakże, iż zaskarżona decyzja nie została wydana w oparciu o opinię Państwowej Rady Ochrony Przyrody, ale w związku z niedopełnieniem przez importera wymogów wynikających z przepisów Unii Europejskiej w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi, a także również z powodu niedopełnienia przez stronę [...] wymogów Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (Konwencja Waszyngtońska, CITES).

Kontynuując odpowiedź na zarzut naruszenia art. 106 K.p.a. poprzez niewydanie opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody w formie postanowienia, na które stronie służy zażalenie, a tym samym niedoręczenie go stronie, Minister wskazał, że na podstawie obowiązujących przepisów nie jest możliwe jednoznaczne określenie właściwej formy, w której PROP powinna wydawać opinię. Zgodnie z art. 1 pkt 2 K.p.a., Kodeks normuje postępowanie przed organami innymi niż organy administracji publicznej, gdy są one powołane z mocy prawa na podstawie porozumień do załatwiania spraw indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych. Rozporządzanie Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i floty w drodze regulacji handlu nimi uzależnia wydanie stosownego zezwolenia lub świadectwa przez organ administracyjny państwa członkowskiego od pozytywnej opinii właściwego organu naukowego państwa członkowskiego. Na podstawie wskazanych przepisów nie można przyjąć, iż w przedmiotowej sytuacji będzie miał zastosowanie art. 106 K.p.a. tzn., że opinia PROP powinna być wydana w formie postanowienia, na które służy zażalenie do Ministra Środowiska. Rozporządzenie Rady (WE) nr 338/97 nie przewiduje bowiem możliwości wniesienia zażalenia na opinię organu naukowego. Organ administracyjny jest tą opinią związany i na jej podstawie wydaje decyzję. Zastosowanie procedury z art, 106 § 5 K.p.a. oznaczałoby wniesienie zażalenia do organu administracyjnego, który nie jest umocowany do podważania opinii organu naukowego. Ponadto dotychczasowa praktyka działalności sadów wskazuje na brak jednoznacznego stanowiska co do formy wydawanych opinii. Minister dla ilustracji tej tezy powołał wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 maja 2008 r. (sygn. akt IV SA/Wa 427/08) w sprawie dotyczącej przyznania uprawnień do emisji dwutlenku węgla, zakwestionował możliwość wydawania opinii przez Krajowego Administratora Systemu Handlu Uprawnieniami do Emisji (KASHUE) w formie postanowienia wydawanego w trybie art. 106 K.p.a. uznając, iż KASHUE nie jest organem administracji publicznej, podczas gdy w wyroku z dnia 3 czerwca 2008 r. WSA w Warszawie (sygn. akt SA/Wa 460/08) zajął odmienne stanowisko, uznając zasadność wydawania przez KASHUE opinii w formie postanowienia.

Za bezzasadny uznał Minister zawarty w skardze zarzut, dotyczący naruszenia art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a, poprzez nieuwzględnienie całości materiału dowodowego przez stronę, a w szczególności nieuwzględnienie posiadania przez Skarżącego kopii zezwolenia eksportowego nr [...] oraz kopii zezwolenia eksportowego wydanego w trybie retrospektywnym nr [...], świadczącego - zdaniem skarżącego - o spełnieniu przez eksportera warunków Konwencji Waszyngtońskiej CITES,. W toku rozpatrywania sprawy na wniosek firmy B. Sp. z o. o., oba wymienione zezwolenia budziły znaczące wątpliwości co do ich prawidłowego, zgodnego z przepisami Konwencji wydania przez Organ Zarządzający CITES na [....] i z tego względu były przedmiotem konsultacji ze stroną [...].

Z odpowiedzi UC w L. otrzymanej przez Ministra w dniu [...] grudnia 2012 r. wynika, że na podstawie przeprowadzonego postępowania karnego można stwierdzić, iż "nie można nikomu przypisać umyślności działania, świadomie ukierunkowanego na zakwestionowany przez organ celny towar", jednakże brakuje kluczowego przy rozpatrywaniu wniosku o wydanie zezwolenia retrospektywnego zapewnienia ze strony Urzędu Celnego - jako stosownego organu egzekwującego przepisy CITES - że powstałe nieprawidłowości nie zostały zawinione przez wskazanego importera. Nieumyślność w działaniu nie świadczy jednoznacznie o braku winy po stronie importera.

Organ Zarządzający CITES w Polsce wyjaśnił także, iż, przed wydaniem skarżonej decyzji, zapoznał się z całością dokumentacji dotyczącej sprawy, zaś przeprowadzone konsultacje świadczą o dążeniu do obiektywnej oceny dowodów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje.

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m. in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25.07.2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz.1269) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. sprowadzają się do kontroli działalności organów administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. Przy czym w myśl art. 134 P.p.s.a. Sąd rozstrzygając w granicach danej sprawy nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Sąd, badając legalność zaskarżonej decyzji w oparciu o powołane przepisy i w granicach sprawy doszedł do przekonania, że skarga nie jest zasadna. Minister Środowiska nie naruszył bowiem przepisów obowiązującego prawa, w szczególności przepisów postępowania w sposób, który mógłby mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Na wstępie dalszych rozważań należy zauważyć, iż jakkolwiek zarzut skargi braku nadania opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody formy postanowienia jest słuszny, to jednak naruszenie to nie miało wpływu na wynik sprawy.

Z art. 4 ust. 2 lit. a Rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi wynika, iż zezwolenie na przywóz może być wydane m.in. gdy właściwy organ naukowy (w Polsce jest nim Państwowa Rada Ochrony Przyrody) po zbadaniu dostępnych danych i rozważeniu wszelkich opinii Grupy ds. Przeglądu Naukowego stwierdzi, że wprowadzenie do Wspólnoty nie spowoduje negatywnego wpływu na stan ochrony gatunku lub na zasięg terytorium zajmowanego przez daną populację gatunku, biorąc pod uwagę aktualny lub przewidywany poziom handlu; opinia ta obowiązuje w odniesieniu do następnych przypadków przywozu tak długo, jak nie zmienią się w znaczący sposób wspominane wyżej aspekty. Oznacza to, iż udzielenie zezwolenia na przywóz nie jest możliwe bez uzyskania pozytywnej opinii organu naukowego. Jej treść wiąże organ. Wydanie tej opinii stanowi zatem przejaw współdziałania Ministra Środowiska z Państwową Radą Ochrony Przyrody przy wydawaniu decyzji o udzieleniu stosownego zezwolenia. Z tej przyczyny Sąd podziela stanowisko strony skarżącej, że opinia Rady Ochrony Przyrody powinna przybrać formę postanowienia określonego w art. 106 § 5 K.p.a. Skoro jednak w rozpatrywanej sprawie Minister Środowiska odmówił udzielenia zezwolenia nie ze względu na wydaną opinię negatywną, to zarzucony brak nadania opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody formy postanowienia, jakkolwiek stanowi naruszenie art. 106 K.p.a. w zw. z art. 4 ust. 2 lit. a rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi, to jednak takie, które nie mogło mieć istotnego wpływu na wynik sprawy. Podobnie rzecz ma się z niedoręczeniem skarżącej wydanego w tej sprawie negatywnego stanowiska PROP z 19.02.2013 r. Wynika to z faktu, że zasadniczą i wystarczającą podstawą odmowy udzielenia zezwolenia był art. 15 Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 865/2006 z dnia 4.05.2006 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi. Organ trafnie stwierdził, że w prowadzonym przed UC postępowaniu karnym nie wykazano, aby powstałe nieprawidłowości nie zostały zawinione przez importera, choćby w sposób nieumyślny. Z wyłączeniem winy nieumyślnej nie jest jednoznaczne stanowisko Urzędu Celnego w L., zajęte po przeprowadzonym postępowaniu karnym, z którego wynika, że "nie można nikomu przypisać umyślności działania, świadomie ukierunkowanego na zakwestionowany przez organ celny towar". Brak umyślności działania nie oznacza bowiem automatycznie braku winy nieumyślnej, a ta jest wystarczająca do wydania kwestionowanego rozstrzygnięcia. Wystąpienie jej zaś stwierdził organ. Minister trafnie dostrzegł, że brakuje zapewnienia ze strony Urzędu Celnego w L. - jako stosownego organu egzekwującego przepisy CITES - iż powstałe nieprawidłowości nie zostały zawinione przez importera. Okolicznością mającą istotne znaczenie w sprawie jest fakt, że importer nie poinformował Organu Zarządzającego CITES w Polsce - w momencie dotarcia przesyłki - o przyczynach braku wymaganych dokumentów, który to obowiązek ciążył na nim w myśl art. 15 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 865/2006.

W rozpatrywanej sprawie trafnie stwierdzono potrzebę zastosowania trybu retrospektywnego. Kopia [...] zezwolenia eksportowego wydanego z mocą wsteczną nie pozostawała w zgodzie z obowiązującą wszystkie Państwa Strony Konwencji Rezolucją Konferencji Stron 12.3, rozdział XIII (Res. Conf. 12.3 {Rev. CoP15}). Zezwolenie eksportowe z dnia [...] lutego 2012 r. wydane zostało przez Organ Zarządzający CITES [...] po ponad dwóch miesiącach od wprowadzenia okazów CITES do Polski, a nie wynikało z niego, że zostało wydane z mocą wsteczną. Organ Zarządzający [...] nie odniósł się do faktu wywozu okazów z [...] bez ważnego zezwolenia eksportowego oraz do przyczyny zaistniałej sytuacji. Zatem z uchybieniem cyt. Rezolucji 12.3 nie została podana przyczyna wstecznego wydania zezwolenia eksportowego. Nie było też ono (zgodnie z ww. Rezolucją) przedmiotem uprzedniej konsultacji z Ministerstwem Środowiska w Polsce. Importer natomiast choć jest profesjonalistą i przedmiotowy preparat sprowadził dla celów komercyjnych, nie poinformował Organu Zarządzającego CITES w Polsce w momencie dotarcia przesyłki, o przyczynach braku wymaganych dokumentów.

W tym stanie rzeczy należy zgodzić się z Ministrem, że zaskarżona decyzja nie została wydana — wbrew twierdzeniom strony skarżącej - w oparciu o negatywną opinię Państwowej Rady Ochrony Przyrody, ale w związku z niedopełnieniem przez importera wymogów wynikających z przepisów Unii Europejskiej w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi, wobec niedopełnienia przez stronę [...] wymogów Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (Konwencja Waszyngtońska, CITES). Ze wskazanych przyczyn Sąd podziela stanowisko Ministra Środowiska, iż nie było możliwe wydanie przedmiotowego zezwolenia importowego w trybie retrospektywnym. Zarzuty skargi nie mogły prowadzić do uwzględnienia skargi ze wskazanych przyczyn. Koncentrowały się wokół kwestii opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody, która jak uprzednio wykazano, nie stanowiła podstawy odmowy wydania skarżącej przedmiotowego zezwolenia importowego. Jednocześnie Sąd z urzędu nie stwierdza wystąpienia innych uchybień, które prowadziłyby do konieczności uchylenia rozstrzygnięć Ministra Środowiska. Minister Środowiska prawidłowo rozważył stan faktyczny i prawny rozstrzyganej sprawy, a swoje rozstrzygnięcie podjął na podstawie całokształtu zebranego materiału dowodowego, wyjaśniając w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji przesłanki, jakimi kierował się przy załatwieniu sprawy, zarazem wskazując fakty, które uznał za udowodnione oraz dowody, na których się oparł.

W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie - na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - orzekł jak w sentencji.