I OZ 858/13
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2013-10-02Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Marek Stojanowski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 2 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 lipca 2013 r. sygn. akt III SA/Kr 1766/12 o odrzuceniu wniosku A. S. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi A. S. na pismo Rektora [...] w K. z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie wyjaśnienia statusu studenta postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie
A. S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na pismo Rektora [...] w K. z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie wyjaśnienia statusu studenta.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału III Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 6 grudnia 2012 r. skarżąca została wezwana do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez jej podpisanie, w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi. Odpis ww. zarządzenia został doręczony skarżącej dnia 2 stycznia 2013 r. (dowód: zwrotne potwierdzenie odbioru k- 14 akt sądowych).
W dniu 9 stycznia 2013 r. skarżąca osobiście złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmujące zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 1 lutego 2013 r. przyznano skarżącej prawo pomocy we wnioskowanym zakresie.
Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2013 r. odrzucił skargę A. S. na pismo Rektora [...] w K. z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie wyjaśnienia statusu studenta, z uwagi na nieuzupełnienie jej braku formalnego poprzez podpisanie skargi.
W dniu 16 kwietnia 2013 r. wpłynęło do Sądu zarządzenie Okręgowej Rady Adwokackiej z 12 kwietnia 2013 r. o wyznaczeniu dla skarżącej adwokata z urzędu.
Odpis postanowienia z dnia 15 kwietnia 2013 r. odrzucającego skargę A. S. został doręczony jej pełnomocnikowi w dniu 30 kwietnia 2013 r. (dowód: zwrotne potwierdzenie odbioru k- 41 akt sądowych).
W dniu 23 maja 2013 r. skarżąca złożyła osobiście pismo zatytułowane "odwołanie na wezwanie z dnia 11 grudnia 2012 r.", w którym zawarła wniosek o "przywrócenie terminu 7-dniowego – wezwania z dnia 11 grudnia 2012 r., w którym Sąd informuje o podpisaniu skargi". Skarżąca w piśmie podniosła, że po wezwaniu do podpisania skargi otrzymanym 2 stycznia 2013 r. przeglądała w sądzie akta sprawy i stwierdziła, że skarga jest kserokopią pisma ręcznego, wobec czego jej podpisanie nie jest wskazane.
Pismo skarżącej Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie potraktował jako wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi przez jej podpisanie.
Postanowieniem z dnia 10 lipca 2013 r. sygn. akt III SA/Kr 1766/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił wniosek A. S. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi, jako spóźniony.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że skarżąca w dniu 2 stycznia 2013 r., tj. w dniu doręczenia odpisu zarządzenia o wezwaniu do podpisania skargi dowiedziała się, że należy zadośćuczynić wezwaniu i podpisać skargę pod rygorem jej odrzucenia. Z kolei 30 kwietnia 2013 r. doręczono pełnomocnikowi skarżącej odpis postanowienia z dnia 15 kwietnia 2013 r. odrzucającego skargę, właśnie z powodu nieuzupełnienia jej braku podpisem. Zatem należy uznać, zdaniem Sądu I instancji, że skarżąca miała wiedzę o konieczności podpisania skargi i najpóźniej w dniu 30 kwietnia 2013 r. zdawała sobie sprawę z konsekwencji jej niepodpisania. Najpóźniej zatem w dniu 30 kwietnia 2013 r. ustała przyczyna uchybienia terminu. Przewidziany zatem przepisem art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – dalej w skrócie: "P.p.s.a." siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie uchybionego terminu upłynął z końcem dnia 7 maja 2013 r. Natomiast skarżąca wniosek o przywrócenie terminu złożyła dopiero 23 maja 2013 r.
W dniu 6 sierpnia 2013 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) pełnomocnik skarżącej złożył zażalenie na postanowienie z 10 lipca 2013 r., wnosząc o jego uchylenie.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił:
1. naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, a to naruszenie art. 86 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 87 § 1 P.p.s.a. poprzez przyjęcie, iż przyczyna uchybienia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi ustała w dniu 30 kwietnia 2013 r. w związku z doręczeniem pełnomocnikowi skarżącej odpisu postanowienia z 15 kwietnia 2013 r., a w konsekwencji termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu upłynął w dniu 7 maja 2013 r., podczas gdy w rzeczywistości przyczyna uchybienia terminowi ustała dopiero w dniu 22 maja 2013 r. kiedy to doszło do spotkania skarżącej z pełnomocnikiem z urzędu, który wyjaśnił jej konsekwencje niepodpisania skargi oraz warunki przywrócenia terminu do uzupełnienia powyższego braku;
2. naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, a to naruszenie art. 88 P.p.s.a. poprzez błędne przyjęcie, że złożony przez skarżąca wniosek o przywrócenie terminu jest wnioskiem spóźnionym, a w konsekwencji odrzucenie wniosku skarżącej.
W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik wskazał, że miał trudności w skontaktowaniu się ze skarżącą. Dwukrotnie zwracał się do skarżącej z prośbą o niezwłoczny kontakt (pismem z 26 kwietnia 2013 i 10 maja 2013 r.). Skarżąca skontaktowała się z pełnomocnikiem telefonicznie w dniu 15 maja 2013 r., a do spotkania doszło w dniu 22 maja 2013 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak wynika z treści art. 86 § 1 i art. 87 § 1 i 2 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. We wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w terminie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, rację ma Sąd I instancji uznając, że wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi, został w niniejszej sprawie złożony z uchybieniem siedmiodniowego, ustawowego terminu.
Jak wskazano w stanie sprawy skarżąca w dniu 2 stycznia 2013 r. odebrała wezwanie do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez jej podpisanie, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. W terminie otwartym do uzupełnienia braku formalnego skargi, skarżąca złożyła wniosek o przyznanie jej prawa pomocy. Uznała jednak, że nie ma potrzeby podpisywania skargi, skoro jest to kserokopia odręcznie sporządzonej skargi. Skarżąca zatem, wbrew wezwaniu Sądu, przyjęła odmiennie stanowisko, mimo, że pouczono skarżącą, że nieuczynienie zadość wezwaniu Sądu, w zakreślonym terminie, spowoduje odrzucenie skargi.
W dniu 15 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę A. S., wobec tego, że skarżąca nie uzupełniła jej braku formalnego poprzez podpisanie skargi w zakreślonym przez Sąd terminie. Odpis tego postanowienia wraz z uzasadnieniem został doręczony ustanowionemu w ramach prawa pomocy pełnomocnikowi z urzędu w dniu 30 kwietnia 2013 r. W tym też dniu profesjonalny pełnomocnik dowiedział się, że jego mocodawczyni uchybiła terminowi do uzupełnienia braku formalnego skargi. Słusznie więc, datę tę Sąd I instancji uznał jako najpóźniejszą datę ustania przyczyny uchybienia terminu, od której to biegł siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Termin ten upłynął bezskutecznie w dniu 7 maja 2013 r.
Tym niemniej profesjonalny pełnomocnik nie podjął żadnych czynności procesowych w imieniu skarżącej, mimo, że jako profesjonalista musiał zdawać sobie sprawę z konsekwencji takiego postępowania. W przypadku, gdy strona jest reprezentowana przez pełnomocnika, sąd musi mieć na uwadze działania pełnomocnika. Dodatkowo, gdy jest to pełnomocnik profesjonalny, przy ocenie możliwości przywrócenia terminu (również przy ocenie formalnych aspektów wniosku) należy uwzględniać wiedzę i konieczność zachowania należytej staranności przez tego pełnomocnika (wyrok SN z 21.02.2002r,, sygn. akt I PKN 903/00, publ. Prok. i Pr. 2003, nr 15, poz. 39 – dodatek). Zaś mocodawca ponosi ryzyko ujemnych skutków działania pełnomocnika. Przykładając obiektywny miernik staranności w działaniu do sytuacji, jaka miała miejsce w sprawie, stwierdzić należy, że pełnomocnik skarżącej nie dochował wymaganej od niego staranności i dbałości o interesy procesowe swojego mocodawcy. Pełnomocnik miał obowiązek działania w imieniu i na rzecz mocodawcy z równą starannością, jak gdyby działał na własną rzecz. Powinien zadbać o zabezpieczenie interesów procesowych swojego mocodawcy, tym bardziej, że wniosek o przywrócenie terminu nie jest pismem o skomplikowanym charakterze. Brak możliwości kontaktu z mocodawcą nie jest okolicznością usprawiedliwiającą bowiem okoliczności związane z realizacją stosunku wewnętrznego pełnomocnictwa, to jest relacje między mocodawcą i pełnomocnikiem, pozostają bez wpływu na bieg terminów procesowych. W tej sytuacji bez znaczenia pozostaje okoliczność, że pełnomocnik po pierwsze miał trudności w skontaktowaniu się ze skarżącą i po drugie, że spotkanie pełnomocnika ze skarżącą miało miejsce dopiero w dniu 22 maja 2013 r.
Mając powyższe na uwadze zażalenie należało uznać za niezasadne. Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a, orzekł jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Marek Stojanowski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 2 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 lipca 2013 r. sygn. akt III SA/Kr 1766/12 o odrzuceniu wniosku A. S. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi A. S. na pismo Rektora [...] w K. z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie wyjaśnienia statusu studenta postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie
A. S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na pismo Rektora [...] w K. z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie wyjaśnienia statusu studenta.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału III Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 6 grudnia 2012 r. skarżąca została wezwana do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez jej podpisanie, w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi. Odpis ww. zarządzenia został doręczony skarżącej dnia 2 stycznia 2013 r. (dowód: zwrotne potwierdzenie odbioru k- 14 akt sądowych).
W dniu 9 stycznia 2013 r. skarżąca osobiście złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmujące zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 1 lutego 2013 r. przyznano skarżącej prawo pomocy we wnioskowanym zakresie.
Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2013 r. odrzucił skargę A. S. na pismo Rektora [...] w K. z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie wyjaśnienia statusu studenta, z uwagi na nieuzupełnienie jej braku formalnego poprzez podpisanie skargi.
W dniu 16 kwietnia 2013 r. wpłynęło do Sądu zarządzenie Okręgowej Rady Adwokackiej z 12 kwietnia 2013 r. o wyznaczeniu dla skarżącej adwokata z urzędu.
Odpis postanowienia z dnia 15 kwietnia 2013 r. odrzucającego skargę A. S. został doręczony jej pełnomocnikowi w dniu 30 kwietnia 2013 r. (dowód: zwrotne potwierdzenie odbioru k- 41 akt sądowych).
W dniu 23 maja 2013 r. skarżąca złożyła osobiście pismo zatytułowane "odwołanie na wezwanie z dnia 11 grudnia 2012 r.", w którym zawarła wniosek o "przywrócenie terminu 7-dniowego – wezwania z dnia 11 grudnia 2012 r., w którym Sąd informuje o podpisaniu skargi". Skarżąca w piśmie podniosła, że po wezwaniu do podpisania skargi otrzymanym 2 stycznia 2013 r. przeglądała w sądzie akta sprawy i stwierdziła, że skarga jest kserokopią pisma ręcznego, wobec czego jej podpisanie nie jest wskazane.
Pismo skarżącej Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie potraktował jako wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi przez jej podpisanie.
Postanowieniem z dnia 10 lipca 2013 r. sygn. akt III SA/Kr 1766/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił wniosek A. S. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi, jako spóźniony.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że skarżąca w dniu 2 stycznia 2013 r., tj. w dniu doręczenia odpisu zarządzenia o wezwaniu do podpisania skargi dowiedziała się, że należy zadośćuczynić wezwaniu i podpisać skargę pod rygorem jej odrzucenia. Z kolei 30 kwietnia 2013 r. doręczono pełnomocnikowi skarżącej odpis postanowienia z dnia 15 kwietnia 2013 r. odrzucającego skargę, właśnie z powodu nieuzupełnienia jej braku podpisem. Zatem należy uznać, zdaniem Sądu I instancji, że skarżąca miała wiedzę o konieczności podpisania skargi i najpóźniej w dniu 30 kwietnia 2013 r. zdawała sobie sprawę z konsekwencji jej niepodpisania. Najpóźniej zatem w dniu 30 kwietnia 2013 r. ustała przyczyna uchybienia terminu. Przewidziany zatem przepisem art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – dalej w skrócie: "P.p.s.a." siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie uchybionego terminu upłynął z końcem dnia 7 maja 2013 r. Natomiast skarżąca wniosek o przywrócenie terminu złożyła dopiero 23 maja 2013 r.
W dniu 6 sierpnia 2013 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) pełnomocnik skarżącej złożył zażalenie na postanowienie z 10 lipca 2013 r., wnosząc o jego uchylenie.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił:
1. naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, a to naruszenie art. 86 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 87 § 1 P.p.s.a. poprzez przyjęcie, iż przyczyna uchybienia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi ustała w dniu 30 kwietnia 2013 r. w związku z doręczeniem pełnomocnikowi skarżącej odpisu postanowienia z 15 kwietnia 2013 r., a w konsekwencji termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu upłynął w dniu 7 maja 2013 r., podczas gdy w rzeczywistości przyczyna uchybienia terminowi ustała dopiero w dniu 22 maja 2013 r. kiedy to doszło do spotkania skarżącej z pełnomocnikiem z urzędu, który wyjaśnił jej konsekwencje niepodpisania skargi oraz warunki przywrócenia terminu do uzupełnienia powyższego braku;
2. naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, a to naruszenie art. 88 P.p.s.a. poprzez błędne przyjęcie, że złożony przez skarżąca wniosek o przywrócenie terminu jest wnioskiem spóźnionym, a w konsekwencji odrzucenie wniosku skarżącej.
W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik wskazał, że miał trudności w skontaktowaniu się ze skarżącą. Dwukrotnie zwracał się do skarżącej z prośbą o niezwłoczny kontakt (pismem z 26 kwietnia 2013 i 10 maja 2013 r.). Skarżąca skontaktowała się z pełnomocnikiem telefonicznie w dniu 15 maja 2013 r., a do spotkania doszło w dniu 22 maja 2013 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak wynika z treści art. 86 § 1 i art. 87 § 1 i 2 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. We wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w terminie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, rację ma Sąd I instancji uznając, że wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi, został w niniejszej sprawie złożony z uchybieniem siedmiodniowego, ustawowego terminu.
Jak wskazano w stanie sprawy skarżąca w dniu 2 stycznia 2013 r. odebrała wezwanie do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez jej podpisanie, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. W terminie otwartym do uzupełnienia braku formalnego skargi, skarżąca złożyła wniosek o przyznanie jej prawa pomocy. Uznała jednak, że nie ma potrzeby podpisywania skargi, skoro jest to kserokopia odręcznie sporządzonej skargi. Skarżąca zatem, wbrew wezwaniu Sądu, przyjęła odmiennie stanowisko, mimo, że pouczono skarżącą, że nieuczynienie zadość wezwaniu Sądu, w zakreślonym terminie, spowoduje odrzucenie skargi.
W dniu 15 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę A. S., wobec tego, że skarżąca nie uzupełniła jej braku formalnego poprzez podpisanie skargi w zakreślonym przez Sąd terminie. Odpis tego postanowienia wraz z uzasadnieniem został doręczony ustanowionemu w ramach prawa pomocy pełnomocnikowi z urzędu w dniu 30 kwietnia 2013 r. W tym też dniu profesjonalny pełnomocnik dowiedział się, że jego mocodawczyni uchybiła terminowi do uzupełnienia braku formalnego skargi. Słusznie więc, datę tę Sąd I instancji uznał jako najpóźniejszą datę ustania przyczyny uchybienia terminu, od której to biegł siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Termin ten upłynął bezskutecznie w dniu 7 maja 2013 r.
Tym niemniej profesjonalny pełnomocnik nie podjął żadnych czynności procesowych w imieniu skarżącej, mimo, że jako profesjonalista musiał zdawać sobie sprawę z konsekwencji takiego postępowania. W przypadku, gdy strona jest reprezentowana przez pełnomocnika, sąd musi mieć na uwadze działania pełnomocnika. Dodatkowo, gdy jest to pełnomocnik profesjonalny, przy ocenie możliwości przywrócenia terminu (również przy ocenie formalnych aspektów wniosku) należy uwzględniać wiedzę i konieczność zachowania należytej staranności przez tego pełnomocnika (wyrok SN z 21.02.2002r,, sygn. akt I PKN 903/00, publ. Prok. i Pr. 2003, nr 15, poz. 39 – dodatek). Zaś mocodawca ponosi ryzyko ujemnych skutków działania pełnomocnika. Przykładając obiektywny miernik staranności w działaniu do sytuacji, jaka miała miejsce w sprawie, stwierdzić należy, że pełnomocnik skarżącej nie dochował wymaganej od niego staranności i dbałości o interesy procesowe swojego mocodawcy. Pełnomocnik miał obowiązek działania w imieniu i na rzecz mocodawcy z równą starannością, jak gdyby działał na własną rzecz. Powinien zadbać o zabezpieczenie interesów procesowych swojego mocodawcy, tym bardziej, że wniosek o przywrócenie terminu nie jest pismem o skomplikowanym charakterze. Brak możliwości kontaktu z mocodawcą nie jest okolicznością usprawiedliwiającą bowiem okoliczności związane z realizacją stosunku wewnętrznego pełnomocnictwa, to jest relacje między mocodawcą i pełnomocnikiem, pozostają bez wpływu na bieg terminów procesowych. W tej sytuacji bez znaczenia pozostaje okoliczność, że pełnomocnik po pierwsze miał trudności w skontaktowaniu się ze skarżącą i po drugie, że spotkanie pełnomocnika ze skarżącą miało miejsce dopiero w dniu 22 maja 2013 r.
Mając powyższe na uwadze zażalenie należało uznać za niezasadne. Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a, orzekł jak w sentencji postanowienia.
