II SAB/Wa 306/13

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] marca 2013 r. radca prawny W. G. z Kancelarii Radców Prawnych i Doradców Podatkowych zwrócił się do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej z siedzibą w [...] o udostępnienie informacji publicznej w zakresie:

1. umowy o dofinansowanie Projektu pn.: "[...]",

2. wszystkich załączników do ww. umowy, w tym aktualnego Harmonogramu Projektu,

3. wniosku o dofinansowanie dla ww. Projektu,

4. studium Wykonalności dla ww. Projektu,

5. kart, formularzy list sprawdzających etc. oraz wszelkich innych dokumentów (w tym ewentualnych pytań skierowanych do beneficjenta oraz jego odpowiedzi czy wyjaśnień) sporządzonych w związku z oceną Wniosku o dofinansowanie oraz Studium Wykonalności ww. Projektu – w zakresie oceny merytorycznej stopnia przygotowania Projektu do realizacji,

6. wszelkiej dokumentacji związanej z ewentualnie wypłaconymi na rzecz Beneficjenta zaliczkami,

7. wniosków o płatności przejściowe składanych przez Beneficjenta oraz wszelkich innych dokumentów (w tym ewentualnych pytań kierowanych do beneficjenta oraz jego odpowiedzi czy wyjaśnień) sporządzonych w związku z płatnościami dokonywanymi na rzecz Beneficjenta na podstawie tychże wniosków.

Pismem z dnia [...] marca 2013 r. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej – Dyrektor Biura Infrastruktury i Środowiska Narodowa Strategia Spójności poinformował r. pr. W. G., iż przekazuje mu kopie żądanych dokumentów z wyłączeniem: wniosku o dofinansowanie, Studium Wykonalności oraz załącznika 4 (kopia umowy z bankiem), z uwagi na to, że dokumenty są dokumentami prywatnymi.

Nie akceptując stanowiska organu, W. G. wniósł do tutejszego Sądu skargę na bezczynność Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w zakresie nieudostępnienia mu dwóch dokumentów, tj. wniosku o dofinansowanie Projektu oraz Studium Wykonalności Projektu.

Wnosząc o zobowiązanie organu do wykonania obowiązku udzielenia informacji publicznej i zasądzenie kosztów postępowania, skarżący na str. 3 (tiret ostatni) sprecyzował zakres skargi, ograniczając ją wyłącznie do nieudostępnienia mu w trybie u.d.i.p. wniosku o dofinansowanie Projektu oraz Studium Wykonalności Projektu. W uzasadnieniu skargi, powołując się na orzecznictwo sądowo-administracyjne, twierdził, że nie zgadza się ze stanowiskiem organu, iż żądane przez niego dokumenty nie posiadają waloru informacji publicznej, albowiem są dokumentami prywatnymi.

W odpowiedzi na skargę Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej wniósł o jej oddalenie. Podkreślił, że wniosek o dofinansowanie Projektu, jak i Stadium Wykonalności jako załącznik do wniosku o dofinansowanie, nie stanowi dokumentu urzędowego, a tym samym informacji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem żądanych przez W. G. informacji nie można zakwalifikować jako informacji publicznej, w rozumieniu art. 1 w związku z art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). A skoro tak, nie można też stwierdzić, że Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej pozostaje w bezczynności w przedmiocie rozpoznania wniosku skarżącego z dnia [...] marca 2013 r.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej w art. 6 ust. 2 definiuje pojęcie dokumentu urzędowego. Jest nim treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwalona i podpisana w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, w ramach jego kompetencji, skierowana do innego podmiotu lub złożona do akt sprawy.

Aby więc dokument spełniał kryteria, umożliwiające uznanie go za dokument urzędowy, muszą być spełnione dwie podstawowe przesłanki:

– musi on stanowić oświadczenie złożone przez funkcjonariusza publicznego,

– oświadczenie to musi być złożone w ramach kompetencji posiadanych przez tego urzędnika.

Oczywistym jest zatem, że indywidualne wnioski składane przez podmioty ubiegające się o dofinansowanie środków publicznych nie mogą zostać zakwalifikowane, jako dokumenty urzędowe już choćby z tego powodu, że nie zostały wytworzone przez funkcjonariusza publicznego i nie stanowią też oświadczenia złożonego w ramach jego obowiązków.

Podkreślić należy, iż przedmiotowa skarga dotyczy bezczynności w zakresie udostępnienia informacji publicznej.

Z bezczynnością na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej mamy do czynienia wtedy, gdy podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej, żądanych informacji nie udziela i nie wydaje jednocześnie w tym zakresie decyzji.

W rozpatrywanej sprawie z uwagi na to, że żądane przez W. G. informacje nie mają charakteru informacji publicznej, w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, omawiana ustawa nie ma zastosowania.

Istota sprawy sprowadzała się do oceny, czy Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej prawidłowo zakwalifikował żądanie strony skarżącej, uznając, iż wniosek w zakresie udostępnienia wniosku o dofinansowanie i załączenie do tegoż wniosku Stadium Wykonalności nie stanowią informacji publicznej.

W ocenie Sądu nie ma wątpliwości, że indywidualne wnioski o dofinansowanie środków publicznych są dokumentami prywatnymi. W istocie są to quasi autorskie programy inwestycyjno-rozwojowe, które zawierają określony cel realizacji, sposób realizacji i źródła jego finansowania. Podpisany wniosek przez podmiot aplikujący o dofinansowanie może stanowić dowód na okoliczność, że dany przedsiębiorca ubiega się o dofinansowanie i złożył stosowne oświadczenie w tym zakresie.

W wyroku z dnia 11 maja 2011 r., sygn. akt I OSK 189/11 Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że same wnioski podmiotów aplikujących o dofinansowanie nie stanowią informacji publicznej, ponieważ stanowią dokumenty prywatne.

Należy odróżnić dokumenty urzędowe od dokumentów prywatnych. Przymiot informacji publicznej posiadają dokumenty urzędowe organu (będące dowodem tego, co w nich urzędowo stwierdzono, zatwierdzono lub podano), wytworzone w ramach realizacji powierzonych mu zadań, a więc dokumenty powstałe w związku z prowadzeniem konkretnych spraw. Natomiast przymiotu informacji publicznej nie posiadają dokumenty prywatne, które podmiot prywatny kieruje do organu administracji publicznej. W rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej dokumenty prywatne nie stanowią informacji publicznej (por. wyrok NSA z dnia 11 maja 2006 r., sygn. akt II OSK 812/05, Lex nr 236465).

W wyroku z dnia 6 czerwca 2011 r., sygn. akt I OSK 431/11 Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że stosownie do treści art. 245 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.), dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokument prywatny różni się od dokumentu urzędowego tym, że nie jest sporządzony przez organ władzy publicznej i inny organ państwowy (nie pochodzi od organu władzy publicznej lub innego organu państwowego) w zakresie ich działania i niczego w sposób urzędowy nie zaświadcza (art. 244 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego). Podkreślić należy, że dokument prywatny, skierowany do organu administracji publicznej przez podmiot prywatny, nie staje się dokumentem urzędowym tylko dlatego, że został do niego zaadresowany i znajduje się w jego posiadaniu.

Zgodnie z art. 28 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. Nr 227, poz. 1658 ze zm.), wszelkie dokumenty przedstawione przez wnioskodawców, oceniane w trakcie trwania konkursu lub danej tury konkursu, do czasu zawarcia umów o dofinansowanie lub zakończenia danej tury konkursu w przypadku konkursu otwartego, nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Zauważyć jednak należy, że użyty przez ustawodawcę zwrot “wszelkie dokumenty przedstawiane przez wnioskodawców" podlega ocenie w ramach art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a to oznacza, że udostępnieniu w tym trybie podlegać będą jedynie dokumenty urzędowe, mające walor informacji publicznej, a nie dokumenty prywatne.

Podkreślić należy, że okoliczność, że taki wniosek o dofinansowanie projektu jest następnie załącznikiem do podpisanej umowy nie oznacza, że wniosek ten nabiera przez to cech dokumentu urzędowego. Wskazać należy, iż każda sprawa administracyjna, realizowana przez organ administracji publicznej, generuje określoną ilość dokumentów, wśród których są zarówno dokumenty prywatne, jak i dokumenty urzędowe. Natomiast istotne jest, czy dokumenty te zawierają dane stanowiące informację publiczną. Wskazać też należy, iż warunkiem wstępnym zawarcia umowy o dofinansowanie jest pozytywna ocena złożonego wniosku. Pozytywne oceny wniosków (formalne i merytoryczne) tworzą dopiero podstawę do ewentualnego zawarcia umowy o dofinansowanie. A zatem ocena konkretnego wniosku o dofinansowanie (który przecież zawiera program rozwoju, źródła finansowania, sposób i cel realizacji, tajemnice przedsiębiorcy) musi być dokonywana każdorazowo indywidualnie, albowiem osadzona jest w różnych realiach gospodarczych.

Przywołany przez stronę skarżącą skarżącą wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2012 r., sygn. akt 2487/11, dotyczy innego stanu faktycznego (nie dotyczy wniosków o dofinansowanie). Również inne przywołane przez r. pr. W. G. wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o sygn. akt II SAB/Wa 179/12, II SAB/Wa 386/12, II SAB/Wa 167/05, II SAB/Wa 85/07 nie odnoszą sie do wniosków o dofinansowanie.

Reasumując, Sąd uznał, że wniosek o dofinansowanie Projektu, jak i Studium Wykonalności (załączone do wniosku) nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu art. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W związku z powyższym Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Z 2012 r., poz. 270 ze zm.), orzekł jakk w sentencji.