VII SA/Wa 3002/12

Uzasadnienie

Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. znak : [...] na podstawie art. 205b. ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 209b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006r. Nr 100, poz. 696 ze zm.) w związku z art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1071 ze zm.), w związku z art. 7 ust. 1 lit. c, art. 9 ust. 1 i ust. 2, art. 14 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie nr 295/91 (Dz. U. UE L 46 z 17.2.2004.), po rozpatrzeniu skargi U. Z., na naruszenie przez przewoźnika Polskie Linie Lotnicze "[...]" S.A. w W., przepisów rozporządzenia (WE) nr 261/2004 w odniesieniu do lotu nr [...], planowanego do wykonania na dzień [...] września 2011 r., na trasie W. – N.(S.), stwierdził naruszenie przez przewoźnika Polskie Linie Lotnicze "[...]" S.A., przepisu art. 7 ust. 1 lit. c w związku z art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 poprzez zaniedbanie:

- obowiązku wypłaty pasażerowi odszkodowania w wysokości 600 EUR, w związku z odwołaniem ww. lotu i ustalił termin usunięcia ww. nieprawidłowości w ciągu 14 dni od dnia uprawomocnienia się decyzji, jednocześnie nałożył na przewoźnika lotniczego Polskie Linie Lotnicze "[...]" S.A. karę pieniężną za naruszenie postanowień rozporządzenia w wysokości 2500 zł.

Jednocześnie Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. znak : [...] na podstawie art. 205b. ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 209b ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo lotnicze w związku z art. 104 § 1 k.p.a., w związku z art. 7 ust. 1 lit. c, art. 9 ust. 1 i ust. 2, art. 14 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie nr 295/91, po rozpatrzeniu skargi T. M., na naruszenie przez przewoźnika Polskie Linie Lotnicze "[...]" S.A. w Warszawie, przepisów rozporządzenia (WE) nr 261/2004 w odniesieniu do lotu nr [...], planowanego do wykonania na dzień [...] września 2011 r., na trasie W. – N. (S.), stwierdził naruszenie przez przewoźnika Polskie Linie Lotnicze "[...]" S.A., przepisu art. 7 ust. 1 lit. c w związku z art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 poprzez zaniedbanie:

- obowiązku wypłaty pasażerowi odszkodowania w wysokości 600 EUR, w związku z odwołaniem ww. lotu i ustalił termin usunięcia ww. nieprawidłowości w ciągu 14 dni od dnia uprawomocnienia się decyzji, jednocześnie nałożył na przewoźnika lotniczego Polskie Linie Lotnicze "[...]" S.A. karę pieniężną za naruszenie postanowień rozporządzenia w wysokości 2500 zł.

W uzasadnieniu obu decyzji organ wskazał, że lot nr [...] z W. do N. w dniu [...] września 2011 r. został odwołany na skutek uszkodzenia samolotu. Po dziewięćdziesięciu minutach lotu pękła szyba w kabinie pilotów i samolot zawrócił do Warszawy. Na dowód zaistnienia tego zdarzenia przewoźnik załączył Raport Techniczny z lotu otrzymany od Kierownika Zespołu Nadzoru nad Dostawcami Usług (OTZS).

Ze złożonych skarg i wyjaśnień przewoźnika wynika, że pasażerom U. Z. oraz T. M. nie zostało wypłacone odszkodowanie z uwagi na zaistnienie nadzwyczajnych okoliczności odwołania lotu, mających wpływ na bezpieczeństwo lotu, na które przewoźnik nie miał wpływu, mimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków. Pasażerom zaoferowano zmianę rezerwacji na inne dostępne loty, albo też zwrot kosztu niewykorzystanego biletu. Pasażerowie zaakceptowali zmianę rezerwacji na lot nr [...] z W. do M. oraz [...] z M. do N. w dniu [...] września 2011 r. przewoźnik w wyjaśnieniach wskazał także, że tablice informujące pasażerów o ich prawach w związku z zakłóceniami lotów znajdują się w hali odlotów oraz na stanowiskach odprawy w miejscu powszechnie dostępnym. Ulotki są wydawane na życzenie pasażerów z zakłóconego lotu.

Odległość z W. do N. mierzona metodą trasy po ortodromie wynosi 6866 km.

Organ wskazał, że przewoźnik nie wypłacił pasażerom odszkodowania z uwagi na zaistnienie nadzwyczajnych okoliczności odwołania lotu, mających wpływ na bezpieczeństwo lotu, na które przewoźnik nie miał wpływu, mimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków. Powyższe wyjaśnienia przewoźnika wraz z załączoną dokumentacją wskazaną powyżej zostały przekazane do Departamentu Techniki Lotniczej Urzędu Lotnictwa Cywilnego wraz z wnioskiem o wydanie opinii w tej sprawie. Z opinii Departamentu Techniki Lotniczej Urzędu Lotnictwa Cywilnego, nr pisma [...] wynika, że nie można stwierdzić, jakie zdarzenie bądź zjawisko było przyczyną wystąpienia usterki - pęknięcia szyby czołowej drugiego pilota w kabinie samolotu.

Organ powołał się na interpretację z wyroku [...] z dnia [...] grudnia 2008 r. w sprawie W. – H. przeciwko A., wskazującą, ze artykuł 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91 należy interpretować w ten sposób, że problem techniczny, który wystąpił w statku powietrznym, skutkujący odwołaniem lotu, nie jest objęty pojęciem "nadzwyczajnych okoliczności" w rozumieniu tego przepisu, chyba że problem ten jest następstwem zdarzeń, które - ze względu na swój charakter lub źródło - nie wpisują się w ramy normalnego wykonywania działalności danego przewoźnika lotniczego i nie pozwalają mu na skuteczne nad nimi panowanie.

W związku z powyższym organ wskazał, że liczba posiadanych samolotów i sposób ich wykorzystania w sposób oczywisty znajduje się pod nadzorem przewoźnika, gdyż użytkuje on te samoloty i w jego interesie jako użytkownika leży, aby samoloty wykonywały loty i aby nie dochodziło do odwołań i opóźnień lotów, natomiast zdarzenia takie jak pęknięcie szyby czołowej drugiego pilota w kabinie samolotu o znakach [...] nie może być zakwalifikowane jako zjawisko, na które przewoźnik nie ma wpływu.

Zgodnie z brzmieniem art. 205b ust. 3 ustawy Prawo lotnicze, jak i art. 5 ust. 3 rozporządzenia ciężar dowodu, że uprawnienia przysługujące pasażerowi, w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub opóźnienia lotu, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 261/2004, nie zostały naruszone, obciąża przewoźnika lotniczego. W tej sytuacji organ wskazał, że zdarzenie opisane powyżej pozostawało w obrębie kontroli przewoźnika obsługującego lot, wobec czego ten stan faktyczny nie może być uznany za nadzwyczajną okoliczność, uzasadniającą niewykonanie lotu w wyznaczonych ramach czasowych. Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy lot nr [...] został odwołany z powodu ujawnienia pęknięcia szyby czołowej drugiego pilota w kabinie samolotu, który był wyznaczony do obsługi tego lotu. Z uwagi na okoliczność, iż do uszkodzeń tego rodzaju może dochodzić zarówno w następstwie nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków, jak i eksploatacji statku powietrznego bez zachowania należytej staranności, a przewoźnik nie ujawnił przyczyn (źródła tego uszkodzenia) - Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, mając na względzie art. 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 261/2004, stwierdził, iż przewoźnik lotniczy naruszył w powyższym zakresie przepis art. 7 ust. 1 lit. c rozporządzenia poprzez zaniechanie wypłaty pasażerowi odszkodowania w kwocie 600 EUR.

W przedmiotowej sprawie, jak wynika ze skarg oraz z wyjaśnień przewoźnika, pasażerom zaoferowano zmianę rezerwacji na inne dostępne loty, albo też zwrot kosztu niewykorzystanego biletu. Pasażerowie zaakceptowali zmianę rezerwacji na inny lot. Pasażerowie, wybierając podróż alternatywnymi lotami, dokonali wyboru, o którym mowa w art. 8 ust. 1 lit. a) rozporządzenia, wobec czego Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego stwierdził brak naruszenia tego przepisu.

Ponadto w odniesieniu do realizacji obowiązków wynikających z art. 9 rozporządzenia organ zauważył, że zgodnie z informacją zawartą w skardze, pasażer otrzymał stosowną pomoc od przewoźnika. Wobec powyższego Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, mając na uwadze treść oświadczenia w tym zakresie, zawartego w skardze, stwierdził, że w przedmiotowej sprawie nie doszło do naruszenia przepisu art. 9 ust. 1 lit. a i ust. 2 wobec pasażera, gdyż udzielono mu stosowną pomoc.

W odniesieniu do realizacji obowiązku poinformowania pasażerów o przysługujących im prawach określonego w art. 14 rozporządzenia, na podstawie treści skargi organ ustalił, że pasażer otrzymał odpowiednią informację od przewoźnika. Przewoźnik, prawidłowo wezwany, nadesłał wyjaśnienia, z których wynika, że tablice informujące pasażerów o ich prawach w związku z zakłóceniami lotów znajdują się w hali odlotów oraz na stanowiskach odprawy w miejscu powszechnie dostępnym. Ulotki są wydawane na życzenie pasażerów z zakłóconego lotu. Wobec powyższego Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego stwierdził, że w przedmiotowej sprawie nie doszło do naruszenia przepisu art. 14 ust. 2 rozporządzenia wobec pasażera.

W myśl art. 209b ust. 1 ustawy Prawo lotnicze, kto działa z naruszeniem obowiązków lub warunków wynikających z przepisów rozporządzenia (WE) nr 261/2004 albo rozporządzenia (WE) nr 2111/2005, podlega karze pieniężnej w wysokości od 200 do 8000 zł.

Stosownie do art. 209b ust. 2 ustawy Prawo lotnicze wykaz naruszeń obowiązków lub warunków, o których mowa w ust. 1, oraz wysokość kar pieniężnych za poszczególne naruszenia określa załącznik nr 2 do ustawy.

Stosownie do pkt 1.5 załącznika nr 2 do ustawy Prawo lotnicze naruszenie obowiązku wypłaty odszkodowania, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 podlega karze pieniężnej w wysokości od 1000 do 2500 zł od każdego naruszenia tego przepisu.

Z uwagi na okoliczność, że niewypłacenie pasażerowi odszkodowania spowodowało, iż prawa pasażera zostały naruszone, organ uznał za zasadne nałożenie na przewoźnika kary pieniężnej w wysokości 2500 zł. za naruszenie obowiązku określonego w ust. 1 pkt. 5 załącznika nr 2 do ustawy Prawo lotnicze.

W ocenie Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego w sprawie doszło do rażącego naruszenia przepisów prawa, gdyż pasażer do dnia wydania niniejszej decyzji nie otrzymał od przewoźnika odszkodowania za odwołanie lotu. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego podkreślił, że wysokość nałożonej kary jest proporcjonalna do stwierdzonego naruszenia oraz ma charakter prewencyjny.

Wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy złożyła spółka Polskie Linie Lotnicze "[...]" S.A. w W.. Zarzuciła w szczególności, iż materiał dowodowy nie został zebrany w pełni, gdyż nie uwzględnia faktu prowadzenia przez Państwową Komisję Badania Wypadków Lotniczych badania incydentu zaistniałego na statku powietrznym Boeing [...] o znakach rej. [...] w dniu [...] września 2011 r.

Organ jednocześnie wskazał, że z uwagi na dyspozycję art. 62 k.p.a., Prezes Urzędu postanowił o wszczęciu i prowadzeniu jednego postępowania odwoławczego.

Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego decyzją z dnia [...] października 2012 r. znak: [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 127 § 3 k.p.a., art. 205a ust. 1, art. 205b ust. 1 pkt 2, art. 205b ust. 3, art. 209b ust. 5 ustawy Prawo lotnicze, art. 6, art. 7, art. 8, art. 9 i art. 14 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie nr 295/91/EWG (Dz.Urz. WE L 46 s. 1,2004, s.l), po rozpatrzeniu wniosków Polskich Linii Lotnicze "[...]" S.A. w W., o ponowne rozpatrzenie sprawy, w której prezes tut. Urzędu wydał w dniu [...] lipca 2012 r. decyzję znak: [...] oraz decyzję znak: [...], uchylił zaskarżone decyzje w części dotyczącej wysokości nałożonych kar na przewoźnika lotniczego za naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c w związku z art. 5 ust. 1 rozporządzenia i nałożył karę w wysokości 1500 zł. w stosunku do każdego pasażera oraz utrzymał decyzje w pozostałym zakresie.

W uzasadnieniu organ wskazał, że faktem jest, iż w dniu 11 września 2011 r. doszło do odwołania lotu na trasie W. – N. w następstwie pęknięcia szyby czołowej drugiego pilota w kokpicie samolotu obsługującego ten lot (znak rej. [...]). Faktem jest również, iż przewoźnik nie może dowieść, że pęknięcie przedmiotowej szyby było następstwem zdarzeń, które - ze względu na swój charakter lub źródło - nie wpisują się w ramy normalnego wykonywania działalności danego przewoźnika lotniczego i nie pozwalają mu na skuteczne nad nimi panowanie, takich jak ukryta wada produkcyjna, akt terroryzmu lub sabotażu, zderzenie z ptakiem, wyładowanie atmosferyczne ect., a tym samym nie dowiódł, iż odwołanie przedmiotowego lotu było spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków.

Okoliczność, iż Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych prowadzi badanie ww. incydentu lotniczego jest bez znaczenia dla postępowania prowadzonego przez Prezesa Urzędu, gdyż w świetle art. 5 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 996/2010 z dnia 20 października 2010 r., w sprawie badania wypadków i incydentów w lotnictwie cywilnym oraz zapobiegania im, uchylające dyrektywę 94/56/WE.(Dz.U. L 295 z 12.11.2010, str. 35—50) "badania zdarzeń lotniczych, wykonywane przez właściwy organ ds. badania zdarzeń lotniczych, w żadnym wypadku nie mogą być powiązane z orzekaniem o winie lub o odpowiedzialności. Są one niezależne, odrębne w stosunku do wszelkich postępowań sądowych lub administracyjnych służących orzeczeniu o winie lub odpowiedzialności i pozostają bez uszczerbku dla nich." W myśl art. 17 ust. 1 ustawy - Prawo lotnicze polskim organem ds. badania zdarzeń lotniczych jest stała Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych. Uchwały tego organu nie mogą mieć wpływu na orzekanie o winie lub o odpowiedzialności w jakimkolwiek postępowaniu sądowym lub administracyjnym.

Tym samym bezzasadnym jest wniosek PLL "[...]" S.A. o zawieszenie postępowania do czasu podjęcia uchwały przez Państwową Komisja Badania Wypadków Lotniczych. Niemniej do dnia wydania decyzji w sprawie [...] Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych nie podjęła uchwały w sprawie przedmiotowego zdarzenia. Mając powyższe na uwadze organ stwierdził, iż PLL "[...]" S.A. nie dowiodły, iż do odwołania przedmiotowego lotu doszło w związku z zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków. PLL "[...]" S.A. ani nie wypłaciły 600€ tytułem rekompensaty o której mowa w art. 7 ust. 1 lit c w zw. z art. 5 ust. 1 lit. c rozporządzenia (WE) nr 261/2004 T. M., ani U. Z..

Wobec powyższego organ stwierdził, iż PLL "[...]" S.A. dopuścił się naruszenia art. 7 ust. 1 lit c w zw. z art. 5 ust. 1 lit. c rozporządzenia (WE) nr 261/2004 w stosunku do T. M. oraz w stosunku do U. Z..

Organ zmieniając wysokość nałożonej kary wskazał, że w ocenie Prezesa Urzędu kara pieniężna w tej wysokości za każdy stwierdzony przypadek naruszenia obowiązków wynikających z rozporządzenia 261/2004/WE, którego beneficjentem był dany pasażer spełni przesłanki, o których mowa w art. 16 ust. 3 rozporządzenia 261/2004/WE, tj. kara w tej wysokości będzie adekwatna do zakresu naruszenia wspólnotowego, a na przyszłość powodować będzie, iż przewoźnik nie będzie dopuszczał się podobnych naruszeń.

W pozostałym zakresie organ podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko określone w decyzjach I instancyjnych.

Skargę do sądu administracyjnego złożyła spółka Polskie Linie Lotnicze "[...]" S.A. w W..

Wskazała, że w toku postępowania administracyjnego, zakończonego zaskarżoną decyzją doszło do naruszenia następujących przepisów:

- art. 7 ust. 1 lit. a rozporządzenia - poprzez nałożenie na Przewoźnika obowiązku wypłaty pasażerowi odszkodowania pomimo zaistnienia okoliczności nadzwyczajnych;

- art. 7, art. 75 § 1, art. 77 § 1, art. 78 § 1 oraz art. 80 k.p.a. - poprzez niepodjęcie przez organ niezbędnych kroków w celu wszechstronnego wyjaśnienia sprawy, nieuwzględnienie żądania strony co do zawieszenia postępowania z powodu konieczności uzupełnienia materiału dowodowego oraz subiektywną ocenę sytuacji, niepopartą wcześniejszym zebraniem i rozpatrzeniem całokształtu materiału dowodowego.

W związku z powyższym spółka wniosła o uchylenie decyzji Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z dnia [...] października 2012 r.

Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Ponadto, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną - art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), cyt. dalej p.p.s.a.

Dokonując oceny zaskarżonej decyzji Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zarówno zaskarżona jak również poprzedzająca decyzja nie naruszają przepisów prawa.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c rozporządzenia (WE) nr 261/2004, w przypadku odwołania lotu obsługujący przewoźnik lotniczy powinien wypłacić pasażerowi odszkodowanie na zasadach określonych w art. 7 rozporządzenia nr 261/2004 w kwocie zależnej od długości trasy przelotu. Okoliczności wyłączające odpowiedzialność odszkodowawczą określone zostały m.in. w art. 5 ust. 3 rozporządzenia nr 261/2004 gdzie wskazano, ze przewoźnik zwolniony jest z tego obowiązku jeżeli może dowieść, iż odwołanie zostało spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć mimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków.

Przepisy omawianego rozporządzenia mają nie tylko zapewniać wysoki poziom świadczonych przez przewoźników lotniczych usług na obszarze Wspólnoty, ale nade wszystko mają gwarantować pasażerom możliwość egzekwowania ich praw.

Stosownie do treści postanowień pkt 14 preambuły do rozporządzenia nr 261/2004, zobowiązania przewoźników powinny być ograniczone lub ich odpowiedzialność wyłączona w przypadku, gdy zdarzenie jest spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć mimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków. Okoliczności te mogą w szczególności zaistnieć w przypadku destabilizacji politycznej, warunków meteorologicznych uniemożliwiających dany lot, zagrożenia bezpieczeństwa, nieoczekiwanych wad mogących wpłynąć na bezpieczeństwo lotu oraz strajków mających wpływ na działalność przewoźnika.

Zgodnie z art. 209b ust. 1 ustawy - Prawo lotnicze, kto działa z naruszeniem obowiązków lub warunków wynikających z przepisów rozporządzeń, o których mowa w art. 205a ust. 1, lub nie wykonuje albo nienależycie wykonuje zobowiązania wynikające z przepisów tych rozporządzeń, podlega karze pieniężnej w wysokości określonej w załączniku nr 2 do ustawy. Stosownie do pkt 1.5 załącznika nr 2 do ww. ustawy, naruszenie obowiązku, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia podlega karze pieniężnej od 1000 do 2500 zł.

Z kolei zgodnie z brzmieniem art. 205b ust. 3 ustawy Prawo lotnicze, jak i art. 5 ust. 3 rozporządzenia ciężar dowodu, że uprawnienia przysługujące pasażerowi, w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub opóźnienia lotu, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 261/2004, nie zostały naruszone, obciąża przewoźnika lotniczego.

Skarżący, będąc przewoźnikiem nie wykazał, że pęknięcie szyby w kabinie samolotu było spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć mimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków.

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (vide: wyrok z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-549/07, z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie C-294/10) wynika, że problem techniczny statku powietrznego można zaliczyć do takich wad, jeżeli okoliczności związane z takim zdarzeniem mogą zostać uznane na nadzwyczajne w rozumieniu art. 5 ust. 3 rozporządzenia tylko wówczas, gdy odnoszą się do zdarzenia, które nie wpisuje się w ramy normalnego wykonywania działalności danego przewoźnika lotniczego i nie pozwala na skuteczne nad nim panowanie, ze względu na jego charakter lub źródło. Jak wskazał TSUE, za takie okoliczności nadzwyczajne można uznać ujawnioną przez konstruktora maszyny, że posiadają one ukrytą wadę produkcyjną zagrażającą bezpieczeństwu lotów, uszkodzenia statku w wyniku aktów terroru lub sabotażu.

Zatem nie każde nawet nagłe zdarzenie powodujące niesprawność samolotu można uznać za nadzwyczajne okoliczności, o których mowa w art. 5 ust. 3 rozporządzenia nr 261/2004 i trafnie uznał organ, że zdarzenie to nie zwalnia przewoźnika od wypłaty stosownego odszkodowania. Wobec niewypłacenia odszkodowania pasażerom odwołanego (przerwanego) lotu zasadnie organ nałożył na przewoźnika karę pieniężną w stosunku do każdego pasażera, uzasadniając jej wysokość wykonaniem pozostałych obowiązków nałożonych na przewoźnika.

Nie uszło uwadze Sądu, że organ nie wydał odrębnego rozstrzygnięcia w sprawie złożonego przez skarżącą wniosku o zawieszenie postępowania do czasu podjęcia uchwały przez Państwową Komisję Badania Wypadków Lotniczych w sprawie stwierdzonego incydentu lotniczego. Niewątpliwe jest to uchybienie procesowe, niemniej naruszenie to w ocenie Sądu nie miało istotnego wpływu na wynik sprawy.

Należy zgodzić się z organem, który wskazał, że prowadzone przez Państwową Komisję Badania Wypadków Lotniczych postępowania w sprawie stwierdzonego incydentu lotniczego, wobec treści art. 5 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 996/2010 z dnia 20 października 2010 r. w sprawie badania wypadków i incydentów w lotnictwie cywilnym oraz zapobiegania im, uchylające dyrektywę 94/56/WE (Dz. U. L 295 z 12.11.2010), jest bez znaczenia dla sprawy dotyczącej naruszenia przepisów rozporządzenia nr 261/2004. Badania zdarzeń lotniczych, wykonywane przez właściwy organ ds. badania zdarzeń lotniczych, w żadnym wypadku nie mogą być powiązane z orzekaniem o winie lub o odpowiedzialności. Uchwały tego organu nie mogą mieć wpływu na orzekanie o winie lub o odpowiedzialności w jakimkolwiek postępowaniu sądowym lub administracyjnym.

Reasumując stwierdzić należy, że organ wyczerpująco zbadał wszystkie istotne okoliczności faktyczne związane z niniejszą sprawa oraz przeprowadził dowody służące ustaleniu stanu faktycznego zgodnie z zasadami prawdy obiektywnej (art. 7 i 77 §1 k.p.a.), uzasadnił też właściwie wysokość nałożonej na przewoźnika kary pieniężnej.

W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 p.p.s.a. skargę oddalił.