IV SAB/Gl 62/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
2013-09-30Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Małgorzata Walentek /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz – Furmanik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga – Gajewska Sędzia WSA Małgorzata Walentek (spr.) Protokolant St. sekr. sąd. Agnieszka Rogowska-Bil po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 września 2013 r. sprawy ze skargi T. F. na bezczynność Prezydenta Miasta P. w przedmiocie informacji publicznej postanawia 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącemu uiszczony wpis w kwocie 100 złotych (słownie: sto złotych).
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...] T.F. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Prezydenta Miasta P. w przedmiocie nieudostępnienia informacji publicznej. W skardze wymieniony wniósł o zobowiązanie organu do udostępnienia żądanej informacji publicznej, stwierdzenia, że bezczynność ta miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, wymierzenia Prezydentowi grzywny w wysokości odpowiadającej stopniowi zawinienia oraz zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, że w dniu [...] podczas XXVII sesji Rady Miasta P. skierował do Prezydenta Miasta P. (za pośrednictwem pracowników Biura Prezydenta i Rady Miasta), jako radny Rady Miasta P., interpelację w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, w trybie przewidzianym w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. W interpelacji zadał następujące pytania:
1. Na jakich zasadach Prezydenta Miasta P. S.K. publikuje felietony swojego autorstwa w ramach stałej rubryki w [...].
2. Czy otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie.
3.Czy wiąże go w związku z tym jakakolwiek umowa z wydawcą dwutygodnika – Miejskim Centrum Informacji i Turystyki w P.
4. Kto odpowiada za dobór materiałów do publikacji w Informatorze Samorządowym wydawanym przez UM P. w ramach [...].
5. Kto podjął decyzję o publikacji materiału "Przedsiębiorcy: to byłby cios w nasze interesy", który ukazał się w Informatorze Samorządowym z dnia [...]
6 Kto jest autorem wyżej wspomnianego materiału.
7. na jakich zasadach radni Rady Miasta P. mogą publikować materiały swojego autorstwa, w tym sprawozdania z pracy radnego, na łamach [...] i Informatora Samorządowego.
Jednocześnie zaznaczył, by odpowiedź na ten wniosek udzielono mu na podany adres mailowy. Dalej podał, że [...], tj. po upływie terminu określonego w art. 13 ust. 1 ww. ustawy na adres mailowy otrzymał odpowiedź, że materiały publikowane w dwutygodniku "[...]" wynikają z przepisów ustawy o samorządzie gminnym, Prezydent publikuje swoje teksty na zamówienie redakcji, która prosi o prezentacje stanowiska w ważnych dla społeczności lokalnej kwestiach, oraz, że podmiotem właściwym w przypadku informacji, związanych z działalnością dwutygodnika [...] są redaktor naczelny i wydawca pisma.
Zdaniem skarżącego pismo to zawierało częściową odpowiedź jedynie na jedno z postawionych siedmiu pytań, pozostałą część pozostawiono bez odpowiedzi pomimo, że wkładka do dwutygodnika jest wydawana i finansowana przez Urząd Miasta P. Zatem, zdaniem skarżącego, organ pozostaje w bezczynności, co czyni skargę zasadą.
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta P., wniósł o jej oddalenie.
W uzasadnieniu tego pisma procesowego podniesiono, że T.F. w ramach sprawowanej przez siebie funkcji radnego w dniu [...] pod koniec sesji Rady Miasta P. złożył na ręce Przewodniczącego Rady pismo zatytułowanie "interpelacja", w którym wniósł o wskazanie na jakich zasadach Prezydent oraz radni mogą publikować materiały prasowe w dwutygodniku [...] oraz kto odpowiada za dobór materiałów do publikacji w Informatorze Samorządowym wydawanym w ramach tego dwutygodnika. Zaznaczono, że powyższe wynika z protokołu obrad. Dodatkowo zauważono, że na przedstawionym przez siebie piśmie skarżący dopisał odręcznie oświadczenie o treści "proszę o dołączenie odpowiedzi na niniejszą interpelację do materiałów przekazywanych radnym na sesję." Ze względu na sposób i miejsce złożenia pisma zostało ono uznane za interpelację i wniosek. Natomiast podstawę składania interpelacji i wniosków oraz udzielania na nie odpowiedzi określa § 25 Rozdziału VI Statutu Miasta P. (publik Dz.Urz.Woj.Śl. z [...] r. Nr [...], poz. [...] ze zm.). Zaznaczono, że interpelacja stanowi mechanizm uzyskiwania od organu wykonawczego informacji o możliwości realizacji pewnych inwestycji, podjęcia niezbędnych działań, jak również może stanowić formę dostępu radnych do uzyskania informacji publicznej. W ocenie organu skarżący pomylił dwa tryby podejmowanych przez radnego czynności. Z jednej strony powołuje się on na uprawnienia przysługujące mu jako radnemu i składa zgodnie z § 25 statutu pismo obejmujące interpelację i wniosek na sesji Rady Miasta, z drugiej zaś oczekuje, że jego pismo pozostanie przez Prezydenta Miasta potraktowane i rozpatrzone w trybie przewidzianym w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Tymczasem w innym trybie, bo określonym w statucie, rozpoznawane są interpelacje i wnioski radnych składane podczas sesji rady a inny tryb, ustanowiony w ww. ustawie, przewidziany jest dla wniosków o udostępnienie informacji publicznej. Skoro więc skarżący uważa, że jego pismo stanowiło wniosek o udostępnienie informacji publicznej to winien on przedłożyć go skarżonemu organowi, a nie Przewodniczącemu Rady.
W piśmie procesowym z dnia [...] skarżący m.in. zaznaczył, że jego wniosek nie został złożony na ręce Przewodniczącego Rady tylko pracownikowi Biura Prezydenta i Rady Miasta, co jest praktyką stosowaną od początku obecnej kadencji Rady w przypadkach wszystkich tego typu wniosków. Natomiast protokół z obrad stwierdza jedynie, że radni na wniosek Przewodniczącego swoje wnioski i interpelacje złożyli do protokołu. O tym, że pismo przez niego złożone podczas sesji stanowi wyłącznie wniosek o udostępnienie informacji publicznej świadczy jego treść oraz bezpośrednie powołanie się w nim na przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej, a także odręczny dopisek, który nie byłby konieczny, gdyby pismo to było interpelacją w rozumieniu § 25 Statutu. Bez znaczenia pozostaje tytuł pisma określony jako "Interpelacja", który został użyty jako zwyczajowe określenie wszelkich pism tego typu formułowanych przez radnych. Zdaniem skarżącego, o tym, że pismo to zostało potraktowane jako pismo w sprawie udostępnienia informacji publicznej świadczy to, że odpowiedź została udzielona drogą elektroniczną, a nie na sesji rady.
Z kolei w piśmie procesowym z dnia [...] organ potrzymał stanowisko w zakresie w jakim odnosi się ono do sposobu przyjmowania interpelacji i wniosków podczas sesji Rady Miasta. Zaznaczył, że sesja odbywała się w sali Miejskiego Domu Kultury, a więc w innym miejscu niż siedziba Urzędu Miasta, zaś w punkcie obrad przeznaczonym do złożenia interpelacji i wniosków skarżący złożył pismo pracownikom administracji, którzy od strony technicznej zabezpieczali obsługę prac rady. Dodatkowo podniesiono, że zgodnie ze statutem odpowiedź na wnioski radnych Prezydent Miasta udziela najpóźniej na następnej sesji. Ponadto skarżący sam w swoim piśmie prosił o doręczenie mu odpowiedzi w formie elektronicznej na adres mailowy.
Dodatkowo, wykonując zobowiązanie Sądu, pełnomocnik organu przedłożył druk [...] "Odpowiedzi na interpelacje i wnioski, złożone przez radnych na XXVII Sesji Rady Miasta P. z dnia [...]" z dnia [...] wraz z odpowiedzią na interpelację skarżącego, które to dokumenty, jak zaznaczył, zostały przedłożone radnym przed sesją Rady Miasta z dnia [...]. Złożył również protokół z obrad rady z dnia [...] wskazując, że w pkt 10 "interpelacje , wnioski i wolne głosy" skarżący nie zgłosił zastrzeżeń i uwag do przedłożonej mu odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Na wstępie przyjdzie wskazać, że merytoryczne rozpatrzenie zasadności skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądem administracyjnym badaniem dopuszczalności jej wniesienia. Skarga jest dopuszczalna, gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu, gdy wniesie ją uprawniony podmiot oraz, gdy spełnia ona wymogi formalne i została złożona w terminie. Zgodnie natomiast z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej w skrócie P.p.s.a.) sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn (niż określone w pkt 1-5) wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
Przyczyny odrzucenia skargi wskazane w art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. nawiązują do przesłanek dopuszczalności zaskarżenia w węższym znaczeniu (sensu stricto), w którym przez dopuszczalność skargi należy rozumieć zarówno jej przesłanki przedmiotowe, tzn. określenie, od jakiego rodzaju form działalności organów administracji publicznej przysługuje skarga, jak i dopuszczalność skargi w zakresie podmiotowym, tzn. określenie, jakim podmiotom przysługuje legitymacja do jej wniesienia.
Warunkiem formalnym skutecznego złożenia skargi jest więc jej wniesienie w przedmiocie określonym w art. 3 § 2 P.p.s.a. Przy czym z uregulowania art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. wynika, że sądy administracyjne rozpoznają skargi na bezczynność w sprawach z zakresu administracji publicznej, w których wydawane są: decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie oraz rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienia wydawane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, inne niż określone powyżej akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, pisemne interpelacje przepisów prawa podatkowego (3 § 2 pkt 1-4a P.p.s.a.). O skuteczności skargi na bezczynność można zatem mówić wówczas, gdy właściwy organ nie wykonuje w terminie nałożonego nań z mocy prawa obowiązku, przy czym bezczynność ma miejsce zarówno w przypadku niepodjęcia przez organ działań wskazanych przez przepisy prawa, jak i w razie odmowy wydania aktu lub podjęcia takiego innego działania.
Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest bezczynność Prezydenta Miasta P. w zakresie dostępu do informacji publicznej udzielanej na zasadach i w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Skarżący w skardze domagał się bowiem w trybie tej ustawy zobowiązania organu do udostępnienia mu żądanych w piśmie z dnia [...] informacji publicznych.
Zatem należało ocenić, czy w świetle przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej skarżący mógł skutecznie domagać się realizacji wskazanego żądania a w rezultacie, czy jego skarga na bezczynność w tym przedmiocie jest dopuszczalna. Realizacja żądania w trybie przepisów tej ustawy następuje bowiem bądź poprzez czynność polegającą na udostępnieniu żądanych informacji, bądź poprzez odmowę udostępnienia informacji lub umorzenia postępowania w formie decyzji administracyjnej (art. 16 tej ustawy). Zatem bezczynność polegająca na nieudostępnieniu informacji publicznej w terminie bądź niewydaniu decyzji o odmowie jej udostępnienia lub umorzeniu postępowania podlega kognicji sądów administracyjnych.
Jak wynika z akt sprawy skarżący jako radny w dniu [...] podczas sesji Rady Miasta P. złożył na piśmie interpelację o udzielenie mu odpowiedzi na pytania dotyczące zasad na jakich Prezydent Miasta oraz radni Rady Miasta P. mogą publikować materiały prasowe w dwutygodniku [...] oraz osób odpowiedzialnych za dobór materiałów do publikacji w Informatorze Samorządowym finansowanym ze środków budżetu Miasta a wydawanym w ramach tego dwutygodnika, powołując się przy tym na ustawę o dostępie do informacji publicznej. Złożenie powyższego pisma zostało odnotowane w protokole z sesji Rady Miasta P. z dnia [...] w zakresie realizacji 11 punktu obrad "Interpelacje, wnioski i wolne głosy radnych", jako "złożone do Protokołu wnioski i interpelacje." Nie ma tu znaczenia, że pismo to zostało złożone na ręce pracowników, skoro zostało złożone przez radnego podczas sesji w ramach punktu interpelacje i wnioski.
W niniejszej sprawie istotna jest zatem kwestia czy skarżący w zakresie w jakim korzysta z przysługujących mu uprawnień w ramach sprawowania mandatu radnego mógł domagać się udostępnienia żądnej informacji, będącej informacją publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy o dostępie publicznej, w trybie tej ustawy, na którą się powoływał w swoim piśmie z dnia [...].
Zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. , poz. 594) organizację wewnętrzną oraz tryb pracy organów gminy określa statut. Uprawnienia radnego Miasta P. w zakresie zgłaszania interpelacji i wniosków oraz tryb udzielania na nie odpowiedzi określone zostały w § 25 Rozdziału VI Statutu Miasta P. Zgodnie z ust. 1 § 25 interpelacje w sprawach istotnych dla Miasta składa się w czasie sesji pisemnie na ręce Przewodniczącego obrad. Natomiast w myśl ust. 2 w miarę możliwości, a zwłaszcza w zależności od charakteru spraw będących przedmiotem interpelacji, Prezydent Miasta lub upoważnione przez niego osoby udzielają na nie odpowiedzi na bieżącej lub następnej sesji rady. Radni mogą składać na sesji również wnioski dotyczące spraw z zakresu działania Miasta. Odpowiedzi na wnioski radnych udziela Prezydent Miasta najpóźniej na następnej sesji przedstawiając możliwość ich realizacji.
Z kolei zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, przepisy ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw, określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji, będących informacjami publicznymi. Oznacza to, że niedopuszczalne jest stosowanie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej wówczas, gdy żądane informacje, mające charakter informacji publicznych, osiągalne są w innym trybie. Powyższe uregulowanie prowadzi tym samym do wniosku, że o ile prawo do informacji jest zasadą, to wyjątki od niej powinny być ściśle interpretowane. Sama ustawa o dostępie do informacji publicznej zawiera nie tylko ograniczenia w jej stosowaniu, ale także nie uchybia innym przepisom odmiennie regulującym te kwestie.
Tymczasem z okoliczności sprawy wynika, że skarżący sprawując mandat radnego skorzystał z uprawnień wynikających z przepisów statutu Miasta P. stanowiącego prawo miejscowe, które jest źródłem powszechnie obwiązującego prawa (art. 87 ust. 2 Konstytucji RP) i w trybie określonym w tym statucie wystąpił o udzielenie mu informacji będącej jednocześnie informacją publiczną. Tym samym wyłączone jest stosowanie ustawy o dostępie do informacji publicznej.
Sąd w składzie orzekającym w pełni podziela stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w postanowieniu z dnia 19 października 2011 r. sygn. akt I OSK 1987/11 (publik. Lex 10 69638), zgodnie z którym "samo powoływanie się na ustawę o dostępie do informacji publicznej nie implikuje konieczności jej stosowania, jeśli z całokształtu okoliczności wynika, że skarżący ma zapewniony dostęp do żądanych informacji w innym trybie. W takim przypadku skarga na bezczynność organu w przedmiocie dostępu do informacji publicznej jako niedopuszczalna winna podlegać odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.".
W tej sytuacji wniosek skarżącego z dnia [...] nie podlega rozstrzygnięciu w formach przewidzianych w art. 3 § 2 pkt 1-4a P.p.s.a. dlatego też do skarg w tym zakresie nie ma zastosowania sądowa kontrola administracji publicznej, a w konsekwencji również do skarg na bezczynność organów w tym względzie.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia. W przedmiocie zwrotu skarżącemu wpisu sądowego Sąd rozstrzygnął na podstawie 232 § 1 pkt 1 tej ustawy.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Małgorzata Walentek /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz – Furmanik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga – Gajewska Sędzia WSA Małgorzata Walentek (spr.) Protokolant St. sekr. sąd. Agnieszka Rogowska-Bil po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 września 2013 r. sprawy ze skargi T. F. na bezczynność Prezydenta Miasta P. w przedmiocie informacji publicznej postanawia 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącemu uiszczony wpis w kwocie 100 złotych (słownie: sto złotych).
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...] T.F. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Prezydenta Miasta P. w przedmiocie nieudostępnienia informacji publicznej. W skardze wymieniony wniósł o zobowiązanie organu do udostępnienia żądanej informacji publicznej, stwierdzenia, że bezczynność ta miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, wymierzenia Prezydentowi grzywny w wysokości odpowiadającej stopniowi zawinienia oraz zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, że w dniu [...] podczas XXVII sesji Rady Miasta P. skierował do Prezydenta Miasta P. (za pośrednictwem pracowników Biura Prezydenta i Rady Miasta), jako radny Rady Miasta P., interpelację w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, w trybie przewidzianym w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. W interpelacji zadał następujące pytania:
1. Na jakich zasadach Prezydenta Miasta P. S.K. publikuje felietony swojego autorstwa w ramach stałej rubryki w [...].
2. Czy otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie.
3.Czy wiąże go w związku z tym jakakolwiek umowa z wydawcą dwutygodnika – Miejskim Centrum Informacji i Turystyki w P.
4. Kto odpowiada za dobór materiałów do publikacji w Informatorze Samorządowym wydawanym przez UM P. w ramach [...].
5. Kto podjął decyzję o publikacji materiału "Przedsiębiorcy: to byłby cios w nasze interesy", który ukazał się w Informatorze Samorządowym z dnia [...]
6 Kto jest autorem wyżej wspomnianego materiału.
7. na jakich zasadach radni Rady Miasta P. mogą publikować materiały swojego autorstwa, w tym sprawozdania z pracy radnego, na łamach [...] i Informatora Samorządowego.
Jednocześnie zaznaczył, by odpowiedź na ten wniosek udzielono mu na podany adres mailowy. Dalej podał, że [...], tj. po upływie terminu określonego w art. 13 ust. 1 ww. ustawy na adres mailowy otrzymał odpowiedź, że materiały publikowane w dwutygodniku "[...]" wynikają z przepisów ustawy o samorządzie gminnym, Prezydent publikuje swoje teksty na zamówienie redakcji, która prosi o prezentacje stanowiska w ważnych dla społeczności lokalnej kwestiach, oraz, że podmiotem właściwym w przypadku informacji, związanych z działalnością dwutygodnika [...] są redaktor naczelny i wydawca pisma.
Zdaniem skarżącego pismo to zawierało częściową odpowiedź jedynie na jedno z postawionych siedmiu pytań, pozostałą część pozostawiono bez odpowiedzi pomimo, że wkładka do dwutygodnika jest wydawana i finansowana przez Urząd Miasta P. Zatem, zdaniem skarżącego, organ pozostaje w bezczynności, co czyni skargę zasadą.
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta P., wniósł o jej oddalenie.
W uzasadnieniu tego pisma procesowego podniesiono, że T.F. w ramach sprawowanej przez siebie funkcji radnego w dniu [...] pod koniec sesji Rady Miasta P. złożył na ręce Przewodniczącego Rady pismo zatytułowanie "interpelacja", w którym wniósł o wskazanie na jakich zasadach Prezydent oraz radni mogą publikować materiały prasowe w dwutygodniku [...] oraz kto odpowiada za dobór materiałów do publikacji w Informatorze Samorządowym wydawanym w ramach tego dwutygodnika. Zaznaczono, że powyższe wynika z protokołu obrad. Dodatkowo zauważono, że na przedstawionym przez siebie piśmie skarżący dopisał odręcznie oświadczenie o treści "proszę o dołączenie odpowiedzi na niniejszą interpelację do materiałów przekazywanych radnym na sesję." Ze względu na sposób i miejsce złożenia pisma zostało ono uznane za interpelację i wniosek. Natomiast podstawę składania interpelacji i wniosków oraz udzielania na nie odpowiedzi określa § 25 Rozdziału VI Statutu Miasta P. (publik Dz.Urz.Woj.Śl. z [...] r. Nr [...], poz. [...] ze zm.). Zaznaczono, że interpelacja stanowi mechanizm uzyskiwania od organu wykonawczego informacji o możliwości realizacji pewnych inwestycji, podjęcia niezbędnych działań, jak również może stanowić formę dostępu radnych do uzyskania informacji publicznej. W ocenie organu skarżący pomylił dwa tryby podejmowanych przez radnego czynności. Z jednej strony powołuje się on na uprawnienia przysługujące mu jako radnemu i składa zgodnie z § 25 statutu pismo obejmujące interpelację i wniosek na sesji Rady Miasta, z drugiej zaś oczekuje, że jego pismo pozostanie przez Prezydenta Miasta potraktowane i rozpatrzone w trybie przewidzianym w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Tymczasem w innym trybie, bo określonym w statucie, rozpoznawane są interpelacje i wnioski radnych składane podczas sesji rady a inny tryb, ustanowiony w ww. ustawie, przewidziany jest dla wniosków o udostępnienie informacji publicznej. Skoro więc skarżący uważa, że jego pismo stanowiło wniosek o udostępnienie informacji publicznej to winien on przedłożyć go skarżonemu organowi, a nie Przewodniczącemu Rady.
W piśmie procesowym z dnia [...] skarżący m.in. zaznaczył, że jego wniosek nie został złożony na ręce Przewodniczącego Rady tylko pracownikowi Biura Prezydenta i Rady Miasta, co jest praktyką stosowaną od początku obecnej kadencji Rady w przypadkach wszystkich tego typu wniosków. Natomiast protokół z obrad stwierdza jedynie, że radni na wniosek Przewodniczącego swoje wnioski i interpelacje złożyli do protokołu. O tym, że pismo przez niego złożone podczas sesji stanowi wyłącznie wniosek o udostępnienie informacji publicznej świadczy jego treść oraz bezpośrednie powołanie się w nim na przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej, a także odręczny dopisek, który nie byłby konieczny, gdyby pismo to było interpelacją w rozumieniu § 25 Statutu. Bez znaczenia pozostaje tytuł pisma określony jako "Interpelacja", który został użyty jako zwyczajowe określenie wszelkich pism tego typu formułowanych przez radnych. Zdaniem skarżącego, o tym, że pismo to zostało potraktowane jako pismo w sprawie udostępnienia informacji publicznej świadczy to, że odpowiedź została udzielona drogą elektroniczną, a nie na sesji rady.
Z kolei w piśmie procesowym z dnia [...] organ potrzymał stanowisko w zakresie w jakim odnosi się ono do sposobu przyjmowania interpelacji i wniosków podczas sesji Rady Miasta. Zaznaczył, że sesja odbywała się w sali Miejskiego Domu Kultury, a więc w innym miejscu niż siedziba Urzędu Miasta, zaś w punkcie obrad przeznaczonym do złożenia interpelacji i wniosków skarżący złożył pismo pracownikom administracji, którzy od strony technicznej zabezpieczali obsługę prac rady. Dodatkowo podniesiono, że zgodnie ze statutem odpowiedź na wnioski radnych Prezydent Miasta udziela najpóźniej na następnej sesji. Ponadto skarżący sam w swoim piśmie prosił o doręczenie mu odpowiedzi w formie elektronicznej na adres mailowy.
Dodatkowo, wykonując zobowiązanie Sądu, pełnomocnik organu przedłożył druk [...] "Odpowiedzi na interpelacje i wnioski, złożone przez radnych na XXVII Sesji Rady Miasta P. z dnia [...]" z dnia [...] wraz z odpowiedzią na interpelację skarżącego, które to dokumenty, jak zaznaczył, zostały przedłożone radnym przed sesją Rady Miasta z dnia [...]. Złożył również protokół z obrad rady z dnia [...] wskazując, że w pkt 10 "interpelacje , wnioski i wolne głosy" skarżący nie zgłosił zastrzeżeń i uwag do przedłożonej mu odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Na wstępie przyjdzie wskazać, że merytoryczne rozpatrzenie zasadności skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądem administracyjnym badaniem dopuszczalności jej wniesienia. Skarga jest dopuszczalna, gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu, gdy wniesie ją uprawniony podmiot oraz, gdy spełnia ona wymogi formalne i została złożona w terminie. Zgodnie natomiast z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej w skrócie P.p.s.a.) sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn (niż określone w pkt 1-5) wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
Przyczyny odrzucenia skargi wskazane w art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. nawiązują do przesłanek dopuszczalności zaskarżenia w węższym znaczeniu (sensu stricto), w którym przez dopuszczalność skargi należy rozumieć zarówno jej przesłanki przedmiotowe, tzn. określenie, od jakiego rodzaju form działalności organów administracji publicznej przysługuje skarga, jak i dopuszczalność skargi w zakresie podmiotowym, tzn. określenie, jakim podmiotom przysługuje legitymacja do jej wniesienia.
Warunkiem formalnym skutecznego złożenia skargi jest więc jej wniesienie w przedmiocie określonym w art. 3 § 2 P.p.s.a. Przy czym z uregulowania art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. wynika, że sądy administracyjne rozpoznają skargi na bezczynność w sprawach z zakresu administracji publicznej, w których wydawane są: decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie oraz rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienia wydawane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, inne niż określone powyżej akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, pisemne interpelacje przepisów prawa podatkowego (3 § 2 pkt 1-4a P.p.s.a.). O skuteczności skargi na bezczynność można zatem mówić wówczas, gdy właściwy organ nie wykonuje w terminie nałożonego nań z mocy prawa obowiązku, przy czym bezczynność ma miejsce zarówno w przypadku niepodjęcia przez organ działań wskazanych przez przepisy prawa, jak i w razie odmowy wydania aktu lub podjęcia takiego innego działania.
Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest bezczynność Prezydenta Miasta P. w zakresie dostępu do informacji publicznej udzielanej na zasadach i w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Skarżący w skardze domagał się bowiem w trybie tej ustawy zobowiązania organu do udostępnienia mu żądanych w piśmie z dnia [...] informacji publicznych.
Zatem należało ocenić, czy w świetle przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej skarżący mógł skutecznie domagać się realizacji wskazanego żądania a w rezultacie, czy jego skarga na bezczynność w tym przedmiocie jest dopuszczalna. Realizacja żądania w trybie przepisów tej ustawy następuje bowiem bądź poprzez czynność polegającą na udostępnieniu żądanych informacji, bądź poprzez odmowę udostępnienia informacji lub umorzenia postępowania w formie decyzji administracyjnej (art. 16 tej ustawy). Zatem bezczynność polegająca na nieudostępnieniu informacji publicznej w terminie bądź niewydaniu decyzji o odmowie jej udostępnienia lub umorzeniu postępowania podlega kognicji sądów administracyjnych.
Jak wynika z akt sprawy skarżący jako radny w dniu [...] podczas sesji Rady Miasta P. złożył na piśmie interpelację o udzielenie mu odpowiedzi na pytania dotyczące zasad na jakich Prezydent Miasta oraz radni Rady Miasta P. mogą publikować materiały prasowe w dwutygodniku [...] oraz osób odpowiedzialnych za dobór materiałów do publikacji w Informatorze Samorządowym finansowanym ze środków budżetu Miasta a wydawanym w ramach tego dwutygodnika, powołując się przy tym na ustawę o dostępie do informacji publicznej. Złożenie powyższego pisma zostało odnotowane w protokole z sesji Rady Miasta P. z dnia [...] w zakresie realizacji 11 punktu obrad "Interpelacje, wnioski i wolne głosy radnych", jako "złożone do Protokołu wnioski i interpelacje." Nie ma tu znaczenia, że pismo to zostało złożone na ręce pracowników, skoro zostało złożone przez radnego podczas sesji w ramach punktu interpelacje i wnioski.
W niniejszej sprawie istotna jest zatem kwestia czy skarżący w zakresie w jakim korzysta z przysługujących mu uprawnień w ramach sprawowania mandatu radnego mógł domagać się udostępnienia żądnej informacji, będącej informacją publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy o dostępie publicznej, w trybie tej ustawy, na którą się powoływał w swoim piśmie z dnia [...].
Zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. , poz. 594) organizację wewnętrzną oraz tryb pracy organów gminy określa statut. Uprawnienia radnego Miasta P. w zakresie zgłaszania interpelacji i wniosków oraz tryb udzielania na nie odpowiedzi określone zostały w § 25 Rozdziału VI Statutu Miasta P. Zgodnie z ust. 1 § 25 interpelacje w sprawach istotnych dla Miasta składa się w czasie sesji pisemnie na ręce Przewodniczącego obrad. Natomiast w myśl ust. 2 w miarę możliwości, a zwłaszcza w zależności od charakteru spraw będących przedmiotem interpelacji, Prezydent Miasta lub upoważnione przez niego osoby udzielają na nie odpowiedzi na bieżącej lub następnej sesji rady. Radni mogą składać na sesji również wnioski dotyczące spraw z zakresu działania Miasta. Odpowiedzi na wnioski radnych udziela Prezydent Miasta najpóźniej na następnej sesji przedstawiając możliwość ich realizacji.
Z kolei zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, przepisy ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw, określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji, będących informacjami publicznymi. Oznacza to, że niedopuszczalne jest stosowanie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej wówczas, gdy żądane informacje, mające charakter informacji publicznych, osiągalne są w innym trybie. Powyższe uregulowanie prowadzi tym samym do wniosku, że o ile prawo do informacji jest zasadą, to wyjątki od niej powinny być ściśle interpretowane. Sama ustawa o dostępie do informacji publicznej zawiera nie tylko ograniczenia w jej stosowaniu, ale także nie uchybia innym przepisom odmiennie regulującym te kwestie.
Tymczasem z okoliczności sprawy wynika, że skarżący sprawując mandat radnego skorzystał z uprawnień wynikających z przepisów statutu Miasta P. stanowiącego prawo miejscowe, które jest źródłem powszechnie obwiązującego prawa (art. 87 ust. 2 Konstytucji RP) i w trybie określonym w tym statucie wystąpił o udzielenie mu informacji będącej jednocześnie informacją publiczną. Tym samym wyłączone jest stosowanie ustawy o dostępie do informacji publicznej.
Sąd w składzie orzekającym w pełni podziela stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w postanowieniu z dnia 19 października 2011 r. sygn. akt I OSK 1987/11 (publik. Lex 10 69638), zgodnie z którym "samo powoływanie się na ustawę o dostępie do informacji publicznej nie implikuje konieczności jej stosowania, jeśli z całokształtu okoliczności wynika, że skarżący ma zapewniony dostęp do żądanych informacji w innym trybie. W takim przypadku skarga na bezczynność organu w przedmiocie dostępu do informacji publicznej jako niedopuszczalna winna podlegać odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.".
W tej sytuacji wniosek skarżącego z dnia [...] nie podlega rozstrzygnięciu w formach przewidzianych w art. 3 § 2 pkt 1-4a P.p.s.a. dlatego też do skarg w tym zakresie nie ma zastosowania sądowa kontrola administracji publicznej, a w konsekwencji również do skarg na bezczynność organów w tym względzie.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia. W przedmiocie zwrotu skarżącemu wpisu sądowego Sąd rozstrzygnął na podstawie 232 § 1 pkt 1 tej ustawy.
