VIII SA/Wa 746/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-09-26Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Iwona Szymanowicz-Nowak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Szymanowicz – Nowak po rozpoznaniu w dniu 26 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku W. L. o wstrzymanie wykonania decyzji ze skargi W. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2013 r. znak [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej postanawia : odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Uzasadnienie
Pismem z [...] sierpnia 2013 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) W.L. (skarżący), działając przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem organu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2013 r. w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej.
Jednocześnie skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podnosząc, iż nie posiada obecnie środków na zapłatę opłaty adiacenckiej, którą został obciążony na podstawie decyzji organu I instancji, utrzymanej w mocy zaskarżoną decyzją. Wskazał, iż uiszczenie kwoty [...] zł przekracza jego możliwości finansowe, nie jest w stanie pokryć jej samodzielnie. Konieczność zaciągnięcia dodatkowego zobowiązania pieniężnego przyczyni się do znacznego pogorszenia obecnej, słabej kondycji finansowej skarżącego. W konsekwencji stwierdził, iż wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków, poprzez kłopoty z zaciągnięciem, a następnie spłatą kolejnych zobowiązań pieniężnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Podstawą prawną rozpoznania przedmiotowego wniosku jest art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwana dalej "p.p.s.a."), stanowiący że wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Zaskarżona decyzja jest zatem wykonalna i mimo zaskarżenia do sądu może stać się przedmiotem postępowania egzekucyjnego. Wyjątek od tej zasady statuuje art. 61 § 3 p.p.s.a., wedle którego w przypadku, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie tego aktu lub czynności w całości lub w części, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Regulacja prawna wskazanego przepisu prowadzi do wniosku, iż wniesienie skargi nie pociąga za sobą skutku suspensywności i wstrzymanie wykonania przez Sąd zaskarżonego aktu zależy od oceny Sądu, czy istnieją przesłanki uzasadniające takie rozstrzygnięcie.
Zauważyć należy, że adresatem wskazanej normy prawnej jest Sąd, który rozważa kwestię wstrzymania lub odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji po złożeniu wniosku przez stronę. Rozstrzygając więc w oparciu o art. 61 § 3 p.p.s.a., Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zgodnie z poglądami doktryny i orzecznictwa przy rozpoznawaniu przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody należy w szczególności przyjąć, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
Warunkiem wydania przez Sąd postanowienia o wstrzymaniu aktu lub czynności jest wykazanie (uprawdopodobnienie) przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zdaniem Sądu, okoliczności wskazane przez skarżącego nie uzasadniają wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że świadczenie pieniężne, wokół spełnienia którego toczy się spór w niniejszej sprawie, jest z natury rzeczy świadczeniem odwracalnym, a więc nawet wykonanie decyzji dotyczącej należności pieniężnej nie musi się łączyć z niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub z trudnymi do odwrócenia skutkami, gdyż w razie uwzględnienia przez Sąd skargi i uchylenia decyzji skarżący może otrzymać zwrot uiszczonej kwoty (por. postanowienie NSA z dnia 15 grudnia 2004 r., GZ 127/04, CBOSA oraz postanowienie z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04, Lex Polonica nr 375764). Po drugie, twierdzenia skarżącego (działającego przez profesjonalistę – radcę prawnego) powinny zostać poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej oraz majątkowej (por. postanowienie NSA z dnia z 30 listopada 2004 r., GZ 120/04, Lex Polonica nr 402376). Tymczasem skarżący we wniosku wskazał ogólnie, że obecnie jest w słabej kondycji finansowej, a na uiszczenie opłaty adiacenckiej wynikającej z zaskarżonej decyzji musi zaciągnąć dodatkowe zobowiązanie pieniężne. Skarżący nie uprawdopodobnił, że musi zaciągnąć dodatkowe zobowiązanie na uiszczenie opłaty adiacenckiej, które spowoduje wyrządzenie jemu znacznej szkody.
Mając na względzie powyższe okoliczności, wobec braku przesłanek z art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Iwona Szymanowicz-Nowak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Szymanowicz – Nowak po rozpoznaniu w dniu 26 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku W. L. o wstrzymanie wykonania decyzji ze skargi W. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2013 r. znak [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej postanawia : odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Uzasadnienie
Pismem z [...] sierpnia 2013 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) W.L. (skarżący), działając przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem organu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2013 r. w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej.
Jednocześnie skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podnosząc, iż nie posiada obecnie środków na zapłatę opłaty adiacenckiej, którą został obciążony na podstawie decyzji organu I instancji, utrzymanej w mocy zaskarżoną decyzją. Wskazał, iż uiszczenie kwoty [...] zł przekracza jego możliwości finansowe, nie jest w stanie pokryć jej samodzielnie. Konieczność zaciągnięcia dodatkowego zobowiązania pieniężnego przyczyni się do znacznego pogorszenia obecnej, słabej kondycji finansowej skarżącego. W konsekwencji stwierdził, iż wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków, poprzez kłopoty z zaciągnięciem, a następnie spłatą kolejnych zobowiązań pieniężnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Podstawą prawną rozpoznania przedmiotowego wniosku jest art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwana dalej "p.p.s.a."), stanowiący że wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Zaskarżona decyzja jest zatem wykonalna i mimo zaskarżenia do sądu może stać się przedmiotem postępowania egzekucyjnego. Wyjątek od tej zasady statuuje art. 61 § 3 p.p.s.a., wedle którego w przypadku, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie tego aktu lub czynności w całości lub w części, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Regulacja prawna wskazanego przepisu prowadzi do wniosku, iż wniesienie skargi nie pociąga za sobą skutku suspensywności i wstrzymanie wykonania przez Sąd zaskarżonego aktu zależy od oceny Sądu, czy istnieją przesłanki uzasadniające takie rozstrzygnięcie.
Zauważyć należy, że adresatem wskazanej normy prawnej jest Sąd, który rozważa kwestię wstrzymania lub odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji po złożeniu wniosku przez stronę. Rozstrzygając więc w oparciu o art. 61 § 3 p.p.s.a., Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zgodnie z poglądami doktryny i orzecznictwa przy rozpoznawaniu przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody należy w szczególności przyjąć, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
Warunkiem wydania przez Sąd postanowienia o wstrzymaniu aktu lub czynności jest wykazanie (uprawdopodobnienie) przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zdaniem Sądu, okoliczności wskazane przez skarżącego nie uzasadniają wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że świadczenie pieniężne, wokół spełnienia którego toczy się spór w niniejszej sprawie, jest z natury rzeczy świadczeniem odwracalnym, a więc nawet wykonanie decyzji dotyczącej należności pieniężnej nie musi się łączyć z niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub z trudnymi do odwrócenia skutkami, gdyż w razie uwzględnienia przez Sąd skargi i uchylenia decyzji skarżący może otrzymać zwrot uiszczonej kwoty (por. postanowienie NSA z dnia 15 grudnia 2004 r., GZ 127/04, CBOSA oraz postanowienie z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04, Lex Polonica nr 375764). Po drugie, twierdzenia skarżącego (działającego przez profesjonalistę – radcę prawnego) powinny zostać poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej oraz majątkowej (por. postanowienie NSA z dnia z 30 listopada 2004 r., GZ 120/04, Lex Polonica nr 402376). Tymczasem skarżący we wniosku wskazał ogólnie, że obecnie jest w słabej kondycji finansowej, a na uiszczenie opłaty adiacenckiej wynikającej z zaskarżonej decyzji musi zaciągnąć dodatkowe zobowiązanie pieniężne. Skarżący nie uprawdopodobnił, że musi zaciągnąć dodatkowe zobowiązanie na uiszczenie opłaty adiacenckiej, które spowoduje wyrządzenie jemu znacznej szkody.
Mając na względzie powyższe okoliczności, wobec braku przesłanek z art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.
