III SA/Kr 1803/12

Uzasadnienie

Starosta decyzją z dnia [...] 2012 r. znak: [...], wydaną na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. nr 193, poz. 1287 ze zm.), § 44 pkt 2, § 47 ust. 3, § 68 ust. 2 pkt 1 oraz załącznika nr 6 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. nr 38, poz. 454), art. 104 kpa, odmówił aktualizacji użytków gruntowych w działce ewidencyjnej [...] położonej w Z, gmina K i wprowadzeniu zmian w operacie ewidencji gruntów obręb Z, gmina K w trybie aktualizacji bieżącej.

Starosta wskazał, że S. B. domagał się aktualizacji użytków w działce ewidencyjnej nr [...] położonej w Z, gmina K, na podstawie załączonego zaświadczenia z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy K, które określa przedmiotową działkę jako częściowo położoną w terenach rolnych w obszarach predysponowanych do osuwania (symbol 1.4 R/o) i częściowo w terenach lasów (symbol 1.2 ZŁ). Do wniosku dołączono również kopię pisma Wójta Gminy K kierowane do Sądu Rejonowego do sygn. akt [...], w którym zezwala się na podział działek ewid. [...], [...] i [...] położonych w Z. Organ I instancji ustalił na podstawie tych materiałów oraz wypisu z rejestru gruntów, kopii map: katastralnej, ewidencyjnej oraz zasadniczej działki ewidencyjnej nr [...] w Z, że na żadnej z wymienionych map nie figuruje użytek gruntowy pastwisko klasy piątej (symbol Ps V) tylko las klasy piątej (symbol Ls V). Starosta wskazał, że zdaniem Nadleśnictwa kontrolowany fragment działki ewidencyjnej [...] stanowi las w rozumieniu art. 3 ustawy o lasach, a dla całej tej działki sporządzony był uproszczony plan urządzania lasu, który obowiązywał do 31 grudnia 2003 r. i teren ten stanowił działkę leśną oznaczoną symbolem 10b1 o składzie gatunkowym 90% jesion, wiek 30 lat. Nadleśnictwo wskazało, że fragment działki ewidencyjnej [...] został pozbawiony drzewostanu głównego, a na tym fragmencie stwierdzono obecność runa, m. in. jeżyny gruczołowatej i narecznicy samczej, gatunków drzew w postaci pojedynczo występujących podrostów: jesiona, jawora, trześni, jarzębu, a ponadto gatunków podszytowych: leszczyny oraz odroślowych osobników wierzby iwy. W ocenie Starosty nie można było dokonać wnioskowanej zmiany w operacie ewidencji gruntów, ponieważ cała działka stanowi użytek leśny zarówno w ewidencji jak i w terenie, a zatem zmiana użytku może nastąpić w trybie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych.

Odwołanie od decyzji Starosty wniósł S. B., zarzucając jej naruszenie. art. 22 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego w związku z § 46 ust. l i 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków w wyniku błędnego przyjęcia, że zapis w ewidencji gruntów wsi Z wskazujący, że działka nr [...] stanowi użytek leśny wyklucza dokonanie zmiany w operacie ewidencji w trybie aktualizacji operatu ewidencji gruntów, podczas gdy organ administracji zobowiązany jest do aktualizacji operatu ewidencyjnego po uzyskaniu odpowiednich dokumentów zawierających zmiany danych ewidencyjnych. Ponadto odwołujący się zarzucił naruszenie art. 22 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego w związku z § 46 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków poprzez ich niezastosowanie, pomimo że odwołujący się dostarczył dokumenty określające zmiany danych ewidencyjnych dotyczące działki nr [...] w postaci miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy K, co stanowi podstawę do dokonania przez organ zmiany w operacie z urzędu. Odwołujący się podniósł też zarzut naruszenia art. 7 kpa, art. 77 § 1 kpa, art. 80 kpa oraz 107 § 3 kpa poprzez ich niezastosowanie i wydanie decyzji, pomimo niedokonania wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego w sprawie i uznanie, że działka [...] stanowi użytek leśny wyłącznie na podstawie oświadczenia Nadleśnictwa oraz nieaktualnych danych wskazanych przez Nadleśnictwo, przy jednoczesnym pominięciu oznaczenia, jakie działka otrzymała na mocy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy K.

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego decyzją z dnia 22 października 2012 r. znak: [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa oraz art. 7b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Organ odwoławczy zwrócił uwagę na rozróżnienie pomiędzy ewidencją gruntów i budynków a gleboznawczą klasyfikacją gruntów oraz wskazał, że wniosek S. B. dotyczył zarówno żądania wprowadzania zmiany użytku gruntowego (z LS na Ps), jak również zmiany klasy gruntu. WINGiK powołał się na wyroku WSA w Krakowie z dnia 17 lutego 2010 r. sygn. akt III SA/Kr 891/09 który stwierdza że, "W odniesieniu do gruntów oznaczonych w ewidencji jako las, co do których nie zostanie wykazane zezwolenie ich zamiany na użytek rolny lub wyłączenie z produkcji leśnej na cele nie rolne i nieleśne, klasyfikacja gleboznawcza może być prowadzona tylko w obrębie kategorii gruntów leśnych." Organ odwoławczy podkreślił, że Nadleśnictwo stoi na stanowisku, iż kontrolowany fragment działki [...] położonej w Z, stanowi las w rozumieniu art. 3 ustawy o lasach, a użytek LsV istniał już na mapie katastralnej. WINGiK wyjaśnił, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie jest dokumentem służącym za podstawę dokonywania zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków.

Organ odwoławczy stwierdził, że stosownie do art. 13 ust. 2 i 3 ustawy o lasach brak było podstaw do zmiany użytku leśnego na rolny, ponieważ odwołujący sie nie przedstawił decyzji zezwalającej na zmianę użytku leśnego na użytek rolny, a decyzja taka może być wydana wyłącznie na wniosek właściciela lasu. Natomiast w przypadku braku tej decyzji, a także w związku z tym że, grunty były do 2003 r. objęte planem urządzenia lasu, klasyfikacja gleboznawcza może być prowadzona tylko w obrębie kategorii gruntów leśnych. WINGiK wyjaśnił też, że brak obecnie obowiązującego uproszczonego planu urządzenia lasu dla danego terenu nie powoduje, że grunty tracą charakter gruntów leśnych. Nie ma również znaczenia przeznaczenie gruntów w planie miejscowym na cele inne niż leśne: nie stanowi to o pozbawieniu tych gruntów ich faktycznego, dotychczasowego charakteru leśnego. Zdaniem WINGiK odwołujący się nie przedstawił organowi dokumentów, o których mowa w art. 22 ust. 3 Prawa geodezyjnego i kartograficznego, zaś postępowanie przeprowadzone przez Starostę potwierdziło, że brak jest podstaw do zmiany użytku gruntowego na działce nr [...], jak również nie ma podstaw do zmiany klasy gruntu, ponieważ w odniesieniu do gruntów oznaczonych w ewidencji jako las, co do których nie zostanie wykazane zezwolenie ich zmiany na użytek rolny lub wyłączenie z produkcji leśnej na cele nierolnicze i nieleśne, klasyfikacja gleboznawcza może być prowadzona tylko w obrębie kategorii gruntów leśnych.

Skargę na decyzję WINGiK wniósł S. B., zarzucając jej naruszenie:

1) art. 22 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego w związku z § 46 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków poprzez ich niezastosowanie, pomimo uzyskania przez organ dokumentów zawierających informacje o zmianach danych ewidencyjnych;

2) art. 7 kpa, art. 77 § 1 kpa, art. 80 kpa oraz 107 § 3 kpa poprzez wydanie decyzji bez uprzedniego, wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego w sprawie, a nadto przyjęcie, że działka [...] stanowi użytek leśny wyłącznie na podstawie oświadczenia Nadleśnictwa oraz nieaktualnych danych wskazanych przez Nadleśnictwo, podczas gdy zarówno z wypisu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy K, map zasadniczych, jak i pisma Wójta Gminy K z dnia 8 kwietnia 2010 r. wynika, że przedmiotowa działka "znajduje się częściowo w terenach rolnych oznaczonych symbolami 1.4R, 1.4R/o oraz w terenach lasów oznaczonych symbolem 1.2 ZL.

W odpowiedzi na skargę WINGiK wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

W piśmie z dnia 27 grudnia 2012 r. skarżący podkreślił, że działka nr [...] nie powinna być przedmiotem postępowania, ponieważ sprawa dotyczy działki nr [...]. Skarżący podkreślił, że zgodnie z mapą zasadniczą J. C. część działki nr [...] przynależy do działki nr [...], która jest własnością skarżącego. S. B. zaznaczył, że zgodnie z mapą ewidencyjną z 2008 r., na działce tej od 1980 r. stoi budynek i jest ona terenem rolnym. Zdaniem skarżącego zmiana działki nr [...] i części działki nr [...] z pastwiska na las nastąpiła w 2010 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 3 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., sądy administracyjne powołane są do kontroli działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W ramach swej kognicji sąd bada, czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania administracyjnego, nie będąc przy tym związany granicami skargi, stosownie do treści art. 134 § 1 p.p.s.a. Orzekanie – w myśl art. 135 p.p.s.a. następuje w granicach sprawy będącej przedmiotem kontrolowanego postępowania, w której został wydany zaskarżony akt lub czynność i odbywa się z uwzględnieniem ówcześnie obowiązujących przepisów prawa. Uwzględnienie skargi następuje w przypadkach naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt. 1 lit. a) p.p.s.a.), naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145 § 1 pkt. 1 lit. b), oraz innego naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt.1 lit. c) p.p.s.a.). W przypadkach, gdy zachodzą przyczyny określone w art. 156 kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach sąd stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia (art. 145 § 1 pkt. 2 p.p.s.a.), jeżeli zachodzą przyczyny określone w kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach, sąd stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa (art. 145 § 1 pkt. 3 p.p.s.a.).

Kontrola sądowa przeprowadzona zgodnie z powyższymi regułami doprowadziła do uznania, że skarga podlega oddaleniu jako nieuzasadniona.

Na wstępie przypomnieć należy, że zgodnie z treścią art. 2 pkt. 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. nr 30, poz. 163 ze zm.) zwanej dalej Pgik, celem ewidencji gruntów i budynków jest stworzenie jednolitego dla kraju i systematycznie aktualizowanego zbioru informacji o gruntach i budynkach, ich właścicielach oraz innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami. Organy ewidencyjne rejestrują jedynie stany prawne ustalone w innym trybie lub przez inne organy orzekające. Zgodnie z unormowaniem wynikającym z art. 20 ust. 1 Pgik ewidencja gruntów obejmuje informacje dotyczące ich położenia, granic, powierzchni, rodzaju użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty. Powyższe informacje o gruntach, budynkach i lokalach zawiera zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy operat ewidencyjny, który składa się z map, rejestrów i dokumentów uzasadniających wpisy do tych rejestrów. Organem prowadzącym ewidencję gruntów i budynków oraz gleboznawczą klasyfikację gruntów jest starosta (art. 22 ust. 1 ustawy). . Dla potrzeb niniejszej sprawy podkreślenia wymaga treść ust. 3a tego przepisu, który stanowi, że ewidencję gruntów i budynków, w części dotyczącej lasów, prowadzi się z uwzględnieniem przepisów o lasach

Zasady zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów i budynków oraz szczegółowe zasady wymiany danych ewidencyjnych określone są w rozdziale 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. (Dz.U. nr 38, poz. 454). w sprawie ewidencji gruntów i budynków, dalej: rozporządzenie.

Z art. 20 ustawy w związku z § 44 pkt 2 i § 47 ust. 1 rozporządzenia wynika obowiązek zachowania ewidencji w stanie aktualności. Stosownie do § 45 rozporządzenia aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje przez wprowadzenie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych. Zgodnie z § 46 ust. 1 rozporządzenia dane zawarte w ewidencji podlegają aktualizacji z urzędu lub na wniosek. W świetle powyższych uregulowań istota prowadzenia ewidencji gruntów i budynków sprowadza się do ciągłej aktualizacji w operacie ewidencyjnym zbioru informacji podmiotowych i przedmiotowych, na podstawie dokumentów powstałych w zasadzie poza postępowaniem ewidencyjnym (decyzji administracyjnych, orzeczeń sądowych, aktów notarialnych, aktów normatywnych), czy wytworzonych w toku postępowania ewidencyjnego w związku z obowiązkiem utrzymywania operatu ewidencyjnego w stanie aktualności, tj. zgodności z dostępnymi dla organu prowadzącego ewidencję dokumentami i materiałami źródłowymi (§ 44 pkt 2).

Wniosek skarżącego z dnia 11 maja 2012r., który zapoczątkował postępowanie zakończone zaskarżoną decyzją obejmował żądanie zmiany kategorii użytku gruntowego, z lasu na grunt rolny, na działce ewidencyjnej nr [...] położonej w miejscowości Z. Podstawę uzasadniającą wniosek skarżący upatrywał w zapisie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy K, zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy K nr [...] z dnia 16 sierpnia 2005r. Z przedłożonego wraz wnioskiem o zmianę danych ewidencyjnych zaświadczenia Wójta Gminy K z dnia 30 kwietnia 2012 r. wynika, że działka ewidencyjna nr [...] znajduje się częściowo w terenach rolnych oznaczonych symbolem 1.4 R/o i częściowo w terenach lasów symbol 1.2 ZL.

§ 67 rozporządzenia stanowi, że użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na poszczególne grupy, tj. użytki rolne, grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione, grunty zabudowane i zurbanizowane, użytki ekologiczne, nieużytki, grunty pod wodami i tereny różne, natomiast § 68 dotyczy podziału poszczególnych użytków gruntowych, wyszczególnionych w § 67 na szczegółowe kategorie, oznaczone wskazanymi tam symbolami. Podkreślenia, z uwagi na przedmiot zaskarżonego rozstrzygnięcia wymaga treść ust. 6 § 68 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków z 2001 r., który stanowi, że zaliczanie gruntów do poszczególnych użytków gruntowych określa załącznik Nr 6 do rozporządzenia. Zgodnie z punktem 2.1) tego załącznika, zatytułowanego: "Zaliczanie gruntów do poszczególnych użytków gruntowych", do lasów zalicza się grunty określone jako "las" w ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz.U. z 2000r. Nr 56, poz. 679 ze zm.). Z przytoczonych wyżej regulacji wynika, że zarówno zaliczanie gruntów do gruntów leśnych, jak i wszystkie pozostałe czynności dokonywane przez organy prowadzące ewidencję gruntów i budynków, w odniesieniu do lasów winny uwzględniać aktualny stan prawny wynikający z regulacji dotyczących lasów. Co do zaliczania gruntów do gruntów leśnych wynika to explicite z treści § 68 ust. 6 rozporządzenia, natomiast co do innych zmian w ewidencji - z treści art. 20 ust. 3a Pgik. Oczywiste jest więc, że zaliczanie gruntów do gruntów leśnych prowadzi się z uwzględnieniem przepisu art. 3 Ustawy o lasach, a nadto wprowadzanie do ewidencji gruntów i budynków jakichkolwiek zmian dotyczących gruntów stanowiących las winno odbywać się z uwzględnieniem "przepisów o lasach" (art. 20 ust. 3a Pgik), a więc nie tylko Ustawy o lasach, ale innych aktów prawnych zawierających regulacje dotyczące lasów. Do katalogu zmian wprowadzanych do ewidencji gruntów i budynków niewątpliwie zaliczyć należy zmianę użytku stanowiącego las na użytek rolny, o jaką wniósł skarżący. Skoro bowiem podstawową zasadą jaką winny kierować się organy prowadzące ewidencję jest zasada aktualności, a obowiązujący przepis art. 20 ust. 3a Pgik nakazuje uwzględnianie w prowadzeniu ewidencji przepisów o lasach, to uwzględnienie wniosku skarżącego mogło nastąpić wyłącznie w przypadku stosownego udokumentowania dającego podstawę do takiej zmiany, uwzględniającego aktualny stan prawny, z którego wynikają zasady wprowadzania zmian dotyczących lasów. Jeżeli chodzi o ocenę zasadności wniosku skarżącego wszczynającego postępowanie w kontekście aktualnego stanu prawnego, to wskazać należy, że stan ten wynika z art. 3 i art. 13 ust. 3 pkt. 2 Ustawy o lasach. Zgodnie z jej art. 3 pkt.1 : Lasem w rozumieniu ustawy jest grunt:

1) o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) - drzewami i krzewami oraz runem leśnym - lub przejściowo jej pozbawiony:

a) przeznaczony do produkcji leśnej lub

b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego albo

c) wpisany do rejestru zabytków;

Zgodnie natomiast z treścią art. 13 ust. 2 i ust. 3 pkt. 2 ustawy zmiana lasu na użytek rolny jest dopuszczalna w przypadkach szczególnie uzasadnionych potrzeb właścicieli lasów. W stosunku do lasów nie stanowiących własności Skarbu Państwa decyzję wydaje starosta na wniosek właściciela lasu. Regulacja art. 3 pkt. 1 ustawy o lasach wskazuje, iż chodzi o powierzchnię zwartą, natomiast nie ma oczywiście znaczenia, czy powierzchnia ta, odpowiadająca ustawowej definicji lasu, objęta jest granicami jednej, czy też więcej niż jednej działki ewidencyjnej. W kontrolowanej sprawie ma to znaczenie o tyle, że działka [...] powstała z części działki [...].

Zasadnie więc Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego powołał się na przepis art. 13 ust. 2 i 3 Ustawy o lasach uznając, że w obecnym stanie brak podstaw do zmiany użytku leśnego na rolny, ponieważ skarżący nie przedstawił decyzji zezwalającej na zmianę użytku leśnego na użytek rolny, o której mowa w tym przepisie. Decyzja taka może być wydana wyłącznie na wniosek właściciela lasu, zatem w stosunku do działki nr [...] tylko na wniosek skarżącego i tylko taka decyzja stanowi podstawę do dokonania zmiany w ewidencji gruntów i budynków, po uprzednim przeprowadzeniu gleboznawczej klasyfikacji gruntów, celem ustalenia klasy gruntu. Z przedstawionej wyżej regulacji dotyczącej warunków aktualizacji danych ewidencyjnych w przypadku zmiany użytku leśnego na użytek rolny wynika, że istnienie decyzji, o której mowa w art. 13 ust. 2 i ust. 3 pkt. 2 ustawy o lasach jest warunkiem koniecznym dla dokonania aktualizacji danych ewidencyjnych w kierunku żądanym przez skarżącego. Wbrew twierdzeniem skarżącego, zapis miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego o przeznaczeniu części działki nr [...] na cele rolnicze, na którym skarżący opiera żądanie wprowadzenia zmian w ewidencji nie stanowi podstawy do dokonania takich zmian z uwagi na przedstawiona wyżej regulację dotyczącą konieczności uwzględniania treści art. 20 ust. 3a ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Zauważyć także należy, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2004r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. 2012.647.j.t.) ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Pod pojęciem zaś przeznaczenia terenu, o którym mowa w tym przepisie należy rozumieć określenie na przyszłość celu, któremu dany teren ma służyć (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 14.12.2010r. II SA/Kr 1046/10, LEX nr 753392). Ustalenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego nie stanowią podstawy do wprowadzania zmian w zapisach ewidencji gruntów i budynków.

Nie można w tym miejscu nie odnieść się do twierdzeń skarżącego dotyczących sposobu wykorzystania działki nr [...], w tym bowiem również skarżący upatruje uzasadnienia do wprowadzenia żądanej zmiany. Stwierdzić trzeba, że ani rodzaj roślinności, ani aktualny sposób gospodarowania na działce nie może stanowić podstawy do zmiany kategorii użytku leśnego na użytek rolny, ponieważ zgodnie z regulacją wynikającą z art. 3 Ustawy o lasach, lasem jest również grunt przejściowo pozbawiony roślinności leśnej. Nie mogą również stanowić podstawy uwzględnienia skargi dokumenty (ich kserokopie) załączone do odwołania, tak jak i nie mogły one stanowić podstawy uwzględnienia odwołania od decyzji organu pierwszej instancji. Treść opinii sporządzonej przez biegłego w sprawie [...] nie mogła i nie może stanowić podstawy do czynienia jakichkolwiek ustaleń i w przedmiocie obszaru i konturów użytku leśnego, w szczególności nie może stanowić podstawy do wprowadzania zmian w ewidencji z przyczyn wskazany wyżej. Przedmiotem opinii było zresztą ustalenie wartości rynkowej działek mających powstać zgodnie z projektem podziału, jednak okoliczność ta w świetle aktualnej regulacji art. 20 ust 3a p.g.k. nie ma w sprawie znaczenia. Także kserokopie map znajdujące się w aktach sprawy nie mogły stanowić podstawy do wprowadzenia zmiany żądanej przez skarżącego, tym samym także podstawy do uwzględnienia skargi. Jednakże kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy miała - jak to słusznie ustalił i stwierdził organ, treść art. 13 ust. 2 i ust. 3 pkt. 2 Ustawy o lasach, która stanowi szczególna regulację, jeżeli chodzi o ujawnienie w ewidencji zmian dotyczących gruntów leśnych. Również zgodnie z obowiązującą organy prowadzące ewidencję zasadą aktualności, rozstrzygnięcie polegające na odmowie zmiany użytku leśnego na rolny w sytuacji, kiedy w dacie rozstrzygania w tym przedmiocie brak decyzji starosty zezwalającej na taką zmianę uznać należy za prawidłowe i nie naruszające prawa.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów stanowiących podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia, zarzuty skargi musiały zostać uznane za bezskuteczne. Kontrola sądowa nie wykazała również naruszeń przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, które zgodnie z treścią art.145 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należałoby wziąć pod uwagę z urzędu.

Art. 151 ustawy p.p.s.a. stanowi, że w przypadku nieuwzględnienia skargi sąd skargę oddala, dlatego na podstawie tego przepisu orzeczono jak w sentencji.