IV SA/Wa 979/13

Uzasadnienie

Prezydent W. pismem z dnia 30 lipca 2012r., wystąpił do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w W. o wydanie opinii, co do konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko i określenie ewentualnego zakresu raportu o oddziaływaniu na środowisko dla przedsięwzięcia polegającego na realizacji punktu skupu złomu i metali kolorowych, na działce ew, nr [...] obręb [...], przy ulicy [...] w [...] W.

Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w W. postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2012r., znak: [...], na podstawie art. 123 ustawy kpa, oraz art. 64 ust.1 pkt 1, a także ust. 3 i 4 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (zwanej dalej ustawą ooś), wyraził opinię o braku konieczności przeprowadzenia procedury oceny oddziaływania na środowiska dla przedmiotowego przedsięwzięcia.

W dniu 10 września 2012r. do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w W. wpłynęło zażalenie na powyższe postanowienie, które zostało wniesione przez przedsiębiorstwo R. Sp. z o.o., reprezentowane przez profesjonalnego pełnomocnika.

Zażlenie to zostało przekazane do Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska.

Po zapoznaniu się z tym zażaleniem Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska postanowieniem z dnia [...] stycznia 2013r. nr [...] działając na podstawie art. 134 kodeksu postępowania administracyjnego stwierdził niedopuszczalność ww. zażalenia.

W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że przepis art. 134 k.p.a. obliguje organ odwoławczy do badania w pierwszej kolejności dopuszczalności środka zaskarżenia, która to dopuszczalność jest określana przesłankami podmiotowymi i przedmiotowymi. Niedopuszczalność z przyczyn podmiotowych obejmuje sytuacje wniesienia środka zaskarżenia przez jednostkę niemającą legitymacji do dokonania tej czynności lub niemającą zdolności do czynności prawnych. Z kolei niedopuszczalność z przyczyn przedmiotowych obejmuje przypadki braku przedmiotu zaskarżenia oraz przypadki wyłączenia przez przepisy prawne możliwości zaskarżenia aktu administracyjnego w toku instancji.

W ocenie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w analizowanej sprawie zaistniały przesłanki o charakterze przedmiotowym uzasadniające stwierdzenie niedopuszczalności zażalenia na postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w W. wyrażające opinię, co do braku konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla wskazanego przedsięwzięcia.

Organ centralny wskazał, że w przypadku przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, wymienionych w § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397), do których zalicza się m.in. punkty do zbierania lub przeładunku odpadów, w tym złomu (§ 3 ust. 1 pkt 81 rozporządzenia), o przeprowadzeniu oceny oddziaływania na środowisko rozstrzyga organ administracji wydający decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach. Organem, o którym mowa powyżej, w przedmiotowej sprawie jest Prezydent W., który przed podjęciem decyzji o ewentualnej konieczności przeprowadzenia ww. procedury, zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy ooś, wystąpił do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w W. o wydanie opinii. Organ opiniujący dokonał analizy planowanego przedsięwzięcia i jego oddziaływania w kontekście uwarunkowań określonych w ustępie 1 artykułu 63 ustawy ooś, a rezultat poczynionych ustaleń znalazł odzwierciedlenie w opinii sporządzonej w formie postanowienia z dnia [...] sierpnia 2012r. Opinie, takie wydawane są w formie postanowienia na podstawie artykułu 123 ustawy k.p.a., na które nie przysługuje zażalenie.

Organ podkreślił, że powyższe stwierdzenie znajduje oparcie m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 lutego 2008 r., sygn. akt II SA/Kr 1142/06, zgodnie z którym "na postanowienia wydane na podstawie art. 123 kpa, w przedmiocie wyrażenia opinii, co do obowiązku sporządzenia raportu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko zażalenie nie służy".

W uzasadnieniu wskazano, że zgodnie z art. 141 § 1 kpa, na wydane w toku postępowania postanowienia służy stronie zażalenie, gdy kodeks tak stanowi.

Organ zauważył, że art. 123 kpa nie przyznaje prawa do wniesienia zażalenia na postanowienie wydane w niniejszym trybie. Również ustawa ooś, nie przewiduje żadnego środka zaskarżenia dla opinii wydanych w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Wobec powyższego, na postanowienie regionalnego dyrektora ochrony środowiska w sprawie wyrażenia opinii, co do konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, nie przysługuje prawo wniesienia zażalenia, co zostało także zawarte w pouczeniu kwestionowanego postanowienia RDOŚ

Zgodnie z art. 142 ustawy kpa postanowienie, na które nie służy zażalenie, strona może zaskarżyć tylko w odwołaniu od decyzji, w przedmiotowym przypadku — decyzji Prezydenta W. o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia polegającego na realizacji punktu skupu złomu i metali kolorowych, na działce ew. nr [...] przy ulicy [...] w [...] W.

Ustalenie przez Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, iż wniesione przez skarżący podmiot zażalenie na postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w W. z dnia [...] sierpnia 2012r., w stosunku do którego przepisy nie przewidują takiej możliwości, nakłada na organ odwoławczy obowiązek stwierdzenia, w formie postanowienia o jego niedopuszczalności, tym samym nie zezwalając na przystąpienie do merytorycznej oceny zaskarżonego postanowienia.

Na powyższe postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] stycznia 2013r. wypłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarga R. Sp. z o.o. z siedzibą w W.

Skarżąca spółka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia o niedopuszczalności zażalenia oraz postanowienia RDOŚ z [...] sierpnia 2012r. - opinii o braku konieczności przeprowadzenia procedury oceny oddziaływania na środowiska dla przedsięwzięcia.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że zaskarżone postanowienie jest błądne i niezgodne z prawem.

Podkreślono, że sprawa nie została rozpoznana merytorycznie. Wskazano, że skarżąca Spółka jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości bezpośrednio sąsiadującej z działką nr [...], na której planowana jest lokalizacja punktu skupu złomu, co będzie miało niekorzystny wpływ na nieruchomośc skarżącej.

Skarżąca podniosłą, że RDOŚ wydając opinię o braku konieczności przeprowadzenia procedury oceny oddziaływania na środowiska dla przedmiotowego przedsięwzięcia nie wyjaśnił sprawy w sposób dokładny naruszając art. 7, art. 8 i 77 § 1 k.p.a.

Wskazano, że R. Sp. z o.o. jako strona bezpośrednio zainteresowana postępowaniem powinna mieć możliwość wzięcia w nim udziału i ma prawo oczekiwać, iż jej zarzuty będą rozpoznane merytorycznie.

W tej sytuacji postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] stycznia 2013r., którym stwierdzono niedopuszczalność zażalenia jest niezgodne z prawem i godzi w słuszne interesy skarżącej.

W odpowiedzi na skargę organ centralny podtrzymał stanowisko i argumenty zawarte w zaskarżonym postanowieniu i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153 poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, iż w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji orzekające w sprawie nie naruszyły prawa w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

Stosownie zaś do art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) -zwanej dalej p.p.s.a., Sąd wydaje rozstrzygnięcie w granicach sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, że w granicach danej sprawy Sąd dokonuje oceny zgodności zaskarżonego aktu z przepisami prawa, bez względu na zarzuty podniesione w skardze.

Rozpoznając skargę w świetle wyżej wskazanych kryteriów należy uznać, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżone postanowienie nie narusza prawa.

Sąd stwierdza, że postępowanie w rozpoznawanej sprawie zostało przeprowadzone prawidłowo.

Zgodnie z art. 134 k.p.a. organ odwoławczy stwierdza w drodze postanowienia niedopuszczalność odwołania oraz uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Postanowienie w tej sprawie jest ostateczne. Zgodnie z art. 144 kpa do zażaleń mają odpowiednie zastosowanie przepisy dotyczące odwołań.

Art. 134 k.p.a. obliguje organ odwoławczy do przeprowadzenia postępowania wstępnego polegającego na podjęciu czynności mających na celu ustalenie, czy wniesiony środek zaskarżenia jest dopuszczalny oraz czy został wniesiony z zachowaniem terminu. Stwierdzenie zaistnienia przyczyny wskazującej na niedopuszczalność wniesionego środka zaskarżenia, czy też stwierdzenie jego wniesienia po terminie zobowiązuje organ do zachowania przewidzianego w ww. art. 134. k.p.a.

W takiej sytuacji merytoryczne rozpatrzenie środka zaskarżenia nie jest możliwe, prowadziłoby bowiem do wydania orzeczenia dotkniętego wadą nieważności.

Sąd stwierdza, że w sprawie nieniejszej zaistniały przesłanki o charakterze przedmiotowym uzasadniające stwierdzenie niedopuszczalności zażalenia na postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w W. wyrażające opinię, co do braku konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla wskazanego przedsięwzięcia.W przypadku przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, wymienionych w § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397), do których zalicza się m.in. punkty zbierania lub przeładunku odpadów, w tym złomu (§ 3 ust. 1 pkt 81 rozporządzenia), o przeprowadzeniu oceny oddziaływania na środowisko rozstrzyga organ administracji wydający decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach. Organem, właściwym do wydania tekiej decyzji, w przedmiotowej sprawie jest Prezydent W., który przed podjęciem decyzji o ewentualnej konieczności przeprowadzenia ww. procedury, zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy ooś, wystąpił do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w W. o wydanie opinii. Organ opiniujący dokonał analizy planowanego przedsięwzięcia i jego oddziaływania, a rezultat poczynionych ustaleń znalazł odzwierciedlenie w opinii sporządzonej w formie postanowienia z dnia [...] sierpnia 2012r. Opinie, takie wydawane są w formie postanowienia.

Na postanowienia wydane na podstawie art. 123 kpa, w przedmiocie wyrażenia opinii, co do obowiązku sporządzenia raportu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko zażalenie nie służy.

Z art. 141 § 1 kpa, wynika, że na wydane w toku postępowania postanowienia służy stronie zażalenie, gdy kodeks tak stanowi. Art. 123 kpa nie przyznaje prawa do wniesienia zażalenia na postanowienie wydane w niniejszym trybie. Również ustawa ooś, nie przewiduje żadnego środka zaskarżenia dla opinii wydanych w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Wobec powyższego, na postanowienie regionalnego dyrektora ochrony środowiska w sprawie wyrażenia opinii, odnośnie konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, nie przysługuje prawo wniesienia zażalenia, co zostało także zawarte w pouczeniu kwestionowanego postanowienia RDOŚ

Zgodnie z art. 142 ustawy kpa postanowienie, na które nie służy zażalenie, strona może zaskarżyć w odwołaniu od decyzji, w przedmiotowym przypadku — decyzji Prezydenta W. o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia polegającego na realizacji punktu skupu złomu, na działce ew. nr [...] przy ulicy [...] w W.

Ustalenie przez Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, iż wniesione przez skarżący podmiot zażalenie na postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w W. z dnia [...] sierpnia 2012r., w stosunku do którego przepisy nie przewidują takiej możliwości, nakładało na organ odwoławczy obowiązek stwierdzenia, w formie postanowienia o niedopuszczalności zażalenia.

W takiej sytuacji organ odwoławczy nie mógł merytorycznie ocenić zaskarżonego postanowienia.

W tych okolicznościach zaskarżone rozstrzygnięcie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, zapadłe w niniejszej sprawie, trzeba uznać za prawidłowe.

Biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzeczono jak w sentencji wyroku.