I FZ 268/14
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2014-09-12Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Arkadiusz Cudak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, , , po rozpoznaniu w dniu 12 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia Z. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 3068/13 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej przez Z. S. decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 7 października 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy 2007,2008,2009,2010,2011 i 2012 r. postanawia oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 3068/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił Z.S. (zwanemu w dalszej części uzasadnienia "skarżącym") wstrzymania wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 7 października 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012 r.
Sąd pierwszej instancji, uzasadniając przedstawione stanowisko, wskazał, że skarżący i zwrócił się o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, podnosząc, że zapłata podatku wraz z odsetkami i kosztami w żądanej wysokości spowoduje całkowitą utratę płynności finansowej i w efekcie ostateczne zakończenie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Nadmienił przy tym, że obecnie działalność ta jest zawieszona. W toku postępowania egzekucyjnego zajęto samochód służący do jej prowadzenia. Skarżący podniósł, że z uwagi na brak możliwości spłaty samochód ten zostanie sprzedany w drodze licytacji, co wywoła nieodwracalną szkodę w postaci utraty narzędzia do wykonywania działalności gospodarczej.
W ocenie Sądu I instancji wiosek strony nie został należycie uzasadniony. Skarżący nie podał bowiem żadnych konkretnych wyliczeń, z których jednoznacznie wynikałoby, czy i w jakim ewentualnie stopniu kwota zobowiązań podatkowych przekracza jego możliwości płatnicze. Sąd zaznaczył, że nie znalazło potwierdzenia w przedłożonym zaświadczeniu jego twierdzenie, iż w związku z wydanymi decyzjami skarżący już ma zaległości podatkowe. Wartość przedmiotu zaskarżenia w niniejszej sprawie sięga bowiem kwoty 147.480 zł, podczas gdy ujawnione zaległości podatkowe skarżącego wynoszą 20.762 zł (dane na dzień 10 lutego 2014 r.). Tym samym brak jest podstaw do uwzględnienia jego wniosku. Za gołosłowne Sąd uznał twierdzenia skarżącego o zajęciu w postępowaniu egzekucyjnym samochodu i groźbie jego sprzedaży w drodze licytacji. Twierdzeń tych nie zobrazował bowiem dokumentami źródłowymi.
W złożonym zażaleniu skarżący zwrócił się o uchylenie powyższego postanowienie i wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W jego uzasadnieniu wskazał, że w chwili obecnej ciąży na nim wiele zobowiązań, nie tylko publicznoprawnych, ale również związanych z utrzymaniem jego dzieci. Zaznaczył, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu wydania wyroku umożliwi mu kontynuowanie prowadzenia zawieszonej działalności gospodarczej. Na poparcie przedstawionej argumentacji przedstawił szereg dokumentów.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Należy na wstępie zaznaczyć, że przedmiotem kontroli instancyjnej dokonywanej w postępowaniu zażaleniowym przez Naczelny Sąd Administracyjny jest zgodność z prawem orzeczeń wydawanych przez wojewódzkie sądy administracyjne. W toku niniejszego postępowania Naczelny Sąd Administracyjny nie rozpoznaje sprawy ponownie merytorycznie, a jedynie bada, czy przy wydaniu zaskarżonego orzeczenia, w tym przypadku postanowienia z dnia 24 kwietnia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 3068/13, nie doszło do naruszenia przepisów obowiązującego prawa. Przedmiotem rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego w postępowaniu zażaleniowym jest zatem ocena legalności zaskarżonego postanowienia. Wobec powyższego zadaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego jest zatem ustalenie, czy przeprowadzona przez Sąd pierwszej instancji ocena wniosku strony o wstrzymanie wykonania decyzji była prawidłowa.
Dla oceny prawidłowości zaskarżonego postanowienia w tym zakresie istotne są przepisy art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej "P.p.s.a.").
Zgodnie z treścią tego przepisu sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zaznaczyć należy, że chodzi tu o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego, lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu.
Zgodnie z utrwalonym poglądem prezentowanym w orzecznictwie, we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności należy co najmniej uprawdopodobnić wystąpienie przesłanki wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Argumentacja powinna być spójna, poparta faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie. Przy czym sąd administracyjny w razie braku takich dokumentów, czy to w aktach sprawy, czy też z powodu niedołączenia ich do wniosku nie jest uprawniony, przed rozpoznaniem wniosku o wstrzymanie do wzywania strony o ich przedstawienie. W przypadku bowiem wniosku o wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje – jak choćby w ramach instytucji prawa pomocy – możliwości skorzystania z uzupełniającego postępowania dowodowego. Wymaga również podkreślenia, że ogólnikowe twierdzenia wyrażane przez stronę skarżącą, pozbawione szerszego uzasadnienia i stosownych wyliczeń, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu.
W związku z powyższym należy zgodzić się ze stanowiskiem Sądu I instancji, że argumentacja zaprezentowana we wniosku, nie poparta należycie dowodami, ani nawet należycie nie uzasadniona, nie mogła stanowić podstawy do wstrzymania decyzji organu I instancji. Wskazać należy, że skarżący nie przedstawił w chwili składania wniosku stosownych dokumentów ani też szerzej podnoszonych kwestii nie uzasadniał. Do tego strona nie wskazała, aby tego typu informacje mogły wynikać chociażby z analizy niniejszych akt sprawy. Braki w tym zakresie uniemożliwiły zatem w praktyce dokonanie Sądowi I instancji oceny wpływu wykonania zakwestionowanej decyzji na sytuację strony.
W tej sytuacji, zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego należy uznać za odpowiadające prawu. Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Arkadiusz Cudak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, , , po rozpoznaniu w dniu 12 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia Z. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 3068/13 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej przez Z. S. decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 7 października 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy 2007,2008,2009,2010,2011 i 2012 r. postanawia oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 3068/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił Z.S. (zwanemu w dalszej części uzasadnienia "skarżącym") wstrzymania wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 7 października 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012 r.
Sąd pierwszej instancji, uzasadniając przedstawione stanowisko, wskazał, że skarżący i zwrócił się o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, podnosząc, że zapłata podatku wraz z odsetkami i kosztami w żądanej wysokości spowoduje całkowitą utratę płynności finansowej i w efekcie ostateczne zakończenie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Nadmienił przy tym, że obecnie działalność ta jest zawieszona. W toku postępowania egzekucyjnego zajęto samochód służący do jej prowadzenia. Skarżący podniósł, że z uwagi na brak możliwości spłaty samochód ten zostanie sprzedany w drodze licytacji, co wywoła nieodwracalną szkodę w postaci utraty narzędzia do wykonywania działalności gospodarczej.
W ocenie Sądu I instancji wiosek strony nie został należycie uzasadniony. Skarżący nie podał bowiem żadnych konkretnych wyliczeń, z których jednoznacznie wynikałoby, czy i w jakim ewentualnie stopniu kwota zobowiązań podatkowych przekracza jego możliwości płatnicze. Sąd zaznaczył, że nie znalazło potwierdzenia w przedłożonym zaświadczeniu jego twierdzenie, iż w związku z wydanymi decyzjami skarżący już ma zaległości podatkowe. Wartość przedmiotu zaskarżenia w niniejszej sprawie sięga bowiem kwoty 147.480 zł, podczas gdy ujawnione zaległości podatkowe skarżącego wynoszą 20.762 zł (dane na dzień 10 lutego 2014 r.). Tym samym brak jest podstaw do uwzględnienia jego wniosku. Za gołosłowne Sąd uznał twierdzenia skarżącego o zajęciu w postępowaniu egzekucyjnym samochodu i groźbie jego sprzedaży w drodze licytacji. Twierdzeń tych nie zobrazował bowiem dokumentami źródłowymi.
W złożonym zażaleniu skarżący zwrócił się o uchylenie powyższego postanowienie i wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W jego uzasadnieniu wskazał, że w chwili obecnej ciąży na nim wiele zobowiązań, nie tylko publicznoprawnych, ale również związanych z utrzymaniem jego dzieci. Zaznaczył, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu wydania wyroku umożliwi mu kontynuowanie prowadzenia zawieszonej działalności gospodarczej. Na poparcie przedstawionej argumentacji przedstawił szereg dokumentów.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Należy na wstępie zaznaczyć, że przedmiotem kontroli instancyjnej dokonywanej w postępowaniu zażaleniowym przez Naczelny Sąd Administracyjny jest zgodność z prawem orzeczeń wydawanych przez wojewódzkie sądy administracyjne. W toku niniejszego postępowania Naczelny Sąd Administracyjny nie rozpoznaje sprawy ponownie merytorycznie, a jedynie bada, czy przy wydaniu zaskarżonego orzeczenia, w tym przypadku postanowienia z dnia 24 kwietnia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 3068/13, nie doszło do naruszenia przepisów obowiązującego prawa. Przedmiotem rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego w postępowaniu zażaleniowym jest zatem ocena legalności zaskarżonego postanowienia. Wobec powyższego zadaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego jest zatem ustalenie, czy przeprowadzona przez Sąd pierwszej instancji ocena wniosku strony o wstrzymanie wykonania decyzji była prawidłowa.
Dla oceny prawidłowości zaskarżonego postanowienia w tym zakresie istotne są przepisy art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej "P.p.s.a.").
Zgodnie z treścią tego przepisu sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zaznaczyć należy, że chodzi tu o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego, lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu.
Zgodnie z utrwalonym poglądem prezentowanym w orzecznictwie, we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności należy co najmniej uprawdopodobnić wystąpienie przesłanki wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Argumentacja powinna być spójna, poparta faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie. Przy czym sąd administracyjny w razie braku takich dokumentów, czy to w aktach sprawy, czy też z powodu niedołączenia ich do wniosku nie jest uprawniony, przed rozpoznaniem wniosku o wstrzymanie do wzywania strony o ich przedstawienie. W przypadku bowiem wniosku o wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje – jak choćby w ramach instytucji prawa pomocy – możliwości skorzystania z uzupełniającego postępowania dowodowego. Wymaga również podkreślenia, że ogólnikowe twierdzenia wyrażane przez stronę skarżącą, pozbawione szerszego uzasadnienia i stosownych wyliczeń, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu.
W związku z powyższym należy zgodzić się ze stanowiskiem Sądu I instancji, że argumentacja zaprezentowana we wniosku, nie poparta należycie dowodami, ani nawet należycie nie uzasadniona, nie mogła stanowić podstawy do wstrzymania decyzji organu I instancji. Wskazać należy, że skarżący nie przedstawił w chwili składania wniosku stosownych dokumentów ani też szerzej podnoszonych kwestii nie uzasadniał. Do tego strona nie wskazała, aby tego typu informacje mogły wynikać chociażby z analizy niniejszych akt sprawy. Braki w tym zakresie uniemożliwiły zatem w praktyce dokonanie Sądowi I instancji oceny wpływu wykonania zakwestionowanej decyzji na sytuację strony.
W tej sytuacji, zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego należy uznać za odpowiadające prawu. Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.
