II SA/Kr 515/13

Uzasadnienie

Decyzją nr [...] z dnia 25 maja 2012 r., znak: [...] Prezydent Miasta, zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budową zamierzenia budowlanego pn.: "Rozbudowa, nadbudowa i przebudowa wraz z częściowym wyburzeniem istniejącego budynku usługowego na działce nr [...] obr. [...] przy ul. M. w K. z przeznaczeniem na potrzeby usług gastronomii z częścią hotelową wraz z wyburzeniem ścian wykraczających poza obrys projektowanej kubatury budynku wraz z instalacjami wewnętrznymi wod.-kan., gaz co elektryczną, wentylacji mechanicznej, wewnętrzną infrastrukturą zasilającą podziemną - kanalizacją opadową, separatorem i przepompownią oraz zjazdem i wjazdem z ul. M. działka nr [...] obr. [...] wraz z infrastrukturą techniczną: przyłączem wod.-kan., gazu na działkach nr [...] i [...] obr. [...]".

W uzasadnieniu wskazano, że wniosek Inwestora – J. L. - z dnia 16 listopada 2011 r., o pozwolenie na budowę ww. inwestycji został złożony w okresie ważności decyzji nr [...] Prezydenta Miasta o ustaleniu warunków zabudowy z dnia 17 listopada 2009 r., znak: [...] dla rozbudowy i nadbudowy istniejącego budynku usługowego na działce nr [...] obr. [...] przy ul. M. w K. z przeznaczeniem na potrzeby usług gastronomii z częścią hotelową oraz zjazdem i wjazdem z ul. M. (działka nr [...] obr. [...]), wraz z infrastrukturą techniczną na działkach nr [...] i [...] obr. [...]. Do wniosku złożone zostało oświadczenie inwestora o posiadaniu prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz projekt budowlany wykonany przez osoby posiadające stosowne uprawnienia i należące do właściwej izby samorządu zawodowego potwierdzone zaświadczeniem potwierdzającym przynależność do tej izby.

Odwołania od tej decyzji złożyli: A. i J. M. oraz "A" w K..

W odwołaniu A. i J. M. podniesione zostały argumenty, do-tyczące konfliktu pomiędzy stronami i nie przeprowadzenia przez organ I instancji rozprawy administracyjnej z udziałem zainteresowanych stron. Skarżący zarzucili ponadto iż inwestor zamierza realizować inwestycję na części ich działki, oraz że zastrzeżenie budzi przebudowa wraz z rozbudową i nadbudową w sytuacji, w której z definicji zawartej w art. 3 ust. 7a Prawa budowlanego wynika, że są to pojęcia wzajemnie sprzeczne. Dodatkowo skarżący zwracają uwagę, że decyzja została wydana z obrazą art. 5 Prawa budowlanego - przez pominięcie ustalenia stanu technicznego ich budynku oraz brak jakichkolwiek wytycznych dotyczących nakazanego decyzją mikropalowania w granicy budynku co prowadzić może do jego poważnego uszkodzenia bądź zniszczenia.

Z kolei "A" w K. wskazała na brak w sentencji decyzji w zakresie: warunków zabezpieczenia terenu budowy i prowadzenia robót budowlanych, braku określenia jakiego projektu budowlanego dot. zatwierdzenie, uzasadnienia prawnego i faktycznego, oceny spełnienia wymagań określonych w decyzji o WZ. Ponadto wskazano na odstąpienie od przepisów budowlanych bez uzyskania stanowiska Ministra Infrastruktury w tym zakresie. Odstępstwa od przepisów techniczno budowlanych dot. m.in. § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia tj. umożliwienia usytuowania nowo budowanego budynku ścianą z otworami okiennymi w odległości mniejszej niż 4 metry od sąsiedniej działki (tj. nr [...]).

Wojewoda decyzją z dnia 14 lutego 2013r. znak: [...], na podstawie art. 81 ust. 1 i 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 243 poz.1623 ze zm.) i art. 138 § 1 pkt 2 kpa uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej określonych szczegółowych warunków zabezpieczenia terenu budowy i prowadzenia robót budowlanych i w tym zakresie określił szczegółowe warunki zabezpieczenia terenu budowy i prowadzenia robót budowlanych, w pozostałym zakresie tj. zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę zamierzenia budowlanego utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu organ podał, iż w trakcie postępowania odwoławczego został uzupełniony materiał dowodowy o pismo Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu z dnia 16 listopada 2012 r. znak: [...] o wyrażeniu zgody na usytuowanie rozbudowywanego i nadbudowywanego budynku nr [...] od strony pasa drogowego ul. M., tj. zbliżenie na 3,0 m do granicy działki drogowej nr [...] obręb [...].

Oceniając zgromadzony w sprawie przez organ I i II instancji materiał dowodowy uznano, że jest wystarczający do zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na wykonanie przedmiotowej inwestycji. Stwierdzono jednak konieczność skorygowania zaskarżonej decyzji w części dotyczącej szczegółowych warunków zabezpieczenia terenu budowy i prowadzenia robót budowlanych, które wskazują warunki, które winny być uwzględnione podczas realizacji robót.

Odnosząc się do zarzutów odwołania organ wyjaśnił, że w zakresie zgłaszanych obaw dotyczących bezpieczeństwa budynku skarżących w trakcie realizacji przyjętych w projekcie budowlanym rozwiązań, zakres kontroli organu administracji architektoniczno-budowlanej określony został w art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego. Obejmuje on ocenę zgodności projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu i wymaganiami ochrony środowiska, zgodności projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi. Organ jest zobowiązany również zbadać kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia. W tej sytuacji za prawidłowość sporządzenia projektu budowlanego, w tym również przyjęte w projekcie rozwiązania, odpowiada projektant i jeżeli istnieje wymóg jego sprawdzenia, również sprawdzający. Natomiast za prawidłowość prowadzenia budowy, w tym realizacji jej zgodnie z prawem, przepisami, projektem jak i bezpieczeństwa na budowie odpowiada kierownik budowy. Dodatkowo jak wynika z projektu budowlanego (karta 142-146) projektant części konstrukcyjnej ustalił w oparciu o dostępne materiały i przeprowadzoną wizję oraz orzeczenie techniczne istniejącego budynku nr [...], że najwłaściwsze z technicznego i użytkowego punktu widzenia jest zabezpieczenie ścian wykopu przez ściankę typu berlińskiego oraz mikropali iniekcyjnych w otworach wierconych przy ścianie szczytowej i murach fundamentowych budynku na dz. nr [...]. Ponieważ w projekcie budowlanym zalecono monitoring oddziaływania robót inżynierskich (karta 145), w decyzji dodano ten obowiązek we wprowadzonej korekcie decyzji I instancji. Nie znajduje potwierdzenia argument, iż inwestor zamierza realizować inwestycję na części ich działki, żadne roboty budowlane nie są projektowane na terenie działki skarżących nr [...].

Zgodnie z § 206 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, w przypadku wzniesienia budynku w bezpośrednim sąsiedztwie obiektu budowlanego, budowa winna być poprzedzona ekspertyzą techniczną stanu obiektu istniejącego, stwierdzającego jego stan bezpieczeństwa i przydatności do użytkowania, uwzględniającą oddziaływania wywołane wzniesieniem nowego obiektu. Inwestor przedłożył ekspertyzę, która odnosi się do budynku przyległego. Jak wynika z jej treści, planowana inwestycja, w odniesieniu do budynku na działce nr [...], nie zagraża bezpieczeństwu użytkowania oraz nie obniża przydatności tego obiektu do użytkowania. W opracowaniu tym został uwzględniony obiekt budowlany znajdujący się w bezpośrednim sąsiedztwie projektowanego obiektu. Projektant w Informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, wskazał na celowość ogrodzenia działki nr [...] (karta 82). W oparciu o tę informację kierownik budowy będzie miał obowiązek sporządzić lub zapewnić sporządzenie przed rozpoczęciem budowy, plan bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, uwzględniając specyfikę obiektu budowlanego i warunki prowadzenia robót budowlanych (art. 21 a Prawa budowlanego).

Przedmiotem inwestycji jest rozbudowa i nadbudowa istniejącego na działce budynku oraz przebudowa części tego budynku znajdującej się w obrysie obiektu projektowanego. Z rysunku rzutu parteru (karta 101) i przekroju (karta 109) wynika, że w ramach przebudowy projektowane są wyburzenia części ścian parteru budynku, budowa słupów konstrukcyjnych i nowych ścian z pozostawieniem części istniejących ścian parteru budynku. Natomiast rozbudowa i nadbudowa budynku pozwala równocześnie na zwiększenie gabarytów budynku zgodnie z ustaleniami decyzji o warunkach zabudowy (decyzji o WZ wydanej w dniu 17 listopada 2009 r., znak: [...], która jest wymagana w przypadku rozbudowy i nadbudowy obiektów). Przebudowa budynku nie wymaga uzyskania decyzji o ustaleniu warunków zabudowy. Projektowany obiekt spełnia wymagania decyzji o WZ. Szerokość elewacji frontowej budynku wynosi 14,90 m, wysokość do poziomu kalenicy, części budynku zlokalizowanej od strony granicy działki nr [...] nie przekracza wysokości kalenicy istniejącego budynku na tej działce (wynosi 12,30 m - rys. przekroju A-A, karta 108). Wysokość od poziomu terenu do-poziomu kalenicy pozostałej części budynku wynosi 14 m. Zaprojektowany dach jest dachem wielospadowym o kącie nachylenia połaci dachowych 30°, główna kalenica dachu jest równoległa do frontu działki. Ustalenia decyzji o WZ (określone w II. l c, d, e) dotyczące gabarytów projektowanego obiektu zostały spełnione.

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego naruszenia § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie organ podał, że w niniejszej sprawie możliwość lokalizacji budynku w granicy z działkami nr [...] i nr [...] została ustalona w decyzji o ustaleniu warunków zabudowy Nr [...] z dnia 17.11.2009 r., (pkt II l.c - poprzez "szerokość tożsamą z szerokością działki nr [...]"), do czego uprawnia § 12 ust. 2 ww. rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem: "Sytuowanie budynku w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dopuszcza się w odległości 1,5 m od granicy lub bezpośrednio przy tej granicy, jeżeli wynika to z ustaleń planu miejscowego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu". Zatem ten argument odwołania nie znajduje uzasadnienia. Budynek objęty projektem został usytuowany na działce nr [...], w następujących odległościach od granic działek sąsiednich:

- przy granicy działki nr [...] ze ścianą bez otworów okiennych - od strony północnej:

- przy granicy działki nr [...] ze ścianą bez otworów okiennych - od strony południowej;

- 3,0 m do granicy działki nr [...] (ul. M.) - od strony zachodniej:

- 4,0 m do granicy działki nr [...] - od strony wschodniej;

Odległości te są zgodne z wymogami rozporządzenia zostały spełnione. Od strony zachodniej (od ul. M.) budynek został zaprojektowany zgodnie z ustaleniami decyzji o WZ dotyczącymi linii zabudowy od strony tej ulicy. Decyzją tą wyznaczono nieprzekraczalną linię zabudowy w odległości 3,0 m od strony granicy z dz. 194 - zgodnie z załącznikiem graficznym. Jak wynika z akt sprawy Inwestor uzyskał zgodę zarządcy drogi na usytuowanie ściany budynku w odległości 4,5 m od krawędzi jezdni. Budynek został tak zaprojektowany, że nie wprowadza żadnych ograniczeń w odniesieniu do przepisów § 13 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, ponieważ między ramionami kąta 60°, wyznaczonego w płaszczyźnie poziomej, z wierzchołkiem usytuowanym w wewnętrznym licu ściany na osi okien pomieszczeń budynku skarżących (ściany od strony zachodniej jak i wschodniej), nie znajduje się projektowany obiekt. Nie następuje również ograniczenie wymaganego czasu nasłonecznienia, który został określony przepisami § 60 ww. rozporządzenia, dla pokoi mieszkalnych w dniach równonocy (21 marca i 21 września). Potwierdza to linijka słońca (karta 21-226 projektu budowlanego) Przedmiotowa inwestycja jest zgodna z warunkami decyzji (Nr [...] z 17 listopada 2009 r.) o ustaleniu warunków zabudowy dla przedmiotowej inwestycji w zakresie zachowania minimum 10 % powierzchni terenu inwestycji (dz. [...]) jako powierzchni biologicznie czynnej, która w projekcie wynosi 36,0 m2 tj. 14 % terenu oraz wskaźnika wielkości powierzchni zabudowy do 64 % powierzchni terenu, która w projekcie wynosi 165,0 m2 (do obliczeń jako pod-stawę przyjęto powierzchnię terenu inwestycji = 258 m2) co daje 63,9% powierzchni terenu.

Inwestor spełnił zarówno wymogi będące przedmiotem oceny organu administracji wynikającej z art. 35 ust. 1 jak i z art. 32 ust. 4 Prawa budowlanego. Przedmiotowa inwestycja nie narusza występujących w obszarze oddziaływania uzasadnionych interesów osób trzecich.

Skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wnieśli A. i J. M. oraz "A" w K..

A. i J. M. zarzucili, iż zamierzenie inwestycyjne obejmuje całkowite wyburzenie obecnie wolnostojącego, niepodpiwniczonego domku o kubaturze 360 m3 i realizacją na jego miejscu trzypiętrowego obiektu całkowicie nowego, o kubaturze 2600 m3 - posiadającego elementy całkowicie nowe z kondygnacją piwniczną, przegłębioną o 3 m realizowaną w bezpośredniej styczności do ich osiemdziesięcioletniego domu, który od dawna został spięty stalowymi "ściągami", z wzmocnieniem. W ocenie skarżących pozwolenie na budowę nie odpowiada i nie jest zgodne z warunkami wz. Zdaniem skarżących realizacja podpiwniczenia naruszy statykę ich budynku, a zawarta w aktach ekspertyza dotycząca jego stanu została sporządzona z naruszeniem art. 8 i 10 kpa.

Skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji.

Z kolei "A" w K. zarzuciła:

- naruszenie art. 107 § 1-3 w zw. z art. 7 i art. 77 § 1 w zw. z art. 140 kpa poprzez nie odniesienie się do wszystkich zarzutów odwołania, a także poprzez nie rozpatrzenie zgłoszonych przez skarżącą wniosków dowodowych, a to w związku z art. 79 § 1 i § 2 oraz art. 84 § 1 kpa;

- nie zapewnienie czynnego udziału "A" w każdym stadium postępowania, a w szczególności przed wydaniem skarżonej decyzji tj. naruszenie art. 9 oraz art. 10 § 1 i § 3 kpa samoistnie oraz w związku z art. 79 § 1 i § 2 oraz art. 84 § 1 kpa;

- nieuprawnione zmiany zatwierdzonego decyzją organu I instancji projektu budowlanego na etapie rozpatrywania odwołania poprzez dopiski na projekcie (z datą lub bez daty sporządzenia) w tym przez osoby nieuprawnione lub bez zgody wszystkich projektantów.

- naruszenie prawa materialnego, w tym art. 5 ust. 1 pkt 2a Prawa budowlanego przez niespełnienie warunku zawartego w tym przepisie przez zatwierdzony projekt budowlany;

- naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego przez niespełnienie tego warunku;

- naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 7 ust. 1 Prawa budowlanego w zw. z § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. poprzez niezastosowanie w przypadku działki nr [...] od strony południowej z błędnym zastosowaniem § 12 ust 2 rozporządzenia w i z błędnym przyjęciem, iż określenie maksymalnej szerokości frontowej (do 15 m), w decyzji lokalizacyjnej oznacza możliwość niespełnienia warunku określonego w rozporządzeniu;

- naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 7 ust. 1 Prawa budowlanego w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia poprzez nie zastosowanie, względnie błędne zastosowanie w przypadku działki [...] od stropy wschodniej;

- naruszenie art. 34 ust. 1 Prawa budowlanego poprzez niezgodność projektu budowlanego z decyzją lokalizacyjną np. w zakresie zapewnienia miejsc parkingowych oraz art. 35 ust. 1 pkt 1 i 2 tej ustawy poprzez wadliwe sprawdzenie spełnienia warunków, o jakich w tych przepisach;

- naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 7 ust. 1 Prawa budowlanego w zw. z § 18 ust. 2 rozporządzenia poprzez nie zastosowanie względnie błędne zastosowanie;

- naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 7 ust. 1 Prawa budowlanego w zw. z § 20 rozporządzenia poprzez nie zastosowanie względnie błędne zastosowanie;

- art. 36 ust. 1 pkt 3 lit. a Prawa budowlanego poprzez niezastosowanie.

Strona skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów.

W odpowiedzi na skargę skarżony organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 3 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Stosownie do przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" - "c" p.p.s.a. kontrola ta sprawowana jest w zakresie oceny zgodności zaskarżonych do sądu decyzji z obowiązującymi przepisami prawa materialnego jak i przepisów proceduralnych.

W myśl tego przepisu Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi:

a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

W ocenie Sądu w kontrolowanej sprawie, doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego jak i postępowania, które to naruszenie miało wpływ na wynik sprawy, stąd należało uchylić zaskarżoną decyzję jak i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, iż wymóg zapewnienia odpowiedniej liczby miejsc parkingowych przez inwestora nie został spełniony. Jak stanowi § 18 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie - zagospodarowując działkę budowlaną, należy urządzić, stosownie do jej przeznaczenia i sposobu zabudowy, miejsca postojowe dla samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również miejsca postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne, a liczbę i sposób urządzenia miejsc postojowych należy dostosować do wymagań ustalonych w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z uwzględnieniem potrzebnej liczby miejsc, z których korzystają osoby niepełnosprawne. Wykładnia systemowa zacytowanego przepisu, szczególnie zwrotu "zagospodarowując działkę budowlaną" prowadzi do jednoznacznego wniosku, że w przepisie tym mowa o działce budowlanej, na której ma być realizowana inwestycja. Trudno bowiem przypuszczać aby przepisy rozporządzenia miały dotyczyć terenu innego niż teren inwestycji. Ponadto wykładnia sformułowania "należy urządzić" prowadzi do wniosku, że miejsca te mają mieć charakter stały. Taki sam pogląd został wyrażony w wyroku WSA w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2008 roku, VII SA/Wa 124/08, jak i w szczególności w wyroku NSA z 14 listopada 2007 roku, II OSK 1498/06, w którym stwierdzono, iż "miejsca parkingowe muszą być zaprojektowane i urządzone na terenie należącym do inwestora, na którym dana inwestycja ma być realizowana, jak też mają one mieć charakter trwały, a więc nie mogą to być miejsca parkingowe np. tylko na czas budowy, lub na pewien tylko okres początkowy użytkowania obiektu budowlanego".

Tymczasem w niniejszej sprawie inwestor, jak wynika z projektu budowlanego, zapewnił jedynie jedno miejsce parkingowe na terenie inwestycji oraz 5 miejsc na parkingu [...], a więc na parkingu zewnętrznym. W ocenie Sądu rozpoznającego sprawę, taki sposób zapewnienia odpowiedniej liczby miejsc parkingowych jest niezgodny z cyt. powyżej § 18 pkt 1 i 2 wskazanego rozporządzenia. Zorganizowanie miejsc postojowych w postaci wskazania parkingu zewnętrznego poza terenem inwestycji i będącej własnością innego podmiotu, z promesą zawarcia w przyszłości umowy na korzystanie z parkingu, oznacza bowiem w praktyce, iż miejsca te mogą nie zostać zorganizowane lub zostać w przyszłości zlikwidowane, a zatem nie można w tym wypadku mówić o trwałości urządzenia i zapewnienia miejsc postojowych. Nadto zgodnie z pkt 5e załącznika nr 1 do wydanej dla inwestycji decyzji o warunkach zabudowy inwestor został zobowiązany do zapewnienia we własnym zakresie, poza pasami drogowymi dróg publicznych, do zrealizowania miejsc postojowych dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania inwestycji. Zatem skoro prawie wszystkie miejsca postojowe mają być wg projektu budowlanego zrealizowane poza terenem działki inwestora, a ponadto, biorąc pod uwagę przedsięwzięcie w postaci lokalu usług gastronomii z częścią hotelową, stanowiącego budynek czterokondygnacyjny, przewidziana, w powyżej opisany sposób liczba miejsc postojowych, nie spełnia wymogu prawidłowego funkcjonowania inwestycji. Nie można zatem uznać, iż zapewniono odpowiednią liczbę miejsc parkingowych.

Niezgodność z przyjętymi warunkami zabudowy nie ogranicza się w niniejszej sprawie jedynie to kwestii niezapewnienia miejsc parkingowych. Zasadniczą bowiem kwestią jest konieczność zapewnienia zgodności z przyjętymi warunkami zabudowy w zakresie samej inwestycji. Decyzja o warunkach zabudowy określa, iż planowanym przedsięwzięciem jest "rozbudowa i nadbudowa istniejącego już budynku usługowego". Tymczasem zaskarżona decyzja udziela pozwolenia nie tylko na "rozbudowę i nadbudowę", jak w decyzji wz, lecz również na "przebudowę wraz z częściowym wyburzeniem istniejącego budynku usługowego", zaś dalszy opis inwestycji potwierdza wyburzenie ścian wykraczających poza obrys projektowanej kubatury budynku, a ponadto planowane jest wyburzenie części ścian parteru budynku i budowa słupów konstrukcyjnych. Analiza dokumentów projektowych wskazuje, iż w opisie technicznym (k. 121 i n.) brak jest części dotyczącej szczegółowego wskazania co ma być wyburzone, ewentualnie dlaczego ma zostać dokonana rozbiórka, przy czym wskazuje się wprost na wyburzenie istniejących fundamentów i budowę nowych, gdyż dotychczasowe fundamenty nie nadają się do wykorzystania dla planowanej nowej funkcji (k. 145-146 akt projektowych - orzeczenie techniczne). Nadto co do rozbiórki wskazano wprost na rozbiórkę ścian murowych i fundamentów, a także na całkowitą przebudowę istniejących elementów konstrukcyjnych (k. 146 - orzeczenie techniczne). Zatem pomimo oględnego oświadczenia w dokumentach projektowych o pozostawieniu części ścian parteru budynku, w efekcie inwestycja doprowadzi do wyburzenia całego dotychczasowego budynku na przedmiotowej działce i budowie w jego miejscu nowego budynku, czego nie obejmowała decyzja o warunkach zabudowy. Również jeśli decyzja o pozwoleniu na budowę określa przebudowę to winna precyzyjnie wskazywać na czym ta przebudowa ma polegać, aby można było skontrolować jej zakres. Powyższa niezgodność z decyzją o warunkach zabudowy w zakresie rozbiórki i przebudowy, której warunki zabudowy nie określały, narusza art. 34 ust. 1 ustawy Prawo budowlane w zw. z art. 55 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zasadny jest także zarzut dotyczący wpływu zmian w dokumentacji projektowej w postaci dopisków na projekcie, które w związku ze swoja ułomną formą wynikającą z ręcznego ich charakteru, a także z określania daty lub bez daty sporządzenia, prowadzi do braku możliwości ustalenia jaki projekt budowlany został w efekcie zatwierdzony w zaskarżonej decyzji. Dotyczy to np. dopisku dotyczącego częściowego wyburzenia (k. 1 dokumentów projektowych), dotyczący zapewnienia miejsc parkingowych (k. 2 oraz k. 20 dokumentów projektowych), przyłącza gazu (k. 49 dokumentów projektowych), wyburzenia lub pozostawienia ścian z ich oznaczeniem (k. 101 i 102 dokumentów projektowych). Oprócz tego uchybienia te prowadzą do naruszenia prawa innych uczestników postępowania do czynnego udziału w postępowaniu (art. 10 kpa), ponieważ w efekcie tych dopisków, uniemożliwiono im ustosunkowanie się do wprowadzanych zmian na poszczególnych etapach prowadzenia postępowania i zgłaszania ewentualnych zarzutów, zwłaszcza iż strony postępowania, z racji posiadania budynków znajdujących się w sąsiedztwie inwestycji (np. skarżący), zgłaszały zarzuty dotyczące wpływu inwestycji w postaci wyburzania ścian i budowy fundamentów na ich budynki.

Niezasadny jest natomiast zarzut odnoszący się do określenia maksymalnej szerokości frontowej (do 15 m) tj. w granicy działki, ponieważ brak jest przepisu który uniemożliwiałby taką lokalizację. Zgodnie z § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie - sytuowanie budynku w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dopuszcza się w odległości 1,5 m od granicy lub bezpośrednio przy tej granicy, jeżeli wynika to z ustaleń planu miejscowego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Skoro w niniejszej sprawie możliwość lokalizacji budynku w granicy została ustalona w decyzji o warunkach zabudowy - pkt II 1.c, to zarzut ten należało uznać za bezzasadny.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że tak decyzja organu I instancji zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę, jak i decyzja organu II instancji utrzymująca ją w mocy naruszają prawo materialne, jak i procesowe w stopniu uzasadniającym wyeliminowanie ich z obrotu prawnego.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c oraz art. 152 p.p.s.a., przy czym o kosztach na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 p.p.s.a.