III SA/Po 637/13

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Celnego w [...], decyzją z dnia [...] grudnia 2012 roku, skierowaną do A. G., określił wysokość podstawy opodatkowania (23.106 zł) oraz wysokość należnego zobowiązania podatkowego (3.142 zł) w podatku akcyzowym z tytuł nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu marki Nissan Navara o numerze nadwozia [...].

W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że do Urzędu Celnego wpłynęły materiały dotyczące niewłaściwej taryfikacji pojazdów typu pick-up dla celów podatku akcyzowego wraz z dokumentami handlowymi dotyczącymi podmiotów mających siedzibę we właściwości miejscowej tutejszego urzędu. Do pisma załączono kopie: zaświadczenia o przeprowadzeniu badania technicznego oraz załączniki do zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym, wniosek o rejestrację pojazdu, decyzję o rejestracji pojazdu oraz decyzję o czasowej rejestracji pojazdu, fakturę zakupu, zagraniczny dowód rejestracyjny, zaświadczenie VAT-25.

W odpowiedzi na wezwanie organu, strona przekazała: kopię przeglądu technicznego pojazdu, kopię pisma Naczelnika Wydziału Komunikacji w [...] pani R. G. do Autoryzowanego Dealera NISSAN "A" oraz kopię odpowiedzi na to pismo, w której udzielono informacji, że "NISSAN NAVARA sprzedawany w Polsce był zawsze autem ciężarowym – auta ciężarowe nowe zawsze mają akcyzę 0%, a długość skrzyni ładunkowej dla wersji 5 osobowej wynosiła 1511 mm". Strona wyjaśniła również, że sporny pojazd został sprowadzony na terytorium kraju jako samochód powypadkowy (uszkodzone były: dach, maska, zderzak przedni, zderzak tylni, błotnik lewy, zawieszenie przednie, pas przedni, rama pojazdu, drzwi przednie lewe i prawe, lampy tylne, napęd przedni, szyba czołowa oraz bark było szyby przedniej lewej).

Organ zwrócił się także do "B" z prośbą o udzielenie informacji o rodzaj spornego pojazdu. W odpowiedzi organ otrzymał informację, że Nissan Navara o numerze nadwozia [...] posiada następujące parametry techniczne: długość skrzyni ładunkowej to 1511 mm, rozstaw osi wynosi 3200 mm, kategoria – samochód ciężarowy. Wskazane dane zostały potwierdzone przez Dział Homologacji "C".

Organ ustalił aktualnego właściciela pojazdu i przeprowadził oględziny pojazdu. Obecny przy oględzinach A. G. wniósł uwagi do protokołu wskazując, że braku przedstawienia dokumentu legalizacji miary używanej do pomiaru samochodu.

Na wniosek strony przesłuchano także w charakterze świadka R. G. (Naczelnika Wydziału Komunikacji w [...] i żona strony postępowania), która zeznał, że pojazdy marki Nissan Navara są rejestrowane tylko i wyłącznie jako pojazdy ciężarowe. Dokumenty niezbędne do rejestracji regulują przepisy ustawy – prawo o ruchu drogowym. Samochód Nissan Navara jest samochodem ciężarowym o kategorii N1, co potwierdza homologacja.

Po analizie zgromadzonego materiału dowodowego organ przyjął następujące ustalenia faktyczne.

Sporny pojazd to pojazd typu pick-up o podwójnej kabinie (posiada osobną zamknięta platformę do transportu towarów). Kabina pasażerska czterodrzwiowa wyposażona jest w 5 miejsc siedzących (łącznie z miejscem kierowcy). Całość części pasażerskiej jest wyłożona jednolitą tapicerką, posiada podsufitkę oraz dywaniki. Zarówno przednie, jak i tylne siedzenia posiadają pasy bezpieczeństwa, łącznie dla pięciu osób (cztery zagłówki). Przestrzeń wewnątrz kabiny pasażerskiej pozwala na przewóz pięciu osób. Pojazd jest wyposażony w manualną skrzynię biegów, automatyczną klimatyzację, elektryczne opuszczane szyby (w przednich i tylnych drzwiach, obrotomierz, centralny zamek, lusterka sterowane elektrycznie. Nadwozie posiada oświetlenie wewnętrzne z przodu oraz nad tylną kanapą, a także fabryczny system audio wraz z głośnikami. Cześć ładunkowa jest zabudowana , z uchylną klapą umożliwiającą załadunek. Długość rozstawu osi, zgodnie z danymi technicznymi otrzymanymi od producenta, wynosi 3200mm (pomiar z natury na oględzinach – 3210mm), a długość podłogi części przeznaczonej do transportu towarów wynosi 1511mm (pomiar z natury na oględzinach – 1510mm).

Organ wyjaśnił, że do pozycji 8703 należy klasyfikować pojazdy typu pick-up, które posiadają więcej niż jeden rząd siedzeń i tworzą go dwie oddzielne przestrzenie, mianowicie zamknięta kabina do przewozu osób i otwarta lub zakryta powierzchnia do transportu towarów. Jednakże pojazdy tupu pick-up należy klasyfikować do pozycji 8704, jeżeli maksymalna wewnętrzna długość podłogi powierzchni do transportu towarów jest większa niż 50% długości rozstawu osi pojazdu lub, jeżeli pojazd posiada więcej niż dwie osie.

Z powyższych względów organ przyjął, że sporny pojazd winien być klasyfikowany do kodu CN 8703 (samochody osobowe) i zgodnie z art. 2 pkt 1 i art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 roku o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 29, poz. 257 ze zm.) podlega opodatkowaniu akcyzą.

Naczelnik Urzędu Celnego przyjął, że obowiązek podatkowy powstał dniu [...] października 2008 roku (data tłumaczenia w kraju zagranicznej faktury zakupu spornego pojazdu).

Zapłata akcyzy w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego powinna nastąpić w terminie 5 dni, licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego i nie później jednak niż w dniu rejestracji. Organ stwierdził, że w okolicznościach niniejszej sprawy z dniem 04 listopada 2008 roku powstała zaległość podatkowa.

Jako podstawę opodatkowania organ przyjął, kwotę jaką nabywca był obowiązany zapłacić za pojazd, czyli wartość pojazdu w Euro z faktury zakupu pomnożona przez kurs euro (6500 euro x 3,5548 = 23.106 zł). Organ zastosował stawkę podatkową 13,6% dla samochodów o pojemności silnika powyżej 2000cm³.

W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono również, że podatnik jest zobowiązany do samodzielnego obliczenia odsetek za zwłokę według zasad wynikających z ustawy – Ordynacja podatkowa.

Podatnik skorzystał z prawa odwołania od decyzji organu pierwszej instancji. Strona wniosła o uchylenie decyzji Naczelnika Urzędu Celnego i umorzenie postępowania w sprawie.

Dyrektor Izby Celnej w [...], po rozpoznaniu sprawy w trybie odwoławczym, decyzją z dnia [...] lutego 2013 roku utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w [...].

Organ odwoławczy w całości podzielił ustalenia faktyczne oraz klasyfikację taryfową spornego pojazdu.

A. G. skorzystał z prawa skargi do sądu administracyjnego. Skarżący zażądał uchylenia w całości zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Urzędu Celnego.

Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie art. 121 §1, art. 122, art. 180 §1 oraz art. 187 §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacji podatkowej, poprzez niezastosowanie wskazanych przepisów oraz dowolność w ocenie materiału dowodowego.

W uzasadnieniu skargi strona wyjaśniła, że nie zgadza się z klasyfikacją pojazdu ciężarowego z homologacją N1, jako pojazdu osobowego. Organ odwoławczy nie poddał analizie homologacji pojazdu oraz dowodu rejestracyjnego.

Tymczasem pojazd Nissan Navara został wyprodukowany, jako samochód ciężarowy (kategoria N1) i nie występuje w wersji samochodu osobowego. Kategoria N1, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 24 października 2005 roku w sprawie homologacji typu pojazdów samochodowych i przyczep (Dz.u. nr 238, poz. 2010 ze zm.) oznacza pojazdy zaprojektowane i wykonane do przewozu ładunków mające maksymalną masę nieprzekraczający 3,5 tony. Pojazd zgodnie z warunkami homologacji został zarejestrowany jako samochód ciężarowy. Rejestracja pojazdu ma charakter decyzji administracyjnej, jest dokumentem urzędowym, który korzysta z podwyższonej mocy dowodowej. W konsekwencji sporny pojazd powinien być klasyfikowany do pozycji CN 8704.

Sporny pojazd jest pojazdem homologowanym jako ciężarowy. Nie dokonywano w nim żadnych zmian konstrukcyjnych. Pojazd jest przeznaczony do przewozu zarówno osób jak i towarów, a w szczególności towarów, gdyż ładowność pojazdu wynosi 848 kg, a po zakupie był wykorzystywany w firmie do przewozu sprzętu (części samochodowych). W niedawno wdrożonej europejskiej dyrektywie homologacyjnej przewiduje się 75kg na jedną osobę. Zatem na pięć osób siedzących w pojeździe przypada łącznie 375kg, a na towar 473kg. Jeśli większa część ładowności przypada na towar to pojazd należy klasyfikować do kodu 8704 (pojazd ciężarowy).

Skarżący zaznaczył, że organy obu instancji, oparły ustalenie w zakresie rozstawu osi pojazdu na jednym z konkurencyjnych dowodów bez wyjaśnienia rozbieżności w materiale dowodowym w zakresie rozstawu osi pojazdu. Organy powinny podjąć działania celem wyjaśnienia tych rozbieżności.

W skardze podniesiono, że pomiar pojazdu (rozstawu osi) w trakcie oględzin pojazdu został dokonany taśma mierniczą nie posiadającą legalizacji.

Skarżący wskazał również, że Noty wyjaśniające do Nomenklatury Scalonej nie mogą być w sprawie stosowane, gdyż nie zostały określone w ustawie zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko zaprezentowane w uzasadnieniu skarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga okazała się nieuzasadniona.

Sąd nie stwierdził, ani naruszenia prawa uzasadniającego wznowienie postępowania, ani przyczyn uzasadniających stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji.

Organy prawidłowo przyjęły, że rozstrzygnięcie kontrolowanej sprawy winno nastąpić w oparciu o przepisy ustawy z 23 stycznia 2004 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 29, poz. 257 ze zm.). Zgodnie bowiem z art. 154 ust. 1 ustawy z dnia 06 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. 2011 r., nr 108, poz. 626 ze zm.) jeżeli obowiązek podatkowy w akcyzie odnośnie wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych powstał przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i należna akcyza nie została do tego dnia zapłacona, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Pozostawienie zaskarżonej decyzji w obrocie prawnym nie narusza przepisów prawa materialnego.

Organy celne zgodnie z prawem przyjęły, iż przedmiotem opodatkowania przy nabyciu wewnątrzwspólnotowym w rozumieniu art. 80 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. O podatku akcyzowym są samochody osobowe według klasyfikacji wyrobów akcyzowych w układzie odpowiadającym Scalonej Nomenklaturze (CN). Powołaną regulację należy interpretować w ten sposób, że odsyła ona do całego systemu klasyfikacji w układzie odpowiadającym Scalonej Nomenklaturze, czyli nakazuje uwzględniać, funkcjonujący w ramach tej klasyfikacji, system Not wyjaśniających do Taryfy celnej.

Posługiwanie się regułami zawartymi w notach wyjaśniających przy określaniu przedmiotu opodatkowania podatkiem akcyzowym znajduje podstawę ustawową w rozumieniu art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.).

Wyjaśnić przy tym należy, że dla potrzeb opodatkowania podatkiem akcyzowym, samochodem osobowych jest pojazd tak sklasyfikowany na podstawie reguł Nomenklatury Scalonej, nawet wówczas, gdyby dany towar był traktowany odmiennie na gruncie przepisów, które nie dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem akcyzowym.

Przesłanki klasyfikacji taryfowej pojazdów są niezależne w szczególności od warunków klasyfikacji rejestracyjnej pojazdów. Klasyfikacja taryfowa nie podważa klasyfikacji rejestracyjnej i na odwrót, są to odrębne akty klasyfikacji prawnej tych samych przedmiotów. Dopuszczalna prawnie jest odmienna klasyfikacja na gruncie klasyfikacji rejestracyjnej oraz na gruncie klasyfikacji taryfowej, a to z tego względu, iż kryteria klasyfikacyjne są odmienne.

Z treści art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym wynika, że przepisy ustawy - Prawo o ruchu drogowym mają w sprawach podatkowych w zakresie podatku akcyzowego, zastosowanie jedynie do badania, czy dany pojazd jest zarejestrowany bądź też nie jest zarejestrowany, na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym (akcyzie podlegają jedynie samochody osobowe niezarejestrowane na terytorium kraju).

Podobnie przedstawia się kwestia aktu homologacji spornego pojazdu. Możliwość klasyfikowania jakiegoś pojazdu do kodu CN 8703 nie zostaje wykluczona przez uzyskanie świadectwa homologacji ciężarowej.

Kryteria na podstawie, których następuje wydawanie świadectwa homologacji zdecydowanie różnią się od kryteriów ustanowionych dla celów poboru akcyzy. Stąd świadectwo homologacji, które nawiązuje do podziału samochodów na osobowe i ciężarowe nie stanowi dokumentu przesądzającego o klasyfikacji pojazdu do określonego kodu CN. Dokument ten może i powinien, jako jeden z dowodów, być brany pod uwagę przy dokonywaniu klasyfikacji, ale nie ma rozstrzygającego znaczenia.

W konsekwencji zapisy w takich dokumentach, jak akt homologacji, czy dokument rejestracji pojazdu nie czyniły zbędnym postępowania wyjaśniającego w zakresie klasyfikacji taryfowej spornego samochodu, gdyż wskazane dowody rozstrzygają wyłącznie o statusie spornego pojazdu na gruncie przepisów Prawa o ruchu drogowym.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie uznaje, że organy celne dokonały prawidłowej wykładni prawa materialnego i prawidłowo zakreśliły ramy postępowania wyjaśniającego; organy celne prawidłowo wyznaczyły granice autonomii prawa podatkowego przy rozstrzyganiu kontrolowanej sprawy.

W ocenie Sądu, zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja Naczelnika Urzędu Celnego nie naruszają przepisów postępowania w sposób, który uzasadnia ich usunięcie z obrotu prawnego.

Dowody zgromadzone w aktach administracyjnych jednoznacznie wskazują, że Skarżący nabył prawo rozporządzania spornym samochodem jak właściciel i przemieścił nabyty pojazd na terytorium kraju. Sąd podziela stanowisko organów celnych, że obowiązek podatkowy powstał z dniem [...] października 2008 roku.

Analiza dowodów zgromadzonych w aktach administracyjnych potwierdza także, że przewóz osób jest zasadniczym przeznaczeniem nabytego wewnątrzwspólnotowo pojazdu, a pojazd z uwagi na to, że maksymalna wewnętrzna długość podłogi powierzchni do transportu towarów jest mniejsza niż 50% długości rozstawu osi słusznie sklasyfikowano do pozycji 8703.

Dowody zgromadzone w aktach sprawy (dokumentacja fotograficzna, dane z sytemu wyceny pojazdu EurotaxGlass’s, protokół z oględzin pojazdu) wskazują bowiem, że Nissan Navara o numerze nadwozia [...], to pojazd typu pick-up, składający się z zamkniętej czterodrzwiowej kabiny pasażerskiej przeznaczonej do przewozu 5 osób oraz zamkniętej części ładunkowej z tylnymi drzwiami. W kabinie pasażerskiej znajdują się dwa rzędy siedzeń z pasami bezpieczeństwa (dwa fotele z przodu oraz trzyosobowa kanapa z tyłu). W pojeździe obecne są cztery drzwi z oknami na bocznych panelach. Kabina pasażerska jest wyłożona tapicerką.

Mając na uwadze powyższe organy prawidłowo przyjęły, że konstrukcja spornego samochodu jest typowa dla pojazdów przeznaczonych zasadniczo do przewozu osób. Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela stanowisko, że obecność siedzeń z pasami bezpieczeństwa znajdujących się za siedzeniem lub kanapą kierowcy jest cecha typową dla pojazdów przeznaczonych zasadniczo do przewozu osób, co uzasadnia klasyfikację spornego pojazdu do kodu CN 8703 (wyrok ETS z dnia 6 grudnia 2007 roku, sprawa C-486).

Sąd nie podziela stanowiska zaprezentowanego w skardze, że możliwość sklasyfikowania spornego pojazdu do kodu CN 8703 zostaje wykluczona przez przedstawioną homologację ciężarową spornego pojazdu (N1), czy też treść zapisów w dowodach rejestracyjnych. W tym zakresie za prawidłowe w całości należy uznać stanowisko organów podatkowych.

Uzasadnienie kwestionowanych decyzji jednoznacznie wskazuje, ze organy w toku dokonywania klasyfikacji uwzględniły powołane dokumenty, jednak uznały, co jest zgodnie z prawem, że zapisy w tych dokumentach nie przesądzają o klasyfikacji taryfowej spornego pojazdu.

Istnienie powołanych dokumentów nie uzasadnia stanowiska o braku rozważenia całego materiału dowodowego sprawy.

W okolicznościach kontrolowanej sprawy zaktualizowała się konieczność zastosowania dalszej procedury klasyfikacyjnej pojazdu typu pick-up, czyli obowiązek zastosowania kryterium klasyfikacyjnego określonego przez noty wyjaśniające do Nomenklatury Scalonej Wspólnot Europejskich opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej C 74/1 z dnia 31 marca 2007 roku.

Dowody zgromadzone w aktach sprawy jednoznacznie potwierdzają, że zapis w załączniku do zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym spornego pojazdu z dnia 02 kwietnia 2009 roku, gdzie rozstaw osi skrajnych określono na 2,85 m, nie odzwierciedla ani rzeczywistego rozstawu osi spornego pojazdu, ani rozstawu osi zaprojektowanych i wykonanych przez producenta spornego pojazdu.

Sąd w całości podziela stanowisko odpowiedzi na skargę, że parametry pojazdu potwierdzone przez producenta oraz wyniki pomiaru dokonanego podczas oględzin pojazdu różnią się w sposób nieistotny. Powyższe wskazuje w szczególności, że zarzuty dotyczące przeprowadzenia pomiaru w warunkach ulicznych, czy też brak okazania legalizacji taśmy mierniczej, nie mają istotnego wpływu na prawidłowość przyjętych ustaleń faktycznych.

Wbrew zarzutom skargi w sprawie nie doszło do zarzucanego przez stronę skarżącą naruszenia przepisów Ordynacji podatkowej.

Organy podatkowe uwzględniły całokształt okoliczności sprawy, w tym dokumenty rejestracyjne złożone przez skarżącego. To, że organ wyprowadził z zebranych materiałów dowodowych wnioski dotyczące zasadniczego przeznaczenia pojazdu odmienne od tych, które wskazywał skarżący, nie stanowi o naruszeniu zasady prawdy obiektywnej ani zasady swobodnej oceny dowodów, a także nie uchybia prawidłowemu przeprowadzeniu całego postępowania (art. 122, art. 180 § 1, art. 181, art. 187 § 1, art. 188, art. 191 ustawy – Ordynacja podatkowa).

W orzecznictwie sądów administracyjnych ukształtowało się już stanowisko, że różnica pomiędzy pozycją 8703 (pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób, włącznie z samochodami osobowo-towarowymi, jak samochodami wyścigowymi) a pozycją 8704 (pojazdy mechaniczne do transportu towarów) uwidacznia się w tym, że o pojazdach klasyfikowanych do pozycji 8704 nie można orzec, że ich konstrukcja została przeznaczona do przewożenia osób. Z kolei pozycja 8703 obejmuje tzw. samochody osobowo-bagażowe, czyli samochody, których cechy konstrukcyjne wskazują na ich przeznaczenie zarówno do przewozu osób, jak i do przewozu towarów. Samochodem kwalifikowanym do pozycji 8073 można więc przewozić również towary, nawet w znacznej ilości, jednak zasadniczo służy on do przewozu osób.

Warunkiem przesądzającym o klasyfikacji taryfowej samochodu są zatem ustalenia, co do zasadniczego przeznaczenia pojazdu przeprowadzone na podstawie ogólnego wyglądu i ogółu cech samochodu. Metoda oceny zasadniczego przeznaczenia pojazdu nie możne polegać na powiązaniu ostatecznej oceny z jedną cechą, której przypisuje się rozstrzygające znaczenie, a przy tym z pominięciem innych cech.

Przenosząc powyższe na grunt kontrolowanej sprawy uznać należało, że argumentacja wskazująca na rozdział dopuszczalnej ładowności spornego pojazdu na część przeznaczoną do transportu towarów (473kg) oraz na część przeznaczoną do przewożenia osób (375kg), w świetle dowodów zgromadzonych w aktach sprawy (w tym także zaświadczenia o przeprowadzeniu badania technicznego spornego pojazdu) nie przesądzała o zasadniczym przeznaczeniu spornego pojazdu, lecz uzasadnia zastosowanie dodatkowego kryterium klasyfikacyjnego – porównania długości powierzchni podłogi do transportu towarów z długością 50% rozstawu osi spornego pojazdu.

Podkreślić przy tym należy, że analiza dowodów zgromadzonych w aktach sprawy ujawnia brak jakiegokolwiek ograniczenia (ograniczenia konstrukcyjnego, czy ograniczenia administracyjnego) w zakresie użytkowania spornego pojazdu na potrzeby przewozu osób do 375kg całkowitej ładowności samochodu.

W ocenie Sądu, rozdział dopuszczalnej ładowności spornego pojazdu nie jest cechą konstrukcyjną (administracyjną), lecz użytkową, a tym samym nie może stanowić bezpośredniego i rozstrzygającego kryterium klasyfikacji taryfowej spornego pojazdu. Kwestię rozdziału dopuszczalnej ładowności spornego pojazdu należy postrzegać jako cechę zależną od indywidualnych potrzeb konkretnego użytkownika pojazdu (pojazd osobowo-towarowy). Tę cechę należy traktować jako kryterium pomocnicze, które nie przesądza o zasadniczym przeznaczeniu pojazdu.

Sklasyfikowanie spornego pojazdu do kodu 8703 nie nosi cech błędnego zastosowania reguł klasyfikacyjnych Nomenklatury Scalonej, czy też dowolnej, subiektywnej, oceny materiału dowodowego.

Analiza ogólnego wyglądu i wyposażenia spornego pojazdu przeprowadzona w oparciu o dokumenty rejestracyjne pojazdu, dokumentację fotograficzną, dane o standardowym wyposażeniu oraz wyniki oględzin pojazdu potwierdzają, że zasadniczym przeznaczeniem spornego pojazdu jest przewóz osób (konstrukcja pojazdu nie pozwala orzec, że sporny pojazd przeznaczony jest wyłącznie do transportu towarów).

Podsumowując stwierdzić należy, że organy przeprowadziły wnikliwe postępowanie dowodowe, rozpatrzyły cały materiał dowodowy i trafnie uznały, że sporny samochód posiada cechy właściwe dla pojazdów wielozadaniowych, samochodów osobowo-towarowych, które należy klasyfikować do kodu 8703 (samochody przeznaczone zasadniczo do przewozu osób). W konsekwencji organy celne prawidłowo uznały, że zaktualizowały się przesłanki obowiązku wydania decyzji określającej zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym od wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego.

Mając powyższe na uwadze, skargę jako bezzasadną należało oddalić, o czym orzeczono jak w sentencji wyroku na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012, poz. 270 ze zm.).