III SA/Wa 795/13

Uzasadnienie

Skarżąca (Spółka) – I. Sp. z o.o. z siedzibą w W., 3 września 2012 r. złożyła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku Skarżąca przedstawiła zdarzenie przyszłe, wskazując, że w ramach prowadzonej działalności świadczy usługi marketingowo - reklamowe na rzecz swoich klientów, polegające m.in. na organizacji akcji marketingowych, mających na celu promocję oraz reklamę marki, jak również produktów klientów Spółki.

Akcje promocyjno - reklamowe realizowane są na zlecenie dużych podmiotów gospodarczych, klientów Skarżącej (dalej: Kontrahenci), zaś podstawą ich realizacji jest każdorazowo zlecenie zawarte między Spółką a Kontrahentem oraz przygotowany przez Spółkę regulamin określający prawa i obowiązki Spółki oraz uczestników akcji - osoby fizyczne, konsumenci w rozumieniu art. 221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 nr 16 poz. 93 ze zm.), dalej "K.c.".

Akcje promocyjno - reklamowe adresowane są do nieokreślonego kręgu odbiorców, obejmując swoim zasięgiem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zaś informacja o ich organizacji i przebiegu zamieszczana jest za pośrednictwem publicznego środka komunikacji jakim jest globalna sieć Internet. Spółka lub Kontrahenci informują ponadto potencjalnych uczestników akcji promocyjno - reklamowych o ich organizacji za pośrednictwem reklam w telewizji lub komunikacji za pośrednictwem portalu Facebook.com, czy to na dedykowanych produktach, których zakup uprawnia do udziału w akcji.

Akcje promocyjno - reklamowe skierowane są do odbiorców towarów lub usług wprowadzanych na rynek pośrednio przez Kontrahentów Spółki. Akcje mają na celu zwiększenie popytu na towary oferowane pośrednio przez Kontrahentów, dlatego Spółka, w ramach akcji promocyjno - reklamowych i w związku z promocją oraz reklamą Kontrahenta, wręcza uczestnikom drobne gadżety reklamowe i promocyjne (np. kalendarze, upominki i drobne prezenty), których wartość nie przekracza 200 złotych brutto.

Warunkiem wzięcia udziału w akcji promocyjno - reklamowej jest zakup od osoby trzeciej - placówki handlowej - produktu z oferty Kontrahenta lub legitymowanie się opakowaniem produktu Kontrahenta albo rozwiązanie określonego zadania (bez obowiązku zakupu, lub dysponowania opakowaniem).

Spółka, działając na zlecenie Kontrahenta, działaniami w ramach akcji promocyjno - reklamowej udziela uczestnikom, którzy spełnili określony warunek (zakup produktu, legitymowanie się opakowaniem, rozwiązanie zadania) świadczeń w postaci drobnych upominków. W zakresie rozwiązania określonego zadania, akcje promocyjno - reklamowe, w związku z którymi uczestnikom są wręczane drobne upominki, polegają na: zgłoszeniu kodu kreskowego z opakowania produktu zakupionego od osoby trzeciej, wysłaniu opakowania po produkcie, zakupionego od osoby trzeciej, rozwiązaniu zadania polegającego na przygotowaniu hasła reklamowego lub dokończeniu zdania, zaprezentowaniu swoich zdolności artystycznych na zadany temat, wysłaniu zgłoszenia jak najbliżej określonej godziny.

Kontrahent nie prowadzi bezpośredniej sprzedaży swoich towarów lub usług. W związku z powyższym skarżąca zapytała:

1. Czy wydanie przez nią drobnego upominku w związku z organizowaną akcją promocyjno - reklamową, w której warunkiem udziału jest zakup produktów lub usług, a jednorazowa wartość upominku nie przekracza kwoty 200 złotych brutto, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) dalej "u.p.d.o.f."?

2. Czy wydanie przez Spółkę drobnego upominku w związku z organizowaną akcją promocyjno - reklamową, w której warunkiem udziału jest przedstawienie opakowania produktu Kontrahenta, a jednorazowa wartość upominku nie przekracza kwoty 200 złotych brutto, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a u.p.d.o.f.?

3. Czy wydanie przez Spółkę drobnego upominku w związku z organizowaną akcją promocyjno - reklamową, w której warunkiem udziału jest rozwiązanie zadania, a jednorazowa wartość upominku nie przekracza kwoty 200 złotych brutto, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a u.p.d.o.f.?

Zdaniem Skarżącej, celem jaki stoi za organizacją przez Wnioskodawcę na zlecenie Kontrahentów akcji promocyjno - reklamowych jest reklama marki Kontrahentów Spółki oraz reklama i promocja jego produktów i usług wśród końcowych konsumentów. Mechanika akcji promocyjno - reklamowych skonstruowana jest w taki sposób, że bądź wspiera określoną markę Kontrahenta Spółki, bądź określone produkty, zaś sama akcja wsparta jest komunikacją w środkach masowego przekazu (dedykowana strona Internetowa, reklama w prasie lub spot telewizyjny) prezentująca walory produktu, markę oraz informację o akcji promocyjno - reklamowej. Zdaniem Wnioskodawcy upominek otrzymany przez uczestnika w związku z organizowaną akcją promocyjno - reklamową o wartości nie przekraczającej 200 złotych brutto powinien korzystać ze zwolnienia przedmiotowego opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 68a u.p.d.o.f. - jako wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniobiorcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 złotych.

Skarżąca powołała się na treść art. 21 ust. 1 pkt 68a i wskazała, że brak jest odpłatności i ekwiwalentności dla świadczenia Spółki, które ma na celu promocję marki. Wydanie upominku nie stanowi bowiem ekwiwalentu dla zakupu produktu promocyjnego lub usługi od Kontrahenta, zaś z rozwiązaniem określonego zadania nie sposób utożsamiać ze świadczeniem na rzecz Kontrahenta. Oznacza to, że przysporzenie powstaje tylko po stronie uczestnika, gdyż brak jest wzajemnych zobowiązań pomiędzy Skarżącą a uczestnikiem.

W przypadku zakupu produktu lub usługi zobowiązanie wzajemne powstaje pomiędzy sprzedawcą promowanego produktu Kontrahenta a kupującym - uczestnikiem, a nie między Skarżącą czy kontrahentem a uczestnikiem, ponieważ zarówno Wnioskodawca jak i Kontrahent nie jest osobą sprzedającą produkt promocyjny lub usługę Kontrahenta. Dlatego należy uznać za nieodpłatne świadczenie uzyskane upominki przez uczestnika w związku z zakupem określonego produktu od osoby trzeciej lub przedstawienie opakowania produktu Kontrahenta.

Brak jest również jakiegokolwiek przysporzenia po stronie Skarżącej w przypadku rozwiązania przez uczestnika określonego zadania, które z racji swojej istoty (rozwiązanie zadania) ma stanowić o uatrakcyjnieniu promocji, budowaniu pozytywnych skojarzeń, więzi i relacji z Kontrahentem i jego markami, a w ostateczności decydować o tym, komu przyznać upominek w przypadku gdy ilość upominków jest ograniczona.

Zdaniem Spółki, zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w treści art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy, nie sprzeciwia się fakt, iż działania promocyjno - reklamowe prowadzone są przez podmiot trzeci - Spółkę - na zlecenie Kontrahenta Spółki i w jego interesie handlowym przejawiającym się w promocji i reklamie Kontrahenta Spółki, czy też jego produktów poprzez różnego rodzaju akcje promocyjno - reklamowe. Podmiot taki jak Spółka, profesjonalnie zajmujący się świadczeniem usług reklamowych, czy promocyjnych ma bowiem know-how, zaplecze osobowe i techniczne służące profesjonalnemu i skutecznemu przeprowadzeniu powyższych działań, przy oszczędności czasu przez Kontrahenta, który może skoncentrować środki pracy na swojej wiodącej działalności. Ponadto zlecenie Spółce przeprowadzenia działań nie niweczy skutku tych działań, jakim jest promocja lub reklama Kontrahenta Spółki, a koszty tych działań ponosi Kontrahent.

W interpretacji indywidualnej z [...] listopada 2012 r. Minister Finansów, z upoważnienia którego działał Dyrektor Izby Skarbowej w W., stanowisko Skarżącej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania drobnych upominków związanych z organizowanymi przez Spółkę akcjami promocyjno - reklamowymi, o wartości nieprzekraczającej 200 zł uznał za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu powołał się na art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 11 ust. 1 i ust. 2a, art. 21 ust. 1 pkt 68a u.p.d.o.f. i wskazał, że przepisy ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia''. Dokonując wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenia "nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne". Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Zwolnienie ma zastosowanie do nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych w ramach akcji promocyjno - reklamowych, w czasie których wręcza się drobne gadżety reklamowe i promocyjne (np. kalendarze, upominki i drobne prezenty), czy też wykonuje usługi wchodzące w zakresie działalności gospodarczej dokonującego świadczenia.

W prawie podatkowym brak jest definicji promocji. Wskazać jednak należy, że na potrzeby prawa podatkowego pod pojęciem promocji rozumieć należy ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji, obietnic, a także zachęty, skłaniającej do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzających przychylną opinię o firmie. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają również definicji pojęcia reklamy, którą w oparciu o definicje słownikowe można określić jako rozpowszechnianie informacji o towarach i usługach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, w celu zachęty do nabywania towarów i korzystania z określonych usług. Reklama jest to oddziaływanie na zewnątrz na nieokreślonego kontrahenta, jest skierowana i dostępna potencjalnie dla wszystkich, posiada zatem ogólny, anonimowy, powszechny, nieprywatny charakter.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, organ stwierdził, iż zwolnienie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a u.p.d.o.f. nie będzie miało zastosowania do organizowanych przez Spółkę akcji promocyjno - reklamowych w odniesieniu do wydawanych przez Spółkę drobnych upominków, o których mowa w pytaniu Nr 1, 2 i 3 złożonego wniosku. Zasadą bowiem jest, iż reklama i promocja skierowane są do faktycznych bądź potencjalnych, a więc wszystkich odbiorców (posiadają ogólny, anonimowy, powszechny charakter), w celu zachęcenia ich do dokonania zakupu, a nie jak to ma miejsce w przedstawionym zdarzeniu przyszłym do wybranych spełniających określone warunki odbiorców, czyli tych którzy dokonają zakup produktu Kontrahenta, będą legitymować się opakowaniem produktu Kontrahenta, bądź rozwiążą określone, szczegółowo opisane we wniosku zadanie, na co wskazuje również treść sformułowanych przez Spółkę pytań podatkowych oraz stanowisko Spółki odnośnie zadanych pytań. Z powyższego wynika, że krąg osób uczestniczących w akcjach promocyjno - reklamowych będzie ograniczony, co przesądza o braku możliwości skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania wręczanych przez Spółkę uczestnikom akcji drobnych upominków. Przychód ten podlegał będzie opodatkowaniu na zasadach ogólnych, przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 u.p.d.o.f. Na Skarżącej, jako podmiocie wydającym przedmiotowe upominki będzie ciążył obowiązek sporządzenia i przekazania imiennej Informacji PIT-8C, w której należy wykazać wartość wręczonego upominku, stosownie do postanowień art. 42a u.p.d.o.f.

Pismem z 10 grudnia 2012 r. Skarżąca wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa i o zmianę interpretacji indywidualnej zgodnie z jego wnioskiem.

W odpowiedzi na to wezwanie, Minister Finansów pismem z 18 stycznia 2013 r., stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej.

W skardze złożonej na ww. interpretację indywidualną Skarżąca wniosła o jej uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania. Zaskarżonej interpretacji zarzuciła naruszenie:

a) przepisów prawa procesowego, przez naruszenie art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) dalej "O.p.", mające wpływ na treść wydanej interpretacji i wydanie indywidualnej interpretacji w oparciu o opis zdarzenia przyszłego odbiegający od przedstawionego przez Skarżącą we wniosku o wydanie interpretacji;

b) przepisów prawa materialnego, przez naruszenie art. 21 ust. 1 pkt 68a u.p.d.o.f., i jego błędną wykładnię poprzez przyjęcie, że wskazane zwolnienie przedmiotowe w podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy wyłącznie sytuacji wydawania drobnych upominków nieograniczonemu, anonimowemu kręgowi adresatów, podczas gdy takie obostrzenie nie wynika z literalnej wykładni przepisu. W uzasadnieniu Skarżąca stwierdziła, iż każdy może wziąć udział w akcji poprzez spełnienie wymaganych warunków. Nie może być tu zatem mowy o żadnym ograniczeniu kręgu adresatów tych akcji, na które wbrew treści wniosku Skarżącej powołuje się organ w swojej interpretacji, przez co, zdaniem Skarżącej organ podatkowy bezpodstawnie modyfikuje opis zdarzenia przedstawionego przyszłego i narusza art. 14c § 1 O.p.

Skarżąca wskazała, że akcje promocyjne, których celem jest zachęcenie do dokonania czynności wywołujących wzrost popytu danych produktów nie mogą być skierowane wyłącznie do osób, które już uprzednio dokonały tych czynności, gdyż w takim przypadku akcje te w żaden sposób nie wypełniałyby swej funkcji i nikt by ich nie organizował. Co za tym idzie, w ocenie Skarżącej opis zdarzenia przyszłego, który przyjął organ w swej interpretacji, nie dość, że pozostaje odmienny od opisu z wniosku Skarżącej, jest ponadto całkowicie nielogiczny i sprzeczny z praktyką obrotu.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej interpretacji indywidualnej, wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Takiej kontroli podlegają m.in. pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, stosownie do art. art. 3 § 2 punkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze. zm.). Zgodnie natomiast z art. 134 § 1 tej ustawy procesowej, sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skarga analizowana według powyższych kryteriów zasługiwała na uwzględnienie.

Przedmiot sporu stanowi interpretacja art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w aspekcie przedstawionego we wniosku o interpretację indywidualną stanu faktycznego.

I tak zgodnie z przywołanym wyżej przepisem wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą – jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200,00 zł, zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Przywołany przepis przewidujący zwolnienie uzyskanego przychodu od podatku dochodowego stanowi wyłom od zasady powszechności opodatkowania.

W związku z powyższym zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie sądowoadministracyjnym stanowiskiem jego interpretacja nie może być ani zwężająca ani rozszerzająca.

Jak wynika z zacytowanego przepisu, aby przy przekazaniu świadczenia można było skorzystać z tego zwolnienia, spełnione powinny być następujące warunki:

• świadczenie przekazywane jest nieodpłatnie,

• przekazanie świadczenia ma związek z promocją lub reklamą świadczeniodawcy,

• wartość świadczenia przekazywanego jednorazowo nie przekracza kwoty 200 zł,

• między świadczeniodawcą i obdarowanym nie istnieje stosunek cywilnoprawny lub umowa o pracę.

Zagadnienie nieodpłatnych świadczeń było wielokrotnie omawiane w piśmiennictwie (por. Podatek dochodowy od osób prawnych – 2009 , pod red. Janusza Marciniuka , Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2009 str. 228 – 231 , Podatek dochodowy od osób prawnych Komentarz 2003 - L.Błystek, B.Dauter, B.Gruszczyński, B.Hnatiuk, H.Łysiakowska, E.Madej, A.Murdecki, M.Niezgódka –Medek, R.Pek, K.Wujek, J.Zubrzucki, str. 199-202) oraz znajduje ugruntowane stanowisko w orzecznictwie sądów administracyjnych. Kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, ażeby otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Należą do nich te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenia w majątku podatnika, które mają konkretny wymiar finansowy. Przy czym przyjmuje się, że warunkiem uznania takiego świadczenia za przychód jest jego otrzymanie przez podatnika. (np. wyroki NSA z dnia 18 kwietnia 2001r. sygn. SA/Sz 85/2000, z dnia 19 stycznia 2000 r. sygn. I SA/Wr 880/98, z dnia 10 października 2001 r. sygn. III SA 121/00 ). Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 grudnia 2008 r. sygn. akt II FSK 1361/07) stwierdził, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia obejmuje nie tylko świadczenie w znaczeniu cywilnym, gdyż w jego zakres wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawe, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub też te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar majątkowy czy finansowy.

Kolejnym warunkiem zastosowania omawianego zwolnienia jest przekazanie świadczeń w związku z promocją i reklamą świadczeniodawcy. Pojęcie ,,promocji" nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dlatego też należy poszukiwać rozumienia tego pojęcia w znaczeniu potocznym postępując zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa sądów, uznając nadrzędność gramatycznej (językowej) wykładni prawa. I tak zgodnie z definicją zawartą w ,,Wielkim Słowniku Wyrazów Obcych pod red. M. Bańko wyd. PWN W-Wa 2005 r. promocja to ,,działania zmierzające do zwiększenia popularności ,,jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia; też: każde z tych działań"; zaś słownikowa ,,reklama" to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, w celu zwrócenia uwagi i zachęcenia do zakupu, ich wartości, miejscach i możliwościach nabycia.

Kolejnym warunkiem zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest, aby między świadczeniodawcą i świadczeniobiorcą nie istniał stosunek cywilnoprawny lub stosunek pracy oraz aby jednorazowa wartość prezentu nie przekraczała 200 z

Strona skarżąca wywodzi swoje stanowisko z faktu, iż opisane we wniosku zachowanie ma charakter nieodpłatny oraz ma związek z promocją i reklamą działalności jej Kontrahenta. Natomiast zdaniem Ministra ograniczony krąg osób uczestniczących w akcjach promocyjno-reklamowych przesądza o braku możliwości skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania wręczanych przez Spółkę drobnych upominków.

Z brzmienia przepisu art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że nieodpłatne świadczenie ma pozostawać w związku z

promocją świadczeniodawcy. Zatem skoro nieodpłatne świadczenie otrzymane od świadczeniodawcy następuje w związku z promocją świadczeniodawcy to mając na uwadze definicję promocji należy uznać, iż ma to dotyczyć działalności gospodarczej świadczeniodawcy. W rozpatrywanej sprawie działalność Kontrahenta polega na pośrednim wprowadzaniu na rynek towarów i usług.

Wedle Sądu działania promocyjne muszą dotyczyć zwiększenia ,,popularności" ,,przedsięwzięcia" sprzedawanych produktów kontrahenta. Jedynie wówczas można mówić o działaniach podejmowanych w związku z promocją świadczeniodawcy. Promocja świadczeniodawcy skierowana jest z zasady do potencjalnych odbiorców jej działań. Z omawianego przepisu ustawy nie wynika, by zastosowanie przedmiotowego zwolnienia uzależnione było od tego czy z promocji skorzysta ograniczona czy też nieograniczona liczba osób. Rację ma zatem strona skarżąca, iż literalna wykładnia spornego przepisu nie zawiera takiego obostrzenia. Nie mniej jednak z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że organizowane przez Skarżącą akcje promocyjno-reklamowe kierowane są do nieograniczonego kręgu odbiorców i mają one na celu zwiększenie popytu na towary oferowane pośrednio przez Kontrahenta. Natomiast to, że gadżety reklamowe otrzymują osoby spełniające kryteria określone regulaminem promocji, nie zmienia faktu, iż sama promocja ma charakter powszechny i nieograniczony.

Mając jednak na względzie przesłanki wynikające z interpretowanego przepisu, organ zobligowany był badać, czy organizowana przez Skarżącą akcja promocyjno-reklamowa pozostaje w związku z promocją lub reklamą jej Kontrahenta.

W ocenie Sądu perspektywa otrzymania drobnego upominku niewątpliwie zachęca konsumentów do nabycia towarów lub usług premiowanych prezentem, co pozostaje w związku z promocją świadczeniodawcy. Działanie takie stanowi reklamę bądź promocję działalności świadczeniodawcy.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż wydając zaskarżony akt jakim jest indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego Minister Finansów naruszył art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez jego błędną wykładnię.

Z przepisów art. 14b § 1, art. 14b § 3 oraz art. 14c § 1 i art. 14c § 2 O.p. wyprowadzić można i należy ocenę granic sprawy, w której organ uprawniony jest do wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Zgodnie z art. 14b § 1 interpretacje wydawane są na pisemny wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do art. 14b § 3 składający wniosek o wydanie interpretacji obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Na podstawie art. 14c § 1 interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Zgodnie zaś z art. 14c § 2, w razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawny. Z przytoczonego przepisu art. 14b § 1 wynika wnioskowy charakter postępowania interpretacyjnego i wydanej w jego wyniku interpretacji indywidualnej. Zainteresowany składa bowiem wniosek o przeprowadzenie postępowania interpretacyjnego i wydanie interpretacji w określonym przedmiocie. Zainteresowany dysponuje więc przedmiotem postępowania interpretacyjnego w tym znaczeniu, że określa przedmiot faktyczny i prawny, w jakim dochodzi wydania interpretacji. Przedmiotem faktycznym jest przedstawiony wyczerpująco przez zainteresowanego we wniosku o wydanie interpretacji zaistniały stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe. Przedmiotem prawnym jest natomiast zagadnienie oceny prawnej zaprezentowanego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego wskazywane przez zainteresowanego w zapytaniu o tę ocenę oraz w będącej odpowiedzią na to pytanie: własnej, to jest zainteresowanego, ocenie prawnej stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Stanowisko prawne zainteresowanego dotyczy więc tego samego obszaru i zagadnienia prawnego co zapytanie interpretacyjne, ponieważ stanowi własną odpowiedź zainteresowanego na własne pytanie w przedmiocie możliwości zastosowania i wykładni prawa podatkowego. Analizowany przedmiot prawny konstytuują przywołane przez zainteresowanego we wniosku o wydanie interpretacji przepisy prawa odnoszące się do określonego - tymże wnioskiem - stanu faktycznego. W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dokonuje się bowiem oceny możliwości zastosowania i wykładni prawa w odniesieniu do danego stanu faktycznego.

Stanowisko prawne zainteresowanego, zgodnie z art. 14c § 1 O.p., oceniane jest przez organ interpretacyjny. W razie negatywnej oceny tego stanowiska, organ, na podstawie art. 14c § 2, wskazuje prawidłowe stanowisko wraz uzasadnieniem prawnym. Z treści art. 14c § 1 i art. 14c § 2 O.p. wynika więc, że wskazanie przez organ interpretacyjny, na podstawie art. 14c § 2, prawidłowej oceny możliwości stosowania i wykładni prawa, dokonuje się w odniesieniu do nieprawidłowego, zdaniem organu, stanowiska własnego zainteresowanego w tym przedmiocie. Z kolei, stanowisko prawne zainteresowanego, jak to już pisano, jest jego własna odpowiedzią (oceną prawną) w relacji do przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji zapytania o możliwości stosowania i wykładni prawa do zaprezentowanego w tymże wniosku stanu faktycznego.

Z powyższego wynika, że na podstawie art. 14b § 1 i 3 oraz art. 14c § 1 i 2 O.p. organ podatkowy uprawniony jest do wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyłącznie w zakresie wynikającego z wniosku o wydanie interpretacji przedmiotu sprawy, który określają: pytanie i stanowisko prawne zainteresowanego dotyczące możliwości zastosowania i wykładni prawa podatkowego w relacji do przedstawionego w tym wniosku stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Z treści stanowiska organu wynika, iż w swojej ocenie kierował się opisem zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku o wydanie interpretacji. Minister stwierdził bowiem, że "... akcje promocyjno-reklamowe, które Spółka zamierza organizować adresowane będą do nieokreślonego kręgu odbiorców ...". Z tego względu Sąd nie podzielił zarzutu naruszenia art. 14c § 1 O.p. poprzez modyfikację opisu zdarzenia przyszłego wskazanego we wniosku o wydanie interpretacji.

Tym niemniej w ocenie składu orzekającego w niniejszej sprawie, organ wydając zaskarżoną interpretację naruszył dyspozycję w/w normy prawnej. Wnioskodawca, który we wniosku przedstawił określone okoliczności faktyczne i własne stanowisko w tym zakresie ma prawo oczekiwać, że udzielona mu interpretacja będzie okoliczności te uwzględniała i to na ich tle organ wyrazi swój pogląd, o ile nie zgodzi się ze stanowiskiem wnioskodawcy. Tymczasem w zaskarżonej interpretacji organ w ogóle nie analizował przedstawionego przez stronę zdarzenia przyszłego w kontekście przesłanek wynikających z art. 21 § 1 pkt 68a u.p.d.o.f. Odniósł się jedynie do charakteru akcji promocyjno-reklamowej, stwierdzając, że tego rodzaju akcja, jako skierowana do ograniczonej liczby konsumentów i nie korzysta z przedmiotowego zwolnienia. Mimo, że strona Skarżąca w swym stanowisku wskazywała na nieodpłatny charakter świadczenia, organ w ogóle nie analizował, czy w przedstawionym zdarzeniu dochodzi do nieodpłatnego świadczenia. Minister nie wypowiedział się również, czy w sytuacji, gdy Kontrahent zleca skarżącej Spółce przeprowadzenie działań opisanych we wniosku, to wydawane przez nią upominki podlegają zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a u.p.d.o.f.

Minister Finansów ponownie rozpatrzy wniosek skarżącej o wydanie interpretacji indywidualnej. Uwzględni przedstawioną wyżej ocenę prawną i zbada, czy w opisanych przez nią sytuacjach wydanie drobnych upominków korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 ust. 1 u.p.d.o.p..

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 146 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd uchylił zaskarżoną interpretację. W kwestii kosztów postępowania, Sąd orzekł na podstawie art. 200 tej ustawy.

[pic]