III SA/Kr 763/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
2013-09-13Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Grzegorz Karcz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 13 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosków adwokata A. Ż. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi G. P. na uchwałę Rady Miasta z dnia 10 października 2012 r. nr [...] w przedmiocie przyjęcia polityki mieszkaniowej Gminy postanawia: oddalić wnioski.
Uzasadnienie
Wyznaczony przez Okręgową Radę Adwokacką adwokat A. Ż. (k. 13) w piśmie złożonym dnia 16.08.2012 r. wniósł "o uzupełnienie postanowienia tut. Sądu z dnia 10.VII.2013 r. przez zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii Adwokackiej Adwokata A. Ż. kosztów nieopłaconej pomocy prawnej" (k. 29). Oświadczył, że od skarżącego nie otrzymał wynagrodzenia w całości ani w części.
Zarządzeniem Sędziego z dnia 5 września 2013 r. przekazano tak sformułowany wniosek pełnomocnika skarżącego z dnia 16 sierpnia 2013 r. Referendarzowi WSA w Krakowie w celu rozpoznania (k. 30).
Z kolei w dniu 06 września 2013 r. adwokat A. Ż. złożył osobiście w tutejszym sądzie pismo kierowane do Naczelnego Sądu Administracyjnego zatytułowane "Opinia w przedmiocie braku podstaw do sporządzenia Skargi Kasacyjnej" gdzie w zdaniu pierwszym podaje, że "jako pełnomocnik skarżącego, po przeczytaniu akt sprawy i zanalizowaniu zebranego materiału dowodowego stwierdza, że nie ma podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie" a w zdaniu drugim wnosi "o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu" oświadczając jednocześnie, że od skarżącego nie otrzymał wynagrodzenia w całości ani w części.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 02/153/1270 ze zm.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Zasady te precyzuje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 02/163/1348 ze zm.) określając czynności, stawki minimalne i szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielnej przez adwokata ustanowionego z urzędu (§1 rozp.).
Z uwagi na treść zarządzenia z dnia 5 września 2013 r. o przekazaniu wniosku pełnomocnika skarżącego z dnia 16 sierpnia 2013 r. Referendarzowi WSA w Krakowie w celu rozpoznania, a także mając na względzie pismo jakie adwokat A. Ż. złożył w tutejszym sądzie dnia 6 września 2013 r. zachodzi konieczność rozważenia zasadności przyznania adwokatowi wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji (§18 ust. 1 pkt. 1 lit. c rozp.) oraz za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej (§18 ust. 1 pkt. 2 lit. b rozp.)
Jeśli chodzi o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji (§18 ust. 1 pkt. 1 lit. c rozp.) to w orzecznictwie sądów administracyjnych ukształtowało się stanowisko, zgodnie z którym pełnomocnik ustanowiony z urzędu otrzymuje wynagrodzenie za faktycznie udzieloną pomoc prawną, przy czym udzielenie pomocy prawnej przez pełnomocnika z urzędu powinno zmierzać bezpośrednio do poprawy lub ochrony sytuacji prawnej osoby, której pomoc jest udzielana (vide: postanowienia NSA z 15.04.2010 r. sygn. akt. II OZ 321/10 oraz z dnia 17.09.2012 r. sygn. akt. II FZ 727/12). Odnosząc tę uwagę do realiów niniejszej sprawy nie sposób zaś zauważyć, że choć w jedynym piśmie jakie adwokat złożył w sprawie tj. z dnia 1 lipca 2013 r. pełnomocnik skarżącego podał, iż "Skarżący twierdzi po konsultacji z pełnomocnikiem, że zachował wymogi formalne złożenia skargi" (k. 17) to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie skargę strony odrzucił na posiedzeniu niejawnym (k. 20) w oparciu o przepis art. 58 §1 pkt. 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (k. 21-22). W sytuacji zaś gdy pomoc adwokata dawała stronie jedynie złudzenie skuteczności, to w takich warunkach trudno wywodzić że wyznaczony adwokat faktycznie udzielił skarżącemu pomocy prawnej. Ponieważ zaś przyznawanie wynagrodzenie obciąża Skarb Państwa, więc sąd dysponując środkami publicznymi odpowiada za "zasadność i legalność ich wydatkowania". (por. B. Dauter w: S. Babiarz i inni, "Koszty postępowania w sprawach administracyjnych i sądowoadministracyjnych", Wyd. LexisNexis 2007, s. 317). Orzekający podziela przy tym stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w postanowieniu z dnia 16 czerwca 2010 r. sygn. akt. II FZ 143/10 że art. 250 ppsa nie nakłada obowiązku uwzględnienia każdego wniosku pełnomocnika a pomoc prawna świadczona w sposób sprzeczny z zasadami profesjonalizmu nie stanowi podstawy do przyznania wynagrodzenia.
Co się natomiast tyczy wynagrodzenia za przedstawioną przed adwokata opinię, to podnieść należy, że w sytuacji gdy adwokat całą argumentację na uzasadnienie swego stanowiska sprowadził do lakonicznej jednozdaniowej wzmianki, że "jako pełnomocnik skarżącego, po przeczytaniu akt sprawy i zanalizowaniu zebranego materiału dowodowego stwierdza, że nie ma podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie" (sic!) a przy tym nie pamięta, że adresatem opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej jest strona a nie sąd (vide: postanowienie NSA z dnia 22 grudnia 2004 sygn. OZ 720/04 ONSAiWSA 05/5/93) bo w sposób oczywisty wynika to z treści pisma jakie złożył dnia 6 września 2013 r. ("Do Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Wydział III") to przedłożone przez adwokata pismo zatytułowane "Opinia w przedmiocie braku podstaw do sporządzenia Skargi Kasacyjnej" nie odpowiada wymogom profesjonalizmu i należytej staranności. Przez opinię prawną należy bowiem rozumieć rozwinięte stanowisko, zawierające ocenę prawną danego stanu faktycznego, wydane osobie uprawnionej (tak: W. Sarnowski, artykuł pn.:"Opinie prawne", "Radca Prawny" z 1998 r., nr 5, poz. 37, teza zamieszczona w systemie komputerowym LEX pod nr 40567/3) z odniesieniem się do argumentacji sądu zawartej w uzasadnieniu zapadłego w sprawie wyroku (tak w postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 20 października 2008 r., sygn. akt II SA/Lu 936/07, dostępne na stronie internetowej NSA). Skoro zaś jak była już o tym mowa wniosek o przyznanie wynagrodzenia podlega ocenie pod kątem jakości usług świadczonych w ramach przyznanej pomocy prawnej, bo sąd dysponując środkami publicznymi odpowiada za "zasadność i legalność ich wydatkowania" to w związku z tym powtórzyć trzeba, że pomoc prawna świadczona w sposób sprzeczny z zasadami profesjonalizmu nie stanowi podstawy do przyznania wynagrodzenia.
Z przytoczonych względów orzeczono więc jak w sentencji na podstawie art. 250 oraz art. 258 §1 i §2 pkt. 8 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Grzegorz Karcz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 13 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosków adwokata A. Ż. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi G. P. na uchwałę Rady Miasta z dnia 10 października 2012 r. nr [...] w przedmiocie przyjęcia polityki mieszkaniowej Gminy postanawia: oddalić wnioski.
Uzasadnienie
Wyznaczony przez Okręgową Radę Adwokacką adwokat A. Ż. (k. 13) w piśmie złożonym dnia 16.08.2012 r. wniósł "o uzupełnienie postanowienia tut. Sądu z dnia 10.VII.2013 r. przez zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii Adwokackiej Adwokata A. Ż. kosztów nieopłaconej pomocy prawnej" (k. 29). Oświadczył, że od skarżącego nie otrzymał wynagrodzenia w całości ani w części.
Zarządzeniem Sędziego z dnia 5 września 2013 r. przekazano tak sformułowany wniosek pełnomocnika skarżącego z dnia 16 sierpnia 2013 r. Referendarzowi WSA w Krakowie w celu rozpoznania (k. 30).
Z kolei w dniu 06 września 2013 r. adwokat A. Ż. złożył osobiście w tutejszym sądzie pismo kierowane do Naczelnego Sądu Administracyjnego zatytułowane "Opinia w przedmiocie braku podstaw do sporządzenia Skargi Kasacyjnej" gdzie w zdaniu pierwszym podaje, że "jako pełnomocnik skarżącego, po przeczytaniu akt sprawy i zanalizowaniu zebranego materiału dowodowego stwierdza, że nie ma podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie" a w zdaniu drugim wnosi "o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu" oświadczając jednocześnie, że od skarżącego nie otrzymał wynagrodzenia w całości ani w części.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 02/153/1270 ze zm.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Zasady te precyzuje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 02/163/1348 ze zm.) określając czynności, stawki minimalne i szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielnej przez adwokata ustanowionego z urzędu (§1 rozp.).
Z uwagi na treść zarządzenia z dnia 5 września 2013 r. o przekazaniu wniosku pełnomocnika skarżącego z dnia 16 sierpnia 2013 r. Referendarzowi WSA w Krakowie w celu rozpoznania, a także mając na względzie pismo jakie adwokat A. Ż. złożył w tutejszym sądzie dnia 6 września 2013 r. zachodzi konieczność rozważenia zasadności przyznania adwokatowi wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji (§18 ust. 1 pkt. 1 lit. c rozp.) oraz za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej (§18 ust. 1 pkt. 2 lit. b rozp.)
Jeśli chodzi o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji (§18 ust. 1 pkt. 1 lit. c rozp.) to w orzecznictwie sądów administracyjnych ukształtowało się stanowisko, zgodnie z którym pełnomocnik ustanowiony z urzędu otrzymuje wynagrodzenie za faktycznie udzieloną pomoc prawną, przy czym udzielenie pomocy prawnej przez pełnomocnika z urzędu powinno zmierzać bezpośrednio do poprawy lub ochrony sytuacji prawnej osoby, której pomoc jest udzielana (vide: postanowienia NSA z 15.04.2010 r. sygn. akt. II OZ 321/10 oraz z dnia 17.09.2012 r. sygn. akt. II FZ 727/12). Odnosząc tę uwagę do realiów niniejszej sprawy nie sposób zaś zauważyć, że choć w jedynym piśmie jakie adwokat złożył w sprawie tj. z dnia 1 lipca 2013 r. pełnomocnik skarżącego podał, iż "Skarżący twierdzi po konsultacji z pełnomocnikiem, że zachował wymogi formalne złożenia skargi" (k. 17) to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie skargę strony odrzucił na posiedzeniu niejawnym (k. 20) w oparciu o przepis art. 58 §1 pkt. 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (k. 21-22). W sytuacji zaś gdy pomoc adwokata dawała stronie jedynie złudzenie skuteczności, to w takich warunkach trudno wywodzić że wyznaczony adwokat faktycznie udzielił skarżącemu pomocy prawnej. Ponieważ zaś przyznawanie wynagrodzenie obciąża Skarb Państwa, więc sąd dysponując środkami publicznymi odpowiada za "zasadność i legalność ich wydatkowania". (por. B. Dauter w: S. Babiarz i inni, "Koszty postępowania w sprawach administracyjnych i sądowoadministracyjnych", Wyd. LexisNexis 2007, s. 317). Orzekający podziela przy tym stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w postanowieniu z dnia 16 czerwca 2010 r. sygn. akt. II FZ 143/10 że art. 250 ppsa nie nakłada obowiązku uwzględnienia każdego wniosku pełnomocnika a pomoc prawna świadczona w sposób sprzeczny z zasadami profesjonalizmu nie stanowi podstawy do przyznania wynagrodzenia.
Co się natomiast tyczy wynagrodzenia za przedstawioną przed adwokata opinię, to podnieść należy, że w sytuacji gdy adwokat całą argumentację na uzasadnienie swego stanowiska sprowadził do lakonicznej jednozdaniowej wzmianki, że "jako pełnomocnik skarżącego, po przeczytaniu akt sprawy i zanalizowaniu zebranego materiału dowodowego stwierdza, że nie ma podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie" (sic!) a przy tym nie pamięta, że adresatem opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej jest strona a nie sąd (vide: postanowienie NSA z dnia 22 grudnia 2004 sygn. OZ 720/04 ONSAiWSA 05/5/93) bo w sposób oczywisty wynika to z treści pisma jakie złożył dnia 6 września 2013 r. ("Do Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Wydział III") to przedłożone przez adwokata pismo zatytułowane "Opinia w przedmiocie braku podstaw do sporządzenia Skargi Kasacyjnej" nie odpowiada wymogom profesjonalizmu i należytej staranności. Przez opinię prawną należy bowiem rozumieć rozwinięte stanowisko, zawierające ocenę prawną danego stanu faktycznego, wydane osobie uprawnionej (tak: W. Sarnowski, artykuł pn.:"Opinie prawne", "Radca Prawny" z 1998 r., nr 5, poz. 37, teza zamieszczona w systemie komputerowym LEX pod nr 40567/3) z odniesieniem się do argumentacji sądu zawartej w uzasadnieniu zapadłego w sprawie wyroku (tak w postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 20 października 2008 r., sygn. akt II SA/Lu 936/07, dostępne na stronie internetowej NSA). Skoro zaś jak była już o tym mowa wniosek o przyznanie wynagrodzenia podlega ocenie pod kątem jakości usług świadczonych w ramach przyznanej pomocy prawnej, bo sąd dysponując środkami publicznymi odpowiada za "zasadność i legalność ich wydatkowania" to w związku z tym powtórzyć trzeba, że pomoc prawna świadczona w sposób sprzeczny z zasadami profesjonalizmu nie stanowi podstawy do przyznania wynagrodzenia.
Z przytoczonych względów orzeczono więc jak w sentencji na podstawie art. 250 oraz art. 258 §1 i §2 pkt. 8 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
