I OZ 769/13
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2013-09-13Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Maciej Dybowski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu w dniu 13 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia [...] S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 maja 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 863/12 o odrzuceniu skargi kasacyjnej [...] S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 863/12 w sprawie ze skargi G. P. na niewykonanie przez [...] S.A. z siedzibą w W. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 166/11 postanawia oddalić zażalenie
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 20 maja 2013 r., sygn. akt II SAB/Wa 863/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną [...] S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 863/12 w sprawie ze skargi G. P. na niewykonanie przez [...] S.A. z siedzibą w W. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 166/11.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że wyrokiem z 16 października 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 863/12 (dalej wyrok z 16 października 2012 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznał skargę G. P. na niewykonanie przez [...] S.A. z siedzibą W. (dalej skarżący kasacyjne, Bank) wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 166/11.
Odpis wyroku nieprawomocnego z 16 października 2012 r. wraz z uzasadnieniem przesłano pełnomocnikowi Banku przy piśmie Sądu z dnia 6 lutego 2013 r. (k. 80 akt sądowych).
Dnia 25 marca 2013 r. do Sądu wpłynęła skarga kasacyjna pełnomocnika Banku od wyroku z 16 października 2012 r. Skargę tę nadano w urzędzie pocztowym dnia 21 marca 2013 r. Do skargi kasacyjnej pełnomocnik organu dołączył kopię zwrotnego potwierdzenia odbioru wyroku nieprawomocnego ze wskazaną datą odbioru 22 lutego 2013 r. Nadto wyjaśnił, że dołącza kopię zwrotnego potwierdzenia odbioru z uwagi na prawdopodobieństwo zaginięcia tego dokumentu (k. 90-94 akt sądowych).
Dnia 11 kwietnia 2013 r. do Sądu I instancji wpłynęła odpowiedź Poczty Polskiej S.A. (pismo z 8 kwietnia 2013 r.) na reklamację dotyczącą doręczenia pełnomocnikowi organu pisma z 6 lutego 2013 r., przy którym przesłano odpis wyroku nieprawomocnego z 16 października 2012 r. W nadesłanej odpowiedzi wskazano, że powyższe pismo zostało doręczone dnia 8 lutego 2013 r. Odbiór przesyłki potwierdził W. P. - osoba uprawniona.
W związku z powyższym Sąd I instancji wskazał, że skarga kasacyjna wniesiona w niniejszej sprawie jest niedopuszczalna, bowiem została wniesiona po terminie. Odpis nieprawomocnego wyroku został przesłany pełnomocnikowi organu przy piśmie z dnia 6 lutego 2013 r. Pismo to zostało doręczone dnia 8 lutego 2013 r. Termin do wniesienia skargi kasacyjnej upływał dnia 11 marca 2013 r. Skarga kasacyjna została tymczasem nadana w urzędzie pocztowym 21 marca 2013 r.
Jednocześnie Sąd wyjaśnił, że datę doręczenia pełnomocnikowi organu odpisu nieprawomocnego wyroku ustalono w wyniku odpowiedzi na reklamację przesyłki, udzielonej przez Pocztę Polską pismem z 8 kwietnia 2013 r. Do wskazanego pisma dołączono duplikat potwierdzenia odbioru, opatrzony podpisem osoby upoważnionej do odbioru pism i datą 8 lutego 2013 r. Z powyższego wynika, że w tym właśnie dniu doręczono pełnomocnikowi organu odpis nieprawomocnego wyroku. Począwszy od dnia następnego, rozpoczął bieg termin do wniesienia skargi kasacyjnej.
Kopia zwrotnego potwierdzenia odbioru dołączona do skargi kasacyjnej, podpisana przez pełnomocnika organu dnia 22 lutego 2013 r., nie może stanowić dowodu doręczenia nieprawomocnego wyroku.
Jeżeli doręczenia dokonuje się w miejscu pracy, można doręczyć pismo osobie upoważnionej do odbioru pism (art. 72 § 2 ppsa). Pełnomocnik organu jako adres korespondencyjny wskazał, "Zespół Departamentu Prawnego [...] S.A., ul [...], 00-944 Warszawa". Przesyłka adresowana do pełnomocnika organu mogła być odebrana przez osobę upoważnioną do odbioru pism. Bez znaczenia w tej sytuacji jest, kiedy faktycznie pełnomocnik organu otrzymał kierowaną do niego przez Sąd korespondencję. Datą doręczenia wyroku nieprawomocnego pełnomocnikowi organu jest data doręczenia osobie upoważnionej od odbioru pism (k. 101-103 akt sądowych).
Zażalenie na powyższe rozstrzygnięcie wywiódł Bank, reprezentowany przez radcę prawnego J. M., zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że "wyrok" [winno być "odpis wyroku"] z 16 października 2012 r. wraz z uzasadnieniem doręczono Bankowi pod wskazany adres korespondencyjny 8 lutego 2013 r. gdy w rzeczywistości ten nieprawomocny "wyrok" [winno być "odpis wyroku"] doręczono pełnomocnikowi Banku, a więc samemu Bankowi dnia 22 lutego 2013 r.
W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik skarżącego wskazał, że "nie wiem kim jest Pan P. P." i nic mu nie wiadomo o doręczaniu mu korespondencji sądowej adresowanej do Banku. Wiadomym jest mu to, że przesyłkę z nieprawomocnym "wyrokiem" [winno być "odpisem wyroku"] z 16 października 2012 r. odebrał 22 lutego 2013 r., co potwierdził opatrzeniem datą i własnoręcznym podpisem załączonego do niej zwrotnego potwierdzenia odbioru (k.110-112 akt sądowych).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem (art. 177 § 1 ppsa). W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że fakt doręczenia odpisu (art. 177 § 1 ppsa - verba legis) wyroku z 16 października 2012 r. z uzasadnieniem pełnomocnikowi Banku nie stanowi okoliczności spornej w niniejszej sprawie. Rozbieżność między twierdzeniami pełnomocnika Banku, a stanowiskiem wyrażonym przez Sąd I instancji w zaskarżonym postanowieniu ujawnia się w kwestii ustalenia daty dokonania tego doręczenia. Pełnomocnik wnoszącego skargę kasacyjną wskazuje na dzień 22 lutego 2013 r., na potwierdzenie czego dołączył do skargi kasacyjnej kserokopie dwu zwrotnych potwierdzeń odbioru (k. 92 akt sądowych). Natomiast Sąd I instancji w zaskarżonym postanowieniu wskazał, że z pisma Poczty Polskiej z 8 kwietnia 2013 r. i duplikatu zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że odpis wyroku z 16 października 2012 r. wraz z uzasadnieniem doręczono w dnia 8 lutego 2013 r. (k. 96, 97 akt sądowych).
Art. 67 § 5 ppsa ustanawia regułę, zgodnie z którą w sytuacji, gdy strona postępowania sądowoadministracyjnego ustanowiła pełnomocnika procesowego lub osobę upoważnioną do odbioru pism w postępowaniu sądowym, prawnie skuteczne będzie doręczanie wszelkich pism w tym postępowaniu, od chwili udzielenia pełnomocnictwa lub upoważnienia, do rąk pełnomocnika procesowego, czy też do rąk osoby upoważnionej do odbioru pism (wyrok NSA z 22.3.2012 r., II OSK 415/12).
Osobą uprawnioną do odbioru pism w postępowaniu sądowoadministracyjnym może być w zasadzie każdy podmiot, który charakteryzuje się pełną zdolnością do czynności prawnych. Najczęściej jest nią osoba fizyczna, o której mowa w art. 35 ppsa. Mając na uwadze relację między pełnomocnikiem procesowym strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym i osobą upoważnioną w tym postępowaniu do odbioru pism, można domniemywać, że w sytuacji równoległego występowania pełnomocnika i osoby upoważnionej do odbioru pism sąd administracyjny będzie doręczał pisma tej ostatniej (M. Jagielska, A. Wiktorowska, P. Wajda w: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Komentarz, pod redakcją R. Hausera, M. Wierzbowskiego, C.H. Beck, 2011 r., s. 360, nb 5). W związku z brakiem zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki zawierającej odpis wyroku z 16 października 2011 r. wraz z uzasadnieniem, Sąd I instancji prawidłowo skierował do Poczty Polskiej S.A. reklamację na niniejszą przesyłkę rejestrowaną.
Pocztowy dowód doręczenia przesyłki stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone (wyrok NSA z 9.10.2012, II OSK 1065/11; postanowienie NSA z: 28.4.2011 r., II GZ 102/11; 11.1.2012 r., II OZ 1363/11, cbosa). Wprawdzie domniemanie prawdziwości danych zawartych w zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki może zostać obalone, to jednak strona w niniejszej sprawie tego nie uczyniła.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalonym jest pogląd, że doręczenie dokonane w miejscu pracy adwokata, jakim jest jego kancelaria, do rąk osoby uprawnionej do odbioru pism nie uchybia przepisom postępowania cywilnego dotyczącym doręczeń pism sądowych. Upoważnienie nie musi być udzielone na piśmie, można poprzestać na formie ustne, można go też udzielić w sposób dorozumiany (postanowienie SN z 5.8.1999 r., II CKN 509/99, OSNC 2000/2/242). Pogląd ten pozostaje aktualny w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Niezłożenie przez skarżącego kasacyjnie w postępowaniu administracyjnym wiarygodnego dowodu, z którego wynikałoby, że pokwitowanie odbioru przesyłki nie dokonał pracownik kancelarii, skutkuje przyjęciem, że doręczenie nastąpiło prawidłowo (postanowienie NSA z 4.1.2010 r., I FSK 1620/08, akceptowane przez M. Jagielską, A. Wiktorowską, P. Wajdę - op. cit. s. 361, nb 6). Trafnie Wojewódzki Sąd wskazał, że jeżeli doręczenia dokonuje się w miejscu pracy, można doręczyć pismo osobie upoważnionej do odbioru pism (art. 77 § 2 ppsa).
Twierdzenie pełnomocnika skarżącego kasacyjnie, że "nie wiem kim jest Pan P. P." (k. 111 akt sądowych) jest bez znaczenia, ponieważ według wiarogodnych: pisma Poczty Polskiej z 8 kwietnia 2013 r. i duplikatu zwrotnego potwierdzenia odbioru (k. 96, 97 akt sądowych) przesyłkę zaadresowaną do pełnomocnika skarżącego odebrał dnia 8 lutego 2013 r. P. W. (prac.[ownik] upr.[awniony]). Z informacji Poczty Polskiej z 8 kwietnia 2013 r. wynika jednoznacznie, że reklamowana przesyłka została doręczona dnia 8 lutego 2013 r., zgodnie z art. 37 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo Pocztowe (Dz. U. 2012, poz. 1529); odbiór pokwitował p. W. P. – osoba uprawniona.
Za uwzględnieniem zażalenia w niniejszej sprawie nie przemawiało postanowienie NSA z 24.10.2012 r., I OZ 800/12, bowiem zapadło ono w innym stanie faktycznym – w szczególności w odpowiedzi na reklamację nie zaznaczono, że osoba odbierająca przesyłkę była upoważniona do odbioru korespondencji. Radca pr. J. M. pracuje w Zespole Departamentu Prawnego [...] SA w W., zatem niezrozumiałym jest, jak na zwrotnym potwierdzeniu odbioru pisma z 21 maja 2013 r., znalazła się adnotacja doręczyciela "adresata nie zastałem", "przesyłkę pozostawiono w placówce pocztowej W-wa 1 24 maj 2013"; wyd. 07.06.13 adresatowi J. M." (k.109 akt sądowych).
Należy wnosić, że w Departamencie Prawnym [...] S.A. należy usprawnić obieg dokumentów, doręczanych z Sądu pełnomocnikom procesowym, tak by nie awizowano przesyłki doręczanej do pełnomocnika zatrudnionego w profesjonalnym Departamencie Prawnym [...] S.A. Zwrotne potwierdzenie odbioru pisma przez pracownika upoważnionego (skutkujące w szczególności doręczeniem odpisu orzeczenia w rozumieniu art. 177 § 1 ppsa), niezwłocznie musi wrócić do Poczty Polskiej, a nie pozostawać w dyspozycji pełnomocnika procesowego. Bez znaczenia prawnego jest data przekazania przesyłki między osobą uprawnioną do odbioru przesyłki, a samym pełnomocnikiem procesowym. W aktach sprawy brak oryginałów zwrotnych potwierdzeń odbioru przesyłek, załączonych w odpisie przez pełnomocnika Banku (k. 92 akt sądowych).
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ppsa, postanowił jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Skład sądu
Maciej Dybowski /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu w dniu 13 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia [...] S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 maja 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 863/12 o odrzuceniu skargi kasacyjnej [...] S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 863/12 w sprawie ze skargi G. P. na niewykonanie przez [...] S.A. z siedzibą w W. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 166/11 postanawia oddalić zażalenie
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 20 maja 2013 r., sygn. akt II SAB/Wa 863/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną [...] S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 863/12 w sprawie ze skargi G. P. na niewykonanie przez [...] S.A. z siedzibą w W. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 166/11.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że wyrokiem z 16 października 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 863/12 (dalej wyrok z 16 października 2012 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznał skargę G. P. na niewykonanie przez [...] S.A. z siedzibą W. (dalej skarżący kasacyjne, Bank) wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 166/11.
Odpis wyroku nieprawomocnego z 16 października 2012 r. wraz z uzasadnieniem przesłano pełnomocnikowi Banku przy piśmie Sądu z dnia 6 lutego 2013 r. (k. 80 akt sądowych).
Dnia 25 marca 2013 r. do Sądu wpłynęła skarga kasacyjna pełnomocnika Banku od wyroku z 16 października 2012 r. Skargę tę nadano w urzędzie pocztowym dnia 21 marca 2013 r. Do skargi kasacyjnej pełnomocnik organu dołączył kopię zwrotnego potwierdzenia odbioru wyroku nieprawomocnego ze wskazaną datą odbioru 22 lutego 2013 r. Nadto wyjaśnił, że dołącza kopię zwrotnego potwierdzenia odbioru z uwagi na prawdopodobieństwo zaginięcia tego dokumentu (k. 90-94 akt sądowych).
Dnia 11 kwietnia 2013 r. do Sądu I instancji wpłynęła odpowiedź Poczty Polskiej S.A. (pismo z 8 kwietnia 2013 r.) na reklamację dotyczącą doręczenia pełnomocnikowi organu pisma z 6 lutego 2013 r., przy którym przesłano odpis wyroku nieprawomocnego z 16 października 2012 r. W nadesłanej odpowiedzi wskazano, że powyższe pismo zostało doręczone dnia 8 lutego 2013 r. Odbiór przesyłki potwierdził W. P. - osoba uprawniona.
W związku z powyższym Sąd I instancji wskazał, że skarga kasacyjna wniesiona w niniejszej sprawie jest niedopuszczalna, bowiem została wniesiona po terminie. Odpis nieprawomocnego wyroku został przesłany pełnomocnikowi organu przy piśmie z dnia 6 lutego 2013 r. Pismo to zostało doręczone dnia 8 lutego 2013 r. Termin do wniesienia skargi kasacyjnej upływał dnia 11 marca 2013 r. Skarga kasacyjna została tymczasem nadana w urzędzie pocztowym 21 marca 2013 r.
Jednocześnie Sąd wyjaśnił, że datę doręczenia pełnomocnikowi organu odpisu nieprawomocnego wyroku ustalono w wyniku odpowiedzi na reklamację przesyłki, udzielonej przez Pocztę Polską pismem z 8 kwietnia 2013 r. Do wskazanego pisma dołączono duplikat potwierdzenia odbioru, opatrzony podpisem osoby upoważnionej do odbioru pism i datą 8 lutego 2013 r. Z powyższego wynika, że w tym właśnie dniu doręczono pełnomocnikowi organu odpis nieprawomocnego wyroku. Począwszy od dnia następnego, rozpoczął bieg termin do wniesienia skargi kasacyjnej.
Kopia zwrotnego potwierdzenia odbioru dołączona do skargi kasacyjnej, podpisana przez pełnomocnika organu dnia 22 lutego 2013 r., nie może stanowić dowodu doręczenia nieprawomocnego wyroku.
Jeżeli doręczenia dokonuje się w miejscu pracy, można doręczyć pismo osobie upoważnionej do odbioru pism (art. 72 § 2 ppsa). Pełnomocnik organu jako adres korespondencyjny wskazał, "Zespół Departamentu Prawnego [...] S.A., ul [...], 00-944 Warszawa". Przesyłka adresowana do pełnomocnika organu mogła być odebrana przez osobę upoważnioną do odbioru pism. Bez znaczenia w tej sytuacji jest, kiedy faktycznie pełnomocnik organu otrzymał kierowaną do niego przez Sąd korespondencję. Datą doręczenia wyroku nieprawomocnego pełnomocnikowi organu jest data doręczenia osobie upoważnionej od odbioru pism (k. 101-103 akt sądowych).
Zażalenie na powyższe rozstrzygnięcie wywiódł Bank, reprezentowany przez radcę prawnego J. M., zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że "wyrok" [winno być "odpis wyroku"] z 16 października 2012 r. wraz z uzasadnieniem doręczono Bankowi pod wskazany adres korespondencyjny 8 lutego 2013 r. gdy w rzeczywistości ten nieprawomocny "wyrok" [winno być "odpis wyroku"] doręczono pełnomocnikowi Banku, a więc samemu Bankowi dnia 22 lutego 2013 r.
W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik skarżącego wskazał, że "nie wiem kim jest Pan P. P." i nic mu nie wiadomo o doręczaniu mu korespondencji sądowej adresowanej do Banku. Wiadomym jest mu to, że przesyłkę z nieprawomocnym "wyrokiem" [winno być "odpisem wyroku"] z 16 października 2012 r. odebrał 22 lutego 2013 r., co potwierdził opatrzeniem datą i własnoręcznym podpisem załączonego do niej zwrotnego potwierdzenia odbioru (k.110-112 akt sądowych).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem (art. 177 § 1 ppsa). W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że fakt doręczenia odpisu (art. 177 § 1 ppsa - verba legis) wyroku z 16 października 2012 r. z uzasadnieniem pełnomocnikowi Banku nie stanowi okoliczności spornej w niniejszej sprawie. Rozbieżność między twierdzeniami pełnomocnika Banku, a stanowiskiem wyrażonym przez Sąd I instancji w zaskarżonym postanowieniu ujawnia się w kwestii ustalenia daty dokonania tego doręczenia. Pełnomocnik wnoszącego skargę kasacyjną wskazuje na dzień 22 lutego 2013 r., na potwierdzenie czego dołączył do skargi kasacyjnej kserokopie dwu zwrotnych potwierdzeń odbioru (k. 92 akt sądowych). Natomiast Sąd I instancji w zaskarżonym postanowieniu wskazał, że z pisma Poczty Polskiej z 8 kwietnia 2013 r. i duplikatu zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że odpis wyroku z 16 października 2012 r. wraz z uzasadnieniem doręczono w dnia 8 lutego 2013 r. (k. 96, 97 akt sądowych).
Art. 67 § 5 ppsa ustanawia regułę, zgodnie z którą w sytuacji, gdy strona postępowania sądowoadministracyjnego ustanowiła pełnomocnika procesowego lub osobę upoważnioną do odbioru pism w postępowaniu sądowym, prawnie skuteczne będzie doręczanie wszelkich pism w tym postępowaniu, od chwili udzielenia pełnomocnictwa lub upoważnienia, do rąk pełnomocnika procesowego, czy też do rąk osoby upoważnionej do odbioru pism (wyrok NSA z 22.3.2012 r., II OSK 415/12).
Osobą uprawnioną do odbioru pism w postępowaniu sądowoadministracyjnym może być w zasadzie każdy podmiot, który charakteryzuje się pełną zdolnością do czynności prawnych. Najczęściej jest nią osoba fizyczna, o której mowa w art. 35 ppsa. Mając na uwadze relację między pełnomocnikiem procesowym strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym i osobą upoważnioną w tym postępowaniu do odbioru pism, można domniemywać, że w sytuacji równoległego występowania pełnomocnika i osoby upoważnionej do odbioru pism sąd administracyjny będzie doręczał pisma tej ostatniej (M. Jagielska, A. Wiktorowska, P. Wajda w: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Komentarz, pod redakcją R. Hausera, M. Wierzbowskiego, C.H. Beck, 2011 r., s. 360, nb 5). W związku z brakiem zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki zawierającej odpis wyroku z 16 października 2011 r. wraz z uzasadnieniem, Sąd I instancji prawidłowo skierował do Poczty Polskiej S.A. reklamację na niniejszą przesyłkę rejestrowaną.
Pocztowy dowód doręczenia przesyłki stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone (wyrok NSA z 9.10.2012, II OSK 1065/11; postanowienie NSA z: 28.4.2011 r., II GZ 102/11; 11.1.2012 r., II OZ 1363/11, cbosa). Wprawdzie domniemanie prawdziwości danych zawartych w zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki może zostać obalone, to jednak strona w niniejszej sprawie tego nie uczyniła.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalonym jest pogląd, że doręczenie dokonane w miejscu pracy adwokata, jakim jest jego kancelaria, do rąk osoby uprawnionej do odbioru pism nie uchybia przepisom postępowania cywilnego dotyczącym doręczeń pism sądowych. Upoważnienie nie musi być udzielone na piśmie, można poprzestać na formie ustne, można go też udzielić w sposób dorozumiany (postanowienie SN z 5.8.1999 r., II CKN 509/99, OSNC 2000/2/242). Pogląd ten pozostaje aktualny w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Niezłożenie przez skarżącego kasacyjnie w postępowaniu administracyjnym wiarygodnego dowodu, z którego wynikałoby, że pokwitowanie odbioru przesyłki nie dokonał pracownik kancelarii, skutkuje przyjęciem, że doręczenie nastąpiło prawidłowo (postanowienie NSA z 4.1.2010 r., I FSK 1620/08, akceptowane przez M. Jagielską, A. Wiktorowską, P. Wajdę - op. cit. s. 361, nb 6). Trafnie Wojewódzki Sąd wskazał, że jeżeli doręczenia dokonuje się w miejscu pracy, można doręczyć pismo osobie upoważnionej do odbioru pism (art. 77 § 2 ppsa).
Twierdzenie pełnomocnika skarżącego kasacyjnie, że "nie wiem kim jest Pan P. P." (k. 111 akt sądowych) jest bez znaczenia, ponieważ według wiarogodnych: pisma Poczty Polskiej z 8 kwietnia 2013 r. i duplikatu zwrotnego potwierdzenia odbioru (k. 96, 97 akt sądowych) przesyłkę zaadresowaną do pełnomocnika skarżącego odebrał dnia 8 lutego 2013 r. P. W. (prac.[ownik] upr.[awniony]). Z informacji Poczty Polskiej z 8 kwietnia 2013 r. wynika jednoznacznie, że reklamowana przesyłka została doręczona dnia 8 lutego 2013 r., zgodnie z art. 37 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo Pocztowe (Dz. U. 2012, poz. 1529); odbiór pokwitował p. W. P. – osoba uprawniona.
Za uwzględnieniem zażalenia w niniejszej sprawie nie przemawiało postanowienie NSA z 24.10.2012 r., I OZ 800/12, bowiem zapadło ono w innym stanie faktycznym – w szczególności w odpowiedzi na reklamację nie zaznaczono, że osoba odbierająca przesyłkę była upoważniona do odbioru korespondencji. Radca pr. J. M. pracuje w Zespole Departamentu Prawnego [...] SA w W., zatem niezrozumiałym jest, jak na zwrotnym potwierdzeniu odbioru pisma z 21 maja 2013 r., znalazła się adnotacja doręczyciela "adresata nie zastałem", "przesyłkę pozostawiono w placówce pocztowej W-wa 1 24 maj 2013"; wyd. 07.06.13 adresatowi J. M." (k.109 akt sądowych).
Należy wnosić, że w Departamencie Prawnym [...] S.A. należy usprawnić obieg dokumentów, doręczanych z Sądu pełnomocnikom procesowym, tak by nie awizowano przesyłki doręczanej do pełnomocnika zatrudnionego w profesjonalnym Departamencie Prawnym [...] S.A. Zwrotne potwierdzenie odbioru pisma przez pracownika upoważnionego (skutkujące w szczególności doręczeniem odpisu orzeczenia w rozumieniu art. 177 § 1 ppsa), niezwłocznie musi wrócić do Poczty Polskiej, a nie pozostawać w dyspozycji pełnomocnika procesowego. Bez znaczenia prawnego jest data przekazania przesyłki między osobą uprawnioną do odbioru przesyłki, a samym pełnomocnikiem procesowym. W aktach sprawy brak oryginałów zwrotnych potwierdzeń odbioru przesyłek, załączonych w odpisie przez pełnomocnika Banku (k. 92 akt sądowych).
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ppsa, postanowił jak w sentencji postanowienia.
