I SA/Bk 160/13

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z [...] października 2012 r. nr [...] dokonał rozliczenia B. T. sp.j. w B. (dalej Spółka) w zakresie podatku od towarów i usług za okresy: styczeń, luty, marzec, kwiecień i maj 2007 r. Organ stwierdził, że Spółka dopuściła się następujących nieprawidłowości w rozliczeniu VAT za te miesiące:

1. Spółka zaniżyła podatek należny za styczeń 2007 r. o kwotę 17.664 zł, na skutek nieopodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości położonej we wsi R. Nr [...], gmina C. dokonanej na rzecz J. K. Zdaniem organu, w odniesieniu do sprzedaży ww. nieruchomości nie mogło mieć zastosowania zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia

11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: "u.p.t.u."), gdyż sprzedaży dokonano przed upływem 5 lat od końca roku, w którym zakończono budowę budynku. Czynność ta powinna być opodatkowana stawką 7 %.

2. Spółka zaniżyła podatek należny za marzec 2007 r. o kwotę 11.721,00 zł wynikający z faktury korygującej VAT Nr [...] z [...] marca 2007 r. (wystawionej do faktury VAT Nr [...] z [...] grudnia 2004 r.) na rzecz "I." Sp. z o.o. w Ł. z tytułu korekty sprzedaży specjalistycznych części maszyn stolarskich mix. W ocenie organu, nie było podstaw do wystawienia faktury korygującej w stosunku do faktury dokumentującej sprzedaż, która w rzeczywistości nie miała miejsca.

W odwołaniu od powyższej decyzji Spółka zarzuciła naruszenie: art. 43 ust. 1 pkt 2, art. 86 ust. 1 u.p.t.u. oraz § 16 i 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia

25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) oraz art. 121, art. 122, art. 187 § 1 i art. 188 ustawy

z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r.

poz. 749, dalej: "o.p."). Spółka następnie podniosła zarzut przedawnienia.

Dyrektor Izby Skarbowej w B. decyzją z [...] lutego 2013 r. nr [...] utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy w części dotyczącej rozliczenia za styczeń i luty 2007 r., w pozostałym zakresie - za marzec, kwiecień i maj 2007 r. - uchylił zaskarżoną decyzję w całości i umorzył postępowanie w sprawie.

Na wstępie organ odwoławczy odniósł się do kwestii przedawnienia przedmiotowych zobowiązań podatkowych. Wskazując na art. 70 § 1 o.p. zauważył, że przedawnienie należności z tytułu VAT za miesiące od stycznia do maja 2007 r. nastąpiłoby z końcem 2012 r. Jednakże stosownie do art. 70 § 6 pkt 1 o.p. bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego został zawieszony, bowiem postanowieniem z [...] listopada 2012 r. Urząd Kontroli Skarbowej w B. wszczął wobec Spółki dochodzenie w sprawie podania nieprawdy w deklaracjach VAT-7 za miesiące od stycznia do maja 2007 r. składanych co do zobowiązania

w podatku od towarów i usług do P. Urzędu Skarbowego w B.

w 2007 r., tj. o czyn z art. 56 § 2 w związku z art. 6 § 2 Kks. Wszczęte postępowanie karne wiąże się ściśle z prowadzonym postępowaniem podatkowym. Nadto zawiadomieniem z [...] listopada 2012 r. (doręczonym [...] grudnia 2012 r.) Spółka została poinformowana o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia.

Organ odwoławczy podtrzymał stanowisko organu I instancji, że sprzedaż nieruchomości składającej się z działki oznaczonej numerem geodezyjnym [...]

o powierzchni [...] ha zabudowanej jednorodzinnym budynkiem mieszkalnym murowanym o powierzchni użytkowej 439,18 m² położonej we wsi R. Nr [...], gmina C. nie była objęta zwolnieniem od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. Wskazał, że przez towary używane, których dostawa jest objęta zwolnieniem, zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u., rozumie się budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat. Biorąc pod uwagę przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89 poz. 414 ze zm., dalej: "u.p.b.") zakończenie budowy może nastąpić w wyniku zawiadomienia o zakończeniu budowy. W sensie techniczno-budowlanym o zakończeniu budowy można mówić, gdy budynek odpowiada warunkom, jakie przewiduje prawo budowlane wobec budowy legalnej przy zawiadomieniu organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy (art. 57 u.p.b.). Z przepisu art. 55 u.p.b. wynika także możliwość uzyskania ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie, gdy przystąpienie do użytkowania obiektu budowlanego ma nastąpić przed wykonaniem wszystkich robót budowlanych.

Z dokumentów przesłanych przez Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego

w B. (pismo z dnia [...] stycznia 2012 r.) wynika, że pozwolenie na budowę ww. budynku udzielone zostało decyzją z dnia [...] września 1997 r. wydaną na rzecz B. i M. D., a następnie na skutek zmiany właściciela nieruchomości zostało przeniesione na J. K. decyzją z dnia

[...] kwietnia 2007 r. Zawiadomienie o zakończeniu budowy przedmiotowego budynku J. K. złożył do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego

w B. w dniu [...] września 2008 r. Z mapy poinwentaryzacyjnej budynku mieszkalnego jednorodzinnego wynika, że został on zinwentaryzowany w dniu

[...] grudnia 2007 r. Na mapie poinwentaryzacyjnej nie stwierdzono innych budynków. Oznacza to, iż od strony formalnej zakończenie budowy przedmiotowego obiektu miało miejsce we wrześniu 2008 r. Biorąc pod uwagę fakt, iż pozwolenie na budowę zostało przeniesione na J. K. decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 r., brak jest podstaw do uznania, że zakończenie budowy obiektu miało miejsce, tak jak twierdzi Spółka, co najmniej pięć lat przed 2007 r. Podkreślono, że Spółka była trzykrotnie wzywana do przedłożenia dowodów, które potwierdzałyby zasadność zwolnienia sprzedaży ww. nieruchomości od VAT. Dowodów takich jednak nie przedłożyła. Powyższe oznacza, że zwolnienie od VAT, o którym mowa w art. 43

ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. nie mogło mieć zastosowania.

Organ odwoławczy stwierdził natomiast, że Spółka w rozliczeniu za marzec 2007 r. nie zaniżyła podatku należnego VAT, tym samym postępowanie w sprawie marca, kwietnia i maja 2007 r. należało umorzyć. Wskazał, że Spółka w grudniu

2004 r wystawiła fakturę nr [...] r., która stwierdzała czynności niedokonane. Podatek należny wynikający z tej faktury jednak opłaciła, co wynika z porównania złożonego przez podatnika w trakcie kontroli zbiorczego zestawienia sprzedaży za ten miesiąc z danymi wynikającymi z deklaracji VAT-7 za grudzień 2004 r. Odbiorca tej faktury, spółka "I." - jak wynika z pisma z [...] listopada 2011 r. - nie ujęła jej w urządzeniach księgowych, ani w deklaracji. Zatem skoro korekta tej faktury (faktura korygującą VAT Nr [...] z [...] marca 2007 r.) nie spowodowała jakiegokolwiek uszczuplenia należności budżetowych, to postanowiono ją uwzględnić.

W skardze do sądu administracyjnego Spółka zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie:

1. przepisów materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u.,

2. przepisów procesowego, które miało wpływ na wynik sprawy, poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 70 § 6, art. 121, art. 122, art. 187 § 1 i art. 188, art. 210 § 1 i 4 o.p.

Wskazując na powyższe zarzuty Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w części dotyczącej utrzymania w mocy decyzji organu I instancji w sprawie podatku od towarów i usług za styczeń i luty 2007 r.

Zdaniem Spółki, przedawnienie zobowiązań podatkowych objętych zaskarżoną decyzją nastąpiło z końcem 2012 r., bowiem dopiero wszczęcie postępowania przeciwko osobie wywołuje skutki związane z przedłużeniem biegu terminu przedawnienia zobowiązania z art. 70 § 6 o.p. Spółka zwróciła uwagę, że organ nie poinformował jej skutecznie o wszczęciu postępowania karnego. Zawiadomienie zostało doręczone w dniu [...] grudnia 2012 r. C. G., który nie posiadał umocowania do działania w tym zakresie.

Spółka wskazuje, że do uznania budynku za wybudowany nie jest niezbędne spełnienie wymogów formalnych przewidzianych przez prawo budowlane, konieczne jest natomiast wyjaśnienie i ustalenie, że budowa budynku została dokonana, tzn. doprowadzona do stanu, w którym nadawał się on do używania zgodnie z jego przeznaczeniem. Przedmiotowy budynek był użytkowany długie lata przed jego zakupem przez Spółkę. Na tę okoliczność wskazywały wnioskowane przez Spółkę środki dowodowe – zeznania byłych właścicieli B. i M. D. oraz podmiotów korzystających z usług świadczonych w budynku, które nie zostały uwzględnione przez organ odwoławczy. Okoliczność zabudowy nieruchomości

w 2001 r. potwierdza protokół opisu i oszacowania sporządzony przez komornika

w dniu [...] czerwca 2006 r.

Odpowiadając na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w B. wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga jest niezasadna.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do zarzutu przedawnienia. W myśl art. 70 § 1 o.p. zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Jednakże

z uwagi na brzmienie art. 70 § 6 pkt 1 o.p., bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, z dniem wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się

z niewykonaniem tego zobowiązania.

W świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 lipca 2012 r. P 30/11, art. 70 § 6 pkt 1 o.p., w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 58 ustawy z dnia

12 września 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 169, poz. 1387 oraz z 2007 r. Nr 221, poz. 1650), w zakresie, w jakim wywołuje skutek w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w związku z wszczęciem postępowania karnego lub postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o którym to postępowaniu podatnik nie został poinformowany najpóźniej

z upływem terminu wskazanego w art. 70 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jest niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (OTK-A 2012/7/81, Dz. U. z 2012 r. poz. 848). W orzeczeniu tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że zgodnie z art. 70 § 6 pkt 1 o.p., skutek w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego następuje z mocy prawa z dniem wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe. Wszczęcie takiego postępowania następuje w drodze postanowienia, które nie jest ogłaszane lub doręczane podatnikowi, gdyż do momentu przedstawienia mu zarzutów nie jest on stroną toczącego się postępowania karno-skarbowego. Nie jest mu również doręczane postanowienie o umorzeniu postępowania w sprawie, a zatem, jeżeli nie zostaną mu przedstawione zarzuty, może on w ogóle nie dowiedzieć się o tym, że zostało wszczęte postępowanie

w sprawie, które spowodowało zawieszenie biegu terminu przedawnienia jego zobowiązania podatkowego. Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że stan nieświadomości co do zaistnienia przesłanki zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego może być znacznie rozciągnięty w czasie. Zgodnie

z art. 153 Kks postępowanie przygotowawcze w sprawie o przestępstwo lub wykroczenie skarbowe może być wielokrotnie przedłużane. Mechanizm ten, zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, narusza wynikającą z art. 2 Konstytucji RP zasadę ochrony zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa. Trybunał podkreślił, że naruszenie zasady ochrony zaufania obywatela do państwa i prawa nie polega na tym, że podatnik nie jest informowany o wszczęciu postępowania w sprawie

o przestępstwo (wykroczenie) skarbowe. Wskazał jednak, że z chwilą upływu

5-letniego terminu przedawnienia podatnik musi zostać poinformowany, że przedawnienie nie następuje, bo jego bieg został zawieszony w związku

z wszczęciem postępowania karno-skarbowego. Zasada ochrony zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa wymaga, żeby podatnik wiedział, czy jego zobowiązanie podatkowe przedawniło się, czy nie. Chociaż przywołany wyrok dotyczy art. 70 § 6 pkt 1 o.p., w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r. do 31 sierpnia 2005 r., to Trybunał Konstytucyjny zwrócił w nim uwagę, że zakwestionowany przepis w obecnie obowiązującym brzmieniu również zawiera normę uznaną za niekonstytucyjną.

Trzeba też zauważyć, że w orzecznictwie sądów administracyjnych i doktrynie prawa, ze względu na literalne brzmienie art. 70 § 6 pkt 1 o.p. przyjęto, iż zdarzeniem prawnym powodującym zawieszenie biegu przedawnienia jest wszczęcie postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe związane z niewykonaniem tego zobowiązania. Nie jest natomiast takim zdarzeniem przedstawienie zarzutów określonej osobie. Zawieszenie biegu przedawnienia następuje z dniem wydania postanowienia o wszczęciu postępowania w sprawie

o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe związane z niewykonaniem tego zobowiązania (zob. np. wyrok NSA z 29 września 2010 r., I GSK 1116/09; wyrok WSA w Białymstoku z 8 lipca 2009 r., I SA/Bk 201/09; R. Dowgier, L. Etel,

C. Kosikowski, P. Pietrasz, M. Popławski, S. Presnarowicz, Ordynacja podatkowa. Komentarz do art. 70, LEX 2011).

Bezopornym w sprawie jest, że w dniu [...] listopada 2012 r. Urząd Kontroli Skarbowej w B. wszczął wobec Spółki dochodzenie w sprawie podania nieprawdy w deklaracjach VAT-7 za miesiące od stycznia do maja 2007 r. składanych co do zobowiązania w podatku od towarów i usług do P. Urzędu Skarbowego w B. w 2007 r., tj. o czyn z art. 56 § 2 Kks w związku

z art. 6 § 2 Kks. Wszczęte postępowanie karne wiąże się ściśle z prowadzonym postępowaniem podatkowym, co wskazuje, że zaistniała przesłanka zawieszenia biegu terminu przedawnienia. Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, że Spółka została poinformowana przed upływem 5 letniego terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, że bieg terminu przedawnienia został zawieszony z uwagi na wszczęcie postępowania karno-skarbowego. Zawiadomienie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z [...] listopada 2012 r., informujące Spółkę

o tym, że z dniem [...] listopada 2012 r. został zawieszony bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do maja 2007 r. (doręczone [...] grudnia 2012 r.) jest niewątpliwie dokumentem wskazującym, że Spółka w 2012 r. uzyskała wiedzę na temat toczącego się postępowania przygotowawczego. Z uwagi na treść orzeczenia Trybunału w sprawie o sygn. P/11 uznać należy, że zaistniał skutek w postaci zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania.

Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut dotyczący braku skutecznego doręczenia Spółce zawiadomienia z [...] listopada 2012 r. Zawiadomienie zostało przesłane do C. G., pełnomocnika wskazanego przez Spółkę do odbioru wszelkiej korespondencji w postępowaniach kontrolnych (pełnomocnictwo – k. [...] akt adm.). Pełnomocnik odebrał je w dniu [...] grudnia 2012 r. Zawiadomienie dotyczy niewątpliwie zobowiązań podatkowych objętych przedmiotem postępowania prowadzonego przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. Zostało zatem prawidłowo skierowane do osoby upoważnionej do odbioru korespondencji

w tej sprawie.

Skoro bieg terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych za miesiące od stycznia do maja 2007 r. został zawieszony na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 o.p., nie nastąpiło przedawnienie tych zobowiązań.

Sąd podzielił stanowisko organów skarbowych, że Spółka nie była uprawniona do wykazania w rozliczeniu podatkowym, jako zwolnionej od VAT sprzedaży nieruchomości składającej się z działki zabudowanej jednorodzinnym budynkiem mieszkalnym położonej we wsi R. Nr [...] gm. C., udokumentowanej fakturą VAT Nr [...] z [...] stycznia 2007 r.

Według Spółki budynek ten stanowił towar używany i jego dostawa korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Stosownie do art. 43 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u. przez towary używane rozumie się budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie określają, jak należy rozumieć pojęcie "zakończenie budowy obiektu". Należy podzielić stanowisko zaprezentowane m.in. w wyroku tut. Sądu z 21 sierpnia 2013 r., I SA/Bk 227/13

(w innej sprawie dotyczącej Spółki), że przy interpretacji tego pojęcia należy posiłkować się przepisami prawa budowlanego, a to dlatego, że pomimo tzw. autonomii prawa podatkowego, prawo to składa się z norm, które tworzą pewną całość zintegrowaną z innymi dziedzinami prawa. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku o sygn. II FSK 262/05 mimo tego, iż kwestie związane

z opodatkowaniem są regulowane przez autonomiczne przepisy prawa podatkowego, jego pojęciowa samodzielność nie jest absolutna. Prawo podatkowe jest bowiem systemem norm, które tworzą pewną całość zintegrowaną z innymi dziedzinami prawa (dostępny w internetowej bazie orzeczeń i informacji o sprawach). W przepisach Prawa budowlanego nie zdefiniowano pojęcia "zakończenie budowy", niemniej pomocne przy wykładni spornego pojęcia mogą okazać się przepisy zawarte w jego przepisach w rozdziale 5 "Budowa i oddawanie do użytku obiektów budowlanych", zwłaszcza treść art. 57 ust. 1-3 u.p.b., gdzie wskazano dokumenty, które należy dołączyć do zawiadomienia o zakończeniu budowy lub wniosku

o pozwoleniu na użytkowanie, które potwierdzają, że w sensie techniczno-budowlanym można mówić o zakończeniu budowy. Dla prawidłowego zastosowania przy sprzedaży budynku używanego zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., istotne jest by budowa została zakończona w sensie techniczno-budowlanym, tj. by budynek odpowiadał warunkom, jakie przewiduje Prawo budowlane (art. 57) wobec budowy, na której wzniesienie wymagane jest pozwolenie na budowę, przy zawiadomieniu organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy. Złożenie takiego zawiadomienia spełniającego warunki określone

w przepisach prawa budowlanego jest momentem, z którym można z pewnością stwierdzić, że nastąpiło zakończenie budowy. Sam brak jego złożenia, przez inwestora nie może być jednak decydujący by uznać, że budowa nie została zakończona. Wystarczy bowiem, że będą spełnione warunki upoważniające do złożenia takiego zawiadomienia. W tym zakresie stanowisko organów wymaga skorygowania.

Zdaniem Sądu, rację ma jednak organ odwoławczy, że z dokumentów zgromadzonych w sprawie wynika, że budowa przedmiotowego obiektu nie została zakończona w terminie określonym w art. 43 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u. Pozwolenie na budowę tego obiektu udzielone zostało decyzją z dnia [...] września 1997 r. wydaną na rzecz B. i M. D. Następnie na skutek zmiany właściciela nieruchomości pozwolenie to zostało przeniesione na J. K. decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 r. Już ten fakt przekonuje, że do tej daty budowa nie została zakończona. Nadto J. K. złożył zawiadomienie o zakończeniu budowy budynku dopiero w dniu [...] września 2008 r., oświadczając, że z tym dniem zakończono budowę. Z mapy poinwentaryzacyjnej budynku mieszkalnego jednorodzinnego usytuowanego na działce geod. [...] położonej w miejscowości R., gm. C. wynika, że został on zinwentaryzowany

w dniu [...] grudnia 2007 r. Sprzedaż tej nieruchomości, która miała miejsce w 2007 r. nie została zatem dokonana przed upływem 5 lat od końca roku, w którym zakończono budowę budynku. W świetle przedstawionych okoliczności, na podjętą ocenę nie może wpłynąć powoływany przez Spółkę protokół dokończenia opisu

i oszacowania sporządzony przez komornika w dniu [...] czerwca 2006 r., który nie określał, czy budowa budynku została zakończona.

W konsekwencji w skarżonych decyzjach prawidłowo stwierdzono, że

w odniesieniu do omawianego budynku zwolnienie od VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., nie miało zastosowania, gdyż nie był to towar używany, lecz rozpoczęta inwestycja budowlana wraz z gruntem, na którym posadowiono obiekt.

Sąd uznał za niezasadne zarzuty dotyczące naruszenia przepisów prawa procesowego, tj. art. 121, art. 122, art. 187 § 1, art. 188 oraz art. 210 § 1 i 4 o.p.

Organy skarbowe w sposób wyczerpujący zebrały i rozpatrzyły cały materiał dowodowy w sprawie. Pozwalał on na wyciągnięcie uzasadnionych wniosków niezbędnych do podjęcia rozstrzygnięcia. Ocena zebranych dowodów mieści się

w granicach wyznaczonych przez zasadę swobodnej oceny dowodów. Skarżona decyzja zawiera prawidłowe uzasadnienie faktyczne i prawne. Brak jest też podstaw do uznania, że postępowanie w sprawie naruszało zasadę prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Spółka kwestionuje przede wszystkim odmowę przeprowadzenia przez organ odwoławczy wnioskowanych dowodów. W tym zakresie Dyrektor Izby Skarbowej wydał postanowienie z [...] lutego 2013 r., w którym odwołał się do treści art. 188 o.p. Zgodnie z tym przepisem, żądanie strony dotyczące przeprowadzenia dowodu należy uwzględnić, jeżeli przedmiotem dowodu są okoliczności mające znaczenie dla sprawy, chyba że okoliczności te stwierdzone są wystarczająco innym dowodem. Należy zgodzić się z organem, że okoliczności, na które miałyby być przeprowadzone wnioskowane dowody zostały wystarczająco stwierdzone innymi dowodami, bądź też nie dotyczą przedmiotu sprawy. I tak nie ma znaczenia kwestia, czy nieruchomość położona we wsi R. nr [...] gmina C. była wcześniej używana, można bowiem faktycznie użytkować obiekt (lub jego cześć), którego budowa nie została zakończona. Fakt, iż budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego nie została zakończona przed 2007 r. został jednoznacznie stwierdzony innymi dowodami, które powyżej omówiono. Stąd działanie organu odwoławczego nie naruszało prawa.

Nie znajdując podstaw do uwzględnienia skargi orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270).