II SA/Ol 435/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
2013-09-11Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Alicja Jaszczak-Sikora /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 września 2013r. sprawy z wniosku S. W. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 13 sierpnia 2013r. w sprawie ze skargi S. W. na niewykonanie przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 października 2012r. w sprawie sygn. akt II SAB/Ol 72/12 postanawia odmówić przywrócenia terminu.
Uzasadnienie
W dniu 16 maja 2013r. (data wpływu do organu) S. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę, w trybie art. 154 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U z 2012r. poz. 270 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a."), domagając się wymierzenia Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego grzywny za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 października 2012r., sygn. akt II SAB/Ol 72/12. W skardze strona zawarła między innymi wniosek o rozpatrzenie sprawy w trybie uproszczonym, stosownie do art. 119 pkt 2 p.p.s.a.
W dniu16 lipca 2013r. skarżący został zawiadomiony, że w dniu 13 sierpnia 2013r. odbędzie się rozprawa w sprawie z jego skargi. Pouczono wówczas stronę, że stawiennictwo jest nieobowiązkowe oraz, iż uzasadnienie wyroku oddalającego skargę jest doręczane na wniosek złożony w terminie 7 dni od daty ogłoszenia wyroku. Poinformowano również stronę, że złożenie wniosku po upływie tego terminu jest czynnością bezskuteczną.
W dniu 13 sierpnia 2013r. przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym
w Olsztynie odbyła się rozprawa w sprawie z przedmiotowej skargi. Po zamknięciu rozprawy został ogłoszony wyrok oddalający skargę i podano motywy rozstrzygnięcia.
W dniu 4 września 2013r. (data nadania pocztowego) skarżący wystąpił
o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 13 sierpnia 2013r., wnosząc jednocześnie o przywrócenie terminu do złożenia tego wniosku. W uzasadnieniu skarżący argumentował, że w skardze wniósł o rozpatrzenie sprawy w trybie uproszczonym i był przekonany, że postępowanie jest prowadzone w takim trybie. W ocenie skarżącego wynikało to z faktu pouczenia go w zawiadomieniu o rozprawie, że nie musi być obecny na posiedzeniu. Stwierdził, że sąd odstępując od rozpatrzenia skargi w trybie uproszczonym i kierując sprawę do rozpatrzenia na rozprawę, wydaje w tym zakresie niezaskarżalne postanowienie. Skarżący zarzucił, że Sąd nie poinformował go
o wydaniu takiego postanowienia, czym naruszył art. 6 p.p.s.a., bowiem nie udzielił skarżącemu pouczeń i wskazówek co do czynności procesowych i skutków przekazania sprawy do rozpatrzenia z postępowania uproszczonego na rozprawę. Skarżący podniósł, że gdyby wiedział, że zawiadomienie o rozprawie z dnia 15 lipca 2013r. jest zawiadomieniem o rozprawie w trybie zwykłym, to wziąłby w nim udział lub wyznaczył pełnomocnika. Natomiast będąc przekonanym, że wyrok wydany został w trybie uproszczonym, oczekiwał na przesłanie mu sentencji wyroku z urzędu. Wskazał, że został wyprowadzony z błędu dopiero po rozmowie telefonicznej przeprowadzonej
w dniu 30 sierpnia 2013r. Podał, że wcześniej nie mógł uzyskać informacji z Sądu, gdyż przebywał poza miejscem zamieszkania. Zdaniem skarżącego powyższe okoliczności dowodzą, że uchybienie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku powstało bez jego winy. Podkreślił, że uchybienie terminu jest konsekwencją braku działań Sądu w zakresie zawiadomienia skarżącego o przekazaniu sprawy na wokandę do rozpatrzenia w pełnym składzie sędziowskim i nieudzielenia mu niezbędnej pomocy prawnej w zakresie skutków przekazania sprawy na rozprawę. Skarżący zaznaczył też, że w sprawie występował sam bez udziału profesjonalnego pełnomocnika
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Stosownie natomiast do art. 87 § 1 i § 2 cytowanej ustawy, pismo z wnioskiem
o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana,
w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie
tym, wnoszący o przywrócenie terminu, jest zobowiązany uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
W związku z powyższym, przywrócenie terminu do dokonania czynności sądowej uzależnione jest od dwóch przesłanek, po pierwsze: od zachowania stosownego terminu do złożenia wniosku, po drugie: od uprawdopodobnienia przez wnoszącego wniosek braku winy po jego stronie w uchybieniu terminu.
Analizując spełnienie pierwszego z wymienionych warunków Sąd uwzględnił, że skarżący dowiedział się o uchybieniu terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia od pracownika tutejszego Sądu podczas rozmowy telefonicznej, przeprowadzonej w dniu 30 sierpnia 2013r. Z przedmiotowym wnioskiem wystąpił zaś w dniu 4 września 2013r. (data nadania pocztowego). W związku z tym należało przyjąć, że skarżący zachował termin wskazany w art. 87 § 1 p.p.s.a. do złożenia wniosku. Zważyć należy bowiem, iż zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą termin ten należy liczyć od dnia, w którym strona dowiedziała się o uchybieniu terminu (tak: NSA
w postanowieniu z dnia 20 sierpnia 2010r. sygn. akt II OZ 779/10, publ. w LEX
nr 663839). W niniejszej sprawie skarżący sprecyzował zaś swój zamiar w zakreślonym 7-dniowym terminie.
Nie można jednak uznać, że uchybienie przez S. W. terminowi do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, spowodowane błędnym przekonaniem skarżącego, że sprawa z jego skargi jest rozpatrywana w trybie uproszczonym i z urzędu otrzyma sentencję orzeczenia, było przez niego niezawinione. Bezpodstawnie skarżący wywodzi, że sąd odstępując od rozpatrzenia skargi w trybie uproszczonym i kierując sprawę do rozpatrzenia na rozprawę, wydaje w tym zakresie niezaskarżalne postanowienie doręczane stronie. Zgodnie z art. 119 pkt 2 p.p.s.a. sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym na wniosek strony, jeżeli pozostałe strony nie żądają przeprowadzenia rozprawy. Stosownie do art. 120 w trybie uproszczonym sąd rozpoznaje sprawy na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego. Unormowania te stanowią odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 90 § 1 i art. 16 § 1 p.p.s.a., iż sąd administracyjny rozpoznaje sprawy jawnie, na rozprawie i w składzie trzech sędziów. Zgodnie z art. 91 § 1 p.p.s.a. posiedzenia sądowe wyznacza przewodniczący z urzędu, ilekroć wymaga tego stan sprawy, przy czym w myśl § 2 tego artykułu stronę zawiadamia się tylko o posiedzeniach jawnych. O przeprowadzeniu posiedzenia niejawnego strony nie są zawiadamiane, chyba że sąd uzna taką konieczność i wezwie stronę do stawiennictwa (art. 91 § 3 i art. 95 p.p.s.a.). Podkreślić też należy, że poprzez użycie w art. 119 p.p.s.a. sformułowania "może" ustawodawca pozostawił do swobodnego uznania sądu to, czy sprawę skierować do rozpatrzenia w postępowaniu uproszczonym na posiedzenie niejawne. Sąd nie jest związany takim wnioskiem i nie musi zajmować odrębnego stanowiska co do jego zasadności. Zgodnie z postanowieniami § 36 ust. 1 i w związku z § 24 rozporządzenia Prezydenta RP z 18 września 2003r. Regulamin wewnętrznego urzędowania wojewódzkich sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 169, poz. 1646) o skierowaniu skargi do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym decyduje w sposób dyskrecjonalny jednoosobowo sędzia sprawozdawca na posiedzeniu niejawnym w formie niezaskarżalnego zarządzenia. Należy zatem przyjąć, że ten sędzia jednoosobowo (na posiedzeniu niejawnym) ocenia, czy złożony wniosek o skierowanie sprawy do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym zasługuje na uwzględnienie. Oznacza to, że - zgodnie z ogólną zasadą z art. 90 § 1 – sąd może również, gdy uzna to za celowe, skierować skargę na rozprawę, choćby spełnione były określone w art. 119 i 121 przesłanki skierowania skargi do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym (por. T. Woś. H. Knysiak-Molczyk i M. Romańska "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Komentarz", wyd 2 LexisNexis, Warszawa 2008r., str. 434-439). W rozpatrywanym przypadku takie zarządzenie o skierowaniu sprawy na rozprawę zostało wydane w dniu 11 czerwca 2013r. Następnie w dniu 12 lipca 2013r. Przewodniczący Wydziału wydał zarządzenie o wyznaczeniu rozprawy. Skutkiem czego skarżącemu doręczone zostało w dniu 16 lipca 2013r. zawiadomienie o rozprawie. W zawiadomieniu tym poinformowano stronę o wydanym zarządzeniu, co wynika wprost z jego treści. W zawiadomieniu tym prawidłowo pouczono skarżącego o treści art. 140 § 2 i art. 141 § 2 p.p.s.a. , tj. wskazano w jakich przypadkach sąd doręcza sentencję wyroku z urzędu i kiedy należy wystąpić z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Pouczono też stronę, zgodnie z art. 107 p.p.s.a., że nieobecność strony na rozprawie nie wstrzymuje rozpoznania sprawy. Tym samym wbrew stanowisku skarżącego został on prawidłowo zawiadomiony o rozprawie i pouczony, że uzasadnienie wyroku oddalającego skargę jest doręczane na wniosek złożony w terminie 7 dni od daty ogłoszenia wyroku. Poinformowano również wówczas stronę, że złożenie wniosku po upływie tego terminu jest czynnością bezskuteczną. Wynika to jednoznacznie z treści pouczenia zawartego w zawiadomieniu o rozprawie. Na podstawie podniesionego argumentu braku informacji wnioskować można, iż skarżący nie zapoznał się dokładnie z treścią zawartego w zawiadomieniu pouczenia. Okoliczność ta jednak nie usprawiedliwia uchybienia terminu. Bowiem gdyby skarżący zapoznał się z treścią całego zawiadomienia, czego należałoby oczekiwać od strony należycie dbającej o własne interesy, to wniósłby przedmiotowy wniosek z zachowaniem ustawowego terminu. Nieuwagi czy zaniedbania nie można natomiast kwalifikować jako braku winy, będącego przesłanką przywrócenia uchybionego terminu (por. postanowienie NSA z 28 maja 2004r., sygn. akt FZ 93/04 niepubl.). Także deklarowana niewiedza i działanie bez fachowego pełnomocnika nie usprawiedliwia bezczynności skarżącego. Pouczenie zawarte w zawiadomieniu o rozprawie było zrozumiałe i wyczerpujące.
Podnieść należy, nawiązując do wypracowanych i utrwalonych poglądów doktryny i judykatury, że przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy, a jedyną możliwością jego przywrócenia jest uprawdopodobnienie przez wnioskodawcę, że dokonanie czynności procesowej w terminie, nie było możliwe
z powodu obiektywnej przeszkody, której przy zachowaniu należytej staranności
nie dało się ominąć. Oznacza to, że strona mimo starań nie mogła dokonać czynności w terminie. Strona zatem musi uwiarygodnić swą staranność, jak również fakt, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu, była od niej niezależna (tak też WSA w Gliwicach w post. Z dnia 20.10.2004r. sygn. akt IV SA/GL 647/04). Podkreślić należy, że termin może być przywrócony tylko wtedy, gdy jego uchybienie nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć nawet
przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego zalicza
się błędne pouczenie strony co do trybu i terminu zaskarżenia, jednak w niniejszej sprawie taka sytuacja nie miała miejsca, gdyż Sąd prawidłowo pouczył skarżącego w tym zakresie.
Związku z tym na mocy wskazanych powyżej przepisów, należało postanowić jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Alicja Jaszczak-Sikora /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 września 2013r. sprawy z wniosku S. W. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 13 sierpnia 2013r. w sprawie ze skargi S. W. na niewykonanie przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 października 2012r. w sprawie sygn. akt II SAB/Ol 72/12 postanawia odmówić przywrócenia terminu.
Uzasadnienie
W dniu 16 maja 2013r. (data wpływu do organu) S. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę, w trybie art. 154 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U z 2012r. poz. 270 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a."), domagając się wymierzenia Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego grzywny za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 października 2012r., sygn. akt II SAB/Ol 72/12. W skardze strona zawarła między innymi wniosek o rozpatrzenie sprawy w trybie uproszczonym, stosownie do art. 119 pkt 2 p.p.s.a.
W dniu16 lipca 2013r. skarżący został zawiadomiony, że w dniu 13 sierpnia 2013r. odbędzie się rozprawa w sprawie z jego skargi. Pouczono wówczas stronę, że stawiennictwo jest nieobowiązkowe oraz, iż uzasadnienie wyroku oddalającego skargę jest doręczane na wniosek złożony w terminie 7 dni od daty ogłoszenia wyroku. Poinformowano również stronę, że złożenie wniosku po upływie tego terminu jest czynnością bezskuteczną.
W dniu 13 sierpnia 2013r. przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym
w Olsztynie odbyła się rozprawa w sprawie z przedmiotowej skargi. Po zamknięciu rozprawy został ogłoszony wyrok oddalający skargę i podano motywy rozstrzygnięcia.
W dniu 4 września 2013r. (data nadania pocztowego) skarżący wystąpił
o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 13 sierpnia 2013r., wnosząc jednocześnie o przywrócenie terminu do złożenia tego wniosku. W uzasadnieniu skarżący argumentował, że w skardze wniósł o rozpatrzenie sprawy w trybie uproszczonym i był przekonany, że postępowanie jest prowadzone w takim trybie. W ocenie skarżącego wynikało to z faktu pouczenia go w zawiadomieniu o rozprawie, że nie musi być obecny na posiedzeniu. Stwierdził, że sąd odstępując od rozpatrzenia skargi w trybie uproszczonym i kierując sprawę do rozpatrzenia na rozprawę, wydaje w tym zakresie niezaskarżalne postanowienie. Skarżący zarzucił, że Sąd nie poinformował go
o wydaniu takiego postanowienia, czym naruszył art. 6 p.p.s.a., bowiem nie udzielił skarżącemu pouczeń i wskazówek co do czynności procesowych i skutków przekazania sprawy do rozpatrzenia z postępowania uproszczonego na rozprawę. Skarżący podniósł, że gdyby wiedział, że zawiadomienie o rozprawie z dnia 15 lipca 2013r. jest zawiadomieniem o rozprawie w trybie zwykłym, to wziąłby w nim udział lub wyznaczył pełnomocnika. Natomiast będąc przekonanym, że wyrok wydany został w trybie uproszczonym, oczekiwał na przesłanie mu sentencji wyroku z urzędu. Wskazał, że został wyprowadzony z błędu dopiero po rozmowie telefonicznej przeprowadzonej
w dniu 30 sierpnia 2013r. Podał, że wcześniej nie mógł uzyskać informacji z Sądu, gdyż przebywał poza miejscem zamieszkania. Zdaniem skarżącego powyższe okoliczności dowodzą, że uchybienie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku powstało bez jego winy. Podkreślił, że uchybienie terminu jest konsekwencją braku działań Sądu w zakresie zawiadomienia skarżącego o przekazaniu sprawy na wokandę do rozpatrzenia w pełnym składzie sędziowskim i nieudzielenia mu niezbędnej pomocy prawnej w zakresie skutków przekazania sprawy na rozprawę. Skarżący zaznaczył też, że w sprawie występował sam bez udziału profesjonalnego pełnomocnika
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Stosownie natomiast do art. 87 § 1 i § 2 cytowanej ustawy, pismo z wnioskiem
o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana,
w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie
tym, wnoszący o przywrócenie terminu, jest zobowiązany uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
W związku z powyższym, przywrócenie terminu do dokonania czynności sądowej uzależnione jest od dwóch przesłanek, po pierwsze: od zachowania stosownego terminu do złożenia wniosku, po drugie: od uprawdopodobnienia przez wnoszącego wniosek braku winy po jego stronie w uchybieniu terminu.
Analizując spełnienie pierwszego z wymienionych warunków Sąd uwzględnił, że skarżący dowiedział się o uchybieniu terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia od pracownika tutejszego Sądu podczas rozmowy telefonicznej, przeprowadzonej w dniu 30 sierpnia 2013r. Z przedmiotowym wnioskiem wystąpił zaś w dniu 4 września 2013r. (data nadania pocztowego). W związku z tym należało przyjąć, że skarżący zachował termin wskazany w art. 87 § 1 p.p.s.a. do złożenia wniosku. Zważyć należy bowiem, iż zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą termin ten należy liczyć od dnia, w którym strona dowiedziała się o uchybieniu terminu (tak: NSA
w postanowieniu z dnia 20 sierpnia 2010r. sygn. akt II OZ 779/10, publ. w LEX
nr 663839). W niniejszej sprawie skarżący sprecyzował zaś swój zamiar w zakreślonym 7-dniowym terminie.
Nie można jednak uznać, że uchybienie przez S. W. terminowi do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, spowodowane błędnym przekonaniem skarżącego, że sprawa z jego skargi jest rozpatrywana w trybie uproszczonym i z urzędu otrzyma sentencję orzeczenia, było przez niego niezawinione. Bezpodstawnie skarżący wywodzi, że sąd odstępując od rozpatrzenia skargi w trybie uproszczonym i kierując sprawę do rozpatrzenia na rozprawę, wydaje w tym zakresie niezaskarżalne postanowienie doręczane stronie. Zgodnie z art. 119 pkt 2 p.p.s.a. sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym na wniosek strony, jeżeli pozostałe strony nie żądają przeprowadzenia rozprawy. Stosownie do art. 120 w trybie uproszczonym sąd rozpoznaje sprawy na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego. Unormowania te stanowią odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 90 § 1 i art. 16 § 1 p.p.s.a., iż sąd administracyjny rozpoznaje sprawy jawnie, na rozprawie i w składzie trzech sędziów. Zgodnie z art. 91 § 1 p.p.s.a. posiedzenia sądowe wyznacza przewodniczący z urzędu, ilekroć wymaga tego stan sprawy, przy czym w myśl § 2 tego artykułu stronę zawiadamia się tylko o posiedzeniach jawnych. O przeprowadzeniu posiedzenia niejawnego strony nie są zawiadamiane, chyba że sąd uzna taką konieczność i wezwie stronę do stawiennictwa (art. 91 § 3 i art. 95 p.p.s.a.). Podkreślić też należy, że poprzez użycie w art. 119 p.p.s.a. sformułowania "może" ustawodawca pozostawił do swobodnego uznania sądu to, czy sprawę skierować do rozpatrzenia w postępowaniu uproszczonym na posiedzenie niejawne. Sąd nie jest związany takim wnioskiem i nie musi zajmować odrębnego stanowiska co do jego zasadności. Zgodnie z postanowieniami § 36 ust. 1 i w związku z § 24 rozporządzenia Prezydenta RP z 18 września 2003r. Regulamin wewnętrznego urzędowania wojewódzkich sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 169, poz. 1646) o skierowaniu skargi do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym decyduje w sposób dyskrecjonalny jednoosobowo sędzia sprawozdawca na posiedzeniu niejawnym w formie niezaskarżalnego zarządzenia. Należy zatem przyjąć, że ten sędzia jednoosobowo (na posiedzeniu niejawnym) ocenia, czy złożony wniosek o skierowanie sprawy do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym zasługuje na uwzględnienie. Oznacza to, że - zgodnie z ogólną zasadą z art. 90 § 1 – sąd może również, gdy uzna to za celowe, skierować skargę na rozprawę, choćby spełnione były określone w art. 119 i 121 przesłanki skierowania skargi do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym (por. T. Woś. H. Knysiak-Molczyk i M. Romańska "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Komentarz", wyd 2 LexisNexis, Warszawa 2008r., str. 434-439). W rozpatrywanym przypadku takie zarządzenie o skierowaniu sprawy na rozprawę zostało wydane w dniu 11 czerwca 2013r. Następnie w dniu 12 lipca 2013r. Przewodniczący Wydziału wydał zarządzenie o wyznaczeniu rozprawy. Skutkiem czego skarżącemu doręczone zostało w dniu 16 lipca 2013r. zawiadomienie o rozprawie. W zawiadomieniu tym poinformowano stronę o wydanym zarządzeniu, co wynika wprost z jego treści. W zawiadomieniu tym prawidłowo pouczono skarżącego o treści art. 140 § 2 i art. 141 § 2 p.p.s.a. , tj. wskazano w jakich przypadkach sąd doręcza sentencję wyroku z urzędu i kiedy należy wystąpić z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Pouczono też stronę, zgodnie z art. 107 p.p.s.a., że nieobecność strony na rozprawie nie wstrzymuje rozpoznania sprawy. Tym samym wbrew stanowisku skarżącego został on prawidłowo zawiadomiony o rozprawie i pouczony, że uzasadnienie wyroku oddalającego skargę jest doręczane na wniosek złożony w terminie 7 dni od daty ogłoszenia wyroku. Poinformowano również wówczas stronę, że złożenie wniosku po upływie tego terminu jest czynnością bezskuteczną. Wynika to jednoznacznie z treści pouczenia zawartego w zawiadomieniu o rozprawie. Na podstawie podniesionego argumentu braku informacji wnioskować można, iż skarżący nie zapoznał się dokładnie z treścią zawartego w zawiadomieniu pouczenia. Okoliczność ta jednak nie usprawiedliwia uchybienia terminu. Bowiem gdyby skarżący zapoznał się z treścią całego zawiadomienia, czego należałoby oczekiwać od strony należycie dbającej o własne interesy, to wniósłby przedmiotowy wniosek z zachowaniem ustawowego terminu. Nieuwagi czy zaniedbania nie można natomiast kwalifikować jako braku winy, będącego przesłanką przywrócenia uchybionego terminu (por. postanowienie NSA z 28 maja 2004r., sygn. akt FZ 93/04 niepubl.). Także deklarowana niewiedza i działanie bez fachowego pełnomocnika nie usprawiedliwia bezczynności skarżącego. Pouczenie zawarte w zawiadomieniu o rozprawie było zrozumiałe i wyczerpujące.
Podnieść należy, nawiązując do wypracowanych i utrwalonych poglądów doktryny i judykatury, że przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy, a jedyną możliwością jego przywrócenia jest uprawdopodobnienie przez wnioskodawcę, że dokonanie czynności procesowej w terminie, nie było możliwe
z powodu obiektywnej przeszkody, której przy zachowaniu należytej staranności
nie dało się ominąć. Oznacza to, że strona mimo starań nie mogła dokonać czynności w terminie. Strona zatem musi uwiarygodnić swą staranność, jak również fakt, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu, była od niej niezależna (tak też WSA w Gliwicach w post. Z dnia 20.10.2004r. sygn. akt IV SA/GL 647/04). Podkreślić należy, że termin może być przywrócony tylko wtedy, gdy jego uchybienie nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć nawet
przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego zalicza
się błędne pouczenie strony co do trybu i terminu zaskarżenia, jednak w niniejszej sprawie taka sytuacja nie miała miejsca, gdyż Sąd prawidłowo pouczył skarżącego w tym zakresie.
Związku z tym na mocy wskazanych powyżej przepisów, należało postanowić jak w sentencji.
