V SA/Wa 1454/13

Uzasadnienie

Przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej w niniejszej sprawie jest ocena wniosku o dofinansowanie realizacji projektu złożonego przez stowarzyszenie C. R. S.-E. z siedzibą w S. (dalej: "Strona skarżąca", "Stowarzyszenie") w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Priorytet II. "Rozwój zasobów ludzkich i potencjału adaptacyjnego przedsiębiorstw oraz poprawa stanu zdrowia osób pracujących", Działanie 2.1 "Rozwój kadr nowoczesnej gospodarki", Poddziałanie 2.1.1 "Rozwój kapitału ludzkiego w przedsiębiorstwach", dokonana przez Ministra Pracy i Polityki Społecznej (dalej: "Minister") – działającego jako Instytucja Pośrednicząca (IP).

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

Stowarzyszenie złożyło do Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (dalej: "PARP") – działającej jako Instytucja Wdrażająca (Instytucja Pośrednicząca II stopnia) oraz Instytucja odpowiedzialna za wybór projektów – wniosek o dofinansowanie realizacji projektu z dnia 8 listopada 2012 r. pod tytułem "Perspektywy rozwoju" w ramach konkursu zamkniętego o numerze POKL/2.1.1/2012/HR. Jako partnerów projektu we wniosku wskazano A. Sp. z o. o. z siedzibą w W. - duże przedsiębiorstwo oraz Ubezpieczenia na życie M. P. osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą – mikro przedsiębiorstwo.

Pismem z dnia 4 marca 2013 r. PARP poinformowała Stowarzyszenie, iż wniosek nie został przyjęty do realizacji, bowiem nie spełnia kryterium horyzontalnego zgodności z zasadami pomocy publicznej. Wskazano przy tym, iż projekt uzyskał 69,5 punktów na 140 możliwych. Oceny dokonało dwóch oceniających, pierwszy przyznał projektowi 59 punktów, zaś drugi 110 punktów. Do pisma załączono karty oceny merytorycznej (KOM).

Pismem z dnia 21 marca 2013 r. Stowarzyszenie wniosło protest nie zgadzając się z oceną wniosku o dofinansowanie.

W odpowiedzi na protest, pismem z dnia 18 kwietnia 2013 r. PARP poinformowała Stowarzyszenie, iż protest został rozpatrzony negatywnie.

PARP podtrzymała stanowisko oceniających, zgodnie z którym wartość dofinansowania została obliczona w sposób nieprawidłowy. Wskazano przy tym, iż rację należało przyznać temu oceniającemu, którego obliczenia ilustrują, że wkładu wniesionego w projekcie jest za mało w ogóle, a nie jak twierdzi Stowarzyszenie, że dodatkowo należy wnieść wkład w postaci gotówki. Organ przedstwił również, jak powinno wygladać prawidłowe obliczenie dofinansowania: 4.998.557,10 zl (całkowita wartość projektu) minus 486.000,00 zł (doradztwo) równa się 4.512.557,10 zł. Następnie kwotę 4.512.557,10 zł pomnożono przez 80% (poziom dofinansowania) co daje kwotę 3.610.045,68 zł, po dodatniu do której wartości 486.000,00 zł (doradztwo) otrzymano wynik 4.096.045,68 zł dofinansowania. Organ zaznaczył przy tym, iż na etapie dokonywania weryfikacji prawidłowości obliczeń kwoty dofinansowania (ustalenie ogólnej kwoty dofinansowania i ogólnej kwoty wkładu wymaganego do wniesienia) członkowie KOP nie sprawdzają tych części merytorycznych opisanych w dalszej części wniosku, z których wynikają rodzaje wniesionego wkładu.

Natomiast PARP przychyliła się do opinii Strony skarżącej, że drugi z oceniających

bezzasadnie zakwestionował wkład wniesiony w postaci wynagrodzeń przez osoby samozatrudnione. Skoro bowiem agenci ubezpieczeniowi mogą wykonywać obowiązki służbowe i pracują w soboty, oceniający ten dokonał w tym zakresie błędnej oceny sytuacji, stąd wyliczenia dotyczące kwoty dofinansowania w całości są błędne.

Podsumowując przyjęte stanowisko PARP wskazała, iż protest został uznany za niezasdny, bowiem zapisy zawarte w Wytycznych dla Projektodawców ubiegających się o dofinansowanie projektu w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki w ramach konkursu "HeRosi organizacji" (dalej: “Wytyczne dla projektodawców") wskazują, że w przypadku wnioskowania o kwotę dofinansowania większą niż wynika to z intensywności pomocy publicznej, wniosek nie zostanie rekomendowany do dofinansowania jako nie spełniający kryterium horyzontalnego zgodności z zasadami dotyczącymi pomocy publicznej.

Skarżąca strona złożyła na powyższe pismo odwołanie z dnia 25 kwietnia 2013 r. podnosząc, iż sposób wyliczenia wartości dofinansowania we wniosku jest prawidłowy, zgodny z obowiązującymi wytycznymi i zasadami w zakresie udzielania pomocy publicznej w ramach projektów PO KL i w zakresie przygotowywania wniosków o dofinansowanie PO KL, natomiast PARP nie przeprowadziła wnikliwej analizy przedstawionych w proteście argumentów, a nadto nie przedstawiła żadnych argumentów prawnych na poparcie własnego stanowiska. Stowarzyszenie zauważyło, iż w proteście wskazano, że wymóg wnoszenia wkładu własnego wynikający z ustalonego poziomu dofinansowania kosztów zarządzania i kosztów pośrednich na poziomie 80% jest bezzasadny i nie ma oparcia w żadnych wytycznych czy zasadach określających realizację projektów szkoleniowych w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. Podniesiono, iż zasady w tym zakresie reguluje m.in. rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 4 września 2012 r. w sprawie udzielania przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości pomocy finansowej w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki (Dz. U z 2012 poz. 1064), dalej: "rozporządzenie w sprawie udzielania pomocy finansowej PO KL", w którym nie przewiduje się możliwości zmniejszenia wielkości dofinansowania do 80%. Zarzucono, iż PARP w uzasadnieniu odrzucenia protestu w żaden sposób nie odnosi się do tego zagadnienia. Stowarzyszenie podtrzymało przy tym stanowisko, iż dofinansowanie kosztów zarządzania projektem i kosztów szkoleń wynosi 100%. Ponadto podniesiono, iż Stowarzyszenie pełni funkcję operatora – zarządza projektem i szkoleniami w jego ramach, ale nie uczestniczy w szkoleniach, jak również nie uzyskuje dochodów wynikających z udziału w projekcie. Zatem w projekcie nie występuje żadna pomoc publiczna z tego tytułu, wobec czego bezpodstawne jest oczekiwanie wniesienia wkładu własnego w odniesieniu do tych kosztów.

Zaskarżonym pismem z dnia (...) maja 2013 r. r. o numerze (...) Minister poinformował stronę, iż odwołanie zostało odrzucone.

W uzasadnieniu podniesiono, iż po zweryfikowaniu kart oceny merytorycznej, zapisów treści wniosku oraz argumentacji przedstawionej przez Stowarzyszenie w treści odwołania, uznać należało, że protest został rozpatrzony w sposób prawidłowy i nie zachodzą przesłanki do uwzględnienia odwołania w tym zakresie. W ocenie Ministra, w rozstrzygnięciu protestu PARP odniosła się do całości zarzutów stwierdzając, iż nie są one zasadne, a następnie odniosła się do każdej z dokonanych przez członków KOP ocen. Podtrzymano ocenę jednego z oceniających (zwanego w rozstrzygnięciu protestu oceniającym nr II), potwierdzając ją własnym wyliczeniem zawartym w treści rozstrzygnięcia protestu (wyliczenie PARP potwierdziło prawidłowość wyliczeń zawartych w Karcie oceny merytorycznej przez ww. eksperta). Podtrzymanie ww. oceny wiązało się jednoznacznie z negatywnym rozstrzygnięciem pierwszego argumentu protestu, który brzmiał: "wkład własny winien zostać wniesiony również w odniesieniu do kosztów zarządzania projektem i kosztów pośrednich". Zanegowano również ocenę drugiego oceniającego, wskazując w sposób wyczerpujący błędy jakie zostały popełnione na etapie oceny przez tego eksperta, które przyczyniły się do otrzymania błędnego wyniku wielkości wkładu prywatnego. Zanegowanie oceny drugiego z oceniających zostało opisane w treści rozstrzygnięcia protestu i należy je rozumieć jako uznanie drugiego (i ostatniego zarazem) argumentu zawartego w proteście.

Ustosunkowując się do zarzutu polegającego na braku powołania podstaw prawnych w rozstrzygnięciu protestu Minister wskazał, iż PARP powołała się na zapisy Wytycznych dla projektodawców. W tym stanie rzeczy zarzut ten nie mógł zostać uwzględniony.

W dalszej części Minister powołał się na zapisy z Rozdziału 3. Wytycznych dla projektodawców, a także zapisy zawarte w Rozdziale 3.2 Zasad udzielania pomocy publicznej w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, dalej: ,, zasady udzielania pomocy publicznej PO KL’’ oraz na przepis § 19 ust. 4 rozporządzenia w sprawie udzielania pomocy finansowej PO KL. Organ wskazał, iż projekt Stowarzyszenia jest projektem zamkniętym, a nadto projektem na potrzeby konkretnego przedsiębiorcy oraz przedsiębiorców powiązanych z nim organizacyjnie, kapitałowo bądź gospodarczo. O tym, że omawiany projekt jest projektem na potrzeby konkretnego przedsiębiorcy oraz przedsiębiorców powiązanych z nim organizacyjnie, kapitałowo bądź gospodarczo wskazują zapisy wniosku, które stanowią, że grupą docelową projektu jest 1080 mikroprzedsiębiorstw z całej Polski, którzy prowadzą działalność gospodarczą w oparciu o umowę agencyjną z A. partnerem projektu. Minister wskazał jednocześnie, opierając się na zapisie wniosku, że sprawniejsze funkcjonowanie firm objętych projektem przyczyni się do poprawy pozycji na rynku ubezpieczeń A. Wobec tego Minister przyjął, iż do wydatków objętych pomocą publiczną (pomocą na szkolenia) zaliczyć należy również wydatki związane z zarządzaniem i obsługą projektu.

Organ wskazał również, iż nie może uznać wyjaśnień Stowarzyszenia, jakoby pełniło ono jedynie funkcję operatora (zarządza projektem i szkoleniami) i z tego względu nie było obowiązane do wniesienia wkładu własnego w odniesieniu do kosztów zarządzania i pośrednich. Zdaniem Ministra, zarówno rozporządzenie w sprawie udzielania pomocy finansowej PO KL, jak również Wytyczne dla projektodawców, wprost obligują wnioskodawcę ubiegającego się o dofinansowanie w konkursie "HeRosi Organizacji" do tego, aby koszty związane z zarządzeniem i kosztami pośrednimi dofinansować zgodnie z intensywnością pomocy publicznej na szkolenia.

W końcowej części pisma Minister dokonał również wyliczenia wysokości wkładu własnego, który ustalił na kwotę 920.171,78 zł. Następnie powołując się na zapisy Podrozdziału 3.5 Wytycznych dla projektodawców wskazał, iż wobec tego, że zaplanowany w ramach projektu wkład wynosi 831 870,00 zł, przedmiotowy wniosek nie jest zgodny z zasadami pomocy publicznej i nie może zostać rekomendowany do dofinansowania.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Stowarzyszenie wniosło o stwierdzenie, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucono naruszenie:

1) art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 ze zm., dalej: u.z.p.p.r.);

2) rozporządzenia w sprawie udzielania pomocy finansowej PO KL;

3) zasad udzielania pomocy publicznej w ramach PO KL i określania wysokości dofinansowania zawartych w Wytycznych dla projektodawców.

W uzasadnieniu skargi podtrzymano dotychczasowe stanowisko prezentowane zarówno w proteście, jak i w odwołaniu.

Odnosząc się do stanowiska Ministra podniesiono, iż nie istnieją żadne przesłanki do stwierdzenia, że projekt jest skierowany do konkretnego przedsiębiorcy oraz przedsiębiorców z nim powiązanych. W tym zakresie zauważono, iż Stowarzyszenie nie jest beneficjentem pomocy, a jedynie jej operatorem, bowiem nie będzie rekrutować, ani szkolić własnych pracowników, a jedynie będzie szkolić przedsiębiorców określonych w grupie docelowej. Projekt nie jest realizowany na potrzeby konkretnego przedsiębiorcy - zgodnie z założeniami grupy docelowej projekt jest realizowany dla ponad tysiąca przedsiębiorstw z całej Polski. Zauważono, iż obydwaj partnerzy projektu nie partycypują w wydatkach projektu – wszystkie wydatki projektu ponosi wyłącznie Stowarzyszenie. W ocenie Strony skarżącej, z zapisów wniosku jasno wynika, że firmy, w liczbie 1080, do których adresowany jest wniosek, nie są ze sobą powiązane organizacyjnie, kapitałowo lub gospodarczo. Konkludując podkreślono, że projekt nie jest skierowany do projektodawcy (Beneficjenta) jak również do jego pracowników, a także firm z nim powiązanych.

Stowarzyszenie wskazało również na wewnętrzną niespójność stanowiska zarówno PARP, jak i Ministra. Podniesiono, iż instytucje te wskazują, że poziom dofinansowania kosztów pośrednich i zarządzania winien wynosić 80%, natomiast skoro uważają one, że 1080 firm objętych projektem jest powiązanych z AVIVA to dofinansowanie tych kosztów wynieść winno 60% (dofinansowanie dla dużych firm wynosi maksymalnie 60%). Poziom dofinansowania 80% byłby zasadny, gdyby instytucje wskazywały, że wszystkie 1080 firm jest ze sobą powiązanych.

Minister nie ustosunkował się pisemnie do zarzutów skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje.

Przedmiotem niniejszej sprawy jest rozstrzygnięcie zawarte w piśmie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 31 maja 2013 r., na które skarga została wniesiona w trybie ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 z p. zm.; dalej: u.z.p.p.r.).

W przepisach art. 30c-30d u.z.p.p.r. przewidziano kilka rozwiązań autonomicznych, regulujących wybrane zagadnienia procesowe, w tym także kierunki rozstrzygnięć, jakie może podjąć sąd, załatwiając skargę (art. 30c ust. 3-5). Natomiast w zakresie nieuregulowanym w ustawie, w postępowaniu sądowo-administracyjnym odpowiednie zastosowanie znajdą przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270; dalej: p.p.s.a.), z wyłączeniem jednak: art. 52-55, art. 61 § 3-6, art. 115-122, art. 146, art. 150 i art. 152 p.p.s.a. (art. 30e u.z.p.p.r.).

Wskazać także należy, że każda ocena projektu winna być dokonywana z uwzględnieniem zasad równego dostępu do pomocy wszystkich kategorii beneficjentów w ramach programu oraz zapewnienia przejrzystości reguł stosowanych przy ocenie projektów, o których mowa w art. 26 ust. 2 u.z.p.p.r. Ocena ta winna być rzetelna i bezstronna, co pośrednio wynika również z art. 31 u.z.p.p.r. Podkreślenia wymaga zasada postępowania konkursowego polegająca na wyłonieniu najlepszego projektu. Ogólnie można więc stwierdzić, że najlepszy projekt, któremu zostanie następnie przyznane dofinansowanie, to taki, który w przewidzianym we właściwym Programie Operacyjnym zakresie przyczyni się najpełniej do osiągnięcia założonego celu. Celem postępowania konkursowego jest zatem wyłonienie takich przedsięwzięć, które dadzą gwarancję osiągnięcia celów opisanych w Programie Operacyjnym. Natomiast kontrola sądowo-administracyjna sprowadza się do zbadania, czy dokonana ocena projektu nie narusza powyższych reguł. Zgodnie z art. 30c ust. 3 pkt 1 ustawy u.z.p.p.r. Sąd może zatem uwzględnić skargę, jeżeli stwierdzi, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo. Przy czym wskazać należy, że przepis art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a., w myśl którego – sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy – nie został wyłączony przez art. 30e u.z.p.p.r. Oznacza to, że sąd uwzględnia skargę ale tylko w przypadku, o ile stwierdzi wydanie zaskarżonego aktu z naruszeniem przepisu prawa materialnego wpływającym na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie.

Przy tak zakreślonym polu kontroli działania organów oceniających wniosek należy wskazać, że ocena wniosku o dofinansowanie projektu nie narusza prawa.

Przypomnieć należy, że w rozpatrywanej sprawie istota spru między stronami dotyczy tego, czy projekt Strony skarżącej spełnia kryterium horyzontalne - zgodności z zasadami dotyczącymi pomocy publicznej. Potwierdzenie przez Ministra, w zaskarżonym rozstrzygnięciu, stanowiska PARP o nie spełnieniu przez projekt Strony skarżącej powyższego kryterium, było jedynym powodem dla którego wniosek nie został rekomendowany do dofinansowania. Zdaniem Ministra, projekt Strony skarżącej jest projektem realizowanym na potrzeby jednego przedsiębiorcy (A. Sp. z o. o.) oraz przedsiębiorców powiązanych z nim organizacyjnie, kapitałowo lub gospodarczo (1080 mikroprzedsiębiorców powiązanych z A. umową agencyjną), przy czym wnioskodawca nie jest beneficjentem pomocy. Na tej podstawie IP przyjęła, w odniesieniu do kosztów ogólnych oraz kosztów pośrednich, że pomoc publiczna udzielana jest zgodnie z intensywnością pomocy, która w przypadku szkoleń ogólnych nie może przekroczyć 80 % wydatków kwalifikowanych objętych pomocą publiczną, przypadających na mikroprzedsiębiorcę oraz małego przedsiębiorcę.

Sąd nie podziela stanowiska Ministra w zakresie, w jakim stwierdza, że projekt Skarżącej realizowany jest na potrzeby jednego przedsiębiorcy oraz przedsiębiorców powiązanych z nim organizacyjnie, kapitałowo lub gospodarczo. Zauważyć należy, że IP formułując swą ocenę nie odniosła się w pełni do zapisów rozdziału 3.2 Zasad udzielania pomocy publicznej w ramach PO KL, które stanowią, że przez przedsiębiorstwa powiązane organizacyjnie, kapitałowo lub gospodarczo należy rozumieć przedsiębiorstwa powiązane z beneficjentem pomocy jako partnerskie lub powiązane, zgodnie z Załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 (str. 28 Zasad udzielania pomocy publicznej w ramach PO KL).

Zgodnie z art. 3 ust. 3 powyższego załącznika - przedsiębiorstwa powiązane oznaczają przedsiębiorstwa, które pozostają w jednym z poniższych związków:

a) przedsiębiorstwo ma większość praw głosu w innym przedsiębiorstwie w roli udziałowca/akcjonariusza lub członka;

b) przedsiębiorstwo ma prawo wyznaczyć lub odwołać większość członków organu administracyjnego, zarządzającego lub nadzorczego innego przedsiębiorstwa;

c) przedsiębiorstwo ma prawo wywierać dominujący wpływ na inne przedsiębiorstwo zgodnie z umową zawartą z tym przedsiębiorstwem lub postanowieniami w jego statucie lub umowie spółki;

d) przedsiębiorstwo będące udziałowcem/akcjonariuszem lub członkiem innego przedsiębiorstwa kontroluje samodzielnie, zgodnie z umową z innymi udziałowcami/akcjonariuszami lub członkami tego przedsiębiorstwa, większość praw głosu udziałowców/akcjonariuszy lub członków w tym przedsiębiorstwie.

Natomiast przedsiębiorstwa partnerskie – zgodnie z art. 3 ust. 2 Załącznika I – oznaczają wszystkie przedsiębiorstwa, które nie zostały zakwalifikowane jako przedsiębiorstwa powiązane w rozumieniu ust. 3 i między którymi istnieją następujące związki: przedsiębiorstwo działające na rynku wyższego szczebla (typu upstream) posiada, samodzielnie lub wspólnie z co najmniej jednym przedsiębiorstwem powiązanym w rozumieniu ust. 3, 25% lub więcej kapitału lub praw głosu innego przedsiębiorstwa działającego na rynku niższego szczebla (typu downstream).

W rozpoznawanej sprawie grupą docelową wniosku jest 1080 mikroprzedsiębiorstw z terenu całej Polski, które prowadzą działalność gospodarczą w oparciu o umowę agencyjną z firmą A. - będącą partnerem projektu. Projekt Strony skarżącej jest projektem zamkniętym, skierowanym do przedsiębiorców (grupy docelowej). Brak jest podstaw do przyjęcia w rozpoznawanej sprawie, tak jak zrobił to Minister, że pomiędzy tymi przedsiębiorcami a firmą A. zachodzi partnerstwo czy powiązanie o którym mowa w Załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008, a konkretnie w art. 3 tegoż załącznika. Z powyższych względów nietrafne jest powołanie się przez Ministra na § 19 ust. 4 rozporządzenia w sprawie udzielania pomocy finansowej PO KL, który reguluje wyliczanie wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy realizującego projekt przeznaczony wyłącznie na potrzeby tego przedsiębiorcy lub przedsiębiorców powiązanych z tym przedsiębiorcą organizacyjnie, kapitałowo lub gospodarczo. Poza tym przepis ten odnosi się do wydatków kwalifikowanych w ramach wsparcia na podnoszenie kwalifikacji kadry szkoleniowej, co w rozpoznawanej sprawie również nie ma miejsca. Celem głównym projektu Strony skarżącej jest wzrost konkurencyjności 1080 mikroprzedsiębiorstw dzięki podwyższeniu kompetencji menadżerskich właścicieli.

Powyższa wadliwość stanowiska Ministra wyrażonego w uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia nie mogła jednak doprowadzić do uwzględnienia skargi ponieważ nie wpłynęła na trafność rozpatrzenia odwołania.

Należy zauważyć, że stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie udzielania pomocy finansowej PO KL - pomoc finansowa udzielona na pokrycie kosztów uczestnictwa w szkoleniu przedsiębiorców lub pracowników przedsiębiorców przez nich delegowanych stanowi pomoc publiczną. Przepisy powołanego rozporządzenia nie przewidują odstępstw od powyższej regulacji. Wielkość pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom na pokrycie kosztów uczestnictwa w szkoleniu nie może przekroczyć w przypadku szkoleń ogólnych – 80% kwoty wydatków kwalifikowanych przypadających na mikroprzedsiębiorcę lub małego przedsiębiorcę ( § 5 ust. 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie udzielania pomocy finansowej PO KL).

Poprzez wydatki kwalifikowane należy rozumieć wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą finansową określone w rozporządzeniu, bezpośrednio związane z projektem i niezbędne do jego realizacji ( § 2 pkt 10 rozporządzenia). Rozporządzenie w § 14 ust. 1 – 5 zawiera wyliczenie wydatków kwalifikowanych w ramach wsparcia na rozwój kapitału ludzkiego. Zgodnie z § 14 ust. 6 rozporządzenia podstawą wyliczenia wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców na pokrycie kosztów uczestnictwa w szkoleniu tych przedsiębiorców lub pracowników przez nich delegowanych w ramach wsparcia na rozwój kapitału ludzkiego są wydatki wskazane w ustępie pierwszym § 14. Przepis ten zalicza do wydatków kwalifikowanych wydatki na: 1) prowadzenie szkoleń, w tym: a) koszty kadry szkoleniowej, z zastrzeżeniem pkt 2; b) koszty podróży, wyżywienia i zakwaterowania kadry szkoleniowej i uczestników szkoleń; c) inne wydatki bieżące, w tym wydatki na materiały i dostawy; d) amortyzację narzędzi i wyposażenia, wyłącznie w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do realizacji szkolenia, i pod warunkiem, że do zakupu tych aktywów nie wykorzystano krajowych lub pochodzących z budżetu Unii Europejskiej środków publicznych; 2) wynagrodzenia pracowników projektodawcy, o którym mowa w § 9 ust. 2 pkt 1, realizującego projekt na potrzeby własne, zatrudnionych na podstawie ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) prowadzących szkolenia w ramach projektu, wraz z kosztami zatrudnienia, w szczególności składkami na ubezpieczenia społeczne, składkami na ubezpieczenie zdrowotne, zaliczkami na podatek dochodowy, składkami na Fundusz Pracy oraz odpisem na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych; 3) wynagrodzenia uczestników szkolenia będących przedsiębiorcami lub pracownikami delegowanymi przez przedsiębiorców na to szkolenie, odbywające się w godzinach pracy.

Podkreślenia wymaga, że przepisy rozporządzenia w sprawie pomocy finansowej PO KL nie przewidują w ogóle dla projektu zgłoszonego przez Stronę skarżącą, zaliczenia do wydatków kwalifikowanych kosztów ogólnych, które wymienione zostały w § 14 ust. 5 rozporządzenia w sprawie pomocy finansowej PO KL. Wydatki takie, zgodnie z § 14 ust. 7 rozporządzenia, stanowią podstawę do wyliczenia wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców na pokrycie kosztów uczestnictwa w szkoleniu tych przedsiębiorców lub pracowników przez nich delegowanych ale tylko w przypadku projektów realizowanych wyłącznie na potrzeby danego przedsiębiorcy lub przedsiębiorców powiązanych z nim organizacyjnie, kapitałowo lub gospodarczo. Powyższe koresponduje z zapisami rozdziału 3.2 ,,Pomoc publiczna na szkolenia’’ zasad udzielania pomocy publicznej w ramach PO KL. Wskazano tam, że pomoc na szkolenia udzielana w ramach PO KL może być przeznaczona na pokrycie wydatków kwalifikowanych, w tym kosztów ogólnych związanych z realizacją szkolenia – wyłącznie, gdy projekt jest realizowany przez projektodawcę będącego jednocześnie beneficjentem pomocy, albo na potrzeby pojedynczego przedsiębiorcy oraz przedsiębiorców powiązanych z nim organizacyjnie, kapitałowo lub gospodarczo.

W ocenie Sądu skoro pomoc finansowa udzielana na pokrycie kosztów uczestnictwa w szkoleniu przedsiębiorców stanowi pomoc publiczną, a jej intensywność odnosi się do kwoty wydatków kwalifikowanych to brak jest uzasadnienia, w świetle zaprezentowanych powyżej regulacji zawartych w rozporządzeniu jak i dokumentacji konkursowej, dla twierdzenia Strony skarżącej o niepodleganiu części pomocy finansowej (objętej wnioskiem o dofinasowanie) wymogom i warunkom udzielania pomocy publicznej i oczekiwania na tej podstawie na dofinansowanie w wysokości przekraczającej próg intensywności pomocy publicznej. Wyłączenie pewnych kosztów z klasyfikowania ich do kategorii wydatków kwalifikowanych, stanowiących podstawę dla wyliczania dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej, nie może prowadzić do wniosku, że dofinansowanie w takim zakresie dopuszczalne jest w pełnej wysokości, niezależnej od progu intensywności pomocy publicznej.

Uwzględniając wszystko powyższe skargę należało oddalić, gdyż – pomimo odmiennej argumentacji Sądu niż zaprezentowana przez Ministra - Strona skarżąca wnioskowała o kwotę dofinansowania większą niż wynikająca z intensywności pomocy publicznej co spowodowało, że projekt nie spełnia kryterium horyzontalnego (zgodności z zasadami dotyczącymi pomocy publicznej) i prawidłowo z tego względu nie został rekomendowany do dofinansowania.

Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie ocena projektu została dokonana w sposób właściwy i z tych względów – działając na podstawie art. 30c. ust. 3 pkt 2 u.z.p.p.r. – oddalił skargę.