II SA/Kr 561/13

Uzasadnienie

Starosta K. decyzją z dnia [...] grudnia 2012r., znak[...] , orzekł o zezwoleniu na wyłączenie z produkcji rolnej gruntu o powierzchni 0,0426 ha, stanowiącego użytki rolne w klasie R II, wchodzącego w skład nieruchomości - oznaczonej jako działka nr [...], obręb [...], gmina W. , zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym oraz ustalił wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania ww. gruntu na cele nierolnicze. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, iż przedmiotowe postępowanie zostało wszczęte z urzędu na podstawie art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 3 lutego 1995 roku o ochronie gruntów rolnych i leśnych, w związku z faktem, iż wynikający z operatu inwentaryzacji powykonawczej ([...] z dnia 07.10.2008 roku) zakres faktycznego wyłączenia z produkcji rolnej gruntu wchodzącego w skład dz. [...] dotyczył przedmiotowej działki w powierzchni 0,0426 ha, podczas, gdy decyzja Starosty K. z dnia 26.06.2006 r., znak [...] , dotycząca ww. działki zezwalała jedynie na wyłączenie użytków rolnych o powierzchni 0,0480 ha z przeznaczeniem pod budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

Od decyzji tej odwołanie złożyli T. i E.K. wyrażając swoje niezadowolenie z rozstrzygnięcia Starosty K. W szczególności wskazali, na konieczność aktualizacji ewidencji gruntów i budynków w Wydziale Geodezji, Kartografii, Katastru i Gospodarki Nieruchomościami w oparciu o propozycję zmian przedstawioną w grudniu 2012 r. przez uprawnionego geodetę M.W.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia [...] lutego 2013r. znak:[...] , na podstawie art. 5, 7, 11 i 28 ustawy z dnia 3 lutego 1995 roku o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.U. 2004, Nr 121, poz. 1266 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 kpa, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, iż z materiałów sprawy w sposób bezsporny wynika, iż decyzją Starosty K. z dnia 26.06.2006 r. - zezwolono na wyłączenie z produkcji rolnej gruntu stanowiącego użytki rolne o pow. 0,0480 ha wchodzącego w skład działek nr [...] w miejscowości W. , obręb [...], z przeznaczeniem pod budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

Po zakończonym procesie budowlanym dokonano zmiany w ewidencji gruntów użytku rolnego R II na użytek B (tereny mieszkaniowe) o powierzchni 0,0020 ha zgodnie z faktycznym stanem użytkowania gruntu, który określono w operacie inwentaryzacji powykonawczej obiektu budowlanego. Po zakończonym procesie budowlanym, decyzją z 11.01.2010 r. (znak: [...] ) dokonano zmiany użytku rolnego R II na użytek B (tereny mieszkaniowe) o pow. 0,0906 ha, natomiast część gruntu o pow. 0,0387 ha pozostała oznaczona użytkiem rolnym RII, zgodnie z operatem inwentaryzacji powykonawczej obiektu budowlanego [...] z dnia 07.10.2008 r. sporządzonym przez geodetę mgr inż. M.W. , który to operat stanowi podstawę do wprowadzenia zmian w ewidencji gruntu. Po zakończeniu inwestycji dokonana zmiana użytku rolnego RII na użytek B, o powierzchni większej niż określona w decyzji zezwalającej na wyłączenie stała się podstawą wszczęcia przez Starostę K. z urzędu postępowania przez organem I instancji.

Z dokumentów zgromadzonych w sprawie - porównania operatu i treści decyzji administracyjnych wydanych w sprawie wyłączenia gruntów z produkcji rolnej, wynika, iż na działce nr [...] nastąpiła zmiana użytku z "R II" na użytek: "B" bez zezwolenia na wyłączenie w zakresie 0,0406 ha.

Dodatkowo organ I instancji dokonał weryfikacji zakresu wyłączenia podczas oględzin nieruchomości przeprowadzonych dnia 24.10.2012 r. na nieruchomości, zaś oględziny na nieruchomości potwierdziły zakres faktycznego wyłączenia gruntu z produkcji rolnej na działce [...] obręb M. podany w operacie wykonanym przez geodetę.

Odnosząc się do zarzutów odwołania Kolegium podało, iż zgodnie z ust 3 pkt 1 załącznika nr 6 (dotyczącego zaliczania gruntów do poszczególnych użytków) do rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 roku w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. 2001, Nr 38, poz. 454) stanowiącego przepisy wykonawcze do ustawy z dnia 17 maja 1989 roku - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. 2005, Nr 240, poz. 2027 ze zm.) ustawodawca przesądził, iż jako "tereny mieszkaniowe" klasyfikuje się grunty, niewykorzystywane do produkcji rolniczej i leśnej, zajęte pod budynki mieszkalne, urządzenia funkcjonalnie związane z budynkami mieszkalnymi (podwórza, dojazdy, przejścia, przydomowe place gier i zabaw itp.), a także ogródki przydomowe. Zawarty w odwołaniu postulat aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków oraz dołączona do odwołania propozycja takiej aktualizacji opracowana przez mgr inż. M.W. powinna być traktowana jako obywatelska propozycja przeprowadzenie postępowania administracyjnego w w/w sprawie, nie może jednak stanowić podstawy do zmiany podjętego rozstrzygnięcia w oparciu o obowiązujące indywidualnie i powszechnie obowiązujące normy prawne. Podobnie propozycja wydzielenia 150 m2 z ustalonej normy objętej "odrolnienia", w zakresie propozycji ustalenia szerszej drogi, mieści się w powyżej przedstawionej interpretacji zarzutów odwołania.

Skład orzekający Kolegium sprawdził prawidłowość wyliczenia opłaty w oparciu o wskazane na wstępie przepisy prawa obowiązującego. Wyliczenie jest prawidłowe, a brak w ustawie możliwości zwolnienia strony z ponoszonych opłat, skutkuje uznaniem przez organ odwoławczy, prawidłowości decyzji organu pierwszej instancji.

W razie stwierdzenia, że grunty przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele nierolnicze lub nieleśne zostały wyłączone z produkcji bez decyzji, co ma miejsce w niniejszej sprawie w odniesieniu do obszaru 0,0406 ha przedmiotowej nieruchomości, decyzję o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej wydaje się z urzędu.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wnieśli T. i E.K. zarzucając:

- naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, a to przepisów art. 6 kpa poprzez brak jego zastosowania i tym samym wydanie decyzji z naruszeniem przepisów prawa materialnego i w sprzeczności z wcześniejszą, prawomocną decyzją organu;

- naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, a to art.7 i 8 kpa poprzez wydanie decyzji pozostającej w sprzeczności z decyzją Starosty z dnia 26 czerwca 2006r. znak: [...] w sprawie wyłączenia gruntu spod produkcji rolnej pomimo, że podstawą decyzji tej był projekt wyłączenia oparty na instrukcji geodezyjnej Wydziału Geodezji i Kartografii, Katastru i Gospodarki Nieruchomościami Starostwa Powiatowego w K. , którego prawidłowości nie zakwestionowano, decyzja stała się prawomocna, a projekt budowlany został zrealizowany z planowanym stanem faktycznym będącym podstawą jej wydania czym naruszono zasadę pogłębiania zaufania obywatela działającego w zgodzie z prawomocnym rozstrzygnięciem organu;

- naruszenie przepisów postępowania, a to art. 75-78 kpa poprzez pominięcie w postępowaniu dowodowym i brak odniesienia się do decyzji Starosty z dnia 26 czerwca 2006r. znak: [...] jak również pominięcie środka dowodowego jakim były zalegające w aktach sprawy przedstawione przez skarżących wyrysy zagospodarowania gruntu będącego przedmiotem decyzji oraz nieodniesienie się do żądania strony wyłączenia z przedmiotu postępowania fragmentu gruntu stanowiącego tzw. rezerwę pod drogę publiczną ustaloną w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego;

- naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez naruszenie przepisu art. 11 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych poprzez pominięcie istnienia prawomocnej decyzji wydanej w trybie powołanego przepisu i zastosowanie art. 28 ust. 1 i 2 wymienionej ustawy na podstawie identycznego stanu faktycznego jaki był podstawą pierwotnej i prawomocnej decyzji tym samym dokonanie zmiany decyzji prawomocnej bez podstawy prawnej.

Uzasadniając powyższe wskazano, iż SKO nie odniosło się w żaden sposób do faktu przedłożenia przez stronę skarżącą wyrysu wskazującego na inny sposób interpretacji wykorzystania gruntów niż stanowiący podstawę decyzji pierwszej instancji. Organ nie wskazał przy tym by był to wyrys sporządzony w sposób sprzeczny z prawem i nie odniósł się w żaden sposób do faktu, że ten sam fizycznie sposób użytkowania terenu mógł zostać zgodnie z prawem przedstawiony w różny sposób. Nie wskazał dlaczego wziął pod uwagę ten, a nie jakikolwiek inny wyrys. Ze zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów można tymczasem co najmniej wysnuć wniosek, że wyliczenie gruntu faktycznie wyłączonego z produkcji rolnej na przedmiotowej działce może być różne. Organ II instancji nie odniósł się dlaczego za podstawę wydania decyzji wziął pod uwagę skarżone rozwiązanie. Biorąc pod uwagę obowiązek organów administracji wyjaśniania podstawy faktycznej i uprawnienia samodzielnego przeprowadzania dowodów niezrozumiałym jest dlaczego kwestia prawidłowości dokonanego wyrysu w ogóle nie była przez SKO badana. Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie uwzględniło istniejącej w obrocie i aktualnej decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej wydanej przed uzyskaniem pozwolenia na budowę i będącej podstawą zagospodarowania działki. Organ w ogóle nie odniósł się do treści tej decyzji uniemożliwiając stronie skarżącej polemikę w tym zakresie.

Organ administracji architektoniczno-budowlanej nie może wydać pozwolenia na budowę, jeżeli inwestor nie uzyskał decyzji zezwalającej na wyłączenie gruntów z produkcji. Ta regulacja ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych koreluje z art. 32 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego. Obie ustawy wskazują, że decyzja zezwalająca na wyłączenie musi być wydana - a tym samym musi stać się ostateczna - przed wydaniem pozwolenia na budowę, a zatem na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych organ administracji może zezwolić na wyłączenie z produkcji rolniczej pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne takiej powierzchni gruntów przeznaczonych na cele nierolnicze, na której zgodnie z projektem zagospodarowania terenu, stanowiącym załącznik do decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nastąpi rozpoczęcie innego niż rolnicze użytkowanie gruntu. Nie ma potrzeby wyłączania całej powierzchni, której przeznaczenie zmieniono. Zgodnie z art. 28 ust. 1 w razie stwierdzenia, że grunty zostały wyłączone z produkcji niezgodnie z przepisami niniejszej ustawy, sprawcy wyłączenia ustala się opłatę w wysokości dwukrotnej należności. Nie spełnione zostały przesłanki, o których mowa w przepisie art. 28 ust. 1 i 2. Nie doszło do wykorzystania gruntów na cele nierolnicze bez decyzji, o której mowa w art. 11 ust. 1 i 2 (vide decyzja z dnia 26 czerwca 2006r. znak: [...] ani też nie można uznać by zakres tejże decyzji został na skutek działań faktycznych zmieniony i tym samym doszło do zmiany przeznaczenia i wykorzystania gruntów na cele nierolnicze w zakresie większym niż objęty decyzją.

Skarżący wnieśli o uchylenie decyzji obu instancji i zasądzenie kosztów.

W odpowiedzi na skargę skarżony organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Przepis art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) stanowi, iż sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną z punktu widzenia jej zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tej decyzji. Zgodnie z treścią art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, nie będąc przy tym związanym granicami skargi (art. 134 ustawy).

Skarga zasługuje na uwzględnienie, w szczególności z powodu naruszenia przepisów prawa materialnego – art. 28 w zw. z art. 4 pkt 11 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych, w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

Przepis art. 28 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych, stanowiący podstawę prawną zaskarżonej decyzji, zamieszczony został w rozdziale 7 ustawy "Kontrola wykonania przepisów ustawy". Przedmiotem kontroli jest więc m.in. sprawdzenie przestrzegania przez podmioty korzystające z gruntu przeznaczonego na cele rolnicze zasad wynikających z tej ustawy. Podstawową zasadą jest ta, która stanowi, że przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze, wymagającego zgody, o której mowa w ust. 2, dokonuje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Drugą z zasad jest ta, że wyłączenie z produkcji użytków rolnych wytworzonych z gleb pochodzenia mineralnego i organicznego, zaliczonych do klas I, II, III, IIIa, IIIb, oraz użytków rolnych klas IV, IVa, IVb, V i VI wytworzonych z gleb pochodzenia organicznego, przeznaczonych na cele nierolnicze - może nastąpić po wydaniu decyzji zezwalających na takie wyłączenie. Kolejną zasadą jest wprowadzenie, dla osoby która uzyskała zezwolenie na wyłączenie gruntów z produkcji, obowiązku uiszczenia należności i opłat rocznych.

Istotnym ograniczeniem tej zasady jest wyłączenie tego obowiązku przy wyłączeniu z produkcji rolniczej gruntów o powierzchni do 0,05 ha na cele budownictwa mieszkaniowego. Przepis art. 28 ustawy wprowadza wyraźne rozróżnienie sankcji za naruszenie przepisów ustawy, w zależności od rodzaju naruszenia: w ust. 1 przewiduje sankcję finansową wyłączenia (opłatę w wysokości dwukrotnej należności) w przypadku wyłączenia gruntów z produkcji niezgodnie z przepisami ustawy, zaś ust. 2 przewiduje - w razie stwierdzenia, że grunty przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele nierolnicze zostały wyłączone z produkcji bez decyzji, o której mowa w art. 11 ust. 1 i 2 obowiązek wydania takiej decyzji oraz sankcję finansową (podwyższenie należności o 10 %).

Stosownie zaś do definicji zwartej w przepisie art. 4 pkt 11 tejże ustawy przez wyłączenie gruntów z produkcji rozumie się rozpoczęcie innego niż rolnicze lub leśne użytkowanie gruntów. Wymagane omawianym przepisem "stwierdzenie wyłączenia z produkcji" oznacza zatem konieczność ustalenia faktu polegającego na wprowadzeniu realnych zmian w istniejącej rzeczywistości - rozpoczęcia innego niż rolnicze lub leśne użytkowanie gruntów. Dopiero ustalenie tego faktu daje podstawę do wydania decyzji o jakiej mowa.

Przechodząc do okoliczności faktycznych niniejszej sprawy wskazać należy, że organ uznał, iż faktyczny zakres wyłączenia z produkcji rolnej gruntu na działce nr [...] , obręb [...], gmina W. jest większy o 0,0426 ha niż określony decyzją Starosty K. z dnia 26.06.2006 r., znak [...], która zezwalała jedynie na wyłączenie użytków rolnych o powierzchni 0,0480 ha z przeznaczeniem pod budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Powyższe ustalenie organu zostało dokonane w oparciu o dane wynikające z operatu inwentaryzacji powykonawczej (KERG [...] z dnia 07.10.2008 roku), dane z ewidencji gruntów oraz oględziny nieruchomości. W zakresie wniosków wynikających z oględzin organ wskazał m.in., że zagospodarowanie działki zielenią trawnikową, krzewami i roślinnością ozdobną stanowi urządzoną infrastrukturę rekreacyjną, a tak użytkowany teren, stanowi powiązanie funkcjonalne z budownictwem mieszkaniowym, a nie z produkcją rolną.

Powyższe wnioski i ustalenia organu należy uznać za błędne.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że w orzecznictwie sądowo administracyjnym wyrażany jest pogląd, że sama zmiana w ewidencji gruntów, czy też dane wynikające z operatu powykonawczego, nie mogą stanowić wyłącznej podstawy do dokonania ustaleń, iż doszło do wyłączenia gruntu z produkcji rolnej (m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 maja 2009 r., II SA/Kr 345/09, LEX nr 557931, czy z 6 października 2010 r., II SA/Kr 816/10, LEX nr 753646).

Ponadto w orzecznictwie sądowo administracyjnym aktualnie utrwalony i jednolity jest pogląd, że "wyłączenie gruntów na działce budowlanej powinno obejmować tylko taką powierzchnię, na jakiej rozpoczęto inne niż rolnicze lub leśne wykorzystanie gruntu, a zatem powierzchnię pod inwestycją i towarzyszącą jej infrastrukturę". Powyżej zacytowany pogląd został wyrażony zarówno w przywołanym powyżej wyroku z dnia 20 maja 2009 r., II SA/Kr 345/09., jak i w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 16 listopada 2010 roku, II SA/Kr 992/10, LEX nr 753728, z powołaniem się na uchwałę 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 lutego 1997 r., sygn. akt OPS 13/96 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lutego 2007 r., IV SA/Wa 2355/06, LEX nr 319163.

W uzasadnieniu w/w uchwały, Naczelny Sąd Administracyjny wyraził przy tym pogląd, że: "Ochrona gruntów rolnych i leśnych polega przede wszystkim na ograniczaniu przeznaczania ich na cele nierolne i nieleśne (art. 3 ust. 1 pkt 1). Wydawanie zezwoleń na wyłączenie z produkcji także i takiej powierzchni gruntu rolnego lub leśnego, która nie jest niezbędna na potrzeby nierolne i nieleśne, stanowiłoby działanie wymierzone przeciwko celom określonym w omawianej ustawie". Podkreślić zatem należy, że w świetle poglądów prezentowanych m.in. w w/w orzeczeniach, wyłączenie gruntów z produkcji rolnej na działce budowlanej powinno obejmować tylko powierzchnię pod inwestycją i towarzyszącą jej infrastrukturą. Brak przy tym jakichkolwiek podstaw do aprobaty dla poglądu jaki zaprezentował organ, że zieleń trawnikowa, różne krzewy, a także roślinność ozdobna stanowi urządzoną infrastrukturę rekreacyjną, powiązaną z budownictwem mieszkaniowym. Zgodnie bowiem z pkt 1 ppkt 1c Załącznika Nr 6 do Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, do gruntów ornych zalicza się ugory i odłogi, czyli tereny porośnięte różnorodną roślinnością, a niewykorzystywane na bieżąco do działalności rolniczej. Zgodnie natomiast z pkt 3 ppkt 1 Załącznika Nr 6 do Rozporządzenia, do terenów mieszkaniowych zalicza się grunty, niewykorzystywane do produkcji rolniczej i leśnej, zajęte pod budynki mieszkalne, urządzenia funkcjonalnie związane z budynkami mieszkalnymi (podwórza, dojazdy, przejścia, przydomowe place gier i zabaw itp.), a także ogródki przydomowe. Tak więc w myśl powyższego przepisu, gruntem zaliczającym się do terenów mieszkaniowych jest grunt, który nie jest wykorzystywany do produkcji rolniczej i leśnej, i jednocześnie jest zajęty pod budynek mieszkalny i infrastrukturę z nim związaną, do której zalicza się podwórza, dojazdy, przejścia, przydomowe place gier i zabaw itp., a także ogródki przydomowe.

Przechodząc do dalszych rozważań, nie sposób również nie zauważyć, że w orzecznictwie prezentowany jest ponadto pogląd (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 maja 2009 r., II SA/Kr 345/09), że organ związany jest ostateczną decyzją, którą zezwolono wnioskodawcy na wyłączenie z produkcji rolnej gruntu z przeznaczeniem na cele budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Powyższy pogląd Sąd rozpoznający sprawę w całości podziela. Nie jest bowiem dopuszczalne w praworządnym państwie, aby organ administracji w takim samym stanie faktycznym dokonywał odmiennych rozstrzygnięć, z ewidentnym naruszeniem interesu obywateli i to w sytuacji gdy nie doszło do zmian przepisów prawa uzasadniających taką zmianę, a stanowisko sądów administracyjnych od lat jednoznacznie wskazuje, jaka część gruntu przeznaczona pod budowę budynku mieszkalnego podlega wyłączeniu z produkcji rolnej.

Jeśli zatem zagospodarowanie gruntu po zakończeniu budowy jest zgodne z projektem zagospodarowania nieruchomości, który stanowił podstawę wydania decyzji, którą zezwolono na wyłączenie z produkcji rolnej gruntu z przeznaczeniem na cele budynku mieszkalnego, to nakładanie opłaty podwyższonej za samowolne wyłączenie gruntu z produkcji rolnej niewątpliwie narusza także art. 8 k.p.a.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, organ administracji dokona porównania projektu zagospodarowania nieruchomości skarżących, który stanowił podstawę wydania decyzji Starosty K. z dnia [...].06.2006 r., znak [...], z rzeczywistym zagospodarowaniem działki po zakończeniu budowy. W przypadku tożsamości jej zagospodarowania, brak będzie podstaw do orzeczenia o zezwoleniu na wyłączenie z produkcji rolnej dodatkowej powierzchni gruntu. W przypadku rozbieżności w zagospodarowaniu działki (jak wynika z akt administracyjnych skarżący wybudowali taras, którego powierzchnia prawdopodobnie nie była ujęta we wniosku z 30.05.2006r.), rzeczą organu będzie ustalenie, na czym różnice te polegają i przy uwzględnieniu powyżej przedstawionych poglądów prawnych, w szczególności co do określenia co stanowi infrastrukturę związaną z budynkiem mieszkalnym, stosowne orzeczenie o zezwoleniu na wyłączenie z produkcji rolnej dodatkowej powierzchni (w porównaniu do powierzchni wynikającej z decyzji Starosty K. z dnia 26.06.2006 r., znak [...] ) działki nr [...] , obręb M. gmina W.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1a w zw. z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi decyzje organów obu instancji należało uchylić.

Orzeczenie w punkcie II wyroku wydano w oparciu o przepis art. 152.