II SA/Wr 441/13

Uzasadnienie

Zobowiązani J. K. i M. K., jednym pismem procesowym datowanym na dzień 28 stycznia 2013 r., wnieśli zarzuty dotyczące prowadzenia egzekucji administracyjnych wszczętych na skutek doręczenia zobowiązanemu M. K. tytułu wykonawczego nr [...] z dnia 14 stycznia 2013 r., zaś zobowiązanej J. K. doręczenia tytułu wykonawczego nr [...] z dnia 14 stycznia 2013 r.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego Powiatu W. (dalej: PINB), na podstawie art. 34 § 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 1015 ze zm., dalej: u.p.e.a.), postanowieniem z dnia 6 lutego 2013 r., nr [...], oddalił zarzuty z dnia 28 stycznia 2013 r. w części dotyczącej prowadzenia egzekucji administracyjnej wszczętej na skutek doręczenia zobowiązanemu M. K. tytułu wykonawczego nr [...] z dnia 14 stycznia 2013 r. (postanowienie doręczono na adres zobowiązanego M. K.).

PINB w tej samej dacie wydał postanowienie nr [...], którym oddalił zarzuty z dnia 28 stycznia 2013 r. w części dotyczącej prowadzenia egzekucji administracyjnej wszczętej na skutek doręczenia zobowiązanej J. K. tytułu wykonawczego nr [...] z dnia 14 stycznia 2013 r. (postanowienie doręczono na adres zobowiązanej J. K.).

Pismem z dnia 18 lutego 2013 r. zobowiązani wspólnie wnieśli zażalenia na oba postanowienia organu I instancji z dnia 6 lutego 2013 r.

D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego we W. (dalej: DWINB), mając na uwadze konieczność wyjaśnienia kwestii rozłączności postępowań egzekucyjnych prowadzonych na podstawie dwóch odrębnych tytułów wykonawczych, pismami z dnia 13 marca 2013 r., wezwał odrębnie zobowiązanych do jednoznacznego wskazania zakresu zaskarżenia.

W odpowiedzi na powyższe wezwania zobowiązany M. K. oświadczył w piśmie z dnia 26 marca 2013 r., iż zaskarża oba postanowienia, podobnie oświadczyła również zobowiązana J. K. w piśmie z dnia 26 marca 2013 r.

DWINB postanowieniem nr [...] z dnia 10 kwietnia 2013 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 w zw. z art. 144 k.p.a., umorzył postępowanie zażaleniowe w związku z zażaleniem M. K. na postanowienie PINB nr [...] z dnia 6 lutego 2013r. oddalające zarzuty dotyczące postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] z dnia 14 stycznia 2013 r.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, iż ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tu organ podał publikator "Tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.", Sąd natomiast dla czytelności dalej używać będzie skrótu u.p.e.a.) zawiera własną regulację dotyczącą uczestnictwa określonych podmiotów w tym postępowaniu oraz ich praw i obowiązków w tym postępowaniu (mowa o zobowiązanym i wierzycielu). Zdaniem organu oznacza to, że skarżącemu nie przysługuje prawo do złożenia zażalenia na postanowienie PINB wobec J. K., gdyż nie jest on stroną tego postępowania. DWINB podniósł w tym kontekście, iż należy wykluczyć możliwość stosowania w postępowaniu egzekucyjnym art. 28 k.p.a., określającego kogo należy rozumieć pod pojęciem strony postępowania administracyjnego, ponieważ w świetle art. 18 u.p.e.a., przepisy k.p.a. mają odpowiednie zastosowanie w postępowaniu egzekucyjnym, ale wyłącznie w sytuacji, gdy przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nie stanowią inaczej.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skarżący M. K. wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości wobec naruszenia przepisów art. 9 i art. 124 k.p.a.

W uzasadnieniu podniesiono, że zaskarżone postanowienie posiada wady prawne w postaci istotnych błędów merytorycznych jakimi jest powoływanie się przez organ wydający postanowienie na nieaktualne podstawy prawne. Podano mianowicie, że "akt prawny w oparciu o który DWINB wydaje postanowienie nr [...] i umarza postępowanie zażaleniowe, publikowany w Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 od dnia 27.02.2013 r. posiada status- wygaśniecie aktu." Podniesiono również, że "w dalszej części postanowienia nr [...] DWINB wyjaśniając regulacje dotyczącą uczestnictwa w postępowaniu egzekucyjnym, powołuje się na publikację w Dz. U. z 2005 r., Nr 229, poz. 1954. Akt prawny w ww. publikatorze posiada status- wygaśnięcie aktu."

W odpowiedzi na skargę DWINB wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Sąd administracyjny w ramach kontroli działalności administracji publicznej, przewidzianej w art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 217 ze zm., dalej jako u.p.p.s.a.), uprawniony jest do badania czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, nie będąc przy tym związanym granicami skargi (art. 134 u.p.p.s.a.). Orzekanie - w myśl art. 135 u.p.p.s.a. - następuje w granicach sprawy będącej przedmiotem kontrolowanego postępowania administracyjnego, w której został wydany zaskarżony akt lub czynność i odbywa się z uwzględnieniem wówczas obowiązujących przepisów prawa.

Wady, skutkujące koniecznością uchylenia decyzji lub postanowienia, wskazane są w przepisie art. 145 § 1 u.p.p.s.a. W szczególności na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) u.p.p.s.a. sąd uchyla decyzję (postanowienie) w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy. Natomiast zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) u.p.p.s.a. uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

W zakresie tak określonej kognicji Sąd stwierdza, iż zaskarżone postanowienie DWINB z dnia 10 kwietnia 2013 r. nie narusza prawa.

Z treści skargi wynika, że w istocie skarżący nie kwestionuje co do zasady przyjętego stanowiska organu odwoławczego, iż w postępowaniu zażaleniowym, odnośnie wydanego przez PINB postanowienia oddalającego zarzuty na postępowanie egzekucyjne prowadzone na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] wydanego względem jego żony, nie przysługuje mu przymiot strony postępowania egzekucyjnego, a jedynie zarzuca wadliwość w przywołaniu numeracji publikatorów dwóch podstawowych aktów prawnych mających zastosowanie w orzekanej sprawie.

Odnosząc się do pryncypialnej w niniejszej sprawie kwestii legitymacji do wniesienia zażalenia wskazać trzeba, iż w tytule wykonawczym nr [...] z dnia 14 stycznia 2013 r. jako osobę zobowiązaną wskazano J. K.. Oznacza to niewątpliwie, że tylko tej osobie, jako zobowiązanej, przysługuje uprawnienie do wnoszenia zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji. W rezultacie przyjęcia takiej konstrukcji prawnej wyłącznie zobowiązanej przysługiwało uprawnienie do wniesienia zażalenia na postanowienie w przedmiocie rozpoznania zarzutów (tutaj na postanowienie oddalające zarzuty), gdyż postepowanie zażaleniowe, mimo swojego incydentalnego charakteru, jest postępowaniem toczącym się w ramach całego postępowania egzekucyjnego, w którym za strony uważa się jedynie zobowiązanego i wierzyciela. W tej sytuacji prawidłowe było rozstrzygnięcie organu odwoławczego umarzające postępowanie zażaleniowe na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 w zw. z art. 144 k.p.a.

Wypada w tym miejscu przejść zatem do oceny zasadności postawionego zarzutu wskazania w zaskarżonym postanowieniu nieaktualnej podstawy prawnej, co miałoby w przekonaniu skarżącego naruszać przepisy art. 9 i art. 124 k.p.a.

Zdaniem Sądu poza wszelką wątpliwością jest ustalenie, iż w zaskarżonym postanowieniu DWINB prawidłowo przywołał przepis art. 138 § 1 pkt 3 w zw. z art. 144 k.p.a. jako podstawę prawną przyjętego rozstrzygnięcia, z dokładnym wskazaniem konkretnych jednostek redakcyjnych, daty uchwalenia i określenia przywołanej ustawy. Co prawda wskazano nieaktualny już na dzień wydania zaskarżonego postanowienia dane dotyczące publikacji tekstu jednolitego tego aktu prawnego ("Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.", zamiast "Dz. U. z 2013 r., poz. 267"), jednakże nie miało to jakiegokolwiek znaczenia dla prawidłowości przyjętego rozstrzygnięcia organu odwoławczego, gdyż przywołane jednostki redakcyjne tejże ustawy nie legły zmianie, a opublikowanie w dniu 27 lutego 2013 r. kolejnego tekstu jednolitego k.p.a. miało wyłącznie wymiar czynności technicznej ułatwiający stosowanie ustawy.

Podobne uwagi podnieść należy również w przypadku nieaktualnego podania publikacji tekstu jednolitego ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, gdyż ostatni tekst jednolity tego aktu prawnego został opublikowany w Dzienniku Ustaw w dniu 13 września 2012 r. pod poz. 1015 i do dnia wydania zaskarżonego postanowienia dwukrotnie zamieszczono w tym publikatorze zmiany (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342 i poz. 1529).

Wbrew zatem sugestiom skarżącego oba powołane w postanowieniu DWINB akty prawne nie wygasły i nadal obowiązują w polskim porządku prawnym, zaś w Dzienniku Ustaw publikowane są w miarę potrzeb teksty jednolite tych ustaw.

Z przedstawionych powyżej przyczyn skarga jako nieuzasadniona podlegała oddaleniu na podstawie art. 151 u.p.p.s.a.