I FZ 332/14
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2014-09-12Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Arkadiusz Cudak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, , , po rozpoznaniu w dniu 12 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia E.B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1424/14 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej przez E.B. decyzji Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 3 marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki z o.o. w podatku od towarów i usług wraz z odsetkami za zwłokę za sierpień, wrzesień, październik i listopad 2008 r. postanawia oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 7 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 1424/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił E.B. (zwanemu dalej również "skarżącym") wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że skarżący w złożonej skardze sformułował m.in. wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, w którym wskazał, że wyegzekwowanie określonych w decyzji należności podatkowych w kwocie ponad 60.000 zł bezsprzecznie pociągnie za sobą dotkliwe konsekwencje wyrządzające znaczne szkody oraz wywołujące trudne do odwrócenia skutki.
W ocenie Sądu tak uzasadniony wniosek nie mógł prowadzić do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Na poparcie swojego żądania strona skarżąca nie przywołała bowiem żadnych konkretnych okoliczności. Nie wyjaśniła jaka jest jej sytuacja ekonomiczna, w której wyegzekwowanie od niej kwot zobowiązania w podatku od towarów i usług spowoduje wystąpienie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W złożonym zażaleniu pełnomocnik skarżącego wniósł o uchylenie powyższego postanowienia. W jego uzasadnieniu wskazał na bardzo trudną sytuację finansową oraz zdrowotną skarżącego. Podniósł jednocześnie, że wobec dochodzonej kwoty należności publicznoprawnych – jej egzekucja z majątku skarżącego pociągnie za sobą nie tylko szkodę majątkową, ale i inne nieodwracalne skutki.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Należy na wstępie zaznaczyć, że przedmiotem kontroli instancyjnej dokonywanej w postępowaniu zażaleniowym przez Naczelny Sąd Administracyjny jest zgodność z prawem orzeczeń wydawanych przez wojewódzkie sądy administracyjne. W toku niniejszego postępowania Naczelny Sąd Administracyjny nie rozpoznaje sprawy ponownie merytorycznie, a jedynie bada, czy przy wydaniu zaskarżonego orzeczenia, w tym przypadku postanowienia z dnia 7 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 1424/14, nie doszło do naruszenia przepisów obowiązującego prawa. Przedmiotem rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego w postępowaniu zażaleniowym jest zatem ocena legalności zaskarżonego postanowienia. Wobec powyższego zadaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego jest zatem ustalenie, czy przeprowadzona przez Sąd pierwszej instancji ocena wniosku strony o wstrzymanie wykonania decyzji była prawidłowa
Dla oceny prawidłowości zaskarżonego postanowienia w tym zakresie istotne są przepisy art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej "P.p.s.a."). Zgodnie z treścią tego przepisu sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Przesłanki z art. 61 § 3 P.p.s.a stanowią, że sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Chodzi więc o taką przeszkodę, która nie będzie mogła zostać później naprawiona lub o taka sytuację, w której nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Złożenie wniosku nie oznacza jednak automatyzmu w blokowaniu realizacji praw i obowiązków wynikających z decyzji administracyjnej. Sąd ocenia jedynie, czy podane przez stronę okoliczności w istocie wskazują na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym celu strona skarżąca winna tak określić ewentualną szkodę i wskazać na skutki, które trudno będzie odwrócić, by Sąd mógł stwierdzić, w oparciu o konkretne dane, że jej wielkość może być znaczna, a skutki wykonania decyzji istotnie trudne do odwrócenia. W orzecznictwie zapadłym na tle tego przepisu podkreśla się jednocześnie, że argumentacja przedstawiona na poparcie wniosku powinna być spójna, poparta faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie. Przy czym sąd administracyjny w razie braku takich dokumentów, czy to w aktach sprawy, czy też z powodu niedołączenia ich do wniosku nie jest uprawniony, przed rozpoznaniem wniosku o wstrzymanie do wzywania strony o ich przedstawienie. W przypadku bowiem wniosku o wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje – jak choćby w ramach instytucji prawa pomocy – możliwości skorzystania z uzupełniającego postępowania dowodowego. Wymaga również podkreślenia, że ogólnikowe twierdzenia wyrażane przez stronę skarżącą, pozbawione szerszego uzasadnienia i stosownych wyliczeń, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu.
W związku z powyższym należy zgodzić się ze stanowiskiem Sądu I instancji, że argumentacja zaprezentowana we wniosku nie była należycie uzasadniona i jako taka nie mogła stanowić podstawy do wstrzymania decyzji organu I instancji. Wskazać należy, że skarżący nie przedstawił w chwili składania wniosku stosownych dokumentów, ani też szerzej swojego stanowiska nie uzasadnił. Do tego strona nie wskazała, aby tego typu informacje mogły wynikać chociażby z analizy niniejszych akt sprawy. Braki w tym zakresie uniemożliwiły zatem w praktyce dokonanie Sądowi I instancji oceny wpływu wykonania zakwestionowanej decyzji na sytuację strony.
W tej sytuacji, zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego należy uznać za odpowiadające prawu. Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Arkadiusz Cudak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, , , po rozpoznaniu w dniu 12 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia E.B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1424/14 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej przez E.B. decyzji Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 3 marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki z o.o. w podatku od towarów i usług wraz z odsetkami za zwłokę za sierpień, wrzesień, październik i listopad 2008 r. postanawia oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 7 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 1424/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił E.B. (zwanemu dalej również "skarżącym") wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że skarżący w złożonej skardze sformułował m.in. wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, w którym wskazał, że wyegzekwowanie określonych w decyzji należności podatkowych w kwocie ponad 60.000 zł bezsprzecznie pociągnie za sobą dotkliwe konsekwencje wyrządzające znaczne szkody oraz wywołujące trudne do odwrócenia skutki.
W ocenie Sądu tak uzasadniony wniosek nie mógł prowadzić do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Na poparcie swojego żądania strona skarżąca nie przywołała bowiem żadnych konkretnych okoliczności. Nie wyjaśniła jaka jest jej sytuacja ekonomiczna, w której wyegzekwowanie od niej kwot zobowiązania w podatku od towarów i usług spowoduje wystąpienie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W złożonym zażaleniu pełnomocnik skarżącego wniósł o uchylenie powyższego postanowienia. W jego uzasadnieniu wskazał na bardzo trudną sytuację finansową oraz zdrowotną skarżącego. Podniósł jednocześnie, że wobec dochodzonej kwoty należności publicznoprawnych – jej egzekucja z majątku skarżącego pociągnie za sobą nie tylko szkodę majątkową, ale i inne nieodwracalne skutki.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Należy na wstępie zaznaczyć, że przedmiotem kontroli instancyjnej dokonywanej w postępowaniu zażaleniowym przez Naczelny Sąd Administracyjny jest zgodność z prawem orzeczeń wydawanych przez wojewódzkie sądy administracyjne. W toku niniejszego postępowania Naczelny Sąd Administracyjny nie rozpoznaje sprawy ponownie merytorycznie, a jedynie bada, czy przy wydaniu zaskarżonego orzeczenia, w tym przypadku postanowienia z dnia 7 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 1424/14, nie doszło do naruszenia przepisów obowiązującego prawa. Przedmiotem rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego w postępowaniu zażaleniowym jest zatem ocena legalności zaskarżonego postanowienia. Wobec powyższego zadaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego jest zatem ustalenie, czy przeprowadzona przez Sąd pierwszej instancji ocena wniosku strony o wstrzymanie wykonania decyzji była prawidłowa
Dla oceny prawidłowości zaskarżonego postanowienia w tym zakresie istotne są przepisy art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej "P.p.s.a."). Zgodnie z treścią tego przepisu sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Przesłanki z art. 61 § 3 P.p.s.a stanowią, że sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Chodzi więc o taką przeszkodę, która nie będzie mogła zostać później naprawiona lub o taka sytuację, w której nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Złożenie wniosku nie oznacza jednak automatyzmu w blokowaniu realizacji praw i obowiązków wynikających z decyzji administracyjnej. Sąd ocenia jedynie, czy podane przez stronę okoliczności w istocie wskazują na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym celu strona skarżąca winna tak określić ewentualną szkodę i wskazać na skutki, które trudno będzie odwrócić, by Sąd mógł stwierdzić, w oparciu o konkretne dane, że jej wielkość może być znaczna, a skutki wykonania decyzji istotnie trudne do odwrócenia. W orzecznictwie zapadłym na tle tego przepisu podkreśla się jednocześnie, że argumentacja przedstawiona na poparcie wniosku powinna być spójna, poparta faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie. Przy czym sąd administracyjny w razie braku takich dokumentów, czy to w aktach sprawy, czy też z powodu niedołączenia ich do wniosku nie jest uprawniony, przed rozpoznaniem wniosku o wstrzymanie do wzywania strony o ich przedstawienie. W przypadku bowiem wniosku o wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje – jak choćby w ramach instytucji prawa pomocy – możliwości skorzystania z uzupełniającego postępowania dowodowego. Wymaga również podkreślenia, że ogólnikowe twierdzenia wyrażane przez stronę skarżącą, pozbawione szerszego uzasadnienia i stosownych wyliczeń, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu.
W związku z powyższym należy zgodzić się ze stanowiskiem Sądu I instancji, że argumentacja zaprezentowana we wniosku nie była należycie uzasadniona i jako taka nie mogła stanowić podstawy do wstrzymania decyzji organu I instancji. Wskazać należy, że skarżący nie przedstawił w chwili składania wniosku stosownych dokumentów, ani też szerzej swojego stanowiska nie uzasadnił. Do tego strona nie wskazała, aby tego typu informacje mogły wynikać chociażby z analizy niniejszych akt sprawy. Braki w tym zakresie uniemożliwiły zatem w praktyce dokonanie Sądowi I instancji oceny wpływu wykonania zakwestionowanej decyzji na sytuację strony.
W tej sytuacji, zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego należy uznać za odpowiadające prawu. Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.
