III SA/Gl 395/14

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. , po rozpatrzeniu odwołania "A" w Z. na decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] r. o nr [...] określającą kwotę do zwrotu w podatku od towarów i usług za sierpień 2009 r. w wysokości 0 zł oraz zobowiązanie podatkowe w tymże podatku w kwocie 2.177 zł, utrzymał w mocy decyzję pierwszoinstancyjną.

Decyzję wydano na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 i art. 13 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2012 r, poz. 749 ze zm.) oraz art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm., dalej ustawa VAT).

W uzasadnieniu przedstawiono stan faktyczny i prawny sprawy. Podkreślono, że w dniu [...] r. spółka jawna "A" złożyła w Urzędzie Skarbowym w Z. deklaracje podatkową VAT-7 za sierpień 2009 r. i wykazała podatek należny w wysokości [...] zł, podatek naliczony do odliczenia w wysokości [...] zł, nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w wysokości [...] zł - w tym do zwrotu na rachunek bankowy wskazany przez podatnika w wysokości [...] zł, do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w kwocie [...] zł. Do deklaracji załączony został wniosek o zwrot tej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni, w oparciu o art. 87 ust. 6 ustawy o VAT.

W wyniku kontroli objęto sprawdzeniem faktury VAT, ewidencję środków trwałych, wyciągi bankowe, umowy najmu zawarte z kontrahentami oraz rejestry zakupu i sprzedaży VAT za kontrolowany miesiąc; porównano wszystkie zapisy w rejestrach z dokumentacją źródłową - w zakresie podatku należnego stwierdzono nieprawidłowe rozliczenie 2 faktur (faktury nr [...] z dnia 3 sierpnia 2009 r. i faktury nr [...] z dnia 21 sierpnia 2009 r.) na łączną kwotę podatku VAT [...] zł, wystawionych z tytułu świadczonych usług najmu lokali na cele gospodarcze, ze względu na fakt, iż obowiązek podatkowy od tych transakcji powstał dopiero w wrześniu 2009 r. Natomiast w zakresie podatku naliczonego ustalono, że w sierpniu 2009 r. spółka dokonała rozliczenia zakupu nieruchomości zaliczonej do środków trwałych firmy tj. budynku produkcyjno - magazynowego mieszącego się na działce nr [...] w Z. przy ul. [...] , udokumentowanego fakturą VAT nr [...] wystawioną w dniu [...] r. przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Z. – A. R. w imieniu firmy "B" spółka jawna na kwotę netto [...] zl i kwotę VAT (22%) [...] zł; transakcja przeprowadzona została w formie licytacji nieruchomości.

W wyniku przeprowadzonych czynności kontrolujący stwierdzili zatem, iż Spółce przysługuje zwrot zadeklarowanej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w wysokości [...] zł zgodnie z art. 87 ust. 6 ustawy o VAT w terminie 25 dni od złożenia deklaracji i jednocześnie w rozliczeniu za ten miesiąc istnieje nadwyżka podatku do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w wysokości [...] zł. Zwrotu ww. kwoty dokonano w dniu 16 października 2009 r.

W dniu [...] r. Spółka złożyła korektę deklaracji podatkowej VAT-7 za miesiąc sierpień 2009 r. w której wykazała:

- podatek należny w wysokości [...] zł;

- podatek naliczony do odliczenia w wysokości [...] zł;

- nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym [...] zł - w tym:

• do zwrotu na rachunek bankowy wskazany przez podatnika - [...] zł,

• do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w kwocie [...] zł.

W konsekwencji przeprowadzona została w spółce jawnej [...] kontrola podatkowa dotycząca transakcji sprzedaży nieruchomości nr [...], w drodze licytacji przeprowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Z. . i w oparciu o wyjaśnienia składane przez wspólników spółki P.T. i J. K. oraz ustalenia kontroli przeprowadzonej u Komornika Sądowego A. R. stwierdzono, że: nieruchomość została nabyta w dniu [...]. od Gminy Ż. ; zakupiona działka z budynkiem nie były opodatkowane podatkiem od towarów i usług (vide: pismo Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] r. znak [...]), a zatem Spółka nie korzystała z obniżenia podatku należnego przy zakupie tej nieruchomości; budynek był używany przez Spółkę do działalności gospodarczej do maja 2006 r.; wg oświadczenia wspólników budynek nie był w tym czasie modernizowany czy też ulepszany; ww. nieruchomość została sprzedana przez Komornika Sądowego A.R. na rzecz Spółki jawnej "A" w wyniku licytacji przeprowadzonej w dniu [...] r., przy czym przysądzenie własności tej nieruchomości na rzecz nabywcy nastąpiło postanowieniem z dnia [...]. o sygn. akt [...], które uprawomocniło się w dniu [...] r.; w dniu [...] r. Komornik Sądowy wystawił w imieniu dłużnika "B" spółka jawna w Z. fakturę [...] dotyczącą sprzedaży nieruchomości objętej [...] na wartość netto [...] zł i podatek VAT [...] zł, wartość brutto [...] zł; spółka nie posiadała jakiejkolwiek dokumentacji związanej ze sprzedażą ww. nieruchomości wymienionej w fakturze nr [...] wystawionej w dniu [...].; ww. faktura nie została Spółce przekazana, co potwierdziła również A. R. w trakcie przeprowadzonej u niej kontroli, w związku z czym nie została ona wykazana w żadnym rejestrze i w żadnej deklaracji VAT-7; Spółka zawiesiła działalność gospodarczą z dniem 1 listopada 2008 r.; ostatnią deklarację w zakresie podatku VAT złożono za miesiąc październik 2008 r., a ostatni przychód wykazano w deklaracji za miesiąc maj 2006 r.

Wobec dokonanych ustaleń stwierdzono więc, iż przedmiotowa sprzedaż budynku i działki na podstawie art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT korzysta ze zwolnienia od towarów i usług. Ponieważ zaś sprzedaż zabudowanej działki o numerze ewidencyjnym [...], objętej [...], przez Spółkę, która była zarejestrowanym podatnikiem VAT nastąpiła na rzecz podmiotu gospodarczego transakcja ta powinna być udokumentowana fakturą VAT i wykazana w deklaracji VAT-7 za październik 2007 r. Z uwagi natomiast na fakt, że w dniu 26 sierpnia 2009 r. Komornik Sądowy wystawił w imieniu dłużnika i na jego rachunek fakturę nr [...] z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości na wartość netto [...] zł i [...] zł jako podatek VAT - to jako płatnik podatku VAT był zobowiązany do zapłaty podatku wykazanego w tej fakturze. Komornik A. R. dokonała wpłaty kwoty [...] zł na rachunek Urzędu Skarbowego w Z. tytułem podatku VAT z przedmiotowej sprzedaży licytacyjnej.

W konsekwencji poczynionych ustaleń w dniu [...] r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. wszczął postępowanie podatkowego w spółce jawnej "A" w zakresie podatku od towarów i usług za miesiąc sierpień 2009 r. i w efekcie wydał decyzję z dnia [...] r. nr [...] określającą Spółce za ten okres zobowiązanie podatkowe w kwocie [...] zł kwestionując dokonanie przez nią odliczenia podatku naliczonego w kwocie [...] zł, wynikającego z faktury nr [...] z dnia [...] r., wystawionej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Z. , dokumentującej nabycie w drodze licytacji nieruchomości tj. budynku produkcyjno - magazynowego mieszczącego się na działce nr [...] w Z. przy ul. [...] twierdząc, iż sprzedaż udokumentowana tą fakturą była zwolniona od podatku stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 tej ustawy podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tej faktury.

Kwestionując prawidłowość rozstrzygnięcia Strona wniosła odwołanie żądając uchylenia decyzji w całości. Zarzuciła rażące naruszenie przepisów prawa polegające na: zmienności rozstrzygnięć podejmowanych przez organy administracji państwowej w tej samej sprawie oraz przy tym samym stanie faktycznym i prawnym - od pozytywnego do negatywnego, co stanowi naruszenie zasad ogólnych postępowania podatkowego wynikających z art. 121 i 122 Ordynacji podatkowej i art. 7 Konstytucji RP; przerzucaniu na podatnika błędów i uchybień popełnianych w czasie postępowania podatkowego i kontrolnego prowadzonego przez Urząd Skarbowy w Z. ; rażące naruszenie art. 180 Ordynacji podatkowej poprzez pominięcie dowodu w postaci protokołu kontroli przeprowadzonej przez pracowników Urzędu Skarbowego w Z. w dniach [...] r. w spółce jawnej "A" ; naruszeniu zasady zaufania podatnika do organów administracji państwowej oraz naruszenie art. 32 Konstytucji RP, art. 125 i 210 Ordynacji podatkowej i przepisów Dyrektywy 2006/112 w zakresie neutralności podatku VAT. W uzasadnieniu strona podkreśliła m. in., że w zaskarżonej decyzji organ podatkowy nie ustosunkował się w żaden sposób do ustaleń zawartych w protokole kontroli oraz do faktu, że dokonał zwrotu nadwyżki. Protokół ten nie został przy tym włączony do materiału dowodowego. Ponadto gdyby organ podatkowy miał wątpliwości co do zasadności zwrotu podatku VAT mógł skorzystać z uprawnień jakie daje mu art. 274b § 1 Ordynacji podatkowej i przedłużyć termin zwrotu, czego nie uczynił. Strona zaakcentowała, że komornik sądowy w zakresie swych obowiązków nie dokonał wszelkich czynności umożliwiających pozyskanie informacji do ustalenia skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym, w tym w zakresie podatku VAT - nie ustaliła zatem czy sprzedaż nieruchomości podlega opodatkowaniu czy korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT, czyli nie posiadała dokumentów, które pozwoliłyby ustalić czy na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy. Natomiast wskazała, że w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w W. nr [...] z dnia [...] r. stwierdzono, że wobec braku stosownych dokumentów i informacji wskazujących na prawo podatnika do zwolnienia z opodatkowania danej transakcji do dostawy należy zastosować stawkę podstawową zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy. Strona skorzystała więc z możliwości odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturze wystawionej przez komornika sądowego dokumentującej nabycie nieruchomości, działając w zaufaniu do ww. funkcjonariusza państwowego. Zgodnie zaś z wyrokiem WSA w Lublinie z dnia 18 października 2006 r. o sygn. akt I SA/Lu 225/2006 błędy czy zaniedbania po stronie sprzedawcy nie mogą ograniczać prawa nabywcy do odliczenia VAT naliczonego. Tym samym, jej zdaniem, za błędy i nieprawidłowości popełnione przez komornika sądowego tj. niewystawienie faktury w przewidzianym prawem terminie i bezpodstawne zastosowanie stawki 22% dla ww. transakcji sprzedaży nie może odpowiadać podatnik, który działał w dobrej wierze i przekonaniu że komornik ten wykonuje swoje obowiązki zgodnie z przepisami prawa, tym bardziej że spółka dołożyła wszelkich starań w tym zakresie.

Dyrektor Izby Skarbowej w K. zaskarżoną decyzją ostateczną z dnia [...] r. nie uznał zasadności odwołania i utrzymał w mocy decyzję organu I instancji podzielając ustalenia i ocenę prawną tego organu. W jej uzasadnieniu podniósł, że zasadnie organ podatkowy pierwszej instancji zakwestionował dokonanie przez spółkę jawną "A" w rozliczeniu podatku od towarów i usług za sierpień 2009 r. odliczenia podatku naliczonego w kwocie [...] zł wynikającego z faktury nr [...] gdyż sprzedaż udokumentowana tą fakturą była zwolniona od podatku stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 tej ustawy podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tej faktury. Przedmiotowa nieruchomość, stanowiąca zabudowaną budynkiem działkę nr [...]. została nabyta przez spółkę cywilną "B" w dniu [...]r. i była użytkowana do maja 2005 r. Budynek posiadał zatem status towaru używanego w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług bo niewątpliwie minęło co najmniej 5 lat od końca roku, w którym zakończono jego budowę.

Odnosząc się natomiast do zarzutów odwołania, organ odwoławczy wyjaśnił, że w sprawie nie doszło do naruszenia art. 121, art. 122, art. 180 Ordynacji podatkowej, art. 7 Konstytucji RP ani też zasady zaufania do organów podatkowych (art. 120 Ordynacji podatkowej). Organ odwoławczy podkreślił, że nieprawdą jest by w postępowaniu tym organ podatkowy pominął dowód w postaci wskazywanego protokołu kontroli dot. zasadności zadeklarowanego zwrotu; był on bowiem przywołany w postanowieniu o wszczęciu postępowania podatkowego. Bezsprzecznie stanowił więc materiał dowodowy w sprawie.

Ustosunkowując się z kolei do pozostałej argumentacji strony stwierdzono, że skutek w postaci przejścia prawa własności na nabywcę licytacyjnego powstaje z dniem uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności nieruchomości. W niniejszej sprawie przysądzenie własności nieruchomości na rzecz spółki jawnej "A" nastąpiło postanowieniem z dnia 25 września 200 7r. Jednakże przedmiot tejże sprzedaży egzekucyjnej podlegał już wówczas zwolnieniu z VAT. Samo więc zbycie nieruchomości przez Komornika Sądowego A. R. nie spowodowało powstania zobowiązania podatkowego. Z uwagi na fakt, iż dłużnik był podatnikiem podatku od towarów i usług, komornik miał obowiązek wystawić fakturę VAT, jednakże bez podatku VAT. Tym niemniej w związku z wystawieniem faktury VAT nr [...] powstał obowiązek zapłaty podatku stosownie do art. 108 ustawy o podatku VAT. Bez znaczenia jest przy tym czy komornik wystawiła fakturę działając świadomie, czy pod wpływem błędu, czy też z niepewności co do zaistnienia obowiązku prawnego. Organ odwoławczy zgodził się ze stroną, że komornik sądowy powinien był podjąć wszelkie czynności zmierzające do uzyskania informacji niezbędnych do ustalenia statusu dłużnika, jako podatnika podatku od towarów i usług oraz do ustalenia czy dana nieruchomość podlega zwolnieniu od podatku, czy też przy sprzedaży należy naliczyć podatek. Takich ustaleń nie dokonano, co w ocenie tut. organu podatkowego nie zasługuje na aprobatę. Jednakże organ odwoławczy zwrócił uwagę na fakt, że w sprawie nic nie wskazuje na to aby Strona czynności takie podjęła np. zasięgając niezbędnych informacji u właściciela licytowanej nieruchomości tj. w spółce jawnej "B" . Podatnik z całą pewnością nie wykazał zatem staranności w ww. zakresie.

Organ odwoławczy nie zgodził się z twierdzeniem, iż w zaskarżonej decyzji brak spójności logicznej. Podkreślił, że organ podatkowy pierwszej instancji wskazał jedynie na wstępie, kiedy może przysługiwać prawo do odliczenia z otrzymanej faktury, natomiast w końcowej części decyzji, już po przedstawieniu ustalonego w sprawie stanu faktycznego i prawnego, stwierdził, że odliczenie podatku ze spornej faktury nie przysługiwało i w efekcie powyższego ujęcie go w rozliczeniu podatku od towarów i usług stanowi zawyżenie tego podatku.

Nie uwzględniono również zarzutu naruszenia art. 125 i 140 Ordynacji podatkowej podkreślając, że organ pierwszej instancji każdorazowo zawiadamiał stronę o niezałatwieniu sprawy we właściwym terminie, podając przyczynę jego niedotrzymania i wskazując nowy termin załatwienia sprawy. W ocenie organu odwoławczego postępowanie dotyczyło zagadnień skomplikowanych, wymagających szczególnej wnikliwości i prowadzenia postępowania wyjaśniającego, co z całą pewnością mogło wpłynąć na jego przedłużenie.

Odnosząc się z kolei do argumentów strony o wydatkowaniu otrzymanego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na naprawy i remont przedmiotowej nieruchomości, możliwej utracie płynności w sytuacji konieczności oddania zwróconej kwoty, jak i terminowym regulowaniu zobowiązań podatkowych, stwierdzono, że nie mogą one być uwzględnione w postępowaniu odwoławczym. Zaskarżone rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji dotyczy określenia prawidłowej kwoty podatku od towarów i usług za dany okres rozliczeniowy w związku z zakwestionowaniem odliczenia podatku naliczonego z ujętej w tym rozliczeniu faktury. Ww. argumenty pozostają natomiast bez wpływu na dokonane ustalenia w kwestii zasadności tego odliczenia.

Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi Spółki złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. W skardze strona zarzuciła decyzji naruszenie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT przez przyjęcie, że sprzedaż objęta fakturą z 26 sierpnia 2009 r. została wystawiona sprzecznie z obowiązującymi przepisami, a w szczególności, że powinna wykazywać zwolnienie transakcji nabycia przedmiotowych budynków z podatku VAT w sytuacji, gdy żadna ze stron nie miała danych aby takie zwolnienie ustalić. Nadto podniesiono naruszenie art. 88 ust. 3 a pkt 2 ww. ustawy w brzemieniu przed 1 stycznia 2008 r. poprzez przyjęcie, że przepis ten nie ma zastosowania do przedmiotowej transakcji nabycia budynków, mimo, że nabycie nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2008 r. W uzasadnieniu skargi powtórzono argumentację z odwołania.

Organ odwoławczy wniósł w dopowiedzi na skargę o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Sąd administracyjny zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym zgodnie z § 2 tego artykułu kontrola, o której mowa, jest sprawowana pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Sąd rozpoznaje zatem sprawę rozstrzygniętą w zaskarżonej decyzji ostatecznej z punktu widzenia legalności, tj. zgodności z prawem całego toku postępowania administracyjnego i prawidłowości zastosowania przepisów prawa. Zgodnie natomiast z art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 - zwany dalej p.p.s.a.) uwzględnienie przez sąd administracyjny skargi i uchylenie zaskarżonej decyzji bądź postanowienia w całości lub w części następuje wtedy gdy sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy; naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego; inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Stosownie do treści art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz wskazaną podstawą prawną.

Natomiast przeprowadzone w określonych na wstępie ramach badanie zgodności z prawem zaskarżonej decyzji wykazało, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem nie można organom orzekającym w przedmiotowej sprawie skutecznie zarzucić, iż przy rozpatrywaniu sprawy naruszyły obowiązujące przepisy prawa materialnego lub procesowego.

Za podstawę wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach przyjął prawidłowe ustalenia stanu faktycznego dokonane w zaskarżonym tutaj rozstrzygnięciu organu odwoławczego (por. uchwała NSA z 15 lutego 2010 r., sygn. akt II FPS 8/09). Skład orzekający w rozpoznawanej sprawie w pełni podziela przedstawioną argumentację i słuszność zajętego w sprawie stanowiska. W ocenie Sądu rozpoznającego skargę podniesione w niej zarzuty naruszenia prawa materialnego i procesowego są całkowicie chybione.

Głównym zagadnieniem w niniejszej sprawie jest ocena czy podatek VAT ujęty w fakturze z dnia 26 sierpnia 2009 r. przez Komornika Sądowego A. R. , mógł być uwzględniony w rozliczeniach dokonanych przez skarżącą Spółkę i w konsekwencji przeniesiony na następny okres rozliczeniowy w rozliczeniu za sierpień 2009 r., a zatem czy wydane w sprawie decyzje wymiarowe organów podatkowych obu instancji odpowiadają prawu.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie natomiast z art. 88 ust. 3 a pkt 2 tejże ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się w sytuacji, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona z podatku. Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega sprzedaż towarów używanych; art. 43 ust. 2 ustawy definiuje to pojęcie w odniesieniu do nieruchomości, iż są to budynki i budowle lub ich części, jeżeli do końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów minęło więcej niż 5 lat.

Zatem w odniesieniu do przedmiotowej sprawy kwestia spełnienia przez nieruchomość, będącą przedmiotem zakwestionowanej przez organy transakcji, tego wymogu została prawidłowo ustalona w trakcie postępowania podatkowego skoro nieruchomość została nabyta w dniu 14 grudnia 1995 r. od Gminy Ż. ; zakupiona działka z budynkiem nie były opodatkowane podatkiem od towarów i usług więc jej nabywca - "B" spółka jawna - nie korzystał z obniżenia podatku należnego przy zakupie tej nieruchomości; budynek był używany przez spółkę do działalności gospodarczej do maja 2006 r. i ostatnie nakłady były w 2001 r. Nieruchomość została sprzedana przez Komornika Sądowego na rzecz skarżącej Spółki w wyniku licytacji w dniu 7 listopada 2006 r., a przysądzenie własności na rzecz nabywcy - w dniu 25 września 2007 r. (postanowienie uprawomocniło się w dniu 16 października 2007 r.). Jednakże pomimo powyższych okoliczności Komornik Sądowy wystawił fakturę VAT nr [...] dopiero w dniu 26 sierpnia 2009 r. na wartość netto [...] zł i podatek VAT [...] zł, wartość brutto [...] zł.

Spór między stronami, wyrażony przez Spółkę poprzez zarzuty skargi sprowadza się do dwóch kwestii. W ocenie strony skarżącej, ponieważ zarówno ona jak i komornik sądowy nie mieli informacji o zwolnieniu nabytych obiektów z podatku od towarów i usług, zastosowanie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy winno być wyłączone. Po wtóre, ponieważ transakcja dokonała się przed zmianą tego przepisu winien być zastosowany w brzemieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2008 r.

W obu kwestiach stanowisko strony skarżącej jest błędne. Należy bowiem w pierwszej kolejności podkreślić, że art. 88 ust. 3 a pkt 2 wyłącza możliwość obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury dokumentującej czynność zwolnioną z opodatkowania, niezależnie od stanu wiedzy i dobrej bądź złej wiary kontrahentów danej transakcji. Skoro, zgodnie z art. 15 ustawy o VAT podatnikami podatku od towarów i usług są przedsiębiorcy, a więc osoby trudniące się profesjonalnie określonym rodzajem działalności gospodarczej, można i należy w ich wypadku stosować surowsze kryteria oceny znajomości przepisów, świadomości prawnej czy dobrej wiary. Zatem strona skarżąca mogła i powinna była sprawdzić, czy czynność objęta fakturą z 26 sierpnia 2009 r. podlega podatkowi od towarów i usług i jakiekolwiek zaniedbania w tym zakresie obciążają ją, niezależnie od stopnia winy drugiej strony tej transakcji, tj. komornika sądowego. Tym bardziej, że jak wykazały organy stosowne dokumenty w tym zakresie istniały. Zatem chybione jest powoływanie się Strony skarżącej na stanowisko zawarte w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w W. Nr [...] z dnia [...] r., które dotyczy wyłącznie sytuacji braku stosownych dokumentów i informacji wskazujących na prawo podatnika do zwolnienia z opodatkowania. Nadto w sprawie nie zaistniały również przesłanki do wyłączenia od zwolnienia, o których mowa w art. 43 ust. 6 ustawy o VAT, gdyż wydatki poniesione na ulepszenie budynku przekroczyły wprawdzie 30% wartości początkowej, jednakże budynek ten użytkowany był przez nabywca - "B" spółka jawna – jak wyżej wykazano w celu wykonywania czynności opodatkowanych przez okres dłuższy niż 5 lat. Poza tym strona skarżąca nie zakwestionowała w żadnym momencie postępowania ustaleń kontroli podatkowej z października 2009 r., gdyż stan faktyczny sprawy jest bezsporny, a strony jedynie odmiennie oceniają jej okoliczności i uwarunkowania prawne.

Natomiast wszelkie zastrzeżenia czy zarzuty skarżącej Spółki co do rzetelności, prawidłowości i zgodności z prawem wystawionej przez komornika faktury w dniu 26 sierpnia 2009 r. z ujęciem również podatku VAT są poza granicami niniejszej sprawy i mogą stanowić podstawę ewentualnych roszczeń cywilno-prawnych w procesie odszkodowawczym przed sądami powszechnymi, gdyż ta kwestia leży poza kognicją sądu administracyjnego, który bada wyłącznie legalność zaskarżonej decyzji, a tej wadliwości w niniejszej sprawie zarzucić nie można.

Trudno również zgodzić się z drugim z poglądów zawartych w skardze, gdyż w stosunku do każdego zdarzenia podatkowego winne być stosowane przepisy w brzmieniu obowiązującym na dany moment zaistnienia konkretnej sytuacji prawno-podatkowej. Skoro strona zamierzała dokonać obniżenia podatku w miesiącu sierpniu 2009 r. to w sprawie mają zastosowanie przepisy obowiązujące w tej dacie i fakt wcześniejszego zawarcia transakcji jest w tym zakresie bezprzedmiotowy, bowiem nie tego wcześniejszego okresu dotyczy zaskarżona decyzja.

Na zakończenie odnosząc się do podnoszonych zarzutów naruszenia zasad procesowych należy także zauważyć, że omówienie okoliczności faktycznych i prawnych rozpoznawanej sprawy jest wyczerpujące i logiczne. Organ odwoławczy tak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji jak i w odpowiedzi na skargę wnikliwie zaprezentował swoje stanowisko. Bezzasadny jest więc zarzut skargi, że doszło do naruszenia wskazanych artykułów, ponieważ organy - co wykazano wyżej - działały na podstawie i w granicach przepisów prawa. Nadto obszernie ustosunkowały się do zarzutów odwołania i skargi zasadnie uznając je za chybione.

Oceniając więc pod tym kątem zaskarżoną przez decyzję Dyrektora Izby Skarbowej Sąd stwierdza, że nie została ona wydana z naruszeniem prawa, a zarzuty skargi okazały się niezasadne. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa i działając na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.