I SA/Sz 447/13

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, decyzją z dnia [...] r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpoznaniu odwołania, utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Gminy z dnia [...] r. nr [...] ustalającą W. B. łączne zobowiązanie pieniężne na rok [...] w kwocie [...] zł.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że pismem z dnia [...]r. Wójt Gminy wezwał W. B. do przedłożenia informacji w sprawie podatku od nieruchomości w związku ze zmianami jakie zostały wprowadzone do ewidencji gruntów i budynków przez Starostwo Powiatowe Wydział [...] w [...]. W tym samym dniu, organ podatkowy pierwszej instancji wszczął z urzędu postępowanie w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania w podatku rolnym i podatku od nieruchomości za [...] rok.

W deklaracji na podatek rolny za [...] rok W. B. wskazał do opodatkowania grunty orne [...] o powierzchni [...] ha, [...] o powierzchni [...] ha, [...] o powierzchni [...] ha, [...] o powierzchni [...] ha, jak również grunty rolne zabudowane [...] o powierzchni [...] ha. W deklaracji podatnik wskazał, iż łączna powierzchnia użytków rolnych stanowiących gospodarstwo rolne wynosi [...] ha.

Pismem z dnia [...]r. organ podatkowy pierwszej instancji zwrócił się ponownie do podatnika wskazując, iż nieprawidłowo złożył deklarację na podatek rolny, a winien on złożyć informację w sprawie podatku rolnego i podatku od nieruchomości za [...] rok.

Organ wskazał dalej, iż z wypisu z rejestru gruntów i budynków wynika, że W. B. jest właścicielem działek w obrębie [...] o nr. [...] (użytki rolne zabudowane, [...]) o powierzchni [...] ha, nr. [...] (użytki rolne zabudowane, [...]) o powierzchni [...] ha, nr. [...] (grunty orne, [...]) o powierzchni [...] ha, nr. [...] (grunty orne, [...]) o powierzchni [...] ha. Na działce nr [...] posadowiony jest budynek z opisaną funkcją jako produkcyjny, usługowy i gospodarczy dla rolnictwa. Na działce nr [...] posadowione są dwa budynki, z których jeden jest mieszkalny, natomiast drugi z opisaną funkcją jako produkcyjny, usługowy i gospodarczy dla rolnictwa.

W dniu [...]r. przeprowadzono oględziny nieruchomości należących do W. B. Z protokołu tej czynności wynika, że dokonano pomiaru:

pomieszczeń budynku gospodarczego na działce [...] ustalając, że mają one powierzchnię łączną [...] m2,

pomieszczeń budynku produkcyjno -.usługowego i gospodarczego dla rolnictwa na działce [...] ustalając, że mają one powierzchnię łączną [...] m2.

Z informacji w sprawie podatku od nieruchomości na [...] rok złożonej przez W. B. wynika, że powierzchnia użytkowa budynku mieszkalnego wynosi [...] m2. Z kopii umowy dzierżawy zawartej w dniu [...]r. wynika, że A. O. wydzierżawił W. B. grunty rolne położone w [...] (działka nr [...]) o powierzchni [...] ha na okres [...] lat, tj. do dnia [...]r.

Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego Burmistrz Gminy decyzją z dnia [...] r. nr [...] ustalił W. B. łączne zobowiązanie pieniężne na rok [...] w kwocie [...] zł ( podatek rolny w kwocie [...] zł, podatek od nieruchomości w kwocie [...] zł).

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, pismem z dnia [...]r. W. B. wniósł odwołanie domagając się uchylenia decyzji organu pierwszej instancji. W odwołaniu wskazał, że jest właścicielem działek nr [...] o powierzchni [...] ha - [...] - grunty rolne, nr [...] o powierzchni [...] ha - [...] - użytki rolne zabudowane oraz nr [...] o pow. [...] ha - [...] - użytki rolne. Przywołując przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wskazał, że prawidłowe rozstrzygnięcie sprawy determinowane było ustaleniem, czy grunty należące do niego można zaliczyć do użytków rolnych, a symbol [...] oznacza użytki rolne, co nie powoduje ich opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Natomiast organ podatkowy pierwszej instancji uznał, iż skoro grunt nie spełnia normy obszarowej dotyczącej gospodarstwa rolnego został opodatkowany stawką 5q, a budynki zostały opodatkowane stawką podatku od nieruchomości. Dodatkowo organ wskazał, iż nie ma znaczenia, czy budynki są czy nie są wykorzystywane do składowania produktów rolnych, czy maszyn rolniczych. Podatnik wskazał, że w dniu [...]r. zawarł umowę dzierżawy działki nr [...] o pow. [...] ha z A. O. i prowadzi na nim działalność rolniczą.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze uzasadniając swoje stanowisko podjęte w sprawie, powołując treść odpowiednich przepisów ustawy o podatku rolnym wskazało, co podlega opodatkowaniu podatkiem rolnym oraz kto jest podatnikiem podatku rolnego.

W ocenie organu odwoławczego, organ podatkowy pierwszej instancji prawidłowo ustalił powierzchnię gruntów, które winny zostać opodatkowane podatkiem rolnym. Łączna powierzchnia gruntów rolnych będących własnością W. B. wynosi bowiem [...] ha fizycznych i nie stanowi gospodarstwa rolnego, bowiem nie spełnia warunku wskazanego w art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, tj. jego powierzchnia nie ma łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy. Organ odwoławczy zaznaczył przy tym, że wbrew twierdzeniom podatnika brak jest możliwości uznania go za podatnika w przypadku gruntów wydzierżawionych od A. O. Nie mieści się on bowiem w katalogu osób wymienionych jako podatnicy podatku rolnego w wyżej cytowanym art. 3 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, gdyż nie jest właścicielem bądź użytkownikiem tych gruntów, a jako dzierżawca gruntów od osoby fizycznej jest posiadaczem zależnym nieruchomości. W związku z tym podmiotem zobowiązanym w zakresie podatku od nieruchomości gruntów dzierżawionych jest A. O.

Powołując treść art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku rolnym, organ odwoławczy wskazał, iż organ podatkowy pierwszej instancji prawidłowo ustalił wysokość podatku rolnego wchodzącego w skład łącznego zobowiązania pieniężnego W. B. za [...] rok.

Następnie Samorządowe Kolegium Odwoławcze, powołując treść odpowiednich przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wskazało co podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości oraz co nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Jak wskazał organ odwoławczy przepis art. 2 ust. 2 cyt. ustawy, nie wyłącza z opodatkowania podatkiem od nieruchomości, budynków przeznaczonych dla rolnictwa.

Organ odwoławczy wskazał również na treść art.7 ust.1 pkt 4 cytowanej ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku od nieruchomości budynki gospodarcze lub ich części:

służące działalności leśnej lub rybackiej,

położone na gruntach gospodarstw rolnych, służące wyłącznie działalności rolniczej,

zajęte na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej.

W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego, budynki będące własnością W. B. nie zaliczają się do żadnej z wyżej wymienionych kategorii budynków, co powoduje brak możliwości zwolnienia ich z opodatkowania. Sam fakt posadowienia budynków na gruntach rolnych nie zwalnia ich z opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Natomiast jak już wcześniej wyjaśniono W. B. nie jest posiadaczem gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Dalej organ odwoławczy wskazał, iż organ podatkowy ustalając wysokość podatku od nieruchomości przyjął za informacją podatnika złożoną w [...] roku, iż powierzchnia budynku mieszkalnego wynosi [...] m2. Powierzchnię budynków gospodarczych będących własnością podatnika ustalono w wyniku przeprowadzonych oględzin nieruchomości ustalając, iż łączna powierzchnia użytkowa budynków wynosi [...] m2. Budynki te zakwalifikowano do kategorii budynków pozostałych. Do wyliczenia wysokości podatku przyjęto stawki podatkowe określone w uchwale nr [...] Rady Gminy z dnia [...]r. w sprawie określenia wysokości rocznych stawek podatku od nieruchomości (§[...] ust. [...] lit. [...]).

W związku z powyższym, Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło, iż organ podatkowy pierwszej instancji w prawidłowy sposób ustalił wysokość podatku od nieruchomości.

Odnosząc się do podnoszonych przez podatnika argumentów dotyczących prowadzenia przez niego gospodarstwa rolnego, w skład którego mają wchodzić grunty dzierżawione od A. O. oraz decyzji wymiarowych z lat ubiegłych, organ odwoławczy wskazał, że nie mogą one stanowić o wymiarze łącznego zobowiązania pieniężnego za [...] rok albowiem organ podatkowy pierwszej instancji w stosunku do zobowiązania podatkowego za [...] rok, wszczął i prowadził odrębne postępowanie, w którym dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych stosując się do obowiązującego stanu prawnego.

W. B. zaskarżył powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.

Zaskarżonej decyzji zarzucił:

Nie wyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych a istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy tj. naruszenie art. 6,7,10 ,77 i 80 k.p.a.

Naruszenie prawa materialnego tj. art. 7 ust. 1 pkt 4 ppkt b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez przyjęcie, że budynki gospodarcze nie są położone na gruntach gospodarstwa rolnego,

Naruszenie prawa materialnego tj. art. 2 ustawy o podatku rolnego poprzez przyjęcie, że gospodarstwo nie jest gospodarstwem rolnym.

W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, iż jest właścicielem następujących działek sklasyfikowanych w ewidencji:

Nr [...] o pow. [...] ha-[...]- grunty rolne;

Nr [...] o pow. [...] ha - [...]- użytki rolne zabudowane;

Nr [...] o pow. [...] ha - [...]- użytki rolne

W ocenie skarżącego, prawidłowe rozstrzygnięcie sprawy determinowane było ustaleniem czy sporne grunty można zaliczyć do użytków rolnych. Powołując treść art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989r, Prawo geodezyjne i kartograficzne wskazał, iż podstawą wymiaru podatku są dane zapisane w ewidencji gruntów i budynków. Z przedłożonego do akt odpisu z ewidencji wynika, że sporne działki oznaczone numerami [...] i [...] zakwalifikowane zostały do symbolu [...]. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, symbol [...] oznacza użytki rolne. Nadto w art. 1a ust 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych ustawodawca wskazał, że przez użyte w ustawie określenie użytki rolne rozumieć należy grunty sklasyfikowane w ten sposób w ewidencji gruntów i budynków.

Dalej skarżący wskazał, iż w dniu [...] r. zawarł umowę dzierżawy na działkę nr [...] o pow. [...] ha z A. O. Jest to grunt rolny, na którym prowadzi działalność rolniczą. Łącznie od [...] r. skarżący jest posiadaczem gruntów rolnych o powierzchni powyżej 1 ha.

Powołując treść przepisu art. 1 ust. 2 ustawy o podatku rolnym skarżący wskazał, iż jedynym elementem decydującym o istnieniu gospodarstwa rolnego w rozumieniu ustawy o podatku rolnym są grunty o określonej powierzchni. Oznacza to, że za gospodarstwo należy uznać grunty o powierzchni przekraczającej 1 ha nawet wówczas, gdy nie istnieje między nimi żadna więź ekonomiczna (funkcjonalna).

Za gospodarstwo rolne - w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, zdaniem skarżącego - należy rozumieć obszar gruntów stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu określonej osoby, przy czym chodzi tu zarówno o posiadanie samoistne, jak i posiadanie zależne, ponieważ ustawodawca terminu "posiadanie" nie uszczegółowił i nie wskazał, że chodziło mu tylko o posiadanie samoistne albo tylko o posiadanie zależne. W konsekwencji za gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym należy rozumieć obszar gruntów, obejmujący także grunty znajdujące się w posiadaniu zależnym podatnika, a zatem także grunty dzierżawione.

Zdaniem skarżącego, w świetle powyższego posiada on gospodarstwo rolne. Natomiast budynki znajdujące się na jednej z tych działek są przeznaczone na działalność rolniczą, co potwierdziła kontrola przeprowadzona przez organ I instancji.

Końcowo skarżący powołując treść art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wskazał, iż zwolnieniu od podatku od nieruchomości podlegają budynki posadowione na gruntach sklasyfikowanych jako użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych. Budynki znajdują się na działkach nr [...], które klasyfikowane są jako użytki rolne. Z uwagi na powyższe budynki zlokalizowane na siedlisku nie powinny być opodatkowane podatkiem od nieruchomości.

W odpowiedzi na skargę, Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie i podtrzymało argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie u z n a ł, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

W świetle art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ),sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrolę tę sprawują stosując jedynie kryterium legalności, a więc zgodności z prawem zaskarżonych aktów. Nie kierują się zasadami słuszności, czy sprawiedliwości społecznej. Oznacza to, iż tylko ustalenie, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, z naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub z innym naruszeniem przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy, może skutkować uchyleniem przez Sąd zaskarżonej decyzji.

Oceniając legalność zaskarżonej decyzji Sąd zważył, że organy prawidłowo przeprowadziły postępowanie dowodowe, ustaliły stan faktyczny i wydały rozstrzygnięcia odpowiadające zebranym dowodom oraz przepisom prawa materialnego.

Organy podatkowe ustaliły skarżącemu łączne zobowiązanie pieniężne na [...] r. w łącznej kwocie [...] zł ( podatek rolny w kwocie [...] zł, podatek od nieruchomości w kwocie [...] zł). Skarżący kwestionuje ustalenia faktyczne dokonane przez organy odnośnie podstawy opodatkowania.

Na wstępie należy wskazać, iż zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym ( Dz. U. z 2006 r., nr 136, poz. 969 z późn. zm.) zwaną dalej: upr, opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Stosownie do art. 2 ust. 1 upr, za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej. Z kolei w myśl art. 1 powyższej ustawy, do którego odsyła zacytowany wyżej przepis, opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione lub zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

W świetle zatem definicji gospodarstwa rolnego zawartego w ustawie o podatku rolnym istotne są dwa elementy: formalny - ujęcie gruntu w ewidencji jako rolny oraz faktyczny - powierzchnia nieruchomości musi przekraczać 1 ha. Wskazane elementy są jedynymi określonymi normatywnie, pozytywnymi przesłankami pozwalającymi uznać sporną nieruchomość gruntową za gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym.

Natomiast art. 3 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, że podatnikami podatku rolnego są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki, nieposiadające osobowości prawnej, będące:

właścicielami gruntów, z zastrzeżeniem ust. 2;

posiadaczami samoistnymi gruntów;

użytkownikami wieczystymi gruntów;

4) posiadaczami gruntów, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

wynika z umowy zawartej z właścicielem, z Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub z innego tytułu prawnego albo

jest bez tytułu prawnego, z wyjątkiem gruntów wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub będących w zarządzie Lasów Państwowych; w tym przypadku podatnikami są odpowiednio jednostki organizacyjne Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa 2) i Lasów Państwowych.

W stanie faktycznym sprawy, spór koncentrował się wokół faktu, czy skarżącemu można było przypisać status podatnika w rozumieniu przepisu art. 3 upr w odniesieniu gruntów dzierżawionych przez skarżącego na podstawie umowy zawartej w dniu [...]r. A. O. wydzierżawił W. B. grunty rolne położone w [...] (działka nr [...]) o powierzchni [...] ha na okres [...] lat. Skarżący uważa, że w odniesieniu do tych gruntów jest podatnikiem podatku rolnego i w konsekwencji jest posiadaczem gospodarstwa rolnego w związku z czym od budynków których jest właścicielem nie powinien płacić podatku od nieruchomości. Organ nie podzielał tej oceny.

Wskazane rozbieżności pojawiły się na gruncie przepisu art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a analizowanej ustawy, którego wykładnia prowadziła strony do odmiennych wniosków.

Wskazać należy, że ustawa o podatku rolnym posługuje się pojęciem "posiadania", który to termin jest techniczno - prawnym pojęciem z kodeksu cywilnego. Wobec faktu, że wspomniana ustawa nie zawiera odmiennego uregulowania znaczenia tego terminu, a także nic innego nie wynika z jej treści i celu to, w myśl wykładni systemowej, w pełni uzasadnionym jest pogląd, iż chodzi o instytucję prawną unormowaną i zdefiniowaną w art. 336 k.c. Pogląd taki z odwołaniem się do zasady jednolitości systemu prawnego, która zakłada nadawanie jednakowego znaczenia takim samym pojęciom użytym w różnych aktach prawnych, wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 marca 1977 r. (sygn. akt IV CR 52/77 OSNCP 1977, z. 12, poz. 140) oraz w uchwale z dnia 21 października 1983 (sygn. akt III CZP 48/83 OSNCP 1984, z. 5, poz. 71) na tle ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych. Nawiązując do cywilistycznej konstrukcji posiadania należy wskazać, iż posiadanie jest stanem faktycznym, polegającym na faktycznym władztwie, przez które rozumie się samą możność władania rzeczą. Zakres tego władztwa ustawodawca sprecyzował w art. 336 Kodeksu cywilnego, poprzez odwołanie się do definicji posiadacza jako podmiotu wykonującego określone władztwo nad rzeczą cudzą. Jak stanowi przepis, posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

Jak wynika z art. 3 ust. 1 pkt 1-3 upr, podatnikami tego podatku są właściciele i posiadacze samoistni nieruchomości lub obiektów budowlanych oraz użytkownicy wieczyści gruntów, przy czym reguła ta nie ma zastosowania do nieruchomości i obiektów budowlanych stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Wobec tego wyłącznie podmioty wymienione w tym przepisie zobowiązane są do wypełniania obowiązków w podatku rolnym.

Zasadnie zatem organ podatkowy wskazał, iż do tej kategorii podmiotów nie są zaliczeni dzierżawcy gruntów rolnych od osób fizycznych, z wyjątkiem - jak to wyżej wskazano - wydzierżawienia w całości lub w części tych gruntów na podstawie umowy zawartej stosownie do przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników.

Jak wynika z zawartej pomiędzy skarżącym a A. O. w dniu [...]r. umowy dzierżawy działki nr [...], właścicielem dzierżawionego gruntu jest osoba fizyczna (rolnik). Prawidłowo zatem organ podatkowy do ustalenia wymiaru podatku rolnego nie ujął działki nr [...], ponieważ podatnikiem podatku rolnego jest właściciel a nie dzierżawca. Posiadacze zależni płacą bowiem podatek rolny tylko wówczas, gdy posiadają grunty Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.

Nadto, z akt sprawy wynika, iż łączna powierzchnia gruntów rolnych będących własnością skarżącego wynosi [...] ha i nie stanowi gospodarstwa rolnego, bowiem nie spełnia warunku wskazanego w art.2 ust.1 upr, tj: jego powierzchnia nie ma łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy. Za bezzasadny należy zatem uznać zarzut naruszenia art. 2 ustawy o podatku rolnego.

Zgodnie zaś z art.4 ust.1 pkt 2 upr, grunty nie stanowiące gospodarstwa rolnego traktuje się jak grunty pozostałe i do podstawy opodatkowania przyjmuje się liczbę hektarów wynikającą z ewidencji gruntów i budynków.

Odnosząc się do podatku od nieruchomości wskazać należy, iż zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych ( Dz. U. z 2010 r. nr 95, poz. 613, ze zm). opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budynki lub ich części. Natomiast ust. 2 tego przepisu stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3 (art. 3 ust. 1 pkt 1). Natomiast art. 4 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy stanowi, iż podstawę opodatkowania stanowi dla budynków lub ich części - powierzchnia użytkowa.

Wbrew zarzutom skargi, organy nie dopuściły się naruszenia art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 cytowanej ustawy zwalnia się od podatku od nieruchomości budynki gospodarcze lub ich części:

służące działalności leśnej lub rybackiej,

położone na gruntach gospodarstw rolnych, służące wyłącznie działalności rolniczej,

zajęte na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej.

Przepis ten stanowi podstawę zwolnienia od podatku od nieruchomości m.in. budynków położonych na gruntach gospodarstw rolnych, służących wyłącznie działalności rolniczej. Korzystać z tego zwolnienia mogą jednak jedynie te budynki, które, poza spełnieniem warunku faktycznego służenia wyłącznie działalności rolniczej, spełniają tez warunek położenia na gruntach gospodarstw rolnych. Zgodzić należy się z organem, że gospodarstwo rolne, dla celów stosowania niniejszego przepisu, powinno odpowiadać definicji zawartej w ustawie o podatku rolnym, co oznacza, że zwolnieniu od podatku od nieruchomości podlegają jedynie budynki posadowione na gruntach sklasyfikowanych jako użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych (podobnie L. Etel, Komentarz do art. 7 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, wydawnictwo ABC, 2008). Jest to rozwiązanie spójne z ustawa o podatku rolnym, bowiem wyłącza z zakresu opodatkowania podatkiem od nieruchomości budynki znajdujące się na gruntach nie podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Jak słusznie organ podatkowy wskazał, budynki będące własnością skarżącego nie zaliczają się do żadnej z wymienionych w ww. przepisie kategorii budynków, co powoduje brak możliwości zwolnienia ich z opodatkowania. Budynki te prawidłowo zakwalifikowano do kategorii budynków pozostałych. Do wyliczenia wysokości podatku przyjęto stawki podatkowe określone w uchwale nr [...] Rady Gminy z dnia [...]r. w sprawie określenia wysokości rocznych stawek podatku od nieruchomości (§[...] ust. [...] lit. [...]).

W ocenie Sądu, organ podatkowy w prawidłowy sposób ustalił wysokość podatku od nieruchomości oraz podatku rolnego. Pozbawione podstaw są ponadto zarzuty naruszenia wskazanych w skardze przepisów kodeksu postępowania administracyjnego albowiem nie mają one w sprawie zastosowania. Zaskarżona decyzja została bowiem wydana na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa.

Reasumując, zdaniem Sądu organy prawidłowo ustaliły skarżącemu łączne zobowiązanie pieniężne na [...] r. Uwzględniły działki i budynki stanowiące własność skarżącego. Prawidłowo zastosowały przepisy prawa materialnego mające w sprawie zastosowanie.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm ).