IV SO/Wr 17/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2013-08-14Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Wanda Wiatkowska-Ilków /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 sierpnia 2013 r. sprawy z wniosku M. D. o wymierzenie grzywny Powiatowemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. za nieprzekazanie Sądowi skargi wraz z aktami sprawy postanawia: wymierzyć Powiatowemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. grzywnę w kwocie 200 (słownie: dwieście) złotych.
Uzasadnienie
M. D. pismem z dnia 11 czerwca 2013 r. wniósł o rozpoznanie skargi na bezczynność organu na podstawie odpisu skargi.
Pismo to zawierało wniosek o:
- o rozpoznanie skargi skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na bezczynność Powiatowego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. w sprawie rozpatrzenia wniosku skarżącego o wydanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności i nie wydanie orzeczenia w przedmiocie ustalenia stopnia niepełnosprawności, na podstawie nadesłanego odpisu skargi na bezczynność, gdy stan faktyczny i prawny przedstawiony w skardze nie budzi uzasadnionych wątpliwości.
- wymierzenie Powiatowemu Zespołowi d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. i Wojewódzkiemu Zespołowi d/s Orzekania o Niepełnosprawności we W. grzywny tytułem niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a.
- zawiadomienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej o rażącym przypadku naruszenia obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a. przez Powiatowy Zespół d/s orzekania o Niepełnosprawności w W. i Wojewódzki Zespół d/s Orzekania o Niepełnosprawności we W.
W uzasadnieniu podał, że w dniu 18 marca 2013 r. wniósł do tut. Sądu za pośrednictwem Powiatowego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. skargę na bezczynność wyżej wymienionego Powiatowego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności w sprawie rozpatrzenia wniosku skarżącego o wydanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.
Pismem z dnia 3 kwietnia 2013 r. organ I instancji przesłał skargę na bezczynność organu do Wojewódzkiego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności we W. Ten zaś zatrzymał skargę i nie nadał sprawie dalszego biegu. Powyższa sytuacja uzasadnia rozpoznanie przez sąd administracyjny skargi na bezczynność organu na podstawie nadesłanego odpisu skargi oraz zastosowanie wobec wymienionych organów żądanych z tego powodu sankcji.
Do wniosku skarżący dołączył opisaną skargę na bezczynność organu z dnia 18 marca 2013 r., zażalenie na bezczynność adresowane do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 15 lutego 2013 r., pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. kierowane do Wojewódzkiego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności – przekazujące zażalenie wnioskodawcy do rozpoznania zgodnie z właściwością – z dnia 19 lutego 2013 r. oraz pismo Wojewódzkiego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności – kierowane do żalącego się – z dnia 8 marca 2013 r., wyjaśniające jakie czynności podjęto w sprawie i jakie aktualnie można podąć z uwagi na nieprawomocność orzeczenia już wydanego w sprawie.
W odpowiedzi na wniosek o wymierzenie grzywny za nieprzekazanie skargi na bezczynność organu, Powiatowy Zespół d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. wniósł o odrzucenie wniosku.
Podał, że wnioskodawca w dniu 8 września 2009 r. złożył w organie wniosek o wydanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.
W dniu 16 listopada 2009 r. organ I instancji wydał orzeczenia, w którym przyznał skarżącemu lekki stopień niepełnosprawności.
Odwołanie zainteresowanego złożone od powyższego orzeczenia przesłano organowi II instancji Wojewódzkiemu Zespołowi d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. w dniu 16 grudnia 2009 r.
W dniu 31 października 2012 r. wnioskodawca złożył w organie I instancji ponowny wniosek o ustalenie stopnia niepełnosprawności.
W związku z tym organ II instancji został wezwany do zwrotu dokumentacji medycznej. W odpowiedzi jednak poinformował, że postępowanie odwoławcze wszczęte na podstawie odwołania strony z dnia 10 grudnia 2009 r. nie zostało prawomocnie zakończone a sprawa jest rozpoznawana przez Sąd Okręgowy w Ś.
W związku z przedłużającym się postępowaniem sądowym organ I instancji w dniu 8 czerwca 2013 r. wydał decyzję o umorzeniu postępowania w sprawie wniosku o ustalenie stopnia niepełnosprawności z dnia 31 października 2012 r.
Decyzja ta została wysłana do skarżącego, który, pomimo tego, dnia 18 marca 2013 r. złożył skargę na bezczynność organu. Skarga ta została potraktowana jako zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie i zgodnie z art. 37 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r. Nr 10, poz. 287 ze zm.) – dalej k.p.a. - została przekazana w dniu 3 kwietnia 2013 r. do organu II instancji, o czym wnioskodawca została poinformowany.
Stwierdził, że Powiatowy Zespół d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. w całym procesie orzeczniczym działał stosując obowiązujące go w tej materii przepisy prawa dotyczące zasad merytorycznego załatwienia sprawy jak i podległości organowi wyższego stopnia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Opisany na wstępie wniosek strony z dnia 11 czerwca 2013 r. zawiera trzy niezależne od siebie żądania i wskazuje jako stronę dwa organy. Jest to skarga na bezczynność organu zawierająca wniosek o rozpoznanie jej na podstawie odpisu skargi z dnia 18 marca 2013 r. wniesiona przeciwko Powiatowemu Zespołowi d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W., wniosek o ukaranie grzywną Wojewódzkiego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. w związku z nieprzekazaniem skargi z dnia 18 marca 2013 r. do tut. Sądu, wniosek o ukaranie grzywną Powiatowego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. w związku z nieprzekazaniem skargi na bezczynność z dnia 18 marca 2013 r. Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest ostatnio wymieniony wniosek.
Przedmiotem tego wniosku jest zarzut niedoręczenia tutejszemu Sądowi przez Powiatowy Zespół d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. skargi na bezczynność w udzieleniu informacji publicznej i w związku z tym żądanie ukarania grzywną.
Podstawę prawną żądania stanowią art. 54 i art. 55 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi a także art. 154 § 6 tejże ustawy – dalej p.p.s.a.
Pierwszy z powołanych przepisów w § 2 stanowi, że organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Wniosek skarżącego dotyczył udzielenia informacji publicznej, a skarga na bezczynność wiązała się z opisanym wnioskiem.
W tej sytuacji zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Art. 21 pkt 1 tej ustawy przewiduje, że w sprawach o udostępnienie informacji publicznej przekazanie skargi (akt) i odpowiedzi na skargę powinno nastąpić w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi - ponadto do skarg rozpatrywanych w postępowaniu o udostępnienie informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Konsekwencje nie przekazania skargi do Sądu określa art. 55 p.p.s.a. Mówi on w § 1, że w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6, tj. do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
Z treści powołanych przepisów - art. 53 § 1 p.p.s.a. i 54 § 2 p.p.s.a. wynika, że przewidują one wyłącznie dwa warunki, których spełnienie pozwala sądowi na wymierzenie grzywny, o której mowa w art. 55 § 1 p.p.s.a. Warunkami tymi są: 1) stwierdzenie uchybienia przez organ ustawowego terminu do przekazania sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę i 2) złożenie przez stronę wniosku o ukaraniu grzywną. Warunki te stanowią wyłączne przesłanki materialnoprawne do wymierzenia grzywny na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. Grzywna, o której mówi omawiany przepis ma charakter dyscyplinująco-restrykcyjny. Na przyjęcie bowiem wyłącznie dyscyplinującego charakteru grzywny wskazanej w art. 55 § 1 p.p.s.a. nie pozwala dyspozycja tego przepisu oraz art. 54 § 2 p.p.s.a. Przepis art. 55 § 1 p.p.s.a. stanowi, że w razie niezastosowania się do obowiązków określonych w art. 54 § 2 sąd może orzec o wymierzeniu grzywny (postanowienie NSA z dnia 27 listopada 2009 r., sygn. akt I OZ 1086/09 oraz postanowienie NSA z dnia 28 września 2009 r., sygn. akt II GZ 204/09).
Zauważyć też należy, że wynikający z art. 54 § 2 p.p.s.a. obowiązek organu, za pośrednictwem którego wniesiono skargę do sądu administracyjnego, przekazania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę jest niezależny od dopuszczalności skargi, czy też jej merytorycznej zasadności. Okoliczności powyższe bada sąd administracyjny, do którego została wniesiona skarga.
Stan faktyczny w niniejszej sprawie jest bezsporny - daje postawę do uznania, iż organ nie przekazał w terminie do sądu złożonej przez wnioskodawcę skargi na bezczynność. Z dokumentów dołączonych do wniosku oraz odpowiedzi na wniosek skargi i znajdującej się na niej prezentaty wynika, że skarga na bezczynność wpłynęła do zobowiązanego organu w dniu 18 marca 2013 r. Termin jej przekazania do sądu upływał w myśl art. 21 pkt 1 u.d.i.p. w dniu 2 kwietnia 2013 r.
Z akt administracyjnych sprawy wynika, że reakcją na powyższą skargę było przesłanie akt administracyjnych do organu II instancji. Wynika to z pisma organu z dnia 3 kwietnia 2012 r. kierującego skargę na bezczynność wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności. Z akt administracyjnych dołączonych do sprawy IV SAB/Wr 126/13 wynika także, że do chwili obecnej skarga na bezczynność znajduje się w dokumentacji organu i nie została przesłana do sądu.
Organ w odpowiedzi na skargę wyjaśnił, że skargę na bezczynność organu przesłano do organu wyższego stopnia z uwagi na to, że potraktowano ją (zinterpretowano) jako zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie.
Powyżej wskazane pismo organu z dnia 3 kwietnia 2013 r. oraz wyjaśnienia, które znajdują potwierdzenie w powołanym piśmie dają podstawę do uznania, że przyczyną niewypełnienia obowiązku przedłożenia skargi do sądu nie było lekceważenie powinności: zaniedbania, ale niewiedza. Dodać też należy, że organ stosunkowo szybko – choć niewłaściwie zareagował na złożoną skargę (przesłał pismo do organu II instancji).
Niewłaściwa kwalifikacja skargi i przekazanie jej w dość krótkim czasie do rozpoznania organowi II instancji, nie eksculpuje organu od odpowiedzialności ale w ocenie sądu powinno wpłynąć na wymiar grzywny. Od dnia złożenia skargi do dnia złożenia wniosku, który jest przedmiotem rozpoznania, minęło prawie 3 miesiące.
Mając powyższe na uwadze po rozpatrzeniu okoliczności sprawy Sąd uznał, że wniosek skarżącego o wymierzenie Powiatowemu Zespołowi d/s Orzekania o Niepełnosprawności grzywny z powodu niewykonania obowiązku przekazania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu skargi złożonej na bezczynność organu wraz z odpowiedzią na skargę i aktami administracyjnymi jest uzasadniony i wymierzył grzywnę w kwocie 200 zł.
Ustalając wysokość grzywny Sąd wziął pod uwagę wysokość grzywny określoną w art. 55 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 154 § 6 p.p.s.a. a także czas jaki upłynął od złożenia przez wnioskodawcę skargi do Sądu a złożeniem skargi na bezczynność do organu, przyczyny, które spowodowały nie wypełnienie obowiązków, o których mowa w art. 21 u.d.i.p.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak wyżej.
PM 21.08.2013 r.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Wanda Wiatkowska-Ilków /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 sierpnia 2013 r. sprawy z wniosku M. D. o wymierzenie grzywny Powiatowemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. za nieprzekazanie Sądowi skargi wraz z aktami sprawy postanawia: wymierzyć Powiatowemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. grzywnę w kwocie 200 (słownie: dwieście) złotych.
Uzasadnienie
M. D. pismem z dnia 11 czerwca 2013 r. wniósł o rozpoznanie skargi na bezczynność organu na podstawie odpisu skargi.
Pismo to zawierało wniosek o:
- o rozpoznanie skargi skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na bezczynność Powiatowego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. w sprawie rozpatrzenia wniosku skarżącego o wydanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności i nie wydanie orzeczenia w przedmiocie ustalenia stopnia niepełnosprawności, na podstawie nadesłanego odpisu skargi na bezczynność, gdy stan faktyczny i prawny przedstawiony w skardze nie budzi uzasadnionych wątpliwości.
- wymierzenie Powiatowemu Zespołowi d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. i Wojewódzkiemu Zespołowi d/s Orzekania o Niepełnosprawności we W. grzywny tytułem niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a.
- zawiadomienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej o rażącym przypadku naruszenia obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a. przez Powiatowy Zespół d/s orzekania o Niepełnosprawności w W. i Wojewódzki Zespół d/s Orzekania o Niepełnosprawności we W.
W uzasadnieniu podał, że w dniu 18 marca 2013 r. wniósł do tut. Sądu za pośrednictwem Powiatowego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. skargę na bezczynność wyżej wymienionego Powiatowego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności w sprawie rozpatrzenia wniosku skarżącego o wydanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.
Pismem z dnia 3 kwietnia 2013 r. organ I instancji przesłał skargę na bezczynność organu do Wojewódzkiego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności we W. Ten zaś zatrzymał skargę i nie nadał sprawie dalszego biegu. Powyższa sytuacja uzasadnia rozpoznanie przez sąd administracyjny skargi na bezczynność organu na podstawie nadesłanego odpisu skargi oraz zastosowanie wobec wymienionych organów żądanych z tego powodu sankcji.
Do wniosku skarżący dołączył opisaną skargę na bezczynność organu z dnia 18 marca 2013 r., zażalenie na bezczynność adresowane do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 15 lutego 2013 r., pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. kierowane do Wojewódzkiego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności – przekazujące zażalenie wnioskodawcy do rozpoznania zgodnie z właściwością – z dnia 19 lutego 2013 r. oraz pismo Wojewódzkiego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności – kierowane do żalącego się – z dnia 8 marca 2013 r., wyjaśniające jakie czynności podjęto w sprawie i jakie aktualnie można podąć z uwagi na nieprawomocność orzeczenia już wydanego w sprawie.
W odpowiedzi na wniosek o wymierzenie grzywny za nieprzekazanie skargi na bezczynność organu, Powiatowy Zespół d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. wniósł o odrzucenie wniosku.
Podał, że wnioskodawca w dniu 8 września 2009 r. złożył w organie wniosek o wydanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.
W dniu 16 listopada 2009 r. organ I instancji wydał orzeczenia, w którym przyznał skarżącemu lekki stopień niepełnosprawności.
Odwołanie zainteresowanego złożone od powyższego orzeczenia przesłano organowi II instancji Wojewódzkiemu Zespołowi d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. w dniu 16 grudnia 2009 r.
W dniu 31 października 2012 r. wnioskodawca złożył w organie I instancji ponowny wniosek o ustalenie stopnia niepełnosprawności.
W związku z tym organ II instancji został wezwany do zwrotu dokumentacji medycznej. W odpowiedzi jednak poinformował, że postępowanie odwoławcze wszczęte na podstawie odwołania strony z dnia 10 grudnia 2009 r. nie zostało prawomocnie zakończone a sprawa jest rozpoznawana przez Sąd Okręgowy w Ś.
W związku z przedłużającym się postępowaniem sądowym organ I instancji w dniu 8 czerwca 2013 r. wydał decyzję o umorzeniu postępowania w sprawie wniosku o ustalenie stopnia niepełnosprawności z dnia 31 października 2012 r.
Decyzja ta została wysłana do skarżącego, który, pomimo tego, dnia 18 marca 2013 r. złożył skargę na bezczynność organu. Skarga ta została potraktowana jako zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie i zgodnie z art. 37 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r. Nr 10, poz. 287 ze zm.) – dalej k.p.a. - została przekazana w dniu 3 kwietnia 2013 r. do organu II instancji, o czym wnioskodawca została poinformowany.
Stwierdził, że Powiatowy Zespół d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. w całym procesie orzeczniczym działał stosując obowiązujące go w tej materii przepisy prawa dotyczące zasad merytorycznego załatwienia sprawy jak i podległości organowi wyższego stopnia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Opisany na wstępie wniosek strony z dnia 11 czerwca 2013 r. zawiera trzy niezależne od siebie żądania i wskazuje jako stronę dwa organy. Jest to skarga na bezczynność organu zawierająca wniosek o rozpoznanie jej na podstawie odpisu skargi z dnia 18 marca 2013 r. wniesiona przeciwko Powiatowemu Zespołowi d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W., wniosek o ukaranie grzywną Wojewódzkiego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. w związku z nieprzekazaniem skargi z dnia 18 marca 2013 r. do tut. Sądu, wniosek o ukaranie grzywną Powiatowego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. w związku z nieprzekazaniem skargi na bezczynność z dnia 18 marca 2013 r. Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest ostatnio wymieniony wniosek.
Przedmiotem tego wniosku jest zarzut niedoręczenia tutejszemu Sądowi przez Powiatowy Zespół d/s Orzekania o Niepełnosprawności w W. skargi na bezczynność w udzieleniu informacji publicznej i w związku z tym żądanie ukarania grzywną.
Podstawę prawną żądania stanowią art. 54 i art. 55 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi a także art. 154 § 6 tejże ustawy – dalej p.p.s.a.
Pierwszy z powołanych przepisów w § 2 stanowi, że organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Wniosek skarżącego dotyczył udzielenia informacji publicznej, a skarga na bezczynność wiązała się z opisanym wnioskiem.
W tej sytuacji zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Art. 21 pkt 1 tej ustawy przewiduje, że w sprawach o udostępnienie informacji publicznej przekazanie skargi (akt) i odpowiedzi na skargę powinno nastąpić w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi - ponadto do skarg rozpatrywanych w postępowaniu o udostępnienie informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Konsekwencje nie przekazania skargi do Sądu określa art. 55 p.p.s.a. Mówi on w § 1, że w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6, tj. do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
Z treści powołanych przepisów - art. 53 § 1 p.p.s.a. i 54 § 2 p.p.s.a. wynika, że przewidują one wyłącznie dwa warunki, których spełnienie pozwala sądowi na wymierzenie grzywny, o której mowa w art. 55 § 1 p.p.s.a. Warunkami tymi są: 1) stwierdzenie uchybienia przez organ ustawowego terminu do przekazania sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę i 2) złożenie przez stronę wniosku o ukaraniu grzywną. Warunki te stanowią wyłączne przesłanki materialnoprawne do wymierzenia grzywny na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. Grzywna, o której mówi omawiany przepis ma charakter dyscyplinująco-restrykcyjny. Na przyjęcie bowiem wyłącznie dyscyplinującego charakteru grzywny wskazanej w art. 55 § 1 p.p.s.a. nie pozwala dyspozycja tego przepisu oraz art. 54 § 2 p.p.s.a. Przepis art. 55 § 1 p.p.s.a. stanowi, że w razie niezastosowania się do obowiązków określonych w art. 54 § 2 sąd może orzec o wymierzeniu grzywny (postanowienie NSA z dnia 27 listopada 2009 r., sygn. akt I OZ 1086/09 oraz postanowienie NSA z dnia 28 września 2009 r., sygn. akt II GZ 204/09).
Zauważyć też należy, że wynikający z art. 54 § 2 p.p.s.a. obowiązek organu, za pośrednictwem którego wniesiono skargę do sądu administracyjnego, przekazania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę jest niezależny od dopuszczalności skargi, czy też jej merytorycznej zasadności. Okoliczności powyższe bada sąd administracyjny, do którego została wniesiona skarga.
Stan faktyczny w niniejszej sprawie jest bezsporny - daje postawę do uznania, iż organ nie przekazał w terminie do sądu złożonej przez wnioskodawcę skargi na bezczynność. Z dokumentów dołączonych do wniosku oraz odpowiedzi na wniosek skargi i znajdującej się na niej prezentaty wynika, że skarga na bezczynność wpłynęła do zobowiązanego organu w dniu 18 marca 2013 r. Termin jej przekazania do sądu upływał w myśl art. 21 pkt 1 u.d.i.p. w dniu 2 kwietnia 2013 r.
Z akt administracyjnych sprawy wynika, że reakcją na powyższą skargę było przesłanie akt administracyjnych do organu II instancji. Wynika to z pisma organu z dnia 3 kwietnia 2012 r. kierującego skargę na bezczynność wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności. Z akt administracyjnych dołączonych do sprawy IV SAB/Wr 126/13 wynika także, że do chwili obecnej skarga na bezczynność znajduje się w dokumentacji organu i nie została przesłana do sądu.
Organ w odpowiedzi na skargę wyjaśnił, że skargę na bezczynność organu przesłano do organu wyższego stopnia z uwagi na to, że potraktowano ją (zinterpretowano) jako zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie.
Powyżej wskazane pismo organu z dnia 3 kwietnia 2013 r. oraz wyjaśnienia, które znajdują potwierdzenie w powołanym piśmie dają podstawę do uznania, że przyczyną niewypełnienia obowiązku przedłożenia skargi do sądu nie było lekceważenie powinności: zaniedbania, ale niewiedza. Dodać też należy, że organ stosunkowo szybko – choć niewłaściwie zareagował na złożoną skargę (przesłał pismo do organu II instancji).
Niewłaściwa kwalifikacja skargi i przekazanie jej w dość krótkim czasie do rozpoznania organowi II instancji, nie eksculpuje organu od odpowiedzialności ale w ocenie sądu powinno wpłynąć na wymiar grzywny. Od dnia złożenia skargi do dnia złożenia wniosku, który jest przedmiotem rozpoznania, minęło prawie 3 miesiące.
Mając powyższe na uwadze po rozpatrzeniu okoliczności sprawy Sąd uznał, że wniosek skarżącego o wymierzenie Powiatowemu Zespołowi d/s Orzekania o Niepełnosprawności grzywny z powodu niewykonania obowiązku przekazania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu skargi złożonej na bezczynność organu wraz z odpowiedzią na skargę i aktami administracyjnymi jest uzasadniony i wymierzył grzywnę w kwocie 200 zł.
Ustalając wysokość grzywny Sąd wziął pod uwagę wysokość grzywny określoną w art. 55 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 154 § 6 p.p.s.a. a także czas jaki upłynął od złożenia przez wnioskodawcę skargi do Sądu a złożeniem skargi na bezczynność do organu, przyczyny, które spowodowały nie wypełnienie obowiązków, o których mowa w art. 21 u.d.i.p.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak wyżej.
PM 21.08.2013 r.
