IV SA/Wr 427/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2013-08-12Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Henryk Ożóg /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryk Ożóg po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. R. na postanowienie Prezesa Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wyłączenia z urzędu członków Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. od udziału w postępowaniu w sprawie z wniosku z dnia [...] r. w zakresie dotyczącym decyzji Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. z dnia [...] r. nr [...] odmawiającej udzielenia pomocy w formie zasiłku celowego postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Z. R., dalej skarżący, wniósł w dniu 18 czerwca 2013 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na postanowienie Prezesa Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie wyłączenia z urzędu członków Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. od udziału w postępowaniu w sprawie z wniosku z dnia [...] kwietnia 2013 r. w zakresie dotyczącym decyzji Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] odmawiającej udzielenia pomocy w formie zasiłku celowego.
W odpowiedzi na skargę Prezes Kolegium wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę wniesioną w niniejszej sprawie jako niedopuszczalną należało odrzucić.
Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.
W myśl art. 3 § 2 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
W myśl § 3 cytowanego przepisu sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach.
Sąd administracyjny jest więc właściwy w sprawach skarg jedynie na trzy rodzaje postanowień wydanych w postępowaniu administracyjnym, tj. na postanowienia, na które służy zażalenie, na postanowienia kończące postępowanie oraz na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.
W rozpoznawanej sprawie zaskarżone postanowienie nie jest żadnym z postanowień wymienionych w art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a.
Zgodnie z art. 27 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej k.p.a., członek organu kolegialnego podlega wyłączeniu w przypadkach określonych w art. 24 § 1 k.p.a. O wyłączeniu tego członka w przypadkach określonych w art. 24 § 3 k.p.a. postanawia przewodniczący organu kolegialnego lub organu wyższego stopnia na wniosek strony, członka organu kolegialnego albo z urzędu. Jeżeli zaś samorządowe kolegium odwoławcze wskutek wyłączenia jego członków nie może załatwić sprawy, minister właściwy do spraw administracji publicznej, w drodze postanowienia, wyznacza inne samorządowe kolegium odwoławcze (art. 27 § 3 k.p.a.).
Należy zauważyć, że wyłączenie pracownika (członka organu kolegialnego) lub odmowa jego wyłączenia od udziału w postępowaniu administracyjnym na podstawie art. 24 § 3 k.p.a. następuje w formie postanowienia. Na postanowienie takie nie przysługuje zażalenie (zob. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 5 marca 2013 r. sygn. akt IV SA/Po 209/13, postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 października 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 1225/12, publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych oraz M. Jaśkowska, A. Wróbel w: Komentarz do ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, publ. lex 2013). W myśl bowiem art. 141 § 1 k.p.a. na wydane w toku postępowania postanowienie służy stronie zażalenie, gdy kodeks tak stanowi. W przypadku postanowienia o wyłączeniu lub odmowie wyłączenia pracownika (członka organu kolegialnego) ustawa – Kodeks postępowania administracyjnego nie przewiduje wniesienia zażalenia, zaś strona niezadowolona z rozstrzygnięcia może zaskarżyć postanowienie wydane w sprawie wyłączenia pracownika, na podstawie art. 142 k.p.a., w postępowaniu odwoławczym od decyzji wydanej w danej sprawie (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 października 2010 r., sygn. akt II OSK 2021/10, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2012 r., sygn. akt II OSK 1156/11, publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
Wskazać należy, że postanowienie o wyłączeniu pracownika (członka organu kolegialnego) nie jest także postanowieniem kończącym postępowanie administracyjne w danej instancji, czy też postanowieniem rozstrzygającym sprawę co do istoty. Skoro zaskarżone postanowienie nie jest postanowieniem wymienionym w art. 3 § 2 pkt 2 lub 3 p.p.s.a., ani innym z aktów, o jakich mowa w przytoczonych wyżej przepisach tej ustawy, to nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
Stwierdzenie powyższego obligowało Wojewódzki Sąd Administracyjny do odrzucenia skargi, jako niedopuszczalnej, co orzeczono na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 p.p.s.a.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Henryk Ożóg /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryk Ożóg po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. R. na postanowienie Prezesa Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wyłączenia z urzędu członków Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. od udziału w postępowaniu w sprawie z wniosku z dnia [...] r. w zakresie dotyczącym decyzji Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. z dnia [...] r. nr [...] odmawiającej udzielenia pomocy w formie zasiłku celowego postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Z. R., dalej skarżący, wniósł w dniu 18 czerwca 2013 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na postanowienie Prezesa Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie wyłączenia z urzędu członków Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. od udziału w postępowaniu w sprawie z wniosku z dnia [...] kwietnia 2013 r. w zakresie dotyczącym decyzji Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] odmawiającej udzielenia pomocy w formie zasiłku celowego.
W odpowiedzi na skargę Prezes Kolegium wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę wniesioną w niniejszej sprawie jako niedopuszczalną należało odrzucić.
Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.
W myśl art. 3 § 2 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
W myśl § 3 cytowanego przepisu sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach.
Sąd administracyjny jest więc właściwy w sprawach skarg jedynie na trzy rodzaje postanowień wydanych w postępowaniu administracyjnym, tj. na postanowienia, na które służy zażalenie, na postanowienia kończące postępowanie oraz na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.
W rozpoznawanej sprawie zaskarżone postanowienie nie jest żadnym z postanowień wymienionych w art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a.
Zgodnie z art. 27 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej k.p.a., członek organu kolegialnego podlega wyłączeniu w przypadkach określonych w art. 24 § 1 k.p.a. O wyłączeniu tego członka w przypadkach określonych w art. 24 § 3 k.p.a. postanawia przewodniczący organu kolegialnego lub organu wyższego stopnia na wniosek strony, członka organu kolegialnego albo z urzędu. Jeżeli zaś samorządowe kolegium odwoławcze wskutek wyłączenia jego członków nie może załatwić sprawy, minister właściwy do spraw administracji publicznej, w drodze postanowienia, wyznacza inne samorządowe kolegium odwoławcze (art. 27 § 3 k.p.a.).
Należy zauważyć, że wyłączenie pracownika (członka organu kolegialnego) lub odmowa jego wyłączenia od udziału w postępowaniu administracyjnym na podstawie art. 24 § 3 k.p.a. następuje w formie postanowienia. Na postanowienie takie nie przysługuje zażalenie (zob. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 5 marca 2013 r. sygn. akt IV SA/Po 209/13, postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 października 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 1225/12, publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych oraz M. Jaśkowska, A. Wróbel w: Komentarz do ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, publ. lex 2013). W myśl bowiem art. 141 § 1 k.p.a. na wydane w toku postępowania postanowienie służy stronie zażalenie, gdy kodeks tak stanowi. W przypadku postanowienia o wyłączeniu lub odmowie wyłączenia pracownika (członka organu kolegialnego) ustawa – Kodeks postępowania administracyjnego nie przewiduje wniesienia zażalenia, zaś strona niezadowolona z rozstrzygnięcia może zaskarżyć postanowienie wydane w sprawie wyłączenia pracownika, na podstawie art. 142 k.p.a., w postępowaniu odwoławczym od decyzji wydanej w danej sprawie (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 października 2010 r., sygn. akt II OSK 2021/10, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2012 r., sygn. akt II OSK 1156/11, publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
Wskazać należy, że postanowienie o wyłączeniu pracownika (członka organu kolegialnego) nie jest także postanowieniem kończącym postępowanie administracyjne w danej instancji, czy też postanowieniem rozstrzygającym sprawę co do istoty. Skoro zaskarżone postanowienie nie jest postanowieniem wymienionym w art. 3 § 2 pkt 2 lub 3 p.p.s.a., ani innym z aktów, o jakich mowa w przytoczonych wyżej przepisach tej ustawy, to nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
Stwierdzenie powyższego obligowało Wojewódzki Sąd Administracyjny do odrzucenia skargi, jako niedopuszczalnej, co orzeczono na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 p.p.s.a.
