I SA/Gl 505/12

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] Nr [...], po ponownym rozpatrzeniu zażalenia A S.A. w K. (dalej Spółka) od postanowienia Naczelnika [...][...] Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] nr [...] w sprawie częściowego umorzenia postępowania egzekucyjnego tj. do kwoty [...]zł prowadzonego na podstawie tytułów wykonawczych z dnia [...] o nr od [...] do [...] oraz obciążenie wierzyciela kwotą [...]zł nienależnie pobranych kosztów egzekucyjnych, Dyrektor Izby Skarbowej w K., działając w oparciu o przepisy art. 138 § 1 pkt 2 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1671 ze zm.) oraz art. 17 § 1, art. 18, art. 23 § 1 i § 4 pkt 1 oraz art. 34 § 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) dalej ustawa egzekucyjna, uchylił zaskarżone postanowienie w części dotyczącej obciążenia wierzyciela kwotą [...]zł nienależnie pobranych kosztów egzekucyjnych i umorzył postępowanie w tej sprawie.

Uzasadniając rozstrzygnięcie organ nadzoru wskazał, że w dniu [...] Prezydent Miasta K. (dalej wierzyciel lub organ podatkowy), wystawił przeciwko Spółce 10 tytułów wykonawczych (od numeru [...] do numeru [...]), obejmujące zobowiązane z tytułu podatku od nieruchomości za miesiące marzec – grudzień 2003 r., których podstawą wystawienia była decyzja z dnia [...] Nr [...]. Wystawienie tytułów wykonawczych zostało poprzedzone doręczeniem Spółce upomnienia z dnia 27 października 2008 r. Wierzyciel przesłał tytuły wykonawcze do Naczelnika [...][...] Urzędu Skarbowego w S. (dalej organ egzekucyjny), który w dniu 7 listopada 2009 r. nadał tym dokumentom klauzule o skierowaniu do egzekucji administracyjnej. Następnie, w dniu 7 listopada 2008 r., organ egzekucyjny wystawił zawiadomienia o zajęciu rachunków bankowych Spółki, które w tym samym dniu doręczono bankom, a Spółce w dniu 12 listopada 2008 r. (wraz z odpisami tytułów wykonawczych). W dniu 14 listopada 2008 r. jeden z banków przekazał organowi egzekucyjnemu, tytułem realizacji zajęcia, kwotę [...]zł, która pokryła w całości dochodzone egzekucyjnie zaległości podatkowe i koszty egzekucyjne, a tym samym postępowanie w tej sprawie zostało zakończone. Na prowadzone przez organ egzekucyjny - na podstawie przedmiotowych tytułów wykonawczych – postępowanie egzekucyjne Spółka wniosła zarzuty podnosząc nieistnienie obowiązku w części dotyczącej odsetek za zwłokę (art. 33 pkt 1 ustawy egzekucyjnej). W uzasadnieniu zarzutów Spółka podniosła, że wskutek składanych przez nią korekt deklaracji na podatek od nieruchomości za 2003 r., zobowiązanie to uległo zmniejszeniu. Organ podatkowy tj. Prezydent Miasta K. przyjął korekty za prawidłowe i uznał nadpłatę, w kwocie [...]zł, której podatek Spółce nie zwrócił lecz zaliczył na poczet zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2004 r. Następnie decyzją z dnia [...] (Nr [...]) uzupełnioną decyzją z dnia [...] organ podatkowy określił Spółce prawidłową wysokość przedmiotowego zobowiązania podatkowego za rok 2003 kwestionując złożone uprzednio korekty Spółki i uznając, że nadpłata zaliczona na rok 2004 była nienależna. W ocenie Spółki od kwoty zwróconej nadpłaty nie należały się odsetki za zwłokę, gdy tymczasem jak zaakcentowano, wierzyciel dochodzi od A S.A. całej, a więc nienależnej kwoty odsetek za zwłokę, co uzasadnia zarzut nieistnienia obowiązku, o którym mowa w art. 33 pkt 1 ustawy egzekucyjnej.

Kierując się postanowieniami art. 34 § 1 ustawy egzekucyjnej, organ egzekucyjny, pismem z dnia 24 listopada 2008 r. zwrócił się do wierzyciela o zajęcie stanowiska w sprawie zgłoszonych zarzutów.

Postanowieniem z dnia [...] nr [...] wierzyciel uznał zarzuty Spółki za częściowo uzasadnione, tj. w zakresie nienależnie wyegzekwowanych odsetek za zwłokę w kwocie [...]zł, w związku z art. 75 § 5 Ordynacji podatkowej. W uzasadnieniu tego postanowienia wierzyciel przyznał rację Spółce i skorygował odsetki wskazane w tytułach wykonawczych z dnia [...], określając ich prawidłową wysokość. Postanowienie to nie zostało zaskarżone. Pismem z dnia 20 stycznia 2009 r. Spółka wystąpiła o wydanie postanowienia w sprawie kosztów egzekucyjnych powstałych w związku z egzekucją prowadzoną na podstawie spornych tytułów wykonawczych wskazując, że wskutek uznania przez wierzyciela zarzutów z dnia 12 listopada 2008 r. za częściowo uzasadnione, pobrane od Spółki koszty egzekucyjne podlegają zwrotowi wraz z odsetkami ustawowymi, o czym stanowi art. 64c § 3 ustawy egzekucyjnej. Po otrzymaniu ostatecznego stanowiska wierzyciela w sprawie zgłoszonych zarzutów, organ egzekucyjny postanowieniem z dnia [...] nr [...], wobec częściowego uznania zarzutów przez wierzyciela umorzył postępowanie egzekucyjne w części – tj. w zakresie objętym zarzutem, czyli do wysokości [...]zł, tj. w części nienależnie wyegzekwowanych odsetek za zwłokę, postanawiając jednocześnie o obciążeniu wierzyciela kwotą [...]zł nienależnie pobranych kosztów egzekucyjnych.

Następnie w dniu [...] organ egzekucyjny wydał postanowienie nr [...], w którym określił A S.A. koszty egzekucyjne w łącznej wysokości [...]zł, powstałe w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie przedmiotowych tytułów wykonawczych. Na postanowienie organu egzekucyjnego z dnia [...] Spółka wniosła zażalenie domagając się umorzenia w całości postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie przedmiotowych tytułów wykonawczych, a nadto o zwrot kosztów egzekucyjnych w kwocie [...]zł, tj. w wysokości dotychczas pobranej, a nie zwróconej, wraz z należnymi odsetkami za zwłokę.

W uzasadnieniu zażalenia strona poniosła, że zgodnie z art. 34 § 4 ustawy egzekucyjnej, bez względu na zakres i przedmiot zgłoszonych zarzutów, ich uwzględnienie – choćby w części – musi skutkować umorzeniem całego postępowania egzekucyjnego. Ponadto, zgodnie z art. 29 § 1 tej ustawy, organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności tego obowiązku i ograniczyć egzekucji przez częściowe umorzenie. Po rozpatrzeniu zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w K. postanowieniem z dnia [...] nr [...] uchylił w całości zaskarżone postanowienie i uznając zarzuty za zasadne umorzył postępowanie egzekucyjne, prowadzone na podstawie spornych tytułów wykonawczych.

Postanowienie to zostało zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach przez wierzyciela Prezydenta Miasta K., który zażądał jego uchylenia i utrzymania w mocy postanowienia organu egzekucyjnego z dnia [...]. Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 19 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Gl 418/09 uchylił zaskarżone postanowienie stwierdzając, że częściowe wykonanie obowiązku powoduje jego częściowe wygaśnięcie co oznaczało zasadność prowadzenia egzekucji w stosunku do tej części zobowiązania ujętego w tytule wykonawczym, odnośnie którego nie wniesiono zarzutu.

Wyrok ten został zaskarżony skargami kasacyjnymi Spółki i organu nadzoru, zaś Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 11 października 2011 r. sygn. akt II FSK 585/10 skargi te oddalił uznając, że w zaistniałej sprawie sytuacji umorzenie postępowania egzekucyjnego w części było obligatoryjne. Dlatego też organ nadzoru, w postanowieniu będącym przedmiotem niniejszej skargi, stwierdził zasadność zaskarżonego zażaleniem postanowienia w części dotyczącej częściowego umorzenia przedmiotowego postępowania egzekucyjnego, uchylając to postanowienie jedynie w części dotyczącej obciążenia wierzyciela kwotą [...]zł nienależnie pobranych kosztów egzekucyjnych i umarzając postępowanie w tej sprawie.

Organ nadzoru wyjaśnił, że aktualne pozostaje stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w K. zawarte w skarżonym postanowieniu z dnia [...] nr [...], iż koszty postępowania stanowią odrębny przedmiot postępowania oraz wskazał, że w niniejszej sprawie organ egzekucyjny wydał w dniu [...] postanowienie w sprawie określenia kosztów egzekucyjnych, które postanowieniem organu nadzoru z dnia [...]zostało uchylone w całości z orzeczeniem o obciążeniu wierzyciela kosztami powstałymi w tym postępowaniu (w kwocie [...]zł). Postanowienie to zostało zaskarżone do WSA w Gliwicach i jest obecnie przedmiotem postępowania przed Sądem.

Zatem wobec faktu, iż o kosztach egzekucyjnych orzeczono odrębnym postanowieniem, które jest obecnie weryfikowane przez sąd administracyjny, organ nadzoru uznał, że skarżone zażaleniem postanowienie w części dotyczącej tej materii podlegało uchyleniu, a postępowanie prowadzone w tej sprawie umorzeniu.

Organ nadzoru stwierdził, że wobec powyższego w pozostałej części tj. częściowego umorzenia postępowania egzekucyjnego (do kwoty [...]zł), prowadzonego na podstawie przedmiotowych tytułów wykonawczych, zaskarżone postanowienie organu egzekucyjnego pozostawia w mocy.

W skardze na powyższe postanowienie, skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, skarżąca Spółka wniosła o jego uchylenie w całości ze względu na naruszenia prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, tj. ze względu na naruszenie art. 10 § 1 i art. 77 § 1 k.p.a. w związku z art. 18 ustawy egzekucyjnej, co stanowi przesłankę do wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 w związku z art. 126 k.p.a.

Uzasadniając skargę Spółka przedstawiła stan faktyczny sprawy i wydane w jej toku rozstrzygnięcia w tym sądów administracyjnych by stwierdzić, że stanowiące podstawę do prowadzenia egzekucji tytuły prawne oparto na nieprawomocnej decyzji, która w wyniku odwołania została przez organ odwoławczy uchylona co powinno skutkować umorzeniem przedmiotowego postępowania w całości (art. 59 § 1 pkt 2 ustawy egzekucyjnej). Spółka zauważyła, że umorzenie to nastąpiłoby z innych przyczyn niż kwestionowane wcześniej przez sądy administracyjne, bo z uwagi na uchylenie decyzji, zaś okoliczność ta nie była znana organowi odwoławczemu w dacie wydania zaskarżonego postanowienia. Ponadto przed jego wydaniem organ odwoławczy nie wypełnił obowiązku zawiadomienia stron o możliwości zajęcia stanowiska co do stanu sprawy i zgromadzonych dowodów.

Odpowiadając na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w K., wnosząc o umorzenie postępowania sądowego stwierdził, że działając na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012. 270), dalej p.p.s.a., uwzględnił skargę w całości i rozpatrzył merytorycznie zażalenie z dnia 27 lutego 2009 r. na postanowienie z dnia [...].

Z dołączonego przez ten organ postanowienia z dnia [...] uzupełnionego postanowieniem z dnia [...] wynika, że uwzględniono w całości przedmiotową skargę i orzeczono o uchyleniu w całości skarżonego w niniejszej sprawie postanowienia i uchyleniu w całości postanowienia organu egzekucyjnego z dnia [...] oraz o uznaniu za zasadny zarzut nieistnienia obowiązku i umorzenia w całości przedmiotowego postępowania egzekucyjnego.

Powyższe postanowienie autokontrolne zostało zaskarżone do tutejszego Sądu, zaś skarga została zarejestrowana pod sygn. akt I SA/Gl 836/12.

W piśmie z dnia 16 sierpnia 2012 r. uczestnik postępowania Prezydent Miasta K. stwierdził, że w okolicznościach sprawy brak było podstaw do uwzględnienia skargi w całości i umorzenia postępowania egzekucyjnego, skoro postępowanie egzekucyjne zostało zakończone w wyniku wyegzekwowania, całości dochodzonej należności, w dniu 14 listopada 2008 r. Następnie w piśmie z dnia 25 czerwca 2013 r. zatytułowanym "odpowiedź na skargę" uczestnik wniósł o oddalenie skargi, "albowiem podniesiona przez skarżącego tzw. "nowa okoliczność", która była nieznana w chwili wydawania zaskarżonego postanowienia, nie stanowi podstawy wznowienia postępowania w przedmiotowej sprawie".

Pismem z dnia 25 kwietnia 2013 r. organ odwoławczy wniósł o oddalenie skargi wskazując, że w wyniku analizy treści skargi oraz wyroku tutejszego Sądu z dnia 18 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Gl 836/12 organ odwoławczy nie miał podstaw do odstąpienia od oceny prawnej zawartej w prawomocnym wyroku WSA w Gliwicach z dnia 19 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Gl 418/09 (art. 170 ustawy p.p.s.a.).

Wojewódzki Sad Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest bezzasadna.

Przystępując do oceny legalności zaskarżonego postanowienia wskazać należy, że zostało ono wydane po uprzednim uchyleniu przez WSA w Gliwicach, wyrokiem z dnia 19 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Gl 418/09, od którego skargi kasacyjne prawomocnym wyrokiem NSA z dnia 11 października 2011 r. sygn. akt II FSK 585/10 zostały oddalone, wcześniejszego postanowienia organu z dnia [...] mocą którego organ uchylił w całości postanowienie organu egzekucyjnego z dnia [...] w sprawie częściowego umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie spornych tytułów wykonawczych (do kwoty [...]zł) oraz obciążenie wierzyciela kwotą nienależnie pobranych kosztów egzekucyjnych (w kwocie [...]zł).

W wyrokach tych sądy administracyjne uznały, że częściowe uwzględnienie wykonania nałożonego obowiązku stanowi podstawę częściowego umorzenia postępowania egzekucyjnego, oraz że postępowanie egzekucyjne może być umorzone zarówno w całości jak i w części. Sądy stwierdziły, że w sprawie umorzenie nastąpiło już po spełnieniu zobowiązania w wyniku wszczęcia egzekucji, przy czym zobowiązany nie kwestionował całości obowiązku, a jedynie w części dotyczącej odsetek. Ponadto sąd kasacyjny przesądził zasadniczy przedmiot sporu wskazując, że "przepis art. 34 § 4 u.p.e.a. – w sytuacji, gdy tylko część obowiązku nie istnieje, a została objęta tytułem wykonawczym, stanowiącym przedmiot zarzutu – uzasadnienia umorzenie postępowania egzekucyjnego w części, w jakiej zarzut jest zasadny, a nie całego prowadzonego postępowania".

Podnieść także należy, że po wydaniu skarżonego w sprawie postanowienia i wniesieniu od niego skargi do tutejszego Sądu, organ nadzoru, działając na zasadzie art. 54 § 3 ustawy p.p.s.a. w ramach tzw. autokontroli postanowieniem z dnia [...] uwzględnił w całości skargę i orzekł o uchyleniu w całości zaskarżonego postanowienia, uznał za zasadny zarzut nieistnienia obowiązku i umorzył w całości postępowanie egzekucyjne prowadzone na podstawie spornych tytułów. Postanowienie to zostało uzupełnione postanowieniem z dnia [...]. Od postanowień tych wniesiono do tutejszego Sądu skargę, która prawomocnym wyrokiem Sądu z dnia 18 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Gl 836/12 została uwzględniona, zaś postanowienie autokontrolne uchylne w całości.

W wyroku tym Sąd stwierdził, że przedmiotem jego oceny była legalność działania autokontrolnego organu nadzoru uznając, że skarżone postanowienie narusza przepis art. 54 § 3 ustawy p.p.s.a., gdyż organ nadzoru błędnie odczytał skargę jako zgłoszenie ponownego zarzutu w postępowaniu egzekucyjnym w administracji, błędnie zinterpretował zamieszczone w niej wnioski i argumenty i wydał orzeczenie wybiórczo uwzględniające wnioski oraz żądania skargi. Sąd stwierdził ponadto, że orzeczenie autokontrolne naruszyło także przepis art. 153 ustawy p.p.s.a., gdyż organ nadzoru zidentyfikował wnioski i żądania skargi jako zgłoszenie nowego zarzutu w postępowaniu egzekucyjnym w administracji i w takim zakresie orzekł, a nie zostały spełnione przesłanki odstąpienia od oceny prawnej zawartej w prawomocnym wyroku WSA w Gliwicach z dnia 19 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Gl 418/09, ponieważ jego działanie nie stanowiło uwzględnienia nowej okoliczności faktycznej sprawy, lecz zmianę przedmiotu zaskarżenia.

Sąd zauważa także, że nieprawomocnym wyrokiem z dnia 14 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Gl 172/12 tutejszy Sąd uchylił postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] uchylające w całości postanowienie organu egzekucyjnego z dnia [...], w którym określono zobowiązanemu koszty egzekucyjne w łącznej wysokości [...] zł powstałe w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym do spornych tytułów wykonawczych i orzekające o obciążeniu wierzyciela kosztami tego postępowania w kwocie [...]zł, jako suma kosztów z postanowienia z dnia [...]. ([...]zł) i postanowienia z dnia [...] ([...]zł).

Uchylając to postanowienie Sąd wskazał na konieczność ustalenia czy organ egzekucyjny – obciążając wierzyciela – kosztami prowadzonego postępowania egzekucyjnego wykazał istnienie przesłanek określonych w art. 64c § 3 ustawy egzekucyjnej.

Powyższe oznacza, że postanowienie organu nadzoru z dnia [...] obciążające wierzyciela kosztami egzekucyjnym powstałymi w przedmiotowym postępowaniu egzekucyjnym w wysokości [...]zł obejmowało również część tych kosztów, co do której orzeczono postanowieniem tego organu z dnia [...] ([...]zł + [...]zł = [...]zł). Tym samym koszty, o których mowa w postanowieniu organu egzekucyjnego z dnia [...] stały się elementem (składnikiem) postanowienia organu z dnia [...] i jako takie były przedmiotem badania w postępowaniu zakończonym tym postanowieniem, które z kolei było przedmiotem oceny tutejszego Sądu w sprawie o sygn. akt I SA/Gl 172/12.

Skoro koszty te stanowiły przedmiot rozstrzygania w innym postępowaniu toczącym się w ich sprawie, to nie mogły być przedmiotem orzekania w niniejszej sprawie, a zatem rozpoznając zażalenie organ nadzoru zasadnie uchylił zaskarżone postanowienie organu egzekucyjnego z dnia [...] w części dotyczącej obciążenia wierzyciela kwotą [...]zł nienależnie pobranych kosztów egzekucyjnych i umorzył postępowanie w sprawie tych kosztów. Postępowanie to stało się bezprzedmiotowe w sytuacji, gdy kwota stanowiąca te koszty stała się przedmiotem rozstrzygnięcia w innej sprawie kosztów tych dotyczącej w całości, a wynikających z prowadzenia przedmiotowego postępowania egzekucyjnego. Bezprzedmiotowe staje się bowiem orzekanie w sprawie już rozstrzygniętej w innym postępowaniu w szczególności, gdy wydane w jego toku postanowienie ostateczne stało się przedmiotem oceny sądu administracyjnego. Dlatego też z mocy art. 18 ustawy egzekucyjnej organ nadzoru prawidłowo zastosował przepis art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. uznając, w tym zakresie, postępowanie za bezprzedmiotowe, w rozumieniu art. 105 § 1 k.p.a.

Sąd stwierdza również, że zasadnie organ nadzoru uznał, iż w pozostałej części, tj. częściowego umorzenia postępowania egzekucyjnego, do kwoty 202.897 zł, prowadzonego na podstawie spornych tytułów wykonawczych, zaskarżone postanowienie pozostaje w mocy.

Zgodnie z treścią art. 153 ustawy p.p.s.a., ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia. Ocena ta wiąże tylko o tyle, o ile odnosi się do tych samych okoliczności faktycznych i prawnych, zaś istnienie tego związania zakazuje formułowania przez sąd nowych ocen prawnych pozostających w sprzeczności z wyrażonym wcześniej poglądem.

Skoro w niniejszej sprawie, w wyrokach WSA w Gliwicach z dnia 19 listopada 2009 r. (I SA/Gl 418/09) i NSA w Warszawie z dnia 11 października 2011 r. (II FSK 585/10), wyrażono ocenę prawną co do dopuszczalności częściowego umorzenia postępowania egzekucyjnego, na podstawie art. 34 § 4 i art. 59 ustawy egzekucyjnej, w okolicznościach zaistniałych w badanej sprawie, to tym samym tak organ jak i sąd orzekający w tej sprawie wiąże to stanowisko. Dodatkowo sąd orzekający związany był, z mocy art. 170 ustawy p.p.s.a., prawomocnym wyrokiem WSA w Gliwicach z dnia 18 grudnia 2012 r., którym uchylono postanowienie autokontrolne organu z dnia [...] stwierdzając, że zostało ono wydane z naruszeniem art. 54 § 3 i art. 153 ustawy p.p.s.a., gdyż nie zostały spełnione przesłanki odstąpienia od oceny prawnej zawartej w prawomocnym wyroku tutejszego Sądu z dnia 19 listopada 2009 r. (I SA/Gl 418/09). Moc wiążąca orzeczenia, określona w art. 170 p.p.s.a., w odniesieniu do sądów oznacza, że muszą one przyjmować, iż dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak stwierdzono w prawomocnym orzeczeniu (tak wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt I FSK 62/12).

Związanie to ma ten skutek, że podnoszone w skardze zarzuty dotyczące istnienia warunków skutkujących wznowieniem postępowania z uwagi na ujawnienie się nowej okoliczności w postaci decyzji uchylającej decyzję, na podstawie której wydano sporne tytuły wykonawcze i prowadzono przedmiotowe postępowanie egzekucyjne, nie mogły odnieść skutku, gdyż Sąd nie mógł ich uwzględnić z uwagi na treść wcześniej wymienionego prawomocnego wyroku Sądu.

Sąd zauważa, że w skarżonym postanowieniu uchylono jedynie wskazaną w nim część postanowienia organu egzekucyjnego, zaś w jego uzasadnieniu stwierdzono, że pozostała część tego postanowienia pozostaje w mocy. Sąd uznał, że tego rodzaju postępowanie, w warunkach zaistniałych w niniejszej sprawie, nie narusza przepisów postępowania w sposób który mógłby mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Z treści skarżonego rozstrzygnięcia strony miały pełną wiedzę o tym co było jego przedmiotem, w jakim zakresie skarżone zażaleniem postanowienie nie zostało uchylone oraz z jakich przyczyn organ odwoławczy uznał stanowisko organu egzekucyjnego, co do częściowego umorzenia przedmiotowego postępowania, za prawidłowe.

Dlatego też Sąd, wobec stwierdzenia braku naruszenia prawa w sposób opisany w art. 145 § 1 ustawy p.p.s.a., na podstawie art. 151 tej ustawy skargę oddalił.