II SA/Wa 562/13

Uzasadnienie

Decyzją nr [...] z dnia [...] stycznia 2013 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, art. 18 ust. 4 w związku z art. 10 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r., poz. 576), Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej utrzymał w mocy decyzję Komendanta Oddziału Żandarmerii Wojskowej w K. nr [...] z dnia [...] października 2012 r., w sprawie cofnięcia D. S. pozwolenia na trzy sztuki broni palnej sportowej [...], jedną sztukę broni palnej sportowej [...] oraz jedną sztukę broni [...] w celu uprawiania strzelectwa sportowego.

Do wydania powyższej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym.

Decyzją nr [...] z dnia [...] maja 2005 r. Komendanta Oddziału Żandarmerii w K. D. S. uzyskał pozwolenie na broń palną w celu uprawiania strzelectwa sportowego.

Pismem z dnia [...] marca 2012 r. Prezes Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego poinformował Oddział Żandarmerii Wojskowej w K., że D. S. nie jest członkiem ww. związku.

Zawiadomieniem z dnia [...] marca 2012 r. wszczęte zostało postępowanie w przedmiocie cofnięcia ww. pozwolenia, które uzasadniono ustaniem okoliczności faktycznych, które stanowiły podstawę do jego wydania.

W wyniku przeprowadzonego postępowania została wydana decyzja Komendanta Oddziału Żandarmerii Wojskowej w K. nr [...] z dnia [...] kwietnia 2012 r., cofająca pozwolenie na broń palną bojową posiadaną przez stronę w celu sportowym, w ilości pięciu sztuk broni. Decyzja ta została następnie sprostowana postanowieniem z dnia [...] maja 2012 r., poprzez wykreślenie słowa "bojową".

Od decyzji tej strona odwołała się, w wyniku czego została wydana została decyzja Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej nr [...] z [...] lipca 2012 r., która uchyliła decyzję i przekazała sprawę do ponownego rozpoznania, z uwagi na naruszenie praw strony postępowania wynikających z kodeksu postępowania administracyjnego oraz wydanie decyzji zawierającej błąd merytoryczny. Jednocześnie organ wskazał, iż przy ponownym rozpatrywaniu sprawy należy wziąć pod uwagę treść art. 10 ust. 1 i 3 oraz 18 ust. 4 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r. poz. 576) i podkreślił słuszność rozważań organu dotyczących oceny spełnienia przesłanek na dzień wydawania decyzji cofającej pozwolenie na broń.

W związku z powyższym, Komendant Oddziału Żandarmerii Wojskowej w K. ponownie przeprowadził postępowanie administracyjne i decyzją z dnia [...] października 2013 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 18 ust. 4 w związku z art. 10 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, cofnął stronie pozwolenie na trzy sztuki broni palnej sportowej [...], jedną sztukę broni palnej sportowej [...] oraz jedną sztukę [...], w celu uprawiania strzelectwa sportowego.

Organ I instancji w ramach przeprowadzonego postępowania dowodowego wskazał, że strona nie posiada aktualnie obowiązującej licencji Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego (PZSS), o czym świadczy informacja, udzielona przez związek. Ponadto organ podał, że strona nie bierze udziału w zawodach sportowych, organizowanych przez klub, do którego należy oraz, że brała udział w jednym treningu. Organ podał, że oparł się na stanowisku Ministra Sportu i Turystyki, zawartym w decyzji nr [...] z dnia [...] grudnia 2011 r. oraz na nowym "Regulaminie przyznawania i pozbawiania licencji zawodniczych uprawniających do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym w dyscyplinach wchodzących w skład sportu strzeleckiego", uchwalonym przez PZSS, na mocy art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2010r. Nr 127, poz. 857 z późn. zm.).

Organ wskazał, że analiza powyższych dokumentów doprowadziła do wniosku, że obowiązujące dotychczas licencje zawodnicze wygasły, pomimo ich wcześniejszej bezterminowości. Natomiast zgodnie z wymogami określonymi w art. 10 ust. 1 i 3, pozwolenie na broń do celów sportowych wydaje się, jeżeli wnioskodawca nie stanowi zagrożenia dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego oraz przedstawi ważną przyczynę posiadania broni, którą to przyczynę może stanowić udokumentowane członkostwo w stowarzyszeniu o charakterze strzeleckim, posiadanie kwalifikacji sportowych, o których mowa w art. 10b, oraz licencji właściwego polskiego związku sportowego. Zgodnie zaś z treścią art. 10b ustawy, uprawianie sportów o charakterze strzeleckim wymaga posiadania odpowiednich kwalifikacji, potwierdzonych stosownym dokumentem oraz przestrzegania zasad bezpieczeństwa, obowiązujących w tych sportach. Dokument, o którym mowa w ust. 1, wydaje, po przeprowadzeniu egzaminu, polski związek sportowy, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr 127, poz. 857 z późn. zm.4). Za przeprowadzenie egzaminu pobiera się opłatę w wysokości 400 zł; opłata stanowi dochód właściwego polskiego związku sportowego. Dokument, o którym mowa w ust. 1, potwierdza posiadanie kwalifikacji niezbędnych do ubiegania się o wydanie pozwolenia na broń do celów sportowych. Z uwagi na fakt, że – zdaniem organu – strona nie spełnia wyżej wskazanych przesłanek, stosowne jest wydanie w stosunku do niej decyzji cofającej pozwolenie na broń na mocy art. 18 ust. 4 ustawy. Organ podkreślił jednocześnie, że strona w dalszym ciągu ma możliwość uprawiania sportu strzeleckiego w ramach członkostwa w klubie sportowym.

Od powyższej decyzji strona złożyła – za pośrednictwem swego pełnomocnika - odwołanie. Podniosła w nim szereg zarzutów materialno - oraz formalnoprawnych. Na wstępie wskazała, iż organ I instancji niesłusznie przyjął, że ustały okoliczności faktyczne, na podstawie których strona uzyskała pozwolenie na broń palną sportową do celów sportowych, decyzją z dnia [...] maja 2005 r. Zdaniem strony organ I instancji powinien, rozpoznając sprawę, zbadać przesłanki występujące w momencie wydawania decyzji o pozwoleniu na posiadanie broni, nie zaś cofać pozwolenie w oparciu o argument, że strona obecnie nie spełnia obowiązujących warunków do wydania takiego pozwolenia, gdyż obecne przepisy dotyczą jedynie osób, które ubiegają się o takie pozwolenie, po dniu 11 marca 2011 r., to jest po wejściu w życie nowelizacji ustawy. Strona podkreśliła, że nadal uprawia sport strzelecki, bierze udział w zawodach i posiada patent strzelecki, a więc istnieją okoliczności faktyczne, będące podstawą do wydania pozwolenia na broń. Ponadto strona wskazała, iż jej zdaniem naruszona została zasada dwuinstancyjności, poprzez zawarcie w decyzji organu II instancji, "zbędnych rozważań" dotyczących merytorycznej warstwy sprawy, mających "dać sygnał organowi I instancji, jak rozstrzygnąć sprawę". Zastosowanie się organu I instancji do tych "rozważań" mogło przeszkodzić organowi w samodzielnym rozstrzygnięciu postępowania. Dodatkowo został podniesiony zarzut naruszenia art. 24 kpa, poprzez niewyłącznie od udziału w postępowaniu osób, które podlegały takiemu wyłączeniu na mocy art. 24 § 1 pkt 5. Wskazano również na naruszenie art. 77 § 1 kpa, przejawiające się zebraniem niedostatecznego dla rozpatrzenia sprawy materiału dowodowego, w tym niezbadaniem przez organ faktu przynależności strony do klubu strzeleckiego G. w O. i związanym z tym uczestnictwem w zawodach organizowanych przez ten klub, jak również pominięciem faktu posiadania patentu strzeleckiego, wymienionego w dniu [...] lipca 2012 r. na nowy wzór (orzeczenie Polskiego Związku strzelectwa Sportowego nr [...]), potwierdzającego posiadanie kwalifikacji do uprawiania sportu strzeleckiego w dyscyplinach: pistolet, karabin, strzelba gładkolufowa. Ostatnim zarzutem podniesionym przez stronę było naruszenie art. 107 § 3 kpa, w taki sposób, iż nie wskazano, jakie okoliczności będące podstawą wydania pozwolenia na broń ustały.

Organ II instancji, w wyniku złożonego odwołania wydał wskazaną na wstępie decyzję, którą utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu tej decyzji podtrzymał w niej dotychczasowe stanowisko, iż główną przyczyną cofnięcia stronie pozwolenia na broń jest brak aktualnej licencji Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego. Potwierdził, że obowiązujące w momencie wydania pozwolenia na broń przepisy zezwalały na podjęcie takiej decyzji, gdyż ówcześnie rozpatrywanie tego rodzaju opierało się na swobodnej ocenie dowodów przez organ, który uznał, iż okoliczności wskazane przez stronę są wystarczające dla podjęcia pozytywnego dla niej rozstrzygnięcia. Odpowiadając na zarzut strony dotyczący nieobowiązywania w stosunku do niej przesłanki "ważnej przyczyny" zawartej w ustawie o broni i amunicji, organ przywołał treść § 82 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908), zgodnie z którym "zmiana (nowelizacja) ustawy polega na uchyleniu niektórych jej przepisów, zastąpieniu niektórych jej przepisów przepisami o innej treści lub brzmieniu albo na dodaniu do niej nowych przepisów." Wskazał, że doszło do zastąpienia poprzednich uregulowań ustawy i wprowadzenia nowych obowiązków – konkretnie posiadania licencji PZSS - dla osób posiadających broń palną dla celów sportowych. W związku z powyższym uznał, że wystarczającym dla organu dowodem do podjęcia rozstrzygnięcia jest informacja udzielona przez PZSS, że strona nie posiada licencji Związku. Okoliczność, iż strona posiada patent strzelecki nr [...], udowadnia jedynie spełnienie przesłanki zawartej w art. 10b ustawy o broni i amunicji, a oświadczenie o przynależności do klubu G. uprawnia do korzystania z broni klubowej. W związku z przytoczonymi powyżej tezami organ nie uznał zarzutów naruszenia art. 77§ 1 oraz 107 § 3 kpa. Nie uznał również zarzutu naruszenia zasady dwuinstancyjności, powołując się na treść art. 138 § 2 kpa, który stanowi, iż: "organ odwoławczy może uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, gdy decyzja ta została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie. Przekazując sprawę, organ ten powinien wskazać, jakie okoliczności należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy." i wnioskując, że przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia organ II instancji ma wręcz obowiązek wskazania organowi I instancji okoliczności, które powinien wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrywaniu sprawy.

Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi D. S. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której zarzucił organowi m. in. obrazę art. 107 § 1 kpa, poprzez brak wskazania strony postępowania, której ma dotyczyć decyzja, nieumieszczenie imienia i nazwiska oraz adresu strony ani w osnowie decyzji, ani w rozdzielniku, a jedynie wskazania imienia i nazwiska strony w uzasadnieniu decyzji, jak również obrazę art. 18 ust. 4 w związku z art. 10 b ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji i art. 6 kpa.

W uzasadnieniu skargi D. S. przypomniał stan faktyczny sprawy oraz odnosząc się do zarzutu naruszenia przez organ art. 18 ust. 4 pow. ustawy o broni i amunicji wskazał, że przepis ten mówi wyraźnie o okolicznościach faktycznych, które stanowiły podstawę do wydania pozwolenia w czasie przeszłym dokonanym, a to oznacza, że organ powinien cofnąć się do daty wydania pozwolenia na broń strony tj. do dnia [...] maja 2005 r. i sprawdzić te okoliczności, które wziął pod uwagą wydając stronie to pozwolenie. Skarżący wskazał, że z decyzji nr [...] ([...]) Komendanta Oddziału Żandarmerii Wojskowej w K. z dnia [...] maja 2005 r. wynika, że okolicznościami uzasadniającymi wydanie stronie pozwolenia na broń palną sportową do celów sportowych były: uprawianie strzelectwa sportowego, przynależność do klubu strzeleckiego, udział w zawodach strzeleckich oraz posiadanie patentu strzeleckiego. Zdaniem skarżącego, żadna z wyżej wymienionych okoliczności faktycznych, które [...] maja 2005 r. stanowiły podstawę do wydania mu pozwolenia na broń palną sportową do celów sportowych, nie ustała. Ponadto skarżący wskazał, że nadal uprawia strzelectwo sportowe, uczestnicząc w zawodach i treningach, należy do klubów strzeleckich (m. in. Klubu Strzeleckiego G. w O.), bierze udział w zawodach i nadal posiada patent strzelecki, który zmieniał w dniu [...] lipca 2012 r. na nowy wzór (orzeczenie Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego nr [...]). Dlatego też skarżący uznał, że spełnia ustawowy warunek do uprawiania sportów o charakterze strzeleckim, jakim jest posiadanie odpowiednich kwalifikacji potwierdzonych stosownym dokumentem, tj. patentem strzeleckim, o jakim mowa w art. 10b ust. 1 i 2 ustawy o broni i amunicji.

Odnośnie naruszenia przez organ art. 77 § 1 i art. 107 § 3 kpa, skarżący zarzucił, że organ II instancji nie badał i nie rozważał, kiedy i gdzie skarżący uczestniczył w zawodach oraz czy odbywał treningi strzeleckie pomimo, iż w toku postępowania odwoławczego wnosił o przeprowadzenie na tę okoliczność dowodu w trybie art. 75 § 2 kpa. Zgodnie z art. 6 kpa, organy administracji działają na podstawie przepisów Drawa, a więc mogą czynić tylko to, na co im ustawa wyraźnie zezwala.

Odnośnie zaś naruszenia przez organ art. 6 kpa w związku z art. 18 ust. 4 i 10 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o broni i amunicji, skarżący uznał, że organy I i II instancji naruszyły zasadę działania na podstawie prawa, dokonując samowolnej i nielogicznej interpretacji art. 18 ust. 4 oraz art. 10 ust. 1 i ust. 3 pkt 3 ustawy o broni i amunicji. Ponadto rozciągnęły obowiązek posiadania "ważnej przyczyny posiadania broni", który mają wykazać osoby ubiegające się dopiero o uzyskanie pozwolenia na broń, na wszystkich posiadaczy pozwoleń na broń. Skarżący, powołując się na nowelizację art. 10 ust. 1, dokonaną ustawą z dnia 5 stycznia 2011 r. (Dz. U. Nr 38, poz. 195 oraz nr 51, poz. 163), wskazał, że z treści art. 10 ust. 1 i ust. 3 pkt 3 ustawy o broni i amunicji wynika, że dotyczy on tylko i wyłącznie osób, które dopiero ubiegają się o pozwolenie na broń. Tymczasem organy, błędnie przyjęły, że nowe brzmienie art. 10 ustawy o broni i amunicji nakazuje posiadanie "ważnej przyczyny posiadania broni" również przez wszystkie osoby, które już uzyskały pozwolenie na broń i to niezależnie od tego, czy nastąpiło to przed 10 marca 2011 r., czy też po tej dacie. Taka interpretacja tego przepisu narusza art. 6 kpa, oraz przeczy treści ustawy o broni i amunicji oraz intencjom ustawodawcy. Powołał się ponadto na orzeczenie WSA w Warszawie o sygn. akt II SA/Wa 1306/12 z dnia 24 października 2012 r.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Odnośnie zarzutu naruszenia art. 107 § 1 kpa, organ wskazał, że pomimo nieumieszczenia jego danych w osnowie decyzji, nie może być wątpliwości, kogo ta decyzja dotyczy, gdyż wskazano decyzję organu I instancji, która jednoznacznie określa skarżącego jako adresata, a ponadto został on wskazany w treści uzasadnienia decyzji. Organ powołał się przy tym na treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku II SA/Gd 783/11, w którym stwierdzono, że "...uzasadnienie decyzji administracyjnej jest swoistym odzwierciedleniem toku postępowania, ustaleń poczynionych przez organ i dowodów, które doprowadziły do takich, a nie innych wniosków. Niewyjaśnienie wszystkich okoliczności mających znaczenie w sprawie oraz nieuzasadnienie decyzji w sposób właściwy narusza zasady postępowania administracyjnego i stanowi podstawę do uchylenia przez sąd zaskarżonej decyzji. Dla strony bowiem, jak i dla sądu administracyjnego kontrolującego decyzję pod względem zgodności z prawem uzasadnienie decyzji jest tak samo ważne, jak samo rozstrzygnięcie".

Odnośnie zaś argumentacji skarżącego, jakoby art. 10 ustawy o broni i amunicji miał obowiązywać wyłącznie osoby dopiero ubiegające się o pozwolenie na broń, to organ wskazał, że prawo do posiadania broni palnej w Polsce, nie jest prawem chronionym konstytucyjnie, lecz ściśle reglamentowanym, wręcz przywilejem, zatem nie można zgodzić się z poglądem skarżącego, że organ powinien badać, czy nadal są spełnione przesłanki, które obowiązywały na dzień wydania pozwolenia na broń. Natomiast analiza obecnie obowiązujących przepisów ustawy oraz "Regulaminu przyznawania i pozbawiania licencji zawodniczych uprawniających do uczestniczenia we współzawodnictwie sportowym w dyscyplinach wchodzących w skład sportu strzeleckiego" prowadzi do wniosku, iż osoby chcące posiadać własną broń do celów sportowych winny legitymować się aktualną na dany rok kalendarzowy licencją Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego.

Pismem z dnia [...] lipca 2013 r. skarżący ustosunkował się do odpowiedzi na skargę, w którym podtrzymał zarzut naruszenia przez organ art. 107 § 1 kpa, poprzez zastąpienie imienia i nazwiska strony numerem decyzji I instancji. Ponowił również twierdzenie, że nie ustały okoliczności faktyczne, dla których zostało mu wydane pozwolenie na broń, na dowód czego oświadczył, że w ciągu ostatnich 14 miesięcy uczestniczył w szeregu zawodów oraz treningów strzeleckich. Wobec powyższego skarżący podtrzymał, że nie została spełniona w jego przypadku przesłanka z art. 18 ust. 4 ustawy o broni i amunicji. Ponadto skarżący wskazał, że posiadanie licencji właściwego związku sportowego jest jedną z kilku okoliczności o ustaniu, których mówi art. 18 ust. 4 pow. ustawy, a nadto licencja nie jest wymogiem do uprawiania sportu strzeleckiego. Zdaniem skarżącego, takim wymogiem jest jedynie patent strzelecki, który skarżący posiada i którego poświadczoną za zgodność z oryginałem kserokopię załączył do pisma.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Skarga analizowana pod tym kątem nie zasługuje na uwzględnienie.

Materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowił art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r., poz. 576), zgodnie z którym właściwy organ Policji może cofnąć pozwolenie na broń, jeżeli ustały okoliczności faktyczne, które stanowiły podstawę do jego wydania. Powyższy przepis daje możliwość organowi Policji, działającemu w ramach uznania administracyjnego, cofnięcia pozwolenia na broń w przypadku ustania okoliczności stanowiących podstawę wydania pozwolenia. Uznaniowy charakter decyzji nakłada równocześnie na organ obowiązek wyczerpującego uzasadnienia swojego stanowiska.

Przystępując do rozpoznania niniejszej sprawy stwierdzić należy, że bezspornym w sprawie jest, iż skarżący otrzymał pozwolenie na broń palną sportową w celu uprawiania strzelectwa sportowego, decyzją nr [...] z dnia [...] maja 2005 r., Komendanta Oddziału Żandarmerii w K. oraz, że decyzją z dnia [...] października 2013 r. nr [...], organ cofnął skarżącemu pozwolenie na broń palną sportową w celu uprawiania strzelectwa sportowego, która utrzymana została w mocy decyzją organu II instancji, z powodu braku licencji Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego.

Wskazać należy, że materia pozwoleń na posiadanie broni sportowej została uregulowana w art. 10 ust. 1 i 3 pkt 3 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.). Zgodnie z wyżej powołanymi przepisami, właściwy organ Policji wydaje pozwolenie na broń, jeżeli wnioskodawca nie stanowi zagrożenia dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego oraz przedstawi ważną przyczynę posiadania broni. Za ważną przyczynę posiadania broni do celów sportowych uważa się w szczególności udokumentowane członkostwo w stowarzyszeniu o charakterze strzeleckim, posiadanie kwalifikacji sportowych, o których mowa w art. 10b oraz licencji właściwego polskiego związku sportowego – dla pozwolenia na broń do celów sportowych. Zgodnie zaś z art. 10b pow. ustawy, uprawianie sportów o charakterze strzeleckim wymaga posiadania odpowiednich kwalifikacji potwierdzonych stosownym dokumentem oraz przestrzegania zasad bezpieczeństwa obowiązujących w tych sportach.

Tak więc warunkiem niezbędnym do uprawiania strzelectwa sportowego jest posiadanie aktualnego patentu strzeleckiego oraz licencji PZSS. Skarżący legitymuje się wprawdzie posiadaniem patentu strzeleckiego, jednakże nie posiada on aktualnej licencji Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego. Jak wynika z akt sprawy i twierdzeń samego skarżącego u podstaw decyzji z dnia [...] maja 2005 r., dotyczącej uzyskania przez skarżącego pozwolenia na broń palną w celu uprawiania strzelectwa sportowego legło uprawianie strzelectwa sportowego, przynależność do klubu strzeleckiego, udział w zawodach strzeleckich i posiadanie patentu strzeleckiego. Jest oczywistym, iż dla zachowania nabytego prawa – pozwolenia na broń palną sportową, niezbędne jest wykazanie uprawiania czynnego sportu strzeleckiego w oparciu o aktualną (ważną) licencję związku sportowego, jaką winna się legitymować osoba do zachowania pozwolenia na posiadanie broni sportowej – wymaganą przepisem art. 10 ust. 3 pkt 3 pow. ustawy o broni i amunicji.

Zgodzić się należy się z organem, iż D. S. nie posiada aktualnie licencji uprawniającej do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym, co wynika z pisma Prezesa Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego z dnia [...] marca 2012 r. a czego skarżący nie kwestionuje.

Kwestią zaś oczywistą i niewymagająca dowodzenia jest z to, że w przepisie art. 10 ust. 3 pkt 3 pow. ustawy mowa jest o aktualnej licencji związku sportowego, jaką winna legitymować się osobą posiadająca pozwolenie na broń palną do celów sportowych. Skarżący takiej licencji niewątpliwie nie posiada.

Oznacza to tym samym, iż skarżący, pomimo iż spełnia inne przesłanki, również konieczne do posiadania pozwolenia na broń sportową, nie legitymując się aktualną licencją uprawniającą do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym, przestał spełniać wymogi niezbędne do zachowania pozwolenia na broń palną sportową, o których mowa w art. 10 ust. 3 pkt 3 ustawy o broni i amunicji.

W tym miejscu odnieść się należy do zapisu art. 52 pow. ustawy o broni i amunicji, zgodnie z którym zachowują ważność pozwolenia na broń i legitymacje noszące nazwę "pozwolenie na broń", wydane na podstawie dotychczasowych przepisów. Stwierdzić jednak należy, że zapis ten oznacza, iż ustawodawca zagwarantował osobom, które uzyskały takie pozwolenia, na podstawie przepisów ustawy z 21 maja 1999 r., prawo do legalnego posługiwania się posiadaną bronią, nabytą na podstawie tego pozwolenia. Należy jednak wyjaśnić skarżącemu, iż gwarancja ta nie oznacza, iż osoby te nie są związane regulacjami wynikającymi z przepisów obecnie obowiązującej ustawy. Uznanie, że posiadaczy "starych" pozwoleń nie dotyczy powyższy obowiązek prowadziłoby w efekcie do nieograniczonego w czasie stosowania ustawy, która utraciła już moc obowiązującą i byłoby sprzeczne z celem nowej ustawy, która charakteryzuje się zaostrzonymi wymaganiami do uzyskania pozwoleń na broń. Celem tym jest zwiększenie kontroli nad posiadaną bronią (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 października 2006 r. sygn. VI SA/Wa 1086/06, publ. LEX nr 298189). Wskazać należy, że Sąd rozpoznający niniejszą sprawę w pełni podziela wyrażony w powołanym wyżej wyroku pogląd.

Skoro zatem, zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym, wymagane są stosowne dokumenty potwierdzające fakt uprawiania sportu strzeleckiego, to obowiązkowi przedstawienia tych dokumentów podlega również osoba posiadająca pozwolenie na broń, wydane na podstawie przepisów ustawy z 21 maja 1999 r. Niedopełnienie zaś tego obowiązku może skutkować, również dla tych osób, uznaniem organu, iż ustały okoliczności uzasadniające wydanie pozwolenia na broń dla celów sportowych.

W rozpoznawanej sprawie skarżący nie przedstawił żadnego dokumentu tj. licencji Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego, a zatem nie może realizować celu, do którego wydano mu pozwolenie na broń.

Podkreślić należy, iż broń palna jest narzędziem niebezpiecznym, prawo do jej posiadania ściśle wiąże się ze sferą bezpieczeństwa i porządku publicznego, a dostęp do niego podlega administracyjnej reglamentacji. Dlatego też ustawodawca przyznał organom Policji – dla ochrony tych dóbr – prawo do odebrania pozwolenia na broń, m.in. wówczas, gdy ustaną okoliczności jakie zadecydowały o jego wydaniu.

Słusznie zatem uznał organ, iż interes strony w posiadaniu pozwolenia na broń winien ustąpić na rzecz interesu społecznego. W sytuacji bowiem, gdy strona nie posiada dokumentów uprawniających ją do uprawiania sportów strzeleckich, pozostawienie jej pozwolenia na posiadanie broni nie byłoby zgodne z tymże interesem postrzeganym z punktu widzenia ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego. Interes społeczny bowiem przemawia za tym, aby broń znajdowała się w rękach takich osób, które wykażą rzeczywistą potrzebę jej posiadania. Skoro skarżący istnienia takiej potrzeby nie wykazał jego interes nie powinien być przedłożony ponad interes społeczny.

Odnosząc się do pozostałych zarzutów skarżącego należy uznać, iż są one niezasadne. W ocenie Sądu organy Policji nie naruszyły przepisów postępowania administracyjnego, w szczególności przeprowadziły postępowania dowodowe zgodnie z regułami określonymi w art. 7, 77 § 1 i 80 kpa i na tej podstawie ustaliły, że zachodzą przesłanki z art. 18 ust. 4 ustawy o broni i amunicji i pozwolenie na broń palną sportową może być cofnięte z uwagi na ustanie okoliczności, na podstawie których zostało wydane.

Jeśli zaś chodzi o podnoszony przez stronę zarzut braku jego nazwiska w osnowie decyzji organu II instancji, to istotnie zgodzić się należy z tym zarzutem, jednakże pamiętać należy, że Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ppsa uwzględnia tylko wówczas skargę, gdy wystąpiło inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zdaniem zaś Sądu, rozpoznającego niniejszą sprawę naruszenie to niewątpliwie nie miało istotnego wpływu na wynik sprawy, szczególnie w sytuacji, gdy organ II instancji, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, a w decyzji organu I instancji, nazwisko strony zostało umieszczone, ponadto z uzasadnienia decyzji organu II instancji w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że decyzja ta skierowana jest do skarżącego D. S.

Mając powyższe na względzie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) orzekł, jak w sentencji wyroku.