III SA/Kr 187/14

Uzasadnienie

Starosta decyzją z dnia [...] 2013 r. znak: [...], wydaną na podstawie art. 104 kpa, art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. nr 193, poz. 1287) oraz § 44 pkt 2, § 83 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. nr 38, poz. 454), odmówił dokonania aktualizacji danych ewidencyjnych jednostki ewidencyjnej S, obręb S, polegającej na zmianie właścicieli nieruchomości położonej w S, oznaczonej jako działka nr [...].

W uzasadnieniu Starosta podał, że D. O. pismem z dnia 3 grudnia 2007 r. zwróciła się o wpisanie w operacie ewidencji gruntów gminy S jako współwłaścicieli działki nr [...] o pow. 0,27 ha, położonej w S, D. O. c. M. i S. oraz Z. O. s. J. i E. na prawach wspólności ustawowej majątkowej - na podstawie odpisu z księgi wieczystej nr [...], obejmującej pgr. l. kat. nr [...] położoną w S. Starosta ustalił, że Naczelnik Gminy stwierdził w akcie własności ziemi z dnia 10 listopada 1977 r., iż M. B. i S. B. z d. D. stali się z mocy samego prawa współwłaścicielami na zasadzie ustawowej wspólności majątkowej, nieruchomości położonej w S, oznaczonej jako działka ewidencyjna numer [...], o pow. 0,27 ha. W dniu 11 listopada 1977 r. S. B. sprzedała D. O. nieruchomość położoną w S, obj. KW nr [...], ozn. jako pgr l.kat [...], o pow. 0,1007 ha. Na podstawie aktu notarialnego Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych, dla parceli gruntowej liczba katastralna [...] o pow. 0,1007 ha, położonej we wsi S, założył księgę wieczystą nr [...], gdzie w dziale drugim, jako współwłaściciele zostali ujawnieni: D. O. c. M. i S. i Z. O. s. J. i E. na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Starosta wskazał, że zgodnie z wykazem synchronizacyjnym sporządzonym przez geodetę uprawnionego J. M. z dnia 27 grudnia 2005 r. - pgr. I. kat. [...] o pow. 0,1007 ha, obj. KW nr [...], odpowiada części działki ewidencyjnej nr [...] opow. 0,27 ha, na którą jest wydany ww. akt własności ziemi. Decyzja Starosty z dnia [...] 2009 r. odmawiająca wprowadzenia wnioskowanych zmian w operacie ewidencyjnym została uchylona decyzją Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] 2009 r., ponieważ organ I instancji nie dopełnił obowiązku wynikającego z art. 10 kpa. Kolejna decyzja Starosty z dnia [...] 2011 r. odmawiającą wpisania D. O. i Z. O. jako właścicieli działki nr [...] została uchylona przez WINGiK z powodu nieustalenia pełnego kręgu stron postępowania. Ponowne postępowanie prowadzone przez Starostę było zawieszone z powodu nieustalenia spadkobierców M. B. i S. B. Dopiero w dniu 31 maja 2013 r. pełnomocnik D. O. przedłożył postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po S. i M. B. Ponadto w dniu 21 czerwca 2013 r. wpłynęło pismo zawierające protokół z rozprawy przed Sądem Rejonowym z dnia 22 października 2012 r. sygn. akt [...], w którym B. K. stwierdziła, że działka nr [...] "faktycznie ma pow. około 11 arów mniejszą niż w rejestrze gruntów, czyli ma pow. około 16 arów." Jednakże Starosta wskazał, że protokół ten nie jest dokumentem pozwalającym na dokonanie zmiany powierzchni i własności działki ewidencyjnej nr [...] w części opisowej operatu ewidencji gruntów i budynków gminy S. Dlatego też organ stwierdził, że D. O. nie przedstawiła stosownej dokumentacji z podziału działki nr [...], polegającego na wydzieleniu z niej części stanowiącej dawną parcelę gruntową l. kat. [...] o pow. 0,1007ha, a więc nie było podstaw do dokonania wnioskowanej zmiany dotyczącej własności tej działki.

Odwołanie od decyzji Starosty wniosła D. O., zarzucając jej naruszenie:

1) art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 84 § 1 kpa w związku z art. 75 kpa poprzez zaniechanie przez organ administracji podjęcia jakichkolwiek czynności procesowych zmierzających do zebrania pełnego materiału dowodowego,

2) art. 138 § 2 kpa w związku z art. 6, art. 7 i art. 8 kpa poprzez zignorowanie przez Starostę okoliczności, jakie powinien wziąć pod uwagę oraz oceny prawnej wskazanej przez WINGiK w decyzji z dnia [...] 2011 r., a to dotyczącej wezwania wnioskującej o przedłożenie dokumentów geodezyjnych i kartograficznych niezbędnych do wprowadzenia zmian i pouczeniu o takiej możliwości,

3) art. 64 kpa poprzez uznanie przez Starostę, że pismo organu z dnia 24 kwietnia 2008 r. stanowi realizację obowiązku Starosty wynikającego z art. 22 ust. 3 Prawa geodezyjnego i kartograficznego,

4) art. 104 kpa w związku z art. 107 § 1 i 3 kpa w związku z art. 7 i art. 9 kpa poprzez brak uzasadnienia prawnego i faktycznego decyzji,

5) art. 22 ust. 3 pgik poprzez jego niezastosowanie w sprawie pomimo wskazań WINGiK w decyzji z dnia [...] 2011 r.

6) § 46 ust. 1 i 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków poprzez niedokonanie z urzędu aktualizacji danych ewidencyjnych wynikających z aktu notarialnego z dnia 11 listopada 1977 r.

WINGiK decyzją z dnia 15 listopada 2013 r. znak: [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 7b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Organ odwoławczy wskazał, że na podstawie art. 14 ust. 2 dekretu z dnia 2 lutego 1955 r. o ewidencji gruntów i budynków dla jednostki ewidencyjnej S, w oparciu o mapę pochodną z mapy zasadniczej 1:2000 został odnowiony operat ewidencji gruntów i budynków. Dotychczasowy operat ewidencji gruntów i budynków założony w oparciu o mapę katastralną stracił moc obowiązującą z dniem ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym W.R.N. obwieszczenia Wojewody z dnia 18 lutego 1982 r. w sprawie zastąpienia dotychczasowego operatu katastru gruntowego nową ewidencją gruntów gminy S (Dz. Urz. WRN nr 4, poz. 23 z 04.03.1982 r.). W odnowionym operacie ewidencji gruntów i budynków gminy S, obręb S w jednostce rejestrowej [...] jako właścicieli działki ewidencyjnej nr [...] o pow. 0,27 ha wpisano wówczas małżeństwo: M. B. i S. B. na podstawie ostatecznego Aktu Własności Ziemi nr [...] z 10 listopada 1977 r. WINGiK wyjaśnił również, że aktualnie w operacie ewidencyjnym jako właściciele działki nr [...] wykazani są spadkobiercy M. B. i S. B., tj. B. K., R. B., Z. B., D. O. i M. Ż. Organ odwoławczy powołał się na treść § 12 i § 46 ust. 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, a także na orzecznictwo sądów administracyjnych i stwierdził, że załączona do pisma z 19 czerwca 2013 r. kserokopia protokołu z rozprawy przed Sądem Rejonowym z 22 listopada 2012 r. sygn. akt. [...] nie może stanowić podstawy do dokonania wnioskowanej przez D. O. aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków dla działki ewidencyjnej nr [...]. Ponadto WINGiK wyjaśnił, że rozpatrzył również wniosek D. O., o zawieszenie postępowania odwoławczego do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia przed Wójtem Gminy sprawy o rozgraniczenie nieruchomości i postanowieniem z 11 października 2013 r. odmówił zawieszenia tego postępowania, zaś po złożeniu zażalenia akta sprawy przesłane zostały do Głównego Geodety Kraju. Organ odwoławczy podkreślił, że poprzez żądanie zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków nie można dochodzić ani udowodnić swych praw właścicielskich do nieruchomości.

Skargę na decyzję WINGiK wniosła D. O., zarzucając naruszenie:

1) § 12 ust. 1 pkt 1 i 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków przez odmowę uwidocznienia prawa skarżącej do działki gruntowej [...] o pow. 1007 ha w ewidencji na podstawie przedstawionego odpisu z księgi wieczystej [...] oraz aktu notarialnego z dnia 11 listopada 1977 r. Rep. A [...];

2) art. 104 § 2 w związku z art. 138 kpa poprzez nierozpoznanie istoty sprawy przez organy administracji publicznej poprzez niezrozumiałe dla strony twierdzenia, iż dochodzi ona swoich praw właścicielskich do nieruchomości w postępowaniu dotyczącym zmian w ewidencji gruntów i budynków w sytuacji, gdy strona nie ma żadnych wątpliwości co do swych uprawnień właścicielskich, które wynikają bezpośrednio z aktu notarialnego z dnia 11 listopada 1977 r. i księgi wieczystej nr [...];

3) art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 84 § 1 w związku z art. 75 kpa poprzez zaniechanie przez organ administracji podjęcia jakichkolwiek czynności procesowych zmierzających do zebrania pełnego materiału dowodowego,

4) art. 76 § 1 i § 3 kpa w związku z art. 6 i art. 7 kpa poprzez:

– brak przeprowadzenia postępowania przeciwko treści dokumentu urzędowego Aktu Własności Ziemi z dnia 10 listopada 1977 r. w zakresie wskazanej powierzchni działki nr [...] poprzez:

– odmowę uznania jako dowód dokumentów urzędowych - aktu notarialnego z dnia 11 listopada 1977 r., odpisu z księgi wieczystej nr [...] prowadzonej dla dz. gr [...] o pow. 0,1007 ha oraz protokołu z rozprawy przed Sądem Rejonowym z dnia 22 października 2012 r. sygn. akt [...] i faktów z tych dokumentów wynikających, które zaprzeczają prawdziwości treści aktu własności ziemi z dnia 10 listopada 1977 r. w zakresie wskazanej powierzchni działki nr [...],

– przyznanie jednym dokumentom urzędowym mocy dowodowej wyższej niż innym;

5) art. 104 kpa w związku z art. 107 § 1 i 3 kpa, art. 7 i art. 9 kpa poprzez:

– brak uzasadnienia prawnego i faktycznego decyzji, oraz brak stanowiska organu co do przyczyn odmowy uwzględnienia dowodów przedstawionych przez stronę oraz przyczyny odmowy przedstawionym dowodom mocy dowodowej, w konsekwencji czego strona nie wie, dlaczego akt notarialny z dnia 11 listopada 1977 r. i KW nr [...] nie są przez organ honorowane;

6) § 44 pkt 2 w związku z § 46 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 9 ust. 1 rozporządzenia poprzez brak aktualności operatu ewidencyjnego oraz niewprowadzenie zmian wynikających z aktu notarialnego z dnia 11 listopada 1977 r. skutkiem czego w ewidencja gruntów obejmuje jedną działkę nr [...] niejednorodną pod względem prawnym;

7) § 36 pkt 1 rozporządzenia poprzez jego pominięcie i uznanie, że sprawa o rozgraniczenie prowadzona przez Wójta Gminy mająca na celu ustalenie przebiegu granicy działki gruntowej nr [...] z działką ewidencyjną nr [...] nie jest prejudykatem dla przedmiotowej sprawy,

Skarżąca domagała się uchylenia decyzji organów obu instancji, wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji oraz zasądzenia kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę WINGiK wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 24 lutego 2014 r. odmówił wstrzymania zaskarżonej decyzji.

Uczestnicy B. K., R. B. i M. Ż. wnieśli o oddalenie skargi, podnosząc, że skarżąca w toku postępowania administracyjnego nie przedstawiła dokumentów, które uzasadniałyby wprowadzenie do ewidencji gruntów i budynków wnioskowanej przez nią zmiany.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w skrócie p.p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W ramach swej kognicji sąd bada, czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania. Zgodnie z treścią art. 134 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi, oraz powołaną podstawą prawną. Orzekanie - w myśl art. 135 p.p.s.a. - następuje w granicach sprawy będącej przedmiotem kontrolowanego postępowania, w której został wydany zaskarżony akt lub czynność i odbywa się z uwzględnieniem ówcześnie obowiązujących przepisów prawa.

Uwzględnienie skargi następuje w przypadkach naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a.), naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145 § 1 pkt 1 lit. b), oraz innego naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a.). W przypadkach, gdy zachodzą przyczyny określone w art. 156 kodeksu postępowania administracyjnego sąd stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.), jeżeli zachodzą przyczyny określone w innych przepisach, sąd stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa.

Skarga zasługuje na uwzględnienie aczkolwiek tylko częściowo ze względu na podnoszone w niej zarzuty.

Zaskarżona decyzja wydana została na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027), zwanej dalej pgik, oraz przepisów Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntowo i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454), zwanego dalej rozporządzeniem egib.

Stosownie do art. 2 pkt 8 pgik, ewidencja gruntów i budynków to jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami. Przepis art. 20 ustawy określa rodzaje informacji o gruntach (ust. 1 pkt 1), oraz ich właścicielach (ust. 2), które obejmuje ewidencja gruntów. Informacje te mają charakter podmiotowy lub przedmiotowy. W odniesieniu do gruntów informacje o charakterze przedmiotowym dotyczą ich położenia, granic, rodzaju użytków gruntowych i klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub rodzaju dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty. Informacje podmiotowe dotyczą wskazania właściciela, a w odniesieniu do gruntów państwowych lub samorządowych - innych osób fizycznych lub prawnych, w których władaniu znajdują się grunty, budynki lub ich części. Dane podmiotowe służyć mają wyłącznie odzwierciedleniu aktualnego stanu prawnego nieruchomości i potwierdzają zaistniały stan ukształtowany na podstawie innych dokumentów. Nie mogą tego stanu samodzielnie kształtować. Informacje powyższe zawiera operat ewidencyjny, który składa się z bazy danych, o której mowa w art. 4 ust. 1a pkt. 2, oraz zbioru dokumentów uzasadniających wpisy do bazy danych (art. 24 ust. 1 pgik). Podstawową zasadą prowadzenia ewidencji jest zasada aktualności, tj. utrzymywania operatu w zgodności z aktualnymi, dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi, co wynika z przepisów Rozdziału 3 (§ 44 i nast.) rozporządzenia egib, wydanego na podstawie delegacji zawartej w art. 26 ust. 2 pgik. Zgodnie z § 45 ust. 1 rozporządzenia egib, aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje poprzez wprowadzanie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych. W myśl przepisów § 46 ust. 2 pkt 1 i 2, dane zawarte w ewidencji podlegają aktualizacji z urzędu lub na wniosek osób, o których mowa w § 10 i 11. Z urzędu wprowadza się zmiany wynikające z prawomocnych orzeczeń sądowych, aktów notarialnych, ostatecznych decyzji administracyjnych, aktów normatywnych, opracowań geodezyjnych i kartograficznych przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, zawierających wykazy zmian danych ewidencyjnych, dokumentacji architektoniczno-budowlanej gromadzonej i przechowywanej przez organy administracji publicznej, ewidencji publicznych prowadzonych na podstawie innych przepisów.

§ 12 ust. 1 rozporządzenia egib wymienia podstawy uwidaczniania w ewidencji praw osób i jednostek organizacyjnych, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 2 oraz w § 11 ust. 1 pkt 1 i 2, do gruntów, budynków i lokali. Są to : 1) wpisy dokonane w księgach wieczystych, 2) prawomocne orzeczenia sądowe, 3) umowy zawarte w formie aktów notarialnych, dotyczące ustanowienia lub przeniesienia praw rzeczowych do nieruchomości, z wyłączeniem umów dotyczących użytkowania wieczystego gruntów i własności lokali, 4) ostateczne decyzje administracyjne, 5) dyspozycje zawarte w aktach normatywnych, 6) umowy dzierżawy, o których mowa w § 11 ust. 1 pkt 2.

Zmiany wynikające z opracowań geodezyjnych i kartograficznych, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, zawierające wykazy zmian danych ewidencyjnych mogą dotyczyć wyłącznie zmian przedmiotowych i nie mogą uzasadniać zmiany danych w zakresie praw podmiotowych do gruntu. Zapisy zawarte w ewidencji gruntów, dotyczące uprawnień do niego, w tym prawa własności, mają charakter informacji pochodnych w stosunku do informacji wynikających ze źródeł wskazanych w § 12 . Organy ewidencyjne rejestrują jedynie stany prawne ustalone w innym trybie lub przez inne organy orzekające, nie mogą natomiast samodzielnie rozstrzygać kwestii uprawnień podmiotów do gruntu, budynku lub lokalu. Utrwalone i jednolite w orzecznictwie sądowoadministracyjnym jest stanowisko, iż poprzez żądanie wprowadzenia zmian w ewidencji nie można dochodzić ani udowadniać swoich praw właścicielskich czy uprawnień do władania nieruchomością (por. wyrok NSA z dnia 18 marca 1999 r., II SA 1728/98, Lex nr 46224, z dnia 18.04. 1999 r., II SA 1632/98. Lex nr 46216, z dnia 20 sierpnia 1998 r., II SA 766/98, Lex nr 41298, z dnia 19 marca 2003 r. II SA 1018/02, Lex nr 156374).

Wprowadzenie zmian danych ewidencyjnych w katastrze nieruchomości następuje w trybie postępowania rejestrowego zakończonego czynnością materialno - techniczną polegającą na wprowadzeniu do bazy danych zmiany na podstawie udokumentowanego zgłoszenia zmiany, o którym organ tylko zawiadamia, albo w drodze decyzji kończącej postępowanie administracyjne, tj. zgodnie z regulacją przewidzianą w § 47 ust. 3 rozporządzenia. Ta druga forma stosowana jest w razie, gdy - jak stanowi powyższy przepis - aktualizacja operatu wymaga wyjaśnień zainteresowanych lub uzyskania dodatkowych dowodów. Uznanie przez organ właściwy w sprawach ewidencji, że rozstrzygnięcie w przedmiocie złożonego wniosku o wpis do ewidencji wymaga rozstrzygnięcia w formie decyzji administracyjnej obliguje organ do przeprowadzenia postępowania z uwzględnieniem wszystkich norm i zasad wynikających z przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Do podstawowych obowiązków organu należy zatem prawidłowe przeprowadzenie postępowania dowodowego: zebranie kompletnego materiału dowodowego dotyczącego faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, tj. istotnych z punktu widzenia treści przepisu prawa materialnego mającego zastosowanie w sprawie. Rozpatrzenie zebranego materiału dowodowego powinno nastąpić zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 80 k.p.a. i przy uwzględnieniu wskazanych w pgik, oraz rozporządzeniu egib, zasad aktualizacji ewidencji .

Postępowanie zakończone zaskarżoną decyzja zostało wszczęte na wniosek skarżącej. W każdym przypadku wszczęcia postępowania na wniosek strony, także w przypadku postępowania w przedmiocie aktualizacji ewidencji, organ musi mieć na uwadze treść art. 63 § 2 k.p.a., zgodnie z którym wniosek wszczynający postępowanie powinien zawierać poza danymi dotyczącymi podmiotu wszczynającego postępowanie - żądanie. We wniosku wszczynającym postępowanie strona nie jest obowiązana do wskazania podstawy prawnej żądania, jednak winna wyraźnie wskazać skutek, jaki chce osiągnąć przez zwrócenie się na drogę postępowania administracyjnego. Natomiast obowiązkiem organu – także organu właściwego w przedmiocie aktualizacji ewidencji, jest należyte wyjaśnienie treści żądania. Powyższe reguły wynikają z zasad wyrażonych w art. 7 i art. 9 k.p.a. W sprawie mającej za przedmiot żądanie aktualizacji ewidencji należy nadto mieć na uwadze treść art. 22 ust.3 p.g.ik., zgodnie z którym na żądanie starosty osoby, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt. 1 i art. 51, zgłaszające zmiany są obowiązane dostarczyć dokumenty geodezyjne, kartograficzne i inne niezbędne do wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków. Precyzyjne ustalenie treści żądania strony jest kwestią zasadniczą, ponieważ determinuje – wraz z treścią przepisu prawa - zakres i rodzaj koniecznego do przeprowadzenia postępowania dowodowego.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, zasadniczą kwestią wymagającą odniesienia się do działań organu w toku kontrolowanego postępowania, które toczyło się na skutek złożenia przez skarżącą w dniu 5 grudnia 2007 r. wniosku o dokonanie aktualizacji ewidencji, jest określenie przedmiotu sprawy zakończonej zaskarżoną decyzją. Ocena Sądu będąca wynikiem przeprowadzonej kontroli treści rozstrzygnięcia, w powiązaniu ze stanowiskiem strony wynikającym z szeregu pism składanych w toku postępowania, a także przedstawianych w jego toku dokumentów prowadzi do uznania, że zaskarżone rozstrzygnięcie nie dotyczy w istocie żądania skarżącej. Z rozstrzygnięcia bowiem Starosty, utrzymanego w mocy przez WINGiK wynika, że przedmiotem postępowania było dokonanie "aktualizacji operatu ewidencji gruntów jednostki ewidencyjnej S, obręb w S, polegającej na zmianie właścicieli nieruchomości położonej w S, oznaczonej jako działka nr [...]". Organ pierwszej instancji – wbrew regulacji art. 64 § 4 kpa nie zawiadomił stron o wszczęciu postępowania na wniosek skarżącej i nie określił przedmiotu tego postępowania. Treść zawiadomienia o wszczęciu postępowania powinna wskazywać jego stronom, a także organom uprawnionym do kontroli decyzji, rodzaj sprawy będącej przedmiotem postępowania. Dokładne określenie rodzaju sprawy pozwala na prawidłowe wyznaczenie normy prawa materialnego lub procesowego, co ma istotne znaczenie dla ustalenia zakresu postępowania. Natomiast treść rozstrzygnięcia w kontrolowanej sprawie wskazuje, że organy podejmując je, kierowały się wyłącznie treścią pisma pełnomocnika skarżącej z dnia 3 grudnia 2007r., wszczynającego postępowanie w sprawie (t. 1, k. 1). Istotnie, pismo to zawiera żądanie w "ujawnienia i wpisania, na podstawie załączonych dokumentów, w rejestrze gruntów jako właścicieli i władających działką nr [...] o pow.0, 27 ha położoną w S gm. S – skarżącej D. O., oraz jej męża Z. O., na prawach wspólności ustawowej". Już jednak taka treść żądania odczytana łącznie z treścią załączonych do wniosku dokumentów winna była wzbudzić wątpliwości organu. Do wniosku dołączony został bowiem odpis z księgi wieczystej [...], z którego wynika, że skarżąca i jej mąż są właścicielami działki gruntowej [...], położonej S. Z załączonego także do wniosku wypisu z wykazu synchronizacyjnego przyjętego do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i kartograficznego dnia 6 stycznia 1994 r. wynika, że parcela gruntowa [...] stanowi część działki nr [...]. Następnie, w odpowiedzi na pismo organu z dnia 18 stycznia 2008 r. (t.1, k. 15), pełnomocnik skarżącej podał, że wnosi o "dokonanie wpisu w ewidencji właścicieli ujawnionych w księgach wieczystych, na rzecz D. i Z. O., na nieruchomości stanowiącej część działki nr [...] a to działki gruntowej nr [...] o pow. 0,11 ha". Oczywiste jest zatem, że pierwotnie sformułowany przez skarżącą wniosek z dnia 5 grudnia 2007 r., w świetle treści załączonych do niego dokumentów, oraz stanowiska wynikającego z następnych pism skarżącej nie mógł stanowić wyłącznej podstawy określenia przez organ przedmiotu postępowania i prawidłowego ustalenia treści żądania skarżącej. Obowiązkiem organu było zatem już na tym etapie postępowania wezwanie do wyjaśnienia treści wniosku wszczynającego postępowanie w sprawie, skoro już z pisma pełnomocnika z dnia 4 lutego 2008 r. wynikało, że jest on odmienny od żądania zawartego w piśmie z dnia 3 grudnia 2007 r. Także w piśmie pełnomocnika skarżącej z dnia 8 maja 2008 r.(t.1, k. 38) zawarty został wniosek "o ujawnienie w ewidencji gruntów i budynków jako właściciela dawnej parceli gruntowej l.kat [...] o pow. 0,1007 ha, dla której założona jest księga wieczysta nr KW [...] D. O., oraz Z. O.". Tymczasem zaskarżona i poprzedzająca ją decyzja (a także wszystkie poprzednie wydane w sprawie decyzje Starosty wyeliminowane z obrotu przez WINGiK) zawierają rozstrzygnięcie nie odnoszące się do istoty żądania i faktycznego przedmiotu postępowania, bowiem orzekają o odmowie dokonania aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków jedn. ewid. S, polegającej na zmianie właścicieli nieruchomości położonej w S, oznaczonej jako działka nr [...]. Powyższe stanowi podstawę do uznania przez Sąd, że organy nie rozpoznały sprawy co do jej istoty a wada ta jest naruszeniem przepisu art. 104 § 2 kpa, które nie tylko mogło mieć wpływ na wynik sprawy, ale wpływ ten niewątpliwie miało. Organy nie mogły ograniczyć się do treści literalnie odczytanego, pierwotnego żądania skarżącej, skoro w toku postępowania zostało ono zmodyfikowane i było wielokrotnie powtarzane. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 listopada 2008 r. , II GSK 510/08 stwierdził w tezie nr 2 : "Jeżeli żądanie strony jest uznawane za niewystarczająco precyzyjne, czy też niewłaściwie sformułowane, to obowiązkiem organu administracji publicznej prowadzącego postępowanie jest wezwanie (przed wydaniem decyzji) do usunięcia występujących zdaniem organu braków lub nieścisłości w sformułowaniu żądania, z informacją o przyczynach prezentowanej oceny wniosku w świetle obowiązującego prawa i pouczeniem, o konsekwencjach takiego stanu rzeczy w razie niezastosowania się do wezwania organu przy rozstrzyganiu sprawy(LEX nr 477246).

Zdaniem Sądu oczywiste jest, że zainicjowane na wniosek skarżącej postępowanie miało na celu odtworzenie w części kartograficznej operatu ewidencji gruntów i budynków obr. S, działki, która odpowiadałaby byłej parceli l.kat [...], dla której założona jest księga wieczysta [...] a jej właścicielami są D. Z. O., oraz ujawnienie w ewidencji jako właścicieli tej działki D. Z. O. Domagała się skarżąca zatem aktualizacji ewidencji w zakresie przedmiotowym i podmiotowym. W istocie więc skarżąca nie żądała aktualizacji ewidencji polegającej na "zmianie właścicieli nieruchomości oznaczonej jako działka [...]", jak to literalnie odczytały organy. Jeżeli jednak, pomimo jednoznacznej - zdaniem Sądu - treści żądania, organ miał w tym zakresie wątpliwości, powinien był postąpić w sposób wyżej wskazany, tj. wezwać skarżącą do sprecyzowania żądania. Potwierdzeniem takiego stanowiska jest przytoczony wyżej wyrok NSA.

Prawidłowe jest stanowisko organów rozstrzygających sprawę, że w świetle przepisów ustawy i jednolitego orzecznictwa, w postępowaniu ewidencyjnym nie jest dopuszczalne rozstrzyganie o tytułach własności do działek ewidencyjnych. Dane podmiotowe to dane dotyczące relacji między nieruchomością a prawami rzeczowymi lub obligacyjnymi, oraz osobami, którym te prawa przysługują. Prawa rzeczowe uwidaczniane w katastrze to własność i użytkowanie wieczyste (także władanie w rozumieniu posiadania samoistnego). Tytuł do dokonania wpisu prawa własności (m.in.) stanowi w obowiązującym stanie prawnym wyłącznie jeden z dokumentów, o których mowa w przytoczonym wyżej § 12 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Skarżąca nie żądała od organów prowadzących ewidencje ustalenia swoich praw do działki [...], ponieważ stanowi ona przedmiot własności jej i jej męża. Skoro - czego nie kwestionuje organ ani uczestnicy - z wpisu w dziale II księgi wieczystej nr [...] wynika, że skarżąca oraz jej mąż Z. O. są właścicielami działki gruntowej przed założeniem ewidencji oznaczonej jako [...], to niewątpliwie fakt ten stanowi podstawę ujawnienia w ewidencji gruntów i budynków prawa własności wymienionych w księdze wieczystej właścicieli do części gruntu, który nabyli na podstawie umowy sprzedaży z dnia 11 listopada 1977 r. , Rep. A nr [...]. W toku kontrolowanego postępowania tytuł własności skarżącej oraz Jej męża do działki gruntowej [...] nie został zakwestionowany przez uczestników. Także organ prowadzący ewidencję nie wskazywał, aby w jego zasobach znajdował się jakikolwiek dokument należący do kategorii dokumentów, o których mowa w § 12 rozporządzenia, wskazujący na odmienny stan prawny tej działki. Treść uzasadnienia zaskarżonej decyzji nie pozwala na uznanie, że organy okoliczność tę – w powiązaniu z regulacją § 12 rozporządzenia, poddały należytej analizie. Ze stanowiska organu odwoławczego zawartego w uzasadnieniu (str. 6) wynika jedynie, że żądanie skarżącej jest nieuprawnione, ponieważ działkę ewidencyjną nr [...] o pow. 0, 27 ha, której część odpowiadała parceli [...]1 objęto w całości uwłaszczeniem na rzecz M. i S. B. Argumentacja taka nie może być zaakceptowana. Prowadzi ona bowiem do zakwestionowania tytułu własności skarżącej do działki [...], wynikającego z aktualnego wpisu w księdze wieczystej, w której na podstawie umowy sprzedaży z dnia 11 listopada 1977 r. (a więc po wydaniu AWZ), jako jej właściciele figurują D. i Z. O. i uznania przez organy, że tytuł ten musi "ustąpić" przed tytułem własności wynikającym z wydanego na działkę ewidencyjną nr [...] aktu własności ziemi. Takie stanowisko organu odwoławczego jest nieuprawnione i w istocie sprowadza się do oceny przez organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków treści dokumentów, z których wynikają dane podmiotowe. Jest to sprzeczne z istotą ewidencji, która stanowi tylko rejestr informacji o gruntach, budynkach i lokalach, zgromadzonych , jeżeli chodzi o dane podmiotowe, na podstawie tytułów wymienionych w § 12 rozporządzenia egib. Ta istota ewidencji, jak i brak jakichkolwiek uprawnień organów ją prowadzących do oceny tytułów własności i wszelkich innych danych podmiotowych stanowiących podstawy wpisów, jest oczywista wobec treści przepisów ustawy pgik, oraz utrwalonego i jednolitego orzecznictwa, którego przytaczanie po raz kolejny jest zbędne, tym bardziej, że uczyniły to organy.

Podjęcie błędnego rozstrzygnięcia wynikało również z naruszenia przez organy przepisów art. 7, 77 i 80 kpa, przez pominięcie treści znajdujących się w aktach administracyjnych dokumentów zgromadzonych przez organ I instancji, jak i pominięcie dokumentów przedstawionych przez skarżącą, oraz na skutek nieprzeprowadzenia dalszych koniecznych w sprawie dowodów. Skutkuje to istotnymi brakami postępowania dowodowego, oraz nienależytą oceną dowodów już zgromadzonych. Przypomnieć należy, że częściami składowymi operatu ewidencyjnego są operat geodezyjno-prawny i operat opisowo-kartograficzny. Wskazanie to zachowuje aktualność pomimo zmiany treści art. 24 pgik dokonanej ustawą z dnia 4 marca 2010r. o infrastrukturze informacji przestrzennej ( Dz.U. 2010.76.489). Jeżeli chodzi bowiem o aktualizację danych ewidencyjnych, to z wpisu w rubryce 0.2 KW nr [...] wynika, że założenie tej księgi nastąpiło w wyniku odłączenia części nieruchomości z innej księgi wieczystej, natomiast z zapisów w dziale I-O – "oznaczenie nieruchomości" wynika, że przyłączenie działki gruntowej [...] nastąpiło z księgi wieczystej nr [...]. Natomiast z rubryki "Podstawa oznaczenia" wynika, że podstawą tą był plan sytuacyjny [...] sporządzony 2 marca 1961r. W rubryce "położenie dokumentu" wymieniona jest księga nr [...]. Z zapisu w tomie XII rejestru gruntów założonego w 1976 r. (t. II akt adm.) wynika, działka [...] była ujawniona jako przedmiot władania D. i Z. O. w 1979 r. (nr mapy 8), a więc po wydaniu AWZ na działkę nr [...]. Do znajdującego się w aktach sprawy pisma pełnomocnika skarżącej z dnia 6 lutego 2008r., przekazanego Staroście dołączona została kserokopia "wyrysu z mapy ewidencyjnej" bez jakichkolwiek danych identyfikujących tę mapę, z potwierdzeniem za zgodność z oryginałem przez niezidentyfikowana osobę, z dopiskiem "podział działki [...] z uwzględnieniem parcel gr." Pełnomocnik nie wskazał jednak w tym piśmie żadnych danych dotyczących pochodzenia tego dokumentu. Nadto, także z zapisów z badania przez organ ksiąg wieczystych (t. I, k. 32) wynika, że była pgr. [...] odłączona została do kw [...]. Dane wynikające z powyższych dokumentów nie spowodowały jednak podjęcia przez organy dalszych czynności celem przeprowadzenia koniecznych w sprawie dowodów z części kartograficznej operatu ewidencji gruntów. Przede wszystkim brak w aktach planu sytuacyjnego [...] będącego podstawą opisu działki [...] w księdze wieczystej, oraz kopii dokumentów księgi wieczystej [...], brak danych dotyczących opisu działki nr [...], co pozwoliłoby na ustalenie, czy w istocie działka skarżącej jest częścią obecnej działki ewidencyjnej [...]. Brak jakichkolwiek danych z okresu poprzedzającego założenie ewidencji, w tym danych dotyczących źródeł i podstaw uwidocznienia na mapie działki nr [...]. Brak odpisu z księgi wieczystej nr [...], z której działka [...] została odłączona, oraz informacji, czy w zbiorze dokumentów tej księgi znajdują się dokumenty mogące stanowić podstawę uwidocznienia danych przedmiotowych. Brak także kopii aktualnej mapy ewidencyjnej, oraz mapy aktualnej na datę nabycia przez skarżącą działki [...]. Natomiast z "badania hipoteki" sporządzonego przez organ wynika, że księga wieczysta nr [...] obejmuje parcelę budowlaną i parcele gruntowe tam wymienione (nie zaś działkę nr [...]), oraz że obejmowała także działkę [...] przed jej odłączeniem do KW nr [...]. Organy zatem nie tylko, że nie ustosunkowały się do treści dokumentów przedłożonych przez skarżącą, w tym także do treści wypisu z wykazu synchronizacyjnego, który to dokument znajduje się w Państwowym Zasobie Geodezyjnym i Kartograficznym, ale także nie oceniły dowodów zebranych w sprawie z urzędu w kontekście żądania wniosku. Nie podjęły także dalszych niezbędnych działań celem rozstrzygnięcia sprawy. Nie jest wystarczający do ustalenia danych przedmiotowych dotyczących nabytej przez skarżącą działki sporządzony przez organ dokument "badanie hipoteki". Wskazane braki w materiale dowodowym są o tyle niezrozumiałe, że dotyczą w większości dokumentów znajdujących się w zasobach organu prowadzącego postępowanie, którego obowiązkiem jest w każdym przypadku stosowanie się do podstawowych zasad wynikających z art. 7, 77 i 80 k.p.a.

Zgodnie z przepisami art. 25 i art. 26 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.), podstawę oznaczenia nieruchomości w księdze wieczystej stanowią dane z katastru nieruchomości. Podstawę oznaczenia nieruchomości w dziale I-O księgi wieczystej stanowi wyrys z mapy ewidencyjnej wraz z oznaczonymi na mapie numerami działek, oraz wypis z rejestru gruntów lub innego dokumentu sporządzonego na podstawie przepisów o ewidencji gruntów i budynków, chyba, że odrębne przepisy stanowią inaczej (§ 28, § 31 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbioru dokumentów, Dz. U. Nr 102, poz. 1122). Źródłową zatem dla oznaczenia nieruchomości w dziale I-O księgi wieczystej jest dokumentacja oparta na mapie ewidencyjnej, której treść określa § 28 ust. 1 pkt 1, 2, 6 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Organowi prowadzącemu ewidencję służy kompetencja do zawiadomienia sądu o istnieniu niezgodności danych z ewidencji gruntów i budynków z oznaczeniem nieruchomości w księdze wieczystej. Przypomnienia w tym miejscu wymaga, że dane faktyczne objęte wpisami w dziale I-O księgi wieczystej nie są objęte - w przeciwieństwie do danych dotyczących praw wpisanych w księdze wieczystej - rękojmią wiary publicznej ksiąg wieczystych. Ustalenia dotyczące prawidłowości opisu nieruchomości winny być więc poczynione na podstawie pełnego, kompletnego, rzetelnie zgromadzonego materiału dowodowego.

Do obowiązków organu należy określenie kręgu podmiotów uprawnionych do zgłoszenia zmiany, lub do uczestniczenia w postępowaniu administracyjnym z uwzględnieniem pojęcia strony zdefiniowanego w art. 28 k.p.a. Stroną postępowania będzie zatem każdy, kto wykaże, lub może wykazać swój interes prawny w sprawie o ujawnienie zmian danych ewidencyjnych. Jak wynika z przedstawionych akt administracyjnych, stroną postępowania zakończonego zaskarżoną decyzją nie był Z. O., będący wraz ze skarżącą właścicielem działki [...] na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej. Miał on więc interes prawny w kontrolowanym postępowaniu i winien być uznany przez organy za jego stronę. Pominięcie Z. O. jako strony postępowania oznacza, że organy uchybiły przepisom art. 28 i art. 64 § 4 k.p.a., nadto organ odwoławczy naruszył przepis art. 138 § 1 k.p.a., nie dostrzegając tego uchybienia. Stanowi ono naruszenie art. 145 § 1 pkt. 4 kpa, stanowiące podstawę wznowienia postępowania administracyjnego.

Jak wynika z powyższego, zarzuty skargi dotyczące naruszenia § 12 ust. 1 pkt. 1 i 3, § 46 ust. 2 pkt. 1 i 2 rozporządzenia egib poprzez niedokonanie aktualizacji poprzez pominięcie okoliczności, iż skarżąca legitymuje się tytułem własności wynikającym z działu II księgi wieczystej [...], oraz § 46 ust. 2 pkt. 1 i 2 tego aktu poprzez niedokonanie aktualizacji ewidencji w zakresie przedmiotowym i podmiotowym, a także naruszenia przepisów postępowania – art. 7, 77, 80 i 104 § 2 kpa znajdują uzasadnienie. Nie znajduje natomiast uzasadnienia zarzut naruszenia przez organy art. 84 § 1 w zw. z art. 75 kpa. Stosownie do art. 75 § 1 kpa, jako dowód w sprawie należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodem mogą być dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych, oraz oględziny. Natomiast zgodnie z art. 84 § 1 kpa, gdy w sprawie wymagane są wiadomości specjalne, organ administracji publicznej może zwrócić się do biegłego, lub biegłych o wydanie opinii. Skarga nie precyzuje, jaki rodzaj wiadomości specjalnych - zdaniem skarżącej - wymagany jest w sprawie mającej za przedmiot aktualizację danych ewidencyjnych i na jaką okoliczność organ miałby dopuścić dowód z opinii biegłego. Zarzut ten jest chybiony – działania organów prowadzących ewidencję gruntów i budynków prowadzone są w celu rejestracji danych podmiotowych i przedmiotowych o gruntach, budynkach i lokalach. Katalog zaś tych danych jest w zasadzie zamknięty i wynika z przepisów rozporządzenia egib. Jedną z podstaw rejestracji danych ewidencyjnych są opracowania geodezyjno-kartograficzne przyjęte do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego. Nie stanowią one jednak opinii biegłych w rozumieniu art. 84 § 1 kpa i organy prowadzące ewidencję nie "dopuszczają dowodu" z tych opracowań w przypadkach w tym przepisie określonych, tj. gdy wymagane są "wiadomości specjalne". Organy mają obowiązek rejestrować dane z nich wynikające, o ile oczywiście dokumenty te stanowią wystarczającą podstawę do wprowadzenia zmian z uwagi na przedmiot tych zmian (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 16 kwietnia 2008r. III SA/Kr 119/08, ONSAiWSA 2010/2/26, teza nr 2). Stanowią jedno ze źródeł danych ewidencyjnych wymienionych w § 46 rozporządzenia egib. Natomiast Sąd nie stwierdza, aby przeprowadzenie postępowania celem uwidocznienia na mapie ewidencyjnej działki stanowiącej własność skarżącej i Jej męża wymagało wiadomości specjalnych w rozumieniu przepisu art. 84 § 1 kpa. Całkowicie chybione są również zarzuty skargi dotyczące naruszenia art. 76 § 1 i 3 kpa przez brak przeprowadzenia postępowania "przeciwko treści dokumentu jakim jest AWZ z dnia 10 listopada 1977 r.", oraz nieuznanie za dowód w sprawie zaprzeczający treści tego aktu, protokołu z rozprawy przed Sądem Rejonowym, w sprawie [...]. Podnosząc takie zarzuty skarżąca zdaje się nie uwzględniać istoty ewidencji, która polega wyłącznie na rejestrowaniu danych wynikających ze wskazanych w pgik, oraz rozporządzeniu egib dokumentów, aktów i przepisów prawa, w sposób w tych aktach prawnych określony. Protokół, o którym mowa w skardze z pewnością nie należy do kategorii dokumentów wymienionych w powołanych przepisach. Nadto, organy prowadzące ewidencję gruntów i budynków nie są powołane do jakiegokolwiek korygowania lub zmiany treści dokumentów znajdujących się w jej zasobach, zaś strony domagające się aktualizacji zapisów ewidencji nie mogą domagać się od tych organów takich działań. Organy te nie prowadzą żadnych postępowań przeciwko treści dokumentów stanowiących podstawę aktualizacji ewidencji. Z rejestracyjnej funkcji ewidencji wynika nadto, że postępowanie dowodowe w przypadku wprowadzania zmian danych ewidencyjnych na podstawie decyzji administracyjnej nie wykracza poza ramy zakreślone przepisami pgik, oraz rozporządzenia egib, które - i tylko one - stanowią o rodzajach danych stanowiących podstawę wprowadzania zmian. Ponadto, kwestia powierzchni działki ewidencyjnej nr [...] i mającej się ewentualnie wykazać na mapie ewidencyjnej działki stanowiącej grunt nabyty przez skarżącą i jej męża w 1977r. jest w kontrolowanej sprawie kwestią drugorzędną, ponieważ pole powierzchni działki ewidencyjnej wyznacza przebieg jej granic (§ 61, 62 rozporządzenia egib). Istota żądania skarżącej w niniejszej sprawie nie dotyczy bowiem zmniejszenia powierzchni działki ewidencyjnej nr [...], ale przedmiotu wskazanego już na wstępie. Ustosunkowują się natomiast do zarzutu nieprawidłowości odmowy zawieszenia postępowania z uwagi na toczące się postępowanie rozgraniczeniowe, należało ten zarzut skargi także uznać za nieuzasadniony. Organ odwoławczy odmawiając zawieszenia postępowania prawidłowo ocenił przesłanki zawieszenia postepowania administracyjnego wynikające z przepisu art. 97 § 1 pkt. 4 kpa i odniósł je do stanu sprawy ( k. 45 akt WINGiK). Sąd przychyla się zarówno do rozstrzygnięcia zawartego w postanowieniu z dnia 11 października 2013 r., jak i do argumentacji organu, oraz prawidłowo powołanych rozstrzygnięć sądów administracyjnych.

W toku ponownie prowadzonego postępowania organy winny zawiadomić o toczącym się postępowaniu Z. O., określić i poinformować pozostałe strony postępowania o jego przedmiocie, uzupełnić dokumentację celem wyeliminowania wyżej wskazanych braków, celem wyjaśnienia zasadności żądania skarżącej, oraz bezspornego ustalenia na podstawie pozostających w zasobie dokumentów żródłowych, czy istotnie działka stanowiąca przedmiot własności D.Z. O. jest gruntem położonym w granicach działki ewidencyjnej nr [...], co pozwoli na ustalenie, czy działka [...] jest niejednrodna prawnie, w rezultacie rozstrzygnąć, czy istniejące dokumenty stanowią podstawę do uwidocznienia działki [...] na aktualnej mapie ewidencyjnej. W razie stwierdzenia przez organ, że uzasadnione jest wezwanie skarżącej do przedłożenia dokumentacji uzasadniającej żądanie wniosku, organy winny zastosować przepis art. 2 ust. 3 pgik. Wezwanie takie winno być sformułowane precyzyjnie, stosownie do zakresu wniosku o dokonanie aktualizacji, nie może być natomiast tylko powtórzeniem przepisu. Należy wskazać, że poprzedzające zaskarżone rozstrzygnięcia decyzje zostały wyeliminowane z obrotu prawnego, stąd wezwanie skierowane do skarżącej dnia 24 kwietnia 2008 r. utraciło swój walor prawny.

Wobec stwierdzonych uchybień polegającym na naruszeniu przepisów postępowania - art. 7, 28, 77, 80, 64 § 4, 104 § 2. 145 § 1 pkt. 4 k.p.a., które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, względnie stanowi podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, oraz naruszenia prawa materialnego - § 12 ust. 1 pkt. 1 i 3, § 46 ust. 2 pkt. 1 i 2 rozporządzenia egib mającego wpływ na wynik sprawy, na podstawie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. b) lit. a), b) i c) p.p.s.a należało orzec jak w sentencji. O kosztach rozstrzygnięto na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 p.p.s.a.