IV SA/Wa 826/13

Uzasadnienie

Dyrektor Generalny Lasów Państwowych decyzją z [...] stycznia 2013 r. – zaskarżoną skargą przez W.D. i A. sp. z o.o. z siedzibą w W. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie – utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w K. z [...] lipca 2012 r. stwierdzającą, że grunt leśny stanowiący część działki ewidencyjnej nr [...] z obrębu [...], gmina Miasto K., o powierzchni [...]ha oraz część działki ewidencyjnej nr [...]z obrębu [...], gmina Miasto K., o powierzchni [...]ha został wyłączony z produkcji leśnej niezgodnie z przepisami ustawy z dnia [...] lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz ustalającą dla W.D. i A. sp. z o.o. opłatę w wysokości dwukrotnej należności z tytułu wyłączenia z produkcji [...]ha gruntów leśnych w wysokości [...]zł.

Stan sprawy przedstawia się następująco:

Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w dniu [...] sierpnia 2008 r. wszczął postępowanie w sprawie wyłączenia z produkcji gruntu leśnego stanowiącego część działki ewidencyjnej nr [...] w obrębie ewidencyjnym nr [...] dzielnicy [...], gminy Miasta K. - niezgodnie z przepisami ustawy z dnia [...] lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (t.j. Dz.U. z 2004, Nr 121, poz. 1266 – zwanej dalej u.o.g.r.l.).

W dniu [...] grudnia 2010 r. Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych wydał decyzję stwierdzającą wyłączenie z produkcji gruntów leśnych niezgodnie z przepisami u.o.g.r.l. oraz ustalił dwukrotną należność z tytułu wyłączenia gruntów leśnych. Dyrektor Generalny Lasów Państwowych decyzją z [...] maja 2011 r. uchylił powyższą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w dniu [...] lipca 2012 r. wydał decyzję stwierdzającą, że grunt leśny stanowiący cześć działki ewidencyjnej nr [...] z obrębu [...], gmina Miasto K., o powierzchni [...]ha oraz cześć działki ewidencyjnej nr [...]z obrębu [...], gmina Miasto K., o powierzchni [...]ha, został wyłączony z produkcji leśnej niezgodnie z przepisami u.o.g.r.l. oraz ustalił dla W.D. i A. sp. z o.o. opłatę w wysokości dwukrotnej należności z tytułu wyłączenia z produkcji [...]ha gruntów leśnych w kwocie [...]zł.

Od powyższej decyzji W.D. i A. sp. z o.o. wnieśli odwołanie, zarzucając zaskarżonej decyzji wydanie z naruszeniem art. 7, art. 77, art. 107 ust. 3 K.p.a. Strony zarzuciły, że nie wymieniono dowodu na okoliczność istnienia lasu na danej nieruchomości, las nie istniał na spornym terenie od dawna, ani też sporny teren nie był użytkiem Ls od dawna. Ponadto stwierdziły, że rzekome usunięcie drzewostanu nie nastąpiło w okresie [...] I [...]2008 r.

Dyrektor Generalny Lasów Państwowych decyzją z [...] stycznia 2013 r. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w K. z dnia [...] lipca 2012 r. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że W.D. i A. sp. z o.o. byli współwłaścicielami działki ewidencyjnej nr [...] z obrębu [...], która w swoich konturach zawierała m. in. użytek leśny. Współwłaściciele nieruchomości pierwotnie w dniu [...] lipca 2007 r. zgłosili w Wydziale Architektury i Urbanistyki Urzędu Miasta K. zamiar budowy dwóch kortów do tenisa ziemnego w części południowej działki, następnie w dniu [...] października 2007 r. zgłosili na działce nr [...] zamiar budowy kolejnych dwóch kortów do tenisa ziemnego w części północnej działki. Potwierdza to decyzja Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. nr [...]z [...] listopada 2009 r.

Dyrektor RDLP stwierdził wyłączenie [...]ha gruntu leśnego z produkcji przez usunięcie drzewostanu i rozpoczęcie innego niż leśne użytkowania, tj. zniwelowanie terenu i budowę kortów tenisowych oraz wyskarpowanie terenu bezpośrednio przy korcie. Podczas przeprowadzonej rozprawy w dniu [...] kwietnia 2012 r. ustalono powierzchnię wyłączenia przedmiotowego gruntu leśnego z produkcji na terenie dawnej działki ewidencyjnej nr [...] (obecnie omawiane działki nr [...] oraz [...]- powstałe w wyniku podziału działki nr [...]). Dalej organ odwoławczy podkreślił, że z pisma Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w K. z [...] września 2009 r., wynika, że budowa kortów tenisowych oraz budowli wolnostojącej trwale związanej z gruntem na działce nr [...] jest realizowana na terenie rolnym i leśnym. Nadto istnienie lasu na przedmiotowym terenie (użytek Ls) potwierdzają: mapy ewidencyjne z [...] września 2009 r. oraz z [...] września 2011 r., mapa sytuacyjno - wysokościowa do celów projektowych (zgodna z terenem na miesiąc kwiecień 2008 r.), projekt Uproszczonego Planu Urządzania Lasu na okres od [...] stycznia 2000 r. do [...] grudnia 2009 r., zeznania świadka J.S. zawarte w protokole z [...] lutego 2012 r., wydruk ortofotomapy z 2004 roku wydany przez Ośrodek - Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej Urzędu Miasta K..

Organ odwoławczy podkreślił, że sankcją za faktyczne wyłączenie gruntów z produkcji niezgodnie z przepisami u.o.g.r.l. są opłaty ustalone i zróżnicowane wskazanymi art. 28 ust. 1 i 2 u.o.g.r.l. Ustalono, że przedmiotowa nieruchomość w momencie wyłączenia gruntu leśnego z produkcji nie podlegała ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu dla działki [...]. W trakcie trwania postępowania jak i realizacji inwestycji w postaci budowy kortów trwały prace nad opracowaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[...]-Wschód" (Uchwała Rady Miasta K. o przystąpieniu do sporządzenia m.p.z.p. z dnia 25.04.2007 r.), który zatwierdzono Uchwałą nr [...]z dnia [...] listopada 2010 r. Dyrektor RDLP ustalił sprawców wyłączenia (inwestorzy budowy kortów tenisowych) oraz wykazał, że dokonano tego wyłączenia niezgodnie z przepisami u.o.g.r.l. (brak decyzji zezwalającej na wyłączenie gruntów leśnych z produkcji oraz przeznaczenia w miejscowym planie, czy też decyzji o warunkach zabudowy wskazujących na możliwość skorzystania z art. 28 ust. 2 u.o.g.r.l.). Z kolei typ siedliskowy lasu gruntu leśnego wyłączonego z produkcji, niezbędny do wyliczenia należności, ustalono na podstawie projektu Uproszczonego Planu Urządzania Lasu na okres od [...] stycznia 2000 r. do [...] grudnia 2009 r., w którym działka będąca własnością skarżących ujęta została jako oddział [...]. Opis lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia dla oddz. [...] określa siedliskowy typ lasu jako las świeży (Lśw). Dlatego też nie można było przyjąć innego typu siedliskowego do wyliczenia należności niezbędnej do ustalenia opłaty, o której mowa w art. 28 ust. 1 u.o.g.r.l. Dodatkowo w przedmiotowym projekcie Uproszczonego Planu Urządzenia Lasu, sporządzonego wg stanu na dzień [...] listopada 1999 r. przewidziano dla lasu na działce ewidencyjnej nr [...] wskazania gospodarcze do wykonania w postaci czyszczeń wczesnych (CW), na części powierzchni zalecono wykonanie melioracji agrotechnicznych, wprowadzenie uzupełnień istniejącego lasu takimi gatunkami jak dąb i buk oraz pielęgnacje. To, zdaniem organu odwoławczego, dodatkowo potwierdza tylko fakt istnienia na spornym terenie lasu, kwestionowany przez strony. Dodatkowo Dyrektor RDLP wydając decyzję zaliczył las, który znajdował się na obecnych działkach ewidencyjnych nr [...] oraz [...]do lasów ochronnych. Las wyłączony z produkcji leśnej płożony był w granicy administracyjnej miasta K., co na podstawie art. 77 ustawy z dnia [...] września 1991 r. o lasach, pozwoliło na zaliczenie go do lasów ochronnych.

W.D. i A. sp. z o.o. z siedzibą w K. w skardze wnieśli o uchylenie decyzji z [...] stycznia 2013 r. i decyzji z [...] lipca 2012 r. Zaskarżonej decyzji zarzucili wydanie z naruszeniem:

1) art. 7, art. 77, art. 80, art. 85 i art. 107 § 3 K.p.a., przez nieustalenie istotnych elementów stanu faktycznego, a ustalenie pozostałych w sposób całkowicie błędny i oderwany od dokumentów urzędowych znajdujących się w aktach sprawy;

2) art. 2 ust. 2 u.o.g.r.l., przez błędną interpretację i przyjęcie, iż gruntami leśnymi, są grunty określone w ewidencji gruntów jako lasy;

3) art. 3 ustawy z 28 września 1991 r. o lasach, przez błędną wykładnię pojęcia las;

4) art. 28 ust. 1 i 2 u.o.g.r.l., przez błędne zastosowanie i przyjęcie, iż zachodzą przesłanki do nałożenia podwyższonej opłaty. W uzasadnieniu skargi podniesiono, że organ ustalając, iż grunt był gruntem leśnym naruszył przepis art. 2 ust. 2 u.o.g.r.l. przez niczym nieuzasadnione rozszerzenie zakresu desygnatów tej nazwy. Skarżący nie zgadzają się z tezą, że jak długo grunt jest lasem w rozumieniu ustawy o lasach, tak długo musi w ewidencji gruntów figurować jako las. Jest to typowa implikacja z przesłanką (jeżeli) "grunt jest lasem w sensie prawnym" i wnioskiem (to) "musi być oznaczany jako Ls w ewidencji". Implikacja nie jest zwrotna, a zatem jeżeli a to b, to nieprawda że jeżeli b to a. W konsekwencji powyższy pogląd jest nieprzydatny do wnioskowania w niniejszej sprawie. Ale jest też kwestia istotniejsza - dany grunt w kategorii prawnej nie jest lasem, ściślej nie jest gruntem leśnym w rozumieniu ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Definicja gruntu leśnego (art. 2 ust. 2 u.o.g.r.l.), jedyna dopuszczona do stosowania w zakresie przedmiotowym ustawy, jest następująca: Gruntami leśnymi, w rozumieniu ustawy, są grunty: określone jako lasy w przepisach o lasach; zrekultywowane dla potrzeb gospodarki leśnej; pod drogami dojazdowymi do gruntów leśnych i spełniające kryteria o jakich mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach.

Według wiedzy skarżących i dokumentów urzędowych z ewidencji gruntów dostarczonych organom, wg stanu na dzień [...] gruntów 1982 r., teren stanowiący obecnie działkę [...] i [...]był terenem w całości rolnym. Nadto ani Nadleśnictwo M. ani organy nie wskazały, aby po tej dacie doszło kiedykolwiek do zalesienia tego terenu. Nadleśniczy w M. nie posiada opisu taksacyjnego jakiegokolwiek drzewostanu na przedmiotowym terenie, a nadto dla rzekomego lasu na działce nr [...] nie sporządzono również nigdy nawet uproszczonego planu urządzenia lasu, wobec tego, w ocenie skarżących teren nie był pokryty roślinnością leśną, (drzewami i krzewami oraz runem leśnym). Teren ten nigdy nie został przeznaczony do produkcji leśnej, ponieważ plan urządzenia lasu pozostał na etapie projektu i nigdy nie został przyjęty zgodnie z przepisami ustawy o lasach jako projekt uproszczony urządzenia lasu. Zatem żadna z przesłanek dot. lasu w rozumieniu przepisów ustawy o lasach nie została spełniona.

Według skarżących projekt Uproszczonego Planu Urządzenia Lasu jest dokumentem prywatnym pochodzącym od spółki cywilnej i nie można z niego wnioskować o leśnym charakterze nieruchomości, nadto projekt urządzenia lasu dotyczy powierzchni innej niż obecnie wykazana w rejestrze gruntów i na mapie ewidencyjnej, tj. [...]ha, zatem obejmował znacznie większy obszar niż obecnie zaznaczony użytek Ls (a zatem w istocie nie wiadomo czego dotyczy). Na podstawie tego dokumentu nie można określić ani gęstości ani ilości drzew akacji, które były w chwili sporządzania tego projektu. Z kolei zeznania J.S.są mało wiarygodne, albowiem świadek pozostaje w konflikcie prawnym ze skarżącymi, wynikającym z faktu, iż inwestycja skarżących spowodowała spadek jego dochodów z prowadzenia takiej samej inwestycji w sąsiedztwie. Na nieprawidłowość postępowania organu wskazuje również i to, że zaniechał przesłuchania innych świadków wskazanych przez skarżących - tym razem już nie ze słyszenia jak świadek S., ale bezpośrednich, mieszkańców tych okolic od pokoleń. Również ortofotomapa nie może być decydującym dowodem, ponieważ jak powszechnie wiadomo jest ona efektem rektyfikacji, który zmienia geometrię obrazu (znaczenie w przypadku lasu ma na przykład kąt padania światła i cień). Ortofotomapy są szczególnym rodzajem zdjęć lotniczych lub satelitarnych, pokazują rozwinięte korony drzew rezerwatu, które usytuowane są nad zachodnią częścią działek [...] i [...], stwarzając pozory istnienia drzewostanu w miejscach gdzie rozpościerają się tylko korony drzew rezerwatu nad działkami nr [...] oraz [...]i aby wykazać jak daleko korony drzew rezerwatu S. usytuowanych przy granicy z działkami [...] i [...]sięgają w głąb tych działek dokonano zdjęć obrazujących ten stan. Ortofotomapa z roku 2004 nie jest dowodem na istnienie jakiegokolwiek drzewostanu na części działki nr [...] w roku, w którym działkę tę nabyli obecni właściciele, tj. 2007.

Przeciwko koncepcji przyjętej przez organy przemawiają dokumenty przedłożone przez skarżących. Strony przedstawiły archiwalny wypis z rejestru gruntów wg stanu na dzień [...] grudnia 1982 r., z którego to wypisu jednoznacznie wynika, że na ten dzień na terenie całej tej działki był użytek rolny R VI. Nie mógł zatem rzekomy las, a w rzeczywistości nieistniejący, stać się lasem ochronnym z dniem [...] lipca 1982 r., co zdaniem RDLP uzasadniać miałoby zwiększenie naliczonej opłaty o połowę. Strony dołączyły dokumenty sprawy administracyjnej prowadzonej w roku 2007 przez Prezydenta Miasta K. o wydanie zezwolenia na usunięcie drzewa rosnącego na terenie działki oznaczonym jako użytek Ls. Jak wynika z dokumentów tej sprawy, organ dokonał wizji na terenie działki wówczas oznaczonej [...] obr. [...] [...]. W trakcie wizji dokonał zdjęć i ustaleń. Wynika z nich, że drzewo będące przedmiotem postępowania, tj. buk o obwodzie 210 cm rośnie na terenie działki nr [...] obr. [...] [...] na części terenu oznaczonej jako użytek Ls. Nadto z dokumentów tych wynika, że na części działki nr [...] oznaczonej jako użytek Ls nie ma lasu, nie jest ona zalesiona i w związku z tym organ uznał się za właściwy do wydania decyzji o zezwoleniu na wycięcie przedmiotowego drzewa, działając na podstawie art. 83 ustawy z dnia [...] kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody. Powyższe ustalenia w sposób jednoznaczny stanowią drugi istotny dowód na okoliczność, że w dniu [...] listopada 2007 roku (w dniu dokonania wizji na terenie działki nr [...] obr. [...] [...]) na części oznaczonej jako użytek Ls nie było lasu (nie było zadrzewienia).

Skarżący przyznali, że zgłosili budowę dwóch podwójnych kortów tenisowych. Jednakże nieprawdziwe i niezgodne ze stanem rzeczywistym jest stwierdzenie, że rzekome wyłączenie nastąpiło przez "usunięcie drzewostanu i rozpoczęcie innego niż leśne użytkowanie terenu" ponieważ ani las na spornym terenie nie istniał, ani też sporne grunty nie były gruntami leśnymi w rozumieniu ustawy o lasach, a tym samym nie podlegały ochronie na podstawie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Dodatkowo data ewentualnej wycinki drzew (jednej robini najprawdopodobniej) ma podstawowe znaczenie dla ustalenia zasadności nałożenia opłaty, albowiem możliwość nałożenia tej opłaty przedawnia się z upływem trzech lat, zgodnie z art. 68 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej. Ponadto, żeby przyjąć niemożliwość zastosowania np. art. 28 ust. 2 organ powinien też zbadać jaki był status przedmiotowej nieruchomości, w tym w poprzednio obowiązujących planach zagospodarowania.

Ponadto, zdaniem skarżących, nie wiadomo na czym organ opiera swoje przekonanie, że od [...] lipca 1982 r. przedmiotowy las był lasem ochronnym. Podobnie nie wiadomo, dlaczego organy przyjęły typ siedliskowy lasu według projektu planu urządzenia lasu. W sprawie tej stwierdzić należy, że projekt urządzenia lasu w sposób bardzo ogólny obejmuje opis rzekomego drzewostanu (głównie 1 roczne akacje i graby, które dotychczas rosną na nieruchomości), a także obejmował znacznie większą powierzchnię gruntu, niż powierzchnia która obecnie jest przedmiotem postępowania. Ocenić zatem należy, że przyjęcie zapisów z przedmiotowego projektu Uproszczonego Panu Urządzenia Lasu w zakresie oceny typu siedliskowego lasu jest zasadniczo nieprawidłowe.

Zdaniem skarżących organ pominął przeprowadzenie dowodu z zeznań sąsiadów działek, a jednocześnie uznał za wiarygodny i pomocny do wydania zaskarżonej decyzji dowód z zeznań świadka J.S., który nie zamieszkuje na stałe przy spornych działkach.

Dyrektor Generalny Lasów Państwowych – w odpowiedzi na skargę - wniósł o oddalenie skargi A. sp. z o.o., jako bezzasadnej i odrzucenie skargi W.D., jako wniesionej po terminie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

W pierwszej kolejności, z uwagi na to, że w odpowiedzi na skargę Dyrektor Generalny Lasów Państwowych wniósł o odrzucenie skargi W.D., jako wniesionej po terminie, Sąd odniesie się do tego wniosku. Wbrew twierdzeniom organu skarga W.D. została wniesiona z zachowaniem ustawowego terminu. Jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru zaskarżona decyzja została doręczona temu skarżącemu w dniu [...] lutego 2013 r., wobec tego trzydziestodniowy termin na wniesienie skargi do sądu administracyjnego upłynął [...] marca 2013 r. – w sobotę. Jednak zgodnie z treścią art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy. Następnym dniem była niedziela – dzień ustawowo wolny od pracy, wobec tego skargę nadaną w urzędzie pocztowym w dniu [...] marca 2013 r. (data stempla pocztowego) należało uznać za wniesioną z zachowaniem ustawowego terminu. W konsekwencji nie uwzględnić wniosku organu o odrzucenie skargi.

Odnosząc się w dalszej kolejności do zarzutów podniesionych w skardze Sąd uznał, że nie zasługują one na uwzględnienie.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie było ustalenie, czy część działki o nr [...] o powierzchni [...]ha oraz część działki ewidencyjnej nr [...]o powierzchni [...]ha stanowiły obszar leśny i w związku z inwestycją polegająca na budowie kortów tenisowych doszło do trwałego wyłączenia tych gruntów z produkcji leśnej z naruszeniem przepisów ustawy z dnia [...] lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (t.j. Dz.U. z 2004, Nr 121, poz. 1266 – zwaną dalej u.o.g.r.l.).

Zgodnie bowiem z art. 7 u.o.g.r.l. przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, wymagającego zgody, o której mowa w ust. 2, dokonuje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, sporządzonym w trybie określonym w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W art. 7 ust. 2 u.o.g.r.l. wymieniono rodzaje gruntów, których przeznaczenie na cele nierolnicze i nieleśne wymaga zgody i określono organy właściwe do wyrażenia takiej zgody. Przepisy te tworzą zatem normę prawną, regulującą przeznaczanie gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne. Przepis art. 7 ust. 1 u.o.g.r.l. stanowi odzwierciedlenie ogólnej zasady, że jeśli przeznaczenie gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne wymaga zgody właściwego organu administracji, to taka zmiana przeznaczenia może nastąpić jedynie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego sporządzonym w trybie określonym w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wyłączenie gruntów z produkcji rolniczej lub leśnej niezgodne z przepisami ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych zostało uregulowane w art. 28 – art. 30 rozdziału 7, zatytułowanego "Kontrola wykonania przepisów ustawy". Wyłączenie z produkcji niezgodnie z przepisami ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, o którym stanowi ust. 1 art. 28 u.o.g.r.l., dotyczy sytuacji, gdy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie przewiduje – jak w przypadku kontrolowanej sprawy – przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne. Wówczas nie wydaje się decyzji zezwalającej na wyłączenie, o której mowa w art. 11 ust. 1 u.o.g.r.l., a jedynie w formie sankcji dla sprawcy takiego wyłączenia ustala się – w drodze decyzji – opłatę w wysokości dwukrotnej należności.

Z materiału zgromadzonego w sprawie przez organy wynika, że skarżący byli współwłaścicielami działki ewidencyjnej nr [...] (podzielonej następnie na działki [...] i [...]) z obrębu ew. [...] [...], gmina Miasto K.. Na części tego terenu współwłaściciele nieruchomości - jako inwestorzy - w dniu [...] lipca 2007 r. zgłosili zamiar budowy dwóch kortów do tenisa ziemnego. W dniu [...] października 2007 r. zgłosili zamiar budowy kolejnych dwóch kortów do tenisa ziemnego. Działka [...] była działką, na której występowały dwie formy użytkowania gruntów – użytki rolne i leśne. Ze znajdującego się w aktach sprawy wypisu z rejestru gruntów, sporządzonego według stan na dzień [...] września 2009 r., wynika że na ogólną powierzchnię działki o nr [...] wynoszącą [...] ha - [...]ha oznaczone jest jako grunt leśny. Z notatki z [...] maja 2009 r. sporządzonej przez zastępcę Nadleśniczego wynika, że użytek leśny w przypadku obu działek miał formę wąskiego pasa, tj. ok. [...] – [..] metrów. W notatce tej stwierdzono, że drzewostan z działki [...] został usunięty najprawdopodobniej w 2008 r. Potwierdza to również pismo Nadleśniczego Nadleśnictwa M. z [...] października 2009 r. Następnie z dokumentacji przyjętej do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego w dniu [...] lutego 2009 r., wynika, że działka [...] została podzielona na działkę nr [...] (o pow. [...]ha, w tym użytek leśny [...] ha) i działkę nr [...](o pow. [...] ha, w tym użytek leśny [...] ha). Podczas przeprowadzonej rozprawy administracyjnej w dniu [...] kwietnia 2012 r. ustalono powierzchnię wyłączenia gruntu leśnego z produkcji na terenie dawnej działki ewidencyjnej nr [...]. Wszystko to dało podstawę do stwierdzenia, że część inwestycji polegającą na budowie kortów tenisowych zrealizowano na terenie działki [...] (obecnie [...] i [...]), oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako teren leśny. I poczynione przez organ ustalenia pozwoliły na określenie opłaty w wysokości dwukrotnej należności z tytułu wyłączenia z produkcji gruntów leśnych na terenie obecnych działek [...] i [...].

Zgodnie z powyższym wymieniona działka w ewidencji gruntów była wpisana jako użytek leśny (Ls). Wpis do ewidencji gruntów i budynków był istotny dla dokonania ustaleń co do charakteru tej działki w sensie prawnym jako użytku leśnego. Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystki publicznej i gospodarki nieruchomościami. Argumenty skarżących, że działka ta w rzeczywistości nie była zalesiona w istocie skierowane są do podważenia prawidłowości wpisu w ewidencji gruntów. Tymczasem dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków mają bowiem walor dokumentu urzędowego (art. 76 K.p.a.) i stanowią dowód tego, co zostało w nich stwierdzone. Do kompetencji Sądu w niniejszym postępowaniu nie należy badanie prawidłowości zapisów w ewidencji gruntów i budynków, a pełnomocnik skarżących na rozprawie oświadczył, że nie ma wiedzy, aby zostało wszczęte postępowanie o zmianę klasyfikacji lasu wykazanego w ewidencji gruntów.

Należy ponadto mieć na uwadze, że organy orzekające w sprawie nie oparły się jedynie na wypisie z rejestru gruntów, ale również poczyniły własne ustalenia. W piśmie Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w K. z [...] września 2009 r., stwierdzono, że budowa kortów tenisowych do tenisa ziemnego oraz budowli wolnostojącej trwale związanej z gruntem na działce nr [...] jest realizowana na terenie rolnym i leśnym. Również mapa sytuacyjno - wysokościowa do celów projektowych (na miesiąc kwiecień 2008 r.) wskazuje na istnienie lasu na przedmiotowym terenie (użytek Ls). Istnienie lasu na tym terenie potwierdza także projekt Uproszczonego Planu Urządzenia Lasu na okres od [...] stycznia 2000 r. do [...] grudnia 2009 r., zeznania świadka J.S.zawarte w protokole z [...] lutego 2012 r. oraz wydruk ortofotomapy z 2004 r. wydany przez Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej Urzędu Miasta K.. W świetle powyższego nie można zarzucić organom, że prowadząc postępowanie w niniejszej sprawie naruszyły art. 7, art. 77 i art. 107 § 3 K.p.a. Materiał dowodowy zebrany w tym postępowaniu jest spójny, uzupełnia się nawzajem, w dodatku został w sposób prawidłowy oceniony przez organy prowadzące postępowanie. Uzasadnienie zaskarżonej decyzji również odpowiada wymogom prawa. Na podstawie zebranego materiału dowodowego organ wyciągnął logiczne wnioski i dał im wyraz w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Zgodzić również należy się z organami, że strony nie przedstawiły żadnych dokumentów potwierdzających inną klasyfikację użytków gruntowych na omawianym terenie w okresie realizacji inwestycji, które podważałyby ustalenia organów i potwierdzałyby brak lasu na przedmiotowym terenie.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach przez błędną wykładnię pojęcia las przede wszystkim odwołać należy się do definicji pojęcia lasu zawartej w tej ustawie. Przepis ten stanowi, że lasem w rozumieniu ustawy jest grunt:

1) o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) - drzewami i krzewami oraz runem leśnym - lub przejściowo jej pozbawiony:

a) przeznaczony do produkcji leśnej lub

b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego albo

c) wpisany do rejestru zabytków;

2) związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej: budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne.

W ocenie Sądu oczywistym jest, że skoro część działki o nr [...] została zakwalifikowana jako użytek leśny i oznaczona w ewidencji gruntów i budynków jako las (Ls) musiała spełniać definicję lasu określoną w przywołanym przepisie. Skoro zaś wypełniła ustawową definicję lasu określoną w ustawie o lasach została zakwalifikowana jako działka leśna i w taki sposób została oznaczona w ewidencji gruntów i budynków. Na marginesie jedynie Sąd podkreśla, że definicja "lasu" została określona także w art. 1 ust. 2 ustawy o podatku leśnym - jako grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako "Ls". Również w art. 1a ust. 3 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wskazano, że pod pojęciem lasu należy rozmieć grunty sklasyfikowane w ten sposób w ewidencji gruntów i budynków. Nadto, w orzecznictwie sądowoadministracyjnym prezentowany jest pogląd, że "nawet jeśli z jakichkolwiek przyczyn las utracił niektóre swoje cechy, takie jak np.: drzewostan czy runo leśne, las nie traci przez to swego charakteru (...). Z art. 24 ustawy o lasach wynika bowiem ciążący na właścicielu lasu obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego lasu poprzez wprowadzenie roślinności leśnej (upraw leśnych) i doprowadzenie np. do odtworzenia leśnego charakteru gruntu" (por. wyroki WSA w Warszawie z dnia: 18 maja 2011r., sygn. akt IV SA/Wa 541/2011 i 18 maja 2011r., sygn. akt IV SA 540/2011). Wobec tego nawet w sytuacji, gdy nie są spełnione przesłanki określone np. w art. 3 ust. 1 a ustawy o lasach organ właściwy może nakazać w drodze decyzji utrzymanie lasu we właściwym stanie. Zatem nawet ustalenie, że w danej chwili użytek leśny utracił pewne cechy definiujące go jako las, a w ewidencji nadal jest oznaczony jako "Ls", to zaistnienie powyższej okoliczności nie pozbawia go takiego charakteru. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, ewidencja gruntów pełni funkcje informacyjno-techniczne i rejestruje stany prawne ustalone w innym trybie lub przez inne organy. Nadto podkreślenia wymaga, że dane ewidencyjne były jedynym z kilku wyżej wskazanych dowodów potwierdzających istnienie na spornym terenie użytku leśnego. Do uwzględnienia skargi, w konsekwencji uchylenia zaskarżonej decyzji, nie mogła prowadzić podnoszona przez skarżących okoliczność, że organy przy wydawaniu decyzji powołały się na projekt uproszczonego planu urządzenia lasu. Opracowanie to było bowiem tylko jednym z dowodów w sprawie, potwierdzającym zasadność stanowiska przyjętego przez organy na podstawie innych dowodów. Dalej wskazać należy, że powierzchnię wyłączenia gruntu leśnego z produkcji na terenie dawnej działki ewidencyjnej nr [...] ustalono na przeprowadzonej w dniu [...] kwietnia 2012 r. rozprawie administracyjnej. W protokole zapisano m. in., że ogrodzenie przedmiotowych działek zlokalizowane jest w granicy z działka [...] (sąsiednia działka Skarbu Państwa, na której znajduje się rezerwat przyrody [...]). Ustalenia z przedmiotowej rozprawy na omawianym gruncie zapisano w protokole, który został podpisany m. in. przez Prezesa firmy A. Sp. z o.o. oraz pełnomocnika. Skoro strony obecne na rozprawie nie wniosły do ustaleń poczynionych podczas rozprawy administracyjnej zastrzeżeń ustalenia te słuszne zostały uznane za prawidłowe.

W ocenie Sądu również organy prawidłowo ustaliły okres, w którym nastąpiło wyłączenie gruntów leśnych z produkcji leśnej. Ustalenie to było istotne z tego względu, że wówczas dla tego terenu nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który wskazywałby przeznaczenie działki nr [...]. Również wysokość opłaty za wyłączenie gruntu z produkcji leśnej została ustalona w sposób zgodny z prawem. Organy szczegółowo wyjaśniły, dlaczego przyjęły do obliczeń typ siedliskowy lasu jako las świeży.

Niezasadny jest także zarzut, że nie zaszły przesłanki do nałożenia podwyższonej opłaty za wyłączenie z produkcji leśnej lasu położonego w granicy administracyjnej miasta K.. Organy szczegółowo wyjaśniły, dlaczego taka opłata musiała zostać nałożona i stanowisko to według Sądu jest prawidłowe. Zgodnie z art. 28 ust. 1 u.o.g.r.l. w razie stwierdzenia, że grunty zostały wyłączone z produkcji niezgodnie z przepisami niniejszej ustawy, sprawcy wyłączenia ustala się opłatę w wysokości dwukrotnej należności. Zgodnie zaś z art. 12 u.o.g.r.l. należność i opłaty roczne za wyłączenie z produkcji gruntów leśnych w lasach ochronnych są wyższe o 50 % od należności i opłat, o których mowa w ust. 11. Stosownie do treści art. 9 ust. 1 u.o.g.r.l. zasady zaliczania lasów do lasów ochronnych określają przepisy o lasach. Przepis art. 77 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach stanowi, że lasy, zaliczone do lasów ochronnych na podstawie przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych, stają się lasami ochronnymi w rozumieniu ustawy o lasach. Wskazuje to, że przedmiotowe lasy zostały uznane za lasy ochronne w rozumieniu przepisów ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych z dnia 26 marca 1982 r., które weszły w życie 1 lipca 1982 r., na podstawie przepisu art. 11 tej ustawy. Ponadto, jak ustaliły organy, nie doszło do wydania aktu administracyjnego, na podstawie którego doszłoby do pozbawia kategorii ochronności las na przedmiotowej nieruchomości. Ustaleń tych – w ocenie Sądu - nie mogą podważyć twierdzenia pełnomocnika skarżących, że na dzień [...] grudnia 1982 r. na terenie całej działki był użytek rolny, tym samym nie było w ogóle lasu, poparte przedstawionym w postępowaniu administracyjnym "archiwalnym wypisem z rejestru gruntów wg stanu na dzień [...].12.1982 r. sporządzonym przez Prezydenta Miasta K. Urząd Miasta K. Wydział Geodezji znak [...] dla obszaru stanowiącego obecnie działki nr [...] i [...]obr. [...] [...], a w roku 1982 działkę nr [...] Obręb [...]w jednostce ewidencyjnej K. [...]". Odnosząc się do powołanego dokumentu wskazać należy, że na dokument ten składają się trzy niepoświadczone kserokopie - pierwsza z nich zatytułowana "Rejestr gruntów" Gromady [...], Osiedla [...], z adnotacją "Sprawdził dnia [...] II 1962 r." i nieczytelnym pod nią podpisem; druga i trzecia nie w pełni czytelne oznaczone "Nr rejestru gruntów [...]" z wpisem dot. działki nr [...]o powierzchni [...] arów - grunty orne klasy IV (bez zapisu rubryka 1 zatytułowana "Rok wpisu lub zmiany", dalej w rubrykach od [...] do [...] zapis przekreślony i w rubrykach [...] i [...] zatytułowanych "Wprowadzono zmiany, Odpisano - Nr dowodu wpisu rok (rubryka [...]) i do rejestru Nr (rubryka [...]) zapis [...] (rubryka [...]) i [...] (rubryka [...]), a rubryka [...] zatytułowana "Uwagi" nieczytelna). Po pierwsze do dokumentu tego nie załączono żadnego pisma przewodniego, z którego wynikałoby, że jest to "wypis" archiwalny wydany (sporządzony) przez Prezydenta Miasta K. z oznaczeniem [...]. Po drugie nie jest to wypis z rejestru gruntów tylko fragment dokumentacji geodezyjnej. Po trzecie tylko w oparciu o jego treść trudno przyjąć za wiarygodne twierdzenia skarżących, że w roku 1982 r. obecne działki o nr [...] i [...]stanowiły działkę nr [...]. Po czwarte nie wiadomo w oparciu, o który jego zapis skarżący formułują twierdzenie, że opisany dokument przedstawia stan na dzień [...] grudnia 1982 r. Po piąte na dokument ten, jak już wyżej zauważono, składają się trzy strony nieuwierzytelnionych kserokopii, bez oznaczenia źródła dokumentacji geodezyjnej z jakiej pochodzą.

Sąd nie dostrzegł innych naruszeń prawa, które byłby zobowiązany wziąć pod uwagę z urzędu i w konieczności uwzględnić skargę.

Mając na względzie powyższe, Sąd uznał iż zaskarżona decyzja, jak i utrzymana nią w mocy decyzja organu pierwszej instancji nie naruszają –wskazanych w skardze i będących podstawą wydanych decyzji – przepisów prawa procesowego w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik spraw oraz przepisów prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy. W tym stanie rzeczy - na mocy art. 151 P.p.s.a. - orzeczono jak w sentencji wyroku.