III SA/Kr 1126/12

Uzasadnienie

I.

Pismem z dnia [...] 2004 r. Nr [....] Burmistrz Miasta i Gminy W. zawiadomił E. R. i S. R. – zamieszkałych W., ul. [...] nr [...], że dla nieruchomości, oznaczonej w ewidencji gruntów miasta W. obr. [...] nr działki 2682, zmieniono numer porządkowy dla budynku mieszkalnego z numeru ul. [....] na numer ul. [...].

Po rozpoznaniu skargi E. R. i S. R. Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 8 lutego 2005 r., sygn. akt III SA/Kr 958/04 stwierdził bezskuteczność czynności materialno-technicznej Burmistrza Miasta i Gminy W. z dnia [....] 2004 r. Nr [...] i orzekł, że czynność ta nie może być wykonana. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że doszło do naruszenia zasady prawdy materialnej, wyrażonej w art. 7 i art. 77 Kodeksu postępowania administracyjnego (K.p.a.), gdyż to na organie ciążył obowiązek zgromadzenia niezbędnego materiału dowodowego i wyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych istotnych w sprawie. Zdaniem Sądu, kompletne wyjaśnienie stanu faktycznego w niniejszej sprawie powinno objąć ustalenie, czy uprzednio budynek strony opatrzony był numerem [...], czy też – [...]. Poza tym § 7 rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 25 czerwca 1968 r. w sprawie numeracji nieruchomości (Dz. U. Nr 23, poz. 151) wymagał, aby w pierwszej kolejności kierować się zasadami już wcześniej stosowanymi w danej miejscowości, a dopiero w następnej kolejności – narastaniem numeracji od centrum miejscowości do jego obrzeży. Organ pominął jednak dyrektywę § 7 rozporządzenia i nie wyjaśnił, dlaczego nie stosuje lokalnego zwyczaju, narażając się na trafny zarzut nieracjonalności i nieprzewidywalności działania. Sąd stwierdził, że organ administracyjny powinien był przeanalizować, jaka zmiana numeracji budynków byłaby optymalna. Sąd wskazał, że na podstawie materiału zgromadzonego dotychczas w sprawie nie jest możliwe stwierdzenie, czy w efekcie tego badania budynek skarżących zostałby oznaczony numerem [...] czy też numerem [...]. Naruszony więc został zarówno wymóg należytego poszanowania i ochrony interesu prywatnego (art. 7 K.p.a.), jak i racjonalności w korzystaniu z ustawowych kompetencji (art. 11 K.p.a.).

II.

Pismem z dnia [...] 2012 r. Nr [....] Burmistrz Miasta i Gminy W. zwrócił się do H. D. zam. W., ul. [...] z pytaniem, czy wyraża zgodę na zmianę numeru porządkowego dla budynku mieszkalnego położonego na działce nr 2692 w obr. [...] miasta W. Organ zaznaczył, że pytanie to kieruje "w związku z faktem, iż przy ul. [...] w mieście W. znajdują się dwa budynki oznaczone numerem porządkowym [...]". Ze znajdującej się na tym piśmie odręcznej adnotacji wynika, że H. D. nie wyraził zgody na zmianę numeru porządkowego jego budynku.

Pismem z dnia [...] 2012 r. Nr [...] Burmistrz Miasta i Gminy W. zawiadomił E. R. i S. R., że "dla nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów miasta W. obr. [...] numerem działki 2682/1 (powstałej z podziału działki nr 2682) ustalono numer porządkowy dla istniejącego budynku mieszkalnego na: ul. [....]". Z zawiadomienia wynika, że zostało wydane w oparciu o art. 47a ust. 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287) oraz rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 9 stycznia 2012 r. w sprawie ewidencji miejscowości, ulic i adresów (Dz. U. z 2012 r. poz. 125). W uzasadnieniu organ podał, że zmiana numeru budynku mieszkalnego znajdującego się na działce nr 2682/1 jest spowodowana tym, że przy ulicy [...] w W. numerem porządkowym [....] posługują się właściciele dwóch budynków, a mianowicie: budynku mieszkalnego znajdującego się na działce nr 2692, stanowiącej własność H. D., oraz budynku mieszkalnego znajdującego się na działce nr 2682/1, stanowiącej własność E. i S. R. Organ zaznaczył, że najstarszym dokumentem w zasobie Urzędu Miasta i Gminy w W. z numeracji porządkowej jest rejestr numerów porządkowych nieruchomości (prowadzony od 1977 r.) wraz z mapą katastralną przeskalowaną do skali 1:1000 z naniesionymi budynkami i ich numerami porządkowymi, sporządzoną przez Przedsiębiorstwo Geodezyjne w K. w latach 1977 - 1978. Organ podał, że zgodnie z powyższą dokumentacją, budynek oznaczony adresem ul. [...] został wykazany na parceli gruntowej [...]. kat. 3734/2, będącej wówczas własnością Z. D. W nowej ewidencji gruntów, która obowiązuje od roku 1980, dawna parcela gruntowa [...]. kat. 3734/2 odpowiada części działki ewidencyjnej numer 2692. Z kolei parcela gruntowa [...]. kat. 3744 (w nowej ewidencji gruntów weszła w skład działki nr 2682/1), stanowiąca własność E. i S. R., nie była ujęta w wyżej wymienionym rejestrze. Organ podniósł, że brak jest jakichkolwiek dokumentów stwierdzających, że nadano numer porządkowy dla budynku na działce nr 2682/1 (parcela gruntowa [...]. kat. 3744). Nadto Burmistrz Miasta i Gminy W. podał, że ustalając numer porządkowy dla budynku znajdującego się na działce nr 2682/1 wzięto pod uwagę treść § 5 ust. 8 pkt 2 rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 9 stycznia 2012 r. w sprawie ewidencji miejscowości, ulic i adresów (Dz. U. z 2012 r. poz. 125) i powołane przepisy stanowią, że numery porządkowe budynków wzdłuż ulic bocznych wzrastają, poczynając od głównej ulicy, w kierunku granic miejscowości. Organ wskazał, że w tym przypadku ulicą główną jest ulica [...] i od tej ulicy wzrastają numery porządkowe, położone przy ul. [...]. Organ stwierdził, że budynek położony na działce nr 2682/1 jest ostatnim budynkiem przy tej ulicy, a więc zmiana numeru porządkowego budynku na działce nr 2692 naruszałaby kolejność numeracji, którą określają powyższe przepisy. Organ nie zdecydował się także aby zastosować numer dotychczasowy z dodaniem odpowiedniej litery alfabetu, gdyż dodanie litery do dotychczasowego numeru jest nowym numerem porządkowym, powodującym również konieczność wymiany dokumentów. Burmistrz Miasta i Gminy W. dodał, że ustalając numer porządkowy dla budynku mieszkalnego znajdującego się na działce nr 2682/1, zgodnie z art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego (K.p.a.), podjęto niezbędne kroki dla dokładnego wyjaśnienia zaistniałego stanu faktycznego i załatwienia sprawy (dokonano analizy dokumentacji archiwalnej w postaci rejestru numerów porządkowych nieruchomości, a także map katastralnych) mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli wyjaśniając, zgodnie z art. 11 K.p.a. zasadność przesłanek, którymi się kierowano.

Pismem z dnia [....] 2012 r. E. R. i S. R. wezwali Burmistrza Miasta i Gminy W. do zmiany stanowiska w sprawie ustalenia numeru porządkowego ul. [...] dla działki nr 2682/1. Wzywający zarzucili, że Burmistrz działa dowolnie, a jego stanowisko jest nieuzasadnione. Zdaniem wzywających, bez podania żadnych istotnych racji organ odstąpił od wcześniejszej praktyki nadawania numerów porządkowych obejmujących cyfry i litery. Poza tym, ich zdaniem, organ zaniechał wszechstronnego zbadania sprawy i nie zebrał wszystkich dowodów na okoliczności istotne w sprawie. Zdaniem E. i S. R., Burmistrz błędnie zastosował rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 9 stycznia 2012 r. w sprawie ewidencji miejscowości, ulic i adresów, a w szczególności jego § 5 ust. 8 pkt 2. Ich zdaniem, w przypadku występowania przy ul. [...] dwóch budynków o identycznej numeracji porządkowej nie ma przesłanek dla zastosowania wymienionego przepisu, gdyż dotyczy on ustalania numerów porządkowych związanych z nowymi, niezabudowanymi dotychczas ulicami lub osiedlami, a także przypadku podjęcia decyzji o zmianie wszystkich istniejących numerów porządkowych związanych z określoną ulicą lub osiedlem. Wtedy to bowiem stosuje się zasadę, że numery porządkowe wzdłuż ulic bocznych wzrastają poczynając od głównej ulicy w kierunku granic miejscowości. Natomiast w niniejszej sprawie nie doszło do zmiany wszystkich istniejących numerów porządkowych przy ul. [....] a jedynie numeru porządkowego budynku mieszkalnego należącego do E. i S. R. Wątpliwości wzywających wzbudził również fakt, że organ administracji nie był w stanie odnaleźć na mapie katastralnej parceli, które obecnie tworzą działkę nr 2682/1 stanowiącą ich własność. Organ administracji wskazał bowiem jedynie na parcelę gruntową [...]. kat. 3744, która według nowej ewidencji weszła w skład działki nr 2682/1. Wzywający wyjaśnili, że parcela ta jest jedną z wielu, które utworzyły działkę nr 2682/1 i z całą pewnością nigdy nie była budowlaną. Natomiast budynek mieszkalny jest usytuowany na parcelach gruntowych nr 3743 i nr 3748. E. R. i S. R. podali, że - według posiadanych informacji i wykazu zmian gruntowych z dnia 20 maja 1980 r. - osiem parcel gruntowych stanowiących własność ich poprzedników prawnych zostało zamienionych na pięć parcel o ogólnej powierzchni 3,2610 ha. Zdaniem wzywających, organ administracji powinien był poszukać książek meldunkowych dotyczących starego budynku mieszkalnego na tych parcelach na nazwisko M. i A. P., którzy byli zameldowani od 1946 r. pod numerem porządkowym [...] na działce ewidencyjnej nr 2682; a następnie rodziców E. R. – S. i S. W., brata A., E. R. z d. W. zameldowanej od 1953 r. i męża S. od 1974 r. Niezrozumiałe jest dla wzywających, dlaczego organ administracji "upiera się", że w zakresie działki ewidencyjnej nr 2682/1 istotne znaczenie ma parcela gruntowa [....]. kat. 3744, która nigdy nie była i nie może być budowlaną, a nikt nie interesował się parcelami gruntowymi nr 3743 i nr 3748, które odpowiadają obecnej lokalizacji budynku mieszkalnego. Zdaniem E. i S. R., zmiana numeru porządkowego ich budynku mieszkalnego jest dla nich krzywdząca i dokonana z naruszeniem przepisów wyżej wymienionego rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji. Niezrozumiałe jest dla nich również i to, że organ nie zastosował numeru dotychczasowego z dodaniem odpowiedniej litery alfabetu, gdyż przepisy wymienionego wyżej rozporządzenia przewidują w § 5 ust. 4 i 5 nadawanie numeru porządkowego złożonego z liczby całkowitej od 1 do n wraz z pierwszymi niewykorzystanymi literami alfabetu łacińskiego, z zachowaniem przyjętych dla danej ulicy lub miejscowości ogólnych zasad numeracji oraz z uwzględnieniem granic nieruchomości. W ocenie wzywających, organ nie dochował należytej staranności, aby odszukać wszystkie dokumenty dotyczące tych działek, a w szczególności mapę wraz z wykazem zmian gruntowych datowaną na dzień [....] 1980 r., kiedy to z urzędu zmieniono stan działek objętych [....] 2427 i w wyniku zmiany powstało pięć parceli. Wzywający stwierdzili, że ten wykaz zmian, jak i mapa, zmieniły w sposób zasadniczy, również co do powierzchni, parcele wchodzące w skład ich działki nr 2682. Zdaniem wzywających, różnice powstały w wyniku zmiany konfiguracji parcel oraz nowego obliczenia powierzchni w 1983 r. i do tych dokumentów należałoby sięgnąć przy ustalaniu stanu faktycznego.

W odpowiedzi w piśmie z dnia [....] 2012 r. Burmistrz Miasta i Gminy W. stwierdził, że powyższe wezwanie jest nieuzasadnione i podał, że przepisy rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji w sprawie ewidencji miejscowości, ulic i adresów, a w szczególności § 5 ust. 8 pkt 2 brano pod uwagę wyłącznie w zakresie położenia budynku przy ulicy – jest to bowiem ostatnia nieruchomość budowlana przy ul. [....]. Organ stwierdził, że zarówno budynek E. i S. R. (na działce nr 2682/1), jak i budynek Państwa D. (na działce nr 2692) są obiektami już istniejącymi, a zatem nie można ich traktować jak obiekty nowo wybudowane, o których mowa w powyższym rozporządzeniu. Organ wskazał, że zgodnie z § 5 ust. 1 tego rozporządzenia Urząd w uzasadnionych przypadkach dokonuje aktualizacji, uzupełnienia lub zmiany ewidencji numeracji porządkowej. Zdaniem organu, takim przypadkiem był fakt występowania przy ul. [....] dwóch budynków o tym samym numerze porządkowym. Organ stwierdził, że zachowując ład przestrzenny numeracji przy ul. [...] nadano przedmiotowej nieruchomości adres: ul. [...], który na wniosek właścicieli może być zmieniony na adres: ul. [...] z kolejną "wolną" literą alfabetu. Burmistrz Miasta i Gminy W. podniósł również, że w zasobie archiwalnym Urzędu znajdują się mapy katastralne, na których na bieżąco wkreślano nowopowstałe i zanumerowane nieruchomości budynkowe. Organ stwierdził, że na mapach budynek E. i S. R. jest nieujawniony, co potwierdza również rejestr numerów porządkowych nieruchomości, gdzie adres ul. [...] przypisany jest do działki nr 2692, stanowiącej ówczesną własność Z. D. Organ podkreślił, że nie posiada innej dokumentacji związanej z tą sprawą i zaprzeczył, aby urząd nie był w stanie odnaleźć parceli katastralnej, które obecnie tworzą działkę nr 2682/1. Na mapie katastralnej jest bowiem wykazana parcela budowlana, jednakże numer parceli katastralnej nie określa numeru porządkowego budynku. Wykazy zmian gruntowych również nie mają nic wspólnego z numeracją porządkową. Książki meldunkowe, znajdujące się w Wydziale Spraw Obywatelskich, wykazują osoby zameldowane w poszczególnych latach pod numerem [...], jednakże nie określają na jakiej działce znajduje się budynek, dlatego przy ustalaniu numeru porządkowego nie wzięto pod uwagę tych dokumentów, jako nie mających znaczenia w tej sprawie.

Pismem z dnia [...] 2012 r. E. R. i S. R. wnieśli skargę na czynność materialno-techniczną Burmistrza Miasta i Gminy W. z dnia 10 maja 2012 r. Nr [...] domagając się stwierdzenia jej bezskuteczności. Skarżący zarzucili organowi naruszenie art. 47a pkt 2 Prawa geodezyjnego i kartograficznego oraz przepisów rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 9 stycznia 2012 r. w sprawie ewidencji miejscowości, ulic i adresów. Zdaniem skarżących, przy takiej czynności technicznej jak zmiana numeru porządkowego organ powinien był uwzględnić tak interes publiczny, jak i interes strony, a w szczególności nie powinien narażać ich na dodatkowe ciężary, gdy nie wymaga tego interes publiczny (art. 7 K.p.a.). Natomiast w niniejszym postępowaniu organ naruszył wymóg należytego poszanowania i ochrony interesu prywatnego oraz racjonalności w korzystaniu z ustawowych kompetencji. Skarżący podnieśli, że już od marca 2004 r. zwracali uwagę Burmistrzowi Miasta i Gminy W. na fakt, że budynek na ich działce nr 2682 (obecnie 2682/1), jak i budynek na działce nr 2692 są oznaczone tym samym numerem porządkowym. Podkreślali, że ich dom jest oznaczony numerem [...] od 1942 r., na co zostało wydane zaświadczenie Burmistrza Miasta i Gminy W. z grudnia 2002 r. W ocenie skarżących przedstawiona przez organ argumentacja, mająca przemawiać za zmianą numeru ich domu, niczym się nie różni od tej jaka miała miejsce w 2004 r., zmieniła się jedynie podstawa prawna, którą obecnie jest rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 9 stycznia 2012 r. Skarżący przyznali, że stan faktyczny uległ pewnej niewielkiej zmianie, albowiem działka nr 2682 uległa podziałowi i budynek mieszkalny będący ich własności znajduje się obecnie na działce nr 2682/1.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta i Gminy W. podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie, podnosząc te same argumenty co w piśmie z dnia [....] 2012 r.

Na rozprawie w dniu 18 lipca 2013 r. pełnomocnik skarżących podał, że od 2004 r. zaszła zmiana taka, że działka nr 2682 uległa podziałowi na działki nr 2682/1 i nr 2681/2. Działka nr 2682/2 jest działką budowlaną, obecnie nie zabudowaną i nie ma dla niej przewidzianego numeru. Z kolei skarżąca E. R. podała, że nr [...] został nadany w 1942 r. i pod tym numerem mieszkali jej poprzednicy prawni. Natomiast numer nadany państwu D. jest pomyłką. E. R. podniosła, że skarżący chcą utrzymać dotychczasowy numer, albowiem rodzina "rozsiana jest po świecie" i to jest jedyny adres, pod którym rodzina może ich zawsze zastać. Dodała, że budynek państwa D. został wybudowany w latach 60-tych lub 70-tych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Stosownie do treści art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) w zw. z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (p.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, stosując środki określone w ustawie. Kontrola Sądu polega na zbadaniu, czy przy wydawaniu zaskarżonego aktu czy czynności nie doszło do rażącego naruszenia prawa dającego podstawę do stwierdzenia nieważności, naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania, naruszenia prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy oraz naruszenia przepisów postępowania administracyjnego w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Na wstępie rozważań należy zauważyć, że organ - Burmistrz Miasta i Gminy W. dokonał zaskarżonej czynności materialno-technicznej po raz drugi, jednak ponownie nie ustrzegł się błędów, także tych, które wytknął mu Wojewódzki Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 8 lutego 2005 r., sygn. akt III SA/Kr 958/04. Zdaniem Sądu, także w niniejszej sprawie nie doszło do zgromadzenia niezbędnego materiału dowodowego i wyjaśnienia wszystkich okoliczności istotnych w sprawie, albowiem nie sposób przyjąć stanowiska organu, co do tego, że poprzednicy prawni skarżących byli co prawda zameldowani pod adresem [...], na co wskazują książki meldunkowe, jednakże nie można ustalić na jakiej działce był dom, w którym byli zameldowani. Zdaniem Sądu, ustalenie powyższej okoliczności przez organ nie powinno sprawiać większych trudności, albowiem chodzi o ustalenia dotyczące okresu około 70 ostatnich lat. Niesłusznie więc, zdaniem Sądu, organ pominął powyższe dokumenty. Organ nie wyjaśnił, czy uprzednio budynek skarżących opatrzony był numerem [...], a następnie ten sam numer nadano innemu budynkowi – zamieszkałemu obecnie przez H. D., jak twierdzą skarżący, czy też z jakiś innych względów doszło do sytuacji, w której dwa budynki mają ten sam numer.

Należy zauważyć, że działania organu po doręczeniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lutego 2005 r., sygn. akt III SA/Kr 958/04 sprowadziły się do wysłania po siedmiu latach do H. D. pisma z dnia [...] 2012 r. zawierającego pytanie, czy wyraża zgodę na zmianę numeru porządkowego dla swego budynku mieszkalnego, a gdy H. D. nie wyraził zgody na zmianę numeru porządkowego jego budynku Burmistrz Miasta i Gminy W. dokonał z urzędu zmiany numeru domu skarżących. Takie działanie organu administracji, dla którego – według treści pisma - obojętnym było, którego z dwóch budynków będzie dotyczyć zmiana numeru, ale o zmianie numeru domu skarżących nie zdecydował organ na podstawie przepisów prawa, ale wola właściciela jednego z budynków, co może wskazywać na lekceważący stosunek do skarżących, a to nie może mieć miejsca w państwie prawa. Zdaniem Sądu działając w sposób opisany powyżej organ naruszył art. 6 i art. 8 ustawy z dnia (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) Kodeks postępowania administracyjnego (K.p.a.).

Sąd zwraca uwagę, że podstawę prawną zaskarżonej czynności materialno – technicznej stanowi ustawa z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.), która w art. 1 pkt 8 stanowi:

"Art. 1. Ustawa reguluje sprawy dotyczące:

(...)

8) numeracji porządkowej nieruchomości w miejscowościach."

W oparciu o art. 47b ust. 5 tej ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 9 stycznia 2012 r. w sprawie ewidencji miejscowości, ulic i adresów (Dz. U. z 2012 r., poz. 125), które w § 5 ust. 2 stanowi:

"§ 5. (...)

2. Dla każdej ulicy i każdego placu posiadającego nazwę tworzy się odrębne, ciągłe zbiory numerów porządkowych w sposób zapewniający przestrzenną regularność każdego z tych zbiorów oraz unikalność jego elementów, zachowując w miarę możliwości istniejące numery porządkowe, ujawnione w ewidencji numeracji porządkowej nieruchomości, oraz dotychczasowe zasady tej numeracji."

Z treści powyższego przepisu wynika, że organy tworząc zbiory numerów porządkowych powinny zachować (w miarę możliwości) istniejące numery porządkowe oraz stosować dotychczasowe zasady numeracji. Również wcześniej obowiązujące rozporządzenia, na co wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 8 lutego 2005 r., sygn. akt III SA/Kr 958/04, wymagały, aby w pierwszej kolejności kierować się zasadami już wcześniej stosowanymi w danej miejscowości, a dopiero w następnej kolejności – narastaniem numeracji od centrum miejscowości do jego obrzeży. Kwestii powyższych organ nie wyjaśnił ponownie, co powoduje uznanie sądu, że organ naruszył art. 7 i art. 77 K.p.a.

Jest niewątpliwym, zdanie Sądu, że w interesie publicznym jest uporządkowanie numeracji domów w taki sposób, aby kolejny numer domu był przewidywalny. Takie uporządkowanie numeracji wydaje się być uzasadnione także interesem jednostki z racji adresu, pod którym koncentrowane jest życie prywatne (korespondencja itp.) i nierzadko także zawodowe jednostki. Zmiana numeru domu wiąże się z pewnymi uciążliwościami dla jednostki, jednakże w sytuacji takiej zmiany dokonywanej z urzędu jednostka powinna znać swoje uprawnienia związane nie tylko z bezpłatną zmianą dowodu osobistego, ale z możliwością poniesienia pełnych kosztów, przez organ dokonujący zmiany numerów, związanych ze zmianą innych dokumentów. W niniejszej sprawie skarżący nie zostali pouczeni w sposób wyczerpujący o przysługujących im uprawnieniach, co powoduje uznanie, że organ naruszył art. 9 K.p.a.

Sąd zauważa, że w W., a z całą pewnością przy ul. [...] od dawna istniej problem numeracji domów, na co wskazuje duża ilość budynków opatrzonych tych samym numerem, a jedynie wyróżniającymi się dodanymi literkami, a nadto brak w ewidencji prognozy numeru dla działek budowlanych, na co choćby wskazała strona skarżąca na rozprawie. W tej sytuacji wydaje się być celowym zwrócenie uwagi organowi na możliwość rozwiązania powstałego konfliktu poprzez zastosowanie treści § 5 ust. 8 zdanie 2 wskazanego wyżej rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 9 stycznia 2012 r. w sprawie ewidencji miejscowości, ulic i adresów, który stanowi:

"§ 5. (...) 8. (...) także w przypadku podjęcia decyzji o zmianie wszystkich istniejących numerów porządkowych związanych z określoną ulicą lub osiedlem stosuje się następujące zasady:

1) numery porządkowe wzdłuż ulic głównych wzrastają w kierunku od centrum miejscowości ku jej granicom albo z południa na północ oraz ze wschodu na zachód;

2) numery porządkowe wzdłuż ulic bocznych wzrastają, poczynając od głównej ulicy, w kierunku granic miejscowości;

3) numery porządkowe po lewej stronie ulicy, w kierunku zwiększających się numerów, oznacza się liczbami nieparzystymi, a po prawej stronie parzystymi;

4) numery porządkowe budynków przylegających do placu wzrastają, poczynając od naroża placu przy głównej ulicy, zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara;

5) jeżeli plac powstaje z rozszerzenia lub skrzyżowania ulic, dla budynków przylegających do placu ustala się kolejne numery porządkowe jednej z ulic przechodzących przez plac."

Burmistrz Miasta i Gminy W. powinien więc zastosować się do wskazań Sądu zawartych w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lutego 2005 r., sygn. akt III SA/Kr 958/04, zmodyfikowanych i uzupełnionych w niniejszej sprawie, albo podjąć decyzję o zmianie wszystkich istniejących numerów porządkowych związanych z ulicą [...] w W. stosując ściśle zasady określone obowiązującymi przepisami prawa.

Mając powyższe na uwadze, Sąd w oparciu o art. 146 § 1 p.p.s.a. orzekł - jak w pkt I wyroku.

W oparciu o treść art. 152 p.p.s.a Sąd orzekł – jak w pkt II wyroku.

Na podstawie art. 200 p.p.s.a. Sąd zasądził od organu na rzecz strony skarżącej koszty postępowania – jak w pkt III wyroku .