III SA/Kr 1807/12

Uzasadnienie

Prezydent Miasta decyzją z dnia [...] 2012 r. znak [...] stwierdził wygaśnięcie decyzji Prezydenta Miasta z dnia [....] 2002 r., zmienionej decyzją z dnia [...] 2004 r., w części dotyczącej pozwolenia na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów Przedsiębiorstwu Wielobranżowemu "A" R. Ć., A. P. Spółka Jawna z siedzibą w K. na terenie punktów skupu złomu zlokalizowanych w K. przy ul. B i ulicy C.

W uzasadnieniu wskazano, że zgodnie z wydanym zezwoleniem, na podstawie przedłożonego wniosku z dnia 18 czerwca 2002 r. działalność w zakresie zbierania odpadów, wyżej wskazane przedsiębiorstwo wielobranżowe, mogło prowadzić "za pośrednictwem punktów skupu zlokalizowanych w K. przy ul. B, ul. D i ul. C". Decyzja z dnia [...] 2002 r. została zmieniona decyzją z dnia [...] 2004 r. w taki sposób, że został poszerzony katalog odpadów przewidzianych do zbierania (na terenie punktu skupu przy ul. B i ul. D) oraz transportu o kilkanaście ich rodzajów.

Organ stwierdził, że miejsce określone w zezwoleniu z dnia [....] 2002 r. jako miejsce zbierania, w tym magazynowania odpadów, nie odnosiło się do dowolnych miejsc na terenie nieruchomości położonej w K. przy ul. B o numerze porządkowym [...], lecz dotyczyło punktu skupu złomu. Co więcej wyżej wymienione miejsce odnosiło się do terenu punktu skupu wyznaczonego posiadanym przez przedsiębiorstwo wielobranżowe placem magazynowym tj. dotyczyło terenu nieruchomości oznaczonej działką nr 335/10. Podczas przeprowadzonej kontroli w dniu 12 października 2011 r. stwierdzono, że przedsiębiorstwo nie prowadzi już działalności na terenie wyżej wymienionego punktu, tylko na terenie działki nr 335/41. Ustalono, że działka nr 335/41 wykorzystywana jest na cele związane ze zbieraniem złomu w związku ze sprzedażą działki nr 335/10. Natomiast na działce nr 335/10 obecnie prowadzona jest budowa dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych.

Zgodnie z art. 162 § 1 ust. 1 K.p.a. organ administracji publicznej, który wydał decyzję w pierwszej instancji, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli decyzja stała się bezprzedmiotowa, a stwierdzenie wygaśnięcia takiej decyzji nakazuje przepis prawa albo gdy leży to w interesie społecznym lub interesie strony. Bezprzedmiotowość decyzji z dnia [...] 2002 r. w części dotyczącej zbierania odpadów polega na tym, że działalność w zakresie zbierania odpadów nie jest już prowadzona w miejscach wyznaczonych tą decyzją, a więc na terenie punktu skupu złomu, który funkcjonował w obrębie działki nr 335/10 oraz punktu złomu, który funkcjonował przy ul. C.

Od powyższej decyzji Przedsiębiorstwo Wielobranżowe "A" R. Ć., A. P. Spółka jawna z siedzibą w K. złożyło odwołanie, wnosząc o jej uchylenie i umorzenie postępowania. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie art. 8 K.p.a. poprzez stwierdzenie wygaśnięcia decyzji z dnia [....] 2002 r. mimo wcześniejszego udzielenia przez pracownika organu I instancji informacji, że brak jest podstaw do wygaśnięcia decyzji oraz naruszenie art. 107 § 3 i art. 162 § 1 pkt 1 K.p.a.

Po przeprowadzeniu procedury odwoławczej Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 2 października 2012 r. nr [....] działając na podstawie art. 162 § 1 pkt 1 w związku z art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [....] 2012 r. Kolegium uznało, że w sprawie wystąpiły przesłanki, które pozwoliły organowi I instancji na wygaszenie przedmiotowej decyzji w zakresie wskazanym w decyzji. Jest ona bowiem bezprzedmiotowa a jej wygaśnięcie podyktowane jest interesem społecznym. Bezprzedmiotowość decyzji zaistniała wobec zmiany stanu faktycznego uniemożliwiającego jej wykonanie. Okazało się bowiem, że działalność w zakresie zbierania odpadów nie jest prowadzona w miejscu wyznaczonym decyzją stanowiącą zezwolenie, a więc na terenie punktu skupu, który funkcjonował przy ul. B, na działce oznaczonej nr 335/10. Działka ta została przez Spółkę zbyta i powstać ma tam zabudowa mieszkaniowa. Organ wskazał, ze wobec tego powstał stan niepewności i zaistniała taka sytuacja, która mogłaby prowadzić do składowania lub magazynowania odpadów w miejscu do tego nieprzeznaczonym, co do którego nie prowadzono analizy pod kątem możliwości składowania i magazynowania odpadów.

Na powyższą decyzję skargę złożyło Przedsiębiorstwo Wielobranżowe "A" R. Ć., A. P. Spółka jawna z siedzibą w K., domagając się jej uchylenia w zakresie w jakim stwierdzono wygaśnięcie decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] 2002 r., umorzenia postępowania administracyjnego w części co do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji z dnia [....] 2002 r. oraz zasądzenia na rzecz skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonej decyzji zarzucono:

1/ naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy tj.:

- art. 28 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (tj: Dz.U. z 2010 r. Nr. 185 poz. 1243 ze zm.) poprzez stwierdzenie wygaśnięcia w części decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] 2002 r., mimo iż nie jest konieczne oznaczenie miejsca prowadzenia działalności w zakresie zbierania odpadów w sposób bardziej szczegółowy niż oznaczenie terenu do którego posiadacz odpadów ma tytuł prawny,

- art. 63 ust. l ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach poprzez stwierdzenie wygaśnięcia w części decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] 2002 r., mimo iż nie jest konieczne w sposób bardziej szczegółowy oznaczenie terenu do którego posiadacz odpadów ma tytuł prawny,

- art. 63 ust.6 pkt 6 w zw. z art. 28 ust 5 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach poprzez stwierdzenie wygaśnięcia w części decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] 2002 r., mimo iż nie jest konieczne oznaczenie miejsca magazynowania odpadów w sposób bardziej szczegółowy niż oznaczenie terenu do którego posiadacz odpadów ma tytuł prawny.

2/ naruszenie przepisów o postępowaniu w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy tj.:

- art. 7 K.p.a. poprzez brak dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego w sprawie, skutkującego błędnym wygaśnięciem w części decyzji Prezydenta Miasta z dnia [....] 2002 r.,

- art. 8 K.p.a. poprzez: stwierdzenie wygaśnięcia w części decyzji Prezydenta Miasta z dnia [....] 2002 r., mimo wcześniejszego udzielenia przez pracownika organu I instancji odwołującemu informacji, że brak jest podstaw do wygaśnięcia decyzji, stwierdzenie wygaśnięcia w części decyzji Prezydenta Miasta z dnia [....] 2002 r., mimo iż skarżący działając w zaufaniu do jej treści miał prawo przypuszczać, iż nadal decyzja będzie funkcjonować w obrocie prawnym, błędne stwierdzenie, iż wygaśnięcie w części decyzji Prezydenta Miasta z dnia [....] 2002 r. nie wywoła dla skarżącego negatywów skutków prawnych, mimo iż od momentu ostateczności rozstrzygnięcia o wygaszeniu decyzji skarżący nie ma pozwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odpadów zaś wydanie nowej decyzji nie jest okolicznością pewną,

- 77 § 1 K.p.a. poprzez brak wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego w sprawie skutkującego błędnym wygaśnięciem w części decyzji Prezydenta Miasta z dnia [....] 2002 r.,

- art. 105 § 1 K.p.a. poprzez brak umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia w części decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] 2002 r., w części do udzielenia Przedsiębiorstwu Wielobranżowemu "A" R. Ć., A. P. Spółka jawna z. siedzibą w K. zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów na terenie punktu skupu złomu zlokalizowanego w K. przy ulicy B, pomimo iż prowadzenie powyższego postępowania było bezprzedmiotowe,

- 107 § 1 K.p.a. poprzez stwierdzenie wygaśnięcia w części decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] 2002 r., z błędnym powołaniem się na okoliczność, iż w uzasadnieniu wygaszonej decyzji wskazano konkretne miejsce prowadzenia działalności i magazynowania odpadów, mimo że uzasadnienie decyzji nie jest częścią dyspozytywną decyzji,

- art. 107 § 3 K.p.a. poprzez stwierdzenie wygaśnięcia w części decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] 2002 r., z powołaniem się na okoliczność, iż w uzasadnieniu wygaszonej decyzji wskazano konkretne miejsce prowadzenia działalności i magazynowania odpadów, mimo iż uzasadnienie decyzji nie jest częścią dyspozytywną decyzji,

- art. 110 K.p.a. poprzez stwierdzenie wygaśnięcia w części decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] 2002 r., z powołaniem się na okoliczność, iż w uzasadnieniu wygaszonej decyzji wskazano konkretne miejsce prowadzenia działalności, mimo iż uzasadnienie decyzji nie jest częścią dyspozytywną decyzji a organ jest związany rozstrzygnięciem decyzji w którym oznaczono prowadzenia działalności i magazynowania odpadów przy ulicy B w K. do której skarżący ma tytuł prawny bez żadnych ograniczeń,

- art. 162 § 1 pkt 1 K.p.a. poprzez: stwierdzenie wygaśnięcia w części decyzji Prezydenta Miasta z dnia [....] 2002 r., mimo braku jej bezprzedmiotowości, stwierdzenie wygaśnięcia w części decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] 2002 r., mimo braku przepisu prawa, interesu społecznego lub interesu strony który byłby podstawą jej wygaśnięcia.

W uzasadnieniu autor skargi wskazał, że organ II instancji w sposób błędny stwierdził, iż miejsca prowadzenia działalności i magazynowania odpadów należy odczytywać łącznie z uzasadnienia decyzji. Uzasadnienie bez wątpienia jest istotną, ważną częścią decyzji, jednakże nie można z niego wywodzić treści decyzji. To rozstrzygnięcie wymienione w art. 107 § 1 K.p.a. decyduje jaka jest treść decyzji. Rozstrzygnięcie decyzji przesądza o prawach i obowiązkach stron i nie może być uzupełniane przez uzasadnienie. Tym samym z uzasadnienia nie można wyinterpretować treści rozstrzygnięcia. W związku z powyższym organ II instancji błędnie powołuje się na treść uzasadnienia decyzji z dnia [...] 2002 r., gdyż jego treść nie może określać miejsca prowadzenia działalności skarżącego ani magazynowania odpadów. W rozstrzygnięciu powyższych decyzji określono obszar prowadzenia działalności, jako ulicę B w K. Tym samym wbrew twierdzeniom organu II instancji, nie określono miejsca prowadzenia działalności dla skarżącego jak i magazynowania odpadów tylko na działce nr 335/10. Skoro więc w osnowie decyzji stwierdzono jedynie, że miejscem gdzie skarżący może prowadzić działalność i gdzie może magazynować odpady w hali jest nieruchomość zlokalizowana w K., przy ul. B do której skarżący posiada tytuł prawny, można prowadzić tę działalność na terenie całej działki. Dlatego też organ II instancji naruszył art. 162 § 1 pkt 1 K.p.a. albowiem nie zachodzi przesłanka bezprzedmiotowości z powyższego przepisu. Ponadto organ błędnie stwierdził, że w interesie społecznym leży, aby decyzja została wygaszona z uwagi na fakt, iż aktualne miejsce magazynowania musi być przedmiotem analizy. Skoro bowiem w decyzji pozwolono prowadzić działalność na całym wskazanym terenie to znaczy, że było to przedmiotem analizy i uznano, że cały teren się do tego nadaje. Tym samym uznać należy, że organ uznał cały teren przy ulicy B jako nadający się do prowadzenia działalności w zakresie odpadów i magazynowania.

Autor skargi podniósł również, że organ II instancji naruszył przepisy prawa materialnego. Zgodnie z art. 28 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach w zezwoleniu na zbieranie lub transport odpadów, określa się odpowiednio oznaczenie obszaru prowadzenia działalności. W powyższej decyzji określa się również miejsca i sposoby magazynowania odpadów na mocy odesłania z art. 63 ust.6 pkt 6 ustawy o odpadach. Magazynowanie odpadów może odbywać się na terenie, do którego posiadacz odpadów ma tytuł prawny zgodnie z art. 63 ust. l ustawy o odpadach. Tym samym powyższe przepisy nie wymagają, aby miejsce działalności oraz magazynowania odpadów było określone bardzo precyzyjnie w ściśle określonym punkcie. Ponieważ w słowniczku powyższej ustawy nie ma mej definicji słowa "obszar", "miejsce" oraz "teren" należy zgodnie z ogólnymi zasadami rozumieć to słowo w ich podstawowym i powszechnie przyjętym znaczeniu. Organ II instancji naruszył również art. 110 K.p.a., zgodnie z którym organ administracji, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia lub ogłoszenia, o ile kodeks nie stanowi inaczej. Organ administracji, rozpatrując w nowym postępowaniu sprawę, która uprzednio była przedmiotem decyzji jest nią związany jeśli nie zmieniły się jej istotne elementy. Tym samym skoro w decyzji określono, iż odpady, których rodzaje wyszczególniono w załączniku nr 1 niniejszej decyzji magazynowane będą na terenie punktów skupu złomu zlokalizowanych w K., przy: ul. B, ul. D i ul. C oraz odpady, których rodzaje wyszczególniono w załączniku nr l niniejszej decyzji magazynowane będą na terenie punktów skupu złomu zlokalizowanych w K., przy: ul. B, ul. D i ul. C..., organ administracji jest tym rozstrzygnięciem decyzji związany. A związku z tym nie może obecnie twierdzić, iż w decyzji określono jako miejsce prowadzenia działalności i magazynowania odpadów tylko działkę nr 335/10. Naruszony został również art. 8 K.p.a., gdyż skarżący w momencie przesunięcia działalności na terenie przy tej samej ulicy B w K., zasięgnął telefonicznej informacji u Pani A. P. w Referacie Ochrony Powierzchni Ziemi i Geologii, [...], [....]. Pani P. udzieliła informacji, iż w sytuacji kiedy działalność, mimo zmiany fizycznego punktu, jest prowadzona w dalszym ciągu na ulicy B w K., nie jest potrzeba nowa decyzja administracyjna i skarżący może w dalszym ciągu na podstawie obowiązującej decyzji prowadzić działalność w zakresie zbierania odpadów, w nowym punkcie. Tym samym wydanie decyzji o wygaśnięciu decyzji naruszyło zasadę zaufania. Powyższe błędne ustalenia organu II instancji naruszyły również art. 7 i 77 § l K.p.a. Gdyż ustalenia, iż tylko rozstrzygnięcie decyzji a nie jego uzasadnienie jest wiążące, błędne stwierdzenie, iż skarżący nie poniesie negatywnych skutków prawnych błędnego pouczenia, podanie błędnego interesu społecznego w wygaszeniu decyzji, wskazuje iż organ II instancji nie wyjaśnił dokładnie całego stanu faktycznego oraz nie rozpatrzył całego materiału dowodowego w rozumieniu powyższych przepisów.

Skarżący podniósł również, że niezasadność wygaśnięcia decyzji potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w analogicznej sprawie, tyczącej się "P" Sp. z o. o. która również posiadała pozwolenie na prowadzenie działalności w zakresie odpadów, gdzie w sentencji decyzji wskazano jako miejsce tej działalności ogólnie ulicę B w K. (II SA/Kr 577/12).

W odpowiedzi na powyższą skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze domagało się jej oddalenia, podtrzymując całość argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. W myśl art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.- dalej powoływana jako P.p.s.a.) sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to między innymi, że sąd administracyjny nie musi w ocenie legalności zaskarżonej decyzji ograniczać się tylko do zarzutów sformułowanych w skardze, ale może wadliwości kontrolowanego aktu podnosić z urzędu.

Dokonując w tak zakreślonych granicach oceny zaskarżonej decyzji, Wojewódzki Sąd Administracyjny dopatrzył się w niej naruszeń prawa skutkujących koniecznością uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia, jak również decyzji organu I instancji.

Kluczową kwestią w niniejszej sprawie jest ustalenie czy decyzja Prezydenta Miasta z dnia [...] 2002 r. (zmieniona decyzją z dnia [....] 2004 r.) stała się bezprzedmiotowa, a zatem czy zachodzi przesłanka do stwierdzenia jej wygaśnięcia w trybie art. 162 K.p.a. Zgodnie ze wskazanym przepisem organ administracji publicznej, który wydał decyzję w pierwszej instancji stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli decyzja stała się bezprzedmiotowa, a stwierdzenie wygaśnięcia takiej decyzji nakazuje przepis prawa albo gdy leży to w interesie społecznym lub w interesie strony. Bezprzedmiotowość decyzji, będącą niezbędną przesłanką stwierdzenia jej wygaśnięcia wynika z ustania prawnego bytu elementu stosunku materialnoprawnego, nawiązanego na podstawie decyzji administracyjnej - z powodu ustania bytu podmiotu, zniszczenia lub przekształcenia rzeczy, rezygnacji z uprawnień przez stronę, a także z powodu zmiany stanu faktycznego uniemożliwiającej wykonanie decyzji lub zmiany w stanie prawnym w przypadku, gdy powoduje ona taki skutek (por. wyrok WSA w W. z dnia 10 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 2299/10). W niniejszym przypadku przepis ten oznacza, że organ administracji publicznej jest obowiązany stwierdzić wygaśnięcie decyzji, jeżeli spełnione są łącznie dwie przesłanki: 1/ decyzja stała się bezprzedmiotowa; 2/ stwierdzenie wygaśnięcia decyzji leży w interesie społecznym lub w interesie strony.

W ocenie organów administracyjnych orzekających w przedmiotowej sprawie decyzja Prezydenta Miasta z dnia [...] 2002 r. stała się bezprzedmiotowa, gdyż zmienił się stan faktyczny i ten obecnie istniejący uniemożliwia jej wykonanie. Okazało się bowiem, że działalność w zakresie zbierania odpadów nie jest prowadzona w miejscu wyznaczonym decyzją stanowiącą zezwolenie. Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę nie podziela poglądu zaprezentowanego przez organ I jak i II instancji. Przede wszystkim zaznaczyć należy, że w decyzji z dnia [...] 2002 r. wyraźnie wskazano, iż działalność w zakresie zbierania odpadów (wyszczególnionych w załączniku nr 1) prowadzona będzie na obszarze Miasta K. za pośrednictwem punktów skupu zlokalizowanych w K. przy ul. B, ul. D i ul. C. W uzasadnieniu organ podał, że "miejscem magazynowania odpadów będą punkty skupu zlokalizowane w K., przy ul. B, D oraz ul. C, do których wnioskodawca posiada tytuł prawny(jest właścicielem terenu przy ul. B oraz najemcą terenów przy ul. C i ul. D". Co więcej z protokołu wizji lokalnej przeprowadzonej w dniu 19 lipca 2002 r. na terenie Przedsiębiorstwa Wielobranżowego przy ul. B wynika, że organ miał wiedzę o tym, że nieruchomość przy ul. B obejmuje znaczny obszar i składa się z kilku działek, zatem różne miejsca pod tym adresem mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności polegającej na zbieraniu odpadów. Wskazać również należy, że zgodnie z art. 107 § 1 i § 3 K.p.a. decyzja powinna zawierać: oznaczenie organu administracji publicznej, datę wydania, oznaczenie strony lub stron, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne, pouczenie, czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji lub, jeżeli decyzja wydana została w formie dokumentu elektronicznego, powinna być opatrzona bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Decyzja, w stosunku do której może być wniesione powództwo do sądu powszechnego lub skarga do sądu administracyjnego, powinna zawierać ponadto pouczenie o dopuszczalności wniesienia powództwa lub skargi. Uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa. Nie ma wątpliwości zatem, że uzasadnienie jest częścią decyzji administracyjnej, ale nie ulega też wątpliwości, że przepis rozróżnia uzasadnienie decyzji od jej rozstrzygnięcia (sentencji). Sentencja powinna być sformułowane jasno i precyzyjnie, w ten sposób by rozstrzygnięcie było zrozumiałe dla stron nawet bez uzasadnienia, które nie zawsze musi być składnikiem decyzji. Inaczej rzecz ujmując, rozstrzygnięcie (osnowa decyzji) musi być sformułowane w taki sposób, aby nie było wątpliwości, czego ono dotyczy, jakie uprawnienia zostały przyznane lub jakie obowiązki zostały na stronę nałożone (tak wyrok WSA z dnia 8 grudnia 2010 r. III SA/Kr 586/10). Zatem gdyby organ rzeczywiście chciał bardziej szczegółowo określić miejsce wykonywania działalności polegającej na zbieraniu odpadów, mógł w decyzji z dnia [...] 2002 r. określić numer działki ewidencyjnej przy ul. B, na której ma ona być prowadzona.

Należy jeszcze raz z całą doniosłością podkreślić, że rozstrzygnięcie i uzasadnienie decyzji, jak wynika to wprost z treści art. 107 K.p.a., są to dwa odrębne elementy składowe decyzji. Przy czym rozstrzygnięcie zawarte w sentencji decyzji jest jednym z najistotniejszych elementów każdej decyzji administracyjnej. Treść rozstrzygnięcia jest bowiem równoznaczna z udzielonym stronie uprawnieniem albo nałożonym na nią obowiązkiem. Osnowa (rozstrzygnięcie) decyzji jest jej kwintesencją, wyraża rezultat stosowania normy prawa materialnego do konkretnego wypadku, w kontekście konkretnych okoliczności faktycznych i materiału dowodowego. Rozstrzygnięcie musi więc być tak sformułowane, aby wynikało z niego w sposób jednoznaczny, jaki obowiązek zostaje nałożony na stronę lub jakie uprawnienie strona otrzymuje. Przy czym obowiązek lub uprawnienie powinny być wyrażone precyzyjnie, bez niedomówień i możliwości różnej interpretacji (tak: Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 2 września 1999 roku, IV SA 1418/97, LEX nr 47875, zob. także: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 czerwca 1996 roku, SA/Gd 1537/95, LEX nr 44086 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 sierpnia 1995 roku, III SA 1225/94, ONSA 1996/3/135). Z rozstrzygnięcia decyzji administracyjnej musi bowiem jasno i wprost wynikać kto i co może (musi) czynić, względnie do czego i w jakim zakresie jest uprawniony. Uzasadnienie natomiast służy jedynie wyjaśnieniu rozstrzygnięcia, stanowiącego dyspozytywną część decyzji, nie może więc rozstrzygnięcia zastępować (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 listopada 2001 roku, II SA 924/01, LEX nr 81816, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2000 roku, IV SA 13/98, LEX nr 53448). Tymczasem w rozstrzygnięciu decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] 2002 r. jednoznacznie wynika, że "działalność w zakresie zbierania odpadów wyszczególnionych w załączniku nr 1 prowadzona będzie na obszarze Miasta K. a pośrednictwem punktów skupu zlokalizowanych w K. przy ul. B, ul. D i ul. C.". Obecnie skutkami swojego niedopatrzenia czy też braku precyzji organ chce obciążyć stronę skarżącą, która ma rację twierdząc, że z decyzji nie wynikało, aby określono miejsce prowadzenia działalności ściśle do działki nr 335/10.

Mając powyższe na względzie w ocenie Sądu nie została spełniona przesłanka bezprzedmiotowości decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 162 § 1 pkt 1 K.p.a. Na marginesie można tylko zauważyć, że organy obu instancji dosyć lakonicznie odniosły się do kolejnych przesłanek jakimi są "interes społeczny i interes strony". Dokonywana obecnie przez organy interpretacja decyzji z dnia [...] 2002 r. rażąco narusza art. 8 K.p.a. i wyrażoną tam zasadę pogłębiania zaufania uczestników postępowania do władzy publicznej. Zasada ta stanowi w istocie klamrę która spina całość ogólnych zasad postępowania, jest to bowiem zasada najszersza pod względem zakresu i najbardziej doniosła pod względem politycznym. O sile państwa i skuteczności jego działania decyduje zaufanie obywateli do władzy państwowej. To właśnie organy administracyjne na co dzień realizują "styk" władzy i obywatela Poszanowanie tej zasady leży zatem nie tylko w interesie obywateli ale również w sferze ochrony interesów państwa. Przepis ten to także gwarancja ochrony jednostki i jej praw wobec władczego działania organu. (B. Adamiak, J. Borkowski, KPA. Komentarz , wyd. 12 Warszawa 2012).

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

O kosztach postępowania orzeczono jak na podstawie art. 200 w związku z art. 205 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.