II SA/Ke 64/14

Uzasadnienie

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] znak: [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 kpa uchylił w całości decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] w przedmiocie wykonania robót budowlanych i w to miejsce na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 3, art. 80 ust. 2 pkt. 1, art. 81 ust. 1 pkt. 2, art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (j.t. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz.1623 ze zm.) - zwanej dalej "ustawą" nakazał [...] jako właścicielom budynku mieszkalnego przy ul. [...] Nr [...] w [...], wykonać w terminie do dnia 30 września 2014 r. następujące roboty budowlane zgodnie z przedłożonym opracowaniem p.n. "Inwentaryzacja budowlana z opinią techniczną": wymurować dwa dodatkowe przewody wentylacyjne zgodnie z rysunkiem Nr 9, wykonać przełączenia przewodów wentylacyjnych: przewód spalinowy łazienki lokalu mieszkalnego Nr 6 przełączyć do sąsiadującego przewodu kominowego, wentylację łazienki lokalu mieszkalnego Nr 6 zapewnić przy pomocy nowo projektowanego przewodu wentylacyjnego, nowy przewód kominowy wprowadzić w celu wentylacji pokoju lokalu mieszkalnego Nr 8, wykorzystać istniejący przewód do wentylacji łazienki lokalu mieszkalnego Nr 4, z jednoczesnym orzeczeniem, że roboty należy wykonać pod nadzorem osoby posiadającej wymagane uprawnienia budowlane odpowiedniej specjalności i legitymującej się aktualnym wpisem na listę członków izby samorządu zawodowego, do czasu wykonania powyższych robót zabronił korzystania z urządzeń gazowych, a o wykonaniu nakazanego obowiązku nakazał powiadomić Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że B.M. , zamieszkująca w lokalu nr [..] w budynku przy ul. [..] w K. poinformowała PINB o występującym problemie z podłączeniem piecyka gazowego i jego funkcjonowaniem.

W wyniku powyższej interwencji organ I instancji zażądał od administratora budynku przy ul. [...] czyli od H. C. – K. przedłożenia aktualnego protokołu z okresowej kontroli stanu technicznej sprawności przewodów kominowych, ze szczególnym uwzględnieniem lokalu nr [...]. Administrator budynku przedłożył protokół z dnia 12.04.2011r. z okresowej kontroli przeprowadzonej przez uprawnionego mistrza kominiarskiego. W protokole tym stwierdzono występowanie szeregu nieprawidłowości, w tym włączenie do jednego kanału kotłów CO w mieszkaniach 4 i 6 oraz kratek wentylacyjnych w mieszkaniach nr 4 i 6. Zaznaczono, że brak jest wolnych przewodów do wykonania prawidłowych podłączeń.

Organ I instancji przeprowadził w dniu 23.02.2012r. oględziny stwierdzając, że budynek przy ul. [...] w [...] jest budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym czterokondygnacyjnym o 8 lokalach mieszkalnych. W łazience lokalu nr 6 znajduje się piecyk gazowy dwufunkcyjny do podgrzewania ciepłej wody i centralnego ogrzewania. Posiada on moc do 26 KW, jest z otwartą komorą, zamontowany jest na ścianie i zabudowany od spodu, sufit w łazience jest obniżony, wykonany z gipskartonu, z kratą o wymiarach 40 x 60 cm i z prześwitem do kratki wentylacyjnej.

B.M. oświadczyła do protokołu, że zajmuje ww. lokal jako lokator od 1957r. natomiast przydział na lokal otrzymała w 1984r. Piec gazowy w łazience znajdował się od około 1962 lub 1963r. i służył do podgrzewania wody, w kuchni była kuchnia gazowa, a cały lokal ogrzewany był piecami na paliwo stałe. Dodała, że w 1997r. wykonała remont podczas którego, za ustną zgodą ówczesnej administratorki zburzyła piece i zmieniła ogrzewanie na gazowe, a nowy piec dwufunkcyjny w łazience został podłączony w miejsce pieca kaflowego. Z kolei E. S. – D. oświadczyła, że w protokole z dnia 18.08.2005r. z przeglądu kominiarskiego znajduje się stwierdzenie, że brak jest wolnych przewodów do podłączeń.

Organ I instancji postanowieniem z dnia 19.03.2013r. nakazał zarządcy ww. budynku mieszkalnego, przeprowadzenie w terminie do dnia 30.04.2012r. rocznej okresowej kontroli budynku ze szczególnym uwzględnieniem lokalu nr 6. Przy piśmie z dnia 12.09.2012r. zarządca budynku przedłożyła opracowanie "protokół okresowej kontroli (pięcioletniej) stanu technicznego budynku mieszkalnego wielorodzinnego zlokalizowanego w [...]". W opracowaniu stwierdzono, że sprawozdanie z przeglądu winno być uzupełnione protokołami kontroli stanu technicznego instalacji elektrycznych, piorunochronnych i gazowych oraz kontroli stanu technicznego przewodów kominowych.

Postanowienie z dnia [...] organ I instancji zażądał od zarządcy ww. budynku, przedłożenia w terminie do dnia 31.12.2012r. ekspertyzy technicznej stwierdzającej, czy wykonane wyprowadzenie spalin z piecyków gazowych w lokalach mieszkalnych Nr 4 i Nr 6 zostało wykonane prawidłowo, w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami oraz określającej ewentualne zmiany i przeróbki, jakie należy wykonać w celu doprowadzenia instalacji do zgodności z przepisami. Przy piśmie z dnia 12.02.2013r. zarządca przedłożyła organowi I instancji inwentaryzację budowlaną budynku mieszkalnego. Ponadto przy piśmie z dnia 15.04.2013r. przedłożyła opracowanie "Inwentaryzacja budowlana z opinią techniczną układu przewodów kominowych budynku mieszkalnego przy ul. [...]". W opracowaniu stwierdzono, że w budynku pierwotnie zastosowane było ogrzewanie węglowe realizowane za pomocą pieców kaflowych. Każdy lokal wyposażony był w 3 piece zlokalizowane w pokojach. Obecnie większość mieszkań ogrzewana jest za pomocą instalacji centralnego ogrzewania, a część pieców została wyburzona. Jedynie lokal nr 8 nadal jest ogrzewany za pomocą pieców, zaś w mieszkaniu nr 6 zainstalowany został system ogrzewania z użyciem pieca gazowego. W lokalu nr 4 zachowane zostały 2 piece węglowe, jednak nie są one używane do ogrzewania. Wielokrotne zmiany sposobu ogrzewania oraz wentylowania mieszkań, zaowocowały niepoprawnym rozkładem kanałów kominowych. Natomiast na rysunku nr 9 opracowania przedstawiona została koncepcja modyfikacji układu kanałów kominowych zakładająca wprowadzenie dwóch dodatkowych kanałów wentylacyjnych oraz zmiany w sposobie podłączenia kanałów istniejących. Zmiany te mają na celu doprowadzenie do zgodności układu z obecnymi normami, oraz zapewnienie właściwej wentylacji i odprowadzenia spalin. Przedstawiona koncepcja zakładała, że kanał spalinowy łazienki mieszkania nr 6 zostanie przełączony do sąsiadującego przewodu kominowego. Wentylacja łazienki mieszkania nr 6 będzie zapewniona przy użyciu nowo projektowanego przewodu wentylacyjnego. Ponadto nowo projektowany przewód kominowy wprowadzony zostanie w celu wentylacji pokoju mieszkania nr 8, dzięki temu, możliwe będzie wykorzystanie istniejącego przewodu do wentylacji łazienki mieszkania nr 4.

Po wszczęciu postępowania w sprawie stanu technicznego budynku mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. [...] organ I instancji wydał decyzję z dnia [...], którą nakazał [...], jako właścicielom budynku mieszkalnego przy ul. [...] Nr [...] w [...], wykonać w terminie do dnia 30 września 2014r. następujące roboty budowlane zgodnie z przedłożonym opracowaniem p.n. "Inwentaryzacja budowlana z opinią techniczną": wymurować dwa dodatkowe przewody wentylacyjne zgodnie z rysunkiem Nr 9, wykonać przełączenia przewodów wentylacyjnych: przewód spalinowy łazienki lokalu mieszkalnego Nr 6 przełączyć do sąsiadującego przewodu kominowego, wentylację łazienki lokalu mieszkalnego Nr 6 zapewnić przy pomocy nowo projektowanego przewodu wentylacyjnego, nowy przewód kominowy wprowadzić w celu wentylacji pokoju lokalu mieszkalnego Nr 8, wykorzystać istniejący przewód do wentylacji łazienki lokalu mieszkalnego Nr 4, z jednoczesnym orzeczeniem, że roboty należy wykonać pod nadzorem osoby posiadającej wymagane uprawnienia budowlane odpowiedniej specjalności i legitymującej się aktualnym wpisem na listę członków izby samorządu zawodowego, a do czasu wykonania powyższych robót zabrania się korzystania z urządzeń gazowych.

Dalej Inspektor Wojewódzki cytując art. 66 ust 1 pkt 1 i 2 ustawy - zastosowane w podstawie prawnej decyzji organu I instancji stwierdził, że bezspornie w budynku przy ul Równej 6 istnieje niedostateczna ilość przewodów kominowych i wentylacyjnych w celu obsłużenia łazienek w mieszkaniach nr 2, 4, 6 i 8.

Zdaniem organu odwoławczego powyższa nieprawidłowość nie odpowiada przesłankom określonym w art. 66 ust. 1 pkt 1 jak również art. 66 ust. 1 pkt 2 ustawy, natomiast odpowiada ona przesłance określonej w art. 66 ust 1 pkt 3 ustawy.

W przedmiotowym przypadku osoba uprawniona zaprojektowała wykonanie dwóch dodatkowych przewodów kominowych i takie przełączenia, że w efekcie ostatecznym, każda łazienka będzie posiadła swój indywidualny przewód wentylacyjny, każda łazienka z zamontowanym piecykiem gazowym będzie posiadała swój indywidualny przewód spalinowy a ponadto zachowane zostają czynne przewody dymowe dla istniejących pieców.

Obecnie obowiązujący § 150 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002r., Nr 75, poz. 690 ze zm.) przewiduje wentylację mieszkań - w tym pokoi mieszkalnych - pośrednią poprzez pomieszczenia higieniczno - sanitarne i kuchnię. Zatem, w opinii organu II instancji zaproponowane przeróbki doprowadzą system kanałów kominowych w łazienkach do zgodności z przepisami.

Inspektor Wojewódzki zauważył, że decyzja organu I instancji niewłaściwie nakładała obowiązek na pełnomocnika współwłaścicieli obiektu zamiast na samych współwłaścicieli, ponadto organ I instancji błędnie wpisał w rozstrzygnięciu decyzji nazwisko [...] i nazwisko projektanta – [...]. Wobec tych błędów orzeczenie decyzji organu I instancji należało zastąpić nowym rozstrzygnięciem, z podaniem nowej podstawy prawnej oraz z nałożeniem obowiązków bezpośrednio na współwłaścicieli i poprawnym podaniem nazwisk.

Odnosząc się do zarzutów odwołania Inspektor Wojewódzki podkreślił, że faktycznie lokatorka wykonała przeróbki w swoim lokalu, bez zgody właścicieli budynku. Nie były to jedyne przeróbki w analizowanej części budynku, gdyż ogrzewanie gazem wprowadzone zostało także w innych lokalach w tym pionie i skutek w postaci niedostatecznej ilości przewodów kominowych jest skutkiem nie tylko tych zmian, które wykonała lokatorka. Organy nadzoru budowlanego nie posiadają właściwości do orzekania, kto jest winien powstałych nieprawidłowości w budynku i jakie z tego tytułu mogą przysługiwać współwłaścicielom budynku roszczenia. Kwestie tego typu mogą być rozstrzygane wyłącznie przed sądem w procesie z powództwa cywilnego. Z kolei, co do sugestii aby przywrócić w lokalu nr 6 ogrzewanie piecami, organ odwoławczy wskazał, że nie jest to technicznie możliwe, ze względu na uregulowanie zawarte w § 132 ust 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Jednobrzmiące skargi na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach wnieśli: [...]. Skarżący domagając się uchylenia tej decyzji zarzucili jej niezgodność ustaleń z zebranym w sprawie materiałem dowodowym oraz niezgodność z przepisami prawa budowlanego oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r., a także rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.

W uzasadnieniu skarżący wskazali, że organ wydający kwestionowaną decyzję nie tylko nie zbadał, czy lokatorka mieszkania nr 6, dokonała samowoli budowlanej wyburzając piece i wykonując instalację centralnego ogrzewania lecz uznał, że mimo wykonania przeróbek w swoim lokalu, bez zgody współwłaścicieli, fakt ten nie ma znaczenia w sprawie bowiem w innych lokalach też zostało wprowadzone ogrzewanie gazowe. Nie zgadzając się z tym stwierdzeniem wnoszący skargę podkreślili, że organy nadzoru budowlanego powinny zbadać kto jest winien powstałych nieprawidłowości. Podali, że fakt dokonania przez użytkownika lokalu nr 6 samowoli budowlanej, powinno stanowić podstawę do procedowania przez organ nadzoru budowlanego.

Dalej strony skarżące zauważyły, że takie roboty budowlane, jakie zostały wykonane przez użytkownika lokalu nr 6 są przebudową, która zalicza się do robót budowlanych, z kolei roboty budowlane można rozpocząć co do zasady jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę. Wobec tego inwestor powinien uzyskać stosowne pozwolenie. W konsekwencji organy nadzoru budowlanego w przypadku potwierdzenia samowoli budowlanej, były właściwe w sprawie i miały kompetencję do jej rozpatrzenia z uwagi na brzmienie art. 83 ust. 1 i 2 ustawy, czego w niniejszej sprawie nie uczyniły. Ma to istotne znaczenie, bowiem określony nakaz powinien być skierowany do inwestora, który jest sprawcą samowoli budowlanej. Z uzasadnienia decyzji wynika ponadto, że nakaz wykonania przez współwłaścicieli budynku określonych robót budowlanych, ma na celu doprowadzenie do zgodności układu kanałów kominowych do obecnie obowiązujących norm zawartych w przepisach rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690, ze zm.), a konkretnie do przepisu § 150 pkt 2. Z § 2 ust. 1 tego rozporządzenia wynika, że stosuje się je do obiektów aktualnie wznoszonych. Zatem powołane rozporządzenie nie może być stosowane dla oceny stanu budynku będącego przedmiotem niniejszego postępowania.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując w całości swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Prawomocnym postanowieniem tut. Sądu z dnia [...] skarga [...] została odrzucona.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy P.p.s.a., wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest przy tym w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną (art. 134 § 1 P.p.s.a.).

Sąd może zastosować przewidziane ustawą P.p.s.a. środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydawanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach, prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia ( art. 135 P.p.s.a).

Biorąc pod uwagę tak zakreśloną kognicję, Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja narusza przepisy procedury administracyjnej oraz normy prawa materialnego w stopniu określonym w cytowanym wyżej przepisie.

W niniejszej sprawie organ I instancji na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy nałożył obowiązek wykonania określonych w decyzji czynności, w zakreślonym terminie, natomiast organ II instancji uchylił tę decyzję i nakazał skarżącym jako właścicielom spornego budynku wykonanie tych samych obowiązków, jakie wskazano do wykonania w uchylonej decyzji, ale na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Powyższe rozstrzygnięcia organów nadzoru budowanego wydane zostały na skutek stwierdzenia, że będący przedmiotem niniejszego postępowania budynek na skutek wielokrotnych zmian sposobu ogrzewania oraz wentylowania mieszkań ma niedostateczną ilość przewodów kominowych i wentylacyjnych. Fakt wystąpienia powyższych wad nie budzi sporu między stronami. Zdaniem organu odwoławczego wady te można usunąć poprzez dokonanie czynności nakazanych przez organ w trybie art. 66 ust. 1 pkt 3 ustawy, co w konsekwencji ich wykonania doprowadzi system kanałów kominowych do zgodności z przepisami prawa.

Będący postawą prawną rozstrzygnięcia w sprawie niniejszej przepis art. 66 ust. 1 pkt 3 ustawy przewiduje, że w przypadku stwierdzenia, że obiekt budowlany jest w nieodpowiednim stanie technicznym, właściwy organ wydaje decyzję, nakazującą usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, określając termin wykonania tego obowiązku.

Podkreślić należy, że przepis ten umieszczony został w rozdziale 6 ustawy zatytułowanym "utrzymanie obiektów budowlanych". Stanowi on więc konkretyzację unormowania z art. 61 ustawy nakazującego przestrzegania obowiązku utrzymywania i użytkowania obiektu budowlanego zgodnie z zasadami sformułowanymi w art. 5 ust. 2 ustawy i ma zastosowanie do przypadków zaniedbania przez właściciela lub zarządcę obiektu tego obowiązku, jak też dalszych obowiązków wynikających z regulacji rozdziału 6 tej ustawy dotyczących utrzymywania obiektu. Przez pojęcie "utrzymanie obiektów budowlanych" należy rozumieć zachowanie ich w dobrej sprawności, w stanie niezmienionym, niepogorszonym, należytym. Obowiązki nakładane na podstawie art. 66 ustawy obejmują zatem sytuacje związane z nieprawidłową eksploatacją obiektu budowlanego, polegającą na zaniechaniu wykonywania obowiązków określonych w art. 61 oraz dalszych przepisach rozdziału 6 ustawy.

W konsekwencji powyższego, usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości w trybie art. 66 ust. 1 ustawy może dotyczyć jedynie takich nieprawidłowości, które powstały podczas użytkowania obiektu budowlanego, a więc związanych zazwyczaj z niewłaściwym jego użytkowaniem, doprowadzeniem do znacznego zużycia technicznego poprzez brak remontów, konserwacji spowodowanych zazwyczaj biernością, niedbalstwem, brakiem kontroli właściciela lub zarządcy (por. wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2011 r. sygn. akt II OSK 1100/10, wyrok WSA w Warszawie z dani 9 kwietnia 2013 r., sygn. akt VII SA/Wa 2882/12, dostępne w internecie orzeczenia.nsa.gov.pl).

Mając na uwadze powyższe, w ślad za orzecznictwem sądowym należy uznać, że przepis art. 66 ust. 1 ustawy nie może stanowić podstawy prawnej do nakazywania przez organ usunięcia innych niż przewidziane w nim nieprawidłowości powstałych podczas użytkowania obiektu budowlanego np. dokonanych przez inwestora odstępstw od udzielonego pozwolenia na budowę, likwidacji samowoli budowlanej popełnionej w istniejącym obiekcie budowlanym. Nakładane na jego podstawie obowiązki naprawcze zmierzają bowiem do przywrócenia obiektu do stanu używalności i zachowania substancji budowlanej w należytym stanie technicznym odpowiadającym jego funkcjom, a nie do doprowadzenia obiektu budowlanego do stanu zgodności z prawem, jeśli ta niezgodność wynika z przesłanek wymienionych w art. 50 i 51 ustawy.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w licznym orzecznictwie sądowym, w którym podkreśla się, że tryb z art. 50 i 51 ustawy odnosi się bezpośrednio do procesu budowlanego natomiast tryb z art. 66 ustawy jedynie do nieprawidłowości powstałych w trakcie użytkowania budynku (por. np. wyrok NSA z 15 lipca 2010r., sygn. akt II OSK 1196/09, niepubl.).

Dodać przy tym trzeba, że art. 66 ustawy, podobnie jak inne przepisy rozdziału 6 ustawy Prawo budowlane adresowany jest wyłącznie do właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego (art. 61 ustawy). Tymczasem przepisy art. 51 mogą być adresowane do inwestora, co poszerza krąg podmiotów, na które mogą być nakładane określone obowiązki.

Przywołane wyżej zasady, odnoszące się do procedowania w trybie art. 66 ustawy, wskazują na wadliwość zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji.

Z ustaleń dokonanych przez organ w rozpoznawanej sprawie wynika, że postępowanie prowadzono w związku z problemem z podłączeniem piecyka gazowego do przewodu spalinowego w lokalu nr 6. Jak wynika z zebranego materiału dowodowego problem ten powstał na skutek wyburzenia w tym lokalu pieców, zmiany ogrzewania na gazowe oraz podłączenia pieca dwufunkcyjnego w łazience mieszkania nr 6 - w miejsce pieca kaflowego. Nadto przeprowadzone ekspertyzy wykazały, że wielokrotne zmiany sposobu ogrzewania oraz wentylowania mieszkań w przedmiotowym budynku spowodowały niepoprawny rozkład kanałów kominowych.

W ocenie Sądu, stan faktyczny ustalony przez organ nie podpada w sposób nie budzący wątpliwości pod przepis stanowiący podstawę rozstrzygnięcia. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji nie wynika w sposób jednoznaczny by stwierdzone nieprawidłowości były następstwem niewłaściwego użytkowania obiektu, doprowadzeniem do znacznego zużycia technicznego poprzez brak remontów, konserwacji, spowodowanych zazwyczaj biernością, niedbalstwem, brakiem kontroli właściciela. Wręcz przeciwnie, zdają się wskazywać, że stanowią konsekwencję celowego działania zmierzającego do wykonania określonych robót budowlanych.

Końcowo należy ponownie wskazać, że na podstawie art. 66 ustawy nie można nakazywać wykonania robót budowlanych mających na celu doprowadzenie obiektu budowlanego do stanu zgodnego z prawem, gdyż taka sytuacja odpowiada regulacji zawartej w art. 50 i 51 ustawy.

Zdaniem Sądu, w realiach rozpoznawanej sprawy poczynione przez organ ustalenia, przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji nie pozwalały - w sposób nie budzący wątpliwości - na zastosowanie w sprawie trybu określonego w art. 66 ustawy. Innymi słowy, poczynione przez organ ustalenia nie da się odnieść do art. 66 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Rozpoznając sprawę ponownie organ uwzględni przedstawione wyżej rozważania i wyda stosowne rozstrzygnięcie. W szczególności ustali czy wykazana w przedmiotowym budynku niezgodność polegająca na stwierdzeniu, że przedmiotowy budynek na skutek wielokrotnych zmian sposobu ogrzewania oraz wentylowania mieszkań ma niedostateczną ilość przewodów kominowych i wentylacyjnych wynika z przesłanek wymienionych w art. 50 i 51 ustawy.

Kwestia ta przez organ nie została w sprawie niniejszej ustalona i rozważona.

Reasumując, tylko jednoznaczne wykazanie, że stwierdzone nieprawidłowości nie wynikają z przesłanek wymienionych w art. 50 i 51 ustawy, umożliwia organowi właściwe działanie w trybie w art. 66 ustawy.

W tym miejscu ubocznie jedynie odnotować należy, że w doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że nakazy, o których mowa w art. 66 ust. 1 ustawy odnosić się mają co do zasady do stanu obiektu budowlanego nie zaś poszczególnych lokali bądź pomieszczeń. Nadto sformułowanie nakazów adresowanych do współwłaścicieli obiektu, w którym to obiekcie wyodrębniono przedmioty odrębnej własności wymaga w pierwszej kolejności precyzyjnego zbadania jakie fragmenty obiektu stanowią własność wspólną, a jakie własność indywidualną, odrębną, jednego tylko ze współwłaścicieli. Nałożenie bowiem obowiązków na wszystkich współwłaścicieli może odnosić się jedynie do robót mających podlegać wykonaniu w części wspólnej budynku, nie zaś w poszczególnych lokalach, stanowiących przedmiot odrębnej własności poszczególnych właścicieli.

Warto również podkreślić, że w orzecznictwie zwraca się uwagę, iż sam fakt korzystania z komina czy kanału kominowego przez właściciela wyodrębnionego lokalu nie przesądza o przynależności do lokalu w znaczeniu prawnym (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 maja 2005r., sygn. akt VII SA/Wa 752/04, LEX nr 1680052, wyrok WSA w Krakowie z dnia 29 kwietnia 2011r., sygn. akt II SA/Kr 151/11, LEX nr 993258).

Mając na uwadze wskazane powyżej okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c oraz art. 135 ustawy P.p.s.a. orzekł jak w pkt I sentencji wyroku.

Orzeczenie zawarte w pkt II sentencji wyroku uzasadnia art. 152 tej ustawy.