II SA/Gl 971/13

Uzasadnienie

W dniu [...] r. L. L., M. L. i L. L. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. z dnia [...] r., nr [...] wstrzymujące użytkowanie niezakończonej budowy mostku – kładki pieszo-jezdnej na działce nr [...]i działce niezewidencjonowanej oraz zobowiązujące do przedłożenia określonych dokumentów przez inwestora Skarb Państwa – [...] Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych w K..

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (§2 tej ustawy) w trybie i na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 30 sierpnia 2012 r. – Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Przedmiotowy zakres tej kontroli określony został w art. 3 P.p.s.a. W indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej kontrola działalności organów obejmuje orzekanie w sprawach skarg: na decyzje administracyjne, na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, na postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, na inne niż określone akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, jak również na bezczynność organów administracji publicznej we wszystkich wymienionych wypadkach (art. 3 § 2 pkt 1-4a i 8 P.p.s.a.). Sądy administracyjne orzekają również w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach (art. 3 § 3 P.p.s.a.).

Wyszczególnienie wymienionych wyżej aktów jest wyczerpujące, zatem skarga wykraczająca poza ten zakres przedmiotowy jest niedopuszczalna i podlega zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. odrzuceniu.

Przenosząc powyższą regulację na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, że zaskarżone postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. z dnia [...]r., nr [...]nie może podlegać kontroli sądu administracyjnego. Skargę do sądu można wnieść bowiem tylko na takie postanowienia, które są zaskarżalne i został wyczerpany tok instancyjny (wniesiono zażalenie do organu II instancji). Przedmiotowe postanowienie zostało wydane na podstawie art. 48 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 156, poz. 1118 ze zm.). Postanowieniem tym organ nadzoru budowlanego wstrzymał użytkowanie niezakończonej budowy obiektu i nałożył na inwestora określone obowiązki, które inwestor zobowiązany był spełnić w wyznaczonym terminie. W przepisie art. 48 ustawy Prawo budowlane brak jest natomiast wzmianki, aby na to postanowienie przysługiwało zażalenie.

Stosownie zaś do treści art. 141 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98 z 2000 r., poz. 1071 ze zm., zwanej dalej kpa) zażalenie przysługuje tylko wówczas, gdy kodeks tak stanowi. Oznacza to, że zażalenie przysługuje tylko w tym przypadku, kiedy z przepisu wyraźnie wynika, że zażalenie jest dopuszczalne. Tymczasem powołana ustawa Prawo budowlane zawiera zamknięty katalog przypadków, w których na postanowienie wydane w pierwszej instancji służy prawo złożenia zażalenia do organu odwoławczego. Przepisy tej ustawy nie przewidują jednakże zażalenia na postanowienie wydane na podstawie art. 48. A zatem postanowienie w przedmiocie wstrzymania prac budowlanych (rozbudowy) i zobowiązania do przedstawienia odpowiednich dokumentów jest postanowieniem niezaskarżalnym. Prawidłowość przedmiotowego postanowienia może być natomiast przez stronę kwestionowana dopiero wraz z odwołaniem od decyzji o nakazie rozbiórki (art. 142 kpa.). Przy czym decyzja taka zapadnie tylko wtedy, gdy inwestor nie wykona obowiązków nałożonych na niego w postanowieniu o wstrzymaniu prowadzenia robót budowlanych (vide: wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 lipca 2006 r., sygn. akt VII SA/Wa 602/06, Lex nr 258270 oraz z dnia 6 marca 2007 r., sygn. akt VII SA/Wa 2267/06, Lex 334813).

Mając na względzie powyższe Sąd, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.