II GSK 572/12

Uzasadnienie

Objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 1 grudnia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., po rozpoznaniu skargi P. R. S.A. z siedzibą w W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie dokonania rezerwacji częstotliwości, uchylił zaskarżoną decyzję; stwierdził, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu, zasądził na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania.

Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.

Wnioskiem z dnia [...] lipca 2008 r. P. R. S.A. wystąpiło do Prezesa UKE o rezerwację częstotliwości w pierwszym multipleksie [...] w celu rozpowszechniania czterech programów P. R.

W dniu [...] lipca 2010 r. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej wydał decyzję, którą odmówił dokonania na rzecz strony skarżącej rezerwacji częstotliwości z zakresu 470-862 MHz w pierwszym multipleksie. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że decyzją z dnia [...] września 2009 r. zakończyło się odrębne postępowanie dotyczące rezerwacji częstotliwości na potrzeby rozpowszechniania w sposób cyfrowy programów telewizyjnych w multipleksie pierwszym wszczęte na wnioski pięciu podmiotów, które toczyło się w związku z decyzją Przewodniczącego KRRiTV z dnia [...] lipca 2009 r. odnośnie zmian czterech koncesji na rozpowszechnianie programów telewizyjnych. Zatem częstotliwości będące przedmiotem wniosku zostały już rozdysponowane w wyniku zakończenia innego postępowania i nie są obecnie dostępne.

Od powyższej decyzji P. R. S.A. złożyło wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Prezes UKE pismem z dnia [...] października 2010 r. poinformował stronę skarżącą, iż w wyniku zwolnienia przez nadawców komercyjnych częstotliwości dedykowanych dla multipleksu nr 1 zwolniona została część pojemności sygnału multipleksu nr 1 i istnieje możliwość przyznania części zwolnionej pojemności sygnału multipleksu na warunkach współużytkowania częstotliwości z obecnym dysponentem częstotliwości, tj. T. P. S.A. Organ wskazał ponadto, iż rozdysponowanie zwolnionej części pojemności sygnału multipleksu nr 1 będzie odbywać się ze szczególnym respektowaniem warunków efektywnego wykorzystywania przedmiotowych częstotliwości w myśl art. 114 ust. 3 pkt 7 Prawa

Sygn. akt II GSK 572/12

telekomunikacyjnego, zatem istotne znaczenie odgrywa to czy podmiot deklaruje rozpowszechnianie programów telewizyjnych czy programów radiowych. Wobec powyższych wyjaśnień organ wezwał stronę skarżącą do zajęcia stanowiska w sprawie.

W odpowiedzi P. R. S.A. pismem z dnia [...] listopada 2010 r. wniosła o przyznanie części zwolnionej pojemności sygnału multipleksu, informując jednocześnie, iż zwolnioną część przepływności sygnału multipleksu zagospodaruje na rozpowszechnianie czterech programów radiowych nadawanych w formie audialnej i audiowizualnej, co spowoduje efektywne zagospodarowanie przepływności.

Pismem z dnia [...] listopada 2010 r. Prezes UKE wezwał stronę skarżącą do złożenie wyjaśnień, czy ww. pismo jest stanowiskiem w sprawie decyzji z dnia [...] lipca 2010 r., czy też jest odrębnym wnioskiem o dokonanie rezerwacji częstotliwości. Zgodnie z zakresem przedstawionym w piśmie z dnia [...] listopada 2010 r. wezwał on również skarżącą do przedłożenia m.in. odpisu KRS.

Skarżąca pismem z dnia [...] grudnia 2010 r. podtrzymała swój wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia [...] lipca 2010 r. oraz wskazała, iż w związku ze zmianą stanu faktycznego oraz prawnego zajęła stanowisko w sprawie w piśmie z dnia [...] listopada 2010 r. Jednocześnie zauważyła, że skoro organ uznaje, że jej wniosek nie jest tożsamy z wnioskiem inicjującym sprawę rezerwacji na rzecz P. R. częstotliwości w pierwszym multipleksie, winien rozpoznać go jako odrębny wniosek inicjujący nowe postępowanie. Do pisma załączyła kopię odpisu KRS.

Prezes UKE pismem z dnia [...] stycznia 2011 r. poinformował stronę o pozostawieniu pisma z dnia [...] listopada 2010 r. bez rozpoznania, bowiem skarżąca na wezwanie organu z dnia [...] listopada 2010 r. nadesłała przy piśmie z dnia [...] grudnia 2010 r. kopię odpisu KRS, jednakże na każdej ze stron kopii brak jest stwierdzenia, że osoba składająca podpis poświadcza kopię za zgodność z oryginałem.

Prezes UKE pismem z dnia [...] stycznia 2011 r. wezwał skarżącą do uzupełnienia pisma z dnia [...] grudnia 2010 r. poprzez nadesłanie pełnego odpisu z KRS. Ponadto wezwał do sprecyzowania treści pisma z dnia [...] grudnia 2010 r., czy strona nadal wnioskuje o przyznanie części zwolnionej pojemności sygnału

Sygn. akt II GSK 572/12

multipleksu pierwszego w celu rozpowszechniania czterech programów radiowych nadawanych w formie audialnej i audiowizualnej.

W odpowiedzi, skarżąca pismem z dnia [...] stycznia 2011 r. poinformowała, iż nadal wnioskuje o przyznanie części zwolnionej pojemności sygnału multipleksu pierwszego w celu rozpowszechniania czterech programów radiowych nadawanych w formie audialnej i audiowizualnej. Jednocześnie wskazała, iż w aktach sprawy znajduje się KRS, który spełnia wymagania art. 76a k.p.a.

Prezes UKE decyzją z dnia [...] marca 2011 r, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 k.p.a. oraz art. 206 ust. 1 Prawa telekomunikacyjnego, utrzymał w mocy swoją poprzednią decyzję z dnia 7 lipca 2010 r. W uzasadnieniu swojego stanowiska stwierdził, że skoro strona wniosła o bezterminową rezerwację częstotliwości na cele emisji czterech ogólnopolskich programów P. R. w multipleksie pierwszym - to w tym zakresie mógł rozpoznać sprawę. Wskazał, iż wniosek strony z dnia [...] stycznia 2011 r. o przyznanie części zwolnionej pojemności sygnału multipleksu na cele rozpowszechniania czterech programów radiowych nadawanych w formie audialnej i audiowizualnej zostanie rozpatrzony w odrębnym, wszczętym już postępowaniu z racji na odrębny zakres żądania strony w stosunku do żądania w postępowaniu pierwszej instancji. Prezes UKE powtórzył swoje wcześniejsze argumenty o braku dostępności częstotliwości. Wskazał, iż w okresie od wydania decyzji w I instancji, tj. [...] lipca 2010 r., do chwili obecnej zaszła istotna zmiana stanu faktycznego. Zwolniły się wprawdzie częściowo częstotliwości, ale nie na wyłączność, o co wnioskowała skarżąca, pozostają bowiem w dyspozycji innego podmiotu (T. P. S.A.) i mogą być współużytkowane tylko z tym podmiotem. Ponadto organ stwierdził, że zajmowanie przepływności całego multipleksu na potrzeby jedynie rozpowszechniania czterech programów radiofonicznych powodowałoby brak zagospodarowania 97% przepływności. Tym samym w ocenie organu dokonanie rezerwacji częstotliwości zgodnie z wnioskiem strony prowadziłoby do nieefektywnego wykorzystania częstotliwości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. uwzględniając skargę Spółki wskazał, że organ wydając decyzję naruszył przepisy postępowania administracyjnego w stopniu mającym zasadniczy wpływ na wynik sprawy, w szczególności art. 7, art. 8, art. 9, art. 64 § 2, 77 § 1, art. 107 par. 3 k.p.a.

Zgodnie z art. 61 § 1 k.p.a. żądanie wynikające z wniosku wyznacza zakres sprawy podlegającej rozpoznaniu przez organ. Wniosek wszczynający postępowanie

Sygn. akt II GSK 572/12

administracyjne, w przypadku wątpliwości co do treści żądania, stanowi podstawę do podjęcia przez organ ustaleń w zakresie rzeczywistej woli osoby, od której pochodzi. Zdaniem Sądu, wbrew twierdzeniu organu skarżąca w żadnym z pism nie określała warunków rezerwacji, nie wskazywała, iż wnosi o uzyskanie rezerwacji częstotliwości na wyłączność, to organ w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji arbitralnie uznał, iż wnosi ona o rezerwację częstotliwości na wyłączność.

Sąd I instancji wskazał, że skarżąca w toku długotrwałego postępowania odwoławczego na wyraźną sugestię organu modyfikacji swojego wniosku wyraziła zgodę, wnosząc o rezerwację częstotliwości na zasadach podanych przez organ, tj. na warunkach współużytkowania częstotliwości z obecnym dysponentem przedmiotowych częstotliwości. W tej sytuacji nieuprawnione było pozostawienie bez rozpoznania pisma skarżącej z dnia [...] listopada 2010 r., stanowiącego odpowiedź na wezwanie organu w toczącym się postępowaniu. Uzasadnienia nie może stanowić również uznanie przez organ, iż skarżąca nie uzupełniła braku formalnego i nie nadesłała odpisu z KRS.

W ocenie Sądu brak było również podstawy do żądania przez organ nadesłania kolejnego odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego, bowiem w aktach sprawy znajdował się pełny odpis z KRS z [...] sierpnia 2010 r., który dawał organowi możliwość sprawdzenia, czy pismo pełnomocnika skarżącej zostało złożone przez osobę należycie umocowaną. Ma rację zatem skarżąca zarzucając w tym zakresie organowi naruszenie 76a w związku z art. 64 § 2 k.p.a.

Ponadto organ pominął stanowisko skarżącej wyrażone w piśmie z dnia [...] stycznia 2011 r., uznając pismo za wniosek do rozpatrzenia w odrębnym postępowaniu. Jak wynika ze skargi, nie było wolą skarżącej wszczynanie odrębnego postępowania w tym zakresie. Organ administracji publicznej nie jest uprawniony do swobodnego interpretowania żądania strony. Należy również podkreślić, iż dopóki sprawa administracyjna nie została zakończona decyzją ostateczną, strona może zmodyfikować swoje żądanie, a organ administracji publicznej ma obowiązek na nowo ocenić to żądanie w świetle przepisów prawa materialnego, po wyczerpującym ustaleniu stanu faktycznego (zob. wyrok WSA w W. z 13 grudnia 2006 r., II SA/Wa 1371/06, Lex Nr 328637).

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył Prezes UKE, wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz przekazanie sprawy do ponownego

Sygn. akt II GSK 572/12

rozpoznania Sądowi I instancji. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.

1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ p.p.s.a. w zw. z art. 7, 8, 9, 77 k.p.a. poprzez błędne

uzasadnienie Sądu I instancji, że Prezes UKE w toku postępowania zakończonego

zaskarżoną decyzją arbitralnie uznał, że P. R. S.A. wnosi o rezerwację

częstotliwości na wyłączność;

2) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ p.p.s.a. w zw. z art. 138 § 1 k.p.a. poprzez błędne

uznanie przez Sąd I instancji, iż Prezes UKE w toku postępowania toczącego się po

złożeniu przez P. R. wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy mógł orzekać

w innym zakresie niż rozpatrując sprawę w pierwszej instancji.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej organ wskazał, że intencje P. R. co do zakresu żądania można rozpatrywać tylko i wyłącznie w oparciu o stanowisko wyrażone w toku postępowania administracyjnego, a nie w oparciu o treść środka zaskarżenia wniesionego od wydanego rozstrzygnięcia.

Organ odwoławczy wskazał, że pierwotny wniosek strony dotyczył przyznania rezerwacji częstotliwości w pierwszym multipleksie [...] w celu rozpowszechniania czterech programów P. R. S.A. Natomiast po wydaniu decyzji z dnia [...] lipca 2010 r. i zmianie stanu faktycznego P. R. S.A. w pismach wskazywało, iż wnosi o przyznanie części zwolnionej pojemności sygnału multipleksu pierwszego w celu rozpowszechniania czterech programów radiowych nadawanych w formie audialnej i audiowizualnej (tzw. radio na wizji). Wniosek ten został rozpoznany w postępowaniu zakończonym decyzją z dnia [...] października 2011 r. Organ jednocześnie podkreślił, że tzw. radio na wizji jest w istocie programem telewizyjnym, zatem pierwotne żądanie P. R. S.A. dotyczące rezerwacji częstotliwości w celu rozpowszechniania jedynie programów radiofonicznych nie może być uznane za tożsame z żądaniem przedstawionym przez stronę w piśmie z dnia [...] stycznia 2011 r. Wnioski strony dotyczyły dwóch odmiennych rodzajów audycji, tj. radiowych i audiowizualnych. Programy radiowe nadawane w formie audiowizualnej (tzw. radio na wizji) są ciągiem ruchomych obrazów z dźwiękiem, czyli audiowizualne. Natomiast programy radiowe nadawane w formie audialnej w postaci ciągu dźwięków są audycjami radiowymi. Zdaniem organu, między pierwotnym wnioskiem a wnioskiem wyrażonym w piśmie z [...] stycznia 2011 r. brak jest tożsamości. Zatem uprawnione było wszczęcie oddzielnego postępowania administracyjnego co do wniosku o przyznanie części zwolnionej pojemności

Sygn. akt II GSK 572/12

sygnału. Organ podkreślił również, że zakres rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej decyzją odwoławczą wyznaczony jest zakresem rozstrzygnięcia sprawy decyzją organu I instancji. W postępowaniu odwoławczym może być rozpoznana wyłącznie tożsama pod względem podmiotowym i przedmiotowym sprawa. Końcowo organ wskazał, że kwestią przesądzającą o zasadności oddzielnego rozpoznania wniosku P. R. S.A. z [...] stycznia 2010 r. jest fakt, że inna jest podstawa prawna do rozstrzygnięcia pierwotnego wniosku P. R., a inna w zakresie rozstrzygnięcia wniosku z [...] stycznia 2011 r.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie. Usprawiedliwiony jest bowiem zarzut sformułowany w punkcie 1 petitum skargi kasacyjnej. Istota tego zarzutu sprowadza się do twierdzenia, iż Sąd I instancji błędnie uznał, że organ arbitralnie rozstrzygnął o żądaniu strony skarżącej, nie uwzględniając jej rzeczywistej woli.

Wobec tak sformułowanego zarzutu wskazać należy, że z treści art. 63 § 2 k.p.a. wynika, iż podanie powinno m.in. określać żądanie. Zważywszy na treść regulacji zawartych w art. 61 § 1 k.p.a. stwierdzić przyjdzie, że żądanie wiąże się z wyznaczeniem przedmiotu postępowania w ogóle lub rodzajem i charakterem dalszych czynności organu.

Nie może też budzić wątpliwości, na co zwrócił uwagę Sąd I instancji, że strona ma obowiązek określić żądanie. Przy czym dodać trzeba, że to nie musi być tożsame ze wskazaniem normy prawnej, która winna zdaniem strony być zastosowana. Strona nie ma obowiązku wskazania podstawy prawnej żądania. Organ administracji publicznej rozstrzygający o żądaniu nie jest też bezwzględnie związany wskazaną przez stronę podstawą prawną. Wątpliwości co do sensu podania i intencji powinny być usunięte przez żądanie przez organ stosowanych wyjaśnień od autora podania. Obowiązkiem organu jest bowiem ustalić rzeczywistą wolę strony wyrażoną w podaniu. Temu postępowaniu towarzyszy należyte i wyczerpujące poinformowanie strony o okolicznościach faktycznych i prawnych mogących mieć wpływ na ustalenie jej praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Dokładne ustalenie stanu faktycznego to także ustalenie treści żądania strony. Organ administracji publicznej jest bowiem zobowiązany rozstrzygnąć sprawę konkretną w ramach konkretnej procedury

Sygn. akt II GSK 572/12

wyznaczonej przez ustawodawcę. Organ może rozstrzygnąć sprawę wszczętą wnioskiem strony tylko w granicach żądania zawartego we wniosku. Przy precyzowaniu żądania organ jest zobowiązany udzielić wnioskodawcy wyczerpującej informacji odnośnie istniejących procedur (art. 9 k.p.a.). Organ nie może zmienić przedmiotu żądania, a jedynie pośrednio przez udzielenie informacji prawnej, zgodnie z zasadą ogólną udzielania informacji faktycznych i prawnych (art. 9 k.p.a.) wpływa na dokonanie przez stronę zmiany przedmiotu żądania. Wymaga to zawsze jednak czynności procesowej strony, co do której obowiązują wszystkie wymagania odnośnie do treści i formy. Wyłącza to przyjęcie domniemania czynności strony zmiany treści żądania (por. B. Adamiak "System prawa administracyjnego", Wyd. C.H. Beck, Instytut Nauk Prawnych PAN, Warszawa 2010, tom 9, s. 136, pod red. prof. R. Hauser, Z. Niewiadomski, A. Wróbel).

Reasumując, stwierdzić należy, że o tym jaki charakter ma mieć pismo decyduje strona, zaś wszelkie wątpliwości w tym względzie organ administracji publicznej zobowiązany jest wyjaśnić, stosując tryb określony w art. 7, 8, 9 k.p.a. Wskazane ostatnio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego są podstawą do życzliwej interpretacji przez organ pism składanych przez stronę. Zatem przy ocenie charakteru pisma decydujące znaczenia ma ocena intencji strony dokonana w oparciu o całokształt podniesionych okoliczności (por. wyrok NSA z dnia 21 grudnia 2009 r., sygn. akt I OSK 796/09, zbiór lex nr 595541).

Uwzględniając powyższe reguły uznać należy, że zarzut naruszenia przez Sąd I instancji wskazanych w punkcie 1 petitum skargi kasacyjnej przepisów postępowania jest usprawiedliwiony.

Sąd I instancji uchylając zaskarżoną decyzję stwierdził przede wszystkim, że organ odwoławczy pominął stanowisko strony skarżącej wyrażone w piśmie z dnia [...] stycznia 2011 r. Jednocześnie Sąd wywiódł, iż z uzasadnienia decyzji wynika, że organ uznał pismo strony za wniosek do rozpatrzenia w odrębnym postępowaniu, a jak wynika ze skargi nie było wolą strony skarżącej wszczynanie odrębnego postępowania w tym zakresie.

Natomiast organ odwoławczy w skardze kasacyjnej kwestionując to stanowisko Sądu I instancji zarzucił, że intencje strony skarżącej co do zakresu żądania można rozpatrywać tylko i wyłącznie w oparciu o stanowisko wyrażone w toku postępowania administracyjnego, a nie w oparciu o treść środka zaskarżenia wniesionego od wydanego rozstrzygnięcia. Zdaniem Naczelnego Sądu

Sygn. akt II GSK 572/12

Administracyjnego z tym poglądem co do zasady należy się zgodzić. Trafnie bowiem podnosi autor skargi kasacyjnej, że z treścią skargi organ miał możliwość zapoznać się dopiero po wydaniu zaskarżonej decyzji.

Obowiązkiem Sądu I instancji przy kontroli legalności zaskarżonej decyzji było więc rozważenie zarzutów skargi w kontekście całości akt administracyjnych, a w szczególności przy uwzględnieniu treści pism składanych przez P. R. S.A. w toku całego postępowania administracyjnego. Z motywów zaskarżonego wyroku wynika, że Sąd I instancji dokonał jedynie weryfikacji stanowiska organu wobec pisma strony skarżącej z dnia [...] listopada 2010 r. trafnie przyjmując, że brak było podstaw do pozostawienia tego pisma bez rozpoznania. Jednak to uchybienie organu nie mogło stanowić zasadniczej przyczyny uchylenia zaskarżonej decyzji. Zauważyć należy, że strona skarżąca w skardze do WSA przyznała, iż stanowisko zawarte w piśmie z dnia [...] listopada 2010 r. potwierdziła w piśmie z dnia [...] stycznia 2011 r. Umknęło uwadze Sądu I instancji, że strona skarżąca przedstawiła swoje stanowisko w dalszym toku postępowania, przede wszystkim w pismach z dnia [...] grudnia 2010 r, a następnie właśnie z dnia [...] stycznia 2011 r. Określone w tych pismach żądania P. R. S.A. w kontekście wniosku z dnia [...] lipca 2008 r. oraz wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zostały przez organ zinterpretowane jako dwa odrębne żądania w sensie materialnoprawnym wymagające rozstrzygnięcia w odrębnych postępowania administracyjnych.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (s. 11) Prezes UKE stwierdził bowiem, że wniosek strony z dnia [...] stycznia 2011 r. winien zostać rozpatrzony w odrębnym postępowaniu z racji na odrębny zakres żądań strony w stosunku do żądania w postępowaniu pierwszej instancji.

W ocenie organu w postępowaniu pierwszej instancji strona wniosła o bezterminową rezerwację częstotliwości na cele emisji czterech ogólnopolskich programów P. R. S.A. w multipleksie pierwszym. Natomiast w postępowaniu odwoławczym zmieniła zakres żądania na: przyznanie części zwolnionej pojemności sygnału multipleksu na cele rozpowszechniania czterech programów radiowych (Program 1, Program 2, Program 3 oraz Program 4) nadawanych w formie audialnej i audiowizualnej (tzw. radio na wizji). Organ podkreślił, że w jego ocenie tzw. radio na wizji jest w istocie programem telewizyjnym, zatem pierwotne żądanie strony dotyczące rezerwacji częstotliwości w

Sygn. akt II GSK 572/12

celu rozpowszechniania jedynie programów radiofonicznych nie jest tożsame z żądaniem przedstawionym przez stronę w piśmie z dnia [...] stycznia 2011 r.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Prezes UKE wyjaśnił, że w związku z powyższym stanowiskiem na wniosek strony z dnia [...] stycznia 2011 r. wraz z pismem wyjaśniającym z dnia [...] grudnia 2010 r. wszczął odrębne postępowanie administracyjne, które zostanie rozstrzygnięte w odrębnej decyzji administracyjnej. Jednocześnie Prezes UKE wskazał, że z uwagi na fakt, iż strona w piśmie z dnia [...] grudnia 2010 r. podtrzymała wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia [...] lipca 2010 r. zobowiązany był do ponownego merytorycznego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy w przedmiocie rezerwacji częstotliwości na wyłączność na cele rozpowszechniania czterech programów radiofonicznych.

Dodać jedynie należy, że w tych okolicznościach została wydana zaskarżona w tej sprawie decyzja. Jak zaś wynika z treści skargi kasacyjnej, o żądaniu P.R. S.A. z dnia [...] stycznia 2011 r. przekazanym do odrębnego postępowania Prezes UKE rozstrzygnął decyzją z dnia [...] października 2011 r. nr [...].

Sąd I instancji stanowiska organu wynikającego w sposób jednoznaczny z uzasadnienia zaskarżonej decyzji nie zweryfikował. W istocie rzeczy Sąd uchylił się od oceny tak wyrażonego przez Prezesa UKE stanowiska. WSA jedynie stwierdził, że strona wbrew stanowisku organu w żadnym z pism nie określała warunków rezerwacji, nie wskazywała, iż wnosi o uzyskanie rezerwacji częstotliwości na wyłączność.

Następnie WSA stwierdził, że z treści skargi nie wynika, aby strona skarżąca miała wolę wszczynania odrębnego postępowania.

Wbrew jednak temu co wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji, Sąd uznał, że organ pominął stanowisko strony wyrażone w piśmie z dnia [...] stycznia 2011 r. Otóż Prezes UKE dokonał w ten sposób oceny intencji strony skarżącej zawartej w tym piśmie, czemu dał wyraz w uzasadnieniu wydanej decyzji. Obowiązkiem Sądu I instancji było zaś dokonanie oceny tak przedstawionego stanowiska. Przede wszystkim Sąd I instancji nie ocenił czy treść pism (żądań) strony skarżącej uprawniała organ do przyjęcia, że P. R. S.A. złożyła dwa odrębne w sensie materialnoprawnym żądania, które wymagały rozstrzygnięcia w odrębnych postępowaniach administracyjnych. To stanowisko organu powinno być zweryfikowane przez Sąd I instancji z jednej strony w kontekście żądań strony

Sygn. akt II GSK 572/12

skarżącej, a z drugiej strony w oparciu o wskazaną przez organ podstawę materialnoprawną wydanego rozstrzygnięcia i podstawę materialnoprawną przyjętą do oceny żądań strony zawartych w pismach z [...] grudnia 2010 r., z [...] grudnia 2010 r. oraz z [...] stycznia 2011 r. Sąd winien przy tym mieć na względnie, iż ocenę intencji strony organ zobowiązany jest dokonać w Oparciu o całokształt podniesionych okoliczności, a więc przedstawionych we wszystkich pismach czy wyjaśnieniach strony.

Odnosząc się do zarzutu sformułowanego w punkcie 2 petitum skargi kasacyjnej przede wszystkim wskazać należy, że zarzut ten w dużej mierze jest przedwczesny, a po części także niezasadny. Sąd I instancji co prawda wyraził pogląd, iż dopóki sprawa administracyjna nie została zakończona decyzją ostateczną, strona może modyfikować swoje żądanie, a organ administracji publicznej ma obowiązek na nowo ocenić to żądanie w świetle przepisów prawa materialnego, po wyczerpującym ustaleniu stanu faktycznego. Jednakże to ogólnie trafne stanowisko sprowadzało się wyłącznie do przytoczenia poglądu prawnego prezentowanego w orzecznictwie i nie znalazło ze strony Sądu I instancji bezpośredniego odniesienia do okoliczności sprawy. Sąd I instancji nie wyraził bowiem żadnego stanowiska co do tego, aby strona skarżąca w tej sprawie dokonała niedopuszczalnej lub też dopuszczalnej z uwagi na przepisy prawa materialnego, modyfikacji żądania. Wręcz przeciwnie, Sąd I instancji, co już wyżej wskazał Naczelny Sąd Administracyjny, uchylił się od jakiejkolwiek oceny merytorycznej stanowiska organu wyrażonego w zaskarżonej decyzji.

Nie można też przyjąć, że Sąd I instancji w jakiejkolwiek formie zaprezentował stanowisko sprowadzające się do twierdzenia, że w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy organ może orzekać w innym zakresie niż rozpatrując sprawę w pierwszej instancji.

Z tych zatem przyczyn zarzut ten nie mógł uzasadniać uwzględnienia skargi kasacyjnej.

Zważywszy jednakże na trafność zarzutu zawartego w punkcie 1 petitum skargi kasacyjnej, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a.

Sygn. akt II GSK 572/12

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. uwzględni powyższe wskazania Naczelnego Sądu Administracyjnego. Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania uzasadnia art. 203 pkt 2 p.p.s.a.