I SA/Gl 212/13

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. zaskarżoną decyzją z dnia [...], o nr [...] – działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej: "Ordynacja" lub "O.p.") oraz art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r., nr 79, poz. 856 ze zm.) i § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie obszarów właściwości miejscowej samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz.U. Nr 198, poz. 1925) – po rozpatrzeniu odwołania z dnia 26 czerwca 2012 r. wniesionego przez A Sp. z o.o. z siedzibą w D. – od decyzji Burmistrza Miasta I. z dnia [...], o nr [...] określającej zobowiązanie podatkowe w zakresie podatku od nieruchomości za lata 2010, 2011, 2012, odpowiednio w kwotach [...] zł, [...] zł i [...] zł – postanowiło utrzymać w mocy decyzję organu podatkowego I instancji.

Orzeczenia zapadły w następującym stanie prawnym i faktycznym: Burmistrz Miasta I. decyzją z dnia [...] określił Spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2010 w kwocie [...] zł, za rok 2011 w kwocie [...] zł i za rok 2012 w kwocie [...] zł. Do podstawy opodatkowania za 2010 r. organ pierwszej instancji przyjął:

a) grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni [...] m2 (w okresie od stycznia do lipca) i [...] m2 + [...] m2 (w okresie od sierpnia do grudnia),

b) grunty pod jeziorami, zajęte na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych o pow. [...] ha,

c) budowle o wartości [...] zł.

Natomiast do podstawy opodatkowania za lata 2011 i 2012 przyjął te same powierzchnie gruntów i wartość budowli jak od sierpnia 2010 r.

Od decyzji tej strona, reprezentowana przez doradcę podatkowego, pismem z dnia 26 czerwca 2012 r. wniosła odwołanie. Zaskarżonej decyzji – jego autor – zarzucił naruszenie:

1) art. 7 ust. 1 pkt 8a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r., nr 95, poz. 613 ze zm., dalej: "ustawa podatkowa" lub "u.o.p.o.l.") – poprzez uznanie, że zwolnienie z opodatkowania przewidziane w tym przepisie nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie,

2) art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy podatkowej – poprzez uznanie, że przedmiotowe grunty należy uznać za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ponadto w piśmie z dnia 2 lipca 2012 r. podniósł dodatkowo, że sprawie znajduje zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy podatkowej.

Rozpoznając sprawę organ odwoławczy stwierdził, że materialnoprawną podstawę wymiaru podatku od nieruchomości za lata 2010-2012 stanowią przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z jej art. 2 ust. 1 opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

grunty;

budynki lub ich części;

budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z kolei opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej (art. 2 ust. 2 u.o.p.o.l.).

Podatnikami podatku od nieruchomości – jak wskazał – są m.in. osoby prawne będące użytkownikami wieczystymi gruntów oraz właścicielami nieruchomości i obiektów budowlanych. Zgodnie ze słowniczkiem wyrażeń ustawowych zawartych w art. 1a u.o.p.o.l. przez grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej należy rozumieć grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy podatkowej, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.

Grunty, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b u.o.p.o.l. to grunty pod jeziorami, zajęte na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych. Dla tych gruntów ustawodawca przewidział preferencyjną stawkę podatku, mającą zastosowanie bez względu na to, czy grunty te znajdują się w posiadaniu przedsiębiorcy czy nie, na ich opodatkowanie nie ma również wpływu to, czy są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej czy nie.

W dalszej kolejności organ odwoławczy zauważył, że przez użyty w art. 1a ust. 1 pkt 3 u.o.p.o.l. termin gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej należy rozumieć (poza wymienionymi w nim wyjątkami) grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Nie ma natomiast dla ich kwalifikacji znaczenia to, czy są one faktycznie wykorzystywane na prowadzenie działalności gospodarczej.

Inaczej niż pojęcie gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (wystarczy sam fakt posiadania przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą) należy interpretować wielokrotnie użyte w u.o.p.o.l. pojęcie gruntów, budynków i budowli zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Zestawiając niezdefiniowane ustawowo pojęcie "gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej" i zdefiniowane pojęcie "grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej", stwierdził, że pierwsze z nich jest pojęciem o węższym zakresie, niż pojęcie drugie. Grunt zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej to grunt, na którym przedsiębiorca faktycznie wykonuje czynności wchodzące w zakres prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym grunt zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej zawsze będzie gruntem związanym z prowadzeniem tej działalności. Natomiast grunt związany z prowadzeniem działalności gospodarczej nie zawsze będzie gruntem zajętym na prowadzenie działalności gospodarczej. Na poparcie wyrażonego stanowiska przytoczył wyrok WSA w Lublinie z dnia 24 października 2007 r., sygn. akt I SA/Lu 327/07.

Reasumując – za Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu –podał, że zajęciem na cele działalności gospodarczej gruntu, będą faktyczne czynności polegające na przeznaczeniu i wykorzystywaniu gruntu do prowadzenia działalności, z zaznaczeniem, że wszelkie działania winny być uzasadnione celami gospodarczymi przedsiębiorcy", (tak WSA we Wrocławiu wyroku z dnia 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 197/12).

Zauważył, że jeszcze dalej idące preferencje aniżeli dla gruntów zajętych na zbiorniki retencyjne, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b u.o.p.o.l. ustawodawca przewidział dla gruntów będących własnością Skarbu Państwa i zajętych pod sztuczne zbiorniki wodne. Zaznaczył, że zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 8a u.o.p.o.l. zwalnia się od podatku od nieruchomości będące własnością Skarbu Państwa grunty pokryte wodami jezior o ciągłym dopływie bądź odpływie wód powierzchniowych oraz wspomniane grunty zajęte pod sztuczne zbiorniki wodne.

Z kolei w art. 7 ust. 1 pkt 9 u.o.p.o.l. ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku budowli wałów ochronnych, gruntów pod wałami ochronnymi i położonych w międzywałach, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej przez inne podmioty niż spółki wodne, ich związki oraz związki wałowe.

Zwolnieniu od podatku od nieruchomości podlegają zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 u.o.p.o.l. grunty stanowiące nieużytki, użytki ekologiczne, grunty zadrzewione i zakrzewione, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Zarówno zbiorniki wodne jak i wały ochronne są budowlami w rozumieniu u.o.p.o.l.. Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 u.o.p.o.l. przez budowlę należy rozumieć obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

W jego ocenie niewątpliwie budowlami w rozumieniu ustawy podatkowej są budowle wprost wymienione w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243 poz. 1623 ze zm., dalej: "Prawo budowlane" lub "Pr. bud.") Zgodnie z powołanym przepisem Prawa budowlanego – budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Budowlą w rozumieniu ustawy podatkowej będą również budowle wymienione expressis verbis w innych przepisach ustawy Prawo budowlane lub załączniku do niej, będące wraz z instalacjami i urządzeniami obiektem budowlanym, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy prawo budowlane, czyli pod warunkiem, że stanowią one całość techniczno użytkową. Budowlami w rozumieniu ustawy podatkowej są również urządzenia budowlane scharakteryzowane w art. 3 pkt 9 ustawy prawo budowlane jako urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. Budowlą w rozumieniu ustawy podatkowej będą zatem urządzenia techniczne wymienione wprost w art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego w dalszych przepisach ustawy i w załączniku do niej, a jeżeli nie są wymienione explicie w ustawie, to wymaga wykazania, że zapewniają one możliwość użytkowania obiektu budowlanego zgodnie z jego przeznaczeniem, z wyłączeniem jednak: (1) urządzeń budowlanych związanych z obiektami budowlanymi w postaci budowli w rozumieniu ustawy prawo budowlane, które to obiekty budowlane nie dają się zakwalifikować jako budowle w rozumieniu u.p.o.l, oraz (2) urządzeń budowlanych związanych z obiektami budowlanymi w postaci obiektów małej architektury, przy zastrzeżeniu, że urządzeniami budowlanymi w rozumieniu ustawy prawo budowlane nie są instalacje.

Organ drugoinstancyjny stwierdził, że definicji budowli dokonano z uwzględnieniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 września 2011 r. sygn. akt P33/09 w sprawie zgodności z KonstytucjąRP art. 2 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zauważył przy tym, że w załączniku do ustawy Prawo budowlane jako budowle mieszczące się w kategorii XXIV wymienione zostały obiekty gospodarki wodnej, jak: zbiorniki wodne i nadpoziomowe, stawy rybne. Jako odrębną kategorię budowli przewidziano w ramach kategorii: XXVII budowle hydrotechniczne piętrzące, upustowe i regulacyjne, jak: zapory, progi i stopnie wodne, jazy, bramy przeciwpowodziowe, śluzy wałowe, syfony, wały przeciwpowodziowe, kanały, śluzy żeglowne, opaski i ostrogi brzegowe, rowy melioracyjne.

Zbiorniki wodne i wały przeciwpowodziowe to – jak wskazał – przykłady budowli wprost wymienionych w Prawie budowlanym, zatem są to obiekty odpowiadające definicji budowli rozumieniu ustawy podatkowej. Tym samym stanowią przedmiot opodatkowania w jej rozumieniu, o ile związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Argumentując wyjaśnił, że istotne znaczenie przy ustalaniu wymiaru podatku od nieruchomości ma przepis art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r., Nr 193, poz. 1287 ze zm.), który stanowi, że podstawę wymiaru podatku stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Dane te są wiążące dla organów podatkowych, a wypis z rejestru gruntu jest zgodnie z art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej – dokumentem urzędowym sporządzonym w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej, stanowiącym dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone. Na poparcie wyrażonego stanowiska przywołał wyrok NSA z dnia 29 października 2003 r., sygn. akt I SA/Ka 2268/02, który pomimo upływu lat nie stracił na swej aktualności. Niewątpliwie dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków zawierają istotne dla organów podatkowych informacje dotyczące klasyfikacji użytków gruntowych podlegających opodatkowaniu. W tym względzie organy podatkowe nie mogą dokonywać samodzielnych ustaleń lecz są związane treścią ewidencji. Analizując przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. Nr 38, poz. 454) wskazać należy na potrzeby niniejszego postępowania, że do użytków sklasyfikowanych jako tereny różne oznaczone symbolem Tr zalicza się m.in. wały ochronne nieprzystosowane do ruchu kołowego (poz. 7 pkt 2) załącznika nr 6 do rozporządzenia zatytułowanego "Zaliczanie gruntów do poszczególnych użytków gruntowych".

Zgodnie z poz. 6 pkt 3) tego załącznika do użytków sklasyfikowanych jako grunty pod wodami powierzchniowymi stojącymi, dla których przewidziano symbol Ws, zalicza się grunty pod wodami w jeziorach i zbiornikach innych niż określone w pkt 1 i 2 (tj. grunty pod morskimi wodami wewnętrznymi oraz grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi, do których zalicza się m.in. grunty pod wodami znajdującymi się w jeziorach i zbiornikach sztucznych, z których cieki wypływają lub do których wpływają).

Z kolei zgodnie z rozporządzeniem w sprawie ewidencji gruntów i budynków grunty zadrzewione i zakrzewione oznacza się symbolem Lz.

Rozstrzyganie o wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości następuje w oparciu o przepisy Ordynacji podatkowej. Zgodnie z jej art. 21 § 3, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego.

Kolegium zważyło, że istota sporu w niniejszej sprawie sprowadza się do prawidłowości opodatkowania gruntów przylegających do sztucznego zbiornika retencyjnego - Zbiornika [...] - sklasyfikowanych jako Tr, zajętych na wały ochronne tego zbiornika, stanowiących własność Skarbu Państwa i będących w użytkowaniu wieczystym przedsiębiorcy nie będącym spółką wodną związkiem takich spółek ani związkiem wałowym.

Zauważył, że w ocenie organu I instancji grunty te podlegają opodatkowaniu stawką dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Natomiast zdaniem podatnika zachodzi podstawa do ich zwolnienia na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8a u.o.p.o.l. uwzględniając, że grunty te stanowią nieodłączny element budowli - Zbiornika [...], wobec czego są one zajęte pod sztuczny zbiornik wodny. Względnie, w ocenie podatnika winny one być zwolnione od podatku na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 u.o.p.o.l. - Spółka nie prowadzi na gruntach znajdujących się pod wałami działalności gospodarczej, a tylko wykorzystanie takich gruntów bezpośrednio do prowadzenia działalności gospodarczej mogłoby wyłączać zastosowanie zwolnienia z art. 7 ust. 1 pkt 9 u.o.p.o.l..

Organ odwoławczy podał także, że w odwołaniu Spółka z ostrożności procesowej wskazała, że w przypadku gdyby organ odwoławczy uznał za bezpodstawne zastosowanie zwolnienia z art. 7 ust. 1 pkt 8a u.o.p.o.l. należałoby rozważyć, czy nie powinny być one opodatkowane preferencyjną stawką przewidzianą w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b u.o.p.o.l..

W rozpatrywanej sprawie – jak przypomniał organ odwoławczy – Burmistrz Miasta I. postanowieniem z dnia [...] (Nr [...]) wszczął postępowanie podatkowe w sprawie określenia A Sp. z o.o. wysokości zobowiązania podatkowego w podatku do nieruchomości za lata 2010-2012. W uzasadnieniu organ podatkowy I instancji wskazał na wyłączenie z opodatkowania w złożonych przez Spółkę deklaracjach gruntów sklasyfikowanych jako Tr (tereny różne) tj. gruntów pod wałami.

W dniu 19 stycznia 2011 r. Spółka złożyła korektę deklaracji w sprawie podatku od nieruchomości za 2010r. W piśmie z dnia 14 stycznia 2011 r. Spółka wyjaśniła, że w związku ze zmianą klasyfikacji należących do niej gruntów oznaczonych dotychczas jako K na oznaczone symbolami Ws, Tr, Lz, i Ba, mającą miejsce w dniu 8 lipca 2010r., począwszy od sierpnia 2010r. Spółka deklaruje jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej grunty o powierzchni [...] m2 (dotychczas deklarowała [...] m2). Spółka oświadczyła, że wg aktualnej ewidencji posiada następujące grunty zwolnione z podatku od nieruchomości:

a) [...] m2 - oznaczone symbolem Ws

b) [...] m2 - oznaczone symbolem Lz

c) [...] m2 - oznaczone symbolem Tr.

W korekcie deklaracji na podatek od nieruchomości za 2010 r. Spółka zadeklarowała do opodatkowania:

a) grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni [...] m2 (w okresie od stycznia do lipca) i [...] m2 (w okresie od sierpnia do grudnia),

b) grunty pod jeziorami, zajęte na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych o pow. [...] ha,

c) budowle o wartości [...] zł.

W deklaracjach na podatek od nieruchomości za rok 2011 i 2012 Spółka wskazała do opodatkowania przedmioty opodatkowania tak jak w powyższej korekcie począwszy od sierpnia 2010 r. Jednocześnie Spółka podała w pozycji "grunty zwolnione" [...] m2, wskazując, że podstawę zwolnienia stanowi: art. 7 ust. 1 pkt 10 u.o.p.o.l. w odniesieniu do gruntów sklasyfikowanych jako Lz, art. 7 ust. 1 pkt 8a u.o.p.o.l. w odniesieniu do gruntów sklasyfikowanych jako Ws i art. 7 ust. 1 pkt 9 u.o.p.o.l. w odniesieniu do gruntów sklasyfikowanych jako Tr.

W załączniku nr 1 do deklaracji w sprawie podatku od nieruchomości na 2012 rok Spółka zamieściła wykaz budowli położonych w Imielinie obejmujący:

1) zbiornik wody [...] o wartości [...] zł,

2) ogrodzenie Zbiornika [...] II etap o wartości [...] zł

3) rurociąg lewarowy o wartości [...] zł

4) kanał wlotowy i umocnienie skarp o wartości [...] zł.

Ponadto Spółka dołączyła do deklaracji wykaz obejmujący trzy działki o nr [...],[...] i [...] o łącznej powierzchni [...] m2 będących własnością Spółki i sklasyfikowanych jako grunty pod wodami powierzchniowymi stojącymi Ws oraz wykaz działek będących w wieczystym użytkowaniu Spółki.

Spółka do korekty deklaracji dołączyła ponadto dwie decyzje Starosty B. z dnia [...], w których orzekł on o zmianie rodzaju użytków wskazanych działek - działki sklasyfikowane dotychczas jako K i Ws zostały sklasyfikowane jako Ws, Ba, Tr i Lz. W uzasadnieniu wskazanych decyzji stwierdził, że w wyniku wizji na gruncie stwierdzono, że istnieje niezgodność pomiędzy dokumentacją geodezyjną a stanem faktycznym. Wyjaśniono, że na części przedmiotowych działek prowadzona była eksploatacja piasku podsadzkowego, po zakończeniu której wyrobisko wypełniono zbiornik wodą tworząc zbiornik wodny, który odpowiada użytkowi "Ws". Część gruntów oznaczonych dotychczas jako "K", zgodnie z wyjaśnieniami organu, po zakończonej eksploatacji została porośnięta samosiejkami tworząc zadrzewienie i zakrzewienie, co odpowiada użytkowi "Lz", natomiast wał ochronny wokół zalewiska, który nie jest przystosowany do ruchu kołowego odpowiada użytkowi Tr. Część gruntów o powierzchni [...] m2 została sklasyfikowana jako Ba z uwagi na występujące zabudowania przemysłowe związane z obsługą zbiornika.

Mając powyższe na uwadze, w jego ocenie prawidłowo, Burmistrz Miasta I. w decyzji z dnia [...] nie podzielił w pełni stanowiska Spółki, co do zmian w opodatkowaniu należących do niej gruntów i do opodatkowania począwszy od sierpnia 2010 r. poza składnikami wymienianymi przez Spółkę wskazał dodatkowo grunty o powierzchni [...] m2. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że w odniesieniu do gruntów należących do Spółki sklasyfikowanych jako Tr stanowiących grunty pod wałami ochronnymi Zbiornika [...] nie można zastosować zwolnienia przewidzianego w art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy podatkowej. Burmistrz wyjaśnił, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą polegającą na dostarczaniu wody z wykorzystaniem Zbiornika [...]. W ocenie organu istnieje ścisłe powiązanie samego zbiornika z przylegającymi gruntami i infrastrukturą. Bez nich zbiornik nie mógłby funkcjonować i nie mógłby być wykorzystany do prowadzenia działalności gospodarczej. Stwierdzając niedopuszczalność zastosowania zwolnienia z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy podatkowej organ I instancji uwzględnił również to, że zgodnie z wyjaśnieniami strony nie jest ona spółką wodną związkiem takich spółek, ani związkiem wałowym

Organ odwoławczy ustalił, że A Sp. z o.o. posiada na terenie gminy I. grunty o łącznej powierzchni [...] m2, z czego grunty objęte księgą wieczystą nr [...] sklasyfikowane jako Ws stanowią własność Spółki, natomiast pozostałe grunty (KW nr [...],[...],[...]) o łącznej powierzchni [...] m2 będące własnością Skarbu Państwa i znajdujące się w użytkowaniu wieczystym Spółki, sklasyfikowano według poniższego zestawienia:

|Ws |Tr |LsV |Lz |użytki rolne |Ba |dr |

| [...] m2 | [...] m2 | [...] m2 | [...] m2 | [...] m2 |[...]m2 |[...] m2 |

Zdaniem organu drugoinstancyjnego zestawienie to uwzględnia zmiany w klasyfikacji gruntów wynikające z przytoczonych wyżej decyzji Starosty B. z których wynika, że grunty sklasyfikowane dotychczas jako K (o łącznej powierzchni [...] m2) oraz Ws zostały sklasyfikowane jako Ws, Ba, Tr i Lz.

W tym stanie prawnym i faktycznym podał, że grunty oznaczone symbolem "K", którym to symbolem oznacza się zgodnie z rozporządzeniem w sprawie ewidencji gruntów i budynków użytki kopalne oraz grunty sklasyfikowane jako dr - łącznie grunty o pow. [...] m2 Spółka do momentu złożenia korekty deklaracji za rok 2010 deklarowała jako grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Począwszy od sierpnia 2010 r. zadeklarowała ona jako grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej grunty o powierzchni [...] m2 (tj. powierzchnię odpowiadającą powierzchni gruntów sklasyfikowanych jako Ba i dr.) Pozostałe grunty będące własnością Skarbu Państwa i znajdujące się w użytkowaniu wieczystym Spółki, podatnik wskazał jako zwolnione od podatku od nieruchomości.

W ocenie Kolegium nie budzi wątpliwości zwolnienie od podatku od nieruchomości gruntów oznaczonych symbolem Ws będących własnością Skarbu Państwa o łącznej powierzchni [...] m2 na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8a ustawy podatkowej, skoro są to grunty zajęte pod sztuczny zbiornik wodny jakim jest Zbiornik [...].

Kolegium stwierdziło, że nie ma również podstaw do objęcia podatkiem od nieruchomości gruntów sklasyfikowanych jako lasy ([...] m2) i użytki rolne ([...] m2), skoro podatnik nie wykazywał w deklaracjach podatkowych w podatku od nieruchomości ich jako gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej, a przeprowadzone postępowanie dowodowe nie wykazało by w rzeczywistości było inaczej.

Jego zdaniem podobnie rzecz się ma w odniesieniu do zwolnienia od podatku gruntów zadrzewionych i zakrzewionych, którym w ewidencji gruntów i budynków odpowiada symbol Lz. Spółka nie ujmowała gruntów o powierzchni [...] m2 w podstawie opodatkowania, a postępowanie dowodowe nie wykazało, by grunty te były zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.

Kluczowym – jak podkreślił – jest opodatkowanie gruntów o pow. [...] m2, oznaczonych symbolem Tr. Jak wynika z decyzji organu prowadzącego ewidencję gruntów i budynków są to grunty wału ochronnego wokół zalewiska. W ocenie Kolegium powierzchnia tych gruntów nie może być zwolniona od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8a ustawy podatkowej. Zgodnie z przewidzianym w tym przepisie przypadkiem zwolnieniu podlegają od strony podmiotowej grunty Skarbu Państwa a od strony przedmiotowej grunty pokryte wodami jezior o ciągłym dopływie lub odpływie wód powierzchniowych lub grunty zajęte pod sztuczne zbiorniki wodne. W niniejszej sprawie rozważania należy zawęzić do tej części przepisu, która traktuje o gruntach zajętych pod sztuczne zbiorniki wodne. O ile w odniesieniu do gruntów o pow. [...] m2 pierwsza przesłanka zwolnienia jest spełniona (grunty te stanowią własność Skarbu Państwa) o tyle od strony przedmiotowej nie mieszczą się one w tym zwolnieniu. Ustalając znaczenie pojęcia gruntów zajętych pod sztuczny zbiornik wodny organ drugoinstancyjny wskazał, że Prawo budowlane obok obiektu budowlanego zbiornika wodnego (kategoria XXIV) przewiduje kategorię budowli hydrotechnicznych, np. wałów przeciwpowodziowych. Dlatego też - mając na uwadze znaczenie definicji budowli zawarte w ustawie Prawo budowlane dla ustawy o podatkach i opłatach lokalnych - nie można traktować występujących w niniejszej sprawie wałów ochronnych jako części składowej budowli jaką jest zbiornik. W konsekwencji nie można przyjmować, że grunty wałów ochronnych (Tr) to w istocie grunty zajęte pod zbiornik. Skoro w Prawie budowlanym te dwie kategorie budowli należy rozróżniać, to nie znajduje usprawiedliwienia jednakowe traktowanie w świetle przepisów ustawy podatkowej gruntów zajętych pod sztuczny zbiornik wodny i gruntów zajętych pod wały ochronne, pomimo ścisłego funkcjonalnego związku między tymi obiektami. Oczywistym jest bowiem, że gospodarczo istnienie wałów ochronnych bez zlokalizowanego w ich obrębie zbiornika nie byłoby zasadne.

Jednocześnie – jak dalej argumentował – dla potrzeb podatku od nieruchomości zasadnym jest rozróżnienie samego zbiornika od wałów ochronnych tego zbiornika, to dla ustalenia, które grunty korzystać mogą ze zwolnienia przewidzianego w art. 7 ust. 1 pkt 8a ustawy podatkowej pomocne okażą się dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Przyjąć należy, że zwolnione są grunty sklasyfikowane jako Ws, czyli grunty pod wodami znajdującymi się w określonych zbiornikach. Natomiast grunty oznaczone symbolem Tr będące gruntami wałów ochronnych nie mogą być jednocześnie traktowane jako grunty pod sztucznym zbiornikiem wodnym.

Odwołując się do powszechności i równości opodatkowania podał, że zgodnie z regułami wykładni prawa podatkowego przepisy dotyczące zwolnień i ulg nie mogą być interpretowane rozszerzająco. Z wynikającej z art. 84 Konstytucji RP zasady powszechności opodatkowania wyprowadzić należy zakaz wykładni rozszerzającej, modyfikującej literalne brzmienie przepisów ustanawiających ulgi podatkowe. Nie można zatem zastosować zwolnienia od podatku od nieruchomości w odniesieniu do gruntów, które nie są wprost wymienione w przepisie ustanawiającym zwolnienie, a wykazują jedynie pewne cechy wspólne z gruntami zwolnionymi.

Konstatując – podał, że z tych samych względów do gruntów pod wałami ochronnymi Zbiornika [...] nie można zastosować preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości przewidzianej w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit b ustawy podatkowej dla gruntów zajętych na zbiorniki wodne retencyjne.

Z kolei rozważając zastosowanie do spornych gruntów wałów ochronnych zwolnienia przewidzianego w art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy podatkowej, stwierdził, że przepis ten ma zastosowanie do gruntów pod wałami ochronnymi, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej przez inne podmioty niż spółki wodne, ich związki oraz związki wałowe. Z oświadczenia Spółki – jak zaznaczył –wynika, że nie jest ona żadnym z podmiotów wymienionych w powołanym przepisie. Nie ma natomiast wątpliwości co do tego, że wykorzystując Zbiornik [...] i jego infrastrukturę Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na poborze, uzdatnianiu i dostarczaniu wody (dowód: wpis do KRS z dnia 29 grudnia 2009 r.) Skoro wały ochronne pozostają w ścisłym funkcjonalnym związku ze zbiornikiem wodnym, to one także są niezbędne dla prowadzenia przez Spółkę we wskazanym zakresie działalności gospodarczej. Oznacza to, że sporne grunty o powierzchni [...] m2 nie tylko znajdują się w posiadaniu podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą ale faktycznie są zajęte na prowadzenie tej działalności z uwagi na obecność w ich obrębie obiektów hydrotechnicznych służących bezpośrednio wykonywaniu działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze stwierdził, że decyzja organu podatkowego I instancji określająca wysokość zobowiązania podatkowego za lata 2010, 2011, 2012 z uwzględnieniem w podstawie opodatkowania dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej gruntów o łącznej powierzchni [...] m2 (w tym gruntów wałów ochronnych o powierzchni [...] m2) jest prawidłowa.

W skardze na powyższą decyzję – jej autor – zarzucił jej naruszenie art. 7 ust. 1 pkt 8a w zw. z art. 1 a ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowej w zw. z art. 3 pkt. 3 ustawy Prawo budowlane. W jego ocenie "organy I i II Instancji niesłusznie powołując się na przepisy prawa budowlanego sprowadzają w niniejszej sprawie pojęcie sztucznego zbiornika wodnego, jakim jest zbiornik [...] do dwóch odrębnych kategorii budowli". Zdaniem strony skarżącej organy podatkowe błędnie przyjmują, że konstrukcje wybudowane w celu umożliwienia piętrzenia wody w zbiorniku (retencji), stanowiące jego sztuczny brzeg są odrębną budowlą – wałem ochronnym, przeciwpowodziowym. Podniósł, że warunkiem wstępnym dla ustalenia czy Zbiornik [...] jest budowlą w rozumieniu Prawa budowlanego, a w szczególności, co składa się na tą budowlę należy odnieść się do okoliczności faktycznych, cech przedmiotowego zbiornika, jego właściwości i poszczególnych elementów jego konstrukcji. Dowodząc prezentowanych w skardze twierdzeń, strona skarżąca załączyła rysunki techniczne oraz dokumentacje fotograficzną wraz z opisami. W jej opinii dokumenty te jednoznacznie dowodzą, że na zbiornik [...] składa się zarówno powierzchnia pod wodą klasyfikowana jako WS, jak również jego sztuczne brzegi klasyfikowane jako Tr. Na zakończenie autor skargi wywiódł, że zawarte w art. 7 ust. 1 pkt 8a u.p.o.l. zwolnienie z opodatkowania gruntów zajętych pod sztuczne zbiorniki wodne znajduje zastosowanie zarówno do gruntów pokrytych wodą, jak również gruntów pod wałem będącym w istocie częścią Zbiornika [...] tj. jego sztucznym brzegiem.

Mając powyższe na uwadze strona skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i zwrot kosztów postępowania.

Ustosunkowując się do zarzutów skargi Kolegium, podtrzymało stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia a nadto wskazało, że w toku postępowania podatkowego ustalono, że grunty o powierzchni [...] m2 sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako Tr, to grunty pod wałami ochronnymi. Organ odwoławczy zaakcentował, że na istnienie wałów ochronnych w obrębie należących do Spółki gruntów wyraźnie wskazywała ona w swoich wystąpieniach. Na dowód tego przytoczył pismo z dnia 14 stycznia 2011 r. oraz deklaracje podatkowe za lata 2011 i 2012. Zaakcentował, że informację o tym, że przedmiotowy grunt jest gruntem zajętym pod wały ochronne dodatkowo potwierdza treść decyzji w sprawie zmiany klasyfikacji gruntów, na którą – jak wskazał – powoływała się niejednokrotnie strona w toku postępowania.

Na zakończenie organ drugoinstancyjny podał, że nie podzielił stanowiska Spółki co do zastosowania do spornych gruntów zwolnienia przewidzianego w art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy podatkowej, zgodnie z którym zwalnia się od podatku od nieruchomości grunty pod wałami ochronnymi i położone w międzywałach z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej przez inne podmioty niż spółki wodne, ich związki oraz związki wałowe. W toku postępowania – jak podał – ustalono, że podatnik nie jest żadnym z podmiotów wskazanych w tym przepisie. Wskazał, że skoro Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na poborze, uzdatnianiu i dostarczaniu wody, to grunty pod wałami ochronnymi (elementem infrastruktury niezbędnej do wykonywania tej działalności) są gruntami zajętymi na prowadzenie działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, nie znajdując podstaw do uwzględnienia skargi, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniosło o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga okazała się niezasadna, a argumenty podnoszone przez stronę skarżącą nie zasługiwały na uwzględnienie.

Oceniając legalność zaskarżonego rozstrzygnięcia stwierdzić należy, że stan faktyczny sprawy jest w zasadniczej części bezsporny i został zaprezentowany przy okazji omawiania dotychczasowego przebiegu postępowania. W ocenie Sądu brak jest zatem uzasadnionych podstaw do jego ponownego przedstawiania w tej części uzasadniania.

Stosownie do treści art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sąd administracyjny sprawuje w zakresie swojej właściwości kontrolę pod względem zgodności z prawem. Z brzmienia zaś art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: "P.p.s.a.") wynika, że w przypadku gdy Sąd stwierdzi, bądź to naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź to naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas – w zależności od rodzaju naruszenia – uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub części, albo stwierdza ich nieważność bądź też stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa. Wskazana regulacja prawna nie pozostawia zatem wątpliwości co do tego, że zaskarżona decyzja lub postanowienie mogą ulec uchyleniu tylko wtedy, gdy organom podatkowym można postawić uzasadniony zarzut naruszenia prawa, czy to materialnego, czy to procesowego, jeżeli naruszenie to miało, bądź mogło mieć wpływ na wynik sprawy.

Skarga analizowana według powyższych kryteriów nie zasługiwała na uwzględnienie, bowiem decyzja będąca przedmiotem kontroli nie narusza przepisów prawa.

W rozpoznawanej sprawie spór koncentruje się wokół prawidłowości opodatkowania gruntów przylegających do sztucznego zbiornika retencyjnego - Zbiornika [...] - sklasyfikowanych jako Tr, zajętych na wały ochronne tego zbiornika, stanowiących własność Skarbu Państwa i będących w użytkowaniu wieczystym przedsiębiorcy nie będącym spółką wodną, związkiem takich spółek, ani związkiem wałowym.

Zdaniem organów podatkowych orzekających w sprawie przedmiotowe grunty podlegają opodatkowaniu stawką dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Natomiast zdaniem podatnika zachodzi podstawa do ich zwolnienia na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8a u.o.p.o.l. uwzględniając, że grunty te stanowią nieodłączny element budowli - Zbiornika [...], wobec czego – w ocenie strony skarżącej – są one zajęte pod sztuczny zbiornik wodny lub winny być one zwolnione od podatku na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 u.o.p.o.l., gdyż Spółka nie prowadzi na gruntach znajdujących się pod wałami działalności gospodarczej, a tylko wykorzystanie takich gruntów bezpośrednio do prowadzenia działalności gospodarczej mogłoby wyłączać zastosowanie zwolnienia z art. 7 ust. 1 pkt 9 u.o.p.o.l.

Mając na uwadze tak zakreślony spór podkreślenia wymaga, że zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 8a ustawy podatkowej zwolnieniu podlegają od strony podmiotowej grunty Skarbu Państwa a od strony przedmiotowej grunty pokryte wodami jezior o ciągłym dopływie lub odpływie wód powierzchniowych lub grunty zajęte pod sztuczne zbiorniki wodne. W niniejszej sprawie rozważania należy zawęzić do tej części regulacji, która normuje grunty zajęte pod sztuczne zbiorniki wodne. Jak słusznie zauważył organ odwoławczy – o ile w odniesieniu do spornych gruntów o pow. [...] m2 pierwsza przesłanka zwolnienia jest spełniona, gdyż stanowią one własność Skarbu Państwa, o tyle nie jest spełniona przesłanka przedmiotowa, gdyż nie są to grunty pokryte wodami jezior o ciągłym dopływie lub odpływie wód powierzchniowych lub grunty zajęte pod sztuczne zbiorniki wodne. Tym samym skoro nie mieszczą się one w ustawowym zwolnieniu, to nie mogły nie zostać opodatkowane. Ustalając znaczenie pojęcia gruntów zajętych pod sztuczny zbiornik wodny prawidłowo organ odwoławczy stwierdził, że Prawo budowlane, obok obiektu budowlanego zbiornika wodnego (kategoria XXIV), przewiduje kategorię budowli hydrotechnicznych, np. wałów przeciwpowodziowych. Dlatego też - mając na uwadze znaczenie definicji budowli zawarte w ustawie Prawo budowlane dla ustawy o podatkach i opłatach lokalnych - nie można traktować występujących w niniejszej sprawie wałów ochronnych jako części składowej budowli jaką jest zbiornik.

W konsekwencji nie można przyjmować, że grunty wałów ochronnych, oznaczone symbolem Tr, to w istocie grunty zajęte pod zbiornik. Skoro w ustawodawca rozróżnia w prawie budowlanym te dwie kategorie budowli, to nie znajduje podstawy do jednakowego traktowania w celach podatkowych gruntów zajętych pod sztuczny zbiornik wodny i gruntów zajętych pod wały ochronne, nawet uwzględniając ich ścisły funkcjonalny związek. Oczywistym jest bowiem, że gospodarczo istnienie wałów ochronnych bez zlokalizowanego w ich obrębie zbiornika nie byłoby zasadne. Podkreślenia wymaga, że dla potrzeb podatku od nieruchomości zasadnym jest rozróżnienie samego zbiornika od wałów ochronnych tego zbiornika, to dla ustalenia, które grunty korzystać mogą ze zwolnienia przewidzianego w art. 7 ust. 1 pkt 8a ustawy podatkowej pomocne okażą się dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Przyjąć należy, że zwolnione są grunty sklasyfikowane jako Ws, czyli grunty pod wodami znajdującymi się w określonych zbiornikach. Natomiast grunty oznaczone symbolem Tr będące gruntami wałów ochronnych nie mogą być jednocześnie traktowane jako grunty pod sztucznym zbiornikiem wodnym.

Art. 21 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne stanowi, że podstawę wymiaru podatku stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Dane te są wiążące dla organów podatkowych, a wypis z rejestru gruntu jest zgodnie z art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej – dokumentem urzędowym sporządzonym w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej, stanowiącym dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone. Nie może budzić wątpliwości, że dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków zawierają istotne dla organów podatkowych informacje dotyczące klasyfikacji użytków gruntowych podlegających opodatkowaniu. W tym względzie organy podatkowe nie mogą dokonywać samodzielnych ustaleń lecz są związane treścią ewidencji. Analizując przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków – prawidłowo organy podatkowe wskazały, że do użytków sklasyfikowanych jako tereny różne oznaczone symbolem Tr zalicza się m.in. wały ochronne nieprzystosowane do ruchu kołowego (poz. 7 pkt 2) załącznika nr 6 do rozporządzenia zatytułowanego "Zaliczanie gruntów do poszczególnych użytków gruntowych".

Zgodnie z poz. 6 pkt 3) tego załącznika do użytków sklasyfikowanych jako grunty pod wodami powierzchniowymi stojącymi, dla których przewidziano symbol Ws, zalicza się grunty pod wodami w jeziorach i zbiornikach innych niż określone w pkt 1 i 2 (tj. grunty pod morskimi wodami wewnętrznymi oraz grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi, do których zalicza się m.in. grunty pod wodami znajdującymi się w jeziorach i zbiornikach sztucznych, z których cieki wypływają lub do których wpływają).

Z kolei zgodnie z rozporządzeniem w sprawie ewidencji gruntów i budynków grunty zadrzewione i zakrzewione oznacza się symbolem Lz.

Odnosząc się do sformułowanego przez stronę skarżącą zarzutu naruszenia przez organ podatkowy art. 1 a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, należy wskazć, że za grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej ustawodawca uznał te, które są w posiadaniu przedsiębiorcy. W rozpatrywanej sprawie udowodnionym i niekwestionowanym jest fakt posiadania przez stronę skarżącą budynków i budowli będących przedmiotem opodatkowania.

Zdaniem Sądu, rację ma organ odwoławczy, który wykładnię tego pojęcia oparł na przesłankach wynikających z ustawy Prawo budowlane, bowiem art. 1 a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych odsyła do stosowania w odniesieniu do budynków i budowli właśnie do przepisów tej ustawy. Skoro zatem, ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie zawiera własnych uregulowań określających budynek i budowle oraz nakazuje stosowanie w tym przedmiocie przepisów prawa budowlanego, to tym bardziej do określenia stanu technicznego tych budynków i budowli mają zastosowanie przepisy tego prawa. Należy zatem podzielić pogląd organu podatkowego, iż odesłanie powyższe obejmuje nie tylko definicje legalne budynku i budowli, ale również całość regulacji zagadnień budowlanych objętych tych prawem. Za takim stanowiskiem – wbrew zarzutowi skargi – przemawia również treść art. 6 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, stanowiącego o zmianie sposobu wykorzystania przedmiotu opodatkowania.

Reasumując, Sąd podziela stanowisko organu podatkowego, że za budynki, budowle i grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej należy uznać te, które są w posiadaniu podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Stanowisko takie znalazło także wyraz w ugruntowanym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wielokrotnie wyrażał pogląd, że grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy, podlegające podatkowi od nieruchomości, są z mocy prawa związane z działalnością gospodarczą i podlegają opodatkowaniu stawkami podatkowymi określonymi w art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych – tak NSA w wyroku z dnia 9 listopada 1998 r., sygn. akt I SA/Gd 95/97, a także uchwała NSA z dnia 2 kwietnia 2001 r., sygn. akt FPK.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że zagadnienie związane z gospodarowaniem wodami określa ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229 z późn. zm.), która w art. 122 wskazuje, w jakich przypadkach wymagane jest pozwolenie wodnoprawne, udzielane zgodnie z art. 131 w/w ustawy tylko na wniosek zainteresowanego podmiotu. Jak wynika z treści tego przepisu pozwolenie takie wymagane jest zarówno na szczególne korzystanie z wód, na wykonywanie urządzeń wodnych, jak i piętrzenie wody.

W rozpatrywanej sprawie nie doszło do naruszenia przepisów, zatem poczynione uwagi w pełni uzasadniają sformułowaną wyżej ocenę, iż zaskarżona decyzja nie narusza prawa. W tym stanie rzeczy orzeczono o oddaleniu skargi na podstawie art. 151 P.p.s.a.