III SA/Lu 286/13

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...], Dyrektor L. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa utrzymał w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w T. L., z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...], w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2012.

Wyżej wymienioną decyzję wydano w sprawie, której stan faktyczny przedstawia się następująco:

Decyzją z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...], Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w T. L. przyznał skarżącej jednolitą płatność obszarową w kwocie 4.070,25 zł, uzupełniającą płatność obszarową do powierzchni grupy upraw podstawowych w kwocie 906,50 zł, uzupełniającą płatność obszarową do powierzchni roślin przeznaczonych na paszę, uprawianych na trwałych użytkach zielonych w kwocie 181,12 zł oraz płatność do krów w kwocie 584,79 zł. Organ odmówił natomiast przyznania płatności uzupełniającej dla producentów surowca tytoniowego (płatność niezwiązana do tytoniu).

Nie zgadzając się z powyższą decyzją E. P. wniosła odwołanie.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...], Dyrektor L. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa utrzymał w mocy decyzję pierwszej instancji wyjaśniając, iż zgodnie z art. 24 ab ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz.U. z 2012 r., poz. 1164), dalej: ustawa o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, płatność niezwiązaną do tytoniu może uzyskać rolnik, który w dniu 14 marca 2012 r. nie był wpisany do rejestru, o którym mowa w art. 33fd ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu, rynku suszu paszowego oraz rynku lnu i konopi uprawianych na włókno ( Dz.U. z 2011 r., Nr 145, poz. 868, w brzmieniu z dnia 11 kwietnia 2008r Dz.U. Nr 52, poz. 303).), dalej: ustawa o organizacji rynków, jeżeli rolnik lub jego małżonek nabył w całości gospodarstwo rolne osoby, która w tym dniu była wpisana do tego rejestru, a zbywca gospodarstwa wyraził pisemną zgodę na przyznanie płatności niezwiązanej do tytoniu nabywcy gospodarstwa rolnego.

W toku postępowania administracyjnego organ ustalił, iż na dzień 14 marca 2012 r. E. P.k nie była wpisana do wskazanego powyżej rejestru, a także nie nabyła do tego dnia prawa, o którym mowa w art. 33fd ust. 1 ustawy o organizacji rynków. Ponadto, skarżąca nie nabyła w całości gospodarstwa rolnego, a jest jedynie jego współwłaścicielem.

Organ podkreślił również, że wspólne prowadzenie gospodarstwa rolnego z mężem oraz osobą uprawnioną do otrzymania płatności do tytoniu, tj. szwagrem skarżącej, nie może być uwzględnione.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie E. P., w zakresie odmowy płatności uzupełniającej dla producentów surowca tytoniowego, wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji, zarzucając naruszenie art. 2 Konstytucji RP, art. 5 Kodeksu cywilnego oraz słusznego interesu stron.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasową argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Stosownie do art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, z późn. zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta jest sprawowana pod względem zgodności z prawem. Podkreślić należy, że powyższa kontrola jest wyłącznie kontrolą legalności zaskarżonych do sądu decyzji, bowiem sądy administracyjne nie są powołane do kontroli słuszności, czy też celowości działań organów administracji publicznej. Oznacza to m.in., że w granicach danej sprawy sąd dokonuje wyłącznie oceny zgodności zaskarżonej decyzji z przepisami prawa, bez względu na zarzuty podniesione w skardze.

Podstawę prawną przyznania płatności uzupełniającej dla producentów surowca tytoniowego stanowi art. 24ab ust. 1 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, który stanowi że rolnikowi przysługuje płatność uzupełniająca dla producentów surowca tytoniowego, jeżeli rolnik ten spełnia warunki do przyznania jednolitej płatności obszarowej w danym roku i złożył wniosek o jej przyznanie, a ponadto, w dniu 14 marca 2012 r. wpisany był do rejestru, o którym mowa w art. 33fd ust. 1 ustawy o organizacji rynków.

Odstępstwo od powyższego przewiduje ust. 2 wskazanego artykułu. Płatność niezwiązana do tytoniu może być również przyznana rolnikowi, który w dniu 14 marca 2012 r. nie był wpisany do rejestru, o którym mowa w art. 33fd ust. 1 ustawy o organizacji rynków, jeżeli zostanie spełniona chociaż jedna z następujących przesłanek:

1) małżonek rolnika wnioskującego o tę płatność był w tym dniu wpisany do rejestru, nawet jeżeli osoby te nie pozostawały w związku małżeńskim w dniu 14 marca 2012 r.;

2) rolnik lub jego małżonek odziedziczył gospodarstwo rolne od osoby, która w tym dniu była wpisana do rejestru;

3) rolnik lub jego małżonek nabył w całości gospodarstwo rolne osoby, która w dniu 14 marca 2012 r. była wpisana do rejestru, a zbywca gospodarstwa wyraził pisemną zgodę na przyznanie płatności niezwiązanej do tytoniu nabywcy gospodarstwa;

4) do dnia 14 marca 2012 r. rolnik nabył z mocy ustawy prawo, o którym mowa w art. 33fb ust. 1 ustawy o organizacji rynków, a nabycie tego prawa nie zostało stwierdzone decyzją, o której mowa w art. 33fb ustawy o organizacji rynków.

Zgodnie z art. 33fb ust. 1 ustawy o organizacji rynków, w brzmieniu z dnia 14 marca 2012 r., prawo do uzyskania płatności niezwiązanej nabywa, z mocy ustawy, osoba fizyczna, osoba prawna albo jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która w dniu 31 marca 2007 r.:

1) była wpisana do rejestru podmiotów posiadających prawo do uzyskania płatności uzupełniającej, o której mowa w przepisach rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz. Urz. UE L 270 z 21.10.2003, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 40, str. 269, z późn. zm.), związanej z produkcją i

2) posiadała prawo do uzyskania płatności uzupełniającej, o której mowa w rozporządzeniu wymienionym w pkt 1, związanej z produkcją, które zostało nabyte z mocy ustawy przez osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, będącą w 2005 r. lub w 2006 r. stroną umowy kontraktacji lub umowy na uprawę tytoniu.

W rozpatrywanej sprawie wniosek o przyznanie płatności uzupełniającej dla producentów surowca tytoniowego złożyła E. P. Zarówno w zaskarżonej decyzji, jak i decyzji organu pierwszej instancji, odmówiono skarżącej płatności niezwiązanej do tytoniu, bowiem E. P. nie spełniała warunków wskazanych w powyższych przepisach.

Jak wynika z akt sprawy E. P. prowadzi gospodarstwo rolne wraz z mężem M. P. i jego bratem D. P. Spośród tych trzech osób jedynie D. P. był wpisany w dniu 14 marca 2012 r. do rejestru, o którym mówi art. 33fd ust. 1 ustawy o organizacji rynków, zatem E. P. nie spełniła przesłanek wskazanych w art. 24ab ust. 1 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego.

Nie zostały spełnione również wymogi wskazane w art. 24ab ust. 2 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego. Przede wszystkim M. P. nie figurował w dniu 14 marca 2912 r. w rejestrze, o którym mówi art. 33fd ust. 1 ustawy o organizacji rynków. Po drugie, E. i M. P. nie odziedziczyli gospodarstwa po osobie wpisanej w tym dniu do rejestru. Zostało im ono przekazane w drodze umowy darowizny, co potwierdza akt notarialny z dnia [...] marca 1996 r., rep. A nr [...]. Po trzecie, E. i M. P. nie nabyli w całości gospodarstwa rolnego, zatem nie spełniają przesłanki wskazanej w 24ab ust. 2 pkt 3 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego. Jak wynika z umowy darowizny z dnia [...] marca 1996 r. M. i E. P. są współwłaścicielami prowadzonego przez nich gospodarstwa. Drugim współwłaścicielem jest D. P. W końcu, nie został spełniony wymóg wskazany w 24ab ust. 2 pkt 4 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, ponieważ E. P. do dnia 14 marca 2012 r. nie nabyła z mocy ustawy prawa do uzyskania płatności niezwiązanej do tytoniu.

Niezasadny jest również zarzut naruszenia art. 2 Konstytucji RP oraz art. 5 Kodeksu cywilnego. Skarżąca podniosła, że decyzja została wydana w oderwaniu od zasady sprawiedliwości społecznej oraz że domaga się jedynie tego, co się jej należy. Skarżąca w szczególności nie wskazała na czym miałoby polegać naruszenie art. 2 Konstytucji RP. Płatność uzupełniającą dla producentów surowca tytoniowego regulują przepisy ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego. Nie ulega wątpliwości, że skarżąca nie spełniła warunków do nabycia tej płatności. Finansowanie płatności niezwiązanej do tytoniu ma swoje źródło w funduszach pochodzących z Unii Europejskiej, a zatem ich przyznanie odbywa się na wniosek rolnika, który musi spełnić warunki określone w art. 24ab ust. 1 i 2 wskazanej powyżej ustawy. Ustawa ta nie pozostaje w sprzeczności z art. 2 Konstytucji RP. Skarżąca E. P. nie spełniła przesłanek wskazanych w art. 24ab ust. 1 i 2 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego wymaganych do uzyskania płatności uzupełniającej dla producentów surowca tytoniowego, zatem organ słusznie orzekł o odmowie przyznania tej płatności. Uzyskanie płatności uzupełniającej dla producentów surowca tytoniowego nie jest prawem osób prowadzących gospodarstwo rolne, a jedynie uprawnieniem, z którego mogą skorzystać w przypadku spełnienia określonych ustawowo przesłanek.

Zupełnym nieporozumieniem wydaje się być natomiast zarzut naruszenia art. 5 Kodeksu cywilnego, który w okolicznościach sprawy niniejszej nie może mieć zastosowania.

Nie znajduje usprawiedliwienia również zarzut, że skarżąca została wprowadzona w błąd w kwestii tego kto może złożyć wniosek o przyznanie płatności niezwiązanej, bowiem podpisując wniosek o przyznanie płatności na rok 2012 skarżąca złożyła jednocześnie oświadczenie, że są jej znane zasady przyznawania płatności oraz pomocy finansowej objętych wnioskiem. Wbrew twierdzeniom skarżącej organy orzekające prawidłowo za podstawę rozstrzygnięcia przyjęły obowiązujące przepisy prawne, a nie ich "ducha".

Wobec powyższego, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie orzekł jak w sentencji.