• II SA/Sz 182/13 - Wyrok W...
  02.07.2025

II SA/Sz 182/13

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
2013-06-26

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Barbara Gebel /sprawozdawca/
Danuta Strzelecka-Kuligowska
Maria Mysiak /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.),, Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska, Protokolant Aneta Kukla, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi H. K. na decyzję Wojewody z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Starosty z dnia [...] Nr [...]

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a i b, art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 71 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o promocji zatrudnienia", oraz art. 104 K.p.a., Starosta uznał H. K. z dniem [..] r. za osobę bezrobotną i odmówił jej przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych.

Analizując okres 18 miesięcy poprzedzających rejestrację H. K. (od [...]r.) organ ustalił, że strona posiada 364 dni okresu uprawniającego do zasiłku zamiast wymaganego okresu w wymiarze 365 dni, tak więc na dzień rejestracji spełnia warunki do uznania za osobę bezrobotną, ale nie spełnia warunku do nabycia prawa do zasiłku dla bezrobotnych.

Od powyższej decyzji H. K. wniosła odwołanie, w którym podała, że przez okres ostatnich 18-miesięcy przepracowała łącznie 366 dni w ramach umowy zlecenia i pracę zakończyła [...] r. Zgłosiła się do rejestracji w dniu [...] r. po ustaniu dolegliwości żołądkowo-jelitowych i gdyby nie to, ma przepracowany okres 365 dni i otrzymałaby zasiłek.

Wojewoda decyzją z dnia [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy ustalił, że H. K. po dokonaniu rejestracji w Urzędzie Pracy w dniu [..] r. przedłożyła, dwa zaświadczenia z firmy, z których wynika, że wykonywała pracę na podstawie umowy zlecenia od [...] r.

Następnie, Wojewoda stwierdził, że podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia w sprawie stanowią przepisy ustawy o promocji zatrudnienia. W myśl art. 71 ust. 1 pkt 2 lit. c tej ustawy prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania się we właściwym powiatowym urzędzie pracy, jeżeli nie ma dla niego propozycji odpowiedniej pracy, propozycji stażu, przygotowania zawodowego dorosłych, szkolenia prac interwencyjnych lub robót publicznych, a ponadto, gdy w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres 365 świadczył usługi na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo współpracował przy wykonywaniu tych umów, przy czym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę w przeliczeniu na okres pełnego miesiąca, z zastrzeżeniem art. 104b ust. 2.

Organ, analizując sprawę oraz akta administracyjne wskazał, że H. K. nie spełnia przesłanek umożliwiających przyznanie jej prawa do zasiłku, gdyż jak wynika z ww. przepisów, elementem od którego zależy to uprawnienie jest udokumentowanie przez bezrobotnego zatrudnienia przez okres 365 dni w okresie 18 miesięcy przed zarejestrowaniem. Skarżąca zarejestrowała się w PUP w dniu [...] r., a zatem 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji przypada na okres liczony od [...] r. i w tym przedziale czasowym badane są jej okresy aktywności zawodowej. Z akt administracyjnych, zdaniem organu, wynika zatem, iż strona udokumentowała okres zatrudnienia w wymiarze 364 dni z 365 dni wymaganych. Do okresów tych zaliczono zatem pracę H. K. w przedziale liczonym od [...] r., przy czym dzień [...] r. jest początkiem tego okresu, a dzień [...] r. ostatnim dniem, w którym strona była zatrudniona w ramach umowy zlecenia. Okres pracy [...] r. nie mieści się w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji strony w PUP i nie podlega on zaliczeniu na poczet jej uprawnień zasiłkowych, mimo iż H. K. faktycznie w tych dniach pracę świadczyła.

Powyższa decyzja została zaskarżona przez H. K. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Skarżąca wniosła o uznanie jej za osobę bezrobotną z prawem do zasiłku. Podniosła, że przez okres ostatnich 18-tu miesięcy przepracowała łącznie 366 dni w ramach umowy zlecenia w Firmie A. Pracę zakończyła w dniu [...] r. ( piątek)I o godz. 16.

W dniu [...] r. w godzinach popołudniowych musiała skorzystać z porady lekarskiej w miejscowej Przychodni ze względu na nasilające się dolegliwości jelitowo-żołądkowe. Niedyspozycja ta całkowicie ograniczała ją i nie mogła opuszczać domu. Zaświadczenie lekarskie dołączyła przy piśmie skarżącym decyzję Starosty.

Do Urzędu Pracy zgłosiła się natychmiast, jak tylko mogła. Nastąpiło to we wtorek [...] r. i z tym dniem została zarejestrowana jako osoba bezrobotna i gdyby nie to, że dzień [...] r. był sobotą, to całkiem możliwe, że w tym dniu, w godzinach porannych, zarejestrowałaby się w PUP, zanim wystąpiły dolegliwości.

Okres 18. miesięcy poprzedzający jej rejestrację ustalono od dnia [...] uznając, że w tym okresie przepracowała 364 dni.

Decyzję Starosty i podtrzymującą ją decyzję Wojewody uważa za bardzo krzywdzącą, ponieważ przepracowała wymagany okres by uzyskać statut osoby bezrobotnej z prawem do zasiłku. Nadmieniła, że:

- zamieszkuje w [...] (18.km od [...]), gdzie po sezonie nie ma możliwości jakiegokolwiek zatrudnienia,

- jest w wieku [...] lat, bez zawodowego wykształcenia i bez kwalifikacji,

- zawsze stara się podjąć pracę chociaż na sezon, aby mieć środki na życie i nigdy nie stroniła od podjęcia pracy w ramach prac interwencyjnych, zawsze była do dyspozycji Biura Pracy,

- małżonek jej jest również osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku.

Zaistniała sytuacja (choroba i dni wolne od pracy) pozbawi ją całkowicie środków do życia, na które pracowała uczciwie przez 366 dni.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

W piśmie procesowym z dnia [...] r. skarżąca wniosła o uwzględnienie przez sąd przy wyrokowaniu stanowiska przedstawionego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 marca 2013 r. sygn. akt. IV SA/Po 5/13.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności organów administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Oznacza to, iż zadaniem sądu administracyjnego jest zbadanie zgodności zaskarżonej decyzji z przepisami zarówno prawa materialnego, jak i procesowego w odniesieniu do stanu faktycznego istniejącego w dniu wydania zaskarżonej decyzji. Sąd administracyjny nie może jednak zastępować organów administracji publicznej w procesie administrowania, tj. nie może więc rozstrzygać spraw merytorycznie.

Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami

i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną i stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia (art. 134 § 1 i art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz.270 ze zm.).

Stosownie do treści art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2008 r. Nr 69, poz.415 ze zm.) prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania się we właściwym powiatowym urzędzie pracy, z zastrzeżeniem art. 75, jeżeli w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni:

a) był zatrudniony i osiągał wynagrodzenie w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, od którego istnieje obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy, z zastrzeżeniem art. 104a i art. 105; w okresie tym nie uwzględnia się okresów urlopów bezpłatnych trwających łącznie dłużej niż 30 dni,

b) wykonywał pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą i osiągał z tego tytułu dochód w wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę,

c) świadczył usługi na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo współpracował przy wykonywaniu tych umów, przy czym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę w przeliczeniu na okres pełnego miesiąca,

d) opłacał składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności lub współpracy, przy czym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota wynosząca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę,

e) wykonywał pracę w okresie tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności, przy czym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej połowy minimalnego wynagrodzenia za pracę,

f) wykonywał pracę w rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych lub spółdzielni usług rolniczych, będąc członkiem tej spółdzielni, przy czym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę,

g) opłacał składkę na Fundusz Pracy w związku z zatrudnieniem lub wykonywaniem innej pracy zarobkowej za granicą u pracodawcy zagranicznego w państwie niewymienionym w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c, w wysokości 9,75 % przeciętnego wynagrodzenia za każdy miesiąc zatrudnienia,

h) był zatrudniony za granicą przez okres co najmniej 365 dni, w okresie 18 miesięcy przed zarejestrowaniem się w powiatowym urzędzie pracy, i przybył do Rzeczypospolitej Polskiej jako repatriant,

i) był zatrudniony, pełnił służbę lub wykonywał inną pracę zarobkową i osiągał wynagrodzenie lub dochód, od którego istnieje obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy.

Rozpoznając niniejszą sprawę organy administracji obu instancji dokonały wykładni wskazanego powyżej przepisu przyjmując w sposób dorozumiany, iż okres 18 miesięcy w ramach którego bezrobotny winien łącznie przez okres co najmniej 365 dni spełniać warunki określone w art.71 ww. ustawy, winien przypadać bezpośrednio przed dniem zarejestrowania danej osoby w charakterze bezrobotnego.

W ocenie składu orzekającego sądu, który w tym zakresie w całości podziela stanowisko zaprezentowane w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 14 marca 2013 r. sygn.akt IV SA/Po 5/13 ( dostępne w internecie), zaprezentowana przez organy wykładnia art.71 ustawy o promocji zatrudnienia jest błędna.

Ustawodawca w art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia nie używa słowa "bezpośrednio", czy też innego określenia wskazującego na analogiczne konsekwencje, jak na przykład sformułowania "ostatnich 18 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku". Ustawodawca ogranicza się jedynie do wskazania, iż chodzi o 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania.

Skoro zatem ustawodawca odnośnie okresu 18. miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania nigdy nie używał słowa "bezpośrednio", bądź innych sformułowań dookreślających, to mając na uwadze zasadę racjonalności prawodawcy, należy uznać, że niedopuszczalna jest wykładnia ścieśniająca termin "miesięcy poprzedzających" ograniczająca ten okres jedynie do "miesięcy bezpośrednio poprzedzających". Wykładnia taka skutkowałaby uznaniem, że przerwa pomiędzy zakończeniem zatrudnienia, a zarejestrowaniem, niezależnie od tego czym spowodowana, przesuwa kalendarzowo okres 18. miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania tak, że skutkuje to skróceniem faktycznie wypracowanego przez daną osobę okresu 365 dni zatrudnienia uprawniającego do uzyskania zasiłku dla bezrobotnych.

Dodać przy tym należy, że jednoznaczne wskazanie przez ustawodawcę w analizowanym przepisie, iż jego zamiarem jest, by ustalać wymaganą ilość 365 dni, określonych w art.71 ust.1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia, w okresie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających złożenie wniosku byłoby zabiegiem nieskomplikowanym legislacyjnie. A skoro tak, to gdyby taka była wola ustawodawcy, to zawarłby on odpowiednie sformułowanie w analizowanym przepisie. Zauważyć w tym miejscu należy, iż racjonalny prawodawca w tych przepisach, w których chciał wskazać na konieczność uwzględniania w danym postępowaniu jedynie zdarzeń bezpośrednio poprzedzających wniosek złożony przez uprawnionego, wymóg taki umieszczał wprost w przepisie, czego przykładem są:

- art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), gdzie wskazano, iż podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę,

- art. 25 ust. 6 pkt 2 lit. g ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 114, poz. 930 ze zm.), gdzie wskazano, iż do liczby pracowników uzasadniających opodatkowanie w formie karty podatkowej (forma dostępna na wniosek podatnika) nie wlicza się łącznie nie więcej niż trzech zatrudnionych bezrobotnych lub absolwentów zarejestrowanych w urzędzie pracy, przy czym okres zarejestrowania w urzędzie pracy bezrobotnego musi trwać co najmniej 6 miesięcy w okresie bezpośrednio poprzedzającym jego zatrudnienie,

- § 4 pkt 2 rozporządzenia z 19 czerwca 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Renty strukturalne" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 - 2013 (Dz. U. z 2007 Nr 109, poz. 750 ze zm.). gdzie wskazano, iż rentę strukturalną przyznaje się producentowi rolnemu będącemu osobą fizyczną jeżeli prowadził nieprzerwanie działalność rolniczą w gospodarstwie rolnym w okresie co najmniej 10 lat bezpośrednio poprzedzających złożenie wniosku o rentę strukturalna i w okresie ostatnich 10 lat podlegał przez okres co najmniej 5 lat ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu określonemu w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników.

Sąd podkreśla, iż również w samej ustawie o promocji zatrudnienia, tam gdzie ustawodawca uznał za zasadne wprowadzenie wymogu "bezpośredniości", umieszczone zostały odpowiednie określenia w przepisach, czego przykładem jest:

- art. 48 ust. 4 pkt 2 stanowiący, że dodatek aktywizacyjny nie przysługuje w przypadku podjęcia przez bezrobotnego z własnej inicjatywy zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej u pracodawcy, u którego był zatrudniony lub dla którego wykonywał inną pracę zarobkową bezpośrednio przed zarejestrowaniem jako bezrobotny,

- art. 51 ust. 4 stanowiący, iż jeżeli pracodawca bezpośrednio po zakończeniu prac interwencyjnych trwających co najmniej 6 miesięcy zatrudniał skierowanego bezrobotnego przez okres dalszych 6 miesięcy i po upływie tego okresu dalej go zatrudnia w pełnym wymiarze czasu pracy, starosta może przyznać pracodawcy jednorazową refundację wynagrodzenia w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie wyższej jednak niż 150 % przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu spełnienia tego warunku,

- art. 87 ust. 1 pkt 12 lit. b, stanowiący, iż cudzoziemiec jest uprawniony do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada zezwolenie na pracę oraz przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 61 ust. 3 lub art. 71a ust. 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, jeżeli bezpośrednio przed wydaniem tej wizy był uprawniony do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Tak więc wykładnia gramatyczna analizowanego przepisu, poparta zasadą racjonalności ustawodawcy, prowadzi do wniosku, że należy uznać, iż niedopuszczalna jest wykładnia ścieśniająca termin "miesięcy poprzedzających" jedynie do "miesięcy bezpośrednio poprzedzających".Za przyjęciem zaproponowanej w niniejszym wyroku wykładni przepisu art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia poza przytoczonymi powyżej wynikami wykładni językowej i systemowej przemawia nadto wykładnia funkcjonalna.

Ratio legis powyższego przepisu, stanowi bowiem chęć wyeliminowania spośród osób ubiegających się o zasiłek dla bezrobotnych osób unikających zatrudnienia, a przynajmniej unikających zatrudnienia legalnego. Z takim celem nie koresponduje zaś w żaden sposób wyeliminowanie spośród kręgu osób uprawnionych do uzyskania zasiłku dla bezrobotnych osób takich jak skarżąca, które, pomimo zamieszkania w okolicy gdzie bezrobocie jest bardzo wysokie, wykazują się jakimś stażem pracy, które pracę utraciły z przyczyn od nich obiektywnie niezależnych (praca sezonowa), a ich jedyną "winą" jest opóźniona rejestracja w charakterze bezrobotnego niekiedy wynikająca ze splotu okoliczności nie zawsze od nich zależnych.

Zdaniem sądu, podkreślić trzeba, iż między ustaniem zatrudnienia skarżącej, a zarejestrowaniem się przez nią jako osoby bezrobotnej nie miało miejsca żadne zdarzenie, które zmieniałoby jej sytuację w zakresie prawa do uzyskania zasiłku dla bezrobotnych upłynęło jedynie 4 dni).

Biorąc powyższe pod uwagę nie znajduje jakiegokolwiek sprawiedliwego uzasadnienia odmowa przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych osobie legitymującej się odpowiednią długotrwałością zatrudnienia (lub okoliczności przez ustawodawcę z zatrudnieniem zrównanych na podstawie art. 71 ust. 1 pkt 2 lit. b - i ustawy o promocji zatrudnienia), która jedynie z opóźnieniem (w tym przypadku minimalnym i wywołanym wyłącznie tym, że w sobotę i niedzielę były dni wolne od pracy, a w poniedziałek skarżąca była chora) złożyła wniosek o zarejestrowanie jako bezrobotna i przyznanie prawa do zasiłku, przy czym zasiłek takowy niewątpliwie uzyskałaby w przypadku złożenia wniosku bezpośrednio po utracie pracy.

Sąd orzekający aprobuje również pogląd zawarty w wyroku WSA z dnia 03 sierpnia 2010 r. o sygn. IV SA/Gl 266/12. W powołanym wyroku stwierdzono, że "opóźnienia w zarejestrowaniu się w charakterze bezrobotnego, spowodowanego dniami wolnymi od pracy, nie należy brać pod uwagę przy ocenie spełnienia warunku zatrudnienia przez okres co najmniej 365 dni w ciągu 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania". Wykładnia gramatyczna przytoczonej tezy, poparta lekturą uzasadnienia tego orzeczenia prowadzi do jednoznacznego wniosku, że nie można stosować wykładni ścieśniającej terminu "miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania". Innymi słowy należy przyjmować, iż przerwa pomiędzy zakończeniem zatrudnienia, a zarejestrowaniem, spowodowana dniami ustawowo wolnymi od pracy i przesuwająca kalendarzowy okres 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania tak, że skutkuje to skróceniem o te dni wolne okresu 365 dni zatrudnienia uprawniającego do zasiłku dla bezrobotnych, jest niedopuszczalna. Mówiąc jeszcze jaśniej, bezrobotny nie może ponosić negatywnych konsekwencji tego, że z uwagi na dzień wolny od pracy nie mógł zarejestrować się w terminie wymaganym do przyznania mu prawa do zasiłku.

Reasumując w ocenie sądu orzekającego w niniejszej sprawie prawidłowa wykładnia art. 71 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy każe uznać, iż prawo do uzyskania zasiłku dla bezrobotnych przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania się we właściwym powiatowym urzędzie pracy, z zastrzeżeniem art. 75, jeżeli w okresie dowolnych 18 miesięcy poprzedzających dzień aktualnego zarejestrowania jako osoby bezrobotnej łącznie przez okres co najmniej 365 dni świadczył usługi na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo współpracował przy wykonywaniu tych umów, przy czym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę w przeliczeniu na okres pełnego miesiąca, z zastrzeżeniem art. 104b ust. 2.

W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art.145 § 1 pkt 1 lit.a w zw. z art.135 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy rzeczą organu II instancji będzie wydanie decyzji uwzględniającej poglądy prawne sądu wyrażone w uzasadnieniu niniejszego wyroku.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...