I OSK 526/13

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2012 r., sygn. akt III SA/Gd 414/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, oddalił skargę P.G. na decyzję Rektora - Komendanta Akademii Marynarki Wojennej w G. z dnia [...] maja 2012 r. w przedmiocie nieprzyjęcia na pierwszy rok studiów.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Decyzją z dnia [...] marca 2012 r. Komisja Rekrutacyjna Akademii Marynarki Wojennej w G., powołując się na art. 169 ust. 7 w zw. z art. 207 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.) oraz § 7 ust. 4 pkt 2 lit. a, b i c rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 marca 2010 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 61, poz. 382) odmówiła przyjęcia P.G. do służby kandydackiej w Akademii Marynarki Wojennej w roku akademickim 2011/2012.

W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że wyżej wymieniony podczas procesu rekrutacyjnego na studia do Akademii Marynarki Wojennej oraz na podstawie ocen uzyskanych na maturze uzyskał następujące wyniki: 1/ matematyka - 66 pkt na 200 możliwych; 2/ język angielski - 45 pkt na 100 możliwych; 3/ wychowanie fizyczne - 39 pkt na 100 możliwych i 4/ rozmowa kwalifikacyjna - 19 pkt na 40 możliwych.

Na skutek wniesionego przez P.G. odwołania decyzją z dnia [...] maja 2012 r. Rektor - Komendant Akademii Marynarki Wojennej, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. i art. 169 ust. 8 w zw. z art. 207 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.), utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ wskazał, że zarzuty podniesione przez stronę są bezpodstawne. Dalej powołał się na § 7 ust. 4 pkt 2 lit. a, b i c rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 marca 2010 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 61, poz. 382 ze zm.) i wyjaśnił, że Minister Obrony Narodowej wydał zarządzenie nr 26/MON z dnia 28 maja 2010 r. w sprawie ustalenia warunków i trybu przyjęć na studia kandydatów na żołnierzy zawodowych do uczelni wojskowych na rok akademicki 2011/2012 (Dz. Urz. MON nr 11, poz. 117) i w § 1 pkt 2 ustalił warunki i tryb przyjęcia na studia w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego do Akademii Marynarki Wojennej, zgodnie z wnioskiem senatu. Z postanowienia § 4 ust. 2 załącznika do uchwały senatu wynika, że postępowanie rekrutacyjne ma charakter konkursowy na podstawie ocen z egzaminu dojrzałości, przy czym kandydaci poddawani są także sprawdzianowi sprawności fizycznej i rozmowie kwalifikacyjnej. Podstawą przyjęcia na studia zgodnie z postanowieniem § 4 ust. 3 ww. załącznika była suma punktów kwalifikacyjnych uzyskanych podczas rekrutacji. Maksymalna liczba punktów kwalifikacyjnych wynosiła z matematyki, poziom podstawowy 100, przy czym 1% uzyskany na świadectwie dojrzałości to jeden punkt, odpowiednio z języka angielskiego, poziom podstawowy liczba maksymalna punktów wynosiła 50, przy czym 1% uzyskany na świadectwie dojrzałości 0,5 punktu. Ponadto maksymalna ilość punktów z testu sprawności fizycznej wynosiła 100 i z rozmowy kwalifikacyjnej 40 punktów. Łącznie maksymalna liczba punktów wynosiła 470. Organ wskazał również, że w postępowaniu rekrutacyjnym przeprowadzonym w dniach 4-6 lipca 2011 r. przez Komisję Rekrutacyjną Akademii Marynarki Wojennej odwołujący się uzyskał z matematyki 66 punktów, z języka angielskiego 45 punktów, ze sprawności fizycznej 39 punktów i z rozmowy kwalifikacyjnej 19 punktów, łącznie 169 punktów. Wynik ten skutkował tym, że sklasyfikowany został na [...] pozycji w limicie 35 miejsc dla kandydatów na żołnierzy zawodowych w Akademii Marynarki Wojennej, ustalonym przez Ministra Obrony Narodowej na rok akademicki 2011/2012. Ponieważ odwołujący się na podstawie ocen z egzaminu dojrzałości, wskaźnika niewątpliwie najbardziej obiektywnego i miarodajnego, na trzysta możliwych do uzyskania punktów otrzymał tylko 111, to nawet uzyskanie ze sprawdzianu sprawności fizycznej i z rozmowy kwalifikacyjnej maksymalnej ilości 140 punktów, łącznie 251 punktów nie spowodowałoby przyjęcia go do służby kandydackiej w Akademii Marynarki Wojennej, ponieważ kandydat sklasyfikowany na 35 pozycji uzyskał 272 punkty.

Nadto zauważono, że żaden przepis prawa nie umocowuje organów działających w niniejszej sprawie do wydania decyzji o przyjęciu odwołującego się do służby kandydackiej w Akademii Marynarki Wojennej, ponieważ w postępowaniu rekrutacyjnym na rok akademicki 2011/2012 osiągnął on wynik wysoce niezadowalający. Kształcenie kandydatów na żołnierzy zawodowych jest limitowane oraz w całości finansowane przez resort obrony narodowej i z tej przyczyny przeznaczone tylko dla najlepszych kandydatów wyłonionych w drodze konkursu.

Na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wniósł P.G., zarzucając jej naruszenie szeregu przepisów, tj. art. 107 K.p.a. - poprzez brak uzasadnienia faktycznego i niewskazanie podstawy prawnej oraz art. 113, art. 183a, art. 183b Kodeksu pracy w zw. z art. 36 ust. 5 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy - poprzez złamanie zakazu pośredniej dyskryminacji ze względu na płeć. Podniósł również, że uchwała Senatu Akademii Marynarki Wojennej nr 8/2010 z dnia 29 kwietnia 2010 r. ustalająca zasady i kryteria naboru jest niekonstytucyjna w części dotyczącej testu sprawności fizycznej w zakresie jakim różnicuje kandydatów ze względu na płeć. Zarzucił także naruszenie warunków trybu rekrutacji poprzez niezachowanie wymogu przewidzianego w art. 68 § 2 K.p.a.

W odpowiedzi na skargę Rektor - Komendant Akademii Marynarki Wojennej w G. wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasową argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał, że wniesiona skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

W uzasadnieniu Sąd wskazał na przepisy dotyczące kwestii przyjęcia kandydatów do Akademii Marynarki Wojennej w G., tj. art. 126 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 ze zm.), § 7 ust. 2 i 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 marca 2010 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. z dnia 14 kwietnia 2010 r. Nr 61, poz. 382), uchwałę Senatu Akademii Marynarki Wojennej z dnia 29 kwietnia 2010 r. nr 8/2010, zarządzenie nr 26/MON z dnia 28 maja 2010 r. w sprawie ustalenia warunków i trybu przyjęcia kandydatów na żołnierzy zawodowych do uczelni wojskowych na rok akademicki 2011/2012 (Dz. Urz. MON Nr 11, poz. 117).

Wskazując na powyższe za niezasadny Sąd uznał podniesiony w skardze zarówno zarzut niekonstytucyjności uchwały Senatu Akademii Marynarki Wojennej im. [...] nr 8/2010 z dnia 29 kwietnia 2010 r. ustalającej warunki i tryb przyjmowania na studia kandydatów na żołnierzy zawodowych w Akademii Marynarki Wojennej w G. w roku akademickim 2011/2012 w części dotyczącej testu sprawności fizycznej w zakresie, w jakim różnicuje kandydatów ze względu na płeć, jak również zarzut naruszenia powołanych w skardze przepisów Kodeksu pracy oraz pozostającego z nimi w związku - w ocenie skarżącego - przepisu art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.) przez rażące, zdaniem skarżącego, złamanie zasady zakazu pośredniej dyskryminacji ze względu na płeć.

Zdaniem Sądu trafnie zauważa w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy, że zróżnicowanie wymogów dotyczących sprawności fizycznej na żołnierzy zawodowych w zależności od płci wynika z różnicy zdolności motorycznych kobiet i mężczyzn, który to fakt jest faktem notoryjnym. Powołując się zaś na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 maja 2010 r., sygn. akt IV SA/Wr 31/10, Sąd wskazał, że zarzucane zróżnicowanie daje równe prawa kobietom ubiegania się o przyjęcie do zawodów przypisanych wcześniej mężczyznom i jest oznaką konstytucyjnego równouprawnienia. W tej sytuacji zróżnicowanie w § 7 uchwały Senatu Akademii Marynarki Wojennej nr 8/2010 z dnia 29 kwietnia 2009 r. ustalającej warunki i tryb przyjęcia kandydatów na żołnierzy zawodowych na pierwszy rok studiów stacjonarnych I stopnia do Akademii Marynarki Wojennej wymagań w części testu sprawności fizycznej ze względu na płeć jest zasadne i w niczym nie narusza wskazanych w skardze zasad.

Sąd podzielił także stanowiska organów obu instancji w uzasadnieniu zaskarżonych decyzji, że w postępowaniu rekrutacyjnym przeprowadzonym w dniach 4-6 lipca 2011 r. przez Komisję Rekrutacyjną Akademii Marynarki Wojennej skarżący uzyskał z matematyki 66 punktów, z języka angielskiego 45 punktów, ze sprawności fizycznej 39 punktów i z rozmowy kwalifikacyjnej 19 punktów, łącznie uzyskując 169 punktów. Uzyskując taki wynik sklasyfikowany został na [...] pozycji w limicie 35 miejsc dla kandydatów na żołnierzy zawodowych w Akademii Marynarki Wojennej, ustalonym przez Ministra Obrony Narodowej na rok akademicki 2011/2012. W związku z tym, iż skarżący na podstawie ocen z egzaminu dojrzałości, na trzysta możliwych do uzyskania punktów otrzymał tylko 111, nawet uzyskanie ze sprawdzianu sprawności fizycznej i z rozmowy kwalifikacyjnej maksymalnej ilości 140 punktów, co łącznie dałoby 251 punktów, nie spowodowałoby przyjęcia go do służby kandydackiej w Akademii Marynarki Wojennej w G.

Nadto Sąd wskazał, że wbrew odmiennemu w tym względzie stanowisku skarżącego, powołane w skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przepisy Kodeksu pracy oraz przywołany w niej przepis art. 36 ust. 5 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w ogóle nie miały zastosowania w sprawie. Trafnie bowiem zauważył w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy, że treść art. 1 Kodeksu pracy określa prawa i obowiązki pracowników, zaś ubiegając się o powołanie do służby wojskowej, skarżący nie starał się zatrudnić jako pracownik cywilny na podstawie umowy o pracę, lecz starał się o powołanie do służby wojskowej jako kandydat na żołnierza zawodowego. W związku z czym zastosowanie w sprawie miały przepisy ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz przepisy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych.

Wbrew argumentacji skarżącego wydanym w niniejszej sprawie rozstrzygnięciom nie można postawić zarzutu naruszenia art. 107 K.p.a., albowiem w uzasadnieniach zaskarżonych decyzji prawidłowo opisano zaistniały w niniejszej sprawie stan faktyczny oraz zaprezentowano wykładnię znajdujących zastosowanie do tego stanu faktycznego przepisów prawa.

Sąd nie uznał za zasadny zarzutu skarżącego naruszenia przez organy art. 68 § 2 K.p.a. – dotyczącego odczytania i podpisania protokołu czynności urzędowej. Zarzut ten, dotyczący protokołu testu sprawnościowego nie mógł być uznany za zasadny w sytuacji, gdy skarżący w żaden sposób nie kwestionował zawartych w nim ustaleń. Oczekiwanie, by każdy kandydat przystępujący do procedury kwalifikacyjnej podpisywał protokół testu sprawnościowego znacznie wykracza, zdaniem Sądu, poza minimum procedury uwzględniającej specyfikę szkoły wyższej, która polega między innymi na relacji elementarnego zaufania między studentem, czy kandydatem na studenta i kadrą naukowo – dydaktyczną szkoły wyższej.

Chybiony był również zarzut skarżącego dotyczący naruszenia trybu rekrutacji poprzez nieprawidłowe zastosowanie art. 154 § 1 i 2 K.p.a. w stosunku do pozostałych ubiegających się o przyjęcie w poczet studentów Akademii Marynarki Wojennej i pomimo braku ostatecznej decyzji o odmowie przyjęcia go na studia jako jedynego kandydata spełniającego wymogi przyjęcia, pominięcie go w procesie rekrutacji. Zdaniem Sądu skoro postępowanie rekrutacyjne ma charakter konkursowy – a podstawą przyjęcia na studia jest suma punktów kwalifikacyjnych uzyskanych podczas rekrutacji, to w przypadku rezygnacji ze studiów osób przyjętych na studia, w pełni uzasadniona była praktyka organów prowadzących rekrutację, polegająca na przyjęciu osób mających najwyższą ilość punktów kwalifikacyjnych, nieprzyjętych w ramach pierwotnej kwalifikacji. Skoro skarżący został sklasyfikowany w procesie rekrutacyjnym na odległej pozycji z uwagi na uzyskaną ilość punktów kwalifikacyjnych, to nie było żadnych podstaw do przyjęcia go na studia z pominięciem innych osób, które uzyskały lepszy od niego wynik w konkursie, tylko dlatego, że postępowanie administracyjne w sprawie przyjęcia go na studia nie zostało zakończone. W związku z powyższym Sąd uznał, że nie zachodziły wobec skarżącego żadne przesłanki do zastosowania art. 154 § 1 i 2 K.p.a. i zmiany decyzji o odmowie przyjęcia go do służby kandydackiej w Akademii Marynarki Wojennej.

Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wywiódł skarżący P.G. zaskarżając go w całości. Zakwestionowanemu wyrokowi zarzucono:

1. naruszenie przepisów postępowania - art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a." oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. w zw. z art. 68 § 2 K.p.a. w zw. z art. 207 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164 poz. 1365 ze zm.) polegające na błędnym przyjęciu przez Sąd, że w postępowaniu rekrutacyjnym do służby kandydackiej w Akademii Marynarki Wojennej w G. (szkoły wyższej) nie znajduje zastosowania wymóg odczytania kandydatowi przystępującemu do procedury kwalifikacyjnej treści protokołu testu sprawnościowego ani wymóg podpisania protokołu testu sprawnościowego przez wspomnianego kandydata, które to uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, co stanowi podstawę kasacyjną określoną w art. 174 pkt 2 P.p.s.a.;

2. naruszenie przepisów postępowania - art. 151 P.p.s.a. i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. oraz art. 134 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 7 K.p.a., art. 77 § 1 K.p.a. i art. 80 K.p.a. oraz § 1 pkt 2 zarządzenia nr 26/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2010 r. w sprawie ustalenia warunków i trybu przyjęć na studia kandydatów na żołnierzy zawodowych do uczelni wojskowych na rok akademicki 2011/2012 w zw. z § 8 ust. 1 i ust. 2 załącznika do uchwały Senatu Akademii Marynarki Wojennej w G. nr 8/2010 z dnia 29 kwietnia 2010 r. w sprawie wniosku do Ministra Obrony Narodowej o ustalenie warunków i trybu przyjęcia kandydatów na żołnierzy zawodowych na pierwszy roku studiów stacjonarnych I stopnia do Akademii Marynarki Wojennej im. [...] w roku akademickim 2011/2012 w zw. z art. 169 ust. 10 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym,

polegające na niedokonaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku prawidłowej kontroli zgodności z prawem decyzji nr [...] Rektora - Komendanta Akademii Marynarki Wojennej w G. z dnia [...] maja 2012 r., poprzez niedostrzeżenie przez Sąd wadliwości przedmiotowej decyzji administracyjnej polegającej na pominięciu przez organ odwoławczy okoliczności, że skarżący w odwołaniu od decyzji organu administracji pierwszej instancji zakwestionował prawidłowość ustaleń zawartych w protokole (wskazując na to, że przyznanie skarżącemu 19 punktów z rozmowy kwalifikacyjnej zostało dokonane bez wystarczających przesłanek wskazanych w § 8 załącznika do uchwały Senatu Akademii Marynarki Wojennej w G. nr 8/2010 z dnia 29 kwietnia 2010 r.), a organ administracji drugiej instancji, rozpoznając odwołanie od decyzji, nie dokonał oceny przedmiotowego zarzutu postawionego decyzji organu pierwszej instancji,

które to uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, co stanowi podstawę kasacyjną określoną w art. 174 pkt 2 P.p.s.a.;

3. naruszenie przepisów postępowania - art. 151 P.p.s.a. i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. w zw. z art. 7 K.p.a., art. 77 § 1 K.p.a. i art. 80 K.p.a., polegające na błędnym uznaniu przez Sąd, że organy administracji obu instancji słusznie stwierdziły, że nawet uzyskanie przez skarżącego ze sprawdzianu sprawności fizycznej i z rozmowy kwalifikacyjnej maksymalnej ilości 140 punktów, mając na względzie liczbę punktów uzyskaną z języka angielskiego (45 punktów) i z matematyki (66 punktów), nie spowodowałoby przyjęcia skarżącego do służby kandydackiej w Akademii Marynarki Wojennej w G. w sytuacji, gdy z treści decyzji nr [...] Rektora Komendanta Akademii Marynarki Wojennej w G. z dnia [...] maja 2012 r. wynika, że w miejsce osób, które zrezygnowały ze służby kandydackiej w Akademii Marynarki Wojennej w roku akademickim 2011/2012 (czyli osób sklasyfikowanych do 35 pozycji) zostały przyjęte osoby z kolejnych miejsc w klasyfikacji, przy jednoczesnym braku dokonania przez organy administracji obu instancji oraz przez Sąd ustaleń, ile osób z kolejnych miejsc i z jaką ilością punktów uzyskanych w klasyfikacji zostało przyjętych do służby kandydackiej w roku akademickim 2011/2012 w miejsce osób które zrezygnowały z tej służby,

które to uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, co stanowi podstawę kasacyjną określoną w art. 174 pkt 2 P.p.s.a.;

4. naruszenie prawa materialnego - art. 2, art. 32 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 33 ust. 1 i ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z § 1 pkt 2 zarządzenia nr 26/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2010 r. w sprawie ustalenia warunków i trybu przyjęć na studia kandydatów na żołnierzy zawodowych do uczelni wojskowych na rok akademicki 2011/2012 w zw. z § 7 ust. 1 lit. a i lit. b i ust. 2 załącznika do uchwały Senatu Akademii Marynarki Wojennej w G. nr 8/2010 z dnia 29 kwietnia 2010 r. w sprawie wniosku do Ministra Obrony Narodowej o ustalenie warunków i trybu przyjęcia kandydatów na żołnierzy zawodowych na pierwszy roku studiów stacjonarnych I stopnia do Akademii Marynarki Wojennej im. [...] w roku akademickim 2011/2012 w zw. z art. 169 ust. 10 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym przez błędną ich wykładnię i niewłaściwe zastosowanie w zw. z art. 106 § 4 P.p.s.a. w zw. z art. 151 P.p.s.a. oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a., polegające na wadliwym uznaniu przez Sąd, że zróżnicowanie zawarte w § 7 uchwały Senatu Akademii Marynarki Wojennej w G. nr 8/2010 z dnia 29 kwietnia 2010 r. w części testu sprawności fizycznej ze względu na płeć jest zasadne i w niczym nie narusza zasady równości, równego traktowanie, zakazu dyskryminacji ze względu na płeć, co stanowi podstawę kasacyjną określoną w art. 174 pkt 1 P.p.s.a.

Mając na uwadze powyższe autor skargi kasacyjnej wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku oraz zasądzenie od Rektora - Komendanta Akademii Marynarki Wojennej w G. na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa przez adwokata w postępowaniu kasacyjnym, według norm przepisanych.

W motywach skargi kasacyjnej zawarto argumentację na poparcie przytoczonych wyżej zarzutów.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Rektor – Komendant Marynarki Wojennej w G. wniósł o jej oddalenie i zasądzenie od skarżącego na rzecz strony przeciwnej zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Przede wszystkim na wstępie należy zauważyć, iż stosownie do brzmienia art. 183 § 1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny przy rozpoznawaniu sprawy na skutek wniesienia skargi kasacyjnej związany jest jej granicami, a z urzędu bierze pod rozwagę tylko nieważność postępowania, która zachodzi w wypadkach określonych w § 2 tego przepisu. Takich okoliczności w niniejszej sprawie nie stwierdzono. Oznacza to, że przytoczone w skardze kasacyjnej przyczyny wadliwości prawnej zaskarżonego orzeczenia determinują zakres kontroli dokonywanej przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Natomiast przytoczone w skardze kasacyjnej zarzuty, w okolicznościach rozpoznawanej sprawy, nie zasługiwały na uwzględnienie.

Niniejsza skarga kasacyjna oparta została na obu podstawach kasacyjnych o jakich mowa w art. 174 pkt 1 i 2 P.p.s.a. W związku z powyższym, z uwagi na charakter podniesionych zarzutów, w pierwszej kolejności należało się odnieść do zarzutów naruszenia przepisów postępowania.

Przede wszystkim w rozpoznawanej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku prawidłowo, wobec nieuwzględnienia skargi, zastosował konstrukcję prawną jej oddalenia na podstawie art. 151 P.p.s.a. Wbrew zarzutom skargi kasacyjnej nie było podstaw do przyjęcia, iż wystąpiły przesłanki do zastosowania art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. Z tej normy prawa procesowego wynika, że Sąd uwzględniając skargę na decyzję, uchyla decyzję w całości lub części, jeżeli stwierdzi inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy. Uchylenie decyzji na tej podstawie następuje gdy naruszenie przepisów procedury mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Takie naruszenia prawa w toku niniejszego postępowania administracyjnego jednakże nie wystąpiły, co słusznie skonstatował Sąd I instancji w motywach zaskarżonego wyroku, dlatego też nie można skutecznie, w okolicznościach rozpoznawanej sprawy, zarzucić Sądowi I instancji przeprowadzenie wadliwej kontroli legalności zaskarżonej decyzji.

Zatem jako nieusprawiedliwiony należy uznać zarzut naruszenia przepisów postępowania - art. 151 P.p.s.a. oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. w zw. z art. 68 § 2 K.p.a. w zw. z art. 207 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164 poz. 1365 ze zm.) polegające na błędnym przyjęciu przez Sąd, że w postępowaniu rekrutacyjnym do służby kandydackiej w Akademii Marynarki Wojennej w G. (szkoły wyższej) nie znajduje zastosowania wymóg odczytania kandydatowi przystępującemu do procedury kwalifikacyjnej treści protokołu testu sprawnościowego ani wymóg podpisania protokołu testu sprawnościowego przez wspomnianego kandydata.

Przepis art. 207 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym stanowi, że do decyzji podjętych przez organy uczelni w indywidualnych sprawach studentów i doktorantów, a także w sprawach nadzoru nad działalnością uczelnianych organizacji studenckich oraz samorządu studenckiego, stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu postępowania administracyjnego.

W rozpoznawanej sprawie, zdaniem skarżącego, w postępowaniu rekrutacyjnym nie zastosowano wprost przepisu art. 68 K.p.a., który odnosi się do wymogów materialnych i formalnych protokołu jako czynności postępowania administracyjnego. Z § 2 art. 68 K.p.a. wynika, że protokół odczytuje się wszystkim osobom obecnym, biorącym udział w czynności urzędowej, które powinny następnie protokół podpisać. Odmowę lub brak podpisu którejkolwiek osoby należy omówić w protokole.

W judykaturze przyjmuje się, że kontrola procesowa zachowania wymogów formalnych i materialnych przy sporządzaniu protokołu jest wykonywana przez uczestników postępowania, którzy po jego odczytaniu podpisują taki protokół. Jednakże nie można uznać, że w postępowaniu rekrutacyjnym takim jak w tej sprawie, przepis art. 68 § 2 K.p.a. w zw. z art. 207 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, ma zastosowanie bezpośrednie jak wskazuje na to kasacja.

Przede wszystkim wyjaśnić w tym miejscu należy, iż odpowiednie zastosowanie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego może polegać na:

- stosowaniu danego przepisu bezpośrednio,

- stosowaniu z modyfikacjami w stosunku do regulacji, która ma być odpowiednio stosowana, czy

- na odstąpieniu od zastosowania danego przepisu (braku jego zastosowania).

Tym samym, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w rozpoznawanej sprawie przyjąć należy, uwzględniając specyfikę postępowania kwalifikacyjnego, iż odpowiednie zastosowanie przepisów K.p.a. będzie polegało na tym, że nie ma zastosowania w całości przepis art. 68 K.p.a., co zasadnie przyjął w zaskarżonym wyroku Sąd I instancji.

Przede wszystkim postępowanie kwalifikacyjne jest postępowaniem, które różni się od postępowania administracyjnego, w którym organ ustala stan faktyczny sprawy w oparciu o dowody, do których strona ma możliwość ustosunkowania się.

W postępowaniu kwalifikacyjnym na wyższe uczelnie niewątpliwie z przeprowadzanego egzaminu sporządza się protokół egzaminacyjny, a czynność ta powierzona jest egzaminatorom, którzy oceniają wiedzę czy też umiejętności sportowe w oparciu o przyjęte kryteria. Są to zatem kompetencje powierzone uprawionym egzaminatorom, którzy występują w roli ekspertów. Dlatego też takie protokoły egzaminacyjne nie są protokołami z czynności dowodowych o jakich mowa w art. 68 K.p.a. Tym samym w takiej sytuacji strona nie ma uprawnienia by je wraz z egzaminatorami kształtować, a w szczególności odmówić ich podpisania.

Ocena z rozmowy kwalifikacyjnej czy też sprawdzianu sportowego przy uwzględnieniu przyjętych kryteriów dla przedmiotowego postępowania rekrutacyjnego oraz kompetencji egzaminatorów do określenia oceny (liczby punktów) ma charakter wiążący co oznacza, że poddający się egzaminowi nie może tego kwestionować w oparciu o własne spostrzeżenia.

Tym samym odpowiednie stosowanie przepisów zapewnia minimum procedury, niezbędnej dla załatwienia sprawy i zachowania uprawnień strony, przy uwzględnieniu specyfiki szkoły wyższej i przyjętych w niej zasad. Mając na uwadze utrwalony w orzecznictwie i doktrynie pogląd rozpoznając przedmiotową sprawę Sąd I instancji prawidłowo uznał, że odpowiednie stosowanie przepisów K.p.a. polega na zachowaniu przez organ minimum procedury administracyjnej, niezbędnej do załatwienia sprawy i zagwarantowania ustawowych uprawnień strony (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 listopada 2000 r., sygn. akt SK 18/99, opubl. OTK 2000 r., nr 7, poz. 258).

Nie jest również usprawiedliwiony zarzut naruszenia przepisów postępowania - art. 151 P.p.s.a. i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. oraz art. 134 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 7 K.p.a., art. 77 § 1 K.p.a. i art. 80 K.p.a. oraz § 1 pkt 2 zarządzenia nr 26/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2010 r. w sprawie ustalenia warunków i trybu przyjęć na studia kandydatów na żołnierzy zawodowych do uczelni wojskowych na rok akademicki 2011/2012 w zw. z § 8 ust. 1 i ust. 2 załącznika do uchwały Senatu Akademii Marynarki Wojennej w G. nr 8/2010 z dnia 29 kwietnia 2010 r. w sprawie wniosku do Ministra Obrony Narodowej o ustalenie warunków i trybu przyjęcia kandydatów na żołnierzy zawodowych na pierwszy roku studiów stacjonarnych I stopnia do Akademii Marynarki Wojennej im. [...] w roku akademickim 2011/2012 w zw. z art. 169 ust. 10 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym, polegający na niedokonaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku prawidłowej kontroli zgodności z prawem zaskarżonej decyzji poprzez niedostrzeżenie przez Sąd wadliwości przedmiotowej decyzji administracyjnej polegającej na pominięciu przez organ odwoławczy okoliczności, że skarżący w odwołaniu od decyzji organu administracji pierwszej instancji zakwestionował prawidłowość ustaleń zawartych w protokole (wskazując na to, że przyznanie skarżącemu 19 punktów z rozmowy kwalifikacyjnej zostało dokonane bez wystarczających przesłanek wskazanych w § 8 załącznika do uchwały Senatu Akademii Marynarki Wojennej w G. nr 8/2010 z dnia 29 kwietnia 2010 r., a organ administracji drugiej instancji, rozpoznając odwołanie od decyzji, nie dokonał oceny przedmiotowego zarzutu postawionego decyzji organu pierwszej instancji,

Wskazany § 8 załącznika do uchwały Senatu Akademii Marynarki Wojennej w G. nr 8/2010 z dnia 29 kwietnia 2010 r. stanowi, że rozmowa kwalifikacyjna ma charakter oceniający predyspozycje osoby do kształcenia w Akademii Marynarki Wojennej w G. na określonym kierunku studiów oraz jego motywacje do pełnieni zawodowej służby wojskowej. Podczas rozmowy kwalifikacyjnej bierze się pod uwagę jej zainteresowania oraz udokumentowane, dodatkowe kwalifikacje i umiejętności przydatne podczas studiów i służby wojskowej. Na tej podstawie przydziela się osobie liczbę punktów, której maksymalny wymiar określa tabela nr 1 (maksymalną liczbę punktów za taką rozmowę ustalono na 40 pkt - przypomnienie Sądu - pkt 1 § 8). Rozmowę przeprowadza komisja rekrutacyjna - (pkt 2 § 8).

Jak już wyżej zauważono ocena z rozmowy kwalifikacyjnej przy uwzględnieniu przyjętych kryteriów postępowania rekrutacyjnego oraz mając na uwadze kompetencje egzaminatorów do określenia oceny (liczby punktów) ma charakter wiążący co oznacza, że poddający się egzaminowi nie może kwestionować liczby uzyskanych punktów w tym zakresie w oparciu o własne spostrzeżenia, gdyż taki sposób negowania uzyskanej liczby punktów na egzaminie wymyka się jakiejkolwiek zobiektywizowanej ocenie.

Subiektywne odczucie strony o zaniżeniu wysokości punktów za rozmowę kwalifikacyjną zostało wyrażone w motywach odwołania od decyzji Komisji Rekrutacyjnej Akademii Marynarki Wojennej w G., lecz nie zostało poparte jakąkolwiek argumentacją wskazującą na takie okoliczności, nie udokumentowano także dodatkowych kwalifikacji, które - zdaniem skarżącego - winny być wzięte pod uwagę do podwyższenia tej liczby punktów, a w efekcie okoliczności te zostały pominięte. Zatem ogólne i lakoniczne stwierdzenie w motywach odwołania w tym zakresie, spotkało się z takim stanowiskiem organu odwoławczego, który w zaskarżonej decyzji kompleksowo odnosząc się do wszystkich zarzutów wniesionego środka odwoławczego uznał je za niezasadne. To, że nie przedstawiono w tym zakresie pogłębionych rozważań, nie oznacza takiego naruszenia prawa, które mogłoby mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Takie też stanowisko organu odwoławczego w niniejszym postępowaniu w kwestionowanym zakresie nie oznacza wbrew zarzutom skargi kasacyjnej, iż Sąd I instancji z naruszeniem art. 134 P.p.s.a. w zw. z art. 7, 77 § 1 i 80 K.p.a. dokonał wadliwej kontroli legalności zaskarżonej decyzji gdyż nie dostrzegł, iż organ odwoławczy pozostawił poza zakresem swej oceny okoliczność, że skarżący w odwołaniu od decyzji pierwszoinstancyjnej zakwestionował prawidłowość ustaleń zawartych w protokole z rozmowy kwalifikacyjnej, która dokonana została bez wystarczających przesłanek wskazanych w § 8 załącznika do uchwały Senatu Akademii Marynarki Wojennej w G.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro ocena w zakresie przeprowadzonej rozmowy kwalifikacyjnej ma charakter wiążący i nie podlega weryfikacji przed sądem administracyjnym, to nawet ewentualne uchybienia organu w zakresie pełnego rozpoznania takiego zarzutu o jakim wyżej mowa nie mogłyby spowodować zastosowania konstrukcji prawnej z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a., gdyż takie uchybienie nie mogło mieć istotnego wpływu na wynik sprawy, a tylko w takiej sytuacji możliwe jest skorzystanie z tej normy prawa procesowego.

Nie można również podzielić zarzutu skargi kasacyjnej naruszenia przepisów postępowania art. 151 P.p.s.a. i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. w zw. z art. 7 K.p.a., art. 77 § 1 K.p.a. i art. 80 K.p.a., poprzez błędne uznanie przez Sąd, że organy administracji obu instancji słusznie stwierdziły, że nawet uzyskanie przez skarżącego ze sprawdzianu sprawności fizycznej i z rozmowy kwalifikacyjnej maksymalnej ilości 140 punktów, mając na względzie liczbę punktów uzyskaną z języka angielskiego (45 punktów) i z matematyki (66 punktów), nie spowodowałoby przyjęcia skarżącego do służby kandydackiej w Akademii Marynarki Wojennej w G. w sytuacji, gdy z treści decyzji nr [...] Rektora Komendanta Akademii Marynarki Wojennej w G. z dnia [...] maja 2012 r. wynika, że w miejsce osób, które zrezygnowały ze służby kandydackiej w AMW w roku akademickim 2011/2012 (czyli osób sklasyfikowanych do 35 pozycji) zostały przyjęte osoby z kolejnych miejsc w klasyfikacji, przy jednoczesnym braku dokonania przez organy administracji obu instancji oraz przez Sąd ustaleń, ile osób z kolejnych miejsc i z jaką ilością punktów uzyskanych w klasyfikacji zostało przyjętych do służby kandydackiej w roku akademickim 2011/2012 w miejsce osób które zrezygnowały z tej służby.

Przede wszystkim niesporne jest w rozpoznawanej sprawie, co prawidłowo ustalił Sąd I instancji, że w postępowaniu rekrutacyjnym przeprowadzonym w dniach 4-6 lipca 2011 r. przez Komisję Rekrutacyjną Akademii Marynarki Wojennej skarżący uzyskał z matematyki 66 punktów, z języka angielskiego 45 punktów, ze sprawności fizycznej 39 punktów i z rozmowy kwalifikacyjnej 19 punktów, łącznie uzyskując 169 punktów. Uzyskując taki wynik sklasyfikowany został na [...] pozycji w limicie 35 miejsc dla kandydatów na żołnierzy zawodowych w Akademii Marynarki Wojennej, ustalonym przez Ministra Obrony Narodowej na rok akademicki 2011/2012. W związku z tym, iż skarżący na podstawie ocen z egzaminu dojrzałości, na 300 możliwych do uzyskania punktów otrzymał tylko 111 punktów, to zasadnie konkludował Sąd I instancji, że nawet uzyskanie ze sprawdzianu sprawności fizycznej i z rozmowy kwalifikacyjnej maksymalnej ilości 140 punktów, co łącznie dałoby 251 punktów, nie spowodowałoby przyjęcia go do służby kandydackiej w Akademii Marynarki Wojennej w G. Stanowisko to jest jak najbardziej prawidłowe, albowiem jak wynika z akt sprawy w postępowaniu rekrutacyjnym do Akademii Marynarki Wojennej w G. ustalono również listę rezerwowych na której znalazło się 10 nazwisk osób mogących wejść w miejsce tych, którzy będąc na liście podstawowej zrezygnują ze służby kandydackiej w Akademii Marynarki Wojennej. Każda z tych osób znajdujących się na tej liście rezerwowej miała zdecydowanie więcej punktów od skarżącego, nawet przy uwzględnieniu tego teoretycznego wariantu maksymalnej dla skarżącego liczby punktów ze sprawdzianu fizycznego i rozmowy kwalifikacyjnej. To zaś w żadnym wypadku nie pozwala uznać powołanego wyżej zarzutu za usprawiedliwiony. Czynienie przez organy dodatkowych ustaleń w zakresie ilości osób z kolejnych miejsc i z jaką ilością punktów uzyskanych w klasyfikacji zostało przyjętych do służby kandydackiej w roku akademickim 2011/2012 w miejsce tych, którzy zrezygnowali ze służby, w okolicznościach rozpoznawanej sprawy, byłoby uzasadnione gdyby skarżący zbliżył się liczbą tych punktów do osób umieszczonych na liście rezerwowej. Natomiast liczba punktów uzyskanych w postępowaniu rekrutacyjnym przez skarżącego pozwoliła sklasyfikować go na [...] pozycji w limicie 35 miejsc dla kandydatów na żołnierzy zawodowych, a więc jest to miejsce odległe nie pozwalające skutecznie biegać się o przyjęcie do Akademii Marynarki Wojennej, nawet w sytuacji rezygnacji kilku osób ze służby kandydackiej z listy podstawowej. Zatem tak odległe miejsce skarżącego wśród kandydatów tej uczelni wojskowej na egzaminie wstępnym w roku akademickim 2011/2012 nie rodziło potrzeby, w okolicznościach tej sprawy, imiennego wskazania osób, które weszły z listy rezerwowej na miejsce osób, które zrezygnowały ze służby kandydackiej. Brak takich rozważań w realiach niniejszej sprawy nie może być odczytywany jako naruszenie prawa i do tego mogące mieć wpływ na wynik sprawy.

Chybiony jest również zarzut naruszenia prawa materialnego art. 2, art. 32 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 33 ust. 1 i ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z § 1 pkt 2 zarządzenia nr 26/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2010 r. w sprawie ustalenia warunków i trybu przyjęć na studia kandydatów na żołnierzy zawodowych do uczelni wojskowych na rok akademicki 2011/2012 w zw. z § 7 ust. 1 lit. a i lit. b i ust. 2 załącznika do uchwały Senatu Akademii Marynarki Wojennej w G. nr 8/2010 z dnia 29 kwietnia 2010 r. w sprawie wniosku do Ministra Obrony Narodowej o ustalenie warunków i trybu przyjęcia kandydatów na żołnierzy zawodowych na pierwszy roku studiów stacjonarnych I stopnia do Akademii Marynarki Wojennej im. [...] w roku akademickim 2011/2012 w zw. z art. 169 ust. 10 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym przez błędną ich wykładnię i niewłaściwe zastosowanie w zw. z art. 106 § 4 P.p.s.a. w zw. z art. 151 P.p.s.a. oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a., polegające na wadliwym uznaniu przez Sąd, że zróżnicowanie zawarte w § 7 uchwały Senatu Akademii Marynarki Wojennej w G. nr 8/2010 z dnia 29 kwietnia 2010 r. w części dotyczącej testu sprawności fizycznej ze względu na płeć jest zasadne i w niczym nie narusza zasady równości, równego traktowania czy zakazu dyskryminacji ze względu na płeć.

Przepis art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi, iż Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Z kolei norma art. 32 ustawy zasadniczej wskazuje, że wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne (ust. 1). Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny (ust. 2). Rozwinięciem i uszczegółowieniem powyższej normy jest art. 33 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który stanowi, że kobieta i mężczyzna w Rzeczypospolitej Polskiej mają równe prawa w życiu rodzinnym, politycznym, społecznym i gospodarczym (ust. 1). Kobieta i mężczyzna mają w szczególności równe prawo do kształcenia, zatrudnienia i awansów, do jednakowego wynagradzania za pracę jednakowej wartości, do zabezpieczenia społecznego oraz do zajmowania stanowisk, pełnienia funkcji oraz uzyskiwania godności publicznych i odznaczeń (ust. 2).

Odnośnie zarzutu naruszenia zasady równości wobec prawa należy na wstępie podkreślić, iż ze wskazaną zasadą konstytucyjną wiąże się bardzo ważna zasada sprawiedliwości społecznej, która wynika z zasady demokratycznego państwa prawnego, wyrażonej w art. 2 Konstytucji RP. Należy wyraźnie podnieść, iż istota tej zasady nie polega na subiektywnym poczuciu sprawiedliwości, albowiem w przypadku tej normy chodzi wyraźnie o sprawiedliwość jako kategorię społeczną. Zasada sprawiedliwości społecznej oddziałuje na wyznaczenie treści innych norm konstytucyjnych i implikuje konieczność prowadzenia przez państwo polityki gospodarczej zgodnej z interesem społecznym. Zasada ta wpływa też na treść norm konstytucyjnych dotyczących praw i wolności jednostki, a zwłaszcza na rozumienie zasady równości. Oznacza ona odrzucenie pojmowania jej w sposób totalny, jako równości pod każdym względem. Niemniej sprawiedliwość jest przeciwieństwem arbitralności, wymaga bowiem, aby zróżnicowanie poszczególnych ludzi pozostawało w odpowiedniej relacji do różnic w sytuacji tych ludzi. Chociaż sprawiedliwość społeczna łączy się z konstytucyjną zasadą równości, to nie oznacza konieczności przyznania wszystkim kategoriom obywateli (grup podmiotów) jednakowych praw i obowiązków. Poszczególne kategorie podmiotów powinny być traktowane równo, tzn. według jednakowej miary, bez zróżnicowań dyskryminujących i faworyzujących, tylko wówczas, gdy u podłoża określonych regulacji prawnych leży jednakowa sytuacja faktyczna tych kategorii podmiotów (tak np. B. Banaszak: Prawo konstytucyjne, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2001, s. 221-222; por. także wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 lipca 2005 r., sygn. akt VI SA/Wa 616/05, LEX nr 190562).

Jak wynika z uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 listopada 1997 r., sygn. akt K 22/97 (OTK 1997/3-4/41), o znaczeniu konstytucyjnej zasady równości wypowiadał się już wielokrotnie również Trybunał Konstytucyjny, zaznaczając, iż wynika z niej dla ustawodawcy obowiązek równego traktowania obywateli. Trybunał Konstytucyjny podkreślał jednakże, że nie ma bezwzględnej równości obywateli. Z zasady równości wynika nakaz jednakowego traktowania wszystkich obywateli w obrębie określonej klasy (kategorii). Wszystkie podmioty charakteryzujące się w równym stopniu daną cechą istotną (relewantną) powinny być potraktowane równo, a więc według jednakowej miary, bez zróżnicowań, zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących (por. orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 grudnia 1994 r., sygn. akt K 3/94, opubl. OTK 1994/2/42; patrz także orzeczenia w sprawach o sygn. akt U 7/87 i sygn. akt K 8/91). Trybunał Konstytucyjny konsekwentnie wypowiada się, że zasada równości nie ma charakteru bezwzględnie obowiązującego w tym znaczeniu, iż zrównuje sytuację wszystkich podmiotów ze względu na cechy, jakimi się charakteryzują. Zasada równości wymaga bowiem, aby podmioty charakteryzujące się daną cechą istotną w równym stopniu były traktowane równo. Równość oznacza zatem - według Trybunału - także akceptację różnego traktowania przez prawo różnych podmiotów. Wynika to z faktu, że równe traktowanie przez prawo tych samych podmiotów pod pewnymi względami oznacza z reguły różne traktowanie tych samych podmiotów pod innymi względami (por. orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 kwietnia 1994 r., sygn. K 10/93, opubl. OTK 1994/1/7).

Mając na uwadze powyższe rozważania należy je odnieść do treści § 7 uchwały Senatu Akademii Marynarki Wojennej w G. z dnia 29 kwietnia 2010 r. dot. sprawdzianu sprawności fizycznej. Z uregulowania tego wynika, że sprawdzian ten zawiera elementy sprawdzające siłę, szybkość oraz wytrzymałość w ramach następujących konkurencji.

W pkt a) tej normy określono, że dla mężczyzn są to: podciągnięcie się na drążku, bieg na 1000 m, bieg na 100 m, pływanie na 50 m stylem dowolnym.

W pkt b) do kobiet wskazano podobnie jak dla mężczyzn bieg na 1000 m i pływanie na 50 m stylem dowolnym. Różnica polega na dodaniu uginania i prostowania ramion w podporze na ławeczce oraz biegu wahadłowego 10 x 10 m.

Przede wszystkim wyjaśnić należy, że Sąd I instancji prawidłowo uznał, że zróżnicowanie wymogów dotyczących sprawności fizycznej kandydatów na żołnierzy zawodowych w zależności od płci nie wynika ze złamania zasad konstytucyjnych, lecz wynika z powszechnie znanych różnic zdolności motorycznych kobiet i mężczyzn, który to fakt jest faktem obiektywnym, a nie subiektywnym przekonaniem organu administracji czy Sądu. To właśnie takie zróżnicowanie daje dopiero kobietom równe prawa ubiegania się o przyjęcie do zawodów wykonywanych dotychczas przez mężczyzn i wbrew zawartemu w skardze kasacyjnej stanowisku, to właśnie takie zróżnicowanie jest oznaką konstytucyjnego równouprawnienia, a nie jego naruszeniem (podobne stanowisko zawarł NSA w wyroku z dnia 9 marca 2011 r., sygn. akt I OSK 1536/10 - publikowanym w internetowym zbiorze orzeczeń sądów administracyjnych orzeczenia.nsa.gov.pl.). Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w tej sprawie w pełni podziela to stanowisko.

W tej sytuacji zróżnicowanie ze względu na płeć określone w § 7 ust. 1 pkt a i b jak i normy sprawnościowe ustalone w tabelach w pkt 2 uchwały Senatu Akademii Marynarki Wojennej im. [...] z dnia 29 kwietnia 2010 r. nr 8/2010 ustalającej warunki i tryb przyjęcia kandydata na żołnierzy zawodowych na I rok studium stacjonarnych I stopnia do Akademii Marynarki Wojennej, nie naruszają wskazanych w skardze kasacyjnej zasad konstytucyjnych.

Przedstawione w motywach tego uzasadnienia stanowisko prowadzi do wniosku, że zarzuty skargi kasacyjnej jako nieusprawiedliwione nie mogły odnieść zamierzonego skutku.

Z tych też powodów, na podstawie art. 184 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji. Orzeczenie o kosztach zapadło na podstawie art. 204 pkt 1 P.p.s.a.