I GSK 1590/12

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w L. wyrokiem z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt III SA/Lu 263/12, oddalił skargę "S." sp. z o.o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. P. z dnia [...] marca 2012 r. w przedmiocie weryfikacji zgłoszenia celnego.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

Zgłoszeniem celnym z dnia [...] września 2009 r. "S." sp. z o.o. w G. wprowadziła na polski obszar celny importowany z F. R. naturalny siarczan sodu (Na2SO4). Towar zaklasyfikowała do kodu CN 2530 90 98 00 w rozumieniu rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej. Zadeklarowała 0% stawki celnej erga omnes. Zgłoszenie zostało przyjęte jako odpowiadające wymogom formalnym w myśl przepisów rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r., Naczelnik Urzędu Celnego w Z. po weryfikacji zgłoszenia celnego, zaklasyfikował zgłoszony towar do kodu CN 2833 11 00 00, stwierdzając, że jest to siarczan disodu. Zasadniczym powodem klasyfikacji towaru do wyżej wymienionego kodu WTC było uznanie, że podlega on procesowi krystalizacji.

W odwołaniu od tej decyzji "S." sp. z o.o. zarzuciła, że w przypadku importowanego przez nią naturalnego siarczanu sodu pozyskiwanego z J. K. w F. R. nie zachodzi proces krystalizacji tylko naturalnej transformacji mirabilitu w tenardyt, który jest następnie powtarzany w procesie technologicznym w r. fabryce, aby siarczan sodu stał się produktem bezwodnym zdatnym do dalszej dystrybucji – tenardytem. Proces przechodzenia mirabilitu w tenardyt jest zjawiskiem naturalnym, zachodzącym w wodach J. K., natomiast dwa różne minerały nie mogą mieć tej samej struktury krystalicznej. W ocenie spółki organ celny błędnie zmienił podany w zgłoszeniu celnym kod taryfowy, ponieważ oparł się na własnych, dowolnych ustaleniach, nie rozpatrując materiału dowodowego przedłożonego przez spółkę (m.in. opinii prof. J. P., z której wynika, że siarczan sodu powinien być klasyfikowany jak w zgłoszeniu celnym), przez co naruszył przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.; dalej o.p.).

Decyzją z dnia 22 marca 2012 r. Dyrektor Izby Celnej w B. P. po rozpatrzeniu odwołania utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, uznając, że Naczelnik Urzędu Celnego prawidłowo zaklasyfikował importowany przez spółkę siarczan sodu do kodu CN 2833 11 00 00, gdyż jest on otrzymywany z wykorzystaniem procesu krystalizacji na skutek ogrzewania, które powoduje zmianę jego chemicznej i krystalicznej struktury. Stanowisko to znajduje uzasadnienie w brzmieniu uwagi 1 do działu 25 WTC oraz w uwagach ogólnych do działu 25 WTC zamieszczonych w Notach Wyjaśniających do Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów Tom I (Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 1 czerwca 2006 r. w sprawie wyjaśnień do Taryfy celnej – załącznik do M.P. z dnia 4 grudnia 2006 r. Nr 86, poz. 880). Produkty otrzymywane za pomocą krystalizacji nie mogą być klasyfikowane do działu 25 WTC, ponieważ jest to wykluczone przez uwagę 1 do tego działu. W przypadku towaru podlegającego obróbce cieplnej, klasyfikacja w dziale 25 jest możliwa w sytuacji, gdy takie obróbki są specyficznie dozwolone przez tekst pozycji (poz.: 2513 i 2517).

Dyrektor Izby Celnej wskazał ponadto, że z opinii biegłego prof. dr. hab. J. P. – Dyrektora Instytutu Nauk Geologicznych Uniwersytetu W. wynika, że importowany przez spółkę siarczan sodu jest surowcem naturalnym, spełniającym większość wymagań zawartych w uwagach ogólnych do działu 25 WTC, ale nie spełnia zastrzeżenia dotyczącego zmiany struktury krystalicznej w czasie suszenia, ponieważ podczas podgrzewania dochodzi do zmiany struktury krystalicznej części surowca (mieszaniny mirabilitu i tenardytu). Pomimo to w ocenie biegłego siarczan sodu powinien być jednak klasyfikowany do działu 25 WTC. Zdaniem Dyrektora Izby Celnej nie ma znaczenia, że siarczan sodu uzyskiwany w procesie suszenia może być uznany za produkt naturalny, bo uwaga 1 do działu 25 WTC nie dzieli krystalizacji na naturalną i sztuczną (wywołaną procesem technologicznym), lecz wskazuje, że produkty otrzymane w wyniku krystalizacji nie są objęte działem 25 WTC. Sam fakt krystalizacji produktu w procesie technologicznym przesądza o klasyfikacji taryfowej tego produktu, zgodnie z zasadami zapisanymi w WTC. Zatem klasyfikacja spornego siarczanu sodu została dokonana prawidłowo przez Naczelnika Urzędu Celnego. Potwierdza to pośrednio Wiążąca Informacja Taryfowa z dnia [...] września 2010 r., wydana spółce przez Dyrektora Izby Celnej w W. na ten towar.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. "S." sp. z o.o. w G. podniosła, że w procesie produkcyjnym siarczanu sodu nie zachodzi zjawisko krystalizacji. Proces ten powtarza wyłącznie naturalną transformację mirabilitu w tenardyt. Jedyną różnicą jest przyśpieszenie ekstrakcji wody, która nie wpływa na naturalny charakter spornego produktu. Mirabilit musi być poddany procesowi dehydratacji, aby stał się komercyjnym produktem bezwodnym – tenardytem. Zdaniem spółki organ nieprawidłowo ustalił stan faktyczny sprawy, ponieważ nie uwzględnił dowodów przedłożonych na wezwanie i wybiórczo ocenił opinię biegłego prof. dr. hab. J. P..

Wyrokiem z dnia 27 września 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę. Sąd I instancji podał, że spór w sprawie dotyczył ustalenia prawidłowego kodu CN importowanego przez spółkę towaru objętego zgłoszeniem celnym. Spółka twierdziła, że towar ten należy zaklasyfikować do kodu CN 2530 90 98 00, obejmującego: substancje mineralne, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone. Organy celne przyjęły zaś, że towar ów powinien być zaklasyfikowany do kodu CN 2833 11 00 00, obejmującego: siarczany, ałuny, nadtlenosiarczany (nadsiarczany), w tym siarczany sodu, obejmujące siarczan disodu (ujęty w pozycji 2833 11) i pozostałe oraz pozostałe siarczany (magnezu, glinu, chromu, niklu, miedzi, cynku, baru, pozostałe, ałuny, nadtlenosiarczany (nadsiarczany).

W ocenie Sądu I instancji klasyfikacja taryfowa siarczanu sodu importowanego przez spółkę do kodu CN 2833 11 00 00 była prawidłowa, ponieważ uwagi do działu 25 i 28 WTC oraz Noty Wyjaśniające do Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów Tom I wskazują, że produkty otrzymywane za pomocą krystalizacji – oczyszczane w drodze rekrystalizacji – nie są klasyfikowane w dziale 25 WTC. Możliwość takiej klasyfikacji wyklucza wprost uwaga 1 do działu 25 WTC, przy czym Sąd podkreślił, że dla prawidłowej klasyfikacji taryfowej powyższego towaru należało się kierować regułą 1 i 6 Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej (dalej ORINS), na które powoływały się organy celne.

Zdaniem WSA klasyfikację siarczanu sodu dokonaną przez organy celne potwierdził materiał dowodowy zgromadzony w postępowaniu celnym, który został zarówno prawidłowo zebrany, jak i oceniony, zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów art. 121 § 1, art. 122, art. 187 § 1 oraz art. 191 o.p. Tak więc w procesie uzyskiwania tego konkretnego produktu zachodzi krystalizacja (zmieniająca strukturę krystaliczną produktu), o czym świadczą również przedłożone przez spółkę dokumenty prywatne. Stwierdzenie skarżącej, że krystalizacja nie zachodzi, nie znalazło potwierdzenia nie tylko w świetle opinii prof. dr. hab. J. P., lecz i innych dokumentów, w tym opinii przedłożonych przez spółkę w toku postępowania celnego (m.in. prof. Malcolma L. H. G. z Uniwersytetu w O. i B. Akademii Nauk). Sąd podkreślił, że w uwadze 1 do działu 25 WTC jednoznacznie stwierdzono, że nie ma podstaw prawnych do odróżnienia krystalizacji naturalnej od sztucznej, bowiem wymienia ona tylko pojęcie "krystalizacji". Nie można więc podzielić poglądu, iż sztuczna krystalizacja nie jest krystalizacją wymienioną w tej uwadze, więc siarczan sodu może być klasyfikowany do kodu CN 2530 90 98 00.

Sąd I instancji wskazał, że dla rozstrzygnięcia sprawy nie miał znaczenia fakt, iż pomiędzy F. R. a Światową Organizacją Celną istnieje spór co do klasyfikacji siarczanu sodu (odpowiednio do działu 25 WTC i do działu 28), ponieważ organy celne nie mają kompetencji do rozstrzygania tego rodzaju sporów, tylko muszą stosować obowiązujące prawo.

Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że działania organów celnych były prawidłowe i dlatego nie zaistniała potrzeba skierowania pytania prejudycjalnego do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w przedmiocie znaczenia uwagi 1 do działu 25 WTC i terminu "krystalizacja" oraz możliwości zaklasyfikowania naturalnego bezwodnego siarczanu sodu (tenardytu) do kodu 2530 90 00 00 WTC.

"S." sp. z o.o. w G. skargą kasacyjną zaskarżyła wyrok w całości. Wniosła o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych.

Wnosząca skargę kasacyjną na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej p.p.s.a.) zaskarżonemu wyrokowi zrzuciła:

I. mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie przez Sąd I instancji przepisów postępowania, tj.:

1. art. 135, art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ i lit. c/, art. 145 § 2 oraz art. 151 p.p.s.a. w zw. z art. 1 § 1 i § 2 p.u.s.a. oraz art. 3 § 1 i art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a. poprzez brak stwierdzenia naruszeń prawa i odmowę uchylenia przez Sąd zaskarżonej decyzji, a w konsekwencji – oddalenie skargi, w sytuacji gdy zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniami prawa przez organy celne, mogącymi mieć istotny wpływ na ostateczny wynik sprawy:

2. art. 122, art. 187 § 1, art. 191 i art. 197, art. 210 § 4 o.p. w wyniku braku dokonania przez organy celne wyczerpujących ustaleń faktycznych, a także nieprawidłowego dokonania ustaleń faktycznych skutkującego uznaniem, że sporny naturalny siarczan sodu – tenardyt nie odpowiada charakterystyce produktów klasyfikowanych do pozycji CN 2530, natomiast odpowiada charakterystyce produktu klasyfikowanego do pozycji CN 2833;

3. art. 134 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej poprzez niewystąpienie przez Sąd I instancji z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, co uniemożliwiło zbadanie w pełnym zakresie zgodności zaskarżonej decyzji z prawem, a w szczególności zgodności decyzji z prawem wspólnotowym;

II. mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie przez Sąd I instancji przepisów prawa materialnego, tj.:

4. art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 861/2010 poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie ORINS oraz uwagi 1 do działu 25 WTC, skutkujące przyjęciem, że naturalny siarczan sodu – tenardyt podlega zaliczeniu do pozycji CN 2833 a nie CN 2530, choć zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności opinie przedstawiane przez skarżącą oraz podnoszone przez skarżącą argumenty podważają trafność klasyfikacji dokonanej przez organy celne.

Uzasadniając zarzuty, wnosząca skargę kasacyjną stwierdziła, że Sąd I instancji w zaskarżonym wyroku błędnie zaakceptował nieprawidłowo ustalony przez organy celne stan faktyczny sprawy i na tej podstawie podjął niezgodne z prawem rozstrzygnięcie. Zdaniem skarżącej organy celne oceniły przedłożony przez nią materiał dowodowy wybiórczo i wyprowadziły z niego nieprawdziwe wnioski, co skutkowało naruszeniem prawa polegającym na zaklasyfikowaniu spornego siarczanu sodu do pozycji 2833 WTC, zamiast do pozycji 2530. Błąd w ocenie materiału dowodowego przez organy celne polegał zasadniczo na uznaniu, że skoro uwaga 1 do działu 25 WTC posługuje się pojęciem "krystalizacja", to z pozycji 2530 są wyłączone substancje powstające w procesie krystalizacji technicznej (chemicznej), ponieważ obejmuje ona wyłącznie substancje powstające w procesie krystalizacji naturalnej, występującej w przyrodzie. Zatem importowany przez spółkę siarczan sodu należy klasyfikować do pozycji 2833. Tezę taką organy celne przyjęły a priori (wynika to z oceny prawnej zaprezentowanej w innych wyrokach WSA w L., podjętych w tożsamym stanie faktycznym), nie zaś w oparciu o poprawnie przeanalizowany i oceniony materiał dowodowy. Zdaniem wnoszącej skargę kasacyjną fakt, że naturalny uwodniony siarczan sodu powinien "z natury" przejść proces podgrzewania (jak to się dzieje po wydobyciu w r. fabryce), nierozerwalnie związany z naturą produktu, nie oznacza automatycznego wyłączenia go z zakresu działu 25 WTC. Skarżąca zarzuciła też, że organy celnie niedostatecznie uzasadniły zaklasyfikowanie importowanego towaru do pozycji 2833 WTC. Nie jest to, jak uznały, siarczan disodu tylko tenardyt. Poza tym Sąd I instancji, nie kierując pytania do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej naruszył art. 134 § 1 p.p.s.a. i art. 135 p.p.s.a. w związku z art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, gdyż odpowiedź na to pytanie miała i ma zasadnicze znaczenie dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy, a sądowi administracyjnemu wolno usunąć wszystkie naruszenia prawa zaistniałe w granicach danej sprawy. Z wymienionych powodów wyrok narusza prawo i powinien zostać uchylony.

Pismem z dnia [...] grudnia 2012 r. organ złożył odpowiedź na skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Skarga ta oparta została na obydwu podstawach określonych w art. 174 p.p.s.a. Wobec zaskarżonego wyroku Sądu I instancji sformułowane zostały zarówno zarzuty naruszenia prawa materialnego przez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, a mianowicie zarzut naruszenia art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 861/2010 polegający na wadliwej wykładni i zastosowaniu ORINS oraz uwagi 1 do działu 25 WTC, oraz zarzuty naruszenia przepisów postępowania o istotnym wpływie na wynik sprawy, a mianowicie zarzuty naruszenia: 1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ i lit. c/, art. 145 § 2 i art. 151 p.p.s.a. w związku z art. 1 p.u.s.a i 3 § 1 i § 2 pkt 1 p.p.s.a., 2) art. 122, art. 187 §, art. 190, art. 197 i art. 210 § 4 o.p., 3) art. 134 § 1 p.p.s.a.

Z zarzutów stawianych w ramach podstawy kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. oraz z ich uzasadnienia jednoznacznie wynika, że strona skarżąca nie tyle podważa – jako wadliwe – faktyczne podstawy wydanego w sprawie rozstrzygnięcia, co sposób kwalifikowania ustalonych w sprawie (niespornych) faktów z punktu widzenia przepisów obowiązującego prawa, tj. klasyfikację zaimportowanego siarczanu sodu występującego w postaci tenardytu do odpowiedniego kodu CN. W sprawie nie był sporny proces powstawania siarczanu sodu, który w postaci (formie) tenardytu importowany jest przez stronę skarżącą z R.. Proces powstawania siarczanu sodu w wymienionej postaci – najogólniej rzecz ujmując – obejmuje wytrącanie się mirabilitu (dziesięciowodnej soli; dekawodzianu) z solanki wód je. K. w K. A. F. R., a następnie jego odwodnienie (dehydratację), co następuje poprzez poddanie go w fabryce podgrzaniu i suszeniu, w związku z którym to zabiegiem (etapem produkcji) dochodzi do zmiany struktury krystalicznej surowca skutkującej przemianą mirabilitu w tenardyt, a więc w bezwodny siarczan sodu.

Wbrew zarzutom skargi kasacyjnej brak jest uzasadnionych podstaw, do przyjęcia, iż doszło do wadliwej wykładni i niewłaściwego zastosowania ORINS, jak również do wadliwej interpretacji i zastosowania uwag do WTC, zwłaszcza zaś uwagi 1 do jej działu 25, do którego zdaniem skarżącej spółki powinien być właśnie zaklasyfikowany importowany przez nią siarczan sodu w postaci tenardytu.

Klasyfikując wymieniony towar do działu 28 WTC, a w konsekwencji do kodu CN 2833 11 00 00 obejmującego siarczan disodu, organ celny stosował w rozpoznawanej sprawie regułę 1 i regułę 6 ORINS.

Zgodnie z regułą 1 "Tytuły sekcji, działów i poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne; do celów prawnych klasyfikację towarów należy ustalać zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz, o ile nie są one sprzeczne z treścią powyższych pozycji i uwag (...)", zgodnie z regułami wymienionymi w pkt 2 i 6. Z reguły 6 wynika natomiast, że "Klasyfikacja towarów do podpozycji tej samej pozycji powinna być przeprowadzona zgodnie z ich treścią i uwagami do nich, z uwzględnieniem ewentualnych zmian wynikających z powyższych reguł, przy zastosowaniu zasady że tylko podpozycje na tym samym poziomie mogą być porównywane. Odpowiednie uwagi do sekcji i działów mają zastosowanie również do tej reguły, jeżeli treść tych uwag nie stanowi inaczej."

Z kolei, z uwagi 1 do działu 25 – "Sól; Siarka; Ziemie i Kamienie; Materiały gipsowe, Wapno i cement" – zawartego w Sekcji V – "Produkty mineralne" – wynika, że jeżeli z kontekstu lub uwagi 4 do niniejszego działu nie wynika inaczej, pozycje tego działu obejmują tylko produkty, które są w stanie surowym lub zostały przemyte (nawet substancjami chemicznymi usuwającymi zanieczyszczenia, nie powodując zmian struktury produktu), rozdrobnione, zmielone, sproszkowane, szlamowane, sortowane, przesiane, wzbogacone w procesie flotacji, oddzielone magnetycznie lub w wyniku innych procesów mechanicznych lub fizycznych (z wyłączeniem krystalizacji), nie obejmują zaś produktów prażonych, kalcynowanych otrzymanych w wyniku mieszania lub poddania innym obróbkom, niż określonym w każdej pozycji. Produkty objęte niniejszym działem mogą zawierać dodatek środka przeciwpyłowego, pod warunkiem że taki dodatek nie czyni tego produktu w szczególności odpowiednim do specyficznego zastosowania raczej, niż do zastosowania ogólnego."

Z jednoznacznej treści przywołanej uwagi wynika, iż do działu 25 WTC mogą być klasyfikowane tylko produkty w stanie surowym lub m.in. "oddzielone magnetycznie lub w wyniku innych procesów mechanicznych lub fizycznych", z tym jednak zastrzeżeniem, że nie może to nastąpić z wykorzystaniem procesu krystalizacji. W sytuacji więc, gdy z przywołanych okoliczności stanu faktycznego rozpoznanej sprawy – najogólniej rzecz ujmując – wynika, że proces krystalizacji stanowi jeden z etapów powstawania finalnego produktu, którym jest importowany przez skarżącą spółkę siarczan sodu w postaci tenardytu, a analiza treści uwagi 1 do działu 25 nie daje żadnych podstaw, aby uznać, że z punktu widzenia (prawidłowej) klasyfikacji towaru do wymienionego działu, prawnie relewantne znaczenie ma to, czy krystalizacja ta przebiega w sposób naturalny lub przemysłowy – albowiem mowa jest w niej o krystalizacji, jako takiej – to, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, należało stwierdzić, że bez naruszenia wymienionych reguł oraz uwagi 1 do działu 25 WTC, organy celne podważyły prawidłowość dokonanego przez skarżącą spółkę zgłoszenia celnego, w zakresie odnoszącym się do zadeklarowania importowanego towaru do kodu CN 2530 90 98 00, a Sąd I instancji kontrolując legalność zaskarżonej decyzji, zasadnie uznał, że nie jest ona niezgodna z prawem.

Reguła 6 ORINS nakazuje klasyfikację towarów do podpozycji tej samej pozycji zgodnie z ich treścią i uwagami do nich. W sytuacji więc, gdy importowany przez skarżącą spółkę towar – siarczan sodu – wyszczególniony został w pozycji (podpozycji) kodu CN 2833 11 00 00 obejmującej "siarczany; ałuny; nadtlenosiarczany (nadsiarczany)" – "siarczan disodu", oznacza to, że w pozycji (podpozycji) tej został on jasno i wyraźnie wymieniony (i nie został z niej wyłączony). W związku z tym, jak również wobec powyżej przedstawionych argumentów, nie jest możliwe, ani też dopuszczalne klasyfikowanie wymienionego towaru (równocześnie) do kodu CN 2530 90 98 00. Tym bardziej, że z uwag wyjaśniających do działu 28 pozycji 2833 – "siarczany; ałuny; nadtlenosiarczany (nadsiarczany)" – wprost również wynika, że siarczany sodu obejmują siarczan disodu (obojętny siarczan sodu) – Na2SO4 – występujący w stanie bezwodnym lub uwodnionym w postaci proszku lub dużych, przezroczystych kryształów tworzących krystaliczne naloty przy zetknięciu z powietrzem i rozpuszczający się w wodzie wraz ze spadkiem temperatury, a dekawodziań – Na2SO410H2O – tj. innymi słowy mirabilit przekształcający się we wskazany na wstępie sposób w tenardyt – znany jest również pod nazwą "soli glauberskiej".

Treść wyszczególnienia do kodu CN 2833 11 00 00 oraz uwag wyjaśniających do działu 28 WTC miała zatem decydujące znaczenie.

W świetle powyższego, za niezasadny uznać należało również zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 134 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 267 TFUE (pkt 3 petitum skargi kasacyjnej). Wbrew stanowisku prezentowanemu przez stronę skarżącą kasacyjnie, Sąd I instancji nie naruszył wymienionych przepisów poprzez zaniechanie wystąpienia z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W okolicznościach niniejszej sprawy nie zachodziły bowiem przesłanki dotyczące obowiązywania (ważności) lub treści prawa unijnego mającego zastosowanie w niniejszej sprawie, i którego rozstrzygnięcie wymagałoby zaangażowania Trybunału Sprawiedliwości UE.

Wobec tego, że przesłanki wystąpienia z pytaniem prejudycjalnym nie zaistniały również na etapie postępowania przed Naczelnym Sadem Administracyjnym, wniosek strony skarżącej zawarty w piśmie procesowym z dnia [...] listopada 2012 r. o skierowanie pytania prejudycjalnego do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznać należało za niezasadny.

Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 i art. 204 pkt 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.

-----------------------

3