II SA/Gl 9/13

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w K. wystąpił do Starosty [...] o wydanie w oparciu o załączony operat geodezyjny, na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 1 i art. 17 ust. 1 oraz art. 217 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne, jednostkowych (oddzielnych) decyzji, dla działek będących oddzielną własnością, w tym:

– ustalającej linię brzegu rzeki K.w obrębie F., gm. N. – dla działki nr 1 o powierzchni 0,0204 ha, powstałej z podziału działki nr 2, stanowiącej dotychczasową własność M. F., określonej geodezyjnie po granicach działki pokrytej trwale w sposób naturalny przez wody powierzchniowe stanowiące własność Skarbu Państwa w obrębie F., gm. N. i orzekającej, że działka nr 1 przeszła do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa i stwierdzającej, że z mocy prawa własność Skarbu Państwa z racji trwałego pokrycia wodami powierzchniowymi przechodzi w trwały zarząd RZGW w K.,

– ustalającej linię brzegu rzeki K.w obrębie F., gm. N. – m. in. dla działki nr 3 o powierzchni 0,0509 ha, powstałej z podziału działki nr 4, stanowiącej dotychczasową własność M. F., określonej geodezyjnie po granicach działki pokrytej trwale w sposób naturalny przez wody powierzchniowe stanowiące własność Skarbu Państwa w obrębie F., gm. N. i orzekającej, że działka nr 3 przeszła do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa i stwierdzającej, że z mocy prawa własność Skarbu Państwa z racji trwałego pokrycia wodami powierzchniowymi przechodzi w trwały zarząd RZGW w K..

Po przeprowadzeniu w dniu 20 lipca 2012 r. rozprawy administracyjnej (połączonej z oględzinami w terenie), na której obecny był skarżący, organ I instancji w dnu [...] r. wydał decyzję znak: [...], ustalającą nową linię lewego brzegu rzeki K.na odcinku działki ewid. nr 2 i nr 4, obr. F., gm. N., która rozgranicza grunty pokryte wodami rzeki K. od gruntów przyległych i przebiega w następujący sposób:

– na działce nar 2 górną krawędzią skarpy, dzieląc działkę nr 2 na działki nr 2/1 i 1, przy czym działka nr 1 o pow. 0,0204 ha stanowi grunt pokryty wodą,

– na działce nr 4 górną krawędzią skarpy, dzieląc działkę nr 4 na działki nr 4/1 i 3, przy czym działka nr 3 o pow. 0,509 ha stanowi grunt pokryty wodą.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ I instancji powołał art. 15 ust. 1 i 2 pkt 3 i 5 w zw. z art. 17 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r., poz. 145).

W motywach organ I instancji podał, że po zbadaniu formalnym i merytorycznym wniosku, pismem z dnia [...] r. powiadomiono strony o wszczęciu postępowania. W odpowiedzi M. F., właściciel działek nr 2 i 4, pismem z dnia [...] r. powiadomił, że nie wyraża zgody na proponowane rozgraniczenie linii brzegowej. W związku z tym w dniu [...] r. przeprowadzono rozprawę administracyjną, w trakcie której stwierdzono, że na odcinku działek nr 2 i 4, krawędź brzegu jest wyraźna i proponowany w projekcie rozgraniczenia przebieg linii brzegu – górną krawędzią brzegu, jest zgodny z art. 15 ust. 5 ustawy – Prawo wodne. Jednocześnie organ administracji pouczył stronę o treści art. 17 tej ustawy.

Powyższą decyzję doręczono M. F. w dniu [...] r., zaś pismem z dnia [...] r., które wpłynęło do organu w dniu [...] r. M. F. zwrócił się do Starosty [...] z prośbą o ponowne przeprowadzenie pomiarów mających na celu rozgraniczenie gruntów pokrytych wodami powierzchniowymi rzeki K.od gruntów przyległych oraz o uznanie, że okresowa zmiana koryta rzeki była spowodowana wyłącznie poprzez powódź, a zatem zachodzą przesłanki do zastosowania art. 16 Prawa wodnego.

W odpowiedzi organ I instancji pismem z dnia [...] r. poinformował, że przedmiotowa decyzja została już wydana oraz, że w sprawie nie ma zastosowania powoływany art. 16 Prawa wodnego, ponieważ dotyczy on gruntów zalanych przez wodę podczas powodzi, a na przeprowadzonej rozprawie administracyjnej stwierdzono, że projektowana linia brzegu na działkach nr 2 i nr 4 przebiega zgodnie z art. 15 ust. 5 Prawa wodnego – górną krawędzią skarpy, co potwierdza fakt trwałego naturalnego zajęcia gruntów ww. działek przez wody płynące rzeki K.w rozumieniu przepisów art. 17 Prawa wodnego.

W dniu [...] r. M. F. osobiście wniósł odwołanie od powyższej decyzji, w którym w całości powielił treść pisma z dnia [...] r.

Postanowieniem Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] r. znak: [...] do rozpatrzenia sprawy z przedmiotowego odwołania został wyznaczony Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w G., który zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu podał, że materialnoprawną podstawę wydania decyzji stanowią przepisy art. 15 ust. 1, ust. 2 pkt 3, art. 3 i art. 5 oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (tekst jedn. Dz. U. z 9 lutego 2012 r. poz. 145), zgodnie z którymi:

– linię brzegu dla cieków naturalnych, jezior oraz innych naturalnych zbiorników wodnych stanowi krawędź brzegu lub linia stałego porostu traw albo linia, którą ustala się według średniego stanu wody ustalanego przez państwową służbę hydrologiczno-meterologiczną z okresu co najmniej ostatnich 10 lat (art. 15 ust. 1),

– linię brzegu dla przedmiotowych wód ustala, w drodze decyzji, na wniosek mającego interes prawny lub faktyczny, właściwy starosta realizujący zadanie z zakresu administracji rządowej (art. 15 ust. 2 pkt 3),

– podstawę ustalenia linii brzegu stanowi dostarczony przez wnioskodawcę projekt rozgraniczenia gruntów pokrytych wodami od gruntów przyległych, który, z zastrzeżeniem ust. 4, zawiera opis uwzględniający oznaczenie wnioskodawcy, ze wskazaniem jego siedziby i adresu, przyjęty sposób ustalenia projektowanej linii brzegu, ustalenie stanu prawnego nieruchomości objętych projektem z oznaczeniem właścicieli wraz ze wskazaniem ich siedziby i adresu oraz stan stosunków wodnych na gruntach przylegających do projektowanej linii brzegu, mapę inwentaryzacji powykonawczej budowli regulacyjnych lub zaktualizowaną kopię mapy zasadniczej w skali, w jakiej jest sporządzony projekt regulacji wód śródlądowych, lub w skali 1:500, 1:1000, 1:2000 albo 1:5000, z wykazaniem punktów stałych osnowy poziomej nawiązanych do sieci państwowej, granicy stałego porostu traw, krawędzi brzegów, przymulisk, odsypisk i wysp oraz proponowanej linii brzegu (art. 15 ust. 3),

– jeżeli krawędź brzegu jest wyraźna, linia brzegu biegnie tą krawędzią (art. 15 ust. 5),

– jeżeli śródlądowa woda powierzchniowa płynąca zajmie trwale, w sposób naturalny, grunt niestanowiący własności właściciela wody, grunt ten staje się własnością właściciela wody (art. 17 ust. 1), a zgodnie z ust. 2, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, dotychczasowemu właścicielowi gruntu przysługuje odszkodowanie od właściciela wody na warunkach określonych w ustawie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1a Prawa wodnego, przez grunty pokryte śródlądowymi wodami powierzchniowymi rozumie się grunty tworzące dna i brzegi cieków naturalnych w granicach linii brzegu.

Stosownie do art. 11 ust. 1 pkt 2 lit. b Prawa wodnego w związku z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie śródlądowych wód powierzchniowych lub ich części stanowiących własność publiczną (Dz. U. z 2003 r. Nr 16, poz. 149), prawa właścicielskie w stosunku do wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa wykonuje Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej – w stosunku do wód istotnych dla kształtowania zasobów wodnych oraz ochrony przeciwpowodziowej, w szczególności do wód podziemnych oraz śródlądowych wód powierzchniowych w ciekach naturalnych, czyli w niniejszym przypadku rzeki K., wyszczególnionej pod pozycją 1 w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia – w imieniu którego zadania związane z utrzymywaniem śródlądowych wód powierzchniowych i urządzeń wodnych oraz funkcję inwestora w zakresie gospodarki wodnej w regionie wodnym realizuje właściwy dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej, czyli w przedmiotowym przypadku Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w K..

Niniejsza sprawa została wszczęta z wniosku z dnia [...] r. mającego interes prawny – Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w K., którym wystąpił do Starosty [...] m. in. o ustalenie, w drodze decyzji, linii brzegu rzeki K.m. in. dla działki nr 1 (poz. 93 ww. wniosku) o powierzchni 0,0204 ha oraz dla działki nr 3 (poz. 95 ww. wniosku) o powierzchni 0,0509 ha.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 Prawa wodnego do wniosku dołączono projekt rozgraniczenia gruntów pokrytych wodami rzeki K.od gruntów przyległych na odcinku działki ewidencyjnej nr 2 i działki ewidencyjnej nr 4, wykonany przez geodetę uprawnionego J.P. z "S" – Geodezja i Budownictwo z C., przyjęty do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w Powiatowym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w N. w dniu [...]r. od numerem [...].

Ustalona linia brzegu, jak wynika m. in. z części opisowej do projektu, przebiega zgodnie z wyżej przytoczonym art. 15 ust. 5 Prawa wodnego:

– dla działki nr 2 górną krawędzią skarpy (wyraźną krawędzią brzegu) z punktu granicznego nr G61 do punktu granicznego nr G57, dzieląc działkę ewid. nr 2 o powierzchni 0,1100 ha, jak wynika z mapy z projektem podziału ww. działki, na działki ewid. nr 2/1 o powierzchni 0,896 ha i nr 1 o powierzchni 0,0204 ha, przy czym działka ewid. nr 1 jako grunt pokryty w sposób naturalny i trwały śródlądową wodą powierzchniową płynącą rzeki K., stanowiącą własność Skarbu Państwa, stała się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa,

– dla działki nr 4 górną krawędzią skarpy (wyraźną krawędzią brzegu) z punktu granicznego nr C61 poprzez punkt graniczny G57 do punktu granicznego nr G56, dzieląc działkę ewid. nr 4 o powierzchni 0,0900 ha, jak wynika z mapy z projektem podziału ww. działki, na działki ewid. nr 4/1 o powierzchni 0,0391 ha i nr 3 o powierzchni 0,0509 ha, przy czym działka ewid. nr 3 jako grunt pokryty w sposób naturalny i trwały śródlądową wodą powierzchniową płynącą rzeki K., stanowiącą własność Skarbu Państwa, stała się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa.

W związku z powyższym organ odwoławczy stwierdził, że decyzja Starosty [...] została wydana zgodnie z wyżej przytoczonymi przepisami art. 15 Prawa wodnego w oparciu o dostarczony z wnioskiem mającego interes prawny projekt rozgraniczenia gruntów pokrytych wodami od gruntów przyległych, spełniający warunki określone w art. 15 ust. 3 Prawa wodnego.

Odnosząc się do zarzutów odwołania organ II instancji uznając je za bezzasadne, stwierdził, że zgodnie z przytaczanym powyżej przepisem art. 17 ust. 1 Prawa wodnego, jeżeli śródlądowa woda powierzchniowa płynąca zajmie trwale, w sposób naturalny, grunt niestanowiący własności właściciela wody, grunt ten staje się własnością właściciela wody, co oznacza, że w związku z trwałym naturalnym zajęciem przez wodę powierzchniową płynącą rzeki K.gruntu działki nr 1 oraz działki nr 3 grunty te stały się gruntami Skarbu Państwa z mocy samego prawa (ex lege) – przejście takich gruntów na rzecz Skarbu Państwa następuje z mocy prawa, więc nie wymaga zgody właściciela i nie stanowi naruszenia jego własności oraz przepisów ustawy – Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 16 ustawy, właściciel wody nie nabywa praw do gruntów zalanych przez wodę podczas powodzi. Przepis ten nie dotyczy jednak sytuacji, gdy grunt zostanie zajęty przez śródlądowe wody powierzchniowe płynące w sposób trwały, co ma miejsce w niniejszym przypadku. Organ odwoławczy stwierdził też, że decyzja organu I instancji została wydana zgodnie ze stanem faktycznym:

– w oparciu o projekt rozgraniczenia gruntów pokrytych wodami rzeki K.od gruntów przyległych, wykonany przez geodetę uprawnionego przyjęty do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu [...]r., czyli zgodnie ze stanem faktycznym po powodzi 2010 r., który potwierdza trwale naturalne zajęcie gruntu działki nr 1 oraz działki nr 3 przez wody płynące rzeki K.,

– po przeprowadzeniu w dniu [...]r. rozprawy administracyjnej z oględzinami w terenie, z udziałem odwołującego się, co potwierdza protokół z rozprawy – w protokole tym, po przeprowadzeniu wizji terenowej, potwierdzono, że przebieg linii brzegowej rzeki K.jest zgodny z art. 15 ust. 1, 5 i 6 Prawa wodnego – czyli dla działki nr 2 i nr 4 linia brzegu biegnie wyraźną krawędzią brzegu, zgodnie z ww. projektem rozgraniczenia oraz art. 15 ust. 5 Prawa wodnego, co również potwierdza, że grunty działek nr 1 i nr 3 zostały trwale w sposób naturalny zajęte przez wody płynące rzeki K..

Organ odwoławczy wyjaśnił, że zgodnie z art. 14 ust. 1a Prawa wodnego za grunty pokryte śródlądowymi wodami powierzchniowymi uważa się grunty w granicach linii brzegu (ustalonej zgodnie z art. 15 Prawa wodnego), a granica własności gruntu pod wodami nie przebiega na styku wody z gruntem, lecz jest ustalana decyzją administracyjną, na podstawie której wytycza się grunt pod wodą z pominięciem naturalnych linii brzegowych. Oznacza to, że granice własności gruntu pod wodą nie pokrywają się z lustrem wody. Celem wytyczenia linii brzegowej jest ustalenie prawnego rozmiaru koryta cieku naturalnego odstępującego na niektórych jego odcinkach od cieku w jego szerokości naturalnej (patrz: Prawo wodne. Komentarz. Jan Szachułowicz, Wydanie 2, Wydawnictwo prawnicze Lexis/Nexis, Warszawa 2006 str. 73). Ponadto grunty działek w granicach linii brzegu stanowią własność Skarbu Państwa z mocy prawa od czasu trwałego naturalnego ich zajęcia przez wody powierzchniowe płynące.

Stąd też odwołania nie uwzględniono.

W skardze do sądu administracyjnego M. F. domagał się uchylenia decyzji organu obydwu instancji, zarzucając naruszenie art. 7, 8 i 9 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 15 ust. 1, 5 i 6 i art. 16 Prawa wodnego, poprzez prowadzenie postępowania w sposób naruszający zasadę dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej, a także zasady należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego, a także nieustalenie okoliczności faktycznych pozwalających w sposób niebudzący wątpliwości ustalić, czy co do gruntów objętych postępowaniem nie doszło do ich zalania podczas powodzi oraz co do przebiegu linii brzegu w oparciu o kryteria określone w art. 15 ust. 1 i 6 Prawa wodnego. Skarżący zaakcentował, że organy oparły się na oświadczeniach, które nie mają przygotowania merytorycznego, zamiast przeprowadzić własne postępowanie dowodowe.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy uznał zarzuty skargi za bezpodstawne, gdyż fakt, iż zmiana linii brzegu rzeki K.nastąpiła w wyniku powodzi 2010 r. potwierdza sam skarżący (m. in. w swoim piśmie z dnia [...]r., skierowanym do Starosty [...]), a postępowanie przeprowadzone przez organ I instancji potwierdziło przebieg przedmiotowej linii brzegu w sposób nie budzący wątpliwości. Podstawę wydania decyzji Starosty [...] stanowił bowiem projekt rozgraniczenia gruntów pokrytych wodami od gruntów przyległych, opracowany zgodnie z wymaganiami art. 15 Prawa wodnego przez geodetę – J. P., przyjęty do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w Powiatowym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w N. w dniu [...]r. pod numerem ewidencyjnym [...]. Ustalona linia brzegu rzeki K.(działka nr 5 wg mapy z projektem rozgraniczenia gruntów pokrytych wodami od gruntów przyległych, zgodnie z poz. 24 – lista druga – ww. wniosku, dla której ustalenie linii brzegu stanowiło oddzielne postępowanie) na odcinku działki ewid. nr 2 oraz działki ewid. nr 4, obr. F., gm. N., stanowiących dotychczasową własność M. F., jak wynika m. in. z części opisowej do projektu, przebiega zgodnie z wyżej przytoczonym art. 15 ust. 5 Prawa wodnego górną krawędzią skarpy (wyraźną krawędzią brzegu).

W protokole z rozprawy administracyjnej, przeprowadzonej w dniu [...]r. z udziałem skarżącego, po oględzinach terenu (wizji terenowej) potwierdzono, że proponowany przebieg linii brzegowej rzeki K.jest zgodny z art. 15 ust. 1, 5 i 6 Prawa wodnego – dla działki nr 2 linia brzegu biegnie wyraźną krawędzią brzegu, zgodnie z ww. projektem rozgraniczenia oraz art. 15 ust. 5 Prawa wodnego, dzieląc działkę nr 2 na działki ewid. nr 2/1 i nr 1, a dla działki nr 4 linia brzegu również biegnie wyraźną krawędzią brzegu, zgodnie z ww. projektem rozgraniczenia oraz art. 15 ust. 5 Prawa wodnego, dzieląc działkę nr 4/1 i nr 3, przy czym działki ewid. nr 1 oraz nar 3 stanowią grunty pokryte wodą, co z kolei potwierdza, że działki te zostały trwale w wyniku powodzi w 2010 r., czyli w sposób naturalny, zajęte przez wody płynące rzeki K..

Stąd też organ odwoławczy wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie jest uzasadniona.

Zaskarżona decyzja nie narusza bowiem prawa materialnego, ani też w toku postępowania organy obydwu instancji nie naruszyły reguł procedury administracyjnej w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, bądź skutkującym wznowieniem tego postępowania. W oparciu o należycie zebrany i oceniony materiał dowodowy prawidłowo organy administracji dopatrzyły się materialnoprawnej podstawy do ustalenia linii brzegowej zgodnie z treścią art. 15 ust. 5 ustawy – Prawo wodne, wyżej powołanej, czemu dano wyraz w obszernych i wnikliwych motywach decyzji. W szczególności, organ odwoławczy przywołał treść przepisów, mających zastosowanie w niniejszej sprawie i precyzyjnie objaśnił sposób ustalania linii brzegu.

Bezsporne jest, że doszło do zalania działek skarżącego w wyniku powodzi z 2010 r. Co prawda, wody po powodzi cofnęły się, jednak na skutek podmycia gruntu, po lewej stornie rzeki K. powstała wyraźna skarpa i są to tereny narażone na rozmycie (vide: część opisowa do projektu ustalenia linii brzegowej). Na dołączonej mapie geodezyjnej zaznaczono przebieg skarpy (górnej krawędzi). Faktem jest, że ustalenie przebiegu górnej krawędzi skarpy wymaga wiadomości specjalistycznych. Stąd też niezbędne było sporządzenie dokumentacji geodezyjnej, która w niniejszej sprawie została wykonana przez geodetę uprawnionego i przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, co wynika z wyżej przywołanych motywów zaskarżonej decyzji. Przeprowadzona w dniu [...]r. rozprawa administracyjna miała zaś na celu zapoznanie zainteresowanych właścicieli gruntów ze sposobem ustalenia linii brzegu. W treści protokołu rozprawy z udziałem skarżącego przytoczono treść art. 15 ust. 1, 5 i 6 Prawa wodnego, a po przeprowadzeniu oględzin organ I instancji ustalił, że proponowany przebieg linii brzegowej jest zgodny z przywołaną regulacją prawną. Nie może przy tym budzić żadnych wątpliwości, że proponowany przez wnioskodawcę przebieg linii lewego brzegu rzeki K. ustalono w oparciu o górną krawędź skarpy, bowiem jak już wyżej wskazano, wynika to z dokumentacji geodezyjnej, składającej się w mapy i części opisowej. O ile można się więc zgodzić z zarzutami skargi, że bez wiedzy specjalistycznej nie jest możliwa właściwa interpretacja mapy geodezyjnej, to jednak nie wymaga żadnych specjalnych wiadomości zrozumienie opisu do mapy, w którym podano, że linia brzegowa biegnie górną krawędzią skarpy. Skarżący został zaś prawidłowo powiadomiony o wszczęciu postępowania i miał możliwość zapoznania się z treścią wniosku i załączników, co potwierdza jego pismo z dnia [...]r., w którym nie wyraził zgody na teraźniejsze wytyczenie linii brzegowej. Stanowisko takie podtrzymał w toku rozprawy administracyjnej. Co więcej, treść jego pisma do organu I instancji z dnia [...] r., powielonego w odwołaniu od decyzji, jednoznacznie potwierdza znajomość regulacji prawnej oraz fakt, że nastąpiła zmiana koryta rzeki. Skarżący podnosił jednak, że była to zmiana okresowa, spowodowana wyłącznie przez powódź z 2010 r. i w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie przepis art. 16 ustawy – Prawo wodne. Stąd też bezpodstawnie podniesiono w skardze, że skarżący nie rozumiał zasad ustalania linii brzegowej i nie ustalono, kiedy miała miejsce powódź oraz jakie wywołała skutki. Zresztą, nawet w takim przypadku, skarżący po zawiadomieniu o wszczęciu postępowania miał możliwość ustanowienia fachowego pełnomocnika celem reprezentowana go w postępowaniu, zwłaszcza w rozprawie administracyjnej, połączonej z oględzinami w terenie. Skoro nie skorzystał wówczas z takiej możliwości, aczkolwiek wydaje się, że już pismo z dnia [...]r. zostało sporządzone przez fachowego pełnomocnika i jedynie opatrzone podpisem skarżącego, bezpodstawne jest żądanie powtórzenia rozprawy administracyjnej, przeprowadzonej z udziałem skarżącego. Wbrew twierdzeniom skargi, z motywów decyzji organu I instancji wynika jasno, że organ ten ustalił w wyniku oględzin w dniu [...]r., że krawędź brzegu jest wyraźna, stąd proponowany przez wnioskodawcę przebieg linii brzegu górną krawędzią skarpy jest zgodny z art. 15 ust. 5 Prawa wodnego. Zatem nie można przyjąć, aby ustalenie linii brzegowej nastąpiło na podstawie oświadczeń stron, które nie mają wiedzy fachowej i prawnej, zwłaszcza że w odwołaniu od decyzji skarżący w żaden sposób nie zakwestionował tych stwierdzeń, a jego treść jednoznacznie wskazuje, że skarżący dążył do zachowania stanu dotychczasowego, przy założeniu, że linia brzegowa to poziom lustra wody, zaś zmiana koryta rzeki była okresowa i spowodowana przez powódź w 2010 r.

Stąd też brak podstaw do ferowania zarzutu naruszenia reguł procedury administracyjnej, a to art. 7, 8 i 9 kpa, jak również kwestionowania materialnoprawnej podstawy rozstrzygnięcia. Dla ustalenia nowej lewej linii brzegu rzeki K., nie ma znaczenia poziom lustra wody, lecz górna krawędź skarpy brzegowej, powstałej wskutek podmycia, przy czym jest to teren narażony na rozmycie. Zalanie gruntów wskutek powodzi wyłącza możliwość nabycia takiego gruntu na własność Skarbu Państwa (art. 16 Prawa wodnego), lecz w sytuacji, gdy powódź doprowadzi do skutku trwałego w postaci rozmycia gruntu i jego obsunięcia się oraz wytworzenia skarpy, czyli powstania nowego koryta cieku naturalnego, nie ma znaczenia poziom wody, lecz górna krawędź skarpy, o czym przesądza treść art. 15 ust. 5 Prawa wodnego. Zatem w oparciu o prawidłowo poczynione ustalenia faktyczne organy administracji właściwie zinterpretowały prawo materialne, przy czym wydanie decyzji ustalającej nową linię brzegową nie leży w sferze tzw. uznania administracyjnego.

Odnosząc się zaś do kwestii dotkliwych skutków decyzji w sferze prawa własności, wskazać przyjdzie, że celem regulacji z art. 15 ust. 6 Prawa wodnego jest podjęcie działań celem ochrony przed skutkami powodzi, co nie jest możliwe bez przejęcia własności przez Skarb Państwa.

Z tych wszystkich względów skarga nie mogła odnieść skutku i jako nieuzasadniona podlegała oddaleniu na podstawie art. 151 w zw. z art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

sw