IV SA/Gl 697/12

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w T. (dalej: PPIS) w stwierdził u J.N. chorobę zawodową w postaci przewlekłej choroby układu ruchu wywołaną sposobem wykonywania pracy - przewlekłe zapalenie okołostawowe barku, wymienioną w pozycji 19.4 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. Nr 105, poz. 869). Wydanie decyzji poprzedzone było oceną narażenia zawodowego za lata [...], sporządzoną przez PPIS, z której wynikało, iż strona wykonywała prace obciążające barki w latach[...], [...],[...],[...],[...],[...] i [...]. W trakcie postępowania wyjaśniającego uzyskano orzeczenie lekarskie Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K. - Poradnia Chorób Zawodowych w S. z dnia [...] nr [...], którym to chorobę wyżej wymienioną rozpoznano. W oparciu o dane z wywiadu chorobowego, badanie przedmiotowe, konsultacje ortopedyczną, analizę udostępnionej dokumentacji medycznej, w tym MRI barku prawego, a także wykazane narażenie zawodowe uznał, iż istnieją podstawy do wykazania, z przeważającym prawdopodobieństwem, związku przyczynowo-skutkowego między warunkami pracy a rozpoznanym schorzeniem w postaci przewlekłego zapalenia okołostawowego barku.

W uzasadnieniu przedmiotowej decyzji wskazano, iż nie został uwzględniony wniosek pracodawcy - A Sp. z o.o. w T. z dnia [...] dotyczący uzupełnienia materiału dowodowego przez zebranie i dołączenie do akt sprawy dokumentacji medycznej J.N. z lat [...], uzupełnienia orzeczenia lekarskiego o wymagane uzasadnienie, przy uwzględnieniu uzupełnionej dokumentacji medycznej i kart oceny narażenia zawodowego sporządzonych u wszystkich pracodawców oraz wystąpienia do jednostki orzeczniczej o wydanie uzupełnienie orzeczenia lekarskiego uwzględniającego treść wskazanych dowodów i przeprowadzenie stosownych badań, mających na celu wyeliminowanie pozazawodowych przyczyn jej schorzenia. W ocenie organu żądanie to nie miało zmierzało do sprawy istotnego znaczenia i zmierzało wyłącznie do przedłużenia postępowania.

W odwołaniu z dnia [...] A Sp. z o.o. w T. podniosła zarzut naruszenia prawa procesowego, w tym art. 7 i 77 § 1 oraz art. 80 k.p.a. i naruszenia prawa materialnego, w tym § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie chorób zawodowych poprzez stwierdzenie choroby zawodowej mimo tego, że nie ustalono bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem jej etiologii zawodowej oraz § 6 ust. 1 i 2 tegoż rozporządzenia po0przez wydanie decyzji w oparciu o orzeczenie lekarskie sporządzone na podstawie niepełnego materiału dowodowego.

Spółka wniosła o uchylenie kwestionowanej decyzji ewentualnie o uzupełnienie materiału dowodowego poprzez:

a) dołączenie pełnej dokumentacji medycznej celem ustalenia czy występowały inne czynniki mogące mieć wpływ na powstanie schorzenia stwierdzonego u J.N.,

b) zażądanie uzupełnienia orzeczenia lekarskiego jednostki orzeczniczej o wymagane przez art. 84 kpa uzasadnienie, przy uwzględnieniu uzupełnionej dokumentacji medycznej i o dokładne określenie w nim (z wskazaniem jakie badania zostały wykonane, bądź też ewentualne dokonanie kolejnych badań, z wskazaniem wniosków i wiadomości specjalnych) czy schorzenie J.N. bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem spowodowane zostało warunkami pracy w narażeniu, a także określenie związku przyczynowego związku pomiędzy schorzeniem a wykonywaną pracą a ponadto zbadanie czy schorzenie to może mieć inne pochodzenie nie związane w wykonywaną pracą

c) przeprowadzenie uzupełniającego dowodu z opinii biegłych z zakresu neurologii i ortopedii Instytutu Medycyny Pracy w Ł. im. [...], w celu ustalenia aktualnego stanu zdrowia oraz ewentualnej przyczyny wystąpienia choroby, a w szczególności, czy schorzenie takie zostało wywołane sposobem wykonywania pracy w Spółce A, w latach [...], a także związku pomiędzy schorzeniem a wykonywaną przez J.N. pracą u poprzednich pracodawców;

d) ustalenia czy występowanie u J.N. przewlekłej choroby układu nerwowego, zapalenia okołostawowego barku, nie-jest wynikiem schorzenia tkwiącego w jej organizmie bez względu na rodzaj wykonywanej pracy.

[...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K. decyzją z dnia [...] nr [...], utrzymał zaskarżone rozstrzygnięcie w mocy. W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż zostały spełnione wymogi dotyczące uznania schorzenia strony za chorobę zawodową. W okresie aktywności zawodowej pracowała ona w warunkach stwarzających ryzyko powstania przewlekłego zapalenia okołostawowego barku. Lekarze specjaliści Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K. – Poradnia Chorób Zawodowych w S. orzeczeniem lekarskim z dnia [...] stwierdzili rozpoznanie wymieniowej wyżej choroby zawodowej. [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K. że rozpoznana u J.N. choroba jest wymieniona w wykazie chorób zawodowych, a jednocześnie ocena warunków pracy pozwala przyjąć z wysokim prawdopodobieństwem, że praca przez nią wykonywana mogła spowodować powstanie choroby zawodowej w postaci przewlekłej choroby układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy pod postacią przewlekłego zapalenia okołostawowego barku. Ustawodawca bowiem zezwolił w art. 2351 k.p. na ustalenie nie tylko bezspornego ale także "z wysokim prawdopodobieństwem" związku przyczynowego pomiędzy występującymi w środowisku pracy szkodliwymi czynnikami, a chorobą ujętą w wykazie chorób zawodowych.

Istnieją zatem przesłanki dla organów inspekcji sanitarnej - na podstawie rozpoznania u J.N. choroby wymienionej w wykazie chorób zawodowych i oceny warunków pracy - pozwalające przyjąć z wysokim prawdopodobieństwem, że praca przez nią wykonywana mogła spowodować powstanie choroby zawodowej

Organ odwoławczy wyjaśnił również, iż dla uznania danej choroby za zawodową wystarczy samo stwierdzenie istnienia warunków narażających na powstanie choroby, nie jest natomiast konieczne udowodnienie, że w danym wypadku warunki takie ją spowodowały. Nie wyłącza to możliwości wykazania, że mimo pracy w warunkach narażających na daną chorobę jej powstanie w konkretnym przypadku nastąpiło z innych przyczyn, nie związanych z wykonywaniem zatrudnienia, przy czym nie dające się usunąć wątpliwości nie mogą być tłumaczone na niekorzyść pracownika zatrudnionego w warunkach narażających na zachorowanie na daną chorobę zawodową (wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 1982r. sygn. akt II SA 372/82, opubl. w ONSA 1982/1/33).

Odnosząc się wniosku Spółki o ustalenie, czy schorzenie jakie zostało wywołane sposobem wykonywania pracy w Spółce A w latach [...] pozostaje także w związku z wykonywaną przez J.N. pracą u poprzednich pracodawców stwierdził, podążając za orzecznictwem sądów administracyjnych (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 15 maja 2009 r. sygn. akt IV SA/G1 896/08, wyrok NSA z dnia 19 stycznia 2010r. sygn. akt II OSK 1743/09), że nie jest obowiązkiem organu inspekcji sanitarnej wskazanie u którego z pracodawców wystąpiła przedmiotowa choroba, gdyż postępowanie nie ma na celu ustalenia odpowiedzialności konkretnego pracodawcy.

Odnosząc się do wniosku Spółki o wystąpienie do jednostki orzeczniczej I stopnia o uzupełnienie orzeczenia lekarskiego wyjaśnił, iż uznał to orzeczenie za uzasadnione w stopniu pozwalającym na przyjęcie go za podstawę decyzji.

Organ nie ma obowiązku przeprowadzenia dowodu, jeśli w jego ocenie wniosek dowodowy strony dotyczy okoliczności wyjaśnionych w postępowaniu (wyrok NSA z 5 maja 1998r. III SA 193/97; wyrok WSA w Warszawie z kwietnia 2008r. VIII SA/Wa 617/07). Analiza materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie choroby zawodowej z okresie aktywności zawodowej J.N. na stanowisku szwaczki potwierdza fakt wykonywania przez nią pracy zawodowej stwarzającej ryzyko powstania przewlekłego okołostawowego zapalenia barku.

W skardze z dnia [...] pełnomocnik A Sp. z o.o. w T. podniósł zarzuty naruszenie prawa procesowego, które miały wpływ na jego wynik postępowania, a w szczególności:

1/ art. 78. 77 § 1 k.p.a i art 7 k.p.a. polegające na nieprawidłowym ustaleniu stanu faktycznego, a także na niedopełnieniu obowiązku zgromadzenia pełnego materiału dowodowego i jego rozpatrzenia. pozwalającego na obiektywną ocenę stanu zdrowia J.N. oraz przyczyn wystąpienia schorzeń, a tym samym nie wyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności sprawy wyrażające się zaniechaniem m.in.:

- zgromadzenia i dołączenia do akt postępowania kompletny dokumentacji medycznej J.N., pozwalającej na wyjaśnieni wszystkich istotnych okoliczności sprawy, w tym dokumentacji medycznej z lat [...], nie pozwalając tym samym, na zbadanie i wykluczenie ewentualnych przyczyn pozazawodowych rozpoznanej choroby;

- dopuszczenia dowodu z opinii biegłych lekarzy z zakresu neurologii i ortopedii, w celu ustalenia przyczyn powstania u J.N., przewlekłej choroby obwodowego układu ruchu w postaci przewlekłego zapalenia okołostawowego barku i jej ewentualnego związku z pracą wykonywaną w przypadał gdy w orzeczeniu lekarskim konkluzja stwierdzająca chorobę zawodową nie została uzasadniona, nie pozwalając tym samym na ocenę jej słuszności, a lekarz orzecznik nie wykluczył ewentualnych pozazawodowych przyczyn jej powstania, nie wskazał także dokumentacji medycznej, na jakiej oparł swoje rozstrzygnięcie, wskazując jedynie na wynik badania MR1 barku prawego oraz konsultację ortopedyczną

2/ naruszenie art. 80 k.p.a. poprzez przekroczenie granie swobodnej oceny dowodów wyrażające się w.

- stwierdzeniu choroby zawodowej wyłącznie na podstawie orzeczenia lekarskiego i formularza oceny narażenia zawodowego ograniczeniem się do powołania na lakoniczne konkluzje zawarte w orzeczeni podczas, gdy nie zostały one sporządzone w przepisanej prawem formie, tj. bez wymaganego zgodnie z art. 84 k.p.a. uzasadnienia, a także nie zostały wydane oparciu o kompletny materiał dowodowy;

- braku wykazania związku przyczynowego pomiędzy schorzeniem, a warunkami pracy.

Pełnomocnik podniósł także zarzuty naruszenia prawa materialnego, a w szczególności:

1) art 235' kodeksu pracy, poprzez stwierdzenie choroby zawodowej pomimo ii ustalenia, bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem ze zestala c spowodowana działaniem szkodliwych czynników dla zdrowia w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, gdyż nie zostały zbadane ewentualne pozazawodowe czynniki mogące mieć wpływ na jej powstanie.

2) § 6 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie chorób zawodowych, poprzez wydanie decyzji w oparciu o orzeczenie lekarskie, wydane z naruszeniem przepisów tego paragrafu, tj. w oparciu o niepełny materiał dowodowy oraz bez odniesienia się do pozazawodowych czynników mogących mieć wpływ na powstanie choroby.

Wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i orzeczenie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej. względnie o uzupełnienie materiału dowodowego poprzez:

a) dołączenie pełnej dokumentacji medycznej celem ustalenia czy występowały inne czynniki mogące mieć wpływ na powstanie schorzenia stwierdzonego u Pani J.N., o charakterze pozazawodowym,

b) zażądanie uzupełnienia orzeczenia lekarskiego jednostki orzeczniczej o wymagane przez art 84 kpa uzasadnienie, przy uwzględnieniu uzupełnionej dokumentacji medycznej i o dokładne określenie w nim (z wskazaniem jakie badania zostały wykonane, bądź też ewentualne dokonanie kolejnych badań, z wskazaniem wniosków i wiadomości specjalnych) czy schorzenie J.N. bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem spowodowane zostało warunkami pracy w narażeniu, a także określenie związku przyczynowego związku pomiędzy schorzeniem a wykonywaną pracą, a ponadto zbadanie czy schorzenie to może mieć inne pochodzenie nie związane w wykonywaną pracą;

c) przeprowadzenie uzupełniającego dowodu z opinii biegłych z zakresu neurologii i ortopedii Instytutu Medycyny Pracy w Ł. im. [...], ul. [...], [...], w celu ustalenia aktualnego stanu zdrowia oraz ewentualnej przyczyny wystąpienia choroby, a w szczególności, czy schorzenie takie zostało wywołane sposobem wykonywania pracy w Spółce A, w latach [...], a także związku pomiędzy schorzeniem a wykonywaną przez Panią J.N., pracą u poprzednich pracodawców;

d) ustalenia czy występowanie u skarżącej przewlekłej choroby układu nerwowego, zapalenia okołostawowego barku, nie jest wynikiem schorzenia tkwiącego w jej organizmie bez względu na rodzaj wykonywanej pracy, i wydanie na tej podstawie decyzji, która odpowiada prawu;

W odpowiedzi na skargę [...]WPIS podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w kwestionowanej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach rozpoznając sprawę zważył co następuje.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Kierując się wskazanym kryterium legalności, sądy administracyjne dokonują zatem oceny zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. Z kolei, stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną, co oznacza, że bierze pod uwagę wszelkie naruszenia prawa, a także wszystkie przepisy, które powinny znaleźć zastosowanie w rozpoznawanej sprawie, niezależnie od żądań i wniosków podniesionych w skardze.

Przedmiotem kontroli Sądu w niniejszej sprawie jest decyzja [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. (dale: [...]PWIS) z dnia [...] nr [...], utrzymująca w mocy rozstrzygnięcie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w T. (dalej: PPIS) z dnia [...] nr [...] stwierdzające u J.N. chorobę zawodową w postaci przewlekłej choroby układu ruchu wywołaną sposobem wykonywania pracy - przewlekłe zapalenie okołostawowe barku, wymienioną w pozycji 19.4 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. Nr 105, poz. 869, dalej: rozporządzenie z 2009 r.).

Materialnoprawne przesłanki stwierdzenia choroby zawodowej określa definicja sformułowana w art. 235¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Za chorobę zawodową uważa się chorobę wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych "narażeniem zawodowym".

W świetle powyższych regulacji prawnych przyjąć trzeba, iż stwierdzenie choroby zawodowej przez organ inspekcji sanitarnej wymaga zaistnienia łącznie następujących przesłanek: po pierwsze - rozpoznania u badanego jednej z chorób wskazanych w wykazie chorób zawodowych, przy czym czasami w rozporządzeniu określono czas w jakim może to nastąpić; po drugie- stwierdzenie wykonywania pracy w "narażeniu zawodowym", a więc z narażeniem na czynniki szkodliwe dla zdrowia występujące w środowisku pracy albo narażeniem pozostającym w związku ze sposobem wykonywania pracy; po trzecie - ustalenia, że wystąpienie zdiagnozowanej jednostki chorobowej, zamieszczonej w powyższym wykazie, bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem zostało spowodowane "narażeniem zawodowym". Brak którejkolwiek z wymienionych przesłanek w stanie faktycznym sprawy wyklucza możliwość stwierdzenia choroby zawodowej.

Ustalenie przesłanek, o których mowa wyżej, powinno przebiegać w trybie określonym w rozporządzeniu RM z 2009 r.

Zgodnie bowiem z delegacją ustawową zawartą w art. 237 § 1 pkt. 3-6 i § 11 k.p., Rada Ministrów została zobowiązana do określenia w drodze rozporządzenia wykazu chorób zawodowych, okresu czasu, w którym wystąpienie udokumentowanych objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej pomimo wcześniejszego zakończenia pracy w narażeniu zawodowym, a także sposobu i trybu postępowania dotyczącego zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w sprawie rozpoznawania chorób zawodowych.

W pozycji 19.4 załącznika do rozporządzenia RM z 2009 r. zawierającego wykaz chorób zawodowych znajduje się: "Przewlekłe choroby układu ruchu wywołane sposobem wykonywania pracy - przewlekłe zapalenie okołostawowe barku". Okres, w którym wystąpienie udokumentowanych objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej pomimo wcześniejszego zakończenia pracy w narażeniu zawodowym został określony na 1 rok.

Zgodnie z § 5 ust. 1 właściwym do orzekania w zakresie chorób zawodowych jest lekarz spełniający wymagania kwalifikacyjne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2004 r. Nr 125, poz. 1317, z 2006 r. Nr 141, poz. 1011 oraz z 2008 r. Nr 220, poz. 1416 i Nr 234, poz. 1570) zatrudniony w jednej z jednostek orzeczniczych I lub II stopnia. Jednostkami orzeczniczymi I stopnia są: poradnie chorób zawodowych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy; kliniki i poradnie chorób zawodowych uniwersytetów medycznych (akademii medycznych); poradnie chorób zakaźnych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy albo przychodnie i oddziały chorób zakaźnych poziomu wojewódzkiego - w zakresie chorób zawodowych zakaźnych i pasożytniczych oraz jednostki organizacyjne zakładów opieki zdrowotnej, w których nastąpiła hospitalizacja - w zakresie rozpoznawania chorób zawodowych u pracowników hospitalizowanych z powodu wystąpienia ostrych objawów choroby (ust. 2 § 5). Jednostkami orzeczniczymi II stopnia od orzeczeń wydanych przez lekarzy zatrudnionych w jednostkach orzeczniczych I stopnia są jednostki badawczo-rozwojowe w dziedzinie medycyny pracy.

Lekarz, o którym mowa w § 5 ust. 1, wydaje orzeczenie o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania ("orzeczenie lekarskie"), na podstawie wyników przeprowadzonych badań lekarskich i pomocniczych, dokumentacji medycznej pracownika lub byłego pracownika, dokumentacji przebiegu zatrudnienia oraz oceny narażenia zawodowego (§ 6 ust. 1). Jeżeli zakres informacji zawartych w dokumentacji, o której mowa w ust. 1, jest niewystarczający do wydania orzeczenia lekarskiego, lekarz występuje o ich uzupełnienie, we wskazanym zakresie, do pracodawcy, lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikiem, którego dotyczy podejrzenie choroby zawodowej, lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub innego lekarza prowadzącego leczenie pracownika lub byłego pracownika, właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego oraz pracownika lub byłego pracownika .

Stosownie przy tym do § 8 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, podstawą wydania przez właściwego inspektora sanitarnego decyzji o stwierdzeniu lub odmowie stwierdzenia choroby zawodowej jest materiał dowodowy, a w szczególności dane zawarte w formularzu oceny narażenia zawodowego oraz w orzeczeniach lekarskich wyspecjalizowanych jednostek diagnostycznych powołanych do rozpoznawania chorób zawodowych, wymienionych w § 5 rozporządzenia.

W przedmiotowej sprawie, z zachowaniem wskazanego wyżej trybu postępowania, stwierdzono chorobę zawodową wymieniona wyżej chorobę zawodową u J.N.

Po pierwsze - rozpoznano u niej jedną z chorób wskazanych w wykazie chorób zawodowych. W tym miejscu należy podkreślić, ze Sąd nie dopatrzył się podstaw do kwestionowania prawidłowości opinii kompetentnej placówki medycznej. Każde orzeczenie lekarskie dotyczące rozpoznania choroby zawodowej, podjęte przez uprawnionego lekarza jednostki orzeczniczej, ma charakter szczególnej opinii, bez której organ sanitarny nie może dokonać we własnym zakresie rozpoznania choroby i ustalenia, czy mieści się ona w wykazie chorób zawodowych. Organ jest więc takim orzeczeniem związany i nie ma prawa do dokonania samodzielnej oceny dokumentacji lekarskiej, prowadzącej do zaprzeczenia wynikom badań lub zdiagnozowania odmiennego schorzenia. Podkreśla to NSA w wyroku z dnia 12 maja 2010 r. , I OSK 335/10 (LEX nr 597546): "Państwowy Inspektor Sanitarny wydający decyzję w sprawie choroby zawodowej, nie jest uprawniony do kontroli merytorycznej orzeczeń lekarskich uprawnionych do rozpoznawania chorób zawodowych jednostek organizacyjnych, ani też dokonywania własnych ustaleń prowadzących do odmiennego rozpoznania jednostki chorobowej."

Związanie organu sanitarnego orzeczeniem kompetentnej placówki medycznej nie jest wprawdzie tożsame z bezkrytyczną akceptacją zawartych w nim informacji, jako że podlega ocenie dowodowej w zakresie zachowania kryteriów wyznaczonych treścią art. 7, art. 77 §1 i art. 107 § 3 K.p.a. Nie oznacza to jednak możliwości kwestionowania ujętego w orzeczeniu rozpoznania w sytuacji, gdy nie budzi ono wątpliwości w świetle pozostałych dowodów. Istotą związania, o którym mowa wyżej jest bowiem to, że organy administracji nie dysponują środkami mogącymi wspomniane orzeczenia podważyć.

Nie budzi wątpliwości, iż został zachowany termin w jakim mogła zostać rozpoznana choroba zawodowa u skarżącej. Okres, w którym wystąpienie udokumentowanych objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej pomimo wcześniejszego zakończenia pracy w narażeniu zawodowym w przypadku przewlekłej choroby obwodowego układu nerwowego wywołane sposobem wykonywania pracy - zespołu cieśni w obrębie nadgarstka wynosi 1 rok. Jak wynika z akt sprawy, w dacie sporządzenia orzeczenia lekarskiego, a więc w dacie rozpoznania u skarżącej choroby zawodowej była nadal zatrudniona w A Sp. z o.o. w T.

Po drugie- ustalono, iż J.N. wykonywała pracę w "narażeniu zawodowym" w latach [...], [...] i [...]. Skarżąca nie kwestionuje samego narażenia zawodowego, natomiast zwraca uwagę, iż nie wyjaśniono w trakcie prowadzonego postępowania okoliczności związanych m.in. z narażeniem w poprzednich miejscach pracy.

Po trzecie – ustalono w sposób nie budzący wątpliwości, że wystąpienie zdiagnozowanej jednostki chorobowej co najmniej z wysokim prawdopodobieństwem zostało spowodowane "narażeniem zawodowym".

W ocenie Sądu zarzuty podnoszone w skardze, które w istocie rzeczy nakierowane są na próbę wykazania, iż schorzenie J.N. mogło być spowodowane innymi przyczynami niż warunki pracy (narażenie zawodowe) w A Sp. z o.o. w T., ewentualnie warunkami pracy u innych pracodawców, nie znajdują uzasadnienia z następujących względów.

Przedmiot postępowania prowadzonego przez organy inspekcji sanitarnej, a w szczególności istotne dla sprawy okoliczności (fakty prawotwórcze), konieczne do stwierdzenia choroby zawodowej określa przepis art. 2351 Kodeksu pracy. Jak zauważono wyżej okolicznościami tymi są: rozpoznanie u strony jednej z chorób wskazanych w wykazie chorób zawodowych, stwierdzenie wykonywania pracy w "narażeniu zawodowym" oraz wykazanie związku przyczynowego miedzy warunkami pracy a schorzeniem spełniającym wymogi choroby zawodowej, przy czym wykazanie to może polegać na tym że w sposób bezsporny warunki pracy były przyczyną choroby zawodowej, bądź też zachodzi "wysokie prawdopodobieństwo" takiego związku.

Wskazany przepis nie wymaga, aby w trakcie postępowania wyjaśniającego należało ustalać u którego z pracodawców występowało narażenie zawodowe stanowiące przyczynę choroby zawodowej, jak również i tego czy inne, pozazawodowe czynniki mogły przyczynić się do powstania takiej choroby.

W kontekście powyższych rozważań uznać przyjdzie, iż zarzuty podnoszone przez skarżąca nie zasługują na aprobatę. Nie stwierdzono bowiem naruszenia prawa procesowego, w tym art. 7 i 77 k.p.a., bowiem stan faktyczny sprawy w odniesieniu do faktów prawotwórczych decydujących o stwierdzeni choroby zawodowej, określonych w art.2351 k.p. został ustalony prawidłowo, jak również prawidłowo organ odwoławczy zastosował do niego wskazana normę prawa materialnego.

Z tych względów na mocy art. 151 p.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji