II SA/Kr 525/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
2014-09-12Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Monika Rudzka /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 12 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M.B. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi M.B. na decyzję Nr [....] [....] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 7 lutego 2014 r. znak: [....] w przedmiocie nakazu rozbiórki p o s t a n a w i a I) umorzyć postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych; II) ustanowić dla M.B. adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w K.
Uzasadnienie
W dniu 29 sierpnia 2014 roku do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wpłynęło pismo M.B. , w którym zawarta została prośba o wyznaczenie adwokata z urzędu do niniejszej sprawy. Skarżący podniósł, iż przebywa aktualnie w zakładzie karnym i nie może liczyć na niczyją pomoc, a sytuacja rodzinna wnioskodawcy jest trudna.
W związku z tym, że wniosek o przyznanie prawa pomocy został złożony bez zachowania przewidzianej prawem formy, w wykonaniu zarządzenia Referendarza Sądowego z dnia 29 sierpnia 2014 roku, skarżącemu został przesłany urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy "PPF" celem jego wypełnienia w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
W zakreślonym terminie skarżący uzupełnił brak przesyłając formularz "PPF". Z zakreślenia dokonanego w rubryce 4 formularza wynika, że skarżący, oprócz ustanowienia na jego rzecz adwokata, domaga się także zwolnienia od kosztów sadowych. We wniosku skarżący oświadczył, że aktualnie przebywa w więzieniu. Jego rodzina, żona Z.B. i pięcioro dzieci, utrzymuje się z dochodów córek A. i K. w łącznej wysokości ok. 2.600 zł. Żona skarżącego nie pracuje i nie osiąga żadnego dochodu. Młodsze dzieci, [....],[....],[....], , uczą się w szkołach. W skład majątku M.B. wchodzi domek o powierzchni 36 m², mieszkanie wielkości 34 m². Nie posiada on oszczędności, ani wartościowych przedmiotów.
Uzasadniając swój wniosek skarżący podniósł, iż nie może liczyć na jakiekolwiek wsparcie, bowiem jest sam i nie ma nikogo do pomocy. Nie posiada środków na opłacenie pełnomocnika, ani jakichkolwiek kosztów sądowych. Do wniosku skarżący załączył zaświadczenie Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. z dnia 23 sierpnia 2011 r. o trudnej sytuacji materialnej rodziny M.B. i korzystaniu przez nią z pomocy społecznej, zaświadczenie Wójta Gminy S. dnia 11 sierpnia 2011 r. o nie figurowaniu skarżącego i jego żony w rejestrach podatku rolnego i podatku od nieruchomości oraz zaświadczenie Wójta Gminy S. z dnia 10 sierpnia 2011 roku o nie figurowaniu Z. i M. małżonków B. w ewidencji działalności gospodarczej.
Mając na uwadze powyższe zważono, co następuje:
Na wstępie należy zauważyć, że aktualnie rozpoznawany wniosek nie jest pierwszym wnioskiem o przyznanie prawa pomocy złożonym przez M.B. w niniejszej sprawie. Postanowieniem Referendarza Sądowego WSA w Krakowie z dnia 28 maja 2014 roku skarżącemu zostało przyznane prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie w całości od kosztów sądowych. Orzeczenie to ma przymiot prawomocności, gdyż nie wniesiono od niego sprzeciwu. Jak wynika z akt sprawy, przyznane prawo pomocy to nie zostało skarżącemu cofnięte na podstawie art. 249 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.). Powyższe oznacza, iż w toku całego postępowania sądowego, zatem aż do wyczerpania procedury odwoławczej, łącznie z postępowaniem egzekucyjnym, skarżący zwolniony jest od konieczności uiszczania kosztów sądowych.
Biorąc pod uwagę powyższe - ponowny wniosek skarżącego w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sytuacji, gdy korzysta on z takiego zwolnienia na mocy prawomocnego postanowienia Referendarza Sądowego należy uznać za bezprzedmiotowy. W konsekwencji prowadzenie postępowania w tym przedmiocie jako bezprzedmiotowe, należało umorzyć na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. w zw. z art. 258 § 1 i 3 p.p.s.a., o czym orzeczono w punkcie I postanowienia.
Podkreślić należy, iż celem instytucji prawa pomocy jest zapewnienie osobie wnioskującej szeroko rozumianego prawa do sądu, a wiec możliwości skorzystania ze wszystkich przysługujących stronie uprawnień, jeżeli znajduje się ona w położeniu uniemożliwiającym poniesienie we własnym zakresie związanych z tym kosztów. Przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy - zgodnie z art. 246 § 1 p.p.s.a. następuje w określonych przypadkach. W zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, w zakresie częściowym natomiast, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
M.B. , jak wskazano wyżej, korzysta z przyznanego uprzednio zwolnienia od kosztów sądowych. Obecnie domaga się także ustanowienia kwalifikowanego pełnomocnika w ramach prawa pomocy. Zauważyć należy, że skoro wnioskodawcy zostało uprzednio przyznane prawo pomocy obejmujące zwolnienie w całości od kosztów sądowych, tym samym zadośćuczynienie obecnemu wnioskowi o ustanowienie kwalifikowanego pełnomocnika z urzędu oznaczałoby w praktyce, przyznanie stronie prawa pomocy w zakresie całkowitym, na które, w myśl art. 245 § 2 p.p.s.a. składają się obie analizowane instytucje procesowe, tj. zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika. To zaś skutkuje ocenę wniosku z zastosowaniem surowszych kryteriów, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Analizując sytuację majątkową skarżącego orzekający doszedł do przekonania, iż w wystarczającym stopniu wykazał on, iż spełnia powyższe przesłanki. Skarżący nie należy do osób zamożnych. Przebywając w zakładzie karnym ma ograniczone możliwości znalezienia zatrudnienia (jedynie w przedsiębiorstwie prowadzonym przez placówkę penitencjarną). Nie posiada jakichkolwiek oszczędności, ani przedmiotów wartościowych, które mogłyby zostać spieniężone. Nie może również liczyć na pomoc rodziny, bowiem ta boryka się z problemami finansowymi, korzysta ze wsparcia pomocy społecznej. Dochody uzyskiwane przez dwie córki skarżącego są na tyle niskie, że wystarczają jedynie na pokrycie ich podstawowych potrzeb życiowych.
Biorąc powyższe pod uwagę uznano, że w przedmiotowej sprawie skarżący nie jest w stanie ponieść we własnym zakresie kosztów wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru. Z tych względów orzeczono jak w pkt II sentencji na podstawie art. 245 § 1 i 3, art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Monika Rudzka /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 12 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M.B. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi M.B. na decyzję Nr [....] [....] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 7 lutego 2014 r. znak: [....] w przedmiocie nakazu rozbiórki p o s t a n a w i a I) umorzyć postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych; II) ustanowić dla M.B. adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w K.
Uzasadnienie
W dniu 29 sierpnia 2014 roku do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wpłynęło pismo M.B. , w którym zawarta została prośba o wyznaczenie adwokata z urzędu do niniejszej sprawy. Skarżący podniósł, iż przebywa aktualnie w zakładzie karnym i nie może liczyć na niczyją pomoc, a sytuacja rodzinna wnioskodawcy jest trudna.
W związku z tym, że wniosek o przyznanie prawa pomocy został złożony bez zachowania przewidzianej prawem formy, w wykonaniu zarządzenia Referendarza Sądowego z dnia 29 sierpnia 2014 roku, skarżącemu został przesłany urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy "PPF" celem jego wypełnienia w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
W zakreślonym terminie skarżący uzupełnił brak przesyłając formularz "PPF". Z zakreślenia dokonanego w rubryce 4 formularza wynika, że skarżący, oprócz ustanowienia na jego rzecz adwokata, domaga się także zwolnienia od kosztów sadowych. We wniosku skarżący oświadczył, że aktualnie przebywa w więzieniu. Jego rodzina, żona Z.B. i pięcioro dzieci, utrzymuje się z dochodów córek A. i K. w łącznej wysokości ok. 2.600 zł. Żona skarżącego nie pracuje i nie osiąga żadnego dochodu. Młodsze dzieci, [....],[....],[....], , uczą się w szkołach. W skład majątku M.B. wchodzi domek o powierzchni 36 m², mieszkanie wielkości 34 m². Nie posiada on oszczędności, ani wartościowych przedmiotów.
Uzasadniając swój wniosek skarżący podniósł, iż nie może liczyć na jakiekolwiek wsparcie, bowiem jest sam i nie ma nikogo do pomocy. Nie posiada środków na opłacenie pełnomocnika, ani jakichkolwiek kosztów sądowych. Do wniosku skarżący załączył zaświadczenie Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. z dnia 23 sierpnia 2011 r. o trudnej sytuacji materialnej rodziny M.B. i korzystaniu przez nią z pomocy społecznej, zaświadczenie Wójta Gminy S. dnia 11 sierpnia 2011 r. o nie figurowaniu skarżącego i jego żony w rejestrach podatku rolnego i podatku od nieruchomości oraz zaświadczenie Wójta Gminy S. z dnia 10 sierpnia 2011 roku o nie figurowaniu Z. i M. małżonków B. w ewidencji działalności gospodarczej.
Mając na uwadze powyższe zważono, co następuje:
Na wstępie należy zauważyć, że aktualnie rozpoznawany wniosek nie jest pierwszym wnioskiem o przyznanie prawa pomocy złożonym przez M.B. w niniejszej sprawie. Postanowieniem Referendarza Sądowego WSA w Krakowie z dnia 28 maja 2014 roku skarżącemu zostało przyznane prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie w całości od kosztów sądowych. Orzeczenie to ma przymiot prawomocności, gdyż nie wniesiono od niego sprzeciwu. Jak wynika z akt sprawy, przyznane prawo pomocy to nie zostało skarżącemu cofnięte na podstawie art. 249 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.). Powyższe oznacza, iż w toku całego postępowania sądowego, zatem aż do wyczerpania procedury odwoławczej, łącznie z postępowaniem egzekucyjnym, skarżący zwolniony jest od konieczności uiszczania kosztów sądowych.
Biorąc pod uwagę powyższe - ponowny wniosek skarżącego w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sytuacji, gdy korzysta on z takiego zwolnienia na mocy prawomocnego postanowienia Referendarza Sądowego należy uznać za bezprzedmiotowy. W konsekwencji prowadzenie postępowania w tym przedmiocie jako bezprzedmiotowe, należało umorzyć na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. w zw. z art. 258 § 1 i 3 p.p.s.a., o czym orzeczono w punkcie I postanowienia.
Podkreślić należy, iż celem instytucji prawa pomocy jest zapewnienie osobie wnioskującej szeroko rozumianego prawa do sądu, a wiec możliwości skorzystania ze wszystkich przysługujących stronie uprawnień, jeżeli znajduje się ona w położeniu uniemożliwiającym poniesienie we własnym zakresie związanych z tym kosztów. Przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy - zgodnie z art. 246 § 1 p.p.s.a. następuje w określonych przypadkach. W zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, w zakresie częściowym natomiast, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
M.B. , jak wskazano wyżej, korzysta z przyznanego uprzednio zwolnienia od kosztów sądowych. Obecnie domaga się także ustanowienia kwalifikowanego pełnomocnika w ramach prawa pomocy. Zauważyć należy, że skoro wnioskodawcy zostało uprzednio przyznane prawo pomocy obejmujące zwolnienie w całości od kosztów sądowych, tym samym zadośćuczynienie obecnemu wnioskowi o ustanowienie kwalifikowanego pełnomocnika z urzędu oznaczałoby w praktyce, przyznanie stronie prawa pomocy w zakresie całkowitym, na które, w myśl art. 245 § 2 p.p.s.a. składają się obie analizowane instytucje procesowe, tj. zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika. To zaś skutkuje ocenę wniosku z zastosowaniem surowszych kryteriów, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Analizując sytuację majątkową skarżącego orzekający doszedł do przekonania, iż w wystarczającym stopniu wykazał on, iż spełnia powyższe przesłanki. Skarżący nie należy do osób zamożnych. Przebywając w zakładzie karnym ma ograniczone możliwości znalezienia zatrudnienia (jedynie w przedsiębiorstwie prowadzonym przez placówkę penitencjarną). Nie posiada jakichkolwiek oszczędności, ani przedmiotów wartościowych, które mogłyby zostać spieniężone. Nie może również liczyć na pomoc rodziny, bowiem ta boryka się z problemami finansowymi, korzysta ze wsparcia pomocy społecznej. Dochody uzyskiwane przez dwie córki skarżącego są na tyle niskie, że wystarczają jedynie na pokrycie ich podstawowych potrzeb życiowych.
Biorąc powyższe pod uwagę uznano, że w przedmiotowej sprawie skarżący nie jest w stanie ponieść we własnym zakresie kosztów wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru. Z tych względów orzeczono jak w pkt II sentencji na podstawie art. 245 § 1 i 3, art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.
